«Ενα αγανακτισμένο κύμα πλημμύρισε το στρατόπεδο. Η αντίδραση υπήρξε ομόθυμη. Κάτι τέτοιες ώρες πόσο δυνατά αισθητό είναι αυτό που θα 'λεγε κανείς ομαδική συνείδηση. [...] εγώ τουλάχιστον πιστεύω πως σε τέτοιες καταστάσεις η ενότητα αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο.[...] σωτηρία έξω απ' όλους μαζί δεν υπάρχει». Το σαφώς υπαινικτικό, αν όχι καταδεικτικό, ψευδώνυμο του συγγραφέα Οδυσσέα Γιαννόπουλου (ο Δημήτρης Ραυτόπουλος έχει γράψει για αυτόν: «Είναι αλήθεια ότι ο Ομηρος Πέλλας και πέθανε και γεννήθηκε όμηρος») κρύβει πίσω του μια ξεχωριστή και, ταυτόχρονα, όχι ασυνήθιστη για εκείνη την εποχή και για ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπων, ιστορία, την οποία αξίζει ή, μάλλον, πρέπει να...

963 λέξεις, σελ.: 23

147 λέξεις, σελ.: 23

169 λέξεις, σελ.: 23