Την ίδια στιγμή που οι υποθέσεις των σκανδάλων απασχολούν το μεγαλύτερο χρόνο των δελτίων ειδήσεων, η κυβέρνηση συνεχίζει, ακάθεκτη, με το μεγαλύτερο των σκανδάλων, την πολιτική της. Οι «μεταρρυθμίσεις» προχωρούν και οι ιδιώτες τρίβουν τα χέρια τους. Πριν από περίπου δύο βδομάδες, οι υπουργοί Απασχόλησης και Εσωτερικών ανακοίνωσαν ένα νέο πρόγραμμα για τους παιδικούς σταθμούς και άλλες προνοιακές δομές. Το πρόγραμμα αυτό, απ' τη μια, εξασφαλίζει την ιδιωτικοποίηση ενός πολύ σημαντικού τομέα της κοινωνικής πολιτικής, και, απ' την άλλη, εμφανίζει την κυβέρνηση να ενδιαφέρεται για τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες.

Επί της ουσίας, βέβαια, έχουμε ένταξη των ιδιωτικών παιδικών σταθμών στην εμπορευματοποιημένη «δημόσια» Πρόνοια. Το πρόγραμμα, με την ονομασία «Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής», στο πλαίσιο του επιχειρησιακού προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου δυναμικού 2007 - 2013», είναι η εφαρμογή της «Στρατηγικής της Λισαβόνας». Ενισχύονται, δηλαδή, η ιδιωτικοποίηση και η απασχολησιμότητα. Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης δεν ήρθε από το πουθενά. Είναι συνέχεια της πολιτικής της και της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Εδώ και χρόνια, οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί λειτουργούν με τροφεία και ή χρηματοδοτούνται με μειωμένα κονδύλια απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω των δήμων, ή χρηματοδοτούνται από προγράμματα της ΕΕ με ημερομηνία λήξης.

Τώρα έρχεται ένα ακόμα πρόγραμμα, με ημερομηνία λήξης το 2013. Χαρακτηριστικό του είναι ότι, ενώ μιλά για ευπαθείς ομάδες, δε συμπεριλαμβάνει σε αυτές τις άνεργες γυναίκες, τους άνδρες που έχουν επιμέλεια παιδιών, τις μετανάστριες που δεν έχουν υπηκοότητα κράτους - μέλους της ΕΕ, τις γυναίκες με σταθερή δουλειά (υπάλληλοι Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ). Προτεραιότητα δίνεται στις γυναίκες με το μικρότερο χρόνο απασχόλησης στη θέση που κατέχουν τη χρονική στιγμή της αίτησης, στις εργαζόμενες με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή συμβάσεις μερικής απασχόλησης, στις γυναίκες με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα (όριο είναι το διπλό του αφορολόγητου).

Το πρόγραμμα είναι ένα μπάλωμα με ημερομηνία λήξης, το οποίο ανοίγει διάπλατα την πόρτα στους ιδιώτες, αλλά και ενισχύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Λογικό είναι οι ιδιωτικοί σταθμοί να θέλουν να ρίξουν το κόστος λειτουργίας τους. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την πρόσληψη προσωπικού με μειωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Η ψευτο-λύση της κυβέρνησης δεν έχει καμία σχέση με τις λαϊκές ανάγκες. Ποια οικογένεια δεν έχει ανάγκη για δωρεάν φροντίδα των παιδιών της σε κρατικούς σταθμούς; Μια τέτοια πρόταση έχει διατυπώσει, ξεκάθαρα, μόνο το ΚΚΕ. Είναι μια πρόταση, που αφορά όλους, ανεξαιρέτως, τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους.