Τετάρτη 26 Φλεβάρη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μασκαρέματα παλιάς κοπής

«Θέλουμε να κόψουμε το νήμα με το παλιό κατεστημένο... η εκλογή μιας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μια νέα μεταπολίτευση», είπε ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Τι εννοεί; Να ξεμπερδεύει ο λαός με τα παλιά κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος και να εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό έγινε και στη μεταπολίτευση, όπου η ΕΡΕ έγινε ΝΔ, ενώ την Ενωση Κέντρου την απορρόφησε το νεοϊδρυθέν ΠΑΣΟΚ. Αναμόρφωση, δηλαδή, του αστικού πολιτικού συστήματος έγινε στη μεταπολίτευση το 1974. Το ίδιο προβάλλει ως ανάγκη και ο ΣΥΡΙΖΑ και συμμετέχει στην αναμόρφωση που έχουν δρομολογήσει οι αστοί. Αλλά για ποιο κόψιμο νήματος μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει μαζέψει στις γραμμές του το μισό ΠΑΣΟΚ, δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι του «παλιού κατεστημένου» και της σαπίλας του ώστε να το παρουσιάζει ως νέο στο λαό; Μασκαρέματα παλιάς κοπής για χειραγώγηση του λαού.

Τα λένε μόνοι τους

«Δηλαδή, από πού προκύπτει πως όλοι όσοι είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι άφθαρτοι και τίμιοι, δίχως την παραμικρή ανθρώπινη αδυναμία; (...) Αν λοιπόν σε ένα δήμο όπου το ποσοστό μας στις βουλευτικές εκλογές του 2012 ήταν 30% και ο υποψήφιος που επέλεξαν οι κομματικές οργανώσεις και ενέκρινε η ηγεσία λάβει κάτω του 10%, τι θα πούμε και τι συμπέρασμα θα βγει; (...) Για ένα κόμμα που δηλώνει έτοιμο να αναλάβει το κυριολεκτικά τιτάνιο έργο σωτηρίας της χώρας. (...) Οι υποψήφιοι που προτείνει και στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένοι να απαντούν συγκεκριμένα και με σαφήνεια και να βλέπουν απέναντί του το σύνολο των πολιτών όλων των τάξεων και των ηλικιών. Οι προτάσεις των αριστερών υποψηφίων πρέπει να είναι ριζοσπαστικές μεν, αλλά και υλοποιήσιμες δε».(«Κυριακάτικη Αυγή» 23/2/2014). Τι λέει ο αρθρογράφος της «Αυγής»; Πρώτον, ότι η ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και κριτήριο «τιμιότητας», το βασικό είναι να στηριχτούν υποψήφιοι που θα φέρουν ψήφους. Δεύτερον, ότι οι εκλογές είναι πρόκριμα για να κυβερνήσουν, άρα πρέπει να έχουν προτάσεις υλοποιήσιμες. Τρίτον, ότι θα ασκούν πολιτική «προς το συμφέρον όλων» και για το λαό και για το κεφάλαιο.... δηλαδή στην πραγματικότητα για το κεφάλαιο. Τέταρτον, γι' αυτό στους συνδυασμούς τους θα πρέπει να εκφράζεται το «για όλους». Απόλυτα κατανοητά , το ζήτημα είναι να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι και να μην εγκλωβίζονται στις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που καλλιεργούν.

Ποιο θα 'ναι το τέλος;

«Οι εξελίξεις στην Ουκρανία συνιστούν θετικό βήμα. Η συντονισμένη παρέμβαση των υπουργών Εξωτερικών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Πολωνίας αποδεικνύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση διαθέτει τις δυνατότητες και τα μέσα να διαδραματίζει αποφασιστικό μεσολαβητικό, ειρηνευτικό και σταθεροποιητικό ρόλο στο διεθνές σύστημα, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται ενιαία. Το κρίσιμο αυτή τη στιγμή είναι να συνεχίσει η ΕΕ να επαγρυπνεί για την τήρηση όσων συμφωνήθηκαν ώστε να αποτραπεί κάθε κίνδυνος επανατροφοδότησης της βίας και οποιαδήποτε απειλή για την ενότητα και την ακεραιότητα της Ουκρανίας».

Αυτή την ανακοίνωση εξέδωσε προχτές η ΔΗΜΑΡ για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία που υποδαύλισαν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων η ΕΕ, και η ντόπια αστική τάξη, στο πλαίσιο των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών διαφόρων τμημάτων της. Αλλά για ποιον είναι «θετικό βήμα»; Για το λαό; Ο λαός της χώρας υποφέρει, χύνει το αίμα του για συμφέροντα εχθρικά προς τα δικά του, η χώρα βρίσκεται μπροστά ακόμη και σε διαμελισμό και η ΔΗΜΑΡ χαιρετίζει τους πρωταίτιους αυτής της κατάστασης, ενώ κυνικά τους αποδίδει φιλειρηνικές και σταθεροποιητικές διαθέσεις και προθέσεις! Το «ψητό», βεβαίως, είναι στην τελευταία παράγραφο, όπου ουσιαστικά καλεί την ΕΕ να μην αφήσει τη δουλειά στη μέση, αλλά να φροντίσει να τη διεκπεραιώσει. Αλλά ποιο θα 'ναι το τέλος;

Ιδού ποιος κλείνει τα εργοστάσια

Για χρόνια οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα διατρανώνουν τη θέση ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι εργατικοί αγώνες. Οτι τα βαθύτερα αίτια πίσω από κάθε επιχείρηση που κλείνει είναι το κυνήγι για το μεγαλύτερο κέρδος, η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή, που είναι σύμφυτη ιδιότητα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και οδηγεί στην κρίση, ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, που πάντα καταλήγει σε βάρος των εργαζομένων. Και από αυτήν τη βασική θέση καλούν τους εργάτες να μην εγκλωβίζονται στους εσωτερικούς ανταγωνισμούς των καπιταλιστών, να μη στηρίζουν το αφεντικό της επιχείρησής τους ή τ' αφεντικά του κλάδου τους κόντρα σ' αφεντικά άλλων επιχειρήσεων ή κλάδων, όπως, π.χ., οι βιομηχανίες μετάλλου κόντρα στις βιομηχανίες Ενέργειας, αλλά να χαράσσουν τους αγώνες τους με βάση τα δικά τους ταξικά συμφέροντα κόντρα στους καπιταλιστές. Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Διότι σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο πρώην επικεφαλής της ΔΕΗ και αντιπρόεδρος του ΙΟΒΕ, παρεμβαίνοντας στο ζήτημα του κόστους της Ενέργειας για τη βιομηχανία και τη «διένεξη» που έχει ξεσπάσει γράφει: «... Αποτελεσματική αναδιάρθρωση σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι επιχειρήσεις που δεν προσθέτουν αλλά αφαιρούν αξία από την οικονομία, ανεξάρτητα από το πόσο σημαντικές υπήρξαν στο παρελθόν, πρέπει ή να αλλάξουν και να δραστηριοποιηθούν σε άλλους τομείς ή να κλείσουν...». Τα σχόλια περιττεύουν...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ