Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές θα επανέλθει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες το θέμα του Ευρωσυντάγματος. Πρόκειται για ένα αντιδραστικό κατασκεύασμα, που πλήττει ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τα λαϊκά συμφέροντα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, θεσμοθετώντας και επίσημα την ΕΕ ως επιθετικό ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Συγκεκριμένα, στο Ευρωσύνταγμα:

• Η ΕΕ καθιερώνεται σαν νομικό πρόσωπο που μπορεί να αντικαθιστά κράτη-μέλη σε διεθνείς οργανισμούς (άρθρο Ι-12.2)
• Οι μόνες «θεμελιώδεις ελευθερίες» (άρθρο Ι-4) που αναγνωρίζει είναι οι ελευθερίες των πολυεθνικών, δηλαδή η ελευθερία εγκατάστασης και διακίνησης προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίου
• Καταργείται το δικαίωμα «βέτο» και περιορίζονται οι αποφάσεις που απαιτούν ομοφωνία, με συνέπεια οι πιο ισχυρές χώρες να μπορούν ευκολότερα να εμποδίζουν αποφάσεις που αντιβαίνουν στα συμφέροντά τους και να επιβάλλουν τη θέλησή τους απ' ό,τι πριν
• Το Σύνταγμα και οι νόμοι της ΕΕ υπερτερούν από το Σύνταγμα και τους νόμους των κρατών-μελών (άρθρο I-10)
• Καταργείται η εναλλασσόμενη Προεδρία της Ενωσης
• Στρατιωτικοποιείται η ΕΕ και η ιμπεριαλιστική δράση της κατοχυρώνεται (άρθρο Ι-42.1α) ως εξής: «Η Ενωση κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, για την πρόληψη μιας τρομοκρατικής απειλής στο έδαφος των κρατών-μελών». Πρόκειται για υιοθέτηση της προληπτικής στρατιωτικής δράσης, σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο Σολάνα που παρουσιάστηκε στη Σύνοδο της Χαλκιδικής και κατά το πρότυπο του αμερικανικού δόγματος του προληπτικού χτυπήματος
• Καθορίζεται το επιθετικό της δόγμα με διατάξεις όπως: «Οι αποστολές περιλαμβάνουν: Κοινές δράσεις αφοπλισμού, ανθρωπιστικές αποστολές και αποστολές διάσωσης, αποστολές με στόχο την παροχή συμβουλών επί στρατιωτικών θεμάτων, αποστολές πρόληψης των συγκρούσεων και διατήρησης της ειρήνης, επέμβαση μαχίμων δυνάμεων στη διαχείριση κρίσεων, μεταξύ άλλων με αποστολές αποκατάστασης της ειρήνης και επιχειρήσεις σταθεροποίησης μετά το τέλος των συγκρούσεων» (άρθρο ΙΙΙ-210.1)
• Η περιβόητη κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ θεσμοθετείται σαν συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ: «Τα κράτη-μέλη υποστηρίζουν ενεργά και ανεπιφύλακτα την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας της Ενωσης με πνεύμα πίστης και αλληλεγγύης» (άρθρο Ι-15.2), ενώ «κατά την υλοποίηση της στενότερης συνεργασίας σε θέματα αμοιβαίας άμυνας τα συμμετέχοντα κράτη-μέλη συνεργάζονται στενά με το NATO» (άρθρο Ι-40.7).

Οι αντιδραστικές ρυθμίσεις του Ευρωσυντάγματος επεκτείνονται στον τομέα των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Θέμα στο οποίο θα αναφερθούμε την Τετάρτη.

(συνεχίζεται...)