Πέμπτη 5 Ιούλη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΤΕ ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τίμησε την ηρωίδα κομμουνίστρια Ηλέκτρα Αποστόλου

Σε κλίμα συγκίνησης, στη γεμάτη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου στο Ν. Ηράκλειο, που φέρει το όνομα της ηρωίδας Ηλέκτρας Αποστόλου, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 27 Ιούνη η εκδήλωση της ΤΕ Βόρειου Τομέα Αττικής του ΚΚΕ για την επέτειο από τη δολοφονία της.

Η φετινή εκδήλωση ήταν ενταγμένη στις εκδηλώσεις εορτασμού για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Κομμάτι αυτής της ηρωικής κληρονομιάς και δράσης του Κόμματος είναι η ζωή και η δράση του στελέχους της ΕΠ της ΚΟΑ, Ηλέκτρας Αποστόλου.

Δίκαια είναι από τα ονόματα εκείνα που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη λαϊκή μνήμη, στην Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος ως παράδειγμα αταλάντευτης, ανυποχώρητης δράσης, κομμουνιστικής αποφασιστικότητας και προσφοράς μέχρι το τέλος.

Η εκδήλωση περιελάμβανε χαιρετισμό εκ μέρους του Παραρτήματος ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Ν. Ηρακλείου, ενώ την κεντρική ομιλία έκανε η Ελίνα Χαιρικάκη, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής.

Ακολούθησε προβολή βίντεο για την 100χρονη ηρωική πορεία του Κόμματος, τα διδάγματα από τη δράση του, την επεξεργασία της σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και τα καθήκοντα για τους κομμουνιστές στο σήμερα.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μουσικό πρόγραμμα από το συγκρότημα της ΚΝΕ οι «Βόρειοι». Τα μέλη της Οργάνωσης παρουσίασαν τραγούδια, που το καθένα αντιστοιχούσε σε μια ιστορική περίοδο της δράσης του Κόμματος. Μέσα από αυτά, αναδεικνυόταν με γλαφυρό τρόπο το περιεχόμενο αυτής της δράσης την αντίστοιχη περίοδο.

Η Ελ. Χαιρικάκη
Η Ελ. Χαιρικάκη
Η Ελ. Χαιρικάκη, μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ανέδειξε τα στοιχεία που σφυρηλάτησαν την κομμουνίστρια Ηλέκτρα, κάνοντάς την σύμβολο αλύγιστης στάσης απέναντι στην αστική τάξη και το κράτος της. Πιο συγκεκριμένα, στάθηκε στο πώς την επηρέασαν οι μεγάλες ταξικές αντιθέσεις, οι κοινωνικές αδικίες, πώς επέδρασαν η Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και η ίδρυση του ΚΚΕ. Αν και η οικογένειά της την έστειλε στη Γερμανική Σχολή, η ίδια ήρθε σε επαφή με το έργο των Μαρξ και Ενγκελς, έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και στη συνέχεια μέλος του Κόμματος. Ομως, «δεν θα μπορούσε μόνο η γνωριμία με τις επαναστατικές ιδέες, η επαφή της με την μαρξιστική γνώση να την οδηγήσει από μόνη της ώστε να γίνει ατρόμητη και ικανή κομμουνίστρια, αν δεν συνενώνονταν με την άμεση, πρακτική συμμετοχή σε όλες τις μορφές της ταξικής πάλης. Η Ηλέκτρα, κάτω από την κομματική καθοδήγηση, ωρίμασε γιατί η αποστολή της πριν από τον πόλεμο και στη διάρκειά του ήταν να δουλέψει στο καθοριστικό μέτωπο πάλης, στα εργοστάσια, στους κλάδους, στις εργατογειτονιές...», σημείωσε η Ελ. Χαιρικάκη.

Κάθε πτυχή της ζωής της δοσμένη στην ταξική πάλη

Συνεχίζοντας η ομιλήτρια ανέδειξε ότι με βάση τα παραπάνω, η Ηλέκτρα διαπαιδαγωγήθηκε να καθορίζει όλη της τη στάση και την προσωπική της ζωή από την επιλογή της να δεθεί με τους αγώνες της εργατικής τάξης, με το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Στην εκδήλωση μεταφέρθηκαν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποδεικνύουν πώς η Ηλέκτρα Αποστόλου έβλεπε έτσι κάθε πτυχή της ζωής της:

Πρώτον, από την πιο σκληρή ίσως απόφαση της ζωής της, να δώσει την κορούλα της Αγνή να ανατραφεί σε μια φιλική οικογένεια, προκειμένου και να ζήσει καλύτερα ένα μωρό παιδί, που υπέφερε στις φυλακές, αλλά και η ίδια να επιδιώξει, πράγμα που το έκανε, να ξεφύγει από τη φυλακή για να περάσει στην παρανομία.

Δεύτερον, από τις σχέσεις με τον άντρα της: Οταν η Ηλέκτρα βρισκόταν στην Ανάφη, ο σύζυγός της ήταν στα μπουντρούμια της Κέρκυρας. Κατάδικοι και οι δύο αλληλογραφούν τακτικά και στα γράμματα αποτυπώνεται η αγάπη τους. Οταν όμως η Ηλέκτρα Αποστόλου αντιλαμβάνεται ότι ο άντρας της ετοιμάζεται να υπογράψει δήλωση μετάνοιας, τον προειδοποιεί: «Πρόσεξε Γιάννη. Θυμάσαι απάνω σε τι ορκιστήκαμε να βασίσομε το δεσμό μας. Πρόσεξε πολύ. Εγώ ποτέ δε θα πατήσω τον όρκο μου». Ενώ, σε επόμενο γράμμα της, όταν πια έχει συγκλονιστεί από τη στάση του, του ανακοινώνει ότι παύει να είναι γυναίκα του, δίνοντάς του χρόνο και συμβουλές να μετανοήσει. Η αλληλογραφία συνεχίζεται, με την Ηλέκτρα να τον ενημερώνει για την ανατροφή της κόρης τους, μέχρι που αυτός της γράφει απ' την Αθήνα, για τη δουλειά του, πως θα βγάζει λεφτά να τη βοηθά μαζί με το παιδί τους. Τότε η Ηλέκτρα καταλαβαίνει ότι ο άντρας της έχει πάρει ολοκληρωτικά άλλο δρόμο και παίρνει την απόφασή της, γράφοντάς του: «Οι σχέσεις μας διακόπτονται εντελώς»... «Αυτό είναι το τελευταίο μου γράμμα».

Η αλύγιστη στάση της Ηλέκτρας επιβεβαιώνεται και απέναντι στην Ασφάλεια, που τη βασανίζει, τη δολοφονεί και πετάει στο δρόμο το άψυχο κορμί της. Στην εκδήλωση διαβάστηκε η έκθεση της Γενικής Ασφάλειας, που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 1944: «Την 27ην Ιουλίου (1944) συνελήφθη υπό ομάδος της Ειδικής του Παρθενίου η γνωστή κομμουνίστρια Ηλέκτρα Σιδερίδου. Η Σιδερίδου ήτο στέλεχος του ΚΚΕ από το 1920. Οδηγήθη εις το ξενοδοχείον Κρυστάλ πλησίον της Ειδικής Ασφαλείας. Ερωτηθείσα διά την ταυτότητάν της απήντησε ότι ονομάζεται Ηλέκτρα Σιδερίδου και ότι εργάζεται πολιτικώς διά την ελευθερίαν και την ζωήν του Ελληνικού λαού και δεν προσέθεσε τίποτα άλλο. Επί 24 ώρες υπεβλήθη εις τα πλέον απάνθρωπα βασανιστήρια χωρίς να βγάλη ούτε τον ελάχιστον γογγυσμόν. Εδάρη με το μαστήγιον επί 4 συνεχείς ώρας υπό εναλλασομένων βασανιστών. Κατόπιν της έβγαλαν τα νύχια των χεριών και των ποδιών. Υστερα εμόφυρτον και με ανοικτάς πληγάς της έρριξαν αλάτι εις όλο της το σώμα. Υστερα με καμμένο σίδηρο της έκαψαν το σώμα και με οινόπνευμα της άναψαν τα τριχωτά και απόκρυφα μέρη του σώματος. Ημιθανή την πήραν, με το αυτοκίνητο δήθεν για να την μεταφέρουν εις το νοσοκομείον και καθ' οδόν την αποτελείωσαν και την εγκατέλειψαν επί του πεζοδρομείου της οδού Γ. Σ/βρίου. Η αστυνομία που ανεύρε το πτώμα ανέφερε την επομένη εις το δελτίον της ότι "ευρέθη πτώμα γυναικός 40 ετών τελείως παραμορφωμένον εκ των κακώσεων". Εξηκριβώθη ότι ανήκε εις την γνωστήν κομμουνίστριαν Ηλέκτραν Σιδερίδου».

Ο αρνητικός συσχετισμός θα αλλάξει

Η Ελ. Χαιρικάκη κατέληξε λέγοντας: «Σήμερα το παράδειγμα και η στάση της Ηλέκτρας εμπνέει νέες γενιές κομμουνιστών και κομμουνιστριών, τους θωρακίζει με πίστη και αισιοδοξία για τη δύναμη της εργατικής τάξης, για τη δύναμη των κομμουνιστικών ιδεών που μπορούν να μετατραπούν σε τεράστια υλική δύναμη από τη στιγμή που θα κατακτήσουν τις μάζες».

Ο σημερινός αρνητικός συσχετισμός των δυνάμεων δεν μας αποθαρρύνει, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν θα μείνει αμετάβλητος. (...) Το ΚΚΕ βαδίζει στις αναμετρήσεις που είναι μπροστά μας πιο έμπειρο και πιο εξοπλισμένο. Αισιοδοξούμε ότι θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, να οικοδομήσουμε τη μεγάλη λαϊκή αντικαπιταλιστική συμμαχία που θα αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική και θα βάλει τέλος στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, στους πολέμους, στις κρίσεις, στην εκμετάλλευση, στη φτώχεια, στην ανεργία, στην καταπίεση. Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες των παλιότερων γενιών, για να ανοίξει ο δρόμος και να εκπληρωθούν τα όνειρα και οι σύγχρονες ανάγκες του λαού και των νέων με την εργατική - λαϊκή νίκη, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό!».

Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις για τα 100χρονα του ΚΚΕ

Σήμερα, Πέμπτη, στις 7.30 μ.μ., η ΤΟ Σερρών, στην αίθουσα ΚΕΔΗΣ (ΔΕΠΚΑ), πραγματοποιεί εκδήλωση με θέμα: «Η δράση του ΔΣΕ στην Περιοχή των Σερρών και τα έκτακτα στρατοδικεία της περιόδου 1946 - 1949 και οι δολοφονίες στελεχών του ΚΚΕ». Θα μιλήσει ο Ευθύμης Δημάκης, μέλος του ΓΠ Κ. Μακεδονίας. Στην εκδήλωση θα υπάρχει έκθεση για τη δράση του ΔΣΕ και τα έκτακτα στρατοδικεία που υπήρχαν στην περιοχή, καθώς και οπτικοακουστικό αφιέρωμα.

Την Κυριακή 8 Ιούλη, η ΚΟ Νότιας Κυνουρίας καλεί στις 10.30 π.μ. σε εκδήλωση στο Γυμνάσιο Λεωνιδίου, στη μνήμη των εκτελεσθέντων πατριωτών από τους Γερμανούς το 1943. Θα ακολουθήσει πολιτική ομιλία με θέμα «Πολιτικές εξελίξεις και η θέση του ΚΚΕ για την πρωτογενή παραγωγή», με ομιλητή τον Θανάση Κολιζέρα, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Πελοποννήσου και του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι Οργανώσεις Γαλατσίου Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διοργανώνουν πολύμορφες εκδηλώσεις όλο τον Ιούλη, με το εξής πρόγραμμα: Την Πέμπτη 5 Ιούλη, στις 8.30 μ.μ. στο πάρκο Λυσίου, προβολή ταινίας. Τη Δευτέρα 9 Ιούλη, στις 8.30 μ.μ. στην πλατεία Μανδηλαρά, προβολή ταινίας. Την Πέμπτη 12 Ιούλη, στις 8 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας, παρουσίαση του βιβλίου της Αλ. Κολοντάι «Το γυναικείο ζήτημα από την πρωτόγονη κοινωνία στη σύγχρονη εποχή». Την Παρασκευή 20 Ιούλη, στις 9 μ.μ. στο πάρκο Λυσίου, λαϊκό γλέντι με ζωντανή μουσική.

Την Παρασκευή 13 Ιούλη, στις 6.30 μ.μ., η ΤΕ Αρκαδίας διοργανώνει στο Χάνι Κουλουρά στο Αστρος Κυνουρίας πολιτική εκδήλωση με ομιλητή τον Τηλέμαχο Δημουλά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του ανακατασκευασμένου μνημείου προς τιμήν των μαχητών του ΔΣΕ της περιοχής και θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι.

ΤΟ Β/Δ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τιμά τους 14 εκτελεσθέντες αγωνιστές

Εκδήλωση τιμής στους 14 εκτελεσθέντες αγωνιστές στην Ευκαρπία διοργανώνει η ΤΟ Βορειοδυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, τη Δευτέρα 9 Ιούλη, στις 8 μ.μ., στην πλατεία Δημοκρατίας. Στην εκδήλωση θα μιλήσει η Θεανώ Καπέτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα προβληθεί η ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα». Θα προηγηθεί κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των εκτελεσθέντων, στις 7.30 μ.μ.

ΤΟ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΟΙΚΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Εκδήλωση για το πάρκο Τρίτση και την αντιπυρική θωράκιση

Τη Δευτέρα 9 Ιούλη, στις 7.30 μ.μ., η ΤΟ Δυτικών Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση στο πάρκο Τρίτση (δίπλα στο συντριβάνι), με θέμα: «Το πάρκο Τρίτση είναι πνεύμονας πρασίνου για τη Δυτική Αθήνα. Εδώ και τώρα μέτρα για την αντιπυρική του θωράκιση». Θα μιλήσουν: Η Σταυρούλα Τσίτσου, Γραμματέας της ΤΕ Δυτικών Συνοικιών Αθήνας του ΚΚΕ, ο Διονύσης Βορίσης, αντιστράτηγος Πυροσβεστικού Σώματος ε.α., δασολόγος, διδάκτωρ του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, και ο Δήμος Γαλανόπουλος, Γραμματέας του ΤΣ Δυτικών Συνοικιών της ΚΝΕ.

Λαϊκά γλέντια από ΚΟ του ΚΚΕ

Σήμερα, Πέμπτη:

Η ΤΟ Καλλιτεχνών Αττικής καλεί στις 9 μ.μ. σε καλοκαιρινό πάρτι στα «Ξύλινα» της Καισαριανής (Εθν. Αντίστασης εντός του πάρκου Αη Γιάννη).

Αύριο, Παρασκευή:

-- Οι ΤΟ Βιομηχανίας και Περιστερίου Αττικής καλούν στο Περιστέρι, στις 8.30 μ.μ., στο γήπεδο του Αγίου Ιερόθεου.

-- Η ΚΟ Ν. Μάκρης - Μαραθώνα Αττικής καλεί στις 8.30 μ.μ. στην ταβέρνα «Κοράλι» (Λ. Ποσειδώνος 25, πλ. Ν. Μάκρης).

ΚΟ ΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Με επιτυχία η εκδήλωση για την επίδραση της ταξικής πάλης στην εξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού

Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος στη σκηνή
Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος στη σκηνή
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αρτας του ΚΚΕ για τα εκατοντάχρονα του Κόμματος, με θέμα «100 χρόνια ταξικής πάλης και οι επιδράσεις της στην εξέλιξη του λαϊκού τραγουδιού».

Η παρουσίαση του σχετικού βιβλίου που εκδόθηκε από την ΚΟ Αρτας βοήθησε να ανοίξει πλατιά η συζήτηση για το θέμα αυτό, διακινώντας μέχρι στιγμής 600 βιβλία, και να οδηγήσει σε μια ανοιχτή εκδήλωση στην πλατεία Σκουφά, την Παρασκευή 29 Ιούνη, με κύρια χαρακτηριστικά της τη μαζική συμμετοχή του λαού και της νεολαίας της πόλης. Η εκδήλωση ξεκίνησε με τη συζήτηση για τις επιδράσεις της ταξικής πάλης στην εξέλιξη του ρεμπέτικου - λαϊκού τραγουδιού, με τη συμμετοχή του Στέφανου Λουκά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, και του Γιώργου Πρέντζα, μέλους της ΕΠ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ.

Η επίδραση της πάλης της εργατικής τάξης στους λαϊκούς δημιουργούς δεν θα σταματήσει ποτέ

Ο Στ. Λουκάς στην ομιλία του σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Το θέμα είναι τεράστιο και πολύπλευρο: Η πρόσληψη από τους δημιουργούς του λαϊκού τραγουδιού, της ζωής και της δράσης της εργατικής τάξης, της ίδιας της ταξικής πάλης με μπροστάρη το ΚΚΕ, εδώ και έναν αιώνα.

Ο όρος λαϊκό, ως έννοια και περιεχόμενο, προσδιορίζει κάθε κοινωνικό φαινόμενο που έχει σχέση με το λαό και τις ανάγκες του, τη ζωή του, με όλο της το περιεχόμενο, τις προσδοκίες και επιδιώξεις του, τις ελπίδες του να ζήσει καλύτερες μέρες, τη δράση του για αυτόν το σκοπό. Το ίδιο ισχύει για τη μουσική και το τραγούδι.

Από τη συζήτηση
Από τη συζήτηση
Το ρεμπέτικο, το λαϊκό τραγούδι, έγινε μαζικό φαινόμενο. Συνεχίζει δε και σήμερα να ελκύει. Πώς εκτιμάμε το γεγονός της απήχησης στο λαό;

Οι λαϊκοί άνθρωποι αναγνωρίζουν την ίδια τους τη ζωή μέσα στο τραγούδι ή διάφορες πτυχές της, και το κάνουν δικό τους, δίνοντας δικά τους χαρακτηριστικά και έκφραση. Μέσα σ' αυτό αισθάνονται ότι εκφράζονται τα δικά τους βιώματα, συναισθήματα, πόθοι, ελπίδες, ανάγκες. Αυτό βρίσκεται πίσω από την αποδοχή και την απήχηση λαϊκών τραγουδιών στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Επομένως αυτά τα τραγούδια πρέπει να τα προσεγγίζουμε και με αυτό το κριτήριο, μαζί με άλλα βεβαίως κριτήρια, ανεξάρτητα από το πώς και γιατί τα έφτιαξαν οι δημιουργοί τους.

Η θεματολογία του ασχολείται με τη ζωή των λαϊκών μαζών. Δεν άφησε κανένα κοινωνικό φαινόμενο που να μην το αναδείξει, άντλησε στοιχεία από τη ζωή της εργατικής τάξης και του λαού. Ασχολείται με την ανάδειξη της φτώχειας, του έρωτα, την άρνηση της κοινωνικής αδικίας, της μετανάστευσης, της πάλης της εργατικής τάξης και της απελευθέρωσης του λαού μας από το φασισμό και τη γερμανική κατοχή, όπως καταμαρτυρούν τα ρεμπέτικα της Κατοχής, της πάλης του ΔΣΕ για μια Ελλάδα του λαού της, και των διώξεων μετά τον Εμφύλιο, της ανάγκης για καλύτερες μέρες.

Συνήθως δεν δίνει διέξοδο, δεν μπορεί να το κάνει. "Μέσα στην τίμια εργατιά βρίσκω τα πιο καλά παιδιά", λέει ένα τραγούδι. Αλλο λέει: "Είμαι εργάτης τιμημένος όπως όλη η εργατιά", ή "Γειά σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά", αλλά έως εδώ.


Η επίδραση του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος στους δημιουργούς του ρεμπέτικου, του λαϊκού τραγουδιού, άργησε. Κάποιοι απ' αυτούς άλλωστε πέρασαν και από την πιάτσα των λούμπεν. Η ζωή και η συνείδησή τους ήταν ενσωματωμένη στις τότε κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Βέβαια υπήρχαν ασυνείδητες διαθέσεις εναντίωσης στη φτώχεια και στην καταπίεση, στην αδικία.

Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί ένα ορόσημο στην ανάπτυξη του ρεμπέτικου. Είναι περίοδος που καταγράφει τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής, σε συνδυασμό πάντα με τη ζωή των εργαζομένων. Ηδη το ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) κάνει τα πρώτα βήματα μαζί με τις πρώτες οργανωμένες απεργίες στη δεκαετία του '20. Σ' αυτήν την περίοδο, αυτό που επιδρά είναι οι αξίες της ζωής των εργατών, αμπόλιαστες όμως από το επαναστατικό στοιχείο. Η δράση του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος δύσκολα επιδρά πάνω στη συνείδηση των δημιουργών που γράφουν και γραμμοφωνούν μαζικά τραγούδια, μετά το 1932 - 1933. Το 1936 η δικτατορία του Μεταξά οδηγεί το ΚΚΕ στην παρανομία και το κίνημα στο γύψο.

Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, αντικειμενικά δεν μπορούσαν ούτε το ΚΚΕ ούτε το κίνημα να επιδράσουν στους δημιουργούς του ρεμπέτικου ώστε να γράψουν τραγούδια σαν αυτά που έγραψαν στη συνέχεια.

Για παράδειγμα, το Μάη του 1936 έγινε η μεγάλη εργατική εξέγερση στη Θεσσαλονίκη. Αυτό το γεγονός θα μπορούσε να επιδράσει στη γραφή λαϊκών τραγουδιών. Δεν έγινε όμως. Απαιτούσε πολιτική - ταξική συνείδηση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό έγινε από τον Γιάννη Ρίτσο με τον "Επιτάφιο". Σπουδαίο λαϊκό έργο.

Η αλλαγή στο περιεχόμενο των λαϊκών τραγουδιών γίνεται με την εισβολή των Ιταλών, και ιδιαίτερα στη γερμανική κατοχή, όπου η εργατική - λαϊκή πάλη παίρνει πρωτόγνωρες, ηρωικές διαστάσεις, με καθοδηγητή το ΚΚΕ.

Φαίνεται επίσης ότι μετά την απελευθέρωση, δηλαδή στην περίοδο της πάλης του Δημοκρατικού Στρατού και στη συνέχεια, το ρεμπέτικο καταπιάνεται περισσότερο, σε σχέση με πριν, με την καταγραφή λαϊκών προβλημάτων, όπως η φτώχεια, η ανεργία, οι δυσκολίες της ζωής στην εργατογειτονιά, η εκμετάλλευση στη φάμπρικα, η μετανάστευση, αλλά και οι αξίες όπως η εργατική υπερηφάνεια. Στους δημιουργούς του μπορεί κανείς να διακρίνει την επίδραση του λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, αλλά πάλι χωρίς διέξοδο και καμιά φορά λαθεμένα.

Οι δημιουργοί εκφράζουν μια συναισθηματική αναζήτηση δικαιοσύνης, κατανοώντας τη ρίζα της καταπίεσης στην αντίθεση πλούτος - φτώχεια, αλλά μέχρι εκεί.

Το ταξικό περιεχόμενο αυτής της πάλης, τον ταξικό εχθρό, τις αιτίες, την προοπτική που πρέπει να έχει ο αγώνας, οι δημιουργοί του ρεμπέτικου δεν μπορούσαν να τα συνειδητοποιήσουν.

Κάποιοι δημιουργοί αναζητούν ή γράφουν στίχους με κοινωνικό περιεχόμενο. Γράφονται τότε λαϊκά τραγούδια για τη ζωή της εργατικής τάξης.

Αλλά ήδη έχει ξεκινήσει η μελοποίηση ποιημάτων: Του Βάρναλη, του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Αγγουλέ, του Χριστοδούλου, του Φώντα Λάδη, του Αλκη Αλκαίου και άλλων. Και γίνονται θαυμάσια λαϊκά τραγούδια.

Και σήμερα υπάρχουν λαϊκοί δημιουργοί στο έργο των οποίων είναι ολοφάνερη η επίδραση της εργατικής τάξης, της πάλης της με μπροστάρη το ΚΚΕ. Και δεν θα σταματήσει ποτέ».

Το λαϊκό τραγούδι εκφράζει τους πόθους των πολλών

Στη συνέχεια ο Γ. Πρέντζας μεταξύ άλλων επεσήμανε: «Αν έχει μια αξία μελέτης και επαφής από μια άλλη σκοπιά, αισθητική, μ' αυτό που λέμε ιστορία, αγωνίες, μάχες, αγώνες του λαού μας, είναι γιατί στο λαϊκό τραγούδι μπορούν να βρουν την καταγραφή του πόνου, της πίκρας, γιατί όλη η ιστορία των λαϊκών στρωμάτων είναι μια τέτοια ιστορία. Αλλά όπως έλεγε και ο Γιάννης Παπαϊωάννου: "Δεν ξέρω αν τα λαϊκά τραγούδια γράφτηκαν στις πιο δύσκολες στιγμές, ελπίζω όμως να ονειρεύονται τις πιο ευτυχισμένες". Και επειδή οι πιο ευτυχισμένες στιγμές δεν είναι αυτές που πρέπει να φαντάζεται ο λαός, προσπαθώντας να ξεφύγει απ' τις δυσκολίες και την καταπίεση στην καθημερινότητα, γιατί αυτήν τη διέξοδο και την ατομική φυγή προβάλλει σήμερα και μια αποδόμηση και αλλοίωση του λαϊκού τραγουδιού, αυτό που λέμε "σκυλάδικο".

Το λαϊκό τραγούδι εξέφραζε τους πόθους των πολλών, τις ελπίδες, την πίκρα των πολλών. Ο λαϊκός τραγουδιστής γινόταν η φωνή των πολλών, ο λαϊκός συνθέτης γινόταν η συνείδηση, η ψυχή των πολλών. Δεν μιλούσε για τον δικό του μόνο πόνο.

Σήμερα όλη αυτή η μελέτη, η αξιοποίηση του λαϊκού τραγουδιού, έχει και μια άλλη αξία απέναντι στη διέξοδο που δίνει το ίδιο το σύστημα σήμερα και ιδίως σε μια νεολαία η οποία είναι μέσα στην ανεργία, δεν βλέπει μέλλον, δεν έχει να ενταχθεί, όχι μόνο εργασιακά, αλλά και πολιτισμικά, σε επίπεδο ταυτότητας, και ψάχνει με αγωνία να βρει μια διέξοδο, να ενταχθεί κάπου, κάνοντας χρήση εκείνων των πολιτισμικών προϊόντων τα οποία τι προτείνουν;

Τη φυγή από την πραγματικότητα, την εκτόνωση, ή απ' την άλλη μεριά, πέρα απ' τα τραγούδια της εκτόνωσης, είναι τα τραγούδια που έχουν αυτήν την αισθαντική εσωστρέφεια. Εγώ, η συνείδησή μου, η ψυχή μου, η πίκρα μου. Το "εμείς" το σύστημα θέλει να το αλλοιώσει, με κάθε τρόπο. Αυτό το "εμείς", το οποίο μπορεί να δημιουργήσει εμπειρίες, βιώματα, καταστάσεις, αγώνες, μάχες, είναι η προϋπόθεση ώστε να δημιουργείται εκείνο το συλλογικό συναίσθημα και η συλλογική συνείδηση, πάνω στην οποία θα κουμπώσει και η επαναστατική συνείδηση, γιατί η επαναστατική συνείδηση, ως συλλογική συνείδηση, κάπου πρέπει να ακουμπήσει».

Ακολούθησε μουσική - αφηγηματική - χορευτική παρουσίαση λαϊκών τραγουδιών που σημάδεψαν την εξέλιξη του λαϊκού μας τραγουδιού, με τη συμμετοχή του Γεράσιμου Ανδρεάτου. Φορτισμένη ήταν η στιγμή όταν ένα από τα τραγούδια του αφιερώματος, το τραγούδι «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», ο Ανδρεάτος το αφιέρωσε στον θείο του - αδελφό της μητέρας του - Στρατή Τσαμπή, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Επαιξαν - τραγούδησαν οι: Ρούλα Αντωνίου, Πάνος Γαλάνης, Δημήτρης Γιαννούκος, Σοφία Κούρου, Δημήτρης Κούστας, Αγης Παπαπαναγιώτου, Φίλιππος Παχνιστής, Μιχάλης Τσερμπής, Πάνος Τσίτσικας. Στις αφηγήσεις συμμετείχε η ηθοποιός Γεωργία Καούκη και τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου «Σκουφάς» παρουσίασε λαϊκούς χορούς. Ακολούθησε λαϊκό γλέντι μέχρι τις πρωινές ώρες.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ