Tο ζήτημα της Υγείας και της Ασφάλισης είναι κεφαλαιώδες για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, ανέφερε ο Κώστας Ζιώγας, αντιπρόεδρος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, στην κεντρική ομιλία.

Και συνέχισε: Πρέπει να απαντήσουμε στοχευμένα:

1. Να αποκρούσουμε την επερχόμενη αντιλαϊκή λαίλαπα, να πάρουμε όλες εκείνες τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες για την παρεμπόδιση της εφαρμογής αντεργατικών επιλογών, και

2. Να δρομολογήσουμε εξελίξεις στην κατεύθυνση της ριζικής ανατροπής των πολιτικών που υπηρετούν την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Τα νέα μέτρα που εξαγγέλλει η κυβέρνηση, τα οποία χαίρουν υποστήριξης και από το ΠΑΣΟΚ, και που συναποφάσισαν με τους ευρωενωσιακούς τους εταίρους, στοχεύουν, μέσω του διαχωρισμού του κλάδου Ασφάλισης από τον κλάδο Υγείας, να προσφέρουν νέα κέρδη στην πλουτοκρατία, πράγμα που σημαίνει παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας, παραπέρα συμπίεση των συντάξεων.

Τα μέτρα αυτά συνεπάγονται τα εξής:

• Ιδιωτικές επενδύσεις και ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης που δίνουν διέξοδο στην τοποθέτηση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων.
• Μείωση των δημόσιων δαπανών για Υγεία - Πρόνοια και του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους.
• Περιορισμό της κρατικής ευθύνης στον τομέα Υγείας - Πρόνοιας.
• Διαχείριση της ανεργίας και προώθηση της αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, τη λεγόμενη ενεργό γήρανση.
• Διαχείριση της απόλυτης εξαθλίωσης που στόχο έχει την άμβλυνση της ταξικής πάλης.
• Αύξηση της κινητικότητας των εργαζομένων, αύξηση του αριθμού των μισθωτών γυναικών στο εργατικό δυναμικό με μειωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων στην Υγεία - Πρόνοια.

Σε ό,τι αφορά στη μείωση των δαπανών Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό και τη μετακύλησή τους στα ασφαλιστικά ταμεία:

1. Την τελευταία 15ετία (1992-2007) η συμμετοχή του κρατικού προϋπολογισμού στη δημόσια δαπάνη υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας μειώθηκε από 41,4% που ήταν το 1992 στο 27% το 2007. Αντίθετα, η συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στον κλάδο Υγείας - Πρόνοιας αυξήθηκε από 58,6% που ήταν το 1992 σε 73% το 2007.

2. Με την ανατροπή της αναλογίας μεταξύ κρατικού προϋπολογισμού και ασφαλιστικών ταμείων η κατάσταση διαμορφώθηκε ως εξής: Το 1999 τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων προέρχονταν 75,98% από τα νοσήλια και 8,19% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το 2006 τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων προέρχονταν 82,13% από τα νοσήλια και 3,5% από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε στη λεηλασία των Ταμείων και συνολικά του λαϊκού εισοδήματος δίνοντας τα εξής στοιχεία:

«Τη δεκαετία του 1990 με αποφάσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αυξήθηκαν τα νοσήλια σε ποσοστό 806%.

Η ΝΔ αύξησε τα νοσήλια κατά 300% για τους χρονίως πάσχοντες. Στα Ταμεία επίσης μετακυλήθηκε και το κόστος των εμβολίων.

Με το νόμο 2458/1997 επιβλήθηκε στους συνταξιούχους του ΙΚΑ εισφορά 4% για τον κλάδο Υγείας. Στους ξενοδοχοϋπαλλήλους η συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη με το νόμο του Σιούφα από 1% αυξήθηκε σε 20%. Στους δημόσιους υπαλλήλους 2,5% για τον κλάδο Υγείας και 25% για τα φάρμακα.

Με το νόμο Πετραλιά αποφασίστηκε η βαθμιαία αύξηση των ενσήμων από 50 σε 100 σε μια πενταετία, αντιστοίχως για το δικαίωμα σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Στους οικοδόμους από 40 ένσημα σε 80.

Η λεηλασία των Ταμείων δε σταματά εδώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους.

• Κατ' εκτίμηση των υπηρεσιών του ΙΚΑ ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος.
• Οι οφειλές του δημοσίου προς το σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων αυξάνονται κάθε χρόνο κατά 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ και αναμένεται μέχρι το τέλος του 2009 να φθάσουν συνολικά τα 12,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Η εισφοροδιαφυγή για το σύνολο των Ταμείων αυξάνεται κατά 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο και το 2009 αναμένεται να διαμορφωθεί συνολικά στα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
• Οι δαπάνες των Ταμείων για υγειονομική περίθαλψη αυξάνονται κάθε χρόνο 15-20%.
• Η φαρμακευτική δαπάνη τα τελευταία τρία χρόνια αυξάνεται 20-30% το χρόνο.
• Η απασχόληση μέσω συμβάσεων έργου ή προγραμμάτων stage στερεί από τα Ταμεία 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
• Πάνω από 17,5 δισ. ευρώ έχουν τζογαριστεί και επί της ουσίας χαθεί στο Χρηματιστήριο.
• Τα χρέη των ιδιωτικών επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ ξεπερνούν τα 3,6 δισ. ευρώ.
• Για πάνω από 50 χρόνια τα χρήματα των ασφαλισμένων ήταν κατατεθειμένα σε τράπεζες άτοκα. Το τραπεζικό κεφάλαιο με τη σειρά του δάνειζε στα ασφαλιστικά ταμεία τα χρήματα των ασφαλισμένων με επιτόκιο που έφτανε το 35%».

Σχετικά με τον κλάδο της σύνταξης, ο Κώστας Ζιώγας επισήμανε: «Μεγαλοεργοδοσία και κόμματα της πλουτοκρατίας, έχοντας σαν πάγιο στόχο να είναι απαλλαγμένοι από ασφαλιστικές εισφορές, να διατηρούν αυτούς τους απαράδεκτα χαμηλούς μισθούς και να μειώσουν παραπέρα τις συντάξεις, απαιτείται να εφαρμόσουν την πολιτική των 3 πυλώνων στο ασφαλιστικό σύστημα, πράγμα που προϋποθέτει το διαχωρισμό του κλάδου Υγείας από τον κλάδο σύνταξης...

Πώς θα συντελεστεί αυτή η διαδικασία; Ο 1ος πυλώνας θα παρέχει ένα επίδομα ανέχειας, που θα βαφτίζεται κατώτερη σύνταξη και θα περιλαμβάνει κάποια υποτυπώδη ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Ο 2ος πυλώνας θα είναι τα επαγγελματικά Ταμεία, δηλαδή το κράτος θα είναι απαλλαγμένο από την όποια υποχρέωση απέναντι στους ασφαλισμένους σε αυτά τα Ταμεία και τα χρήματα που θα καταβάλλουν οι ασφαλισμένοι θα τα τζογάρουν οι μάνατζερ στο χρηματιστήριο. Και ο 3οςπυλώνας θα είναι η ιδιωτική ασφάλιση.

Οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν περισσότερα προκειμένου να έχουν παροχές Υγείας, οι οποίες ουσιαστικά θα πωλούνται προς τους ασφαλισμένους από ιδιώτες γιατρούς, δημοτικά ιατρεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, ΜΚΟ. Τα πάντα θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για την προώθηση αυτής της πολιτικής είναι η δημιουργία του "Οργανισμού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων". Το τίμημα που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι θα είναι τεράστιο.

Πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις ιατρικών εξετάσεων και πράξεων, που ενώ τυπικά καλύπτονται από το ασφαλιστικό ταμείο, στην πράξη οι ασφαλισμένοι αναγκάζονται να απευθύνονται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, να πληρώνουν επίσης και στα πλαίσια του δημόσιου τομέα. Είτε μέσω των εισφορών στο ασφαλιστικό ταμείο, είτε μέσω της απευθείας πληρωμής στον ιδιωτικό τομέα, αναγκάζονται να πληρώσουν το μάρμαρο της εμπορευματοποίησης της Υγείας οι εργαζόμενοι.

Σε αυτά έρχονται να προστεθούν και τα τεράστια κενά σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό, 3.500 και 25.000 αντίστοιχα.

Μπορούν να βγουν ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα, τόνισε ο ομιλητής, με βάση ορισμένα οικονομικά στοιχεία:

• Το διάστημα 1989-2004 οι ιδιωτικές δαπάνες από 42,6% έφτασαν στο 46,1% και οι δημόσιες 53,9%.
• Το 2007 οι ιδιωτικές δαπάνες ήταν 58% και οι δημόσιες 42%.
• Το διάστημα 1997-2007 ο συνολικός τζίρος του ιδιωτικού τομέα υπερδιπλασιάστηκε. Από 508 εκατομμύρια ευρώ το 1997 ανήλθε στα 1,8 δισ. ευρώ το 2007. Το 51,2% της εγχώριας ελληνικής αγοράς ελέγχεται από 4 ιδιωτικά νοσοκομεία».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην προσπάθεια αποχαρακτηρισμού και κατάργησης των ΒΑΕ, από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας ότι «αποτελεί συστατικό στοιχείο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αντιδραστικών αλλαγών που έχουν στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις οποίες έχουν συμφωνήσει τα κόμματα του δικομματισμού.

Ο θεσμός των ΒΑΕ είναι μία σοβαρή κατάκτηση του εργατικού κινήματος στη μεταπολεμική περίοδο.

Η υπερκατανάλωση και η φθορά της εργατικής δύναμης, οι βλάβες στην υγεία, οι επαγγελματικές ασθένειες και τα εργατικά ατυχήματα επιδρούν καθοριστικά στη γενικότερη κατάσταση της εργατικής τάξης, σημαδεύουν τη ζωή των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Από αυτή τη σκοπιά, οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν μπορούν να αποδεχθούν την κατάργηση του θεσμού των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, αλλά έχουν υποχρέωση να απαιτήσουν τη διεύρυνσή τους, εκεί που χρειάζεται, και να διεκδικήσουν ουσιαστικά μέτρα για την Υγιεινή και την Ασφάλεια της εργασίας, για συνταξιοδότηση νωρίτερα, μείωση του εργάσιμου χρόνου και δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου».

Οσο για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων είπε:

«Στο δημόσιο:

• Σήμερα έχει επιβληθεί όριο ηλικίας τα 65 χρόνια ενιαία σε άνδρες και γυναίκες. Αύξησαν τα όρια και κατάργησαν τη διαφορά της 5ετίας στις γυναίκες.
• Στις έγγαμες γυναίκες αυξήθηκε το όριο από τα 53 στα 60 χρόνια.
• Προστέθηκαν 2 χρόνια για τη χωρίς όριο ηλικίας συνταξιοδότηση (Από 35 σε 37 χρόνια).
• Εφάρμοσαν την "εθελούσια" παράταση του εργάσιμου βίου μέχρι τα 67 χρόνια.

Στο ΙΚΑ:

• Και στον ιδιωτικό τομέα καθώς και στα ειδικά Ταμεία, έχει επιβληθεί αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια, ενιαία σε άνδρες και γυναίκες. Αύξησαν τα όρια και κατάργησαν τη διαφορά της 5ετίας στις γυναίκες.
• Επέκτειναν τον "εθελούσιο" εργάσιμο βίο κατά 3 χρόνια, μέχρι τα 68.

Σε ό,τι αφορά στις αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων που επιβάλλουν οι μειώσεις, στο δημόσιο προώθησαν δυο μέτρα στην κύρια σύνταξη και ένα στην επικουρική.

α) Μείωσαν τη σύνταξη από το 80% στο 70% του μισθού.

β) Το 70% υπολογίζεται πλέον με το μέσο όρο των μισθών της τελευταίας πενταετίας αντί του τελευταίου μισθού.

γ) Στην επικουρική μειώθηκε περίπου στο μισό. Από 37% που ήταν πριν, μπήκε όριο το 20%.

Ορισμένα παραδείγματα από άλλες χώρες: Η μείωση των συντάξεων προωθείται με την αλλαγή και του τρόπου υπολογισμού, που έχει επεκταθεί μέχρι το 1990. Π.χ. στη Γαλλία υπολόγιζαν τις αποδοχές των 10 καλύτερων χρόνων, τώρα ισχύουν τα 25 χρόνια.

Στην Αυστρία αντίστοιχα επεκτείνεται από τα 15 καλύτερα χρόνια στα 30.

Σε Φινλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Σουηδία προωθούν τη σταδιακή συνεκτίμηση των αποδοχών όλου του εργάσιμου βίου.

Ιδιαίτερα χτυπήθηκαν τα επαγγελματικά Ταμεία.

Π.χ. στις ΗΠΑ τα 500 μεγαλύτερα επαγγελματικά Ταμεία το 2007 διέθεταν πλεόνασμα 95 δισ. δολάρια και τώρα έχουν έλλειμμα 115 δισ. δολάρια. Απώλεια δηλαδή 205 δισ. δολαρίων».

Κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της πάλης με βάση το πλαίσιο του ταξικού κινήματος.

«Ως ταξικό εργατικό κίνημα τασσόμαστε υπέρ της κατάργησης της εισφοράς των εργαζομένων για θέματα Υγείας. Τα ασφαλιστικά ταμεία να έχουν την ευθύνη μόνο της συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων και όταν μιλάμε για συνταξιοδότηση, μιλάμε για σύνταξη 1.120 ευρώ η κατώτερη. Η κάλυψη των ιατροφαρμακευτικών παροχών να πραγματοποιείται από ένα 100% δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας και Περίθαλψης που θα καλύπτει το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Η χρηματοδότησή του να γίνεται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις στα λαϊκά στρώματα και τους εργαζομένους. Απαιτούμε την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας, ολοκληρωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Το φάρμακο να πάψει να είναι εμπόρευμα.

Το πρόβλημα του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος δεν είναι πρωτίστως οικονομικό. Είναι πρόβλημα πολιτικό, ταξικό. Οσο υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Ασφάλιση και στην Υγεία θεωρούνται κόστος που περιορίζει τα κέρδη.

Οσο τα μονοπώλια θα νέμονται τον παραγόμενο πλούτο, θα κατέχουν τα μέσα παραγωγής, όσο ο γνώμονας της ανάπτυξης θα είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου, ριζική επίλυση των προβλημάτων του λαού δε θα μπορεί να υπάρχει. Η μόνη ολοκληρωμένη διέξοδος είναι η πάλη για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου η ανάπτυξη θα συντελείται με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οπου όλος ο πλούτος, τα μέσα παραγωγής, η ενέργεια, τα δάση, η ακίνητη περιουσία, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή θα τεθούν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών».