Γρηγοριάδης Κώστας

Το πλαίσιο αυτό είναι ανελαστικό. Με βάση τα σημερινά δεδομένα δεν υπάρχουν περιθώρια που υπήρχαν παλιότερα ώστε η πολιτική προς όφελος των μονοπωλίων να συνοδεύεται από κρατικά μονοπώλια και γενικευμένες κρατικές υπηρεσίες στην Παιδεία και την Υγεία.

Οι ανάγκες των μονοπωλίων επιβάλλουν να ενισχυθεί θεσμικά το αστικό κράτος, γι' αυτό άλλωστε ο ΣΕΒ έχει αναφερθεί επανειλημμένα στην ανάγκη αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση και δεν τσιγκουνεύεται να κατηγορεί το δικό του κράτος ως διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό και ανίκανο να εγγυηθεί την ασφάλεια. Προτάσσει ως ανάγκη αλλαγές που αφορούν και το κράτος και τον εκλογικό νόμο. Η παρέμβαση του ΣΕΒ πατά στις υπαρκτές δυσκολίες και αντιφάσεις στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης.

Το ΠΑΣΟΚ αξιοποιεί αυτήν τη συγκυρία με διακηρύξεις περί «αναδόμησης του κράτους», που εκμεταλλεύονται και μια αυθόρμητη διαμαρτυρία τμήματος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ότι το κράτος δεν είναι δίπλα τους, ότι η Δημόσια Διοίκηση χαρακτηρίζεται από τη διαφθορά, την αναξιοκρατία. Δεν είναι λίγες οι φορές που ανάμεσα σε εργαζόμενους επικρατεί η άποψη ότι «δεν υπάρχει κράτος» όπως με αφορμή, για παράδειγμα, στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές.

Στη σημερινή συγκυρία το ΠΑΣΟΚ είναι πιο κατάλληλο από τη ΝΔ να γίνει ο κυβερνητικός φορέας των αναδιαρθρώσεων προς όφελος των μονοπωλίων, βάζοντάς τους ένα πιο «ήπιο» και «φιλολαϊκό» προσωπείο. Αλλωστε, οι δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα πρωτοστάτησαν στην εξασφάλιση κοινωνικής συναίνεσης και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης από τη ΝΔ.

Το Σύνθημα του ΠΑΣΟΚ για «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς, το κράτος και το πολιτικό σύστημα» περιλαμβάνει το εξής πλέγμα παρεμβάσεων:

Ουσιαστικά ταυτίζεται με την κατεύθυνση του Καποδίστρια ΙΙ (που προωθεί και η ΝΔ), και στοχεύει στο να δυναμώσει τους περιφερειακούς κρίκους του ενιαίου κρατικού μηχανισμού, ώστε πιο αποτελεσματικά να παρεμβαίνουν για λογαριασμό της οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Η κατεύθυνση αυτή συνεπάγεται ότι αρμοδιότητες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, Περιβάλλοντος περνάνε στην ευθύνη της περιφερειακής διοίκησης, διευκολύνοντας μέσω και των ΣΔΙΤ την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας σε αυτούς τους τομείς. Κατεύθυνση η οποία ουσιαστικά διαλύει κάθε έννοια ενιαίου συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών και που φορτώνει με πρόσθετα βάρη τους εργαζόμενους μέσω της φορολόγησης ή των ανταποδοτικών τελών.

Οι εργαζόμενοι δικαίως νιώθουν ως «ξένο» το κράτος του κεφαλαίου, αλλά δεν πρέπει να αποδίδουν τις αντιλαϊκές λειτουργίες του κυρίως ή αποκλειστικά στις διαχειριστικές ικανότητες και επιλογές του ενός αστικού κόμματος ή του άλλου. Το κύριο είναι να αμφισβητηθεί συνολικά ο ταξικός, κεφαλαιοκρατικός χαρακτήρας του κράτους. Πιο συγκεκριμένα να αμφισβητηθούν τα κόμματά του, να αμφισβητηθούν οι νόμοι και οι αντιλαϊκοί θεσμοί του. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ , στο έδαφος της ΕΕ θωρακίζουν το αστικό κράτος ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.

Διέξοδος δεν μπορεί να αναζητηθεί μέσω της εναλλαγής των δύο αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση.

Αν και οι εκλογές στις 4/10 δεν μπορούν να αλλάξουν το χαρακτήρα της κυβέρνησης μπορούν να ενισχύσουν τη λαϊκή αντιπολίτευση και αντεπίθεση. Γι' αυτό μόνη άμεση και σίγουρη πολιτική επιλογή είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.