Τρίτη 6 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κλοπή... οφθαλμοφανής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι ασφαλιστικές εταιρείες ετοιμάζονται πυρετωδώς για νέες ανατιμήσεις στα τιμολόγια των υποχρεωτικών ασφαλίσεων των ΙΧ. Πρόσχημα για τις νέες αυξήσεις, η οδηγία, λέει, της ΕΕ που υιοθετεί και η κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία οι εταιρείες πρέπει, σταδιακά, να αυξήσουν τα ποσά των καλυπτόμενων υλικών ζημιών από ατυχήματα μέχρι 1 εκ. ευρώ το 2012.

Δε χωρά αμφιβολία ότι και η ΕΕ και η κυβέρνηση μάς δουλεύουν ψιλό γαζί. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις των μεγαλοασφαλιστικών πολυεθνικών ομίλων, όχι μόνο παίρνουν ξεδιάντροπες, για το λαϊκό εισόδημα αποφάσεις, αλλά τις δικαιολογούν με τα πιο γελοία και προκλητικά, για τον κοινό νου, επιχειρήματα. Γιατί μόνο πρόκληση αποτελεί η «προσφορά υπηρεσιών» για κάλυψη υλικών ζημιών 1.000.000 ευρώ από τροχαία ατυχήματα. Η άνευ προηγουμένου απροκάλυπτη κλοπή που επιχειρείται, σε βάρος όλων των κατόχων ΙΧ, είναι οφθαλμοφανής. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το 90% των καινούργιων οχημάτων που πωλούνται στη χώρα, κοστίζουν κάτω από 50.000 ευρώ...

Πλήγμα για τους κτηνοτρόφους

Να ξεπουλήσει τη συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία «ΡΟΔΟΠΗ» που εδρεύει στην Ξάνθη σχεδίασε η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για τις πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις που θα υπάρξουν στους σκληρά δοκιμαζόμενους κτηνοτρόφους της χώρας. Οπως έγινε γνωστό, ήδη ζητούνται προσφορές από «επενδυτές», για να τους πωληθεί το σύνολο των μετοχών (97,12%) που κατέχουν η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, η Ελληνική Βιομηχανία Ζωοτροφών (ΕΛΒΙΖ) και η Συνεταιριστική Εταιρεία Βιομηχανικής Ανάπτυξης Θράκης (ΣΕΒΑΘ). Φαίνεται πως η κυβέρνηση θέλει να βγάλει από τη μέση ένα ακόμα συνεταιριστικό εργοστάσιο, σε όφελος πάντα των βιομηχάνων και του μεγάλου κεφαλαίου. Σε μια περίοδο, όπου το λεγόμενο «καρτέλ» στο γάλα ποδοπατά τους κτηνοτρόφους, επιβάλλοντας εξευτελιστικές τιμές και από την άλλη οι ζωοτροφές έχουν φτάσει στα ύψη, η κυβέρνηση επιφέρει ένα ακόμα πλήγμα στους κτηνοτρόφους της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και συνολικότερα όλης της χώρας, δίνοντας δείγματα γραφής της ...φιλοαγροτικής πολιτικής της!

Αν οι εργαζόμενοι δε γίνουν «αφέντες»...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι 135 εργαζόμενοι του γερμανικού εργοστασίου ποδηλάτων «Bike Systems» στο Νόρντχάουζεν, το οποίο κήρυξε πτώχευση, αποφάσισαν το Σεπτέμβρη να διαθέσουν οι ίδιοι στην αγορά μέσω Ιντερνετ τα ποδήλατα που παράγουν. Είχε προηγηθεί δίμηνη κατάληψη του εργοστασίου, με αίτημα να μην κλείσει το εργοστάσιο.

Και από το γεγονός αυτό προκύπτει πόσο πραγματικά περιττοί για την κοινωνία είναι οι καπιταλιστές, ότι οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να είναι «αφέντες» της παραγωγής, του πλούτου που παράγουν. Ταυτόχρονα, προκύπτει ότι αν οι εργαζόμενοι με όλο το λαό δεν πάρουν την εξουσία και δεν καταργήσουν την ιδιοκτησία συνολικά στα μέσα παραγωγής, τέτοιες προσπάθειες θα είναι «άσφαιρες τουφεκιές». Η ίδια η καπιταλιστική οικονομία, η ίδια η αγορά θα πνίξει την αυτοδιαχειριστική πρωτοβουλία που πήραν οι εργαζόμενοι.

Και, βέβαια, πέρα από τη στήριξη τέτοιων πρωτοβουλιών, το κύριο είναι να αποκαλύπτονται οι αιτίες «πτώχευσης» των επιχειρήσεων, να αναδεικνύεται ότι οι άνθρωποι δεν μπορεί να είναι πάνω από τα καπιταλιστικά κέρδη, ότι μόνο η εργατική εξουσία θα βάλει φρένο στο κλείσιμο εργοστασίων, στις απολύσεις και την ανεργία.

Τι συμβαίνει με τον ΟΤΕ;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΟΤΕ αφήνει την εφημερίδα μας και την «Τυποεκδοτική» χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Δηλαδή χωρίς τηλεφωνικές γραμμές.

Αυτό επαναλήφθηκε και χτες ολόκληρη τη μέρα.

Και παρά την ειδοποίηση για τη βλάβη, ο ΟΤΕ δεν αποκατέστησε τις τηλεφωνικές μας επικοινωνίες.

Τι είδους βλάβη είχαν;

Πόσο ενδιαφέρθηκαν για το γεγονός πως μια ημερήσια εφημερίδα και ένα τυπογραφείο εφημερίδων στερούνται ένα από τα πιο βασικά εργαλεία τους;

Τελικά, τι ακριβώς συμβαίνει με τον ΟΤΕ που μάλλον απλές περιπτώσεις βλαβών προκαλούν τόση καταστροφή;

Δύο πολύτιμα εργαλεία

Ο κυριακάτικος «Ριζοσπάστης» φιλοξένησε δύο πολύ σημαντικές ειδικές εκδόσεις του ΚΚΕ. Η μία σχετικά με τις θέσεις του Κόμματος για την Κοινωνική Ασφάλιση και η δεύτερη για τις βασικές θέσεις και τους στόχους πάλης για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Πρόκειται αναντίρρητα για δύο πολύτιμα εργαλεία στα χέρια κάθε ανθρώπου του μόχθου, αφ' ενός, γιατί καταπιάνονται με δύο απ' τα σημαντικότερα ίσως ζητήματα που τον απασχολούν και μάλιστα εκθέτοντάς τα από τη σκοπιά των δικών του συμφερόντων. Αφ' ετέρου, γιατί τη δοσμένη χρονική στιγμή εξαπολύεται σφοδρότατη επίθεση στα δύο αυτά μέτωπα από την κυβέρνηση, κατ' επιταγή των δυνάμεων του μεγάλου κεφαλαίου. Απέναντι στην οποία χρειάζεται να παραταχτεί ένα ισχυρό ταξικό κίνημα που θα εμποδίσει τις προωθούμενες αντιδραστικές αλλαγές, θα διεκδικήσει λύσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Χωρίς αμφιβολία, οι δύο ειδικές εκδόσεις του ΚΚΕ μπορούν να έχουν σημαντική συνεισφορά στην ανάπτυξη της πάλης στο βαθμό που αξιοποιηθούν, μελετηθούν όχι μόνο από τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά ευρύτερα από εργαζόμενους, νέους, γυναίκες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες κλπ. Μπορούν όλοι αυτοί, μαζί, από καλύτερες θέσεις να αντιπαλέψουν την κυβερνητική επίθεση αν αποκτήσουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των ζητημάτων που πραγματεύονται οι δύο εκδόσεις. Για παράδειγμα, στο φλέγον ζήτημα που αφορά στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι σημαντικό ο εργαζόμενος να το αντιληφθεί στην ολότητά του και να κατανοήσει ότι αυτή η επίθεση αφορά στο σύνολο της εργατικής τάξης και θέλει να διαμορφώσει δυσμενέστερους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης. Να επισημάνει τις ευθύνες των άλλων πολιτικών δυνάμεων και να αντιπαλέψει όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά κι εκείνους που έριξαν και ρίχνουν νερό στο μύλο των αντιασφαλιστικών ανατροπών. Να έχει απαντήσεις στα ψευτοεπιχειρήματα που προβάλλουν όσοι υπερασπίζονται τα μέτρα αυτά και κυρίως να συνειδητοποιήσει ότι σήμερα ρεαλιστικό είναι αυτό που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του κι αυτό πρέπει να απαιτήσει με την πάλη του.

Είναι εξίσου κρίσιμο, την ώρα που η Παιδεία βρίσκεται στο στόχαστρο νέων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, την ώρα που κινητοποιούνται φοιτητές και μαθητές, να ανοίξει πλατιά μια συζήτηση που θα φωτίσει τα προβλήματα και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Μια συζήτηση που θα προτρέψει τον άνθρωπο του μόχθου να πάρει τη θέση του σ' αυτόν τον αγώνα, στο πλάι του παιδιού του, αφού αυτός πληρώνει το βαρύ τίμημα της εμπορευματοποίησης της Παιδείας και δέχεται τις συνέπειες του ταξικού της χαρακτήρα, βλέποντας να κλείνει ολοένα ο δρόμος προς τη μόρφωση για τα παιδιά του, όπως αύριο θα κλείνει ο δρόμος προς την εργασία και τη ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια.

Πρόκειται για δύο ζητήματα άρρηκτα συνδεδεμένα. Στα σχολεία και τις σχολές το μεγάλο κεφάλαιο θέλει να διαμορφώνεται η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης κατά τρόπο που να την έχει του χεριού του, υπάκουη και πρόσφορη για εκμετάλλευση, η οποία αυξάνεται όσο χτυπιούνται δικαιώματα όπως αυτά στην Κοινωνική Ασφάλιση. Οι εργαζόμενοι μαζί με τα παιδιά τους έχουν ένα χρέος και καθήκον. Ολοι μαζί να αντιπαλέψουν τα προωθούμενα αντιδραστικά μέτρα στην Παιδεία και την Κοινωνική Ασφάλιση. Βοήθεια σ' αυτή τους την προσπάθεια μπορούν να βρουν στις δύο σημαντικές εκδόσεις του ΚΚΕ.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Μειοψηφίες και «μειοψηφίες»...

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΕΣ που θέλουν να κάνουν μάθημα και «μειοψηφίες» που κάνουν καταλήψεις, ανακάλυψε η κυβέρνηση στο χώρο της Παιδείας και μας το ανακοίνωσε με αυτές τις εκφράσεις ο Θοδωρής Ρουσόπουλος.

Να υποθέσουμε, μήπως, ότι στο άμεσο μέλλον θα δούμε τεράστιες μαθητικές κινητοποιήσεις, που θα στηρίζουν την ...κυβερνητική πολιτική στο χώρο της Παιδείας;

`Η, μήπως, θα δούμε στους δρόμους χιλιάδες γονείς, οι οποίοι θα διατρανώνουν την ευχαρίστησή τους, επειδή ...πληρώνουν τεράστια ποσά για φροντιστήρια και στη συνέχεια τα παιδιά τους μένουν άνεργα;

Ισως φοιτητές, που θα χαίρονται επειδή τα πτυχία τους υποβαθμίζονται και προχωράει η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης;

Να τη χαίρεται την ...«επικοινωνιακή πολιτική» της η κυβέρνηση. Ομως, η εκπαιδευτική πολιτική της είναι που αποδοκιμάζεται από όλους τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση της Παιδείας και καλά θα κάνουν να το καταλάβουν.

Κι αν αυτοί δε θέλουν να το καταλάβουν, οι επερχόμενες κινητοποιήσεις μπορεί να αποτελέσουν ένα πολύ καλό ...μάθημα και για τον Θ. Ρουσόπουλο και για τον Ευρ. Στυλιανίδη.

«ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ» ΕΙΝΑΙ η ανάπτυξη της χώρας για τα επόμενα 3 χρόνια, δήλωσε χτες ο Γιώργος Αλογοσκούφης. Αν το είπε για να ...ανακουφιστούμε και να νιώσουμε σίγουροι, μάλλον ατύχησε.

Γιατί, αν δεν το θυμάστε, τα τελευταία χρόνια υποτίθεται πως η χώρα έχει «ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους του μέσου όρου της Ευρωζώνης», όπως μας λένε. Ομως, ο Ελληνας μισθωτός, συνταξιούχος και μικροεπαγγελματίας φτωχαίνει.

Αν, λοιπόν, ο υπουργός δηλώνει ευθέως ότι έχει ...διασφαλισμένη τη φτώχεια μας, το γνωρίζουμε και θα το καταλάβουμε ακόμη καλύτερα με τον προϋπολογισμό που θα καταθέσει στις 20 Νοέμβρη.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποκινητές του «κοινωνικού αυτοματισμού»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εξαιρετικά ευαίσθητος εμφανίστηκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν του επισημάνθηκε από το συντάκτη του «Ρ» ότι τα όσα έλεγε νωρίτερα για τις καταλήψεις στα σχολεία θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως ενθάρρυνση σε «κοινωνικό αυτοματισμό». Ως προσπάθεια δηλαδή, να στρέψει ορισμένες κοινωνικές ομάδες (διάβαζε αγανακτισμένους γονείς, διευθυντές σχολείων κ.ά.), κατά των μαθητών που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. «Καθένας έχει την προσωπική του ιστορία και καθένας έχει και την πολιτική του ιστορία», απάντησε ενοχλημένος ο Θ. Ρουσόπουλος, επιχειρώντας να μεταφέρει σε προσωπικό επίπεδο ένα κατ' εξοχήν πολιτικό ζήτημα. Πέρα από τα όσα ανυπόστατα και συκοφαντικά είπε και χτες ο εκπρόσωπος για τους μαθητές που αγωνίζονται, περί «μειοψηφιών που βάζουν λουκέτο στις σχολικές αίθουσες», ο Θ. Ρουσόπουλος επικαλέστηκε «καταγγελίες πολιτών, γονέων, μαθητών που θέλουν να μπουν να κάνουν μάθημα και κάποιοι (;) δεν τους το επιτρέπουν». Και αμέσως μετά συμπλήρωσε: «Εν πάση περιπτώσει, η άποψη της κυβέρνησης είναι ότι οι πολίτες (;) που θέλουν να κάνουν μάθημα μπορούν να κάνουν μάθημα και κανείς δε δικαιούται να τους σταματήσει». Ολα αυτά, που επί μέρες η κυβέρνηση μηρυκάζει, πώς αλλιώς θα μπορούσαν να ερμηνευτούν, αν όχι ως «υποκίνηση» της κυβέρνησης για άσκηση βίας σε βάρος των «καταληψιών»; Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση θα έχει την ευθύνη για ό,τι συμβεί σε βάρος των μαθητών που αγωνίζονται.

Στους δρόμους και οι Δανοί μαθητές

Η άθλια κατάσταση στην Εκπαίδευση, που βγάζει αυτές τις μέρες χιλιάδες μαθητές στο δρόμο, δεν είναι (και δε θα μπορούσε να είναι) ελληνική αποκλειστικότητα. Η ενιαία αντιλαϊκή αντιεκπαιδευτική πολιτική εκφράζεται με πολλούς - λιγότερο ή περισσότερο οξυμένους - τρόπους και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως ακριβώς εκφράζονται και οι αγωνιστικές αντιδράσεις. Η συγκεκριμένη είδηση στάλθηκε στην εφημερίδα μας από τη Δανία: Με απόφαση του συντονιστικού οργάνου των μαθητών γυμνασίου αρχίζουν από σήμερα κινητοποιήσεις, πορείες, ακόμη και καταλήψεις γυμνασίων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατεί στα γυμνάσια. Παλαιά και υποσυντήρητα κτίρια, βιβλία από το 1980, μεγάλος αριθμός μαθητών ανά τάξη, μεγάλες ελλείψεις καθηγητών είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα για τα οποία οι μαθητές ζητάνε λύσεις.

Παρόλο που η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, κανένα κόμμα δεν αναφέρεται στο σοβαρό ζήτημα της Παιδείας. Με τις αλλαγές στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης και την εφαρμογή σχεδίου ανάλογου του «Καποδίστριας 2», η διαχείριση των γυμνασίων πέρασε στις νομαρχίες, που συναγωνίζονται ποια θα κάνει τις μεγαλύτερες περικοπές. Μόνο στη φετινή χρονιά έχουν περικοπεί περίπου 15 εκατ. ευρώ από τα γυμνάσια. Οι υποψήφιοι πολιτικοί ρίχνουν την ευθύνη στους νομάρχες και οι νομάρχες στην κυβέρνηση. Οποιαδήποτε ομοιότητα με το παρόν και το μέλλον της ελληνικής πραγματικότητας, κάθε άλλο παρά συμπτωματική είναι...

Κινητοποίηση - παρωδία

Κινητοποίηση - παρωδία, μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των αναπήρων και προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια τους για να συνεχίσει τη χειραγώγηση και εκμετάλλευσή τους, πραγματοποιεί σήμερα η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) στο υπουργείο Οικονομικών.

Η ΕΣΑμεΑ, που δε βρίσκει μια λέξη να πει για τη νέα αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης, την άθλια κατάσταση στα ειδικά σχολεία, την όξυνση των προβλημάτων των ΑμεΑ σε όλα τα επίπεδα, που δεν αντιπαρατέθηκε στην αντιαναπηρική, αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, εξήγγειλε κινητοποίηση, με επιμέρους και αποπροσανατολιστικά αιτήματα. Εμφανίζεται να διεκδικεί διάφορα επιδόματα, αιτήματα που τα χρησιμοποιεί σαν προκάλυμμα για να εξασφαλίσει την ακόμα μεγαλύτερη χρηματοδότησή της.

Βέβαια, το 'να χέρι νίβει τ' άλλο... Ετσι, χείρα βοηθείας στα βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες των αναπήρων έδωσαν χτες με αποφάσεις τους η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, που ανακοίνωσαν στάσεις εργασίας των αναπήρων για να συμμετάσχουν στην κινητοποίηση - παρωδία. Οχι βέβαια γιατί κόπτονται για τα προβλήματα των ΑμεΑ, αλλά προκειμένου να βοηθήσουν το ΠΑΣΟΚ να εμφανίσει ότι κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) υπογραμμίζει ότι οι ΑμεΑ και οι οικογένειές τους δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τέτοιες οργανώσεις και μηχανισμούς. Και καλεί σε συσπείρωση, σε αγώνα μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα, με πρώτο αγωνιστικό σταθμό το αυριανό συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αύριο όλοι στους δρόμους!

«

Φτάνει πια!». Η οργή που έφτασε στις εκατοντάδες συσκέψεις, εξορμήσεις και περιοδείες που οι ταξικές δυνάμεις συνεχίζουν μέχρι και την τελευταία στιγμή, πρέπει να μεταφραστεί σε μαζική κι αποφασιστική συμμετοχή στα αυριανά συλλαλητήρια που το ΠΑΜΕ διοργανώνει σε 66 πόλεις. Η αγανάκτηση που κατέγραψε το πλατύ άνοιγμα σ' εκατοντάδες τόπους δουλιάς, μ' εκατοντάδες αποφάσεις πρωτοβάθμιων σωματείων, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και με το ΠΑΜΕ να έχει, κυριολεκτικά, σημάνει συναγερμό για την Κοινωνική Ασφάλιση, η αγανάκτηση που προκαλεί σε χιλιάδες εργάτες κι εργάτριες η νέα κλιμάκωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένη δράση. Ν' αποτελέσουν οι κινητοποιήσεις ένα βήμα μπροστά στην πάλη για την περιφρούρηση και διεύρυνση των ασφαλιστικών - και όχι μόνο - δικαιωμάτων της εργατικής τάξης.

Καμιά αναμονή δε χωρά πια. Καμιά αναβολή, καμιά επανάπαυση. Να δυναμώσει ο ενιαίος συλλογικός αγώνας, να αντιστοιχηθεί στο ύψος της λυσσαλέας επίθεσης που εξαπολύουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του. Στην πρώτη γραμμή και αυτής της μάχης πρέπει να βρεθεί η νεολαία. Ν' απαντήσει στο «σύγχρονο» Μεσαίωνα που της ετοιμάζουν, συγκεντρώνοντας και στρέφοντας τις δυνάμεις της ενάντια σ' όσους της λένε πως «σύγχρονο» είναι η ανασφάλιστη δουλιά, η δουλιά χωρίς δικαιώματα. Απ' το αγωνιστικό ραντεβού δεν μπορεί να λείψει καμιά εργαζόμενη, απορρίπτοντας την «ισότητα» στο όνομα της οποίας καθιερώνουν μέτρα, όπως η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Μια «ισότητα» κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Στην πρώτη γραμμή είναι και η θέση των συνταξιούχων, που παλεύουν να επιβιώσουν με συντάξεις πείνας. Αλλά και των μεταναστών, που αποτελούν αντικείμενο άγριας εργοδοτικής εκμετάλλευσης και στη μεγάλη τους πλειοψηφία δουλεύουν χωρίς ένσημα. Ο «διάλογος» που σήμερα συνεχίζεται στη Βουλή αποτελεί ακόμα μια απόδειξη για το ότι η πλουτοκρατία και όσοι την υπηρετούν οξύνουν την αντεργατική επίθεση. Οι εργάτες όχι μόνο δεν πρέπει να υποχωρήσουν ούτε βήμα πίσω από αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες τους. Αλλά επιθετικά να διεκδικήσουν όσα δικαιούνται. Οσα αντιστοιχούν στον αυξημένο πλούτο που οι ίδιοι παράγουν.

Γι' αυτό κι ο πήχης πρέπει να μπει πιο ψηλά. Η ενοχή της ΕΕ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, στην κατεδάφιση δικαιωμάτων πρέπει να αναδεικνύεται καθημερινά, με επιχειρήματα, με τη μεταφορά της πείρας. Να συμβάλλει στο μαζικό απεγκλωβισμό των εργαζομένων από τα ψευτοδιλήμματα που τους βάζουν τα κόμματα του κεφαλαίου αλλά και ο ΣΥΝ. Ακόμα πιο πλατιά πρέπει να «φωτιστούν» στους εργαζόμενους οι δύο γραμμές που υπάρχουν μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Απ' τη μια, αυτή του «κοινωνικο-εταιρισμού» που βάζει τους εργάτες να σκύβουν το κεφάλι και να διαπραγματεύονται πόσο θα ξηλωθούν τα δικαιώματά τους. Κι απ' την άλλη, αυτή της ανειρήνευτης, ταξικής πάλης που λέει ότι μόνο όσο οι εκμεταλλευτές μετρούν απώλειες οι εκμεταλλευόμενοι θα μπορούν να μετρούν νέα δικαιώματα. Γιατί όχι μόνο δεν είναι συν-ομιλητές. Είναι αντίπαλοι.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ