Είναι να τρελαίνονται στη ΝΔ. Χρόνια ολόκληρα παιδεύονταν να κλείσουν τις μπίζνες των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων με την COSCO και τη «δουλειά» για τον ΤΑP. Ωσπου τους προέκυψε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, να ομνύει υπέρ των «ξένων επενδύσεων», να βάζει τις τζίφρες και να δίνει τις χειραψίες με τους καρχαρίες, σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη, μες στο χαμόγελο και τη χαρά (...του καρχαρία). Οπως και να το κάνουμε, η σοσιαλδημοκρατία απέδειξε πολλές φορές ιστορικά την ικανότητά της να «τρέξει» καλύτερα τις τέτοιες μπίζνες. Αλλά ας μη στεναχωριούνται και τόσο εκεί στη Συγγρού. Και μόνο η επιμονή τους να πιέζουν τον ΣΥΡΙΖΑ προς την τέτοια κατεύθυνση, των ιδιωτικοποιήσεων, των κομπρεμί με τα μονοπώλια κ.ο.κ., εκτιμάται κι αυτή δεόντως. Από τους καρχαρίες...
«Αν έχουμε πρώτη προτεραιότητα τη δημιουργία εθνικού πλούτου για να μπορέσουμε να μπούμε σε έναν ανοδικό κύκλο, ο οποίος να είναι συνετός και από πλευράς διαχείρισης και από πλευράς ανάπτυξης, οφείλουμε πρώτα να αντιμετωπίσουμε προβλήματα όπως το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό. Αν δεν διασφαλιστεί το δημοσιονομικό, αν δεν διασφαλιστεί το πρωτογενές πλεόνασμα, δεν νομίζω ότι μπορεί να στηριχθεί με στέρεο τρόπο οποιαδήποτε αναπτυξιακή πρόταση. Οι στόχοι του προγράμματος είναι εφικτοί, αρκεί να ανασκουμπωθούμε όλοι και να ξαναβάλουμε μπροστά την οικονομία και την αγορά. Η δημιουργία εθνικού πλούτου δημιουργεί αντίστοιχα προϋποθέσεις για το Δημόσιο να εισπράξει περισσότερα χρήματα». Ποιος τα λέει αυτά; Εύκολα θα μπορούσε να απαντήσει κανείς ότι είναι ο οποιοσδήποτε υπουργός της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός ή άλλα ηγετικά στελέχη των κομμάτων τους. Ελα, όμως, που είναι οι απόψεις του Μ. Σάλλα της Τράπεζας Πειραιώς, όπως τις διατύπωσε σε συνέντευξή του στο «Βήμα» στις 15.5.2016. Η ταύτιση της κυβέρνησης με το κεφάλαιο βγάζει μάτι και πρέπει να προβληματίζει τους εργαζόμενους.
Από αναφορά της ελληνικής πρεσβείας στις Βρυξέλλες: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική της βελγικής κυβέρνησης για περιορισμό των εργοδοτικών εισφορών και λοιπών επιβαρύνσεων με σκοπό τη μείωση του εργατικού κόστους έχει συμβάλει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των βελγικών επιχειρήσεων, η οποία, σε συνδυασμό με μία αναμενόμενη περαιτέρω βελτίωση των όρων πρόσβασης σε πηγές χρηματοδότησης, αναμένεται να δώσει ώθηση στις εξαγωγές και τις επενδύσεις τα προσεχή χρόνια, διαβλέποντας ωστόσο και έναν κίνδυνο για τις σχετικά ευνοϊκές προοπτικές των βελγικών επιχειρηματικών κλάδων από μία βραδεία και παραπαίουσα ανάκαμψη των χωρών της Ευρωζώνης, οι οποίες αποτελούν τους κύριους εμπορικούς εταίρους του Βελγίου». Τα μέτρα υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων είναι στρατηγική των κυβερνήσεων παντού στην ΕΕ, ως διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου. Ωστόσο, είναι τόσο σάπιο πια το σύστημά τους, που ό,τι μέτρο και να πάρουν - πάντα σε βάρος του λαού - δεν μπορούν να παρακάμψουν αυτό που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ως «παραπαίουσα» πορεία της οικονομίας τους στο σύνολό της.