Τέλειωσε και ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών στη Γαλλία και οι ιαχές των πανηγυρισμών για τη νίκη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και των συμμάχων του στο Παρίσι, δεν μπορούν, βέβαια, να ισοσταθμίσουν τις μεγάλες απώλειες. Και αν το Σοσιαλιστικό κόμμα και οι υποψήφιοί του, γνωστοί και μη εξαιρετέοι ενεργοί υπουργοί, καταποντίστηκαν στην πλειοψηφία των πόλεων της επαρχίας, καταγράφοντας έτσι άνοδο της δεξιάς, ο πιο μεγάλος ηττημένος της αναμέτρησης των δημοτικών εκλογών φαίνεται ότι είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα, έτσι που πολλοί σήμερα να μιλούν ότι υπέστη πανωλεθρία.
Συνολικά, έχασε τις δημαρχίες 8 μικρών πόλεων, αλλά και της μεγαλύτερης Νιμ. Στις απώλειες συγκαταλέγεται και το παραδοσιακό, επί δεκαετίες, προπύργιο των Γάλλων κομμουνιστών, το Μονλουκόν. Μοναδική αναλαμπή η διατήρηση της δημαρχίας του Καλέ και η επικράτηση στην πόλη Αρλ. Ολες οι εκτιμήσεις μιλούν για «κάθετη πτώση» του ΚΚ Γαλλίας, ενώ ο Εθνικός Γραμματέας του, Ρομπέρ Υ, μιλούσε για «μια ολέθρια νύχτα», παραδεχόμενος ότι η «υποχώρηση του εκλογικού ποσοστού του κόμματος είναι αδιαμφισβήτητη» και δεσμεύτηκε για περαιτέρω «προβληματισμό και αναζήτηση των αιτίων».
... και η τραγωδία
Το γεγονός, πάντως, παραμένει. Οπως οι Γάλλοι ψηφοφόροι απέρριψαν τους υποψήφιους δημάρχους, νυν υπουργούς, του Σοσιαλιστικού κόμματος, έτσι γύρισαν την πλάτη και στους συμμάχους τους στην κυβέρνηση κομμουνιστές. Ουσιαστικά, αποδοκίμασαν την πολιτική της γαλλικής κυβέρνησης, η οποία κάθε άλλο παρά έδειξε πως στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων και του λαού, ενάντια στη μεγαλοεργοδοσία και το κεφάλαιο. Κι όπως συμβαίνει συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις - πολύ περισσότερο μέσα στις σημερινές γενικότερες δυσμενείς συνθήκες - η μη εκπλήρωση των λαϊκών προσδοκιών και η ανυπαρξία πραγματικής φιλολαϊκής διεξόδου, οδηγεί μεγάλα τμήματα των εργαζομένων στην απογοήτευση και τροφοδοτεί τη συντηρητικοποίηση των συνειδήσεων.
... κατά των αγροτών
Βεβαίως, την κύρια ευθύνη για το κύμα μαζικών διώξεων σε βάρος των αγροτών, αλλά και για τη μη υλοποίηση του νόμου περί παραγραφής των «αδικημάτων» που ψήφισε η Ελληνική Βουλή, την έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Διότι αυτή επιχειρεί - χρησιμοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό και τη Δικαιοσύνη - να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους αγρότες, ώστε να σταματήσουν την πάλη τους για το ψωμί και δίκιο και την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζεται.
Και η κυβέρνηση θα έχει την ευθύνη - θα υποστεί και θα πληρώσει το πολιτικό κόστος - αν, τελικά, ο Αρειος Πάγος αποφασίσει σύμφωνα με την εισήγηση του Π. Δημόπουλου και έτσι θα συνεχιστούν οι μαζικές δίκες αγροτών στα «αγροτοδικεία» που έχουν στηθεί καθ' άπασαν την ελληνική επικράτεια.
Θα πρέπει, όμως, να σκεφτούν οι κυβερνώντες ότι μ' αυτή την τακτική δημιουργείται «πολιτικό πρόβλημα» στη χώρα μας, το οποίο οδηγεί σε «πολιτική εκτροπή», καθώς ένα ολόκληρο κοινωνικό στρώμα - η αγροτιά που αποτελεί κοντά στο 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας μας - βρίσκεται, εδώ και τέσσερα χρόνια συνεχώς «υπό διωγμόν»...
Τα τραπεζικά...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΠΑΡΑΤΑΣΗ στην προθεσμία για να ανοίξουν οι συνταξιούχοι τραπεζικούς λογαριασμούς, έδωσε χτες η κυβέρνηση. Μην απορήσετε, επομένως, αν το επόμενο διάστημα θεωρήσει υπεύθυνους τους συνταξιούχους που δεν ανταποκρίθηκαν, για το μη εκσυγχρονισμό του συστήματος πληρωμών!
Και όταν η κυβέρνηση λέει «εκσυγχρονισμό», μην πάει το μυαλό σας στη ροή των πληρωμών. Εκεί τα κάνανε «μπάχαλο», δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Αλλο εννοούν.
Εκσυγχρονισμός για την κυβέρνηση σημαίνει, πρώτα και κύρια, τη δυνατότητα των τραπεζών, να διαχειρίζονται τα χρήματα που δίνει το ΙΚΑ για συντάξεις. Μιλάμε για περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο δραχμές, που το κρατάνε μια ολόκληρη βδομάδα στα ταμεία τους! Και αυτό θα γίνεται κάθε μήνα!
Μιλάμε για τις ίδιες τράπεζες, που, όταν ένας συνταξιούχος αργήσει μια δόση σε ένα δάνειο, του κάνουν κατάσχεση στο «πι και φι» και ζητάνε και πανωτόκια από πάνω. Γι' αυτές μιλάμε, όχι για άλλες!
Ε, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ να περιμένουμε σ' αυτόν τον τόπο! Εχουμε πρωθυπουργό θεωρητικό των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, που κάνει κοινά άρθρα με τον Τόνι Μπλερ. Η «κεντροαριστερά» σε όλο της το μεγαλείο!
Ποιος είναι ο στόχος τους; Μα, ποιος άλλος, παρά μια ισχυρή Ευρώπη και, απ' ό,τι λένε, και οι δυο τους το ξέρουν το μυστικό και θα το πούνε και στους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες στη Διάσκεψη της Στοκχόλμης.
Ιδίως εκεί που μιλάνε για αύξηση των θέσεων εργασίας, είναι πραγματικά αποστομωτικοί. Τώρα, το ότι στη Βρετανία κλείνει η μια επιχείρηση μετά την άλλη και μεταφέρουν εκτός Ευρώπης την παραγωγή, ενώ στην Ελλάδα η ανεργία πετάει στα ύψη, αυτά είναι ...συγκυριακές λεπτομέρειες!
Αντε τώρα να μιλήσεις στον Σημίτη για περιοχές της Ελλάδας, όπου το επίπεδο φτώχειας αυξάνεται συνεχώς, και για εργασιακά δικαιώματα, που πηγαίνουν από ...απελευθέρωση σε απελευθέρωση. Αυτός τώρα βαδίζει με τον Τόνι στις λεωφόρους της ανάπτυξης!
Γρηγοριάδης Κώστας
Τέλος σε κάθε αυταπάτη
Η εικόνα εκφυλισμού που παρουσιάστηκε στο 30ό Συνέδριο της ΓΣΕΕ ούτε νέα είναι, ούτε ξάφνιασε. Τουλάχιστον όσους προσπαθούν να παρακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια την πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος με ενδιαφέρον, όχι για το αν προοδεύει ο «κοινωνικός εταιρισμός», αλλά για το αν στην κορυφή του συνδικαλιστικού κινήματος εκφράζεται έστω και λίγη από την τρομώδη αγωνία που περνούν κάθε μέρα πλέον οι εργαζόμενοι, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν τον επιούσιο και το αύριο των παιδιών τους.
Επειδή είναι άδικο να παίρνει η μπάλα τους πάντες, ας το ξεκαθαρίσουμε: Συνδικαλιστές που τίμησαν την εκλογή τους στα ανώτερα όργανα υπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια. ΓΣΕΕ εργατών δεν υπήρχε! Πέρασαν ήδη πολλά χρόνια από τότε που στη Μητροπόλεως, έξω από τα γραφεία της Συνομοσπονδίας των Επαγγελματοβιοτεχνών, παρεμβαίνοντας στη διαδικασία υπογραφής της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, οι εργάτες διαδήλωναν με σύνθημα «ΓΣΕΕ εργατών, όχι των εργοδοτών». Από τότε αν και κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι, ένα δεν άλλαξε: Ο κατήφορος συνδικαλιστών που διέγραψαν όχι μόνο από το λεξιλόγιό τους, αλλά στην πράξη έννοιες όπως ταξική πάλη, ανειρήνευτη πάλη κεφαλαίου - εργασίας. Περίσσεψαν όλα αυτά τα χρόνια οι διάφορες διακηρύξεις για την ενότητα της εργατικής τάξης, μόνο που με κάθε τέτοια έκκληση αυτοί που ήταν στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αξίωναν να μη τους γίνεται κριτική για το καθημερινό πλέον ξεπούλημα των εργατικών συμφερόντων. Την ίδια ώρα τόσο στη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος όσο και σε επίπεδο κορυφής γίνονταν διεργασίες για μια ουσιαστική ταξική ενότητα που θα έπρεπε να επιβεβαιώνει την ύπαρξή της στην καθημερινή δράση. Και υπήρξαν τέτοιες επιβεβαιώσεις αρκετές. Αντίθετα, στο χώρο της πλειοψηφίας περίσσεψαν οι πράξεις υποταγής. Αν υπήρχαν ακόμα σ' ορισμένους κάποιες αυταπάτες για το αν είναι αντιστρέψιμη αυτή η κατάσταση, τα αποτελέσματα του 30ού Συνεδρίου τουλάχιστον ως προς την κατεύθυνση της πάλης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο. Την ώρα που «πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι», την ώρα που η κυβέρνηση προωθεί ταχύτατα την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, απειλεί με «τρομονόμο» όποιον αμφισβητεί την εξουσία των καπιταλιστών και συμμετέχει στην εξόντωση των λαών των Βαλκανίων, η πλειοψηφία μάζευε ήλιο στις πισίνες του «Αστέρα». Ούτε καν ένα ψήφισμα απ' όσα προτάθηκαν δεν έγινε δεκτό.
Το 30ό Συνέδριο της ΓΣΕΕ πέρασε στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος. Οχι γιατί επιβεβαιώθηκε το αυταπόδεικτο εδώ και καιρό της εκφυλιστικής κατάστασης στην κορυφή του. Αλλά κύρια γιατί έγινε ακόμα πιο καθαρό πως κόντρα σ' αυτή την πραγματικότητα, η εργατική τάξη - οι ταξικές δυνάμεις - δε μένει με σταυρωμένα χέρια. Επικυρώθηκε στη διάρκεια του συνεδρίου η ορθότητα της γραμμής της ταξικής συσπείρωσης. Η ενίσχυση και με ψήφους της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας βεβαιώνει την ορθότητα της συνεπούς γραμμής συσπείρωσης κόντρα στην κυβέρνηση και τους εργοδότες. Μπροστά στην όξυνση της ταξικής πάλης εκπέμπει θετικό μήνυμα. Ταυτόχρονα χρεώνει με ακόμα πιο βαριά καθήκοντα όλους όσοι στο δίλημμα «με το κεφάλαιο ή με την εργατική τάξη» απάντησαν με πράξεις που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν σε ταξικές συσπειρώσεις.
Η ήρα έχει ξεκαθαρίσει απ' το στάρι. Κανείς πλέον δε δικαιούται να ομιλεί αορίστως περί ενότητας, αξιώνοντας συγχωροχάρτι σε μια ηγεσία που ακόμα και στην κορυφαία διαδικασία ενός συνεδρίου ήταν απούσα. Σε μια ηγεσία που σ' όλη τη διαδικασία του συνεδρίου, ενώ δε βρήκε λέξη να πει για το κεφάλαιο, αναγνώρισε σαν μόνο εχθρό της τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Ας το πάρουν χαμπάρι: Η όξυνση της ταξικής πάλης δεν περιλαμβάνει μάχες μόνο κόντρα στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της, αλλά και κόντρα σ' όσους στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος δουλεύουν ανοιχτά πια ως πέμπτη φάλαγγα.
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
«Αγριοι» εισαγγελείς...
Να μην ισχύει ο νόμος 2721/1999 περί παραγραφής των «αδικημάτων» που δήθεν ετελέσθησαν στη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων - είχε ψηφιστεί ομόφωνα, απ' όλα τα κόμματα στη Βουλή - εισηγήθηκε στην ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, ο εισαγγελέας Π. Δημόπουλος. Αναμενόμενη, εν πολλοίς, η εισαγγελική εισήγηση. Πρώτον, διότι είθισται αρκετοί εισαγγελείς να τάσσονται «υπέρ του νόμου» και «κατά του δίκιου», όταν αυτό είναι με το μέρος των αδυνάτων. (Μάλιστα, κάποιοι απ' αυτούς - όπως, π.χ. ο Οδυσσέας Τσορματζόγλου, εισαγγελέας της έδρας στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης - δε διστάζουν να προσφύγουν και στον αντικομμουνισμό, προκειμένου να υπερασπίσουν το «δίκιο» της εξουσίας των ισχυρών...). Δεύτερον, διότι κάποιοι εισαγγελείς στην Ελλάδα θεωρούν «χρέος» τους να εμφανίζονται «αυστηροί» και «άγριοι» - «αστυνόμους με πολιτικά» τους χαρακτηρίζει ο λαός μας - ακόμα κι όταν έχουν να κάνουν με «κατηγορούμενους» που αγωνίζονται για το ψωμί τους και «παρανομούν» για το δίκιο. Τρίτον, διότι η συγκυρία που διανύουμε, μάλλον, δεν «επιτρέπει» σε εισαγγελέα -ακόμα κι αν το ήθελε- να εκφραστεί διαφορετικά, πηγαίνοντας «κόντρα στο ρεύμα». Και το «ρεύμα» οδηγεί προς το συνεχώς εντεινόμενο αυταρχισμό της εξουσίας σε βάρος του λαού και του μαζικού λαϊκού κινήματος, όπως αποδεικνύεται από τις τελικές κυβερνητικές αποφάσεις για τον τρομονόμο και την ουσιαστική απαγόρευση των λαϊκών κινητοποιήσεων, αλλά και όπως τεκμαίρεται από τα όσα λέγονται και δρομολογούνται στα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος.
Και γιορτές με ... δανεικά!
Γρηγοριάδης Κώστας
Πλησιάζει το Πάσχα και δεν έχετε χρήματα για τα γιορταστικά σας έξοδα, επειδή σας έχει αδειάσει τις τσέπες η κυβέρνηση της ΟΝΕ και οι αντιλαϊκοί της «μονόδρομοι»; Μην ανησυχείτε καθόλου. Αν πραγματικά συμβαίνει κάτι παρόμοιο, δεν είναι δα και τραγικό. Οι... φίλοι σας, δηλαδή οι εμπορικές τράπεζες, είναι πρόθυμοι να σας... «λύσουν» κάθε σχετικό πρόβλημα, όπως, για παράδειγμα, της αγοράς του οβελία και των άλλων ειδών που η παράδοση θέλει να συνθέτουν το πασχαλινό τραπέζι. Μπορείτε, λοιπόν, να περάσετε από το τραπεζικό γκισέ, να πάρετε δάνειο μέχρι 1 εκατ. δραχμές και να το εξοφλήσετε μέχρι και σε 36 μηνιαίες δόσεις. Α, και μια «μικρή λεπτομέρεια». Η μεγάλη «φίλη σας», η Εθνική Τράπεζα, που πρώτη έσπευσε να προαναγγείλει τη χορήγηση «εορτοδανείων» ενόψει Πάσχα, ανακοίνωσε πως το επιτόκιο είναι μόλις 11,1%! Δηλαδή, τρεις φορές και κάτι μεγαλύτερο από τον επίσημο πληθωρισμό. Είδατε πόσο απλά μπορούν να λυθούν τα προβλήματα, σε καθεστώς οικονομίας της αγοράς; Αν, όμως, κάποιοι από εσάς δεν μπορέσετε να εξοφλήσετε τα καταναλωτικά και επαγγελματικά δάνεια και περάσει ο κλητήρας για να σας κοινοποιήσει την πρόθεση πλειστηριασμού της κινητής και ακίνητης περιουσίας σας, μικρή σημασία έχει... Το θέμα είναι να έχεις συνείδηση ότι ζεις σε καθεστώς... ελεύθερης - και όχι δεσμευμένης - οικονομίας.
Η «κοινή πορεία»
«Σας εγγυώμαι μια σταθερή πορεία, μια πορεία ανανέωσης, μέσα από συλλογικές και διαφανείς διαδικασίες», υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός στο ακροατήριό του, κλείνοντας τις εργασίες της συνόδου της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, το περασμένο Σάββατο. Ομως, όπως είπε, πρέπει και οι πάντες στο ΠΑΣΟΚ να μην αμφισβητούν αυτήν την «κοινή πορεία» και έφερε ένα παράδειγμα, για να δείξει τι εννοεί:
Κάποιοι στις ομιλίες τους, παραπονέθηκε ο πρωθυπουργός, εξέφρασαν προβληματισμούς για την προωθούμενη αλλαγή του κοινωνικού -ασφαλιστικού συστήματος, πράγμα που, όπως τόνισε, δεν του άρεσε καθόλου. Μα, δεν το ξέρουν αυτοί οι «σύντροφοι» στο ΠΑΣΟΚ ότι «οι Ελληνες ζουν περισσότερο;» (!!!), αναρωτήθηκε ο κ. Σημίτης. Συνεπώς, αφού «οι Ελληνες ζουν περισσότερο» (!!!) πώς διανοοούνται οι «σύντροφοι» να αμφισβητούν την ανάγκη λήψης μέτρων κατά του ασφαλιστικού; Να μην το ξανακάνουν, κατέληξε ο Κ. Σημίτης. Και εφόσον δεν το ξανακάνουν, τότε η «κοινή πορεία» θα είναι εξασφαλισμένη...
Παρεμπιπτόντως, τα σημειώνουμε όλα αυτά για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το πού στοχεύει αυτή η περίφημη «κοινή πορεία» του ΠΑΣΟΚ.
Σε ρόλο βαστάζου...
Το κοινό άρθρο των Μπλερ - Σημίτη που είδε χτες το φως της δημοσιότητας, ενόψει τόσο της άτυπης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, όσο και των διμερών επαφών που έχουν από σήμερα οι δυο πρωθυπουργοί στο Λονδίνο, είναι αν μη τι άλλο απολύτως διαφωτιστικό για το χαρακτήρα της σοσιαλδημοκρατίας επί των ημερών μας:
«Ο ρόλος των κυβερνήσεων είναι να δημιουργούν το κατάλληλο περιβάλλον στο οποίο μπορεί να ευδοκιμήσει η επιχειρηματικότητα...», αναφέρουν οι Μπλερ - Σημίτης στο εν λόγω άρθρο. Και, φυσικά, δε νομίζουμε ότι χρειάζεται κάποιο περαιτέρω σχόλιο, για να αποδείξει κανείς τον «θατσερισμό» της καλής μας «κεντροαριστεράς». Τα λόγια και του ενός και του άλλου, είναι από μόνα τους αρκετά...
... των πολυεθνικών και του κεφαλαίου
Για όσους όμως έχουν ακόμα απορίες περί του... «σοσιαλισμού» που πρεσβεύουν οι κ.κ. Μπλερ και Σημίτης δεν έχουν παρά να διαβάσουν και την ακόλουθη παράγραφο από το κοινό άρθρο τους:
«Υπάρχει η ανάγκη να ανοίξουν και να απελευθερωθούν τομείς της οικονομίας» όπως «η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, το φυσικό αέριο, οι τηλεπικοινωνίες, και οι μεταφορές» αναφέρουν οι δυο πρωθυπουργοί. Πράγματα που έτσι κι αλλιώς γίνονται, θα πείτε, αλλά όταν το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου φτάνει να αποκτά μέχρι και «αξία» θεωρητικού θέσφατου στα «συγγράμματα» των σοσιαλδημοκρατών μας, ε, τότε νομίζουμε θα συμφωνήσετε πως εδώ πια έχουν να κάνουμε με ποιοτικά ανώτερη εξέλιξη: Πρόκειται για την «εξέλιξη» της απόλυτης πλέον μετάλλαξης των «κεντροαριστερών» στους βασικούς και κύριους «βαστάζους» του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Υπουλη επίθεση
Οι πιο ευτυχείς άνθρωποι σε αυτό τον τόπο θα πρέπει να αισθάνονται οι αριστεροί! Οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων ανακάλυψαν «ξαφνικά» πόσο τους συμπαθούν και εκτιμούν και μάλιστα δεν παραλείπουν να τους εκφράσουν δημόσια και με όλες τις τιμές! Το αστείο θέαμα, με τους Σημίτη και Καραμανλή να εκλιπαρούν δήθεν τους αριστερούς είτε να συμμετέχουν στη «διεύρυνση» της κεντροαριστεράς είτε να συνεργαστούν στις δημοτικές εκλογές, σε άλλες περιπτώσεις, θα έχρηζε άλλου, μάλλον γελοιογραφικού, τύπου σχολιασμό. Ομως, αυτό το «άνοιγμα» στους αριστερούς και την Αριστερά που συντονισμένα επιχειρείται, πέρα από το ότι συνιστά μια ολοφάνερη προσπάθεια εξαπάτησης και παγίδευσης των εργαζομένων, δείχνει και τα αδιέξοδα του δικομματισμού, ο οποίος αναζητά εναγωνίως «αριστερό» άλλοθι, για να επιβάλει την πλέον σκληρή αντιλαϊκή πολιτική του.
Κατ' αρχήν θα πρέπει να επισημανθεί μια «αντίφαση» στους χειρισμούς εκ μέρους των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ενώ αυτοτοποθετούνται στο «κέντρο» και ομνύουν στις διάφορες παραλλαγές του (κεντροαριστερά - κεντροδεξιά) ωστόσο αισθάνονται την ανάγκη να βάλουν και «μπόλικη» Αριστερά στις διακηρύξεις και το «πολυσυλλεκτικό» προφίλ τους. Πρόκειται για μια επιλογή που δεν είναι τυχαία ούτε ως προς το χρόνο που εκδηλώνεται ούτε ως προς τις επιδιώξεις της. Αυτό που θέλουν πρώτα και κύρια να επιτύχουν είναι να δείξουν ότι τάχα η πολιτική τους δεν είναι δα τόσο απάνθρωπη και αντιλαϊκή, αλλά μάλλον φιλική και ευαίσθητη προς τα λαϊκά συμφέροντα και απόδειξη είναι ότι οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που τη στηρίζουν, δε διστάζουν να συνομιλούν και επιδιώκουν τη συνεργασία με τους αριστερούς και την Αριστερά. Με άλλα λόγια, το μήνυμα που επιχειρείται να μεταφερθεί είναι ότι «αφού όλοι ένα θεό πιστεύουμε» -τον καπιταλισμό και το κέρδος εννοούν αλλά δεν το λένε -και άρα «γιατί να μην τα βρούμε;»!. Πρόκειται για μια ύπουλη ιδεολογικοπολιτική επίθεση που, εκτός των άλλων, επιδιώκει να διευκολύνει και τη νεοφιλελεύθερη επέλαση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη (ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, τρομονόμος, κ.ο.κ). Επιπλέον, αυτός ο «βομβαρδισμός αγάπης» υποδηλώνει την ακόρεστο βουλιμία των δύο μονομάχων να λεηλατήσουν στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις και τις ψήφους των αριστερών.
Το ζήτημα, βέβαια, είναι από ποια θέση οι αριστεροί αντιμετωπίζουν αυτή την «επίθεση φιλίας» του δικομματισμού. Γιατί, είναι γνωστό ότι υπάρχουν «αριστεροί» και αριστεροί. Οι πρώτοι έχουν από καιρό κόψει κάθε σχέση με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, έχουν αποκηρύξει στην πράξη τους λαϊκούς αγώνες και στριμώχνονται στους προθαλάμους εξουσίας, επιζητώντας μια «διεύρυνση του εκσυγχρονισμού», που να τους περιλαμβάνει. Είναι φανερό ότι οι «αριστεροί» αυτοί είναι του χεριού τους και τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν.
Υπάρχουν, όμως, και οι αριστεροί εκείνοι που επιμένουν να μην παίζουν στα παιχνίδια εξουσίας τους και να αγωνίζονται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική, επιδιώκοντας να συγκροτήσουν το φιλολαϊκό Μέτωπο, βασική ασπίδα αλλά και εργαλείο για την επιβολή της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Σε αυτό το Μέτωπο δίνουν καθημερινά όλες τις δυνάμεις τους οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ και γι' αυτό βασικό μέλημά τους είναι πώς θα καταφέρουν να απελευθερώσουν τις λαϊκές μάζες από αυταπάτες και ψεύτικα διλήμματα.
Feeds
