MotionTeam

Πριν διαπιστώσουμε ποιοι πρέπει να χαίρονται από αυτήν την εξέλιξη και ποιοι να ανησυχούν, οφείλουμε να δούμε «όλο το γήπεδο».

Αυτά εκτυλίσσονται στο έδαφος της νέας καπιταλιστικής κρίσης, καθώς δρομολογούνται ανακατατάξεις και εντείνεται η κινητικότητα στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας με την Κίνα να αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, με τις τελευταίες να εκφράζουν πλέον προτίμηση στην Ινδία, μετακινώντας εκεί κεφάλαια και επιχειρήσεις τους που μέχρι σήμερα δραστηριοποιούνταν στην Κίνα.

Οι ΗΠΑ για να κρατήσουν τα σκήπτρα στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία έχουν περάσει νόμους στο Κογκρέσο δεσμεύοντας 2,5 τρισ. δολάρια για τη στήριξη της αμερικανικής οικονομίας, με επιπλέον πρόβλεψη για ακόμα 2 τρισ. δολάρια. Από την πλευρά της, η Κίνα, προκειμένου να αντιμετωπίσει την οικονομική πίεση από τη δική της επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, εξαντλεί τα περιθώρια έκδοσης ειδικών ομολόγων ύψους 3,75 τρισ. γιουάν (527 δισ. δολ).

Απέναντι σε αυτές τις κινήσεις των ανταγωνιστών της, η ΕΕ δεν προχωρά σε στρατηγική σύμπραξη ούτε με τις ΗΠΑ, ούτε με την Κίνα. Επιδιώκει να ακολουθήσει κατά πόδας την κούρσα των δύο πρώτων, με «πακέτα διάσωσης» των δικών της ομίλων, θωρακίζοντάς τους.

Παίρνοντας υπόψη όλα εκείνα τα κοινά συμφέροντα που εξυπηρετούνται με τη συμμετοχή των «27» στην ΕΕ, χρειάζεται ασφαλώς να συνεκτιμήσουμε ότι στο εσωτερικό της, όπως και στην Ευρωζώνη, αναπτύσσονται σφοδρές αντιθέσεις.

Η ανισομετρία των οικονομιών της ΕΕ δεν αναιρείται με την τεχνητή συγκόλλησή τους στη βάση του ευρώ. Κάθε κράτος - μέλος έχει τους δικούς του σχεδιασμούς, προτεραιότητες και συμμαχίες που κάνουν τις όποιες αποφάσεις στην ΕΕ πεδίο σφοδρών ανταγωνισμών.

Η συμφωνία για το «Ταμείο Ανάκαμψης» της Γερμανίας με τη Γαλλία δεν αναιρεί τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ο συμβιβασμός τους υπαγορεύεται από το να μη χάσουν έδαφος από τις ΗΠΑ και την Κίνα και να περιορίσουν τις απώλειες από τη διαχείριση του «ιταλικού προβλήματος».

Οι αντιπαραθέσεις που εκδηλώνονται και για το «Ταμείο Ανάκαμψης» (όχι μόνο από Ολλανδία, Αυστρία, Δανία, Σουηδία, αλλά π.χ. και στο εσωτερικό της αστικής τάξης της Γερμανίας, όπως εκφράστηκαν και με την πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου σχετικά με την αγορά ομολόγων της ΕΚΤ), κάνουν τους όποιους προσωρινούς συμβιβασμούς όλο και πιο εύθραυστους.

Ο παράγοντας «πανδημία» κάνει ακόμα πιο περίπλοκη τη διαπάλη ανάμεσα στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που αφορά για παράδειγμα στο ποιος ευθύνεται για τον ιό, ποιος θα άρει τους περιορισμούς της καραντίνας πρώτος και με τους πιο συμφέροντες όρους για τα μονοπώλιά του, ποιος θα ξεμπερδέψει πιο γρήγορα από τον ιό, βρίσκοντας το χρυσοφόρο εμβόλιο και ποιος θα αντιμετωπίσει την νέα καπιταλιστική κρίση με τις λιγότερες απώλειες.

Ολα τα παραπάνω προσθέτουν νέα στοιχεία στον ανταγωνισμό για την «Πράσινη Ανάπτυξη», τα ψηφιακά συστήματα και τα δίκτυα 5G.

Ας σκεφτεί κάποιος ότι πολύ πριν από την πανδημία εκδηλώνονταν σφοδρές αντιθέσεις με επίκεντρο τον επταετή προϋπολογισμό της ΕΕ, το λεγόμενο «Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο» (ΠΔΠ) και ποια κράτη, ποιοι όμιλοι θα επωφεληθούν. Αυτές οι αντιθέσεις ανάγκασαν το Ευρωκοινοβούλιο να κάνει προσαρμογές στον τρέχοντα προϋπολογισμό, γιατί έως το τέλος του 2020 θεωρούν εξαιρετικά απίθανο να καταλήξουν στον νέο.

Στο πεδίο των σφοδρών αντιπαραθέσεων που περιγράψαμε χρειάζεται να εξετάσει κανείς, σε τελική ανάλυση, ποιος δίνει λεφτά και για ποιον σκοπό, με δεδομένο ότι το χρήμα ταΐζει τα μονοπώλια. Καταρχάς, τα χρήματα δεν είναι «της ΕΕ». Οταν τα αστικά επιτελεία λένε ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα», τότε αυτό ισχύει σίγουρα και για τις Βρυξέλλες... Γιατί οι μοναδικοί και πραγματικά παραγωγοί του πλούτου είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η ανθρώπινη εργασία. Αυτοί τελικά «βάζουν τα λεφτά» και όχι οι καπιταλιστές που θησαυρίζουν απαιτώντας εγγυημένα κέρδη.

Ενώ το κεφάλαιο - τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα - μέχρι πριν από λίγο θριαμβολογούσε για τα ιστορικά ρεκόρ του (π.χ. στον ελληνικό τουρισμό, την πρωτοκαθεδρία του στον εφοπλισμό, την υψηλή κερδοφορία του στο φάρμακο, την ανάκαμψη των κερδών του στις κατασκευές), τώρα υποκρίνεται τον ...αναξιοπαθούντα, απλώνοντας το χέρι για βοήθεια.

Προηγούμενα, οι επιχειρηματικοί όμιλοι ζητούσαν βοήθεια γιατί ήταν η (περασμένη) κρίση, μετά απαιτούσαν στήριξη γιατί έφυγε η κρίση και χρειάζονταν «ώθηση στην επανεκκίνηση», μετά έκαναν εκκλήσεις για νέα στήριξη, επειδή η ανάκαμψη δεν ήταν ορμητική και τα σύννεφα της επιβράδυνσης πύκνωναν... και τώρα ξαναζητούν στήριξη λόγω της πανδημίας. Μια ακόμα απόδειξη για το ποιος τελικά είναι το αδηφάγο παράσιτο που πρέπει να φύγει από τη μέση στην παραγωγή.

Η αλήθεια είναι ότι είτε επιχορηγήσεις, είτε δάνεια, είτε φοροαπαλλαγές και εγγυήσεις, όλα προέρχονται από τη μεγάλη «μπάνκα» της άγριας φορολογίας του 95%, των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων και προορίζονται να ενισχύσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους. Προέρχονται από αντεργατικά μέτρα και μνημόνια, ματωμένα πλεονάσματα που αποτέλεσαν κατά κοινή ομολογία των ΕΕ, ΔΝΤ και ΕΚΤ τη μοναδική εγγύηση αποπληρωμής τους στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα.

Στο προπαγανδιστικό σερβίρισμα του «Ταμείου Ανάκαμψης», τα αστικά επιτελεία τονίζουν ότι δεν θα υπάρξουν μνημόνια, με το επιχείρημα ότι η ΕΕ «θα δανειστεί ενιαία και φτηνά από τις αγορές».

Η αποπληρωμή όμως εξασφαλίζεται όχι από κάποια έκτακτα μνημόνια που επιστρατεύτηκαν στην περίπτωση της Ελλάδας και άλλων χωρών προ δεκαετίας, αλλά μέσα από τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, τους μόνιμους μηχανισμούς ελέγχου και αξιολόγησης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που στήνονται διαρκώς από την ΕΕ, στο όνομα της «θωράκισης της ΕΕ και του κεφαλαίου σε κάθε επόμενη κρίση», όπως το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, με τις γνωστές «συστάσεις» ανά χώρα.

Η Κομισιόν μιλά άλλωστε για ένα Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης με «μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν "κτήμα" της κάθε κυβέρνησης». Γνώριμες δηλαδή μνημονιακές οδηγίες που πληρώθηκαν με δυσβάστακτες θυσίες από τον ελληνικό λαό στην περασμένη καπιταλιστική κρίση και, πλέον, όταν τις ξανακούει πρέπει να κουμπώνεται.

Η περίπτωση της Υγείας είναι ενδεικτική, καθώς η «υποστήριξη στα δημόσια συστήματα Υγείας» που εννοεί η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της μέσω των εν λόγω κονδυλίων, σημαίνει να προωθηθούν ορμητικά οι Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Είναι τέτοια η ...στήριξη που θα λάβει το δημόσιο σύστημα Υγείας με βάση την τελευταία ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το πρόγραμμα «EU4health», που προβλέπονται αερομεταφερόμενοι γιατροί ως «αποθεματικό προσωπικού» (flying doctors) από χώρα σε χώρα για να «καλύπτουν» σε κάθε επόμενη κρίση τα τεράστια κενά που θα ζουν και θα βασιλεύουν στα κρατικά νοσοκομεία!

Στην ουσία, το κράτος θα «εγγυάται» μόνο ένα «ελάχιστο βασικό πακέτο», που δεν θα αρκεί ούτε για τα στοιχειώδη, και από εκεί και πέρα θα κυριαρχεί πλήρως η λογική «όποιος έχει να πληρώσει...» με εργαλείο την ιδιωτική ασφάλιση.

Η Κομισιόν, επίσης, διακηρύσσει νέους «πράσινους» και ψηφιακούς φόρους, που οι όμιλοι ξέρουν καλά να τους μετακυλούν στις πλάτες του λαού, είτε ως εργαζομένων τους είτε ως πελατών τους... Αυτοί, λοιπόν, οι έμμεσοι φόροι είναι τα κονδύλια που «αρμέγει» η ΕΕ από τον λαό και προκλητικά τα αποκαλεί «ίδιους πόρους». Η δε ενεργοποίηση των «ίδιων πόρων» στο ανώτατο όριο του 2% του ΑΕΠ που ανακοίνωσε η Κομισιόν, μαρτυρά ότι η φοροληστεία του λαού θα απογειωθεί.

Ανάλογη κοροϊδία αποτελεί και το πρόγραμμα - έκτρωμα «Sure» που η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει με την επωνυμία «Συν-Εργασία». ΕΕ και κυβέρνηση θεωρούν ...συνεργασία ο εργαζόμενος να χάνει τη μισή δουλειά του και να πληρώνει ο ίδιος με δικά του λεφτά (γιατί τέτοια είναι η χρηματοδότηση μέσω κρατικών δανείων του «Sure») στον εργοδότη του τις μισές ασφαλιστικές εισφορές και σχεδόν το 25% του μισθού του!

Αυτό ονομάζουν προκλητικά «επιδότηση της εργασίας κι όχι της ανεργίας» στο οποίο πλειοδοτεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αποτελεί καραμπινάτη προικοδότηση της μεγαλοεργοδοσίας για να προσλαμβάνει και να εκμεταλλεύεται τσάμπα εργάτες. Αυτό είναι για την αστική τάξη και τα κόμματά της το απαύγασμα της παραγωγικότητας...

Κάνοντας το άσπρο μαύρο, ως «προκομμένοι» παρουσιάζονται οι εργοδότες που καρπώνονται τα χρήματα των εργαζομένων για δικό τους όφελος και «ανεπρόκοποι» οι άνεργοι, οι εργάτες που και δικά τους λεφτά είναι οι όποιες επιδοτήσεις, και οι ίδιοι είναι που δουλεύουν στις συνθήκες της πιο άγριας εκμετάλλευσης...

Ο στόχος του προγράμματος «Sure/Συν-Εργασία», που προκλητικά πλασάρεται ως δήθεν φιλεργατικό, αποκαλύπτεται αν μπει κάποιος στον κόπο να δει πότε μόνο αυτό ενεργοποιείται: Στην περίπτωση εκ περιτροπής εργασίας και μερικής απασχόλησης.

«Χρυσώνουν», δηλαδή, με τα λεφτά του μισο-άνεργου το χάπι της «μισής δουλειάς - μισής ζωής», λειτουργώντας σαν λίπασμα για να ριζώσει και να γενικευτεί αυτή στους χώρους δουλειάς. Καθόλου τυχαία δεν είναι, άλλωστε, τα τροχιοδεικτικά δημοσιεύματα που εξετάζουν τη δυνατότητα επέκτασης του προγράμματος και στο Δημόσιο και τους ΟΤΑ, κοντά βέβαια και στη διογκούμενη γαλέρα της τηλεργασίας.

Οφθαλμοφανής είναι η στόχευση να κατεδαφιστεί ό,τι έμεινε όρθιο και θυμίζει ακόμα την πλήρη εργασία με δικαιώματα, με πολιορκητικό κριό τα ευρωενωσιακά προγράμματα και όλο το σύγχρονο αντεργατικό οπλοστάσιο που πέρασε μέσω των μνημονίων και ισχύει στο ακέραιο με τις υπογραφές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ.

Χρήμα, λοιπόν, ρέει, όμως το κλέβουν από τους εργαζόμενους και γίνεται αέρας στα πανιά των πιο αντεργατικών σχεδιασμών της εργοδοσίας. Ο,τι χρήμα εμφανίζεται «να δίνει η ΕΕ» στόχο έχει να πιάσει τόπο για το κεφάλαιο. Αυτόν τον γενικό κανόνα δεν τον αναιρούν τα ψίχουλα στον λαό από το φαγοπότι των καπιταλιστών.

Αυτό διδάσκει και η Ιστορία, που αυτές τις μέρες επιχειρούν να τη φέρουν στα μέτρα τους τα αστικά επιτελεία. Αναφέρουν ως «χαμένες ευκαιρίες» το μεταπολεμικό «Σχέδιο Μάρσαλ» και τα «Πακέτα Ντελόρ» τη δεκαετία του '80 που «φαγώθηκαν χωρίς σχέδιο».

Η αλήθεια είναι ότι η αστική τάξη, ανεξάρτητα από την όποια διαχειριστική ικανότητά της, ωφελήθηκε στρατηγικά από αυτά τα πακέτα, στερέωσε την εξουσία της και ανόρθωσε την κερδοφορία της σε κρίσιμες ιστορικές καμπές, σε σύγκρουση με την πάλη του ΚΚΕ, την ταξική πάλη. Τα περί «χαμένης ευκαιρίας» επιστρατεύονται από την αστική τάξη, για να δικαιολογηθεί ότι ο λαός όχι απλά δεν ωφελήθηκε από αυτά, αλλά αντίθετα μάτωσε επανειλημμένως, έχασε ό,τι δικαιώματα είχε κατακτήσει με αγώνες.

Μπορεί, άλλωστε, να σκεφτεί καθένας και την πιο πρόσφατη πείρα από το ΕΣΠΑ. Το ΕΣΠΑ 2014 - 2020 μάλιστα κάθε άλλο παρά προβλήματα διαχείρισης και απορροφητικότητας είχε. Η Ελλάδα ήταν στις πρώτες θέσεις απορροφητικότητας στην ΕΕ και κάποιες χρονιές ακόμα και στην πρώτη. Είναι αποκαλυπτικό ότι αυτά ακριβώς τα χρόνια σφραγίστηκαν από τη μεγαλύτερη επίθεση και συντριπτικές απώλειες σε μισθούς, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα, το άγριο τσεκούρι σε υποδομές, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην πολιτική προστασία, στα ζωτικά έργα που είχε ανάγκη ο λαός μας, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά.

Ούτε καλύτερη για τον λαό, λοιπόν, ούτε φιλολαϊκή μπορεί ποτέ να γίνει η ΕΕ. Ηταν, είναι και θα είναι καπιταλιστική ένωση. Δεν χαρίζει χρήμα, θωρακίζει το κεφάλαιο και στέλνει το λογαριασμό στον λαό. Το αίτημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι ξεκάθαρο: Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση των καπιταλιστών και τους αντιλαϊκούς λογαριασμούς της. Με τον λαό στην εξουσία, με αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο λαός θα βρει το δρόμο για να απολαύσει τον μόχθο του που τον κλέβουν μέσα από τα χέρια του.

Οχι μόνο γιατί αυτή μπήκε γρήγορα στη ζωή τους, αλλά κυρίως γιατί μπήκε κυριολεκτικά μέσα στο σπίτι τους.

Εργοδοσία, διευθυντές, σύμβουλοι, στελέχη επιχειρήσεων και τραπεζών, στην αρχή προσπαθούσαν να «πουλήσουν» τη γενίκευση της τηλεργασίας στους εργαζόμενους ως ένα προσωρινό μέτρο λόγω της πανδημίας και της αποσυμφόρησης των κτιρίων.

Ομως, αμέσως μετά, έλεγαν ότι έπρεπε να είχε εφαρμοστεί εδώ και καιρό και ότι πρέπει όλοι να το δεχτούμε ως κάτι πρωτοπόρο.

Σήμερα, δύο μήνες μετά, η τηλεργασία φαίνεται ότι είναι πράγματι κάτι «πρωτοπόρο».

Οχι όμως προς όφελος των εργαζομένων, αλλά των εργοδοτών, οι οποίοι αξιοποιούν την τεχνολογία και την τηλεργασία ως εργαλεία τους για την αύξηση των κερδών τους, εντείνοντας την «ευελιξία» στη δουλειά και τη ζωή των εργαζομένων.

Η εργοδοσία με τη μαζική εφαρμογή της τηλεργασίας «γλυκάθηκε», γι' αυτό ζητάει να επεκταθεί, αν και προβληματίζεται για τους όρους.

Σε μια αστυνομική ταινία ή μυθιστόρημα, για να μπορέσεις να σκεφτείς τη λύση στο έγκλημα το πρώτο που σκέφτεσαι είναι «ποιος ωφελείται από αυτό».

Στην προκειμένη περίπτωση, το έγκλημα μπορεί να μην αφορά ταινία ούτε μυθιστόρημα, η υπόθεση όμως βγάζει μάτι.

Εδώ και χρόνια στην ευρωπαϊκή Συμφωνία - Πλαίσιο για την τηλεργασία αναφέρεται για λογαριασμό των μονοπωλίων ότι επιδιώκουν «να εκσυγχρονίσουν την οργάνωση της εργασίας, συμπεριλαμβάνοντας διευθετήσεις για την ελαστική εργασία, με στόχο τη βελτίωση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και την πραγματοποίηση της αναγκαίας ισορροπίας μεταξύ ευελιξίας και ασφάλειας». Δηλαδή, δουλειά και ζωή - λάστιχο.

Ο ΣΕΒ, επιχειρηματίες και τραπεζίτες ζητούν την καθιέρωση της τηλεργασίας επιτακτικά τα τελευταία χρόνια. Τώρα βρήκαν την ευκαιρία να την επιβάλουν και ζητάνε πλαίσιο για την εφαρμογή της.

Γι' αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ, από την πρώτη στιγμή, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, άνοιξε το δρόμο για την εφαρμογή της από τις επιχειρήσεις, μαζί με τις υπόλοιπες αντεργατικές διατάξεις, τις αναστολές συμβάσεων, την εκ περιτροπής εργασία, τις μειώσεις μισθών, την ενοικίαση εργαζομένων.

Γι' αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να προλάβει τη ΝΔ στη νομοθέτηση της επέκτασης της τηλεργασίας, καταθέτοντας δέσμη μέτρων επί το αντιδραστικότερον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις προτάσεις του, όχι μόνο νομιμοποιεί αλλά και διευκολύνει την εργοδοσία στην εφαρμογή της τηλεργασίας!

Πλειοδοτεί για άλλη μια φορά στην επιδοματική πολιτική, ζητάει κατοχύρωση της επέκτασης του εργάσιμου χρόνου, αλλά με έλεγχο του «Εργάνη», πράγμα που κάνει δώρο άδωρο το δικαίωμα στην αποσύνδεση.

Για κερασάκι στην τούρτα, ζητάει να μπουν κάμερες μέσα στα σπίτια των εργαζομένων, αλλά... υπό προϋποθέσεις.

Οι ίδιοι που ως κυβέρνηση αποψίλωσαν από προσωπικό και αρμοδιότητες τις Επιθεωρήσεις Εργασίας, ζητάνε να γίνεται ηλεκτρονικός έλεγχος των ωρών εργασίας. Ομως, είτε με την ελεγχόμενη επέκτασή τους είτε όχι, η εντατικοποίηση θα χτυπάει «κόκκινο».

Οι ίδιοι που ως κυβέρνηση ενίσχυσαν τις «ελαστικές» μορφές απασχόλησης έρχονται να νομιμοποιήσουν το βάθεμά τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την προσπάθεια να δώσει φιλεργατικό άλλοθι στις μόνιμες επιδιώξεις του κεφαλαίου, ουσιαστικά βγαίνει μπροστά και μαζί με την κυβέρνηση της ΝΔ και το κεφάλαιο καλούν τους εργαζόμενους να δεχτούν την τηλεργασία πλασάροντας όλοι μαζί το αφήγημα πως «με την τηλεργασία δεν βγαίνουν κερδισμένες μόνο οι επιχειρήσεις αλλά και οι εργαζόμενοι»!!!

Γιατί: Η εργοδοσία από την τηλεργασία κερδίζει πάρα πολλά, όπως:

• Απρόσκοπτη λειτουργία της παραγωγής για την αύξηση των κερδών της
• Μεγαλύτερη ευελιξία στα ωράρια, επέκταση του εργάσιμου χρόνου, διαθέσιμοι εργαζόμενοι
• 24 ώρες το 24ωρο, μειωμένο λειτουργικό κόστος
• Εντατικοποίηση, στον ίδιο χρόνο περισσότερη δουλειά με τον ίδιο μισθό

• Πιο εντατικό ξεζούμισμα με ωράρια - «λάστιχο», επέκταση και διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου

Πολλοί είναι οι εργαζόμενοι που καταλήγουν να δουλεύουν περισσότερες ώρες, πιο εντατικά, με μικρότερα διαλείμματα, με απλήρωτες υπερωρίες. Στην ουσία, περισσότερες ώρες απλήρωτης δουλειάς, που σημαίνει φθηνότεροι εργαζόμενοι - μεγαλύτερα κέρδη. Οι εργαζόμενοι δέχονται τηλεφωνήματα, e-mail εκτός ωραρίου, ακόμα και βραδινές ώρες ή Σαββατοκύριακα. Καταπατιούνται έτσι σε πολλές περιπτώσεις επιχειρησιακές ή κλαδικές συμβάσεις.

Σε πολλούς εργαζόμενους η εργοδοσία λέει: «Πάρε τον εξοπλισμό στο σπίτι». `Η τώρα το καλοκαίρι σε πολλούς θα πει: «Πάρτε τον και στην παραλία και στην άδεια των διακοπών», όπως κάνει ήδη σε μια σειρά κλάδων και χώρων δουλειάς. `Η «δούλεψε ακόμα και αν είσαι άρρωστος», ή ακόμα και στην άδεια λοχείας μιας νέας μητέρας, με το πρόσχημα ότι βρίσκεται στο σπίτι.

• Χάνονται τα όρια ανάμεσα στην ιδιωτική και επαγγελματική ζωή

Το σπίτι μετατρέπεται σε χώρο δουλειάς και οι εργαζόμενοι δουλεύουν εκεί που κανονικά θα έπρεπε να ξεκουράζονται, να έχουν προσωπική και ιδιωτική ζωή. Τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα.

Πολλές φορές εργάζονται δίπλα στα παιδιά τους, που μπορεί κι εκείνα απλά να θέλουν να παίξουν ή δίπλα στο/στη σύζυγο, που μπορεί κι εκείνος/η να δουλεύει ή να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Δεν είναι αυτός γόνιμος χρόνος για να περνάει ένας εργαζόμενος με το παιδί του, δεν είναι αυτός που έχει ανάγκη το ίδιο το παιδί.

Ολη αυτή η κατάσταση έχει ως σοβαρό αποτέλεσμα να διαταράσσεται η οικογενειακή ζωή από την επαγγελματική.

• Σε συνθήκες που επιδεινώνονται, η υγεία και η ασφάλεια του εργαζόμενου γίνονται ατομική ευθύνη

Η εργοδοσία «πετάει» από πάνω της την υποχρέωση να εξασφαλίζει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των εργαζομένων (π.χ. γραφεία, ανατομική καρέκλα, οθόνες κατάλληλες κ.τ.λ.). Ετσι ο εργαζόμενος βρίσκεται ακόμα πιο εκτεθειμένος σε προβλήματα υγείας, όπως μυοσκελετικά, νοητική και οπτική κόπωση, που δεν αναγνωρίζονται πλέον ως επαγγελματικές ασθένειες. Οι υποδομές που αφορούν την ασφάλεια των χώρων δουλειάς γίνονται ατομική ευθύνη του εργαζόμενου στο σπίτι του.

• Επιβαρύνεται με μεγαλύτερο κόστος ο ίδιος ο εργαζόμενος

Το λειτουργικό κόστος που γλιτώνουν οι επιχειρήσεις - ρεύμα, κλιματισμός, σύνδεση ίντερνετ κ.ά. - το φορτώνονται οι εργαζόμενοι. Σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι δεν έχουν ούτε εταιρικό εξοπλισμό και χρησιμοποιούν το δικό τους! Και το όποιο κόστος μετακίνησης μπορεί να γλιτώνει ο εργαζόμενος, φαινομενικά, το δίνει τελικά αλλού! Ο κατάλογος της χασούρας μεγαλώνει!

• Ο εργαζόμενος αποξενώνεται και απομονώνεται

Είναι μακριά από τους συναδέλφους του, δυσκολεύει η άμεση συνεργασία, μπαίνουν περισσότερα εμπόδια στην κατανόηση του κοινωνικού χαρακτήρα της εργασίας, στη δημιουργία κοινωνικών δεσμών, στη συμμετοχή σε ομαδικές και κοινωνικές συζητήσεις, στην οργάνωση και διεκδίκηση.

• Ο εργαζόμενος διαχειρίζεται κι έχει την ευθύνη για τα προσωπικά δεδομένα των πελατών και τα δικά του!

Τόσες και τόσες συζητήσεις, διαλέξεις, meetings γίνονταν το προηγούμενο διάστημα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, τα οποία τώρα αναιρούνται, μπροστά στην επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστεί η τηλεργασία για να συνεχίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι απρόσκοπτα να βγάζουν κέρδη.

• Εφαρμόζονται ακόμα και «νέες - σύγχρονες» μέθοδοι ασφυκτικού ελέγχου κι αξιολόγησης των εργαζομένων, διαδικτυακής παρακολούθησής τους

Μπορεί φαινομενικά ο εργαζόμενος να μην έχει τον προϊστάμενο πάνω από το κεφάλι του, όμως όλες οι επιχειρήσεις έχουν και βρίσκουν τον τρόπο να πιέζουν για μεγαλύτερη απόδοση με περισσότερη και πιο εντατικοποιημένη εργασία. Και εδώ έρχονται και οι κάμερες που έχουν επιβάλει σε κάποιους κλάδους για να ελέγχουν τους εργαζόμενους!

Η πανδημία δεν είναι η αιτία, αλλά η αφορμή για την περαιτέρω εφαρμογή της τηλεργασίας. Από αυτήν, πάλι θα θησαυρίσουν επιχειρήσεις στους κλάδους όπου εφαρμόζεται και οι μόνοι χαμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι.

Ευθύνες έχουν όλα τα άλλα κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, για τη στάση που κρατάνε και οι δυνάμεις τους μέσα σε σωματεία, που είτε στηρίζουν και προωθούν την τηλεργασία είτε βλέπουν τις αρνητικές επιπτώσεις, αλλά ταυτόχρονα προωθούν δήθεν «ευνοϊκές ρυθμίσεις» στις επιχειρησιακές συμβάσεις.

Η λογική του δήθεν μικρότερου κακού είναι επικίνδυνη για τους εργαζόμενους. Με αυτήν τη στάση τόσα χρόνια οι εργαζόμενοι σε αρκετούς κλάδους έχουν δει να χάνονται μια σειρά από εργασιακά δικαιώματα, να γενικεύεται η «ευελιξία», να γίνονται ευθείες απολύσεις, μειώσεις μισθών, καταναγκαστικές «εθελούσιες» κ.ά.

Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα καταφέρουν να αποξενώσουν τους εργαζόμενους, να απομονώσουν τον έναν από τον άλλον. Τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στην ανάγκη των εργαζομένων για δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα. Τίποτα δεν θα εμποδίσει τους πρωτοπόρους αγωνιστές, τα σωματεία να συνεχίσουν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να έρχονται σε επαφή με τους εργαζόμενους, να τους ενημερώνουν, να οργανώνουν την πάλη του κινήματος.

Οι εργαζόμενοι έχουν τη δύναμη να αντιπαλέψουν τα αντεργατικά σχέδια των εκμεταλλευτών, αρκεί να παλέψουν συλλογικά και οργανωμένα ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, που είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του.

• Να καταργηθούν οι αντεργατικές διατάξεις και οι ΠΝΠ, που περιλαμβάνουν και την τηλεργασία
• Καμία σκέψη για μονιμοποίησή της
• Να διασφαλιστεί η επιστροφή όλων των εργαζομένων σε χώρους δουλειάς με όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της υγείας και της ασφάλειάς τους

Τα νέα τεχνολογικά εργαλεία που ανέπτυξε η ανθρώπινη εργασία μπορούν να προσφέρουν πολλαπλά οφέλη και πλεονεκτήματα στους εργαζόμενους.

Αποκαλύπτουν τις αδιαμφισβήτητες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για μείωση του χρόνου εργασίας και αύξηση του ελεύθερου χρόνου, για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής.

Οσο παραμένουν στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων, ο σχεδιασμός και η αξιοποίησή τους θα γίνονται πάντα με γνώμονα το κέρδος, την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, όπως γίνεται και με την τηλεργασία.

Στον αντίποδα του σημερινού συστήματος, που συνταράσσεται από μια νέα βαθιά οικονομική κρίση, ο λαός μπορεί να χαράξει τον δρόμο για τη δική του κοινωνία, απαλλαγμένη από τον παρασιτισμό και την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Να μπει στον αγώνα για τη δική του, τη σοσιαλιστική κοινωνία, όπου οι εργαζόμενοι θα είναι αφέντες του πλούτου, των παραγωγικών μέσων, των τεχνολογικών και επιστημονικών επιτευγμάτων, για να μπορούν να τα θέτουν σε λειτουργία κι εφαρμογή με ενιαίο σχέδιο για την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών και λαϊκών αναγκών.

Σε αυτό το τεύχος του περιοδικού υπάρχουν αρκετές σελίδες που αφορούν την τρέχουσα επικαιρότητα της πανδημίας και όσα έζησαν τα παιδιά με την καραντίνα, το κλείσιμο των σχολείων, την τηλεκπαίδευση, τις αλλαγές στη δουλειά των γονιών τους κ.λπ., που θα βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν πράγματα, αλλά και να προβληματιστούν μέσα από τις νέες εμπειρίες που βίωσαν.

Ακόμα, με αφορμή την 5η Ιούνη, Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, το περιοδικό αφιερώνει δύο σελίδες του με θέμα: «Προστατεύουμε το περιβάλλον! Μαθαίνουμε ποιοι, γιατί και με ποιον τρόπο το καταστρέφουν».

Σε συνέχεια της ύλης από προηγούμενα τεύχη, υπάρχει επίσης το τρίτο μέρος του αφιερώματος στα παραμύθια που έχει σκοπό να παρακινήσει τα παιδιά στο διάβασμα, να ενισχύσει τη φαντασία τους, την επαφή τους με την ανάγνωση, αφήγηση, ακρόαση ιστοριών - παραμυθιών.

Οι μικροί αναγνώστες θα βρουν ακόμα ένα ενδιαφέρον δισέλιδο για την άνωση, καθώς κι ένα δισέλιδο για την Επανάσταση του 1821, ενώ δεν λείπουν κι όλες οι αγαπημένες μόνιμες στήλες του περιοδικού: Διήγημα, καλοκαιρινές κατασκευές, παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές, σκάκι και πολλά ακόμα...

MotionTeam

Οι εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας την περασμένη Δευτέρα, ότι θα υπάρξουν κονδύλια για πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας, αποδείχθηκαν απατηλές, αφού την ίδια μέρα ο υπουργός Εσωτερικών δήλωσε, απαντώντας σε Ερώτηση του ΚΚΕ, ότι η λύση της πρόσληψης μόνιμου προσωπικού «δεν είναι στο τραπέζι». Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε η κυβέρνηση και τα αιτήματα των δήμων για προσλήψεις, με αποτέλεσμα μέσα σε τέσσερις - πέντε μέρες οι δήμοι να πρέπει να βρουν προσωπικό ή να τροποποιήσουν συμβάσεις του υπάρχοντος προσωπικού για να καλύψουν πολλαπλάσιες ανάγκες καθαρισμού των σχολείων. Κι αυτό, όταν ήταν γνωστό ότι για να καλυφθούν οι ανάγκες της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης που άνοιξε πριν από δυο βδομάδες, οι δήμοι είχαν μετακινήσει εκεί το προσωπικό καθαριότητας από την Πρωτοβάθμια. Κι όταν επίσης ήταν γνωστό ότι τα Δημοτικά και τα Νηπιαγωγεία, με παιδιά πολύ μικρότερων και ευαίσθητων ηλικιών, χρήζουν πιο επιμελούς φροντίδας στο θέμα της καθαριότητας...

Στις περισσότερες περιοχές είναι δεδομένο ότι τη Δευτέρα τα σχολεία θα ανοίξουν χωρίς το απαιτούμενο προσωπικό καθαριότητας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και την προστασία της υγείας μαθητών και εκπαιδευτικών. Οι οδηγίες του ΕΟΔΥ για σχολαστικό καθαρισμό των σχολείων δυο φορές τη μέρα και συχνό καθαρισμό όλων των κοινόχρηστων χώρων θα μείνουν κενό γράμμα με το υπάρχον προσωπικό καθαριότητας, που ήταν γνωστό ακόμα και πριν την πανδημία ότι είναι ελλιπές.

Στην πραγματικότητα, οι καθαρίστριες Δημοτικών και Νηπιαγωγείων έχουν ειδοποιηθεί να είναι στα σχολεία τους, χωρίς να έχει γίνει καμία πρόβλεψη για νέο προσωπικό που θα καλύψει τις ανάγκες σε Γυμνάσια και Λύκεια. Για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος της κοροϊδίας και της επικινδυνότητας, αναφέρουμε το εξής παράδειγμα: Υπάρχουν δήμοι στην Αττική που ειδοποίησαν νεοπροσληφθέντες εποχικούς στην πυροπροστασία (με τρίμηνες συμβάσεις) να ετοιμαστούν να πάνε από Δευτέρα στα σχολεία για να δουλέψουν ως καθαριστές! Αντίστοιχες τράμπες γίνονται και με εργαζόμενους άλλων ειδικοτήτων, ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει επαφές δήμων με εταιρείες, ώστε να τους παραχωρήσουν από Σεπτέμβρη την καθαριότητα...

Και δεν είναι μόνο αυτό. Μόλις τρεις μέρες για το άνοιγμα των σχολείων και πολλά σχολεία ακόμα δεν έχουν παραλάβει τα αντισηπτικά, ενώ ακόμα από την απόφαση του υπουργείου, που αναφέρει ότι θα δοθούν σε δύο δόσεις (έως 28 Μάη και έως 11 Ιούνη), προκύπτει ότι ο αριθμός είναι ιδιαίτερα μικρός για να καλύψει τις ανάγκες. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών δεν έχει ακόμα εικόνα σε ποιο τμήμα θα είναι το παιδί τους, καθώς επίσης και για το πρόγραμμα του τμήματος. Γεγονός που δυσκολεύει τον προγραμματισμό των εργαζόμενων γονιών. Επιπλέον, στην πλειοψηφία των δήμων δεν έχουν ενημερωθεί οι γονείς για τη μετακίνηση των μαθητών με σχολικά λεωφορεία ή της Περιφέρειας ή του δήμου.

Η κυβέρνηση είχε δυόμισι μήνες να σχεδιάσει την επαναλειτουργία της Εκπαίδευσης και είναι εύλογο το ερώτημα «τι σχεδιασμό έκανε;», «τι μέτρα πήρε για να επιστρέψουν με ασφάλεια εκπαιδευτικοί και μαθητές στα σχολεία;»... Οι αυξημένες ανάγκες στην καθαριότητα, εξάλλου, δεν αφορούν μόνο τον Ιούνη, αλλά πολύ περισσότερο αφορούν τον Σεπτέμβρη και όλη την υπόλοιπη χρονιά. Είναι μόνιμη και διαρκής ανάγκη. Γι' αυτό και απαιτεί μόνιμο προσωπικό, κάτι όμως που αρνείται πεισματικά η κυβέρνηση, όπως έπραξαν στο παρελθόν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συντηρώντας ένα καθεστώς ομηρίας για τους χιλιάδες εργαζόμενους στην καθαριότητα.

Με δεδομένα τα παραπάνω, η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής καλεί τους Συλλόγους Γονέων να ελέγχουν την κατάσταση που διαμορφώνεται σε κάθε σχολείο και στο βαθμό που εντοπίζουν προβλήματα που καθιστούν απαγορευτική τη λειτουργία του, να απαιτούν να μην ανοίξει το σχολείο εάν δεν εξασφαλιστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις που απαιτούνται.

Οι ελλείψεις όμως δεν σταματούν στο θέμα της καθαριότητας, αλλά έχουν να κάνουν και με τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς. Εκπαιδευτικοί που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, άλλοι που λόγω παιδιών παρατείνουν τις άδειες ειδικού σκοπού κ.λπ. που αντικειμενικά δεν μπορούν να επιστρέψουν κανονικά στα σχολεία, δεν πρόκειται να αντικατασταθούν! Αυτό απαντάει κυνικά η κυβέρνηση. Η υφυπουργός Παιδείας, μάλιστα, μιλώντας την περασμένη Τετάρτη σε τηλεοπτικό σταθμό, είπε ότι θα ακολουθηθεί και τώρα ό,τι έγινε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όπου ένα ποσοστό 8% - 9% των εκπαιδευτικών δεν επέστρεψε στα σχολεία και η «λύση» ήταν η... καλύτερη διαχείριση του υπάρχοντος προσωπικού! Η διαχείριση αυτή όμως, όπως καλά γνωρίζουν οι μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σημαίνει κενά εκπαιδευτικών και μαθήματα που απλά δεν διδάσκονται καθόλου. Αν αυτό όμως ισχύει για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στην Πρωτοβάθμια δεν είναι ίδια τα πράγματα. Γιατί αν δεν μπορεί να επιστρέψει στο σχολείο ο δάσκαλος ή ο νηπιαγωγός, σημαίνει ότι το τμήμα του δεν λειτουργεί!

Και αν τα ποσοστά των εκπαιδευτικών που δεν μπορούν να επιστρέψουν στις τάξεις είναι αντίστοιχα με αυτά της Δευτεροβάθμιας, οι ελλείψεις αυτές δεν θα μπορούν να καλυφθούν με τους εκπαιδευτικούς των ολοήμερων, που με πονηριά η κυβέρνηση δεν τα ανοίγει έχοντας στο μυαλό της και την εξοικονόμηση προσωπικού. Γιατί το ολοήμερο θέλει και δασκάλους, θέλει και μεγαλύτερη επιμέλεια στην καθαριότητα, στους χώρους και τις αποστάσεις κ.τ.λ. Ετσι, η κυβέρνηση προτιμάει την εύκολη λύση της μη λειτουργίας τους, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στον οικογενειακό προγραμματισμό και τους εργαζόμενους γονείς.

Αντίστοιχα λειτουργεί η κυβέρνηση και για τους μαθητές που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες ή που έχουν στο σπίτι άτομο ευπαθούς ομάδας και δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σχολεία. Η υπουργός Παιδείας επιμένει στην απαράδεκτη ρύθμιση για ηλεκτρονική αναμετάδοση του μαθήματος μέσα από τις σχολικές αίθουσες, κάτι όμως που σωστά οι εκπαιδευτικοί έχουν απορρίψει με τις συλλογικές τους αποφάσεις. Στην πράξη, αν ένας εκπαιδευτικός θέλει να βοηθήσει αυτούς τους μαθητές του που απουσιάζουν από την τάξη, χωρίς να εκθέσει τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης σε «τηλεριάλιτι», θα πρέπει το πρωί να κάνει μάθημα στο σχολείο και το απόγευμα να κάνει δυο και τρεις ώρες απλήρωτες υπερωρίες για τηλεκπαίδευση! Ενώ είναι φανερό ότι η λύση και εδώ, θα ήταν η πρόσληψη όλων των απαραίτητων εκπαιδευτικών για τις πρόσθετες ανάγκες που δημιουργούνται αυτήν την περίοδο.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι η «κανονικότητα» όπου η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι επιστρέφει είναι ψέμα και υποκρισία. Οπως ξεκινήσαμε από την αρχή της καραντίνας με την πλήρη ανισοτιμία στην πρόσβαση των μαθητών στην τηλεκπαίδευση, με ευθύνη της κυβέρνησης που δεν εξασφάλισε σε όλους τα τεχνικά μέσα για την υλοποίησή της, έτσι συνεχίζουμε και τώρα στη νέα φάση επαναλειτουργίας των σχολείων. Γιατί στα Δημοτικά, για παράδειγμα, άλλα παιδιά θα έχουν τον δάσκαλό τους και θα προχωρούν παρακάτω την ύλη τους, θα κάνουν Γλώσσα, Μαθηματικά, Ιστορία κ.ο.κ. κι άλλα παιδιά θα αρκούνται μόνο στα μαθήματα των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων (Γυμναστική, Αγγλικά, Εικαστικά κ.λπ.), ή δεν θα έχουν καμιά πρόσβαση στο μάθημα αν δεν μπορούν να επιστρέψουν στο σχολείο.

Μην έχοντας εξασφαλίσει, λοιπόν, όλους τους παραπάνω όρους για την κανονική επαναλειτουργία των σχολείων, η κυβέρνηση πέταξε το μπαλάκι στους γονείς, να πάρουν οι ίδιοι τα ρίσκα τους και την απόφαση αν θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Μαζί με την επίκληση της «ατομικής ευθύνης» προς τους γονείς, όρισε ότι οι απουσίες δεν θα μετράνε «κλείνοντάς τους το μάτι» ότι η επαναλειτουργία των σχολείων αυτήν την περίοδο είναι λίγο - πολύ... προαιρετική.

Χτυπώντας όμως έτσι την υποχρεωτικότητα της Εκπαίδευσης, έχει δημιουργήσει μια διαλυτική κατάσταση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η εικόνα ειδικά στα Λύκεια που λειτουργούν εδώ και δυο βδομάδες είναι αποκαρδιωτική από πλευράς συμμετοχής των μαθητών. Ακόμα και τα ίδια τα στοιχεία του υπουργείου μιλούν για ένα ποσοστό μαθητών της τάξης του 40% που δεν έχει επιστρέψει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ από αυτά τα στοιχεία λείπει η Γ' Λυκείου που θα ανέβαζε ακόμα περισσότερο το ποσοστό. Και μάλλον πρόκειται για στοιχεία υπό αμφισβήτηση, καθώς η εικόνα γίνεται χειρότερη όσο περνούν οι μέρες.

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση καλλιεργεί η ίδια την απαξίωση απέναντι στο δημόσιο σχολείο, τη σημασία του όχι μόνο για την κατάκτηση της γνώσης, αλλά και για την ισόρροπη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Με τη μη εξασφάλιση όλων των όρων ασφαλούς λειτουργίας των σχολείων, σπρώχνει μαθητές έξω από αυτά, νομιμοποιώντας την αντιδραστική λογική ότι «δεν τρέχει και τίποτα αν χάσουμε ένα μήνα μάθημα» ή «δεν τρέχει και τίποτα αν όλα αυτά που χάσαμε την περίοδο της πανδημίας δεν αναπληρωθούν»...

Και όλα τα παραπάνω χτυπούν καμπανάκι συναγερμού για τη λειτουργία των σχολείων από τον Σεπτέμβρη. Τότε που τα σχολεία πρέπει να ανοίξουν για όλα τα παιδιά κι όχι να συνεχίζεται η εκ περιτροπής φοίτησή τους. Τότε που δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν κοντέινερ, υπόγειες αίθουσες και αυλές που είναι σαν κοτέτσια. Τότε που θα πρέπει να γίνει πλήρης αναπλήρωση της ύλης που χάθηκε για όλους, που θα πρέπει όλοι οι απαραίτητοι εκπαιδευτικοί να είναι στις θέσεις τους από την πρώτη μέρα. Ολα αυτά απαιτούν γενναία χρηματοδότηση και ουσιαστικό επανασχεδιασμό, με γνώμονα όμως τις ανάγκες των μαθητών και τη στήριξη των σχολείων και του έργου των εκπαιδευτικών.

Τα παιδιά μας, χωρίς κανένα μέτρο στήριξης όλο το διάστημα, τα παιδιά του φτωχόκοσμου δηλαδή, γιατί τα παιδιά των πλουσίων και εν μέσω καραντίνας είχαν τους θεραπευτές τους, είχαν τις πισίνες τους και ό,τι άλλο χρειάζονταν.

Για τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες η Εκπαίδευση είναι κομβικής σημασίας, καθώς επίσης η κοινωνικοποίηση, η κατανόηση κοινωνικών κανόνων αλλά και οι αναγκαίες θεραπείες και η αποσυμφόρηση της έντασης την οποία νιώθουν, που λόγω της φύσης του προβλήματος έχουν ανάγκη ειδικού για να τη διαχειριστούν. Για παράδειγμα, παιδιά με νοητική υστέρηση ή παιδιά με εγκεφαλική παράλυση, για διαφορετικούς λόγους, όταν σταματήσουν τις θεραπείες για μεγάλο χρονικό διάστημα ή πάψουν να εφαρμόζουν στην καθημερινότητά τους τις δεξιότητες που έχουν κατακτήσει, πισωγυρίζουν, αποδομούνται, θέλουν χρόνο για να επανέλθουν στο προηγούμενο επίπεδο.

Εχουμε πολλές περιπτώσεις παιδιών που δεν μπορούν να εκτονώσουν τη συσσωρευμένη ένταση με αποτέλεσμα να ξεσπούν σε εκρήξεις, κρίσεις θυμού, επιθετικότητα, υπέρμετρο άγχος και κρίσεις πανικού. Με τους γονείς να μην μπορούν να τα διαχειριστούν διότι απλούστατα δεν είναι ειδικοί. Η υποτροπή, όμως, για ένα παιδί με αυτισμό, ψυχιατρικό πρόβλημα ή πολλαπλή αναπηρία, που έχει ταυτόχρονα νοητική υστέρηση, είναι επώδυνη και σε πολλές περιπτώσεις αυξάνει και τη βαρύτητα της ίδιας της αναπηρίας του. Προκαλεί ζημιές ανεπανόρθωτες. Μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί είναι κλεισμένα στο σπίτι και γιατί πρέπει να πάρουν μέτρα προστασίας.

Υπάρχουν, επίσης, περιπτώσεις παιδιών που δεν οπισθοδρομούν εμφανώς, όμως υιοθετούν μία ρουτίνα εγκλεισμού, έναν ιδρυματισμό, ο οποίος είναι επιζήμιος για τη σωματική και ψυχική τους υγεία. Αυτό θα έχει ως συνέπεια πολλά από αυτά να δυσκολευτούν να προσαρμοστούν αργότερα σε κανονικές συνθήκες.

Με δεδομένη τη βεβαιότητα (σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα) ότι το εμβόλιο θα αργήσει και ότι θα έχουμε και δεύτερο κύμα πανδημίας, καταλαβαίνουμε ότι τα παιδιά δεν μπορούν να μείνουν για πολύ καιρό ακόμη στο σπίτι. Για τα περισσότερα από αυτά, το σχολείο καθώς και οι θεραπείες είναι αναγκαίες. Να λάβουμε όμως υπόψη ότι ως θεραπείες ορίζονται, εκτός της ψυχοθεραπείας, της εργοθεραπείας, της λογοθεραπείας, της φυσικοθεραπείας, η άθληση, η ειδική γυμναστική, η κολύμβηση, το θεατρικό παιχνίδι, η δημιουργική απασχόληση, που σε καμία περίπτωση δεν θεωρούνται πολυτέλεια αλλά θεραπευτική διαδικασία για την εξέλιξη του παιδιού.

Σε αυτές τις συνθήκες καλούμε κάθε γονιό, τους εργαζόμενους, τους εκπαιδευτικούς να συμπαραταχθούμε στον αγώνα να ανοίξουν και να λειτουργήσουν τα Ειδικά Σχολεία, τα Κέντρα Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης, Δημιουργικής Απασχόλησης και Ημερήσιας Φροντίδας με όρους ποιότητας και ασφάλειας κατά τη μεταφορά και στους χώρους με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Με την πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού και τη μονιμοποίηση συμβασιούχων και αναπληρωτών. Είναι ένα στοίχημα που πρέπει να το κερδίσουμε γιατί οι συνθήκες το απαιτούν, ενώ ταυτόχρονα έχουν επιβεβαιωθεί πέρα για πέρα η ρεαλιστικότητα και η αναγκαιότητα των προτάσεών μας.

Η υποβάθμιση και η εμπορευματοποίηση της Ειδικής Αγωγής αποτελούν διαρκές και διαχρονικό έγκλημα, που έχει συντελεστεί από όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις, οι οποίες ακολουθούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου, φυσικά με τη στήριξη των συμβιβασμένων, διεφθαρμένων αναπηρικών οργανώσεων ΕΣΑμεΑ (τριτοβάθμια οργάνωση των ΑμεΑ) και ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ (δευτεροβάθμια οργάνωση των γονέων). Ετσι, έκλεισαν, απαξίωσαν και υποβάθμισαν Ειδικά Σχολεία και αυτά που λειτουργούν σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν τις ανάγκες, είναι υποστελεχωμένα, με ελλείψεις σε εκπαιδευτικό, βοηθητικό και επιστημονικό προσωπικό. Πολλές φορές τσουβαλιάζονται στα ίδια τμήματα παιδιά με διαφορετικές αναπηρίες (τυφλά, κωφά, με αυτισμό ή νοητική υστέρηση) και εκπαιδευτικές ανάγκες (μαθησιακές δυσκολίες κ.λπ.). Αλλά ακόμα και εκεί που υπάρχουν σχολεία για ξεχωριστές αναπηρίες, σε πολύ λίγες περιπτώσεις υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό, αλλά και τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία είναι ίδια με αυτά του τυπικού σχολείου, όπως γίνεται για τα σχολεία κωφών και τυφλών. Καμία επιστημονική εξειδίκευση και προσαρμογή.

Δεν πρέπει επίσης να διαφεύγει της προσοχής μας η κατάσταση στο τυπικό σχολείο, με τα περιορισμένα Τμήματα Ενταξης, με ανάλογα προβλήματα στη σύνθεση του Ειδικού Σχολείου, πάρκινγκ παιδιών στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, και την ανεπάρκεια στην Παράλληλη Στήριξη, που δεν καλύπτουν όλα τα παιδιά που χρήζουν Ειδικής Αγωγής. Αλλά και σε αυτά που λαμβάνουν την όποια βοήθεια, δεν είναι εξατομικευμένη, δεν καλύπτει όλα τα μαθήματα και πολλές φορές ο καθηγητής εμφανίζεται στα μέσα της χρονιάς. Ετσι, η ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη αποτελεί μονόδρομο για τη στήριξη πολλών παιδιών.

Από την άποψη αυτή επιβάλλεται άμεσα να γίνουν μαζικές προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων - ιδιαίτερα κοινωνικοί φροντιστές, επιμελητές - αλλά και προσωπικού καθαριότητας. Γιατί η «λύση» της εκ περιτροπής λειτουργίας των σχολείων ούτε στο επίπεδο των θεραπειών και της εκπαίδευσης των παιδιών απαντά ούτε στα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας. Την εκ περιτροπής λειτουργία άφησε να εννοηθεί ως ενδεχόμενο η κυβέρνηση στις ανακοινώσεις της Πέμπτης, που για να τη διευκολύνουν ζητούσαν η ΕΣΑμεΑ και η ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ.

Με τη διάσπαση των θεραπειών στα απογευματινά κέντρα δεν εξασφαλίζεται η απαραίτητη επιστημονική συνέχεια, με αποτέλεσμα άλλο πρόγραμμα να ακολουθεί το παιδί στο σχολείο και άλλο στο κέντρο. Γι' αυτό και πάγια θέση των γονιών και του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος είναι όλες οι θεραπείες να γίνονται αποκλειστικά και μόνο στο σχολείο, στο Ειδικό ή το Γενικό.

Υπάρχουν επίσης παιδιά που λόγω κάποιας δεύτερης πάθησης (εκτός της αναπηρίας), π.χ. διαβήτη ή καρδιοπάθειας, χρειάζονται ένα πιο ελεγχόμενο, πιο ασφαλές περιβάλλον για τις θεραπείες τους και την εκπαίδευσή τους. Εδώ επίσης είναι αναγκαίο το παιδί να μη μείνει εκτός δραστηριότητας. Δεν πρέπει να θεωρήσει και για την ψυχολογία του ότι μένει εκτός. Πρέπει να του εξασφαλιστεί με όρους ασφάλειας και ποιότητας, σε ελεγχόμενους χώρους αλλά και κατ' οίκον θεραπεία και εκπαίδευση με ευθύνη του κράτους, αν δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί το παιδί με κινητική αναπηρία, διαβήτη ή καρδιοπάθεια έχει και αυτό δικαίωμα στο παιχνίδι, ακόμα και στην άθληση και τον πολιτισμό. Πάντα με όρους ασφάλειας. Υπάρχει επιστημονική γνώση και πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Να αξιοποιηθεί επίσης η τεχνολογία ώστε το παιδί να έχει πρόσβαση σε αυτήν, φυσικά δωρεάν.

• Σε πρόσληψη μόνιμου επιστημονικού, εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού και σε μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και αναπληρωτών.
• Να επιταχθούν όλες οι ιδιωτικές δομές Ειδικής Αγωγής με την υποχρεωτική ένταξη όλων των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων κάτω από ένα ενιαίο επιστημονικό κρατικό σχέδιο.
• Δημόσιο και δωρεάν σύστημα μεταφοράς με εξειδικευμένο προσωπικό για τη μετακίνηση των παιδιών από και προς τα Ειδικά Σχολεία και τα Κέντρα Ειδικής Αγωγής και Αποκατάστασης.
• Να δοθεί ολόπλευρη στήριξη στις οικογένειες ΑμεΑ, ιδιαίτερα σε εκείνες που έχουν παιδί με αναπηρία και χρόνια πάθηση.
• Να δοθεί το αναγκαίο παιδαγωγικό υλικό που να καλύπτει κάθε μορφή μαθησιακής δυσκολίας και κάθε αναπτυξιακό επίπεδο. Οπου είναι εφικτό να γίνει χρήση νέων τεχνολογιών.
• Να παρασχεθεί σε κάθε οικογένεια και εκπαιδευτικό η κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή δωρεάν (τάμπλετ, γρήγορο ίντερνετ).
• Να λειτουργήσουν οι θερινές κατασκηνώσεις με ευθύνη του κράτους. Με γενναία αύξηση του δυναμικού τους. Με υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και με την εκπόνηση του κατάλληλου σχεδίου για την υγεία και την ασφάλεια των φιλοξενουμένων και των εργαζομένων.
• Αύξηση του προγράμματος Κοινωνικού Τουρισμού για τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους. Το ελάχιστο 7 διανυκτερεύσεις.
• Να λειτουργήσουν κινητές μονάδες, στο πλαίσιο των Κέντρων Υγείας, που να παρέχουν ιατρική βοήθεια, ψυχολογική στήριξη και άλλες θεραπείες σε άτομα με αναπηρία, που μπορεί να νοσούν ή να βρίσκονται σε κρίση.
• Να διαμορφωθεί πρωτόκολλο αντιμετώπισης περιπτώσεων κρούσματος ή πιθανών κρουσμάτων στους χώρους Ειδικής Αγωγής.
• Να γίνονται μαζικά προληπτικά τεστ σε εργαζόμενους, μαθητές της Ειδικής Αγωγής και στις οικογένειες των ΑμεΑ.
• Να εκπαιδευτεί το προσωπικό στη χρήση μέσων ατομικής προστασίας.
• Μέτρα από τώρα από πλευράς του κράτους ώστε, σύμφωνα με τις παραπάνω προτάσεις, να ανοίξουν κανονικά από Σεπτέμβρη τα Ειδικά Σχολεία και τα Κέντρα Ειδικής Αγωγής και Δημιουργικής Απασχόλησης των ΑμεΑ.
• Να σταματήσουν οι οικογένειες να πληρώνουν με οποιονδήποτε τρόπο για τις ανάγκες Ειδικής Αγωγής, αποκατάστασης και των τεχνολογικών βοηθημάτων του παιδιού τους. Είναι υποχρέωση του κράτους και πρέπει να την αναλάβει.