Συνέδριο για τις Συλλογικές Συμβάσεις και διαπραγματεύσεις διοργανώνει η πολιτική ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο GUE/NGL, στις Βρυξέλλες, με πρωτοβουλία ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ανάλογο συνέδριο θα ακολουθήσει από το κυβερνητικό κόμμα τον επόμενο μήνα στην Αθήνα. Και μόνο ο τίτλος του συνεδρίου στις Βρυξέλλες «Συλλογικές Συμβάσεις: Ανακτώντας το χαμένο έδαφος»... ξεπερνά τα όρια της πρόκλησης. Μια κυβέρνηση και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έκαναν ούτε ένα βήμα για να μπουν εμπόδια στη γιγάντωση της εργασιακής ζούγκλας, που άφησαν άθικτο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα του 1ου και 2ου μνημονίου, που διαφύλαξαν ως κόρη οφθαλμού την αντεργατική ΠΥΣ του 2012 και όλους τους νόμους με τους οποίους συμπληρώθηκε, εμφανίζονται να κόπτονται για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τα εργατικά δικαιώματα. Η υποκρισία και ο κυνισμός στο απόγειό τους. Γι' αυτό, τέτοιες ημερίδες και συνέδρια δεν έχουν άλλη αποστολή παρά να ξεπλύνουν το αντεργατικό έργο της κυβέρνησης, που συνεχίζει ακάθεκτη στο δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενες. Αλλά και να αμολήσουν το μελάνι της σουπιάς για τα χειρότερα που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση σε σχέση με τα Εργασιακά, το συνδικαλιστικό νόμο και την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων.

Εντείνονται οι διεργασίες ανασύνθεσης στην πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατία, τη λεγόμενη κεντροαριστερά και το κέντρο. «(...) υπάρχουν συνεννοήσεις, υπάρχουν επικοινωνίες, υπάρχουν τηλεφωνικές επικοινωνίες και συναντήσεις πολλές όλο αυτό το διάστημα, αλλά αυτά τα πράγματα δημοσιοποιούνται όταν ωριμάζουν. Διαφορετικά καίγονται (...) Και αυτή τη φορά δεν πρέπει να καούν», όπως έλεγε, πρόσφατα, και η ίδια η Φώφη Γεννηματά σχετικά με όλο αυτό το υπόγειο αλισβερίσι. Αμεσος στόχος τους να εμφανίσουν ένα συμπαγέστερο τρίτο, «εναλλακτικό» πόλο στο αστικό πολιτικό σκηνικό, ώστε να διεκδικήσουν αναβαθμισμένο ρόλο στην αστική διαχείριση. Απώτερος, όπως και όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων, η στοίχιση ευρύτερων στρωμάτων πίσω από τα προτάγματα του κεφαλαίου για την ταχύτερη εφαρμογή των βαθιά αντιλαϊκών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Τρίβουν τα χέρια τους οι μεγαλοξενοδόχοι μετά την υπογραφή της Σύμβασης με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας του κλάδου. Σε άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα ο ίδιος ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ) σε διθυραμβικό τόνο αναγνωρίζει ότι μαζί με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων «επενδύουν πάνω σε μια ειλικρινή συλλογική διαπραγμάτευση ξεπερνώντας διαιωνιζόμενα στερεότυπα περί "ταξικών αντιπάλων" και καταλήγουν σε μια αποδεκτή επωφελή συμφωνία...». Ποια είναι, όμως, αυτή η αμοιβαία επωφελής συμφωνία; Οπως σημειώνει ο ίδιος ο πρόεδρος των ξενοδόχων, «οι εργαζόμενοι (σ.σ. δηλαδή η ηγεσία της Ομοσπονδίας τους) δεν δίστασαν να συναινέσουν σε διψήφια μείωση των αποδοχών τους, ενεργώντας οραματικά εις βάρος της καθημερινότητάς τους, διαβλέποντας τη δυναμική του κλάδου...». Ολο το ζουμί μέσα σε λίγες λέξεις. Η μείωση των εργατικών αποδοχών κατά 15% που έγινε το 2012 και στην ουσία μονιμοποιήθηκε και νομιμοποιήθηκε με τις δύο Συμβάσεις που ακολούθησαν, αποτελεί «οραματική» πρακτική εκ μέρους των συνδικαλιστών, ενώ η γραμμή της «ταξικής αντιπαλότητας» είναι στερεότυπο! Η συνηγορία των μεγαλοξενοδόχων στη σύμβαση που υπογράφτηκε, είναι μια ακόμη απόδειξη για το ταξικό της περιεχόμενο και πολύ περισσότερο για το ρόλο του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Είναι και ταυτόχρονα μήνυμα προς τους εργαζόμενους του κλάδου για το τι επιλογές πρέπει να κάνουν. Και απ' αυτήν την άποψη το άρθρο του προέδρου της ΠΟΞ είναι πέρα για πέρα χρήσιμο.