Δεν πρόλαβαν να «στεγνώσουν» τα «δάκρυα» από τη «συγκίνηση» των αστών για το νέο Μουσείο Ακρόπολης και η κυβέρνηση προχώρησε στην κατάθεση τροπολογιών (μέσω του νομοσχεδίου «Οργανωτική Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων - Βόλος 2013»), που ενισχύουν τον εμπορευματικό χαρακτήρα του μουσείου και δημιουργούν υποδομές «υποδοχής» επιχειρηματικής δράσης.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση κατέθεσε τέσσερις προσθήκες στον αντιδραστικό νόμο 3711 του 2008, με τον οποίο το νέο Μουσείο Ακρόπολης ορίστηκε ως ΝΠΔΔ, αποκομμένο από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, ακριβώς για να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ετσι, στο άρθρο 2 προστίθεται ότι για την εκπλήρωση των σκοπών του Μουσείου, εκτός από εργαστήρια (σ.σ. ακόμα δεν υπάρχουν) προβλέπεται η παραγωγή εκμαγείων, έκδοση φωτογραφιών, αντιγράφων κ.λπ. «από το ίδιο το μουσείο ή κατ' εντολήν του», δηλαδή από ιδιωτικά εργαστήρια.

Επίσης, στο άρθρο 4 συγκεκριμενοποιούνται οι πηγές εσόδων του μουσείου, «στις οποίες περιλαμβάνεται ενδεικτικά η δημιουργία, εκμετάλλευση και διαχείριση αναψυκτηρίων, εστιατορίου και πωλητηρίων σε ειδικούς προς τούτο αφιερωμένους και διαμορφωμένους χώρους του μουσείου, η πώληση γύψινων ή και από οποιοδήποτε υλικό κατασκευασμένων αντιγράφων, κάθε μεγέθους και είδους απομιμήσεων και παραστάσεων, τα οποία παράγονται από αυτό, είτε κατ' εντολήν του»!

Αυτό σημαίνει ότι προωθείται η χωροθέτηση και άλλων χώρων εστίασης και πώλησης αντιγράφων πάντα στο όνομα της ...οικονομικής του «αυτοτέλειας» ή εκ των υστέρων θεσμοθετούνται οι υπάρχοντες; Η τροπολογία δεν το ξεκαθαρίζει, αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται για αναμενόμενη εξέλιξη, που έγκαιρα πρόβλεψε και επεσήμανε το ΚΚΕ όπως και οι φορείς που αντέδρασαν στο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του ΝΜΑ.

Στα έσοδα προβλέπονται και τα προερχόμενα από τη «διαχείριση δικαιωμάτων του μουσείου» (σ.σ. ξαναθυμίζουμε ότι ουσιαστικά θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια προς όφελός του και όχι προς όφελος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας), όπως από δημοσιεύσεις, φωτογραφίες των εκθεμάτων του, «και από τη μίσθωση δικαιωμάτων χρήσης οπτικοακουστικών μέσων στους χώρους του μουσείου». Μην παραξενευτεί κανείς, λοιπόν, αν το μουσείο μετατραπεί και σε αναψυκτήριο... μετά μουσικής.

Προβλέπεται, επίσης, «τα κάθε είδους δικαιώματα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, από την αξιοποίηση και εκμετάλλευση των εκθεμάτων και συλλογών του μουσείου παραχωρούνται κατ' αποκλειστικότητα στο νομικό πρόσωπο αυτού». Πρόκειται για μια «πονηρή» και επικίνδυνη τροπολογία, αφού, δεν ξεκαθαρίζει τι είδους «αξιοποίηση» και «εκμετάλλευση» των σημαντικών αρχαίων εκθεμάτων του θα γίνεται, ενώ, ταυτόχρονα, αφήνει αυτά τα σπουδαία, προερχόμενα από την Ακρόπολη, αντικείμενα ως «προίκα» σε ένα Νομικό Πρόσωπο που δεν έχει καμιά σχέση με την Αρχαιολογική Υπηρεσία, δηλαδή με τον αρμόδιο για την πολιτιστική κληρονομιά κρατικό φορέα!

Τέλος, συστήνεται «αυτοτελές γραφείο», υπαγόμενο απ' ευθείας στον πρόεδρο του ΔΣ του μουσείου, χωρίς να προσδιορίζεται ο ρόλος του ή η αναγκαιότητά του. Προφανώς πρόκειται για μια ομάδα καλοπληρωμένων «συμβούλων - μάνατζερ» που θα διαχειρίζονται τις «τύχες» του μουσείου...

Το θέμα της ...«περίεργης» «σαλαμοποίησης» που επιχειρείται στην κήρυξη της πολυκατοικίας της οδού Ζαλοκώστα 7 στην Αθήνα (ιδιοκτησίας ΝΑΤ) φέρνει το ΚΚΕ στη Βουλή με Ερώτηση των βουλευτών Εύας Μελά, Λιάνας Κανέλλη, Διαμάντως Μανωλάκου και Βέρας Νικολαΐδου.

Αφορμή για την Ερώτηση στάθηκε η εντολή του υπουργού Πολιτισμού προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων να «προσδιορίσει το εύρος του χαρακτηρισμού (κέλυφος, υπόγειος χώρος κλπ.)» της πολυκατοικίας, η οποία μάλιστα κηρύχθηκε πρόσφατα ως ιστορικό μνημείο. Οι βουλευτές του ΚΚΕ σημειώνουν πως «με δεδομένο ότι, σύμφωνα με το σκεπτικό της κήρυξης, ιδιαίτερο βάρος δίνεται στο μνημειακό ιστορικό των υπογείων, αλλά και στο κέλυφος του κτιρίου, που αποτελεί ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της εποχής του μεσοπολέμου, αναρωτιέται κανείς για το πραγματικό νόημα αυτής της αναπομπής, τέσσερις μόλις μήνες μετά την απόφαση».

Επισημαίνουν ότι «τα διατηρητέα κτίρια αποτελούν πολύτιμα δείγματα της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς και μπορούν να επαναχρησιμοποιούνται με εκσυγχρονισμό της εσωτερικής τους δομής χωρίς να καταστρέφονται τα εξωτερικά ή εσωτερικά αρχιτεκτονικά ή ιστορικά τους στοιχεία (...)». Ειδικά για το συγκεκριμένο κτίριο σημειώνουν ότι «σύμφωνα με μαρτυρίες, επικοινωνεί με παλιά στοά, η οποία χρησιμοποιήθηκε από το ΕΑΜ κατά την απόπειρα ανατίναξης του ξενοδοχείου "Μεγάλη Βρετανία" το 1944. Τα υπόγειά της (σ.σ. της πολυκατοικίας) χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής ως τόπος βασανιστηρίων. Προπολεμικά ήταν διαμορφωμένα ως καταφύγια με ειδική προφύλαξη από αέρια».

Προσθέτουν ότι «η πολιτιστική μας κληρονομιά και η ιστορική μνήμη του λαού δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μπαίνουν στην "Προκρούστεια κλίνη" στο όνομα της όποιας εμπορικής "εκμετάλλευσης". Μάλιστα οφείλει η πολιτεία να παίρνει όλα εκείνα τα μέτρα ώστε τα περιουσιακά στοιχεία των Ταμείων να αποδίδουν τα μέγιστα προς όφελος των εργαζομένων».

Τέλος, οι βουλευτές ρωτούν τι μεσολάβησε από την απόφαση της καθολικής κήρυξης του κτιρίου, πού αποβλέπει ο «επαναπροσδιορισμός» του εύρους του χαρακτηρισμού ως μνημείου αν όχι στην ανάκληση της προηγούμενης απόφασης και «πώς δικαιολογείται η προσπάθεια αποχαρακτηρισμού του κτιρίου με πρόσχημα την οικονομική "αξιοποίησή" του από το ΝΑΤ μέσα από μια ενδεχόμενη κατεδάφιση, όταν τα τελευταία δέκα χρόνια μόνο δύο σε σύνολο 15 διαμερισμάτων έχουν δοθεί προς ενοικίαση, πράγμα που σημαίνει σημαντικές απώλειες για το Ταμείο».

Η τραγωδία του Ευριπίδη «Ιππόλυτος» επιστρέφει στη σκηνή σε μία γοητευτική παράσταση από την Ισπανία, που «ενώνει» το χορό φλαμένκο με το αρχαίο δράμα. Την 1η Ιουλίου (9.15μ.μ.) στο χώρο πολιτιστικών εκδηλώσεων Aμαλιείου (Λ. Κηφισίας 219) στο Μαρούσι, οι χορευτές - ηθοποιοί Μάρκος Χιμένεθ (Ιππόλυτος) και Αδέλα Καμπάγιο (Φαίδρα) θα «μιλήσουν» για τα ανθρώπινα πάθη, τις δολοπλοκίες των θεών, την κάθαρση. Ο «Ιππόλυτος» πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αθήνα το 428 π.Χ. και είναι μία από τις τέσσερις τραγωδίες με τις οποίες ο Ευριπίδης κέρδισε πρώτη νίκη στους δραματικούς αγώνες.