Πράγματι, έχει κρατήσει πολλά χρόνια η δικομματική κοροϊδία...

Η μεγάλη πλειοψηφία του κυπριακού λαού που ψήφισε κατά του σχεδίου Ανάν, δεν είχε αυταπάτες ότι με μια ψήφο θα ξέμπλεκε, για πάντα, με την προσπάθεια των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και της ΕΕ να επιβάλλουν τη διχοτόμηση και τον πλήρη έλεγχό τους στο νησί. Ηξεραν, ακόμα, οι Κύπριοι πατριώτες ότι το μήνυμα αξιοπρέπειας κι αντίστασης που έστειλαν, με την περήφανη και ιστορική απορριπτική ψήφο τους στα πέρατα της οικουμένης, θα εξαγρίωνε τους ισχυρούς της Γης, οι οποίοι δεν ανέχονται ν' αμφισβητείται η θέληση και η δύναμή τους και, μάλιστα, από μια χούφτα ανθρώπων, που ζουν σ' ένα μικρό νησάκι, «χρυσοπράσινο φύλλο, ριγμένο στο πέλαγο». Γνώριζαν, μάλιστα, ότι οι επιτιθέμενοι θα επανέλθουν εναντίον τους, πιο οργανωμένοι, πιο αποφασιστικοί και πιο άγριοι - αυτό επιχειρούν, τώρα, με την επαναφορά στο προσκήνιο του απορριφθέντος, αμαρτωλού σχεδίου Ανάν - και θα χρειάζονταν περισσότερο περίσσευμα καρδιάς, μεγαλύτερες αντοχές για να συνεχιστεί η αντίστασή τους. Κι είμαστε βέβαιοι ότι ο κυπριακός λαός διαθέτει την ψυχή και το θάρρος που απαιτούν οι καιροί...

Τον «ιχνηλάτη» που είναι βαλτός να οδηγήσει τους «στρατιώτες» στην «παγίδα του εχθρού» θυμίζουν κάποιοι αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ, οι οποίοι ηγούνται τοπικών αγροτικών κινητοποιήσεων. Προσέξτε πώς οργανώνουν τη «δουλιά», ώστε να μην τους πάρουν χαμπάρι οι αγρότες: Στην αρχή, εμφανίζονται ήρεμοι και διαλλακτικοί και συμμετέχουν σε απανωτές συσκέψεις με τους εκπροσώπους του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Κάποια στιγμή, ο μακρύς διάλογος τελειώνει κι αυτοί εμφανίζονται ανικανοποίητοι, δηλώνοντας ότι δεν τους φτάνουν όσα η κυβέρνηση τους δίνει.

Στη συνέχεια το «σενάριο» προβλέπει αλλαγή τακτικής κι από ήρεμοι και διαλλακτικοί, μετατρέπονται σε άγριους και αδιάλλακτους, φωνασκώντας συνεχώς κι απειλώντας με κάθοδο των τρακτέρ στους εθνικούς δρόμους. Προσέξτε, όμως: Οι φωνές τους δε στρέφονται κατά της κυβέρνησης, ούτε συνολικά κατά της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, αλλά κατά μεμονωμένων προσώπων του υπουργείου, ή και υπηρεσιών του, τα οποία και κατηγορούν ότι δεν καταλαβαίνουν τον αγροτικό κόσμο και εκθέτουν την κυβέρνηση. Και, βεβαίως, κουβέντα δεν ξεστομίζουν κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που καθορίζει τις γενικότερες κατευθύνσεις της αντιαγροτικής πολιτικής.

Η τακτική τους έχει διπλό στόχο: Από τη μια, να υπονομεύσει την ενότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων και να προφυλάξει την κυβέρνηση απ' την οργή των αγροτών, κι από την άλλη, ν' αφήσει ανέγγιχτη την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που ξεκληρίζει τους μικρομεσαίους αγρότες και συγκεντρώνει τη γη, την παραγωγή και το αγροτικό εισόδημα στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών κι επιχειρηματιών του αγροτικού τομέα.

«Μάστορες» σ' αυτή την τακτική είναι οι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, Θεσσαλοί αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ, που διοργανώνουν, αυτές τις μέρες, κινητοποιήσεις για το βαμβάκι. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εν λόγω «αγωνιστές», που εμφανίζονται αποφασισμένοι κι ανυποχώρητοι, δε διεκδικούν καλύτερη τιμή για το βαμβάκι, δεν αναφέρονται στον καταστροφικό κανονισμό της ΕΕ που είναι η «πηγή του κακού» για τη βαμβακοκαλλιέργεια, δε λένε κουβέντα κατά της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ, αλλά προβάλλουν, ως αποκλειστικό αίτημα, να παραδοθούν οι αδιάθετες ποσότητες βαμβακιού που υπάρχουν στη Θεσσαλία. Διότι ξέρουν πως αυτό το αίτημα δε θίγει την αντιαγροτική πολιτική και τους διαχειριστές της κι αντί να ενώνει, διχάζει τους βαμβακοπαραγωγούς κι επομένως υπονομεύει τον αγώνα τους. Είναι, λοιπόν, φανερό ότι για να γίνει αποτελεσματικό το αγροτικό κίνημα, πρέπει ν' αποβάλει από τις τάξεις του αυτούς τους «γαλαζούληδες»...

Τα ποιήματα παρατίθενται και στο πρωτότυπο. Κάποια από αυτά τα δώδεκα ποιήματα διασώθηκαν με αρκετούς στίχους. Ενα παράδειγμα: «εγώ δε φίλημμ' αβροσύναν/() τούτο και μοι το λάμπρον έρως τωελίω/ και το κάλον λέλογχε» («αγαπώ την τρυφεράδα, και τούτο μου έλαχε απ' τον έρωτα του ήλιου: το φως και το καλό»). Αλλα με δυο - τρεις στίχους. Εδώ να σημειωθεί ότι οι δύο σωζώμενοι στίχοι ενός ποιήματος - «πλήρης μεν εφαίνετ' α σελάννα/ αι δ' ως περί βωμόν εστάθησαν» («άστραφτε η πανσέληνος/ κι εκείνες στάθηκαν γύρω απ' το βωμό») ενέπνευσε στην Φ. Στεφανίδη, έναν - τολμούμε να πούμε - αριστουργηματικής τέχνης νυχτερινό πίνακα. Αλλα ποιήματα σώζονται ως μονόστιχα σπαράγματα, λ.χ.: «αερίων επέων άρχομαι αλλ' ονάτων» («μ' αιθέρια λόγια ξεκινώ, μα που απόλαυση χαρίζουν»). Αλλα με λιγοστές λέξεις. Αλλα με τρεις, δυο, ή και με μία λέξη τους. Λ.χ. από κάποιο ποίημα διασώθηκαν οι λέξεις «όπταις άμμε» («με καις») και η Φ. Στεφανίδη είδε μέσα από αυτές να ξεπροβάλλει ένα «καμμένο» από τον έρωτα γυναικείο πρόσωπο. Κάποιου ποιήματος διασώθηκε μόνο μια λέξη «βεύδος», την οποία η Φωτεινή Στεφανίδη αποδίδει ως «διάφανο ρούχο, πολύτιμο» και από την οποία εμπνεύστηκε έναν υπεραισθαντικό γυμνό νεανικό γυναικείο σώμα μισοτυλιγμένο με αραχνοϋφαντο σάλι, που εικονογραφεί και το εξώφυλλο.

Εχοντας ταχθεί ανοιχτά υπέρ της αποστρατιωτικοποίησης της Ιντιφάντα, ο Αμπάς δεν έχει, ακόμη, πετύχει - παρά τις αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις - να εκμαιεύσει τη συναίνεση των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων σε μια εκεχειρία, καθώς δεν μπορεί να απαντήσει στο βασικό τους αίτημα για ύπαρξη συγκεκριμένων ανταλλαγμάτων από το Ισραήλ. Δυσαρέσκεια προκάλεσε και η κίνησή του να αποδεχτεί την πρόταση του Βρετανού πρωθυπουργού, Τόνι Μπλερ, για πραγματοποίηση διάσκεψης στο Λονδίνο με θέμα τις «παλαιστινιακές μεταρρυθμίσεις». Ο πρωθυπουργός Αχμάντ Κορέι, σημαίνον στέλεχος της «Φατάχ», εκτίμησε ότι οι Παλαιστίνιοι δε χρειάζεται να μάθουν πώς θα γίνουν καλύτεροι «συνομιλητές του Ισραήλ, αλλά να διαπραγματευτούν μια οριστική συμφωνία».

Ελλείψει ισχυρού αντιπάλου ο Αμπάς, πιθανότατα, θα είναι ο νέος πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι θα καταφέρει και να πείσει τον παλαιστινιακό λαό για την ορθότητα των απόψεών του.