«Προϋπόθεση για να επαληθευτούν οι θετικές προσδοκίες είναι ότι η οικονομική πολιτική θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους που έχουν τεθεί. Κύριες επιδιώξεις της οικονομικής πολιτικής πρέπει να είναι η εξασφάλιση βιώσιμων και διευρυνόμενων πλεονασμάτων, ο εξορθολογισμός και η εξυγίανση του δημόσιου τομέα και η επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών». Αυτά εκτιμά σε άρθρο του στο «Κυριακάτικο Βήμα» ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Που μιλά όχι για ανάπτυξη, αλλά ότι προσδοκά ανάπτυξη. Αρα δεν ξεμπέρδεψαν με την κρίση. Και απαιτεί αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, συνέχεια στις δραστικές περικοπές στο δημόσιο τομέα - σε ό,τι έχει απομείνει σε κράτος και Τοπική Διοίκηση και αφορά κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Συνέχιση δηλαδή της ίδιας πολιτικής φτώχειας και εξαθλίωσης για να ανακάμψει το κεφάλαιο. Βεβαίως, ούτε η αλλαγή στο μείγμα πολιτικής διαχείρισης που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε επίπεδο ΕΕ, θα ανακουφίσει έστω το λαό. Η ανάκαμψη απαιτεί διασφάλιση μεγάλης κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Αρα καμιά αναμονή, καμιά προσδοκία, αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική αντεπίθεση.

«Οσον αφορά τις προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας για το 2014, αυτές είναι πολύ πιο ευοίωνες από τις προοπτικές της ευρωπαϊκής. Η ανάπτυξη προβλέπεται ότι θα είναι υπερδιπλάσια από αυτή της Ευρωζώνης, ωστόσο πολλοί οικονομολόγοι επισημαίνουν την ανάγκη να ενισχυθούν οι δημόσιες επενδύσεις προκειμένου να μην απειληθεί η ανάκαμψη. "Το 2014 θα είναι μια καλύτερη χρονιά... και δεν υπάρχει λόγος απαισιοδοξίας αν εφαρμόσουμε την κατάλληλη πολιτική", δήλωσε προ ημερών ο κ. Μάρτιν Φέλντσταϊν, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Λόρενς Σάμερς, συμφώνησε με τον συνάφελφό του στο Χάρβαρντ, ωστόσο πρόσθεσε ότι "θα ήταν λάθος να υποστηρίξουμε ότι όλα είναι εντάξει". Μιλώντας στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Οικονομικής Ενωσης, ο κ. Σάμερς αναφέρθηκε στην απώλεια ΑΕΠ ύψους 5% εξαιτίας της μόνιμης ζημιάς που προκάλεσε στην αμερικανική οικονομία ο περιορισμός των επενδύσεων και η αύξηση της ανεργίας. Φέλντσταϊν και Σάμερς υποστήριξαν την ανάγκη ενός προγράμματος δημοσίων επενδύσεων στις υποδομές ύψους ενός τρισ. δολαρίων». Το ρεπορτάζ στην «Καθημερινή». Τι δείχνει; Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν είναι σίγουρη. Οτι χρειάζεται κατάλληλη πολιτική, δηλαδή αντεργατικές αναδιαρθρώσεις και κρατικές επενδύσεις, δηλαδή ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Που σημαίνει συνέχεια στα βάσανα του λαού.

Ρωτήθηκε ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Βίτσας προχτές για την άρνηση του Αλ. Τσίπρα να παραστεί στην εκδήλωση για την έναρξη της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ. Και απάντησε: «Δεν αρνούμαστε να συνυπάρχουμε, με την έννοια ότι ανταλλάσσουμε ιδέες, απόψεις και συγκρουόμαστε σ' αυτή τη μάχη συμφερόντων που γίνεται σε επίπεδο ΕΕ». Σαν να είναι η ΕΕ λέσχη συζητήσεων που ενίοτε γίνονται κάπως πιο έντονες! Σαν να μην είναι η ΕΕ των μονοπωλίων, σαν να μην είναι τα συμφέροντά τους αυτά που δεσπόζουν στη λήψη και της παραμικρής απόφασης. Σαν να μην είναι οι αποφάσεις δεσμευτικές για όλα τα κράτη-μέλη, ακόμα και αν δε βολεύουν τμήματα του κεφαλαίου σε κάποιες χώρες. Βεβαίως εκφράζονται στην ΕΕ δύο διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το μείγμα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Μία αυτή που εφαρμόζεται και η άλλη αυτή που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΗΠΑ που παρεμβαίνουν ανοιχτά στην ΕΕ. Μόνο που αυτή η διαπάλη υπάρχει και ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, είναι ενδοαστική. Απ' αυτή τη σκοπιά ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις. Στο κεφάλαιο.