Πέμπτη 2 Απρίλη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο ΝΕΟΛΑΙΑ μπορούμε να βρούμε:

-- Στερεότυπα και αλήθειες γύρω από το φαινόμενο του «σχολικού εκφοβισμού»: Μία από τις θεματικές εισηγήσεις στην ημερίδα που διοργάνωσε η ΚΝΕ για το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού.

-- Πλούσια εμπειρία από την προετοιμασία των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

-- Εργατικό τουρνουά ποδοσφαίρου του ΠΑΜΕ: Ενας αθλητικός θεσμός για νεολαία και εργαζόμενους, που φέτος έσπασε ρεκόρ συμμετοχών.

-- Πολιτιστικές προτάσεις για βιβλίο και μουσική παράσταση. Εκπτωτικά κουπόνια για θεατρικές παραστάσεις.

Σχολικός εκφοβισμός: Στερεότυπα και αλήθειες

Η ομιλία του Παύλου Αλέπη, στελέχους του ΚΚΕ, στην ημερίδα του ΚΣ της ΚΝΕ για το σχολικό εκφοβισμό, που έγινε την Παρασκευή 27 Μάρτη, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Στιγμιότυπο από την ημερίδα
Στιγμιότυπο από την ημερίδα
Η ημερίδα του ΚΣ της ΚΝΕ που έγινε την Παρασκευή 27 Μάρτη, με θέμα «Σχολικός εκφοβισμός: Μύθοι και πραγματικότητα», αποτέλεσε μία συμβολή στη συζήτηση γύρω από το φαινόμενο του bullying ή «σχολικού εκφοβισμού», που ενδιαφέρει και απασχολεί γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές και ανθρώπους που ασχολούνται με τη διαπαιδαγώγηση των νέων.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε στο φύλλο του Σαββάτου 28 Μάρτη την εισαγωγική τοποθέτηση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην ημερίδα και στο φύλλο της Κυριακής 29 Μάρτη δημοσίευσε τη μία από τις θεματικές εισηγήσεις.

Σήμερα, συνεχίζουμε τη δημοσίευση των υλικών της ημερίδας, με τη θεματική εισήγηση του Παύλου Αλέπη, στελέχους του ΚΚΕ, και σε επόμενο φύλλο θα συνεχίσουμε δημοσιεύοντας και την τελευταία θεματική εισήγηση.

Η θεματική εισήγηση του Π. Αλέπη με θέμα «Στερεότυπα και αλήθειες» έχει ως εξής:

Παράξενη, όχι αναγκαστικά και ανεξήγητη επικαιρότητα. Την εποχή του πιο άγριου εκφοβισμού της κοινωνίας προκύπτει, ή, καλύτερα, ανασύρεται, ο σχολικός εκφοβισμός.

Φυσικά, δεν είναι ακριβώς ένα θέμα «σε δουλειά να βρισκόμαστε», αφού στη βαθιά κρίση του συστήματος είναι φυσικό να εκδηλώνονται και όλες οι επιμέρους κρίσεις σε μεγέθυνση. Είναι, όμως, εξίσου φυσικό να βρίσκουν εύφορο έδαφος η υπερβολή, η επικίνδυνη ασάφεια, ακόμα ακόμα και η δημιουργία φαινομένου εκεί που πιθανόν δεν υπάρχει.

Κινηματογραφικά στερεότυπα και άλλες υπερβολές

Ο Π. Αλέπης
Ο Π. Αλέπης
Σε αρκετές ταινίες του Χόλιγουντ, ιδιαίτερα σε εκείνες που χαρακτηρίζονται «ταινίες δράσης», έχει επιβληθεί ένα στερεότυπο, για να ενεργοποιεί το μηχανισμό της ταύτισης του θεατή. Συνήθως, ο καινούριος μαθητής, που τυγχάνει να είναι και ο πιο μικρόσωμος, δέχεται εντελώς απρόκλητα (κρατήστε τον όρο εντελώς απρόκλητα) επιθέσεις από τους παλιούς. Στην αρχή, εξαιρετικά υπομονετικός και με πρωτοφανή ανεκτικότητα επιχειρεί να αποφύγει την πρόκληση. Οσο πιο μεγάλη η υπομονή και η ανεκτικότητα, τόσο πιο πολύ ο μηχανισμός της ταύτισης του θεατή φουντώνει και αναζητά «δικαίωση» με όποιον τρόπο.

Ερχεται, λοιπόν, η ώρα που ο καινούριος μικρόσωμος αποδείχνεται καταρχήν πιο ετοιμόλογος αλλά και πιο γρήγορος, πιο επιδέξιος (σε περιπτώσεις και με γνώσεις πολεμικών τεχνών) και νικάει τους αντιπάλους.

Ικανοποιείται έτσι ο μηχανισμός της ταύτισης του θεατή και είναι πλέον δεδομένο πως ο σκηνοθέτης έχει καταφέρει ότι ο θεατής του θα παρακολουθήσει το υπόλοιπο της ταινίας σαν φανατικός οπαδός του πρωταγωνιστή.

Οταν σβήνουν τα φώτα της προβολής της ταινίας και στο βαθμό που μπορεί ο θεατής να απαλλαγεί από το μηχανισμό της ταύτισης, όπου τον είχε χώσει ο σκηνοθέτης, ίσως μπορέσει να σκεφτεί νηφάλια πως στην αληθινή ζωή τέτοια ωμή, ξεκάθαρα απρόκλητη επίθεση είναι μάλλον σπάνια περίπτωση. Συμβαίνει σε μάλλον ιδιαίτερα ακραίες καταστάσεις, χώρια ότι και τέτοια ψυχραιμία και τέτοιες υψηλού επιπέδου δεξιότητες είναι μάλλον απίθανες από τον ανήλικο ήρωά του.


Αυτά συμβαίνουν στις ταινίες, σε έναν εικονικό κόσμο. Η πραγματική ζωή είναι πιο πολύπλοκη. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και ιδιαίτερα των παιδιών σε σχολική ηλικία δεν είναι καρικατούρες για να διακρίνεις με σαφήνεια το «δίκαιο» και το «άδικο», και μάλιστα να φτάσεις με ήσυχη συνείδηση να απαιτείς την τιμωρία και πολύ περισσότερο σαν ποινικό αδίκημα.

Τέτοια ευκολία επέδειξαν φυσικά οι χρυσαυγίτες, που σε ανακοίνωσή τους ζήτησαν «να εισαχθεί το αίτημα της ποινικοποίησης του bullying, ακόμα και σε περιπτώσεις που οι θύτες είναι ανήλικοι». Φυσικά, δεν περίμενε κανείς τίποτα άλλο από ναζιστές - εγκληματίες και τους πιθανότερους ενόχους ξεκάθαρου εκφοβισμού, όπως τον περιγράφουν τα εγχειρίδια. Δεν θα πούμε εδώ τίποτα άλλο γι' αυτούς, αφού είναι σε αυτόν τον τομέα μια κατηγορία από μόνοι τους και για άλλη μια φορά εφαρμόζουν το «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης».

Στην πραγματική ζωή, εκεί που ζουν, μορφώνονται, παίζουν, κοινωνικοποιούνται τα παιδιά, τα όρια του τι είναι παιχνίδι, τι παραβατικότητα, τι απρόκλητος εκφοβισμός, ποιος «θύτης» και ποιος «θύμα» είναι ιδιαίτερα σύνθετα και δεν επιτρέπουν την επικίνδυνη ασάφεια, που σκορπούν τον τελευταίο καιρό με τις υπερβολές τους τα αστικά ΜΜΕ και κάποιες ΜΚΟ αλλά και κυβερνητικά στελέχη.

Για παράδειγμα, ακούστηκε σε διάρκεια ποδοσφαιρικής αναμετάδοσης πως «η σχολική βία έχει εξελιχτεί σε μάστιγα τα τελευταία χρόνια». Ισως δεν φταίει ο συγκεκριμένος σχολιαστής για την αμετροέπειά του, γιατί προφανώς είναι κι αυτός θύμα των υπερβολών των συναδέλφων του από τις άλλες τις λεγόμενες ενημερωτικές εκπομπές, που αδίσταχτοι, μπροστά στη θεαματικότητα ή και σε άλλα κίνητρα, αντί να αντανακλούν, διαμορφώνουν πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην κοινωνική συνείδηση και σε ανήλικα παιδιά.

Προβλήματα στον ορισμό του φαινομένου

Ο ίδιος ο όρος του σχολικού εκφοβισμού είναι πολύ καινούριος συγκριτικά. Πρώτη επίσημη έρευνα ήταν στη Νορβηγία το 1978 και η πρώτη χρήση του όρου έγινε το 1987 σε επιστημονικά περιοδικά.

Ακόμα διατυπώνεται και επαναδιατυπώνεται και κανείς θα παρατηρήσει σημαντικές διαφορές στο πώς τον ορίζουν οι διαφορετικές επιστήμες, που επιχειρούν να τον προσεγγίσουν για να τον μελετήσουν.

Σ' αυτή την προσπάθεια παρεμβαίνουν και οι διαφορετικές σκοπιμότητες έτσι που ο καθένας «ανοίγει το βαγγέλιo στα μέτρα του» ή κατασκευάζει «μέτρα» για τους άλλους.

Με βάση αυτές τις ποικίλες διατυπώσεις θα προσπαθήσουμε να προβάλουμε μερικά από τα προβλήματα ορισμού του και, το κυριότερο, να διακρίνουμε, στο βαθμό που είναι δυνατό, τις πραγματικές διαστάσεις του φαινομένου, γιατί αν πάρουμε στα σοβαρά τον τρόπο, που το μεταχειρίζονται τα ΜΜΕ... δεν γλιτώνει κανένας μας, που έχει φοιτήσει σε σχολείο. Ολοι μας θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως βρεθήκαμε κατά καιρούς στη θέση του «θύματος» ή του «θύτη». Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Ηδη στην περιγραφή του κινηματογραφικού στερεότυπου αναφέραμε μία από τις προϋποθέσεις που βάζουν οι ερευνητές του φαινομένου. Την εντελώς ΑΠΡΟΚΛΗΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ.

Τώρα, επίσης, καθόλου αθώα από μερικούς, όχι όλους είναι αλήθεια, χρησιμοποιείται ο όρος «νεανική παραβατικότητα». Ενας όρος ολίγον κοινωνιολογικός, ολίγον νομικός, ολίγον απ' όλα για να μπορεί με πολλή σχετικότητα και ασάφεια να πιάνει όσο γίνεται περισσότερες περιπτώσεις και, κατά την ανάγκη, να δημιουργεί και να πολλαπλασιάζει ανασφάλειες, φόβους και ενοχές, που φτάνουν σε περιπτώσεις μέχρι και την αναζήτηση να μπει και η αστυνομία στη σχολική ζωή από την μπροστινή πόρτα.

Διαβάζουμε πως σχεδιάζουν τέτοιες επιτροπές. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει. Ελπίζουμε να μην αποδειχτεί πως κάποιοι βιάζονται να πιάσουν την γκλίτσα και μετά να αναζητήσουν τα πρόβατα κι αν δεν υπάρχουν μεταξύ τους «παραβάτες» να τους κατασκευάσουν.

Αλλωστε, την «παραβατικότητα» όποιος πάει γυρεύοντας και την ψάχνει τη βρίσκει παντού, αφού όλες οι μελέτες αποδείχνουν πως ο κοινωνικός άνθρωπος στη διάρκεια μιας κανονικής του μέρας πέφτει σε δεκάδες παραπτώματα της λεγόμενης παραβατικότητας, που όμως δεν έχουν καμιά συνέπεια, αφού είναι τόσο ασήμαντα, που κανένας δεν ασχολείται μαζί τους, είτε δεν συμπίπτουν με μια ιδιαίτερη καμπάνια ενάντια σε κάποιο συγκεκριμένο είδος παραβατικότητας. Χώρια ότι έχουν και ιστορικό περιεχόμενο. Για παράδειγμα, λίγα μόλις χρόνια πριν, το κάπνισμα στους πιο πολλούς εσωτερικούς χώρους δεν εννοούνταν παράβαση.

Αυτός ο προβληματισμός σε καμία περίπτωση δεν αποκλείει μορφές νεανικής εγκληματικής δραστηριότητας. Για παράδειγμα, μια νεανική εγκληματικότητα, που ίσως να αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια, αφορά τη διάδοση των ναρκωτικών, για την οποία δεν είναι καθόλου αθώοι οι μηχανισμοί του συστήματος.

Για την παρέμβαση του ενήλικα

Αλλο πρόβλημα στο να οριστεί με σαφήνεια ο σχολικός εκφοβισμός είναι τα όρια μεταξύ του αθώου παιχνιδιού, που περιέχει και το πείραγμα ή ακόμα και κάποια σωματική επαφή.

Η απάντηση των εγχειριδίων είναι ότι αυτά τα όρια βρίσκονται στη ΔΙΑΡΚΕΙΑ και την ΕΝΤΑΣΗ. Ο καθένας αντιλαμβάνεται πως είναι ιδιαίτερα δύσκολο να υπάρχει «πειραγμόμετρο», που να μετρήσει με σιγουριά κατά περίπτωση τη «διάρκεια» και την «ένταση». Υπάρχουν, για παράδειγμα, περιπτώσεις που τα παιδιά, οι νέοι άνθρωποι λειτουργούν στα παιχνίδια τους ή τα πειράγματά τους σε εντελώς διαφορετική πολιτισμική σφαίρα απ' ό,τι οι ενήλικοι. Αυτό μπορεί να σημαίνει διαφορετικό λόγο, αλλιώτικη επικοινωνία, «άλλο μήκος κύματος» και σ' αυτή την περίπτωση η χωρίς περίσκεψη παρέμβαση από τον «άλλο κόσμο» των ενηλίκων μπορεί σε διαβάθμιση να είναι από περιττή έως και βλαβερή.

Αυτός ο προβληματισμός καθόλου δε σημαίνει ότι ο ενήλικας γονέας ή εκπαιδευτικός «σταυρώνει τα χέρια» και παρακολουθεί από μακριά τα τεκταινόμενα. Ισα ίσα, το αντίθετο, ο προβληματισμός διατυπώνει την ανάγκη της πιο σοβαρής, με γνώση και εμπειρία, παρακολούθησης σε διαρκή επικοινωνία με τον κόσμο των νέων, έτσι που η όποια παρέμβαση να γίνεται όταν χρειάζεται πραγματικά και να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική. Αλλιώς, μπορεί να μην υπάρχει «θύμα» κι αυτός να το βλέπει, να υπάρχει «θύμα» και να το βλέπει σαν τον «θύτη», μπορεί και να τα ισοπεδώνει όλα και να βλέπει και τους δύο σαν «θύτες».

Σ' αυτό το πλαίσιο χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή και καμπάνιες με συνθήματα τύπου: «Μίλα...», όπως αυτή που βλέπουμε να εξελίσσεται αυτές τις μέρες.

Ο ανήλικος που θα μιλήσει δεν είναι σίγουρο πως είναι και ο αντικειμενικός μάρτυρας του τι πραγματικά του συμβαίνει. Τα αυτιά του ενήλικα οφείλουν να είναι ιδιαίτερα «γυμνασμένα» ώστε να διακρίνουν την αλήθεια από τη μια και να κρίνουν, αν χρειάζεται, και τι είδους παρέμβαση. Αλλιώς ένας από τους κινδύνους, για παράδειγμα, είναι να διαπαιδαγωγεί μελλοντικό τύπο της ανάθεσης. Εκείνου που όλα του τα προβλήματα τα αναθέτει σε άλλους. Στον γονέα και τον δάσκαλο όταν είναι παιδί, στον εργοδότη, στην κυβέρνηση ή ακόμα και στο κίνημα χωρίς τη δική του συμμετοχή, αργότερα. Φτάνει να κάνουν άλλοι τη δουλειά γι' αυτόν. Και αυτή είναι ίσως η πιο απλή εκδοχή μιας τέτοιας λαθεμένης παιδαγωγικά παρέμβασης.

Ενα άλλο πρόβλημα, που χρήζει ιδιαίτερα επιδέξιας μεταχείρισης, μπορεί να είναι το γεγονός ότι το παιχνίδι - πείραγμα να παίζει το ρόλο μιας πρώιμης θετικής κοινωνικής παρακολούθησης, που παρεμβαίνει ασυνείδητα με τον μοναδικό τρόπο που έχουν τα παιδιά στη διάθεσή τους.

Ολες οι «διαφορετικότητες» δεν είναι από ορισμού τους και αρετές. Υπάρχουν και ελαττώματα, που φυσικά δεν μπορούν ίσως να γίνουν καθαρά ευδιάκριτα από τα παιδιά, αλλά μπορεί να τα διαισθανθούν. Κάτι τους ενοχλεί και το εκφράζουν μέσα από το παιχνίδι - πείραγμα. Ενα τέτοιο μπορεί, για παράδειγμα, να είναι η αλαζονεία και εκεί, αντί να ενθαρρυνθεί η προστασία μιας κακής, στρεβλωμένης, «ατομικότητας», που ίσως έβγαλε στην επιφάνεια το παιχνίδι σαν πρώιμη κοινωνική παρακολούθηση, να πρέπει αντίθετα, με παιδαγωγική τέχνη, να αντιμετωπιστεί, χωρίς από την άλλη να ενθαρρυνθεί η συνέχεια του πειράγματος.

Τα παιδιά παίζουν όπως έπαιζαν τα παιδιά όλου του κόσμου σε όλες τις εποχές και σε όλες τις συνθήκες και αλίμονο αν το διακόψουν. Θα διακοπεί η κοινωνικοποίησή τους και θα μπουν στους δοκιμαστικούς σωλήνες του «πολιτικά ορθού», που κι αυτό σαν όρος έχει ιστορικότητα και διαφορετικό περιεχόμενο κατά περίπτωση.

Είναι υποχρέωση του ενήλικα να σκύψει προσεκτικά να παρατηρήσει και να υποδείξει, αν χρειάζεται, το πραγματικά δίκαιο σε ηλικίες που η συναίσθησή του ακόμα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει.

Ακόμα και όταν το παιχνίδι - πείραγμα έχει πάρει κάποια ένταση και έχει επίσης κάποια διάρκεια (είπαμε πως υπάρχει πρόβλημα να καθοριστεί το όριο) δεν πρέπει να μας φεύγει από το μυαλό πως τόσο ο «θύτης» όσο και το «θύμα» είναι από διαφορετικούς ρόλους θύματα του νοσηρού απάνθρωπου κοινωνικού συστήματος. Αντανακλούν την κοινωνία του αχαλίνωτου κυνηγητού του κέρδους. Εκεί που επιτρέπονται τα πάντα και οι κανόνες και οι νομοθεσίες φτιάχνονται για να εξασφαλίσουν την ομαλή διαιώνιση της νόμιμης ληστείας.

Αρα, ακόμα και σ' αυτές τις περιπτώσεις, εξαιρώντας φυσικά τις φανερά πολύ ακραίες καταστάσεις, η παιδαγωγική αντιμετώπιση οφείλει να τους βγάζει από τη λογική επικράτησης του ισχυρότερου από τη μια, αλλά ταυτόχρονα να αφαιρεί και από τους δύο τους ρόλους του «θύματος» και του «θύτη». Αλλιώς ενεργοποιείται ο νόμος της κοινωνικής ψυχολογίας «βλέπω τον εαυτό μου, όπως με βλέπουν οι άλλοι», υιοθετώ το ρόλο για πάντα και κατά περίπτωση τον εναλλάσσω με τον αντίθετό του.

Το φαινόμενο του εκφοβισμού δεν έχει τις διαστάσεις που επιχειρούν να του δώσουν

Τώρα, τέλος, για να είμαστε δίκαιοι με τις διατυπώσεις των εγχειριδίων, κάνουν διαχωρισμό ανάμεσα στην ενδοσχολική βία και το σχολικό εκφοβισμό. Λένε, για παράδειγμα, πως η ενδοσχολική βία συμβαίνει ανάμεσα σε σχεδόν ισότιμα μέλη, προκύπτει μάλλον τυχαία και πηγάζει στο παιχνίδι κυριαρχίας. Από την άλλη ο εκφοβισμός προϋποθέτει σαφή ΥΠΕΡΟΧΗ του θύτη, έχει σκοπό να προκαλέσει ΦΟΒΟ, που έχει ως συνέπεια τον ΠΟΝΟ ή την ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ.

Προσοχή τώρα: Είπαμε από την αρχή πως η επίθεση πρέπει να είναι εντελώς ΑΠΡΟΚΛΗΤΗ, να έχει ΔΙΑΡΚΕΙΑ και ΕΝΤΑΣΗ και τώρα λέμε ότι προϋποθέτει ΥΠΕΡΟΧΗ του θύτη, με σκοπό να προκαλέσει ΦΟΒΟ με συνέπεια τον πόνο ή την ψυχική αναστάτωση.

Είναι κανένας που πιστεύει πως η σύμπτωση αυτών των προϋποθέσεων είναι συνηθισμένη υπόθεση; Δεν είναι φανερό πως μιλάμε για ιδιαίτερα ακραίες καταστάσεις και όχι τόσο συνηθισμένες; Τι είναι ο κόσμος των παιδιών; Κόσμος τεράτων επιστημονικής φαντασίας;

Με αυτές τις δυσκολίες δεδομένες ο ίδιος ο σημερινός υπουργός Δημόσιας Τάξης, προφανώς για να προφυλαχτεί, όταν άρχισαν να τρέχουν τον τελευταίο καιρό οι προτάσεις της ποινικοποίησης και οι διατυπώσεις καινούργιων νόμων, είπε σε συνεντεύξεις του: «Το bullying έχει μια δική του λογική. Οχι με τις προσωπικές σχέσεις δύο παιδιών που παίζουν, αλλά πρώτα πρέπει να το ορίσουμε. Τι εννοούμε με αυτό. Γι' αυτό έχω επιφυλάξεις για τη νομοθετική ρύθμιση, γιατί μιλάμε για παιδιά 11 - 16 ετών. Θα βάλεις φυλακή τον μαθητή; - όχι αυτόν βέβαια που άσκησε θανατηφόρα πίεση».

Ο ίδιος επίσης, αρθρογραφώντας πρόσφατα, έγραψε: «Πρέπει όμως προηγουμένως να ξεχωρίσουμε μύθους και πραγματικότητες στο πεδίο της σχολικής βίας, δηλαδή να την ορίσουμε επακριβώς, να προσδιορίσουμε την περιρρέουσα κουλτούρα, να την αποδεσμεύσουμε από τις τηλεοπτικές αναπαραστάσεις». Και παρακάτω επίσης γράφει: «Τα ΜΜΕ - παρασυρμένα ίσως από τα αντιφατικά και ελλιπή στοιχεία των ερευνών - επιμένουν ότι η βία ενδημεί στα σχολεία (δραματοποιώντας μεμονωμένα γεγονότα και μεγεθύνοντας ποσοτικά δεδομένα). Για πολλούς ο εκφοβισμός έχει αναχθεί σε φαινόμενο υψηλής επικινδυνότητας με συνέπεια έναν (κατασκευασμένο) ηθικό πανικό».

Είναι σίγουρο λοιπόν πως το φαινόμενο του «σχολικού εκφοβισμού» δεν έχει τις διαστάσεις που επιχειρεί να του αποδώσει μια κατασκευασμένη επικαιρότητα από τα αστικά ΜΜΕ, τις διάφορες ΜΚΟ, δημόσια πρόσωπα και ανθρώπους του θεάματος.

Ισα ίσα, αυτή η κατασκευασμένη επικαιρότητα υπάρχει κίνδυνος να το φουσκώσει και τότε να του δώσει τις διαστάσεις που του λείπουν. `Η ακόμα χειρότερα, η κατασκευασμένη επικαιρότητα να δημιουργήσει τέτοια φοβικά αντανακλαστικά στην κοινωνία που να φτάσει να απαιτεί «αστυνόμευση» ή άλλα ανάλογα επικίνδυνα για τη διαπαιδαγώγηση μέτρα στα σχολεία.

Μπορεί και να μην είναι αυτός ο στόχος εκείνων που ίσως με τον πιο επιπόλαιο τρόπο συμβάλλουν στο να φουσκώνει υπερβολικά ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ομως, έτσι λειτουργεί το σύστημα. Αυτά έχει από τη φύση της η κοινωνία του ανταγωνισμού.

Ο καθένας με διαφορετικό κίνητρο, χωρίς να μπορεί να διακρίνει πιο πέρα από το πολύ δικό του βραχυπρόθεσμο συμφέρον, φουσκώνει το επικίνδυνο μπαλόνι που μπορεί να σκάσει και απάνω του. Τα ΜΜΕ για να εξασφαλίσουν τηλεθέαση ή ακροαματικότητα, να νικήσουν με την υπερβολή το διπλανό ΜΜΕ, που παίζει το ίδιο θέμα. Οι ΜΚΟ για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Τα δημόσια πρόσωπα και οι άνθρωποι του θεάματος για να εξασφαλίσουν κάποια παραπάνω δευτερόλεπτα δημοσιότητας...

Ολοι μαζί μαγκωμένοι στα γρανάζια του ανταγωνισμού, ίσως χωρίς αυτή σώνει και καλά τη στόχευση, σπρώχνουν στα ίδια γρανάζια την κοινωνία και αν αφεθούν ανενόχλητοι υπάρχει κίνδυνος να δημιουργούν από τα παιδιά τα θύματα του μέλλοντος.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ
«Η μαύρη πεταλούδα»

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος» το νέο βιβλίο της Ερης Ρίτσου για τους μικρούς μας φίλους. Ο τίτλος του; «Η μαύρη πεταλούδα». Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά από 4 χρόνων και πάνω.

Οταν στον τόπο της πέφτει ξηρασία, η μικρή μαύρη πεταλούδα μεταναστεύει σ' ένα λιβάδι γεμάτο πολύχρωμες πεταλούδες. Μακριά από τους δικούς της, προσπαθεί να συνηθίσει και να επιβιώσει. Κάποιοι θα την αντιμετωπίσουν με καχυποψία, ενώ κάποιοι άλλοι θα τη δεχτούν και θα την αγκαλιάσουν με αγάπη. Κι όταν η ξηρασία χτυπήσει και αυτό το λιβάδι, ίσως η μικρή μαύρη πεταλούδα να είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει τις άλλες πεταλούδες να αντιμετωπίσουν τη συμφορά...

Ο Μανώλης Λιδάκης στο «Περιβόλι τ' Ουρανού»

Ο Μανώλης Λιδάκης και η Ευτυχία Μητρίτσα από σήμερα Πέμπτη 2 Απρίλη και κάθε Παρασκευή και Σάββατο θα εμφανίζονται στο «Περιβόλι τ' Ουρανού» (Λυσικράτους 19, Πλάκα, τηλ. κρατήσεων: 210.3235.517).

Πέρα από τα προσωπικά του τραγούδια, ο Μανώλης Λιδάκης επέλεξε να ερμηνεύσει τραγούδια που πάντα αγαπούσε και θαύμαζε, κάποια από τα οποία υπάρχουν ήδη στη δισκογραφία του με τις υπογραφές του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Διονύση Σαββόπουλου, του Ακη Πάνου.

Μαζί τους οι μουσικοί: Νίκος Παπαναστασίου (πλήκτρα, ακορντεόν, ενορχηστρώσεις), Γιώργος Σπηλιόπουλος (μπουζούκι), Γιάννης Αννινος (ακουστικό μπάσο), Σπύρος Δέλτα (κιθάρα), Βασίλης Ραψανιώτης (βιολί).

Εμπειρία από την προετοιμασία του Μαθητικού Φεστιβάλ στην Πάτρα

Από προηγούμενο Μαθητικό Φεστιβάλ στην Πάτρα
Από προηγούμενο Μαθητικό Φεστιβάλ στην Πάτρα
Στις 3 - 4 Απρίλη τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ κάνουν στάση στην Πάτρα. Εδώ και αρκετό καιρό τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ προσπαθούν να το προπαγανδίσουν, να το οργανώσουν, να μιλήσουν με τους συμμαθητές τους, για να συμμετέχουν και αυτοί στο μεγάλο γεγονός γα τους μαθητές της πόλης.

Το σύνθημα των Μαθητικών Φεστιβάλ «EE vs νεολαία: σκέψου έξω από τα όρια του συστήματος» έχει κυριαρχήσει στις κουβέντες ανάμεσα στους μαθητές. Με την ειδική έκδοση του «Οδηγητή» και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ στο χέρι, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ κάνουν γνωστό το Μαθητικό Φεστιβάλ και το περιεχόμενό του στους μαθητές της Πάτρας.

Από την αρχή της προετοιμασίας στα περισσότερα σχολεία της Πάτρας «διαμορφώθηκαν» ομάδες - παρέες μαθητών που δουλεύουν για το Μαθητικό Φεστιβάλ. Ο καθένας θέλει να συμβάλει με το δικό του τρόπο και για διαφορετικούς λόγους: Αλλος για να αναδείξει την ανάγκη των μαθητών για πρόσβαση στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, άλλος για να παρουσιάσει το έργο του, άλλος για να εκφράσει τον προβληματισμό του και να τον συζητήσει με τους υπόλοιπους μαθητές. Ολοι όμως συμφωνούν ότι οι ανάγκες τους και η ζωή τους δε χωράνε σήμερα στα όρια αυτού του σχολείου, αυτού του συστήματος. Γι' αυτό και προσπαθούν να μετατρέψουν το Μαθητικό Φεστιβάλ σε τόπο συνάντησης όλων των μαθητών που αγωνίστηκαν το προηγούμενο διάστημα ενάντια στο «Νέο Σχολείο», που προβληματίζονται, σκέφτονται και δε δέχονται το μέλλον που ετοιμάζουν γι' αυτούς. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που είπαν δυο μαθήτριες: «Σήμερα δεν υπάρχει περιθώριο να ασχοληθούμε με τα ενδιαφέροντά μας, για τα πάντα πληρώνεις και θέλουμε να συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ για να το αναδείξουμε αυτό».


Οι μαθητές το προπαγανδίζουν στο σχολείο, ψάχνουν συμμαθητές τους που έχουν συγκροτήματα, συμμετέχουν σε χορευτικές και θεατρικές ομάδες, παιδιά που ζωγραφίζουν, κάνουν graffiti.

Κάποιοι μαθητές προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι μπροστά στο Μαθητικό Φεστιβάλ. Φτιάχτηκαν ομάδες θεατρικές στο 7ο ΕΠΑΛ, το 6ο Γυμνάσιο, από μαθητές από το Λαϊκό Φροντιστήριο της Πάτρας, και προσπαθούν και με αυτόν τον τρόπο να ανοίξουν ζητήματα γύρω από το σχολείο, το τι μαθαίνουν σε αυτό, να ανοίξουν οξυμένα προβλήματα που έχουν (π.χ., ναρκωτικά), αλλά και με ζωντανό τρόπο προσπαθούν να σατιρίσουν την καθημερινότητα, τις πολιτικές εξελίξεις και πώς αυτές επηρεάζουν τη ζωή τους. Τα παιδιά ετοιμάζονται πυρετωδώς για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα: Αλλος γράφει το σενάριο, άλλος σκέφτεται τα σκηνικά, άλλος παίζει κάποιο ρόλο. Ολοι προσπαθούν να συμβάλουν με κάποιον τρόπο.

Ξεχωριστή είναι η δουλειά και η συμμετοχή μαθητών που θέλουν να μεταφέρουν κάτι από τη ζωή μέσα στο σχολείο, κάποιοι με κριτική ματιά. Παιδιά από το 4ο ΕΠΑΛ και το 11ο Γυμνάσιο δουλεύουν για να στήσουν εκθέσεις, να φτιάξουν βίντεο που να απαντάνε σε ιστορικές ανακρίβειες και ψέματα που ακούγονται στο μάθημα και διαβάζουν στα βιβλία (π.χ., για την Οκτωβριανή Επανάσταση). Μαθητές από το 3ο ΓΕΛ θα παρουσιάσουν project για το ρατσισμό και εργασία πάνω στη ρομποτική.

Οι μέρες μέχρι τα Μαθητικά Φεστιβάλ είναι μετρημένες. Παίρνοντας υπόψη τη θετική πείρα που υπάρχει, οι Μαθητικές Οργανώσεις και οι φίλοι της ΚΝΕ δίνουμε όλες τις δυνάμεις μας για την επιτυχία τους. Περισσότεροι μαθητές να έρθουν σε επαφή με την ΚΝΕ, να γνωρίσουν την πραγματική διέξοδο από την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα: Την ανατροπή του σάπιου συστήματος που τσακίζει τη ζωή μας και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση, της ζωής με δικαιώματα, το σοσιαλισμό.


Κωνσταντίνα ΤΣΙΟΥΠΡΑ
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Ελλάδας της Οργάνωσης

Τα Μαθητικά Φεστιβάλ απέκτησαν ιστοσελίδα!

Με σύνθημα «ΕΕ vs Νεολαία... Σκέψου έξω από τα όρια του συστήματος», 50 Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι προγραμματισμένα για το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, ενώ 95 συνολικά Μαθητικά Φεστιβάλ θα γίνουν μέσα στο μήνα σε όλη τη χώρα.

Μπροστά σε αυτήν τη διοργάνωση η ΚΝΕ εγκαινίασε μια νέα ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο, στη διεύθυνση http://mathitikafestival.kne.gr, όπου μπορεί κανείς να ενημερώνεται για το πού είναι προγραμματισμένα τα Φεστιβάλ, να βρει φωτογραφίες από τα περσινά αντίστοιχα Φεστιβάλ και από την προετοιμασία των φετινών, καθώς και έξυπνα σκίτσα και stikers για το περιεχόμενο των Φεστιβάλ. Επίσης, στην ιστοσελίδα υπάρχει ολόκληρη η έκτακτη έκδοση του «Οδηγητή» που είναι αφιερωμένη στα Μαθητικά Φεστιβάλ.

Θυμίζουμε ότι αυτές τις μέρες Μαθητικά Φεστιβάλ είναι προγραμματισμένα:

Παρασκευή 3/4: Νέα Φιλαδέλφεια, Μαρούσι, Πέραμα, Τούμπα, Εύοσμος, Λαγκαδάς, Κουφαλιά, Γιαννιτσά, Νάουσα, Καστοριά, Καλαμάτα, Σπάρτη, Χαλκίδα.

Παρασκευή - Σάββατο 3 - 4/4: Πάτρα, Πύργος.

Σάββατο 4/4: Πειραιάς, Νίκαια, Ηλιούπολη, Κολωνός, Αμπελόκηποι, Αργυρούπολη, Μεταμόρφωση, Ιλιον, Νέος Κόσμος, Παλλήνη, Γέρακας, Μεγάλο Πεύκο, Πυλαία, Πολύγυρος, Βέροια, Εδεσσα, Λάρισα, Βόλος, Καρδίτσα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Αγρίνιο, Κοζάνη, Λιβαδειά, Καβάλα, Ξάνθη, Τρίπολη, Αργος, Ρέθυμνο, Χανιά, Γιάννενα, Αρτα, Λέσβος, Σάμος, Χίος.

ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ
Σήμερα η συγκέντρωση για τις μετεγγραφές

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας σήμερα, Πέμπτη, στις 2 το μεσημέρι, καλεί το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, με αφορμή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τις μετεγγραφές των φοιτητών.

Οι δυνάμεις του ΜΑΣ καλούν τους φοιτητές να απαιτήσουν:

  • Ούτε σκέψη για ακύρωση των μετεγγραφών! Να δοθούν τώρα πάσο, κάρτες σίτισης κτλ. σε όσους δεν έχουν πάρει ακόμα. Να αυξηθούν τα κλιμάκια και οι εργαστηριακές ομάδες για όσους δε χωράνε σε αίθουσες και εργαστήρια.
  • Ούτε σκέψη για νέες μειώσεις στους προϋπολογισμούς των Ιδρυμάτων! Επαρκής χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων - ΤΕΙ από τον κρατικό προϋπολογισμό.
  • Ούτε ευρώ από την τσέπη των φοιτητών για στέγαση, σίτιση, βιβλία, αναλώσιμα, μετακινήσεις.
Την Κυριακή 5 Απρίλη η 1η αγωνιστική

Οπως ανακοινώθηκε από τη Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ, η 1η αγωνιστική που αναβλήθηκε την περασμένη Κυριακή θα διεξαχθεί κανονικά την ερχόμενη Κυριακή 5 Απρίλη, στις ώρες και στα γήπεδα των αγώνων που είχαν οριστεί αρχικά.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Διέξοδος στη δίψα για άθληση της νεολαίας και των εργαζομένων

Για τη σημασία του τουρνουά μιλούν στο «Ριζοσπάστη» εκπρόσωποι από ομάδες που συμμετέχουν στη φετινή διοργάνωση

Το νέο ρεκόρ συμμετοχών στις ομάδες, οι οποίες έφτασαν τις 76, κάνει για μια ακόμη φορά το εργατικό τουρνουά ποδοσφαίρου του ΠΑΜΕ να ξεχωρίζει πολύ πριν αρχίσουν οι αγώνες (η 1η αγωνιστική που ήταν να διεξαχθεί την περασμένη Κυριακή, ως γνωστόν, αναβλήθηκε). Παράλληλα όμως, η πληθώρα συμμετοχών δείχνει και την απήχηση που έχει πλέον η διοργάνωση στους χώρους της νεολαίας, της εργατικής τάξης, στα λαϊκά στρώματα και έχει εξελιχτεί σε έναν ετήσιο αθλητικό θεσμό.

Από την άλλη, είναι χαρακτηριστικό ότι όσο ο αριθμός των ομάδων που δηλώνουν συμμετοχή αυξάνεται τόσο διευρύνεται και το φάσμα από το οποίο προέρχονται αυτές. Συνολικά στο φετινό εργατικό τουρνουά παίρνουν μέρος 27 ομάδες από χώρους δουλειάς και εργοστάσια, 7 ομάδες από χώρους εκπαίδευσης και κατάρτισης, 6 ομάδες από Λαϊκές Επιτροπές, 3 ομάδες από θεραπευτικές κοινότητες, καθώς και ομάδες από δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία. Ειδική αναφορά βέβαια θα πρέπει να γίνει και στο γεγονός ότι από καταβολής της η διοργάνωση ήταν αφιερωμένη και στον αγώνα κατά των ναρκωτικών, με τις συμμετοχές των παιδιών από τις θεραπευτικές κοινότητες, που κάνουν τη δική τους προσπάθεια στη ζωή, να έχει ειδικό βάρος.

«Φτιαγμένο από εργάτες για τους εργάτες»

Το τουρνουά δείχνει ξεκάθαρα τη δίψα για άθληση που υπάρχει σήμερα στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα και αποτελεί διέξοδο ώστε αυτή να εκφραστεί, και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη, αφού η συμμετοχή είναι δωρεάν. Σε μια εποχή που η άθληση έχει καταντήσει πολυτέλεια για τα λαϊκά στρώματα, με τα ιδιωτικά γήπεδα 5Χ5 να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και είτε η συμμετοχή σε κάποιο αθλητικό σωματείο είτε ακόμα και η χρήση αθλητικών στις περισσότερες περιπτώσεις κοστολογείται, το Πανεργατικό Μέτωπο μέσω του τουρνουά κάνει πράξη το δικαίωμα στην άθληση.

Με γνώμονα την καλύτερη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τη νεολαία, αλλά και την ευκαιρία να μετέχουν σε ένα πρωτάθλημα όπου δεν έχουν θέση ο άκρατος ανταγωνισμός, το κυνήγι της επιτυχίας με κάθε μέσο, η χρήση αναβολικών, το παρασκήνιο ή η βία. Αντίθετα, οι αγώνες δίνουν την ευκαιρία σε όσους συμμετέχουν όχι μόνο να συναγωνιστούν στο πλαίσιο της άμιλλας, αλλά με το... ραντεβού τους στα γήπεδα να αναπτύξουν την αλληλεγγύη και να συνομιλήσουν για τα προβλήματά τους.

Σε αυτό το στοιχείο των αγώνων στάθηκε ιδιαίτερα με δήλωσή του και ο Πόλυς Τάκας, μιλώντας εκ μέρους της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ, που είναι η διοργανώτρια του τουρνουά. Οπως επισήμανε:

«Μέσα από αυτήν τη διοργάνωση θέλουμε να αναδείξουμε ότι ο αθλητισμός είναι δικαίωμα, όχι εμπόρευμα. Δεν είμαστε επαγγελματίες διοργανωτές, είμαστε εργατόπαιδα που "στήνουμε" το δικό μας πρωτάθλημα, φτιαγμένο από εργάτες για εργάτες. Στο δικό μας τουρνουά δεν υπάρχουν πρόεδροι με φουσκωτούς, στημένα παιχνίδια, βία και ντόπες, δεν έχει στόχο το κέρδος, η συμμετοχή είναι δωρεάν. Οπως γράφει και η ανακοίνωσή μας, στις δικές μας εξέδρες κάθονται οι συνάδελφοί μας, οι οικογένειές μας, οι φίλοι μας, τα παιδιά μας, και τα πανό μας γράφουν για δουλειά με δικαιώματα, για κατάργηση του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Θέλουμε τα σωματεία να έχουν - που έχουν - και αιτήματα που να καλύπτουν ανάγκες των εργαζομένων έξω από το χώρο δουλειάς».

Σχολιάζοντας το νέο ρεκόρ συμμετοχών, ο Πόλυς Τάκας τόνισε πως η μεγάλη απήχηση που έχει το τουρνουά χρόνο με το χρόνο δείχνει και την προσπάθεια που χρειάζεται ώστε η διοργάνωση κάθε χρόνο να γίνεται και καλύτερη.

«Διοργάνωση απαραίτητη για τους εργαζόμενους»

Το ποια είναι ακριβώς η απήχηση του Εργατικού Τουρνουά Ποδοσφαίρου και η σημασία που έχει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα φαίνεται ξεκάθαρα από τις δηλώσεις στο «Ριζοσπάστη» εκπροσώπων των ομάδων που συμμετέχουν. Οσοι μίλησαν συμφώνησαν στο γεγονός ότι η διοργάνωση αποτελεί θεσμό της εργατικής τάξης, έχοντας ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα στον τομέα της άθλησης της νεολαίας και εργαζομένων.

Ο Δημήτρης Ζαπαντιώτης, πρόεδρος του ΔΣ στο Σωματείο Εργαζομένων σε Μονάδες Ιδρύματα Σχολεία Ειδικής Αγωγής (ΣΕΜΙΣΕΑ), μιλώντας για το τουρνουά, εστίασε στο γεγονός ότι μέσω των αγώνων ικανοποιείται η ανάγκη για δωρεάν άθληση όλων των εργαζομένων. Οπως δήλωσε:

«Η συμμετοχή του σωματείου μας στο εργατικό τουρνουά του ΠΑΜΕ αποκρυσταλλώνει την ανάγκη των νέων του κλάδου, και γενικότερα όλων των εργαζομένων, για δωρεάν άθληση και δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου. Το τουρνουά του ΠΑΜΕ, που πλέον έχει γίνει θεσμός, δίνει γροθιά στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό, λέει όχι σε όλα τα ναρκωτικά και αναδεικνύει την ανάγκη των εργαζομένων και ειδικά της νεολαίας για μαζικό λαϊκό αθλητισμό, μακριά από ντόπες και χορηγούς, την ανάγκη να απολαμβάνουμε τα πραγματικά οφέλη της άθλησης. Στηρίζουμε αυτήν την προσπάθεια, θέλουμε η πάλη για δωρεάν αθλητισμό να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων και καλούμε όλους τους νέους να μην κλωτσήσουν τα όνειρά τους σε ανέξοδες ελπίδες και να παλέψουν για να φτιάξουμε το δικό μας "γήπεδο", που θα μπορεί να "παίζει μπάλα" η ζωή που μας αξίζει».

Από την πλευρά του, ο Θανάσης Ψυρόπουλος, μέλος της ΕΟΕ του Συνδικάτου Φαρμάκου, Καλλυντικού και συναφών επαγγελμάτων Αττικής, Πειραιά και Νήσων, μίλησε για την απήχηση που έχουν οι αγώνες ειδικά στο χώρο των εργαζομένων στο Φάρμακο, καθώς τα τελευταία χρόνια αυξάνονται συνεχώς οι συμμετοχές ομάδων από το συγκεκριμένο χώρο:

«Τα τελευταία χρόνια στον κλάδο του Φαρμάκου και του Καλλυντικού έχει γίνει ένα ιδιαίτερα πλατύ άνοιγμα στους συναδέλφους για τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για ελεύθερο χρόνο και δωρεάν άθληση, με αιχμή τον αγώνα κατά των ναρκωτικών. Ολα αυτά σε συνδυασμό και με τη σταθερή παρουσία μας ως Συνδικάτο Φαρμάκου και Καλλυντικού στους χώρους ευθύνης, η ανταπόκριση των συναδέλφων από τις φαρμακαποθήκες και τον υπόλοιπο κλάδο είναι άμεση, σταθερή και ενθουσιώδης. Καινούργιοι και παλιοί συνάδελφοι από τους χώρους συμμετέχουν είτε μέσα από τις ομάδες που κατεβάζουν είτε μέσω της ομάδας του Συνδικάτου, δείχνοντας ξεκάθαρα την ανάγκη που υπάρχει για δημιουργικό ελεύθερο χρόνο και για δωρεάν άθληση μακριά από κάθε λογής χορηγούς και εξαρτήσεις. Η συμμετοχή στο τουρνουά αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αφήσουν πίσω τη σκληρή καθημερινότητα, να βρεθούν με συναδέλφους και να πάρουν σε αυτούς τους τομείς την υπόθεση στα χέρια τους».

Ο Κώστας Νικολόπουλος, από την ομάδα του σωματείου εργαζομένων στον ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟ, χαρακτήρισε το τουρνουά απαραίτητο για τους εργαζομένους, καθώς μέσω αυτού τους δίνεται η δυνατότητα όχι μόνο να αθληθούν, αλλά να βρεθούν με άλλους συναδέλφους από διάφορους κλάδους συζητώντας για τα προβλήματα που τους απασχολούν.

«Θεωρούμε πως τέτοιες εκδηλώσεις είναι απαραίτητες και μας δίνουν τη δυνατότητα άθλησης, ενώ παράλληλα προάγουν και την ομαδικότητα, την άμιλλα και την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων διαφόρων κλάδων. Είναι επίκαιρο σήμερα, με την αύξηση της βίας στα γήπεδα, την υποχρηματοδότηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, να απαιτήσουμε εμείς οι εργαζόμενοι ένα καλύτερο αύριο στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, στην κοινωνία που ζουν τα παιδιά μας. Ζητούμε από τους συναδέλφους μας να μας στηρίξουν με τη συμμετοχή και την παρουσία τους στους αγώνες».

Εκ μέρους του Σωματείου Κατεργασίας Ξύλου & Ναυπηγοξυλουργών, ο Σταύρος Τουμανίδης, μιλώντας για το τουρνουά, στάθηκε στο γεγονός ότι στους αγώνες απουσιάζουν οι λογικές του ανταγωνισμού για την πρωτιά, αλλά, αντίθετα, αποτελούν την ευκαιρία για δωρεάν ψυχαγωγία και άθληση.

«Εκ μέρους του Σωματείου χαιρετίζουμε για ακόμη μια χρονιά τη διοργάνωση πρωταθλήματος ποδοσφαίρου από το ΠΑΜΕ. Ενα πρωτάθλημα που δεν έχει σκοπό την πρώτη θέση, αλλά τη δωρεάν ψυχαγωγία και άθληση για όλους, μακριά από τα ναρκωτικά και τις ουσίες. Ως σωματείο στηρίζαμε και θα στηρίζουμε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες που σκοπό έχουν την υγιή άμιλλα της εργατικής τάξης και των παιδιών της».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ