Η σωρεία δυστυχημάτων, που μαστίζει, ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια τον ΟΣΕ, σίγουρα δεν είναι τυχαία. Οι «ρίζες» της βρίσκονται στην εγκληματική πολιτική ιδιωτικοποίησης, που ακολουθείται διαδοχικά από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και στον τομέα του σιδηροδρόμου. Την πολιτική, που μοναδικό κριτήριο έχει το μεγαλύτερο επιχειρηματικό όφελος. Σε βάρος όλων των άλλων, συμπεριλαμβανομένης και της ασφάλειας. Αυτό, άλλωστε, «μαρτυρούν» τα στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, από το 2000 έως σήμερα, έχουν σημειωθεί περί τους 100 εκτροχιασμούς τρένων, με περισσότερα από 60 ανθρώπινα θύματα!

Τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων έφερε ξανά στην επικαιρότητα ο χτεσινός τραυματισμός του μηχανοδηγού του ΟΣΕ και άλλων 16 επιβατών στην περιοχή του Μπράλου, κατά τη σύγκρουση επιβατικής αμαξοστοιχίας με βαγόνια εμπορικής αμαξοστοιχίας, τα οποία αποκόπηκαν - για άγνωστο κατά τον ΟΣΕ λόγο - από τον υπόλοιπο συρμό.

Οι εκάστοτε κυβερνώντες, αλλά και οι διορισμένες από τους ίδιους διοικήσεις του ΟΣΕ, σε κάθε θανατηφόρο ή μη ατύχημα στο δίκτυο του Οργανισμού, «αθωώνουν εαυτούς», αποδίδοντάς το σε «ανθρώπινο λάθος». Ακόμα, όμως, και η παραδοχή αυτού του αστήρικτου ισχυρισμού «γεννά» αυτόματα το ερώτημα «τι φταίει και τα τελευταία χρόνια όλο και πληθαίνουν τα ...ανθρώπινα λάθη;».

Την απάντηση δίνουν τα ίδια τα στοιχεία. Ιδού τι λένε: Κυρίαρχη φιλοσοφία στον ΟΣΕ, κυρίως την τελευταία 8ετία, είναι τα «γρήγορα τρένα». Σε εφαρμογή αυτής της πολιτικής, έκλεισαν σταθμούς, κατάργησαν ειδικότητες (ελεγκτές γραμμής), πύκνωσαν δρομολόγια, μείωσαν το προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και κυρίως το προσωπικό «πρώτης γραμμής» (μηχανοδηγοί, σταθμάρχες, κλειδούχοι), αύξησαν τις ταχύτητες των τρένων κατά 20 και 40 χλμ. και καθιέρωσαν «μπόνους», όταν το τρένο φτάνει στον προορισμό του στην προκαθορισμένη ώρα.

Στον ΟΣΕ, τα τελευταία χρόνια, το προσωπικό έχει μειωθεί δραστικά. Σημαντικές είναι οι ελλείψεις σε όλες τις ειδικότητες και κυρίως στους νευραλγικούς κλάδους των μηχανοδηγών, των σταθμαρχών και των κλειδούχων. Επακόλουθο αυτών των ελλείψεων είναι η εντατικοποίηση της εργασίας. Ο ΟΣΕ οφείλει χιλιάδες μέρες ρεπό στους εργαζόμενους «πρώτης γραμμής». Ετσι, σήμερα ένας μηχανοδηγός υποχρεώνεται να εργάζεται έως και 12 ώρες τη μέρα, πολλές συνεχόμενες μέρες χωρίς ρεπό, ακόμα και κανονική άδεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των δρομολογίων.

Σημαντικός παράγοντας στην πρόκληση ατυχημάτων φυσικά είναι και η σιδηροδρομική υποδομή και επιδομή (συστήματα ασφαλείας, τηλεδιοίκηση κλπ.). Υπάρχουν σήμερα τμήματα του σιδηροδρομικού δικτύου, στα οποία για πολλά χρόνια έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας τα φωτοσήματα και η επικοινωνία μηχανοδηγού - σταθμάρχη γίνεται μόνο με ραδιοτηλέφωνα.

Εκείνο που αποκαλύπτουν βέβαια τα παραπάνω, είναι ότι πίσω από το κάθε ...ανθρώπινο λάθος συγκαλύπτεται η εγκληματική πολιτική, η οποία πλήττει καίρια και την ασφάλεια των σιδηροδρομικών δρομολογίων. Μια πολιτική, που δε διστάζει να θυσιάσει ακόμα και ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να προωθηθούν οι λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις». Οσο εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, τόσο θα πληθαίνουν τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, όλο και θα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές.

Εγγύηση για την ασφάλεια και την πραγματική εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών μπορεί να είναι μόνο και αποκλειστικά ένας 100% δημόσιος ΟΣΕ, ενταγμένος σ' ένα δημόσιο τομέα συγκοινωνιών, ο οποίος θα αποτελεί λαϊκή περιουσία και θα υπόκειται σε εργατικό - λαϊκό έλεγχο. Και αυτό απαιτεί άλλη πολιτική και λαϊκή εξουσία.