ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τουριστική ανάπτυξη για τα μεγάλα συμφέροντα

Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πολλά και «παχιά» λόγια χρησιμοποιεί ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης, Α. Σπηλιωτόπουλος, για τον τουρισμό και την ανάγκη ενίσχυσής του και το ρόλο του. Και εμφανίζεται υπέρ όλων των τουριστικών επιχειρήσεων, μεγάλων και μικρών. Ελα, όμως, που δεν είναι όλες οι επιχειρήσεις του τουρισμού ίδιες, ούτε ωφελούνται όλες το ίδιο από την κυβερνητική πολιτική.

Σύντομα τα μέτρα στήριξης που ανακοίνωσε η κυβέρνηση θα πάρουν το δρόμο για τη Βουλή. Αλλά οι μικροί επιχειρηματίες, μικροξενοδόχοι, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων, κάποιοι που έχουν μια καφετέρια ή μια ταβέρνα, που τώρα πανηγυρίζουν για τη μείωση του τέλους παρεπιδημούντων, μπορεί να βρεθούν μπροστά σε εκπλήξεις.

Η κυβέρνηση στηρίζει πρώτα απ' όλα τα μεγάλα τουριστικά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Και όταν θα αρχίσουν να λειτουργούν τα πρώτα μεγαθήρια σε κάποιες περιοχές, θα έρθει η ώρα που κανένας τουρίστας δε θα ξεμυτίζει από τις τουριστικές πολιτείες που θα έχουν φτιαχτεί. Που οι τιμές θα είναι πολύ μικρότερες από αυτές που μπορεί να προσφέρει ο «μικρός» του τουρισμού, σε σχέση και με τις υπηρεσίες. Που δε θα μένει ούτε 1 ευρώ για τους μικρούς σε περιοχές οι οποίες βασίζουν το μέλλον τους στον τουρισμό. Γι' αυτό όσο είναι καιρός μαζί με τους εργάτες και τους φτωχούς αγρότες να τσακίσουμε το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματά του.

«Να συνεννοηθούμε» ... να αυτοχειριαστείτε

Αύξηση ωρών εργασίας και πάγωμα των εργατικών αγώνων ζήτησε - ανάμεσα σε άλλα εξίσου απαράδεκτα - ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Καρατζαφέρης, στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη για τη χρονιά που έφυγε: «Εδώ δε χρειαζόμαστε λιγότερη δουλειά, χρειαζόμαστε περισσότερη δουλειά. Εγώ αυτό το οποίο θα έλεγα, μια ώρα παραπάνω δουλειά. Παραπάνω δουλειά. Για να μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί». Και για να γίνει αυτό, πιπίλισε τη γνωστή καραμέλα: «Εθνική συνεννόηση ρε παιδιά! Να μαζευτούμε υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (...) Δεν μπορεί τώρα σε αυτή την αντάρα την οικονομική, όπου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, να πηγαίνουμε σε διεκδικήσεις οικονομικές, διαδηλώσεις, που επιβραδύνουν την κατάσταση και επιδεινώνουν την κατάσταση (...) Εσύ Αριστερά, εργασιακή ειρήνη, σταμάτα τους»!

Κατάργηση δικαιωμάτων, λοιπόν, κατακτημένων με αγώνες αιώνων και αίμα (όπως το ωράριο), απαγόρευση εργατικών κινητοποιήσεων και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να εξασφαλίζουν την κοινωνική ευπείθεια, φυσικά προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και της διαιώνισης της κερδοφορίας του. Αυτό είναι το σχέδιο του ΛΑ.Ο.Σ., αυτή και η δουλειά του: Πίσω από αποπροσανατολιστική φρασεολογία, να υπηρετεί το καπιταλιστικό σύστημα και την κυρίαρχη πολιτική. Εξ ου και πρέπει να αποδοκιμάζεται πολιτικά σε κάθε ευκαιρία, από κάθε λαϊκό άνθρωπο, κάθε άνθρωπο του μόχθου. Οχι μόνο καμιά εμπιστοσύνη στους δήθεν αντιπολιτευτικούς λαϊκισμούς του, αλλά καταδίκη του ως επικίνδυνου για τις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα.

Υπάρχει διέξοδος

Κουβέντες 80χρονου αγρότη: «Το λίπασμα για τις ελιές έχει 50 ευρώ. Το λάδι μού το παίρνει ο έμπορος για 2. Πρέπει να πουλήσω 25 κιλά λάδι για να μπορέσω να αγοράσω ένα και μόνο τσουβαλάκι λίπασμα. Ενα τρακτέρ για να φρεζάρει, κοστίζει άλλα 25 ευρώ το στρέμμα. Συν τα μεροκάματα, 40άρια και 50άρια, για το μάζεμα. Και στο σούπερ μάρκετ βλέπεις 5,5 και 6 ευρώ το λίτρο το λάδι, εμφιαλωμένο, συζητήσιμης ποιότητας σε σύγκριση με αυτό του παραγωγού. Τι να κάνω; Να καλλιεργήσω; Να το παλέψω και του χρόνου; Αξίζει; Και πώς να ζήσω μόνο με τη σύνταξη του ΟΓΑ;».

Λίγα λόγια και μεστά, βιοπαλαιστή ψημένου από τη ζωή, που από πάνω του πέρασαν όχι μόνο τα χρόνια, αλλά και όλες οι «δράσεις», τα «προγράμματα» και οι «πολιτικές» των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και της ΕΕ. Κι αυτός, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι, με μόνη - αποδεδειγμένα κι αναντίρρητα - διέξοδο την οργανωμένη ταξική πάλη, με πυρήνα συσπείρωσης το ΚΚΕ και την πρότασή του για λαϊκή εξουσία και οικονομία, για την επιβίωση και προκοπή της μικρομεσαίας αγροτιάς. Για να έχει σύνταξη και να ζει με αξιοπρέπεια. Για να καλλιεργεί ο φτωχός αγρότης συνεταιρισμένος στον παραγωγικό συνεταιρισμό, πλάι στην κοινωνικοποιημένη παραγωγή και να 'χει εισόδημα και να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες της οικογένειάς του.

Μπροστά σε νέους αγώνες

Η χρονιά που πέρασε βρήκε την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα στο στόχαστρο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων - των μεταρρυθμίσεων κατά την κυβέρνηση - που είχαν ως άμεση συνέπεια την παραπέρα χειροτέρευση της θέσης τους και του βιοτικού τους επιπέδου. Οι μισθοί, η Κοινωνική Ασφάλιση, η Υγεία και η Πρόνοια, η Παιδεία δέχτηκαν τα συντονισμένα πυρά κυβέρνησης και ΕΕ, ΣΕΒ και μεγαλοεπιχειρηματιών με την ουσιαστική πολλές φορές στήριξη ή ανοχή των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Με τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης, πλατιά λαϊκά στρώματα ένιωσαν ακόμα πιο έντονα τη μέγκενη της αντιλαϊκής πολιτικής.

Απέναντι σε αυτή την αντεργατική λαίλαπα μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης εκδήλωσαν την έντονη αντίθεσή τους, σε τοπικό, κλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο. Οργάνωσαν και ανέπτυξαν αγώνες που φρέναραν την αντεργατική πολιτική, δυσκόλεψαν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, υπεράσπισαν τα δικαιώματά τους. Πρωτεργάτης αυτών των αγώνων ήταν τα ταξικά συνδικάτα, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Το ΠΑΜΕ ήταν παρόν σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες των εργαζομένων. Οργάνωσε και περιφρούρησε απεργιακές κινητοποιήσεις, αντιπάλεψε απολύσεις και κλείσιμο επιχειρήσεων, στάθηκε με αποφασιστικότητα απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή. Η συμμετοχή σε αυτές τις κινητοποιήσεις, η συστράτευση και νέων δυνάμεων, η ανιδιοτελής δράση χιλιάδων και χιλιάδων εργατών και συνδικαλιστών μέσα και έξω από τις επιχειρήσεις είναι η ουσιαστική συνεισφορά του ταξικού πόλου.

Ακόμα σημαντικότερη είναι η προσφορά του στη διαμόρφωση και διεκδίκηση αιτημάτων και στόχων πάλης που ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες της εργατικής τάξης. Ο αδιάλλακτος αγώνας του ενάντια στα ιδεολογήματα της πλουτοκρατίας περί «ανταγωνιστικότητας» και αυτά της «ταξικής ειρήνης» που διαλαλούσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ και συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Η αποφασιστική παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στις κινητοποιήσεις της φοιτητικής και μαθητικής νεολαίας, η έμπρακτη αλληλεγγύη του και η στήριξη των νεολαιίστικων αγώνων, για ουσιαστική μόρφωση και δουλειά με δικαιώματα έχει γίνει συστατικό στοιχείο της δράσης του. Είναι και αυτό μια ουσιαστική παρακαταθήκη από τους αγώνες που έγιναν.

Η ανεργία, η υποαπασχόληση, η ακόμα πλατύτερη εφαρμογή της «απασχολησιμότητας» στην αγορά εργασίας σε Ελληνες και μετανάστες εργαζόμενους και ιδιαίτερα στους νέους ταλανίζουν εκατοντάδες χιλιάδες, προδιαγράφουν ακόμα πιο χειρότερο το 2009. Αλλωστε, το κυβερνητικό «πακέτο» των 28 δισ. ευρώ για τις τράπεζες, οι φωνές του ΠΑΣΟΚ για επιτήρηση από διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, οι απαιτήσεις του ΣΕΒ για μια στιβαρή πολιτική που θα πάρει και νέα μέτρα, όλα μαρτυρούν ότι οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα βρεθούν μπροστά σε νέα επίθεση και με πρόσχημα την κρίση.

Με την εμπειρία των αγώνων που έγιναν τη χρονιά που πέρασε, με το αγωνιστικό πλαίσιο στόχων και αιτημάτων του ΠΑΜΕ, με ξεκάθαρο μέτωπο απέναντι στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό για τον ύπουλο και καταστροφικό του ρόλο, με πίστη στη δύναμη της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι της χώρας μας μπορούν να ματαιώσουν τα νέα αντιλαϊκά σχέδια. Με εμπιστοσύνη στη γραμμή της ρήξης και της ανατροπής, πάντα σταθερά ενάντια στην πλουτοκρατία και στα κόμματά της, η εργατική τάξη μπορεί να κάνει αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση της πάλης της, να βάλει τη σφραγίδα της στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας.