Δεν πρέπει να πάει ούτε λεπτό, ούτε ώρα χαμένη. Παλεύουμε με ενθουσιασμό και αισιοδοξία, χωρίς να λογαριάζουμε κόπο. Ρίχνουμε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις του Κόμματος, της ΚΝΕ, τους οπαδούς μας, τους συνεργαζόμενους στη μάχη, όλοι σαν ένας άνθρωπος.

Να φτάσει όσο το δυνατόν πιο πλατιά το μήνυμα «Ισχυρό ΚΚΕ παντού», ως η μοναδική πολιτική δύναμη που έχει σχέδιο και πολιτική πρόταση, που ανταποκρίνεται στα λαϊκά συμφέροντα, που αποτελεί μοναδική απάντηση στη μοιρολατρία, στον συμβιβασμό, στα σχέδια για συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις εκλογές, κόντρα στις επιδιώξεις της αστικής τάξης για παραπέρα ενσωμάτωση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Πολιτική πρόταση διεξόδου για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Να κατανοηθεί από ευρύτερα τμήματα του λαού ότι ισχυρό ΚΚΕ είναι η μοναδική λαϊκή αγωνιστική απάντηση στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Τώρα δεν δικαιολογείται κανείς να πει δεν ήξερα. Γιατί, δεν είμαστε στην εποχή πριν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Τώρα όσοι αισθάνονται αριστεροί, προοδευτικοί έχουν πείρα από τις ψεύτικες ελπίδες, από τα διλήμματα και τις αυταπάτες των «ρεαλιστικών λύσεων».

Τώρα είναι η ώρα, όλος αυτός ο κόσμος που είδε τις ελπίδες του να διαψεύδονται, να μην αφήσει περιθώριο να τον διαψεύσουν ξανά, να κάνει το βήμα και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.

Για να δοθεί απάντηση και όχι συγχωροχάρτι στη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ που τσάκισαν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα με τα μνημόνια που εφάρμοσαν.

Για να δοθεί απάντηση και στην ακροδεξιά, στο φασισμό, στη ΧΑ, που εκμεταλλεύεται δημαγωγικά τη λαϊκή αγανάκτηση, επιδιώκοντας να σπείρει το δηλητήριο του ρατσισμού και του φασισμού. Που στρέφεται κατά των αγωνιστών εργατών, κατά των φτωχών αλλοδαπών, ενώ στην πραγματικότητα είναι το μαντρόσκυλο των αφεντικών, η ορντινάντσα του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.

Μοναδική επιλογή είναι το ΚΚΕ, που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στο να αποκτήσει ο λαός εμπιστοσύνη στη δύναμή του, να ανασυνταχθεί το κίνημα, να προωθηθεί και να ισχυροποιηθεί η Κοινωνική Συμμαχία, για να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή, την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Στάση ευθύνης σημαίνει να κατανοούμε και να δώσουμε και στο λαό να κατανοήσει τι κρίνεται σ' αυτές τις εκλογές, ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα αυτής της μάχης.

Θα επιτρέψει ο λαός, με την ψήφο του στα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.), που ευθύνονται για το τσάκισμα της ζωής και των δικαιωμάτων του, να αναβαθμιστούν, να αναδιοργανωθούν, για να συνεχίσουν ανεμπόδιστα την επιχείρηση πλήρους υποταγής του και στρατηγικής τους επικράτησης απέναντι στο κίνημα; Θα δεχτεί ο εργαζόμενος λαός να πετάξει στα σκουπίδια την πείρα του μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα και τις νέες αυταπάτες;

Θα ανεχτεί να τον χρησιμοποιήσουν ξανά, για να συνεχίσουμε στον ίδιο δοκιμασμένο δρόμο, που μας πάει απ' το κακό στο χειρότερο, ή θα αξιοποιήσει την ψήφο του και θα ενισχύσει το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες, για να ανοίξει ο δρόμος της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας;

Στάση ευθύνης και μάχης σημαίνει ότι, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, δεν πρέπει να βάζουμε όρια στην επαφή μας και στη συζήτηση με τους συναδέλφους στους χώρους δουλειάς, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη γειτονιά, στο χωριό. Απευθυνόμαστε πλατιά, με κριτήριο την κοινωνική θέση του καθενός και της καθεμιάς που ανήκει στην εργατική - λαϊκή οικογένεια, ανεξάρτητα από την προηγούμενη πολιτική του τοποθέτηση.

Τώρα, μέσα στην εργατική τάξη, στα άλλα λαϊκά στρώματα υπάρχουν πείρα και προβληματισμός για τις εξελίξεις. Είναι πιο ώριμοι να καταλάβουν. Γιατί, ενώ η χώρα βγαίνει από την κρίση τα μνημόνια μένουν, επειδή με αυτά υπηρετούνται τα συμφέροντα των ισχυρών, των μεγάλων επιχειρηματιών, των μονοπωλιακών ομίλων. Να καταλάβουν, από την ίδια τους τη ζωή, ότι δεν υπάρχει «δίκαιη ανάπτυξη». Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι μία και στηρίζεται μόνο πάνω στην εκμετάλλευση και την αδικία.

Μπορούν να απορρίψουν το ότι τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους καταδικάζονται να ζήσουν χειρότερα από αυτούς. Να καταλάβουν ότι τα κόμματα που τους τσάκισαν τη ζωή δεν θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν λύσεις στις ανάγκες τους, να αποτελέσουν ελπίδα για αυτούς. Μπορούν και πρέπει να κατανοήσουν καλύτερα σε τι μεγάλους κινδύνους μπλέκει ο ελληνικός λαός, όταν, με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και τη στήριξη της ΝΔ, η Ελλάδα γίνεται μια απέραντη βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Να καταλάβουν αυτό που τους έλεγε και λέει σταθερά και για δεκαετίες το ΚΚΕ, για τον ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτήν τη φορά, υπάρχει περισσότερος κόσμος που προηγούμενα ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλα κόμματα, που βλέπει με ενδιαφέρον και παρακολουθεί τις θέσεις του ΚΚΕ. Εκτιμάει ότι το Κόμμα μας τους είπε την αλήθεια χωρίς να λογαριάζει πολιτικό κόστος. Σ' αυτόν τον κόσμο απευθυνόμαστε ιδιαίτερα, τον καλούμε όχι μόνο να εκτιμήσει το Κόμμα, αλλά και να το εμπιστευθεί, να του δώσει δύναμη.

Είναι σημαντικό να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ένα πρώτο βήμα με την ψήφο στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Αυτή η μάχη όμως μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για κάτι εξίσου και ακόμα πιο σημαντικό: Για να διευρυνθεί και να ανανεωθεί ο πολιτικός περίγυρος του Κόμματος. Να ενισχυθούν οι δεσμοί του, γιατί αυτό αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Για να μπουν νέες εφεδρείες και νέο αίμα στο κίνημα.

Μαχητική στάση σημαίνει ότι αποφασίζουμε ατομικά και συλλογικά, προετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα βρούμε μπροστά μας, απ' τη δράση των άλλων δυνάμεων, του κράτους και της εργοδοσίας, χωρίς καμιά ταλάντευση και υποχώρηση. Αλλωστε, για εμάς όλα αυτά είναι γνωστά και αναμενόμενα.

Η μάχη, για άλλη μια φορά, θα είναι ύπουλη και σκληρή. Θα πέσουν σαν τις ύαινες ιδιαίτερα πάνω στα λαϊκά στρώματα, για να τους εκβιάσουν και να τους φοβίσουν. Η εξαγορά και τα ρουσφέτια θα δώσουν και θα πάρουν. Μαζί εργοδοσία, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ο καθένας τους ξεχωριστά και σε συμμαχία, θα πέσουν πάνω στον λαό που θέλει να απεγκλωβιστεί.

Οι μεγαλοεργοδότες και οι επιχειρηματίες παρεμβαίνουν παντού, ακόμα και στους πιο μικρούς δήμους, είναι «νύχι - κρέας» δήμαρχοι και επιχειρηματίες. Τρομοκρατούν και απειλούν εργαζόμενους να μην μπουν στα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ.

Φαίνεται πως έχουν διαμορφώσει σχέδιο πλαγιοκόπησης των οπαδών του Κόμματος. Σχέδιο δολιοφθοράς και προβοκάτσιας ενάντια στους κομμουνιστές δημάρχους, ενάντια συνολικά στις δημοτικές αρχές όπου πλειοψηφούν οι κομμουνιστές, αλλά και όπου βλέπουν ότι τα ψηφοδέλτια του Κόμματος απειλούν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους. Απαιτείται ετοιμότητα, επαγρύπνηση, ικανότητα άμεσης απάντησης, ευρύτερης στήριξης, απέναντι σε κάθε επίθεση.

Ωστόσο, δεν είναι παντοδύναμοι. Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Ετσι όπως αντιμετωπίζουμε και τους εργατοπατέρες, τη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ. Πλατιά τμήματα εργαζομένων στηρίζουν και θα στηρίξουν το ΚΚΕ γιατί εκτιμούν το Κόμμα, που για εκατό χρόνια έδωσε και δίνει αγώνες και θυσίες για τα δικαιώματά τους.

Δεν ξεκινάμε απ' το μηδέν. Τώρα βρισκόμαστε σε πιο προωθημένη θέση. Ολο το προηγούμενο διάστημα, έχει γίνει συνδυασμένη δουλειά, μέσα και γύρω απ' το Κόμμα και την ΚΝΕ. Εχουμε βάλει καλύτερες και πιο ισχυρές βάσεις.

Την προηγούμενη περίοδο αναπτύχθηκε σ' όλη την Ελλάδα μια πρώτη, σημαντική πολιτική δραστηριότητα. Επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει αυξημένο κύρος του Κόμματος, έκφραση εμπιστοσύνης για τη συνέπεια λόγων και έργων. Εκφράζεται συσπείρωση ευρύτερων ανθρώπων που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους, επανασυσπείρωση αγωνιστών και αριστερών, εργαζομένων και άλλων κατηγοριών, που συναντηθήκαμε μαζί τους στους αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος.

Ολα αυτά δείχνουν δυνατότητες που πρέπει να αξιοποιηθούν μαζί με ορισμένες άλλες προϋποθέσεις, που αφορούν τη δική μας δουλειά, για να υπάρξουν αποτελέσματα.

Τώρα, με δική μας πρωτοβουλία πρέπει να βαθαίνει το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης και να κλιμακώνεται η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, φέρνοντας στο προσκήνιο, αναδείχνοντας ως κριτήρια ψήφου τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα και το ενιαίο περιεχόμενο του συνθήματος «Ισχυρό ΚΚΕ παντού». Να εξειδικεύεται η επιχειρηματολογία μας, παίρνοντας υπόψη την κοινωνική σύνθεση του ακροατηρίου, την πολιτική του ωριμότητα, αλλά να μην ακρωτηριάζονται τα κριτήρια της ψήφου ανάλογα με την κάλπη, με τον τίτλο του ψηφοδελτίου, ΚΚΕ ή «Λαϊκή Συσπείρωση», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίρνουμε υπόψη τα ιδιαίτερα ζητήματα που υπάρχουν στις Περιφέρειες και τους δήμους, ούτε σημαίνει ότι υποτιμούμε κανένα πρόβλημα του λαού. Αντίθετα, παλεύουμε γι' αυτά και δείχνουμε τις αιτίες και τους υπεύθυνους, διεκδικούμε λύσεις για την ανακούφιση του λαού.

Ωστόσο, το ενιαίο κριτήριο απορρέει από τις εξελίξεις, υπάρχει αντικειμενικά. Απορρέει από το γεγονός ότι όλα τα προβλήματα, όλα τα ζητήματα που αφορούν στη ζωή του λαού καθορίζονται από τα συμφέροντα και τις πολιτικές της αστικής τάξης, από τις κυβερνήσεις, την ΕΕ, τα αστικά κόμματα, που καθορίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Αυτές οι πολιτικές εξειδικεύονται και υλοποιούνται από τις Περιφέρειες και τους δήμους.

Στο ενιαίο κριτήριο συμπεριλαμβάνονται:

-- Η καταψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ ως σημαιοφόρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με τη στήριξη της ΝΔ και άλλων πολιτικών δυνάμεων της αστικής τάξης. Η στάση όλων αυτών και η ευθύνη τους για εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο όνομα της ανάπτυξης και της γεωστρατηγικής αναβάθμισης.

-- Η απόρριψη του μονόδρομου της ΕΕ, γιατί στην ΕΕ δεν υπάρχει ελπίδα ούτε προοπτική για τους λαούς. Γιατί, σε όλη την καπιταλιστική ΕΕ συντρίβονται τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, οι μισθοί, οι συντάξεις, οι εργασιακές σχέσεις, για να γίνει πιο κερδοφόρα και πιο αποδοτική για τους καπιταλιστές η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η ίδια η πράξη αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει πτυχή της κοινωνικής ζωής σε ολόκληρη την ΕΕ που να μη χειροτερεύει. Η ΕΕ δεν βελτιώνεται προς όφελος των λαών, δεν γίνεται φιλολαϊκή, δεν εκδημοκρατίζεται, δεν εξανθρωπίζεται, δεν μπορεί να μετατραπεί σε Ευρώπη των εργαζομένων. Η ΕΕ είναι εχθρός των λαών.

-- Η απόρριψη του παραμυθιού ότι μετά τα μνημόνια βρισκόμαστε πια στη δίκαιη ανάπτυξη. Γιατί δεν υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη μέσα σ' ένα άδικο σύστημα. Τα ψίχουλα και οι ψεύτικες υποσχέσεις δεν είναι δικαιοσύνη.

-- Η απόδοση ευθυνών για την άθλια κατάσταση στην Υγεία, για την υποβάθμιση της Παιδείας.

Ολα αυτά είναι που κρίνουν τη ζωή των εργαζομένων, της νεολαίας, αυτά αποτελούν βασικά κριτήρια ψήφου σε όλες τις κάλπες.

Επομένως, όσο περνάει απ' το χέρι μας, δεν πρέπει να χαθούν αυτά τα κριτήρια, ούτε στις Περιφέρειες, ούτε στους δήμους. Ούτε να κρυφτεί η ευθύνη περιφερειαρχών και δημάρχων που υπηρετούν κι αυτοί τις αντιλαϊκές πολιτικές. Δεν πρέπει να αφήσουμε οι μακέτες για τις «Ομορφες πόλεις», τις «Εξυπνες πόλεις», ακόμα και οι εξαγγελίες και τα μεγάλα σχέδια της αστικής τάξης, για τη «Ριβιέρα της Μεσογείου», την «αξιοποίηση του Ελληνικού», την «ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της Θεσσαλονίκης» και τόσα άλλα, να αλλοιώσουν τα κριτήρια της ψήφου. Δεν πρέπει τα προγράμματα ελεημοσύνης, διαχείρισης της φτώχειας, που προωθούν οι δημοτικές αρχές, να κρύψουν τον αντιλαϊκό τους ρόλο, τις ευθύνες τους για την έλλειψη μέτρων αντιπλημμυρικής προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης, της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Για όλους αυτούς τους λόγους, επειδή η αντιλαϊκή πολιτική προωθείται σαν αλυσίδα απ' όλους τους κρίκους του συστήματος (ΕΕ, κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, δήμους και Περιφέρειες), η μοναδική απάντηση που μπορεί να έχει αποτελέσματα για τον λαό είναι το ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Κρίσιμη προϋπόθεση επίσης είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην περάσει η λογική του «μικρότερου κακού» που καλλιεργεί συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, συνδυασμένα με την πρόταση περί «προοδευτικού μετώπου», μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, ενάντια στον «κίνδυνο της δεξιάς και της ακροδεξιάς», στην Ευρώπη και την Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με όλα αυτά προσπαθεί να πετάξει την μπάλα «εκτός γηπέδου», έξω από τα πραγματικά διλήμματα, εκεί που τον βολεύει. Επικαλείται υποκριτικά τον «κίνδυνο της δεξιάς και της ακροδεξιάς», για να μη γίνει συζήτηση για την πολιτική του. Για να μη γίνεται συζήτηση ότι αυτός έφερε το τρίτο μνημόνιο και το ψήφισε μαζί με τη δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη και την ακροδεξιά του Καμμένου, με τον οποίο συγκυβερνούσε για τέσσερα χρόνια. Οτι μαζί του εφάρμοσε όλη την αντιλαϊκή πολιτική.

Οτι για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του ακροδεξιού Τραμπ, που βγαίνει Πρόεδρος με τις ψήφους της φασιστικής «Κου Κλουξ Κλαν», υπέγραψε τη συνθήκη των Πρεσπών.

Οτι με ευθύνη της κυβέρνησής του, σέρνεται επί τέσσερα χρόνια η δίκη της Χρυσής Αυγής και ο δολοφόνος του Π. Φύσσα κοιμάται σπίτι του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παριστάνει τον «μαχητή» κατά της ακροδεξιάς, εμφανίζεται σαν να τον βολεύει η δράση της Χρυσής Αυγής με τις προκλήσεις και τους τραμπουκισμούς της, την ίδια στιγμή που στελέχη του ακόμα και προχτές, την 25η Μαρτίου, στην κεντρική παρέλαση της Αθήνας, σε Χαλάνδρι κ.α. πόζαραν στις εξέδρες των επισήμων μαζί με τους εκπροσώπους της φασιστοσυμμορίας και έκαναν μαζί δηλώσεις στην κρατική τηλεόραση. Ενώ στην Καλλιθέα η αστυνομία ξυλοκόπησε τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, που διαμαρτύρονταν για την προκλητική παρουσία της Χρυσής Αυγής, ενώ τα μέλη της έκαναν χιτλερικούς χαιρετισμούς.

Οσο για το «προοδευτικό μέτωπο»; Επιχειρεί να το στήσει με τα «μπάζα» που απέμειναν από τα ερείπια του παλιού ΠΑΣΟΚ που κατέρρευσε. Δηλαδή, με ανθρώπους δοκιμασμένους και ξεσκολισμένους στην προώθηση των αντιλαϊκών πολιτικών. Ακόμα και με πρόθυμους «εθελοντές αιμοδότες» από την ακραιφνή δεξιά, όπως η κ. Παπακώστα, η κ. Κουντουρά κ.ά. αστέρια της πασαρέλας της αστικής πολιτικής. Αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τα κόμματα των σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων που ευθύνονται για εγκλήματα όπως τους βομβαρδισμούς πριν από 20 χρόνια στη Γιουγκοσλαβία, για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε βάρος χωρών και λαών σε όλο τον κόσμο.

Το δήθεν «προοδευτικό μέτωπο» είναι ο νέος «δούρειος ίππος» για την άλωση των λαϊκών συνειδήσεων και ταυτόχρονα το όχημα για το στέριωμα του ενός πόλου του διπόλου ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που τόσο έχει ανάγκη το αστικό πολιτικό σύστημα σε μια περίοδο αστάθειας και ανασφάλειας. Δεν έχει πρόθεση την αναχαίτιση της δεξιάς και της ακροδεξιάς, γιατί τις έχει ανάγκη για να φοβίζει και να εξαπατά τον λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε το «μικρότερο καλό» ούτε το «μικρότερο κακό», είναι το κακό που γίνεται όλο και χειρότερο. Γιατί εκτός όλων των άλλων απογοητεύει τον λαό και είναι ο αιμοδότης της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

Εξίσου συνυπεύθυνη για τις αντιλαϊκές πολιτικές είναι και η ΝΔ, όχι μόνο γιατί ψήφισε όλα τα μνημόνια, αλλά και για το πρόγραμμά της για μετά τις εκλογές.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών σε βάρος των εργαζομένων, στο χτύπημα του κινήματος.

Ο καβγάς μεταξύ τους έχει σκοπό να κρύψει την αντιλαϊκή πολιτική τους. Οι διαφορές τους βρίσκονται στο με ποιον επιχειρηματικό όμιλο βρίσκεται το κάθε κόμμα από τα δύο. Βρίσκονται στον ανταγωνισμό, ποιος θα βρίσκεται στην κυβερνητική εξουσία. Η οξύτητα της διαπάλης μεταξύ τους εκφράζει τον ανταγωνισμό και διαφορετικά συμφέροντα των ξεχωριστών ομίλων, για το ποιος θα έχει πιο ισχυρή εκπροσώπηση στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στις Περιφέρειες, στους δήμους.

Στρατηγικές διαφορές δεν υπάρχουν. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι οι δύο όψεις του ευρωΝΑΤΟικού νομίσματος, κάλπικες λίρες της αντιλαϊκής αστικής διαχείρισης, γι' αυτό πρέπει να καταψηφιστούν.

Μόνο το ΚΚΕ και το ισχυρό εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι αυτά που μπορούν να βάλουν φραγμό σε αυτήν την αδιέξοδη πορεία, να πηγαίνουν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο. Να αντιμετωπίσουν το καταστροφικό δίπολο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Να βάλουν τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά στο περιθώριο, εκεί που είναι η πραγματική τους θέση.

Δίνουμε τη μάχη, νύχτα μέρα μέχρι την κάλπη.

Μπαίνουμε στη μάχη κάθε μέρα όλο και περισσότεροι. Συγκροτούμε παντού εκλογικές επιτροπές, επιτροπές στήριξης του ΚΚΕ. Διοργανώνουμε πολλές συσκέψεις για συζήτηση και χρέωση δουλειάς. Στρατεύονται και αξιοποιούνται όλοι οι υποψήφιοι καθημερινά.

Απευθυνόμαστε άνθρωπο τον άνθρωπο, συζητάμε, ακούμε τη γνώμη του, τον καλούμε σε συσπείρωση και συστράτευση. Αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες, για να φτάσει το μήνυμα ελπίδας και ανατροπής του ΚΚΕ παντού, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο γιαπί, στο εμπορικό κατάστημα, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη γειτονιά, στο χωριό, παντού.

Να δυναμώσουν η συζήτηση και ο αγώνας, για το πώς θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον λαό.

Το ΚΚΕ απλώνει το χέρι σ' όλους όσοι δεν συμβιβάζονται με τη μιζέρια, σ' όλους όσοι θέλουν την επόμενη μέρα να γίνει πιο ισχυρός ο αγώνας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για άλλη προοπτική. Βάζουμε στόχο να δυναμώσουν το ρεύμα και η δύναμη της λαϊκής αντιπολίτευσης με περισσότερες δυνάμεις στη Βουλή, στην Ευρωβουλή, στις Περιφέρειες και τους δήμους. Για να είναι πιο δυνατή η αντίσταση του λαού. Για να αναπτυχθεί πιο ορμητικά ο αγώνας για την ανατροπή, για την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό.

Το Σάββατο 30 Μάρτη:

-- Στις 6.30 μ.μ., στο Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας (Βερανζέρου 1), σε συγκέντρωση για Λέσβιους της Αττικής, θα μιλήσουν: Ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, ο Σταύρος Τάσσος, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Β. Αιγαίου, η Νίκη Τσιριγώτη, υποψήφια δήμαρχος Μυτιλήνης, ο Γιάννης Συκάς, υποψήφιος δήμαρχος Δυτικής Λέσβου, και η Αγλαΐα Κυρίτση, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Β. Αιγαίου.

-- Στις 6 μ.μ., οι ΚΟ Λογιστών και Ελεγκτών καλούν σε σύσκεψη στην αίθουσα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων (Αγ. Φιλοθέης 5Β). Θα μιλήσει ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής.

Την Κυριακή 31 Μάρτη:

-- Στις 12 π.μ., στη Μάνδρα (καφενείο «Καλογήρου», κεντρική πλατεία) σε εκδήλωση παρουσίασης υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» θα μιλήσουν ο Γιάννης Πρωτούλης και ο Μπάμπης Θεοδώρου, υποψήφιος δήμαρχος. Νωρίτερα, στις 11 π.μ., θα πραγματοποιήσουν περιοδεία στην περιοχή.

Τη Δευτέρα 1 Απρίλη:

-- Στις 12 μ., ο Γιάννης Πρωτούλης και ο Βαγγέλης Γείτονας, υποψήφιος δήμαρχος Βύρωνα, θα επισκεφτούν το δημαρχείο του Βύρωνα, για να συζητήσουν με τους εργαζόμενους.

-- Στις 12.30 μ.μ., ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, θα επισκεφτεί το Μέγαρο Μουσικής, για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.

Την Τρίτη 2 Απρίλη, στις 9 π.μ., η Διαμάντω Μανωλάκου, βουλευτής του ΚΚΕ, μέλος της ΚΕ και υποψήφια δήμαρχος Πειραιά, θα επισκεφτεί τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.

Το Σάββατο 30 Μάρτη:

-- Στις 7 μ.μ., στη Λίμνη Εύβοιας (κινηματοθέατρο «Ελύμνιον»), θα μιλήσουν ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, και ο Στάθης Λιαγκάκης, υποψήφιος δήμαρχος Λίμνης - Μαντουδίου - Αγίας Αννας.

-- Στις 7.30 μ.μ., στις Βρύσες Αποκορώνου θα μιλήσουν ο Μανώλης Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης, και ο Νικήτας Μελισσάκης, υποψήφιος δήμαρχος Αποκορώνου.

Την Κυριακή 31 Μάρτη:

-- Στην Αμφιλοχία, στις 11 π.μ., στην αίθουσα Τρομπούκη, θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Ηλίας Μάλλιος, υποψήφιος δήμαρχος Αμφιλοχίας.

-- Στις 12 μ., στα Λουτρά Αιδηψού (καφέ «deux amies» - έναντι εκδοτηρίων), θα μιλήσουν ο Κώστας Μπασδέκης και ο Θανάσης Καμαράτος, υποψήφιος δήμαρχος Ιστιαίας - Αιδηψού.

-- Στις 11.30 π.μ., στη Θάσο, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στο καφέ «ΒΥΖΑΝΤΙΟ» στα Λιμενάρια. Θα μιλήσουν ο Δημήτρης Παπατολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης, και ο Νίκος Χρυσάφης, υποψήφιος δήμαρχος Θάσου.

-- Στις 8 μ.μ., στο Ξηρόμερο, θα μιλήσουν ο Νίκος Μωραΐτης, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας και ο Δημήτρης Κομπλίτσης, υποψήφιος δήμαρχος.

Τη Δευτέρα 1 Απρίλη:

-- Στις 7.30 μ.μ., στα Χανιά (αίθουσα του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Χανίων, 4ος όροφος) θα μιλήσουν ο Μανώλης Συντυχάκης και ο Νίκος Βουρλάκης, υποψήφιος δήμαρχος Χανίων.

-- Στις 7 μ.μ., στην Κέρκυρα (Εργατικό Κέντρο) θα μιλήσει η Αλεξάνδρα Μπαλού, υποψήφια περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων.

-- Στη 1 μ.μ., στη Λέσβο, ο Γιάννης Συκάς, υποψήφιος δήμαρχος Δυτικής Λέσβου, θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου για την ανακοίνωση υποψήφιων δημοτικών συμβούλων, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του τέως δήμου Καλλονής (δίπλα στο ΚΕΠ).

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν πρόταση για να ζήσουμε όλοι οι νέοι καλύτερα, μια ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες, και την πρόταση αυτήν τη μετατρέπει σε δύναμη αγώνα, σύγκρουσης με το σύστημα!

Βέβαια, αν κοιτάξουμε πίσω από τις λέξεις, θα δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα για το πώς ζει ένας νέος και η οικογένειά του στην ΕΕ. Γιατί η (αν)ασφάλεια που του προσφέρει αυτή, μετριέται σε... 120 εκατ. ανθρώπους που ζουν στο όριο της φτώχειας και 51 εκατ. ανθρώπους που ζουν κάτω από αυτό, 17 εκατ. ανθρώπους που είναι άνεργοι, 4,1 εκατ. που είναι άστεγοι, 12,5 εκατ. νέους που βρίσκονται εκτός δουλειάς και εκπαίδευσης, ενώ το 10,2% των μαθητών δεν ολοκληρώνουν το σχολείο.

«Ευκαιρία» για... μόρφωση πετσοκομμένη, κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι με βάση τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης, που θα συμβάλλει ώστε ένας νέος, ήδη από το σχολείο, να αποκτάει κριτήριο, μέθοδο και τρόπο σκέψης που θα συμβάλλει να γνωρίζει τον κόσμο γύρω του, να παρακολουθεί την εξέλιξη της γνώσης. Γι' αυτό, άλλωστε, το «σύγχρονο ευρωπαϊκό σχολείο» μεταφράζεται σε σχολείο - εξεταστικό κέντρο. Γι' αυτό το «σύγχρονο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο» μεταφράζεται σε τεμαχισμό της γνώσης του επιστημονικού αντικειμένου που επιλέγουμε, σκόρπιες δεξιότητες, συνεχόμενα επιμορφωτικά σεμινάρια, που θα μετριούνται με πιστωτικές μονάδες.

«Ευκαιρία» για... μόρφωση που θα μας κοιτάει στην τσέπη. Γιατί ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, μνημόνια και πλεονάσματα σημαίνει υποχρηματοδότηση της Παιδείας, εμπορευματοποίηση της φοιτητικής μέριμνας, γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, μειωμένο διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό. Οποιος έχει λεφτά για φροντιστήριο θα κυνηγήσει τις σπουδές που θέλει. Οποιος έχει λεφτά για να «την παλέψει», θα επιλέξει σπουδές με βάση το αντικείμενο που θέλει και όχι με βάση τον τόπο κατοικίας. Οποιος έχει λεφτά για να «την παλέψει», θα μπορέσει να ολοκληρώσει απρόσκοπτα τις σπουδές του, χωρίς να χρειαστεί να δουλέψει ή να διακόψει για ένα διάστημα.

«Ευκαιρία» για... έρευνα με βάση τον «οδηγό ανάλυσης κόστους - οφέλους» της ΕΕ (για συμφέροντα του κεφαλαίου) και όχι τις δικές μας ανάγκες. Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα βιώνουμε τις συνέπειες της τραγωδίας στο Μάτι και τη Μάνδρα, στο Λονδίνο είδαμε να ξεσπάει μεγάλη πυρκαγιά, καθώς δεν σχεδιάζονται η αντιπυρική, αντιπλημμυρική ή αντισεισμική προστασία και θωράκιση... Την ίδια στιγμή σχεδιάζεται εκατομμύρια ευρώ να δοθούν για «καινοτόμες τεχνολογίες» ενίσχυσης της πολεμικής βιομηχανίας της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

«Κινητικότητα» ανάμεσα... στην ημιαπασχόληση και την ανεργία. Στη Γερμανία 7,5 εκατ. εργάζονται με mini jobs και στη Βρετανία 10 εκατ. εργάζονται υπό το καθεστώς των zero-hour συμβολαίων, που σημαίνει ότι κάθε μέρα δεν ξέρουν ούτε για πόση ώρα, ούτε με τι μισθό θα δουλέψουν. Η κινητικότητα στην ΕΕ είναι η ελευθερία των αστών να μεταφέρουν τα εργοστάσια από τη μια χώρα σε άλλη με φτηνότερο εργατικό δυναμικό, κόστος κ.τ.λ., αφήνοντας πίσω ουρές ανέργων. Αυτή είναι η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ιδρυτική Συνθήκη της ΕΕ δηλαδή!

«Ισότητα» ανάμεσα... στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ανεξαρτήτως φύλου. Γι' αυτό, στο όνομα της ισότητας των δύο φύλων και της προστασίας της μητρότητας, γενικεύτηκαν ακόμα περισσότερο οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης. Γι' αυτό απολύονται έγκυες με τη σφραγίδα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γι' αυτό, άλλωστε, οι γυναίκες αμείβονται με μέση ωριαία αμοιβή κατά 16,7% χαμηλότερη από τους άντρες.

«Ασφάλεια» για... να προχωρήσουν οι πλειστηριασμοί, να χαθεί η όποια προστασία της πρώτης κατοικίας υπήρχε. Αυτό σημαίνει «είσοδος στις αγορές» και «ανάπτυξη». Αυτό σημαίνει η ευρωπαϊκή εποπτεία που θα συνεχίζεται.

«Ασφάλεια»... για την επαναχάραξη των συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων, ακόμα και αν αυτό συνοδεύεται με πολεμικές συρράξεις (όπως έγινε στο παρελθόν με τη Γιουγκοσλαβία). Η ΕΕ σταθερά στηρίζει, από κοινού με το ΝΑΤΟ, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που γίνονται για το μοίρασμα των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Γι' αυτό ανάβει και το φιτίλι όταν μπορεί, όπως έγινε με τη συμφωνία των Πρεσπών ή με τη στήριξη του Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα.

«Ασφάλεια»... για τους μετανάστες που ζουν στοιβαγμένοι στα hot spots, έρμαια των καιρικών συνθηκών. Εγκλωβισμένοι, να μην μπορούν να φτάσουν στον τόπο προορισμού που επιθυμούν (με βάση και τη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας).

«Δημοκρατία» και «ελευθερία» με... ενίσχυση της καταστολής. Οπως είδαμε τις εικόνες μαθητών στη Γαλλία του Μακρόν με τα χέρια δεμένα στην πλάτη επειδή τόλμησαν να κινητοποιηθούν για τα δικαιώματά τους.

«Δημοκρατία» με... το φακέλωμα των προσωπικών δεδομένων να διευρύνεται. Ακόμα και αυτός που θα επιλέξει να ταξιδέψει αεροπορικώς είναι καταδικασμένος τα προσωπικά του στοιχεία να καταγραφούν, ως πιθανός ή δυνάμει τρομοκράτης.

«Δημοκρατία»... χέρι - χέρι με τον φασισμό! Αυτό σημαίνει η στήριξη των φασιστικών καθεστώτων και πραξικοπημάτων (όπως συνέβη στην περίπτωση της Ουκρανίας και του Ορμπαν). Αυτό σημαίνει η εξίσωση του φασισμού και του κομμουνισμού, η διοργάνωση φιεστών που θα την προβάλλουν. Αυτό σημαίνει η ενίσχυση του αλυτρωτισμού, όπως καλλιεργείται στα Βαλκάνια στο όνομα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσής τους. Αυτό σημαίνει, σε τελευταία ανάλυση, η ενίσχυση της αντιλαϊκής πολιτικής που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του εθνικισμού και φασισμού.

Εχουμε πείρα για το αν μπορεί να αλλάξει η ΕΕ, όπως προπαγανδίζουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στο οποίο συμμετέχει! Κάθε φορά που μας λένε ότι έρχεται δήθεν η αλλαγή ή ότι «νέος αέρας θα φυσήξει» στην Ευρώπη, τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Το ζήσαμε με τον Ολάντ και τον Μακρόν στη Γαλλία, με τη «συμμαχία του Νότου», με τον ίδιο τον Τσίπρα και την εκλογή του που θα έφερνε την αλλαγή το 2015.

Και αυτό γιατί η ΕΕ είναι ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους ενάντια στους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνο. Στόχος της είναι τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να θωρακιστούν απέναντι στα αμερικανικά, τα κινεζικά, τα ρωσικά. Γι' αυτό χτυπάνε διαρκώς τα δικαιώματα του λαού, με τη διαρκή εποπτεία, τα μνημόνια, γι' αυτό μπλέκονται διαρκώς σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Και αυτός ο χαρακτήρας της ΕΕ παραμένει, είτε με τους νεοφιλελεύθερους είτε με τους σοσιαλδημοκράτες να κρατάνε το τιμόνι.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι κρίσιμες αποφάσεις σταθερά στηρίζονται από όλα τα αστικά κόμματα, ανεξαρτήτως απόχρωσης, σε κάθε κράτος - μέλος και στο Ευρωκοινοβούλιο. Για παράδειγμα:

Συμφωνούν στο χτύπημα των δικαιωμάτων των λαών, στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Τη στρατιωτική ενίσχυση της ΕΕ προωθούν από κοινού σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι και ακροδεξιοί.

Την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία δεν την στήριξαν μόνο οι δεξιές κυβερνήσεις πριν από 20 χρόνια, αλλά και οι σοσιαλδημοκρατικές (όπως στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη, στη Γερμανία ο Γκ. Σρέντερ και ο «οικολόγος» Φίσερ, στην Ιταλία ο Μ. Ντ' Αλέμα, στη Γαλλία ο Λ. Ζοσπέν).

Την αντιμεταναστευτική πολιτική σήμερα τη στηρίζουν τόσο οι εθνικιστικές κυβερνήσεις του Βίσεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία) όσο και οι κυβερνήσεις των κοσμοπολίτικων και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων (π.χ. Γαλλία).

Οσες αξίες και αν επικαλεστούν, η ΕΕ δεν μπορεί να σταματήσει να μυρίζει σαπίλα! Γιατί σάπιο είναι το σύστημα που υπερασπίζεται!

Η νεολαία σήμερα έχει ανάγκη από:

Ζωή με δικαιώματα και όχι με ευκαιρίες και συμπτώσεις!

Δυνατότητες για να κάνει τα όνειρά της πράξη!

Εφόδια για να φτάσει στο στόχο της, και όχι να είναι ο στόχος της το κυνήγι εφοδίων!

Γιατί σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες για να ζήσουμε καλύτερα, αρκεί να βάλουμε στην άκρη όλους όσοι βάζουν το κέρδος τους πάνω από τη ζωή μας! Και αυτοί είναι η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις και η ΕΕ.

Γι' αυτό χρειάζεται τώρα να ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ! Να γίνουμε πιο πολλοί αυτοί που φωνάζουμε, που αγωνιζόμαστε, που διεκδικούμε, που δεν σκύβουμε το κεφάλι! Να καταβάλλουμε όλοι προσπάθεια για να αλλάξουμε τη ζωή μας, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας! Να μη σπαταλήσουμε τη δύναμή μας, την όρεξή μας σε μάταιες σκέψεις και ενέργειες!

Γι' αυτό οι 500.000 νέοι που ψηφίζουμε σε αυτές τις εκλογές μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια!

Γι' αυτό χρειάζεται να ψηφίσουμε ΚΚΕ ΠΑΝΤΟΥ. Για να δώσουμε δύναμη στη δύναμή μας! Για να παλέψουμε για την Ελλάδα και Ευρώπη του σοσιαλισμού, την Ευρώπη της φιλίας των λαών και της αλληλεγγύης. Γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν πρόταση για να ζήσουμε όλοι οι νέοι καλύτερα, μια ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες, και την πρόταση αυτήν τη μετατρέπει σε δύναμη αγώνα, σύγκρουσης με το σύστημα και διεκδίκησης!

Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε δήμους της Αττικής οργανώνουν συγκεντρώσεις μπροστά στις εκλογικές αναμετρήσεις, καλώντας τη νεολαία να στηρίξει το ΚΚΕ παντού, με ομιλητές υποψηφίους της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Την Κυριακή 31 Μάρτη:

Στην Καλλιθέα, στις 12 μ., στην μπιραρία «Diver» (Δαβάκη 65), θα μιλήσουν ο υποψήφιος δήμαρχος Γιάννης Βακαλόπουλος και ο Κώστας Χαραλαμπόπουλος, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και μέλος της ΚΕΟΕ της ΚΝΕ.

Στο Μπραχάμι, στις 7.30 μ.μ., στην «Αλεγρία» (πλατεία ΙΚΑ), θα μιλήσουν η υποψήφια δήμαρχος Γιώτα Δήμου και ο Πασχάλης Καγιάννης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος και μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στη Νέα Σμύρνη, στις 6 μ.μ., στο «Επιτόκιο» (Κ. Παλαιολόγου και Μεγ. Αλεξάνδρου 60), θα μιλήσουν ο υποψήφιος δήμαρχος Γιάννης Κιουλάνης και η Ελένη Μυτικάρη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Στο Παλαιό Φάληρο, στις 6 μ.μ., στην καφετέρια «Little yard» (Ναυσικάς 62), θα μιλήσουν ο υποψήφιος δήμαρχος Νίκος Γαρδίκης και η Κατερίνα Κομπλίτση, υποψήφια δημοτική σύμβουλος.

Στο Γαλάτσι, στις 8.30 μ.μ., στο «Βαλκανιζατέρ Cafe» (Αγίας Γλυκερίας 12), θα μιλήσει ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης, υποψήφιος δήμαρχος Γαλατσίου, και θα χαιρετίσουν νεολαίοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι.

Την Πέμπτη 4 Απρίλη, στις 2 μ.μ., στο ΤΕΙ Λάρισας (Κυλικείο), θα μιλήσει ο Κώστας Θεοδωρόπουλος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Την Παρασκευή 5 Απρίλη, στις 6 μ.μ., στο Θόλο του Πανεπιστημίου Βόλου, θα μιλήσει ο Θοδωρής Κωτσαντής, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του ΣΠ Λάρισας.

Αυτή είναι άλλωστε και η ομπρέλα κάτω από την οποία επιδιώκει να στεγάσει το περίφημο «προοδευτικό μέτωπο», δηλαδή τη διαμόρφωση ενός νέου σοσιαλδημοκρατικού πόλου, που θα συγκροτείται από τη νέα σοσιαλδημοκρατία της μετεξέλιξης του οπορτουνισμού σε «αριστερά του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του κεφαλαίου» και τα διάφορα ρετάλια της παλιάς και γνωστής, για τη θητεία της υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού, ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Η επίκληση του ακροδεξιού κινδύνου αποτελεί με δυο λόγια το νέο βολικό σχήμα για τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στην πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων. Ουσιαστικά, για μια ακόμα φορά, ο λαός εκβιάζεται ότι αν δεν στηρίξει με την ψήφο του το «μικρότερο κακό» των «προοδευτικών» σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων που θα συνεχίσουν αταλάντευτα την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και υποτίμησης των εργατικών - λαϊκών αναγκών, τότε θα έρθει το «μεγαλύτερο κακό», η ακροδεξιά, ο εθνικισμός και τελικά ο φασισμός.

Αυτό είναι το δίλημμα που «δουλεύεται» και θα δουλευτεί το επόμενο διάστημα συστηματικά από την κυβέρνηση, αξιοποιώντας σε αυτήν την κατεύθυνση τόσο τις εθνικιστικές και αντικομμουνιστικές κορόνες στελεχών της ΝΔ όσο και τη δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών ομάδων.

Γιατί, όμως, το ΚΚΕ λέει ότι πρόκειται για ένα κάλπικο δίλημμα και για ένα σχήμα εγκλωβισμού του λαού;

Πρώτα απ' όλα γιατί αυτές οι δυνάμεις, οι θέσεις τους και η πολιτική τους κατεύθυνση δεν διαφέρουν σε κρίσιμα στρατηγικά ζητήματα σε σχέση με την πολιτική των «δημοκρατικών» και «προοδευτικών» αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η ταύτισή τους στα βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου βγάζει μάτι.

Για το στόχο της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, «προοδευτικοί» και «συντηρητικοί», «δημοκράτες» και «ακροδεξιοί» εκπρόσωποι της αστικής τάξης ψήφισαν από κοινού το 3ο μνημόνιο, εκατοντάδες αντιλαϊκούς - αντεργατικούς νόμους, προκλητικά προνόμια για το κεφάλαιο και τους «επενδυτές».

Για τους ίδιους στόχους η Χρυσή Αυγή, που κατά τ' άλλα προσπαθεί με δήθεν «αντισυστημικές» κορόνες να ψαρέψει στα νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας που γεννάει η αντιλαϊκή πολιτική, κατέθεσε εκατοντάδες Ερωτήσεις για νέα προκλητικά προνόμια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, προτάσεις για ακόμα χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και ειδικές οικονομικές ζώνες - φορολογικούς παραδείσους για το κεφάλαιο, στήνει δουλεμπορικά γραφεία για ακόμα φτηνότερη εργατική δύναμη, λέει ότι «το μνημόνιο της Χρυσής Αυγής (...) θα είναι ελληνικό δημιούργημα, το ελληνικό σχέδιο ανάπτυξης», όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες αστικές δυνάμεις μιλάνε για την Ελλάδα που πλέον έχει την «ιδιοκτησία» των αντιλαϊκών προγραμμάτων.

Από κοινού, είτε προβάλλοντας το «καρότο» είτε το «μαστίγιο», υπηρετούν τους στόχους της αστικής τάξης για την εξασφάλιση «κοινωνικής συναίνεσης» και «εργασιακής ειρήνης», υποταγή δηλαδή της εργατικής τάξης και του λαού στο κεφάλαιο.

Οπως βέβαια και από κοινού υπηρετούν το στόχο της αστικής τάξης για την εξασφάλιση της «πολιτικής σταθερότητας», της αντιλαϊκής «συνέχειας» του αστικού κράτους, ανεξάρτητα από εναλλαγές στο τιμόνι της διακυβέρνησης, όπως έδειξαν μεταξύ άλλων η πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την αναθεώρηση του Συντάγματος, οι διατάξεις που από κοινού ψήφισαν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Και βέβαια όλοι μαζί από κοινού υπηρετούν το στόχο της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της ελληνικής αστικής τάξης εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τη μετατροπή όλης της Ελλάδας σε αμερικανοΝΑΤΟική βάση εφόρμησης, σε «γεωπολιτικό μεντεσέ» για τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή.

Αυτούς τους στόχους, παρά τις δημαγωγικές κορόνες, στηρίζουν και οι εθνικιστικές ακροδεξιές δυνάμεις, από τον Π. Καμμένο, που ως συγκυβερνήτης του ΣΥΡΙΖΑ «συνέβαλε καθοριστικά ώστε το "καράβι" να στρέψει προς τις ΗΠΑ», κατά τη γνωστή του δήλωση, έως τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που λέει ότι η Ελλάδα πρέπει «να εφεύρει έναν τρόπο να καταστεί αναγκαία σε μία ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις» και ότι «η γεωστρατηγική αντίληψη του ελλαδικού χώρου, όπως και η αμυντική πολιτική της χώρας μας, οφείλει να παρακολουθεί και να λαμβάνει υπόψη την αντίληψη των ΗΠΑ για τον ευρύτερο μεσογειακό χώρο και συνακόλουθα τις μείζονες στρατηγικές επιλογές τους» (8ο Συνέδριο, Πολιτικό Πρόγραμμα).

Αλλά και οι διαφοροποιήσεις και διαφωνίες τέτοιων δυνάμεων σε επίπεδο ΕΕ, πολιτικών δυνάμεων που εντάσσονται στο αστικό ρεύμα του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού» και που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ως «κίνδυνο - θάνατο» για την ιμπεριαλιστική ένωση, καλώντας το λαό να κάνει δική του τη «μάχη» για τη διατήρηση της συνοχής της, δεν αφορούν τίποτα παραπάνω από τους όρους με τους οποίους η κάθε αστική τάξη θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, αν αυτό θα γίνει περισσότερο με «προστατευτικά μέτρα» και διεκδικώντας μεγαλύτερα περιθώρια απευθείας στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από τα κράτη εντός ή και εκτός της ιμπεριαλιστικής ένωσης ή με ενίσχυση και «εμβάθυνση» των ευρωενωσιακών πολιτικών.

Και ιστορικά άλλωστε έχει αποδειχτεί ότι αυτές οι δυνάμεις δυναμώνουν και αναβαθμίζονται σε φάσεις που το σύστημα έχει δυσκολίες και ταυτόχρονα οξύνονται οι ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Σε τέτοιες συνθήκες ξεσκεπάζεται και ο πιο αντιδραστικός χαρακτήρας του συστήματος και τέτοιου είδους δυνάμεις βγαίνουν αντικειμενικά στο προσκήνιο, ως δυνάμεις που με πιο αποφασιστικό τρόπο θα δώσουν οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά τη μάχη του ανταγωνισμού σε διεθνές επίπεδο και θα τσακίσουν με όλα τα μέσα το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Αλλωστε, ως τέτοιες, δυνάμεις κρούσης απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα συγκροτούνται οι δυνάμεις αυτές, που πίσω από τη λαϊκιστική δημαγωγία και τις «αντισυστημικές» κορόνες τους βρίσκονται οι πολυποίκιλοι κρυφοί και φανεροί δεσμοί τους με το κεφάλαιο.

Γι' αυτό συστηματικά ΜΜΕ τούς έδωσαν βήμα και λόγο, τους έκαναν «οικείους» σε εργατικά - λαϊκά στρώματα, προσπάθησαν να τους «ξεπλύνουν» από την εγκληματική τους δράση και με κάθε ευκαιρία το επαναλαμβάνουν.

Γι' αυτό συστηματική είναι και η ιδεολογική προετοιμασία για τη στήριξη των δυνάμεων αυτών. Ο αντικομμουνισμός, το σάπιο κατασκεύασμα της ταύτισης κομμουνισμού - ναζισμού που αποτελεί και επίσημη πολιτική της ΕΕ, η αναγωγή απ' όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις των συμφερόντων του κεφαλαίου σε «εθνικό» συμφέρον, οι συκοφαντίες ενάντια στο εργατικό κίνημα, στην απεργία ως μορφή πάλης, στρώνουν όλα μαζί το έδαφος για τις δυνάμεις αυτές.

Τι έχει δείξει επίσης η Ιστορία;

Οτι όλες οι δυνάμεις του αστικού «δημοκρατικού τόξου», πίσω από «αντιφασιστικά» και «αντιακροδεξιά» συνθήματα, άνοιξαν συστηματικά το δρόμο σε τέτοιες δυνάμεις, πρώτα απ' όλα αφοπλίζοντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα, υποτάσσοντάς το στους στόχους του κεφαλαίου αλλά και κάνοντας στην άκρη όταν η αστική τάξη επέλεξε να δώσει το «πράσινο φως» για να έρθουν αυτές οι δυνάμεις στην αστική διακυβέρνηση.

Πολιτικές δυνάμεις, κόμματα και κυβερνήσεις που υπηρετούν το κεφάλαιο και την εξουσία του, όχι μόνο δεν φράζουν το δρόμο στην ακροδεξιά, αλλά τη θρέφουν ακόμα περισσότερο, γιατί θρέφουν το ίδιο το σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει.

Για να μην πάμε πιο πίσω στην Ιστορία, στο πώς π.χ. η γερμανική σοσιαλδημοκρατία έστρωσε το δρόμο για την άνοδο του Χίτλερ και των ναζιστών στην εξουσία, μπορεί κανείς να ρίξει μια ματιά στην πιο πρόσφατη πείρα, όπως π.χ. στην Ιταλία, όπου ο Ρέντσι άνοιξε το δρόμο για να περάσει ο Σαλβίνι, όπως παλιότερα ο Ντ' Αλέμα άνοιξε το δρόμο στον Μπερλουσκόνι, στις δήθεν «αριστερές» κυβερνήσεις της Ρούσεφ και του Λούλα στη Βραζιλία, που έστρωσαν το έδαφος να πατήσει ο φασίστας Μπολσονάρο και πάει λέγοντας.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από την πείρα των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ., η τετράχρονη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και η σημερινή κυβέρνησή του με τμήματά τους, η νομιμοποίηση της δράσης τέτοιων δυνάμεων μέσω της «θεσμικής» εκπροσώπησής τους, όπως π.χ. στις εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, όπου η κυβέρνηση καλεί τους υπόδικους ναζιστές, η συμμετοχή τους σε μια σειρά από κοινά ψηφοδέλτια στις τοπικές εκλογές, η απαράδεκτη καθυστέρηση στη δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, όπως και συνολικά η στάση των δυνάμεων καταστολής απέναντί τους, δείχνουν και τους «δεσμούς αίματος» αυτών των δυνάμεων με το σύστημα και το αστικό κράτος, όπως επίσης και ότι κάθε άλλο παρά «σινικά τείχη» χωρίζουν «προοδευτικές», «συντηρητικές» και ακροδεξιές αστικές πολιτικές δυνάμεις.

Οπως βέβαια «αέρα στα πανιά» τέτοιων δυνάμεων δίνει και η αξιοποίησή τους στις αντιπαραθέσεις και τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αστικών κομμάτων, το «φούσκωμα» με το μυαλό στην κάλπη, π.χ. ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να κόψει ψήφους από τη ΝΔ, το «χάιδεμα» και το «ψάρεμα» της ΝΔ στα βρωμόνερα του εθνικισμού.

Το συμπέρασμα είναι αβίαστο: Η αντιπαράθεση στον εθνικισμό, στο φασισμό, στην ακροδεξιά δεν μπορεί να δοθεί από δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα που τα εκτρέφει και τα ενισχύει, που τα θέλει ως εφεδρεία του, απ' όσους «κρατάνε ψηλά» την αιματοβαμμένη σημαία των ΝΑΤΟ και ΕΕ, παίρνουν τα συγχαρητήρια του ακροδεξιού Τραμπ και βέβαια του κεφαλαίου για τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιούν.

Πραγματική απάντηση στις εκλογές στην ακροδεξιά και τον φασισμό μπορεί να αποτελέσει μόνο η μεγάλη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Για να γκρεμιστεί η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή απ' την τρίτη θέση. Για να πατώσουν οι υποψήφιοί της σε Περιφέρειες και δήμους. Για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα συμφέροντα που γεννούν και θρέφουν το φασισμό. Για να απομονωθούν οι μπράβοι της Χρυσής Αυγής στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές και τους τόπους δουλειάς.

Οι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ και στα «πλυντήρια» που φτιάχνει. Συμπορεύονται με το ΚΚΕ, για να βάλουμε μπροστά τις ανάγκες του λαού, για να αλλάξουμε τους αρνητικούς συσχετισμούς παντού, για να συγκρουστούμε με το σημερινό σάπιο σύστημα, που γεννά τη φτώχεια, τον πόλεμο και το φασισμό.