• Ναυτεργάτες: Παρουσίαση της πρότασης νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για τις ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις
• Συνέδριο Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών: Ρεπορτάζ για την πλούσια πείρα που μεταφέρθηκε με τις τοποθετήσεις των αντιπροσώπων
• Αρθρο: Οι βιομηχανικοί εργάτες έχουν πείρα - Μπορούν να συστρατευθούν με το ΚΚΕ

Η πρωτοβουλία αυτή αναδεικνύεται ακόμα πιο επίκαιρη και επιβεβλημένη σε συνθήκες όπου ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός χρησιμοποιεί και αξιοποιεί κάθε αθέμιτο μέσο, νόθες διαδικασίες και αντιπροσώπους - «μαϊμού», εκφυλιστικές μεθοδεύσεις, μπράβους και το «συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας, προκειμένου να ελέγχει τη ΓΣΕΕ και συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα, για λογαριασμό του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

Οπως κατ' επανάληψη έχουν καταγγείλει τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, το σημερινό πλαίσιο θρέφει την αντιδημοκρατική λειτουργία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ) και «σωματείων» - σφραγίδων του κλάδου, θρέφει τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που συστηματικά καταφεύγει στη νοθεία και τον εκφυλισμό, αλλοιώνει τους συσχετισμούς στο εργατικό κίνημα, αξιοποιείται από τους εφοπλιστές, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, για την άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών, με αμύθητα κέρδη για το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Οπως επισημαίνει σχετικά η Αιτιολογική Εκθεση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ, «η επιλογή αυτή δεν οφείλεται σε αμέλεια ή απρονοησία, αλλά είναι μέρος της αντιναυτεργατικής πολιτικής όλων των αστικών κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) που υπηρετούν τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Διαχρονικός στόχος τους ήταν και παραμένει η γιγάντωση της κερδοφορίας των Ελλήνων εφοπλιστών, η οποία στηρίζεται στον υψηλό βαθμό εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και στα προνόμια που καρπώνεται το εφοπλιστικό κεφάλαιο από τις κυβερνήσεις και το αστικό κράτος, μέσα από το αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο για τη Ναυτιλία (Ν.Δ. 2687/1953, 27/1975, 330/1976 κ.ά.) αλλά και νεότερους νόμους, που αποτελούν τη βάση του λεγόμενου "θαύματος" της ελληνόκτητης ναυτιλίας. Εγκριτικές Πράξεις Νηολόγησης και ελλιπείς οργανικές συνθέσεις, φοροαπαλλαγές κ.ά. είναι μερικά από τα προκλητικά προνόμια για τους εφοπλιστές που προστατεύονται ακόμα και με το αστικό Σύνταγμα - στο άρθρο 107 αυτού».

Οι ναυτεργάτες με τις ταξικές ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις αναπτύσσουν τη δράση τους μέσα σε σκληρές συνθήκες, κόντρα στους εφοπλιστές, στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους και το καθεστώς του εργατοπατερισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα, που νοθεύει και αλλοιώνει την πραγματική ναυτεργατική θέληση και δημιουργεί ψεύτικους συσχετισμούς δυνάμεων.

Δεκαετία τη δεκαετία διαιωνίζεται ένα αντιδημοκρατικό καθεστώς που χαρακτηρίζεται από:

• Τη διατήρηση σωματείων - «σφραγίδων».
• Την εφαρμογή πλειοψηφικού συστήματος (και όχι της απλής αναλογικής) στις αρχαιρεσίες πολλών ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και την εκπροσώπησή τους στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ). Με αυθαίρετους περιορισμούς στην αντιπροσώπευση των πρωτοβάθμιων σωματείων στη δευτεροβάθμια οργάνωση, την ΠΝΟ (όριο 1/10 κ.ά.). Για παράδειγμα, η ΠΕΜΕΝ, με βάση τους ψηφίσαντες ναυτεργάτες, θα έπρεπε να βγάζει 23 αντιπροσώπους στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΝΟ, όμως με βάση το σύστημα που ισχύει, δεν μπορεί να έχει πάνω από 10, δηλαδή χάνει 13 αντιπροσώπους (πάνω από το 50%!).
• Την «ex officio» συγκρότηση της διοίκησης της ΠΝΟ, στη βάση του αναχρονιστικού καταστατικού της, από τους προέδρους των πρωτοβάθμιων σωματείων και όχι με εκλογή που βασίζεται στην απλή αναλογική.
• Παραπέρα, 7 από τα 13 σωματεία της ΠΝΟ (Πλοιάρχων, Μηχανικών ΜΕΚ, Οικονομικών Αξιωματικών, Φροντιστών, Προσωπικού Τροφοδοσίας, Πρακτικών Πλοιάρχων - Κυβερνητών, Ναυτών M/S-Π/Κ) δεν έχουν τροποποιήσει το καταστατικό τους και δεν εκλέγουν τα Διοικητικά τους Συμβούλια και τους αντιπροσώπους τους με απλή αναλογική. Δεν εφαρμόζουν δηλαδή ακόμα και αυτό το «κολοβό» άρθρο 58 του νόμου 2224/1994, το οποίο ορίζει ότι οι εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων για ΠΝΟ, Εργατικό Κέντρο Πειραιά και ΓΣΕΕ πρέπει να γίνονται με την απλή αναλογική. Τα ίδια 7 σωματεία και ένα ακόμα (Ηλεκτρολόγων) δεν καταθέτουν τα σχετικά έγγραφα νομιμοποίησης των αρχαιρεσιών τους, όπως μητρώο μελών και κατάσταση ψηφισάντων στην ΠΝΟ και στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά, από το οποίο έχουν αποκλειστεί γι' αυτόν το λόγο, και δεν συμμετέχουν στα συνέδρια και στις ετήσιες Γενικές Συνελεύσεις του.

«Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες διαμορφώνονται πλαστοί συσχετισμοί δύναμης στην ΠΝΟ και αποστέλλονται νόθοι αντιπρόσωποι στα συνέδρια της ΓΣΕΕ, αναπαράγοντας σε όλα τα επίπεδα του συνδικαλιστικού κινήματος τη νόθευση της θέλησης των εργαζομένων», τονίζει η Αιτιολογική Εκθεση της πρότασης νόμου του ΚΚΕ, με την οποία ζητείται η υπαγωγή των ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων στον νόμο 1264/1982, χωρίς βέβαια να υπάρχουν αυταπάτες ότι ο συγκεκριμένος νόμος αντιστοιχεί στις ανάγκες ενός συνδικαλιστικού κινήματος προσανατολισμένου στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων ενάντια στους εκμεταλλευτές του.

Οπως επισημαίνεται, «ο νόμος 1264/1982 είναι πίσω από τις πραγματικές ανάγκες της προστασίας και προώθησης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενώ η κατάσταση έχει επιδεινωθεί το τελευταίο διάστημα με μια σειρά αλλαγών που κινούνται σε αντιδραστική κατεύθυνση, όπως ο περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία με τις πρόσφατες παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων κ.ά.».

Υπογραμμίζεται ωστόσο ότι «η εξαίρεση των ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων από το πεδίο εφαρμογής ακόμα και των ανεπαρκών δικαιωμάτων του Ν.1264/1982 είναι απαράδεκτη κι ενώ οι συνθήκες άσκησης του ναυτικού επαγγέλματος επιβάλλουν μια πληρέστερη προστασία και κατοχύρωση των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και όχι το αντίθετο».

Στο επίκεντρο της πρότασης νόμου του ΚΚΕ βρίσκονται η εφαρμογή της απλής αναλογικής στις αρχαιρεσίες των σωματείων και στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία καθώς και η κατάργηση του ορίου αντιπροσώπευσης των σωματείων στην ΠΝΟ. Ακόμα, στόχος είναι να μπει τέλος στη χρηματοδότηση της ΠΝΟ και των σωματείων από τις εργοδοτικές ενώσεις, η οποία αποτελεί μέσο υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος στη στρατηγική του εφοπλιστικού κεφαλαίου, αλλά και να καταργηθεί το χαράτσι της απευθείας είσπραξης συνδρομών των ναυτεργατών από την ΠΝΟ.

Αναφέρεται στις επεξηγήσεις της πρότασης νόμου:

-- Με το άρθρο 1 τα ναυτεργατικά σωματεία υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του Ν.1264/1982 συμβάλλοντας έτσι ώστε το εργατικό κίνημα να μπορεί να θέτει τις διεκδικήσεις του σε ενιαία βάση.

Η υπαγωγή συνεπάγεται: «1) Την απαγόρευση της ανταπεργίας και της πρόσληψης απεργοσπαστών κατά τη διάρκεια της απεργίας και στο χώρο των ναυτεργατών, (...) 2) Τη δυνατότητα προσβολής των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων από το 1/50 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών και όχι πλέον από το 1/30 των εγγεγραμμένων μελών, με παράλληλη υποχρέωση τα μέλη που εγείρουν τη σχετική αγωγή να είναι οικονομικά τακτοποιημένα (σ.σ. η ισχύουσα ρύθμιση καθιστά ουσιαστικά απρόσβλητες τις άκυρες αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων) (...). 3) Την κατάργηση του αντιδημοκρατικού ορίου του 1/10 για την εκπροσώπηση των πρωτοβάθμιων στις ανώτερου βαθμού συνδικαλιστικές οργανώσεις. Πλέον (...) ο αριθμός των αντιπροσώπων ορίζεται με το ίδιο μέτρο για όλες τις οργανώσεις που συμμετέχουν στη δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια οργάνωση και ο υπολογισμός γίνεται με βάση τον αριθμό των μελών που ψήφισαν για την ανάδειξη των αντιπροσώπων στην πρωτοβάθμια οργάνωση. 4) Την εφαρμογή της απλής αναλογικής στις αρχαιρεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων και την κατάργηση των διατάξεων των καταστατικών των ναυτεργατικών σωματείων που προβλέπουν ανάδειξη των οργάνων με πλειοψηφικό σύστημα. (...) 5) Την απαγόρευση της χρηματοδότησης των ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων από τους εργοδότες. Πλέον ισχύει η απαγόρευση του άρθρου 5 παρ. 4 του ν.1264/1982 και διασφαλίζεται ότι σε τυπικό τουλάχιστον επίπεδο δεν επιτρέπονται οι συναλλαγές των συνδικαλιστικών οργανώσεων με τους εργοδότες και η εξαγορά των διοικήσεων των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων από την εργοδοτική πλευρά με συνέπεια την εγκατάλειψη της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης».

Με το άρθρο 4«διασφαλίζεται η πρόβλεψη του Ν.1264/1982 ότι οι εισφορές εισπράττονται από τα πρωτοβάθμια σωματεία και κατανέμονται από αυτά» και όχι από απευθείας από τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις, «ώστε να μην επιβαρύνονται υπέρμετρα οικονομικά τα μέλη των πρωτοβάθμιων οργανώσεων».

Με το άρθρο 5«για την απαρτία της Γενικής Συνέλευσης των ναυτεργατικών σωματείων λαμβάνεται υπόψη η ιδιομορφία του ναυτικού επαγγέλματος και το γεγονός ότι τα μέλη των ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων εργάζονται σε τόπους διαφορετικούς από την έδρα του σωματείου τους. Χωρίς την ειδική ρύθμιση της απαρτίας και της πρόσκλησης για τη σύγκληση Γενικής Συνέλευσης θα ήταν πρακτικά αδύνατη η επίτευξη απαρτίας και η συγκρότηση της Γενικής Συνέλευσης σε σώμα προκειμένου να λάβει οποιαδήποτε απόφαση. Εξάλλου, με την ειδική ρύθμιση της ψηφοφορίας με αλληλογραφία διασφαλίζεται η συμμετοχή του συνόλου των μελών στη λήψη σοβαρών αποφάσεων για τη συνδικαλιστική οργάνωση (...) Τέλος, το 1/50 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών έχει τη δυνατότητα να ζητήσει τη σύγκληση ΓΣ με συγκεκριμένα θέματα, τα οποία προσδιορίζει στο κείμενο της αίτησης».

Αρθρο 1

Η διάταξη του άρθρου 1, παρ. 2, εδ. β του ν. 1264/1982 καταργείται.

Καταργούνται οι διατάξεις των άρθρων 26-28, 32-38, 40 και 42 του ν. 330/1976, οι διατάξεις του Ν.Δ. 85/1973 και του Ν. 5/1975, οι διατάξεις του Ν.Δ. 4361/1961 καθώς και οι διατάξεις του Β.Δ. της 15/20ής.5.1920, του Ν. 2151/1920 και του Ν. 281/1914, που εξακολουθούσαν να ισχύουν για τις ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 2 εδ. β και της επιφύλαξης του άρθρου 32 του ν. 1264/1982.

Αρθρο 2

Στο άρθρο 7 του ν. 1264/1982, στο τέλος του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1, προστίθενται τα εξής:

«Κάθε ναυτεργάτης, που ασκεί το ναυτικό επάγγελμα, έχει δικαίωμα να γίνει μέλος συνδικαλιστικής οργάνωσης ναυτεργατών, με δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Αρθρο 3

Στο άρθρο 5 του ν. 1264/1982, προστίθεται νέο εδάφιο β΄ στην παράγραφο 4, που ορίζει:

«Απαγορεύεται κάθε είδους χρηματοδότηση, οικονομική συναλλαγή και εν γένει οικονομική σχέση ανάμεσα στις ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και τις εργοδοτικές ενώσεις, πλοιοκτήτες και εφοπλιστές, για οποιονδήποτε λόγο και με οποιαδήποτε αφορμή».

Αρθρο 4

Στο άρθρο 8 του ν. 1264/1982, στο τέλος της παραγράφου 2, προστίθενται τα εξής:

«Δεν επιτρέπεται η απευθείας είσπραξη συνδρομών των δευτεροβάθμιων ή τριτοβάθμιων οργανώσεων από τα μέλη των πρωτοβάθμιων οργανώσεων και κάθε αντίθετη διάταξη του καταστατικού των δευτεροβάθμιων ή τριτοβάθμιων οργανώσεων δεν ισχύει από την έναρξη ισχύος της διάταξης αυτής».

Αρθρο 5

Στο άρθρο 8 του ν. 1264/1982 προστίθενται παράγραφοι 5 και 6 ως εξής:

«5. Για τα ναυτεργατικά σωματεία στην πρώτη Γενική Συνέλευση για να υπάρχει απαρτία πρέπει να παρίσταται το 1/4 των μελών που έχουν δικαίωμα ψήφου. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί απαρτία, συγκαλείται δεύτερη Γενική Συνέλευση μέσα σε 8 ημέρες, η οποία βρίσκεται σε απαρτία με όσους και αν είναι παρόντες. Προκειμένου όμως να αποφασίσει η Γενική Συνέλευση για συγχώνευση με άλλα σωματεία, για τροποποίηση καταστατικού ή διάλυση σωματείου, απαιτείται να τηρηθούν οι διατάξεις της παρ. 2 του παρόντος άρθρου. Αν όμως μετά τη δεύτερη συνέλευση αποδειχθεί τούτο αδύνατο, τότε ρωτιούνται τα μέλη με ψηφοδέλτια σύμφωνα με τη διαδικασία της ψηφοφορίας με αλληλογραφία.

Η πρόσκληση σύγκλησης της Γενικής Συνέλευσης των ναυτεργατικών σωματείων δημοσιεύεται υποχρεωτικά σε δύο ημερήσιες εφημερίδες της πρωτεύουσας με πανελλαδική κυκλοφορία και αναρτάται σε εμφανές σημείο στα γραφεία του σωματείου.

6. Το 1/50 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών μπορεί να ζητήσει τη σύγκληση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης με αίτηση στην οποία αναγράφονται τα θέματα που πρόκειται να συζητηθούν».

Αρθρο 6

Μετά το άρθρο 13Α του ν. 1264/1982 στο κεφάλαιο Δ, προστίθεται νέο άρθρο 13Β που έχει ως εξής:

«Αρθρο 13Β. - ΕΙΔΙΚΕΣ ΔIATAΞEIΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ.-

1. Η εκλογή των οργάνων των ναυτεργατικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και των αντιπροσώπων για τις υπερκείμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις γίνεται με ψηφοφορία, αυτοπρόσωπη ή με αλληλογραφία.

2. Οι αντιπρόσωποι για τις υπερκείμενες οργανώσεις εκλέγονται από το Διοικητικό Συμβούλιο, αναλογικά και σύμφωνα με την εκλογική δύναμη των εκλογικών συνδυασμών που πήραν μέρος στις αρχαιρεσίες.

3. Η διάρκεια της ψηφοφορίας δεν μπορεί να είναι μικρότερη των 90 ημερών. Αυτοπρόσωπα ψηφίζουν τα μέλη που έχουν δικαίωμα ψήφου και κατοικούν στην περιοχή του Νομού Αττικής και κατά το χρονικό διάστημα των αρχαιρεσιών, δεν ταξιδεύουν. Με αλληλογραφία ψηφίζουν όλα τα άλλα μέλη που έχουν δικαίωμα ψήφου (...)».

Αρθρο 7

Στο άρθρο 21 του ν. 1264/1982 προστίθεται δεύτερο εδάφιο στην παρ. 1, που ορίζει:

«Επί πλοίων, τα σχετικά με το προσωπικό ασφαλείας και στοιχειωδών κοινωνικών αναγκών, καθορίζονται από τους αντίστοιχους κανονισμούς εργασίας, που ισχύουν κατά κατηγορία πλοίου και τις αντίστοιχες συλλογικές συμβάσεις».

(...)

Αρθρο 9

«1. Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου παρατείνεται η ισχύς των μεταβατικών διατάξεων του άρθρου 25, παρ. 1 και 2, ν. 1264/82, αποκλειστικά και μόνο για τις ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, που δεν προέβησαν μετά την ισχύ του ν. 1264/82 και κατά τους όρους του, με απόφαση των Γ.Σ. στη διαδικασία εκκαθάρισης του μητρώου.

2. Μέσα σε χρονικό διάστημα ενός (1) έτους από την δημοσίευση του παρόντος οι ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι υποχρεωμένες να τροποποιήσουν τα καταστατικά τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1264/82».

Από τη βράβευση μεταναστών - μελών του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στις Επιχειρήσεις Συμφερόντων «Ζούρα», για τη συμβολή τους στην οργάνωση μεταναστών εργατών του κλάδου

Ενα συνέδριο «από εργάτες για εργάτες», χωρίς... νόθους, μπράβους κι εργοδότες, στο επίκεντρο του οποίου βρέθηκαν τα μεγάλα προβλήματα των δεκάδων χιλιάδων εργατών και εργατριών, η προσπάθεια για ακόμα μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική παρέμβαση των συνδικάτων στους τόπους δουλειάς, απέναντι στην επίθεση της εργοδοσίας, η οποία με τις «πλάτες» και αυτής της κυβέρνησης καταπατά και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα, εντείνει την εκμετάλλευση των εργαζομένων και ιδιαίτερα των μεταναστών, των γυναικών, των νέων, που αποτελούν και τη μεγάλη πλειοψηφία στον κλάδο.

Ενα συνέδριο δημιουργικού προβληματισμού για όλες τις μάχες που έδωσαν την προηγούμενη τριετία σωματεία, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι, μέσα από τις γραμμές της Ομοσπονδίας, η οποία συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, με κατακτήσεις και δυσκολίες, επιτυχίες και αδυναμίες, πάντα όμως με επιμονή, σταθερότητα και αδιαλλαξία απέναντι στην εργοδοσία, για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων.

Από τις εργασίες του Συνεδρίου - Στο βήμα ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Μ. Καραντούσας

Μαζί με τον απολογισμό και τα συμπεράσματα από το προηγούμενο διάστημα, η εισήγηση της απερχόμενης διοίκησης, την οποία παρουσίασε ο Μανώλης Καραντούσας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας, στάθηκε ιδιαίτερα στο πρόγραμμα δράσης για τη συνέχεια, στην ανάγκη «εμπλουτισμού των μετώπων πάλης», στη «διαμόρφωση των προϋποθέσεων και στη δράση που μπορούν να λύσουν προβλήματα των εργαζομένων και να φέρουν νέες κατακτήσεις».

Ετσι, στο κέντρο των αγωνιστικών παρεμβάσεων της Ομοσπονδίας και των σωματείων του κλάδου για το επόμενο διάστημα μπαίνουν τα εξής:

-- Η υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με αυξήσεις μισθών και δικαιώματα, αλλά και ο αγώνας για την ΕΓΣΣΕ, για να επανέλθει με νόμο στα 751 ευρώ και να καταργηθεί ο αντεργατικός νόμος Αχτσιόγλου - Βρούτση.

-- Η υπεράσπιση και διεύρυνση της δημόσιας και δωρεάν Κοινωνικής Ασφάλισης. Αγώνας για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για την ανάκτηση των περικοπών σε συντάξεις και επιδόματα, για την ανατροπή και αποτροπή των επαγγελματικών ταμείων.

-- Το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, ενάντια στις απολύσεις που σχεδιάζει η εργοδοσία την επόμενη περίοδο, με σκοπό να αυξήσει τις ελαστικές σχέσεις, να εντατικοποιήσει την εργασία, με άξονα τη συνέχεια των αναδιαρθρώσεων στις επιχειρήσεις και στους ομίλους.

-- Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

-- Σχέδιο παρέμβασης και εμπλουτισμός των αιτημάτων για τη νεολαία και τις σχολές μαθητείας, καθώς είναι η επόμενη εργατική βάρδια στα εργοστάσια του κλάδου.

-- Η ένταση της προσπάθειας για τη μαζικοποίηση των συνδικάτων που ανήκουν στη δύναμη της Ομοσπονδίας. Δημιουργία νέων επιχειρησιακών και κλαδικών σωματείων. Τράβηγμα νέων σωματείων στην Ομοσπονδία.

Το δυνάμωμα όμως της δράσης και των αγώνων - όπως υπογραμμίστηκε στην εισήγηση αλλά και σε ομιλίες συνέδρων - προϋποθέτει και την αντιμετώπιση των διαφόρων αστικών μύθων που πλασάρουν οι βιομήχανοι και το πολιτικό τους προσωπικό, για την «εξωστρέφεια των βιομηχανιών τροφίμων», την ενίσχυση της «ελληνικότητας των προϊόντων», την επίτευξη του δήθεν «εθνικού στόχου» για τη «μετατροπή της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης» κ.ά.

Γιατί, όπως υπογραμμίστηκε, «η ελπίδα δεν βρίσκεται στη "δίκαιη ανάπτυξη" της κυβέρνησης ούτε στη λογική του "μικρότερου κακού" αλλά ούτε και στην "ανάθεση". Η ελπίδα, για τους εργαζόμενους, βρίσκεται στη σύγκρουση, στην αντιπαράθεση με τη λογική της εργοδοσίας, βρίσκεται στην οργάνωση του αγώνα με όλους τους τρόπους και μορφές, που αυτός πρέπει να έχει για περιεχόμενο "Μπροστά οι δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων"».

Σύνεδροι από διάφορα κλαδικά συνδικάτα αναφέρθηκαν στις άγριες και απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες εργάτες, οι οποίοι αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα στον κλάδο, καθώς και στη συγκεκριμένη πολύμορφη παρέμβαση που ανέπτυξαν τα σωματεία. Ζωντανή πείρα ήρθε από την ιδιαίτερη δουλειά που έκανε στην Αττική το κλαδικό Συνδικάτο. Εχοντας την πείρα από τη δουλειά με τους μετανάστες εργάτες στη βιομηχανία και αξιοποιώντας στο θέμα της επικοινωνίας εργάτες μετανάστες από το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις «Ζούρα», επέκτεινε την παρέμβασή του στους μετανάστες εργάτες γης και θερμοκηπίων σε Μαραθώνα, Κορωπί, Μέγαρα, Ασπρόπυργο, Μενίδι, Αυλώνα, ορθώνοντας τείχος προστασίας και ταξικής αλληλεγγύης. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, «αντιμετωπίσαμε απολύσεις, απληρωσιά, τρομοκρατία, κυνηγητό και μερικές φορές ξυλοδαρμούς σε βάρος των μεταναστών από την εργοδοσία. Κάναμε μαζικές συνελεύσεις στο Μαραθώνα, στο Κ. Σούλι, στα Μέγαρα. Περιοδείες και εξορμήσεις σε πολλές περιοχές. Μιλήσαμε με εκατοντάδες μετανάστες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όχι μόνο στη δουλειά αλλά και στη διαβίωση, για τις δυσκολίες που έχουν με τα χαρτιά τους. Μέσα από Γενικές Συνελεύσεις οι μετανάστες εξέλεξαν Επιτροπές Αγώνα, το Συνδικάτο ρίζωσε στις περιοχές αυτές...». Αντίστοιχα σημαντική δραστηριότητα για τους μετανάστες αναπτύσσει εδώ και χρόνια το κλαδικό Συνδικάτο Εύβοιας - Βοιωτίας.

«Οι άθλιες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας, οι ατελείωτες υπερωρίες, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, η πολύμηνη καθυστέρηση στις πληρωμές, η επιστροφή στον εργοδότη Δώρων και επιδομάτων υπό την απειλή της απόλυσης...». Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την εργασιακή ζούγκλα που αποτυπώθηκε χαρακτηριστικά από τους εκπροσώπους του κλαδικού συνδικάτου στην περιοχή της Ημαθίας - Πέλλας. Εκεί απασχολούνται 12.000 εργάτες σε εκατοντάδες διαλογητήρια - συσκευαστήρια, μεγάλα εργοστάσια τυποποίησης και κομποστοποίησης. Οπως λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, «ξέρουμε τι ώρα θα πιάσουμε δουλειά, δεν ξέρουμε όμως τι ώρα θα σχολάσουμε. Τους καλοκαιρινούς μήνες αιχμής δουλεύουμε κατά μέσο όρο 18 ώρες...». Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δίνει τη μάχη το κλαδικό Συνδικάτο, γεγονός που πλέον αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους εργάτες. Χαρακτηριστικό ήταν το στιγμιότυπο που αναφέρθηκε από εξόρμηση σε εργοστάσιο του «Παυλίδη» στα Γιαννιτσά, όπου εργάτες έλεγαν στους συνδικαλιστές: «Μόνο αν είστε από το ΠΑΜΕ θα πάρουμε ανακοίνωση...».

Στις παρεμβάσεις του για να αναδειχθεί το Συνδικάτο πραγματικό στήριγμα των εργαζομένων της περιοχής αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του κλαδικού Συνδικάτου της Αργολίδας, το οποίο μετρά 5 χρόνια δράσης. «Συνεχείς και επίμονες ήταν οι παρεμβάσεις για να καταβληθούν δεδουλευμένα, υπερωρίες, νυχτερινά, Δώρα και επιδόματα. Για να ληφθούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, να χορηγηθούν μέσα ατομικής προστασίας. Το Συνδικάτο μπήκε μπροστά και στην οργάνωση της ταξικής αλληλεγγύης, στην οργάνωση Λαϊκών Φροντιστηρίων... Πρόσφατες είναι οι παρεμβάσεις μας γα τους απλήρωτους εργάτες στο συσκευαστήριο του "Φραγκίστα", για τους απαράδεκτους κανονισμούς εργασίας στα ιχθυοτροφεία της "Σελόντα", από κοινού με την Ομοσπονδία».

Στην επιθετικότητα της εργοδοσίας από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του νεοσύστατου συνδικάτου στο νομό Ηρακλείου Κρήτης στάθηκε ο εκπρόσωπός του. Στο νομό Ηρακλείου εκτιμάται ότι εργάζονται στον κλάδο τουλάχιστον 12.000 εργαζόμενοι και το σωματείο αυτό το διάστημα κάνει καμπάνια εγγραφής νέων μελών με το σύνθημα «Κανένας εργάτης έξω από το Συνδικάτο του». Σε αυτήν την κατεύθυνση, προσανατολίζεται ιδιαίτερα στους νέους εργαζόμενους και αναπτύσσει σχέσεις με σπουδαστές σε σχολές κατάρτισης αρτοποιών και ζαχαροπλαστών.

Στον τρόπο που δρα η εργοδοσία μέσα στους χώρους δουλειάς, σε μεγάλες πολυεθνικές μονάδες του κλάδου, με αρωγό και στήριγμα τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, συχνά υπό τη μορφή «επιχειρησιακών σωματείων», αναφέρθηκαν αρκετοί από τους ομιλητές. Πολλοί στάθηκαν ακόμα στις εξαγορές και συγχωνεύσεις στον κλάδο, οι οποίες έχουν ως κοινό παρονομαστή την επιδίωξη της εργοδοσίας για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας, με ταυτόχρονο χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, απολύσεις και άλλα αντεργατικά μέτρα για να συμπιεστεί στο έπακρο το λεγόμενο «εργατικό κόστος». Χαρακτηριστική εξάλλου για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του σημερινού δρόμου ανάπτυξης ήταν η επισήμανση που έγινε ότι οι εργαζόμενοι στον κλάδο, οι άνθρωποι που κάθε μέρα με τον ιδρώτα τους παράγουν χιλιάδες μπουκάλια γάλα και κεσεδάκια γιαούρτι, οι άνθρωποι που με τον κόπο τους παράγουν χιλιάδες κιλά τρόφιμα, αυγά, κοτόπουλα, κρέας, ψάρια... βιώνουν σοβαρές ελλείψεις ακόμα και στη διατροφή τους, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

Οι εργασίες του Συνεδρίου της Ομοσπονδίας ολοκληρώθηκαν με την εκλογή νέας διοίκησης και αντιπροσώπων για τη ΓΣΕΕ.

Αναλυτικά, στο Συνέδριο ψήφισαν 142 αντιπρόσωποι από 105 στο προηγούμενο.

Η ΔΑΣ εξέλεξε 14 μέλη στη διοίκηση, λαμβάνοντας 133 ψήφους (από 93 στο προηγούμενο συνέδριο).

Το ψηφοδέλτιο «Δημοκρατικές Δυνάμεις» (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) πήρε μια έδρα στη διοίκηση και 9 ψήφους (από 12).

Για τη ΓΣΕΕ, η ΔΑΣ εξέλεξε και τους 4 αντιπροσώπους.

Μέσα στα εργοστάσια οι κομμουνιστές, οι αγωνιστές που συμπορεύονται μαζί μας, το ΠΑΜΕ, είναι η καταξιωμένη και αναγνωρισμένη ταξική φωνή και δύναμη που δεν σκύβει το κεφάλι, που συγκρούεται και διεκδικεί.

Το ΚΚΕ με τα στελέχη και τα μέλη του, με τους οπαδούς και φίλους, είναι σταθερά στην πρώτη γραμμή του αγώνα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Ενάντια σε απολύσεις, στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στην καταστρατήγηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, στους αντεργατικούς νόμους. Για τους μισθούς, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τις εργασιακές σχέσεις. Οι κομμουνιστές εξαντλούν όλα τα περιθώρια, με παρεμβάσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις, την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, για να έρχονται στο φως αυτά που όλοι οι άλλοι θέλουν να μένουν κρυφά, η εργασιακή ζούγκλα, το «πάτα επί πτωμάτων για να επιβιώσεις», το «μη μιλάς για να είσαι αρεστός στο αφεντικό».

Οι κομμουνιστές συγκρούονται μέσα στα εργοστάσια με όλη την ιδεολογική σαβούρα των καπιταλιστών, με τα ιλουστρασιόν φυλλάδια που θέλουν να παρουσιάσουν ως ελκυστική την εκμετάλλευση, τη μακροημέρευση του κεφαλαίου.

Παράλληλα, το ΚΚΕ δείχνει το δρόμο της συγκέντρωσης δυνάμεων ενάντια στον μονόδρομο των αστών, εξηγεί με επιστημονικό και ταυτόχρονα χειροπιαστό τρόπο πως οι εργάτες είναι οι παραγωγοί του πλούτου και αυτοί πρέπει και μπορούν να τον απολαμβάνουν, αν βγει από τη μέση η παρασιτική τάξη της κοινωνίας. Αυτό φυσικά δεν του το συγχωρούν οι αστοί και τα παπαγαλάκια τους και γι' αυτό από τη μία το συκοφαντούν, από την άλλη συχνά επιφυλάσσουν για τους πρωτοπόρους κομμουνιστές επιπλήξεις, έμμεσες ή άμεσες απειλές, απολύσεις. Δηλαδή, παράσημα στην καθημερινή, ασίγαστη ταξική πάλη.

Οι εργάτες της «Χαλυβουργικής», της «Softex», του «Κατσέλη», της «Pepsi», της ΜΕΒΓΑΛ και τόσων άλλων εργοστασίων που έκλεισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια έως και πρόσφατα, έχουν πικρή αλλά και πολύ διδακτική πείρα, την οποία πρέπει και μπορούν να αξιοποιήσουν. Γνωρίζουν ποιοι τους κορόιδεψαν και ποιοι στάθηκαν δίπλα τους.

Γνωρίζουν τι στάση κράτησαν οι κομμουνιστές. Τι σημαίνει χωρίς πολλά - πολλά, ταξική αλληλεγγύη, άνοιγμα της αλυσίδας για να δυναμώσει η πάλη, στήριξη του αγώνα, ξενύχτια και ξημερώματα στις περιφρουρήσεις και στις απεργίες, ενάντια στην καταστολή, κόντρα στην ηττοπάθεια και στην αναποτελεσματικότητα που έσπερναν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις με τον τρόπο τους.

Απευθυνόμαστε με θάρρος και αυτοπεποίθηση σε όλους αυτούς τους εργάτες, τους συναδέλφους μας. Τους μιλάμε συντροφικά και τους λέμε ότι αν κάτι αποδείχθηκε περίτρανα είναι πως τον ταξικό εχθρό δεν τον πιάνεις φίλο, ακόμη και αν σου κάνει τα γλυκά μάτια. Θα έρθει η ώρα που θα σου δείξει τα αληθινά του δόντια, αυτά που σε άλλη φάση προσπαθεί επιμελώς να κρύψει. Τότε, πράγματι, μετράς αληθινούς φίλους και εχθρούς.

Για παράδειγμα, οι εργάτες της «Χαλυβουργικής» αξίζει να σκεφτούν: Πριν από περίπου επτά χρόνια είχε φουντώσει ο αγώνας της «Ελληνικής Χαλυβουργίας». Τότε οι αγωνιστές απεργοί εργάτες μαζί με όλες τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ είπαν «Ολη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία, για να μην περάσει η τρομοκρατία». Εγιναν δεκάδες κινητοποιήσεις στο Θριάσιο, στην Αθήνα. Εκδηλώσεις συμπαράστασης σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε πόσες άλλες χώρες. Κινητοποιήθηκαν μέχρι και νηπιαγωγεία της περιοχής. Κι όμως! Το εργοστάσιο που βρίσκεται απέναντι, δεν έκανε ούτε μια στάση εργασίας, έστω για τα μάτια του κόσμου! Το σωματείο της «Χαλυβουργικής», στηριζόμενο από όλο τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, έλεγε ότι «οι αγώνες είναι αυτοκτονία», «ο εργοδότης μας είναι καλός», «το ΠΑΜΕ κλείνει τα εργοστάσια, οδηγεί εκατοντάδες οικογένειες στο δρόμο». Εκλιναν σε όλες τις πτώσεις το «κοινό συμφέρον», έκαναν καλύτερα τη δουλειά από το να μίλαγαν απευθείας οι εργοδότες.

Ομως η ζωή είναι πεισματάρα. Τώρα κλείνει και η «Χαλυβουργική». Η εργοδοσία έτσι τα υπολόγισε και με βάση το δικό της ταξικό συμφέρον έτσι κάνει. Πράγματι, πού πήγε τώρα το «εθνικό», το «κοινό» σας συμφέρον, κύριοι απολογητές του καπιταλισμού και του «διαλόγου» όλων των αποχρώσεων; Τι έχετε να πείτε στους εργάτες που μένουν άνεργοι; Για ποιο τάχα «κοινό συμφέρον» να παλέψουν;

Εστω και εκ των υστέρων, οι εργάτες μπορούν να βγάλουν πιο ουσιαστικά συμπεράσματα από αυτήν την υπόθεση. Να σταματήσουν να είναι έρμαια των επιθυμιών και των επιδιώξεων του κεφαλαίου. Να μην περιμένουν από καμιά αστική κυβέρνηση το «φως το αληθινό».

Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, γιατί η ζωή είναι μπροστά, γιατί ο εργάτης έχει περηφάνια και φιλότιμο. Γιατί μπορούμε να του εξηγήσουμε με πρακτικό τρόπο αυτό που υποστηρίζει το Κόμμα: Μπορείς εσύ να γίνεις κυρίαρχος του πλούτου που παράγεις, έχεις τη δύναμη, δοκίμασέ τη, μη χάνεις χρόνο, βάδισε το δρόμο σε αυτήν την κατευθυνση, βγες στο προσκήνιο, αντιπάλεψε το φόβο. Τώρα στις εκλογές στήριξε το ΚΚΕ. Η ψήφος σου από την άλλη μέρα θα μπει στο ταμείο των αγώνων, της πάλης, θα προσμετρηθεί στα δικά σου ταξικά συμφέροντα.

Γιατί δεν απευθυνόμαστε αφ' υψηλού στους εργάτες, δεν τους κουνάμε το δάχτυλο. Ούτε τους κολακεύουμε υποκριτικά. Μιλάμε απλά και καθαρά, στηριζόμαστε στην εμπιστοσύνη που κερδίζουμε με τη δράση μας.

Τώρα, είμαστε στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε πολλούς κλάδους δουλεύουν στο μάξιμουμ οι μηχανές. Αξιοποιούν όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο των προηγούμενων χρόνων, που ενίσχυσε και επέκτεινε η κυβέρνηση της «αριστεράς». Η εντατικοποίηση, τα εργοδοτικά εγκλήματα, η τρομοκρατία είναι στην ημερήσια διάταξη.

Ταυτόχρονα, σε σημαντικούς και στρατηγικούς τομείς της παραγωγής μαίνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των κεφαλαιοκρατών, ο οποίος συχνά συνδέεται και με γενικότερα «χοντρά» γεωστρατηγικά ζητήματα. Τέτοιος για παράδειγμα είναι ο κλάδος της Ναυπηγοεπισκευής, όπου είναι κάτι παραπάνω από φανερή η σύγκρουση των αμερικανικών και κινεζικών συμφερόντων για το ποιος θα πάρει το πάνω χέρι.

Οι εργάτες της Ναυπηγικής Βιομηχανίας επίσης πρέπει να σκεφτούν καλά. Να θυμηθούν ότι στη Ζώνη του Περάματος, όταν ήταν σε εξέλιξη ο σημαντικός πολύμηνος αγώνας τους για την υπογραφή τοπικής Συλλογικής Σύμβασης, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές και το ταξικό συνδικάτο, οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν συνεχείς περιοδείες στην περιοχή τονίζοντας τη σημασία της «κοινωνικής ειρήνης» και ότι «κανείς δεν θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια ανάπτυξης της Ζώνης», δηλαδή στη διείσδυση των κινεζικών μονοπωλίων, που τότε «υπόσχονταν» δουλειά με φτηνά μεροκάματα και ανύπαρκτες εργασιακές σχέσεις. Να θυμηθούν επιπλέον ότι οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, εκπροσωπώντας επάξια τον τίτλο τους ως «τσιράκια των αφεντικών», αφού χτύπησαν εγκληματικά και τραμπούκικα τους κομμουνιστές εργάτες πριν από έξι χρόνια, μετά έλεγαν «να, έρχονται επενδύσεις και το ΠΑΜΕ άρχισε τα ίδια», «αυτοί διώχνουν τις δουλειές». Αυτοί τολμούν και έχουν το θράσος στο εργατικό Πέραμα να ζητούν ψήφο εργατών!

Οι εργάτες των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Σκαραμαγκά μπορούν να θυμηθούν όλα αυτά τα χρόνια πού οδήγησαν τα πράγματα οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και πιο πρόσφατα ως κυβέρνηση και αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Στο να παρακαλάνε τελικά χιλιάδες έμπειροι εργάτες τη μία τον εργοδότη, την άλλη τον «πιθανό επενδυτή», την τρίτη τον υπουργό και ο κατάλογος μακρύς, όπως και γνωστά τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής. Το τελευταίο «επεισόδιο»: «Ας έρθουν οι φονιάδες των ΗΠΑ να πάρουν το εργοστάσιο, δουλειά να 'ναι κι ό,τι να 'ναι...».

Αυτά έχουν οδηγήσει στην ανασφάλεια, στην ηττοπάθεια, στην απογοήτευση. Υπάρχει όμως άλλος δρόμος, αυτός που καθημερινά προτείνει και παλεύει το ΚΚΕ, που βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους σε κάθε τους διεκδίκηση, που δείχνει πως υπάρχει λύση αρκεί να το πιστέψουν, έξω από τις δαγκάνες του συστήματος, έξω από το μονόδρομο της υποταγής.

Να σκεφτούν οι εργαζόμενοι πως πράγματι, τίποτα δεν χαρίζεται, όλα κατακτώνται μέσα από σκληρούς αγώνες, δεν υπάρχουν σωτήρες. Να σκεφτούν πως οι αγώνες έχουν πάντα αποτελέσματα, πως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.

Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που σήμερα μας αφαιρούν κυβέρνηση, ΕΕ και εργοδοσία, δεν γεννήθηκαν από μόνα τους, δεν μας τα χάρισε κανείς, δεν προέκυψαν «μια κι έξω». Προέκυψαν μέσα από μακροχρόνιους, σκληρούς και αιματηρούς αγώνες, μέσα από διωγμούς και χιλιάδες νεκρούς, όπως επιβεβαιώνει και η ηρωική 100χρονη Ιστορία του ΚΚΕ. Επομένως δεν βγαίνει τίποτα και σήμερα με το κλαψούρισμα και το σιχτίρισμα, ούτε περιμένοντας τελικά τις κάλπες για να ξαναζεσταθεί η σούπα του νέου διπόλου, για έναν νέο γύρο απογοητεύσεων και αυταπατών.

Οτιδήποτε υπάρχει ως κατάκτηση οφείλεται στην ταξική πάλη, αυτή ήταν και παραμένει η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. Με αυτό το κριτήριο και εκλογικά σήμερα χρειάζεται η ενίσχυση του ΚΚΕ.

Γενικεύοντας: Μέσα στη σκληρή εκλογική μάχη του επόμενου διαστήματος βγαίνουν σημαντικές δυνατότητες για το Κόμμα μας, για τη δουλειά των κομμουνιστών στα εργοστάσια. Παρά τις δυσκολίες, ο αντίπαλος δεν είναι ούτε παντοδύναμος ούτε ανίκητος. Δεν κάνει ό,τι θέλει και όπως τα θέλει.

Επίσης, η πολύχρονη καπιταλιστική κρίση, όπως και η πείρα από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον μέχρι πρότινος ακροδεξιό εταίρο του για 4 χρόνια, μαζί με τις δυσκολίες που έφερε στο κίνημα, ταυτόχρονα γκρέμισε πολλές αυταπάτες και ψεύτικες ελπίδες. Συσσωρεύτηκε νέα κοινωνική και πολιτική πείρα, που τώρα πρέπει να αξιοποιηθεί για να μην έχουμε «μια από τα ίδια», αλλά την αληθινή, την πραγματική διαφορά, την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Πράγματι, ας αναλογιστούν ιδιαίτερα οι εργάτες που προσδιορίζονται και έντιμα θεωρούν τον εαυτό τους αριστερό, προοδευτικό: Το 2012, το 2015, η εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ και η αντίστοιχη τότε μείωση ή στασιμότητα των εκλογικών επιδόσεων του ΚΚΕ, ωφέλησαν ή δυσκόλεψαν το εργατικό κίνημα; Ωφέλησαν ή δυσκόλεψαν τους λαϊκούς αγώνες; Ο ενισχυμένος εκλογικά ΣΥΡΙΖΑ, που εξελέγη με τα βαρύγδουπα συνθήματα του «αντιμνημονιακού» αγώνα, της «ξενικής κατοχής», της «ανατροπής» κ.λπ., πού οδήγησε τα πράγματα; Στην υπερψήφιση νέων μνημονίων, εκατοντάδων αντεργατικών νόμων. Στην ενίσχυση της λογικής της ανάθεσης, του «καθίστε στα σπίτια σας και θα τα κάνω όλα εγώ». Τώρα λέει ότι είμαστε σε «μεταμνημονιακή» εποχή, όμως με όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο να είναι παρόν στη ζωή του καθενός. Αναφέρει ως μεγάλο βήμα και «αποκατάσταση των αδικιών» μια σειρά από νομοσχέδια που στην ουσία τους πετάνε μερικά ψίχουλα στους εργαζόμενους από το πλουσιοπάροχο τραπέζι των αστών, καθώς έχει μεγαλώσει η «πίτα» των έτσι κι αλλιώς τεράστιων κερδών. Μας ζητάει να πούμε κι ευχαριστώ που έχουμε φτάσει ο νέος εργάτης να δουλεύει με πολύ χειρότερους όρους και να αμείβεται με σαφώς λιγότερα χρήματα από ό,τι ο πατέρας του πριν από 30 και 40 χρόνια, η παλιότερη γενιά εργατών δηλαδή, ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει άλματα και θα έπρεπε ο κόπος να είναι μικρότερος και ο μισθός καλύτερος. Αυτός όμως είναι ο καπιταλισμός και αυτά πρεσβεύουν οι εκπρόσωποί του.

Υπάρχει λύση που αρμόζει σε κάθε τίμιο εργάτη, ανεξάρτητα από άλλες, επιμέρους επιφυλάξεις ή αναστολές που τυχόν έχει: Με σταθερό χέρι σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις να ψηφίσει το ΚΚΕ. Ετσι ώστε με το κεφάλι ψηλά να είναι πιο έτοιμος για τις μεγάλες μάχες του παρόντος και του μέλλοντος.