Παρασκευή 14 Μάρτη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ιστορικές αμνησίες

Πολλά γράφονται για την προδικτατορική ΕΔΑ, τα στελέχη της (π.χ. Γιάννη Πασσαλίδη), στην «Αυγή» και άλλες εφημερίδες που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας ιδιαίτερα τα εκλογικά ποσοστά που είχε στις εκλογές του 1958 και με σκοπό να αναπαράγουν τα περί «ενότητας της αριστεράς». Το ΚΚΕ έχει ασκήσει κριτική (βλέπε: Β' τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας) στην επιλογή για ένταξη του Κόμματος στην ΕΔΑ χωρίς να παραγνωρίζει τη δράση της στο κίνημα, για τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, τον ηρωισμό μελών της που υπέστησαν διώξεις ακόμα και δολοφονίες. Τι είναι όμως αυτό που αποφεύγουν να αναφέρουν οι διάφοροι του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι η ΕΔΑ ήταν το μοναδικό κόμμα που αντιτάχθηκε αποφασιστικά -παρά τις αδυναμίες στην ανάλυσή της- στη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ από τη δεκαετία του 1950, αναδεικνύοντας τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα ως ένωσης των ευρωπαϊκών μονοπωλίων ενάντια στα συμφέροντα των λαών. Ενώ σήμερα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μάς λένε ότι η ΕΕ λοξοδρόμησε από τις ιδρυτικές αρχές της ΕΟΚ!! Εχει λοιπόν ενδιαφέρον να μελετηθούν τα πρακτικά από τη συζήτηση στη Βουλή για τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ που πραγματοποιήθηκε το Γενάρη του 1962 και δημοσιεύονται στο τεύχος (2 του 2014) της ΚΟΜΕΠ που κυκλοφορεί...

Αντιτροϊκανοί οι αστοί;

«Η τρόικα οφείλει να αντιληφθεί ποιοι είναι οι εφικτοί στόχοι και να εγκαταλείψει τις διάφορες εμμονές της. Καλώς ή κακώς, φτάσαμε σε ένα σημείο που η υπερβολική πίεση θα οδηγήσει πιθανότατα στην ακυβερνησία και στο πολιτικό χάος, θέτοντας σε κίνδυνο τη σταθεροποίηση της οικονομίας» («Καθημερινή»). «Η επιμονή της τρόικας είναι αδιανόητη και καταστροφική από πολλές πλευρές, οικονομικές και πολιτικές, καθώς όλα αυτά ενισχύουν ένα περιβάλλον αποσταθεροποίησης» («Εθνος»). Τα ψέλνουν οι αστικές εφημερίδες στην τρόικα... Οχι γιατί νοιάστηκαν για το λαό και έγιναν αντιτροϊκανοί. Τους απασχολεί το «μπάσιμο» στο λιανικό εμπόριο ξένων μονοπωλιακών ομίλων, προβληματίζονται για την απελευθέρωση των απολύσεων λόγω της τεράστιας ανεργίας, που γίνεται μη διαχειρίσιμη. Ομως, το βασικό πρόβλημά τους είναι οι κόντρες για το μείγμα διαχείρισης στο επίπεδο της Ευρωζώνης, οι κόντρες ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ευρωζώνη, η εξασφάλιση χρηματοδότησης των καπιταλιστικών επενδύσεων. Καμιά σχέση, δηλαδή, με τα συμφέροντα του λαού, που είτε έτσι είτε αλλιώς θα συνεχίσει να υποφέρει αν δεν αλλάξει ρότα...

Ο... νοικοκύρης

«Υπάρχουν δήμοι που έζησαν περικοπές μισθών κι όμως χρεοκόπησαν. Δεν μπορείς να διαχειριστείς ένα δήμο περικόπτοντας μόνο τους μισθούς. Πρέπει να περικόψεις υπερωρίες, να συγχωνεύσεις Νομικά Πρόσωπα, πρέπει να κάνεις οικονομίες παντού. Εάν δεν κάναμε αυτές τις δραστικές οικονομίες, σήμερα ο δήμος της Αθήνας θα είχε γονατίσει και μαζί του και η πόλη». Ποιος τα λέει αυτά; Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον δήμαρχο Αθηναίων και εκ νέου υποψήφιο Γ. Καμίνη. Ναι, σε εκείνον που, και το 2010 και τώρα, πλασάρεται από τον αστικό Τύπο, ως «ανεξάρτητος», «έξω από κομματικές γραμμές», «νοικοκύρης».

Τι λέει; Οτι η πολιτική του είναι: Πετσόκομμα εργασιακών δικαιωμάτων, κατάργηση ή υπολειτουργία υπηρεσιών, μείωση προσωπικού. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στον προϋπολογισμό του 2013, το 82% των εσόδων προϋπολογιζόταν να προέλθει από φόρους, τέλη, δικαιώματα, παράβολα, πρόστιμα κ.λπ.

Ο Γ. Καμίνης δε διαφοροποιείται και από τους συνυποψηφίους του που, με το φερετζέ του «ανεξάρτητου» και «ακομμάτιστου» υλοποιούν και διαχειρίζονται την αντιλαϊκή πολιτική. Αλλωστε, και ως μέλος της πρωτοβουλίας των πέντε δημάρχων έχει ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης της δράσης των δήμων ως μοχλών της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή της ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων. Τρανό παράδειγμα το σχέδιο ανάπλασης του κέντρου της Αθήνας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ