Το Ασφαλιστικό επανέρχεται στην αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, με αφορμή τη δηλωμένη πρόθεση της ΝΔ να προσθέσει νέες «πρόκες» στην ταφόπλακα που έριξε ο νόμος Κατρούγκαλου στην Κοινωνική Ασφάλιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα αξιοποιεί και σχετικές δηλώσεις του Γ. Στουρνάρα, για να δείξει ότι υπάρχει «κοινή γραμμή» της ΝΔ με τον κεντρικό τραπεζίτη. Παριστάνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ...ανατριχιάζει από τις πρόσφατες δηλώσεις του Γ. Στουρνάρα, για τον «τρίτο πυλώνα» της Ασφάλισης (τον ιδιωτικό τομέα), ο οποίος «μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει συμπληρωματικά» στο δημόσιο σύστημα. Αλήθεια, τι διαφορά έχει αυτή η δήλωση από παρόμοιες τοποθετήσεις του Γ. Κατρούγκαλου το 2016, όταν ήταν υπουργός Εργασίας και έλεγε ότι «δεν είμαι εγγενώς αρνητικός στον δεύτερο και τρίτο πυλώνα Ασφάλισης, αρκεί να είναι συμπληρωματικός...»; Τι διαφορά έχουν οι παρεμβάσεις Στουρνάρα από την τοποθέτηση του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Πετρόπουλου, τον περασμένο Νοέμβρη, ότι «δεν είμαστε εχθρικοί ως κυβέρνηση, αντιθέτως είμαστε πάρα πολύ ανοιχτοί σε μια προοπτική καλύτερης λειτουργίας και βελτίωσης της λειτουργίας των Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης»; Και κυρίως, τι διαφορά έχουν οι αντιδραστικές θέσεις της ΝΔ με όσα ο νόμος Κατρούγκαλου θεσμοθέτησε, μετατρέποντας στην πράξη την όποια Κοινωνική Ασφάλιση είχε απομείνει σε ιδιωτική υπόθεση; Με την εισαγωγή π.χ. στο επικουρικό ταμείο του συστήματος καθορισμένων εισφορών και όχι παροχών, των «ατομικών μερίδων ασφαλισμένων», της «νοητής κεφαλαιοποίησης», δηλαδή όλων εκείνων των στοιχείων που έχουν τα αμιγώς ιδιωτικά συστήματα, τα οποία δήθεν δεν ανέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ «κόβει» και η ΝΔ «ράβει», όπως παλιότερα «έκοβε» το ΠΑΣΟΚ για να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ το ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Μια «σκυταλοδρομία» δηλαδή ανάμεσά τους, που αποτελεί και το ασφαλές κριτήριο για τους εργαζόμενους να τους γυρίσουν την πλάτη.

Το τι έχουν να ακούσουν τα αυτάκια μας, στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να στήσει το ψευτοδίλημμα «πρόοδος - συντήρηση», δεν λέγεται. Μια γεύση έδωσε ξανά μέσα στη βδομάδα ο πρωθυπουργός, που σε έναν από τους χαιρετισμούς του προσπάθησε να καπηλευθεί ακόμα και το στίχο του Φ. Λάδη «Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον / Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον», για να «ντύσει» το προσκλητήριο στα απολειφάδια της υπόλοιπης σοσιαλδημοκρατίας, μιλώντας παράλληλα για την «αριστερά» που πρέπει να «λερώνει τα χέρια της» και να συγκροτήσει «συνολική εναλλακτική απάντηση». Κατά μία έννοια, βέβαια, έτσι εξηγούνται όλα: Η τετράχρονη διακυβέρνηση με τον εθνικιστή - ακροδεξιό Καμμένο, το «σύρσιμο» της δίκης της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, τα «ενσταντανέ» στα νησάκια και στις εκδηλώσεις με τους υπόδικους χρυσαυγίτες, η ένταξη χρυσαυγιτών σε ΣΥΡΙΖΑίικα ψηφοδέλτια σε δήμους, δεν είναι αυτό που νομίζαμε. Απλά ο ΣΥΡΙΖΑ... μελετούσε τον φασισμό, για να τον... τσακίσει. Οσο για τα «χέρια» τους, δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι είναι λερωμένα: Από τα μνημόνια, τις «Μόριες», τα βρώμικα ΝΑΤΟικά ραβασάκια και πάει λέγοντας...

Μόλις την περασμένη βδομάδα, ο υπουργός Υποδομών υπέγραφε τη σύμβαση για την κατασκευή του νέου διεθνούς αερολιμένα στο Καστέλλι Ηρακλείου, αποδεσμεύοντας παράλληλα πάνω από 180 εκατ. ευρώ «ζεστό» χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους που θα αναλάβουν να θησαυρίσουν από ένα ακόμα «μεγάλο έργο», ενταγμένο στα σχέδια ανάδειξης της χώρας σε μεταφορικό κόμβο και σε πολεμικό προγεφύρωμα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Τρεις μέρες μετά, ο λαός του νησιού, ιδιαίτερα στα Χανιά, βρέθηκε στο έλεος της κακοκαιρίας και πλήρωσε με έναν ακόμα νεκρό και με τεράστιες καταστροφές την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων και μέτρων προστασίας της ζωής του, τις κακοσυντηρημένες και ακατάλληλες υποδομές. Δεν πρόκειται για δύο άσχετες μεταξύ τους εικόνες. Οπως έχει επιβεβαιωθεί με πικρό τρόπο και από δεκάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις (βλέπε Μάνδρας), τα «μεγάλα» και «εμβληματικά» για το κεφάλαιο έργα δεν βάζουν απλά σε δεύτερη μοίρα αλλά αντιστρατεύονται τις λαϊκές ανάγκες. Πόσο μάλλον που οι δαπάνες για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων είναι «μη επιλέξιμες» για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της, επειδή δεν έχουν ανταποδοτικότητα για το κεφάλαιο, καθιστώντας έτσι προδιαγεγραμμένο έγκλημα την καταστροφή από την επόμενη μεγάλη νεροποντή.