Παπαγεωργίου Βασίλης

Και, βέβαια, δε θα τα πληρώσουν τα χρήματα αυτά οι κυβερνώντες, που τον διόρισαν και, προφανώς, με την τωρινή αλλαγή του, είτε παραδέχονται πως δεν τον θεωρούν κατάλληλο, είτε κάνουν τα κέφια κάποιων άλλων μεγάλων συμφερόντων. Ο κρατικός προϋπολογισμός θα τα πληρώσει, δηλαδή, οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Είπαμε, ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια είναι αυτά...

Και δυο λόγια για το πρόσωπο που αντικατέστησε τον Κ. Μπακούρη, έτσι για να πάρετε και μια άλλη γεύση των «ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων». Λέγεται, λοιπόν, Πέτρος Συναδινός, είναι 46 χρονών, πρόσφατα είχε διοριστεί γενικός γραμματέας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και είναι τεχνοκράτης, αρχιτέκτονας - πολεοδόμος. Οπως δε, γράφει η προχτεσινή «Καθημερινή»: Είναι «πολύ καλύτερα δικτυωμένος, σε σχέση με τον απερχόμενο κ. Κώστα Μπακούρη. Και πάνω απ' όλα, ο κ. Π. Συναδινός έχει σχέσεις και δεσμούς με ισχυρά πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής και επιχειρηματικής σκηνής. Μετέχει - αν δεν πρόλαβε να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας τη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας - και σε διοικητικά συμβούλια εταιριών, όπως η ΙΝΤΡΑΣΠΟΡ, κοινή εταιρία της ΔΕΛΤΑ Πληροφορικής και της ΙΝΤΡΑΣΟΦΤ του κ. Σ. Κόκκαλη». Να σημειώσουμε ακόμη, ότι λίγα χρόνια πριν, είχε διατελέσει και αντιπρόεδρος του ΔΣ της Καμεράτας - Ορχήστρας Φίλων Μουσικής, όπου πρόεδρος είναι ο κ. Λαμπράκης.

Τα πάντα θέλει να υποτάξει η λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία, δηλαδή, το μεγάλο κεφάλαιο. Θέλει τα πάντα να λειτουργούν προς όφελος των συμφερόντων της. Προχτές, σε ημερίδα, που διοργάνωσε η μεγάλη ασφαλιστική εταιρία «Allianz», με θέμα «Ασφαλιστικό σύστημα, προκλήσεις και προοπτικές», παρουσιάστηκε ως μοναδική διέξοδος η «αναμόρφωση» (διάβαζε: διάλυση) του σημερινού ασφαλιστικού συστήματος και η ανάληψη της σχετικής ευθύνης από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Την ίδια μέρα, ο Σ. Κόκκαλης, στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης της «Ιντρασόφτ», ανακοίνωσε ότι θα παρουσιάσει τις προσεχείς ημέρες στον υπουργό Παιδείας πρόταση για τη λειτουργία ειδικευμένων στις νέες τεχνολογίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, χωρίς να διευκρινίσει το νομικό πλαίσιο δράσης τους, αλλά σημειώνοντας πως έχει βρει φόρμουλα παράκαμψης του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου, το οποίο χαρακτήρισε αναχρονιστικό.

Και η κυβέρνηση τι κάνει; Από τη μια, ωραία και μεγάλα λόγια κι όποτε χρειαστεί ψευτο-δικαιολογίες και υπεκφυγές. Και από την άλλη, στην πράξη, προωθεί συστηματικά την υπονόμευση και υποβάθμιση όλων των παρεχομένων από το κράτος σήμερα κοινωνικών υπηρεσιών. Είτε αυτές έχουν σχέση με την Παιδεία, είτε με την Υγεία, είτε με την κοινωνική ασφάλιση και την Πρόνοια, είτε με τον Αθλητισμό κλπ., κλπ. Αφήνει συνεχώς όλο και περισσότερο ζωτικό έδαφος στη βουλιμία και ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου. Και κάθε τόσο, έρχεται και κατοχυρώνει με νόμους και διατάγματα, ό,τι το τελευταίο έχει κατακτήσει στην πράξη.

Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Βέβαια, υπάρχουν και μερικοί, που δεν κρύβουν τα λόγια τους και παραδέχονται την παραπάνω πραγματικότητα, αλλά ισχυρίζονται, ταυτόχρονα, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Θεωρούν μονόδρομο την υποταγή των πάντων στο μεγάλο κεφάλαιο και είτε προτείνουν την ακόμη πιο γρήγορη προώθηση των απαιτούμενων για το σκοπό αυτό αναδιαρθρώσεων και πολιτικών, είτε διεκτραγωδούν την άσχημη έως πολύ άσχημη σημερινή εικόνα των αντίστοιχων δημόσιων τομέων, είτε και τα δυο.

Ας μας επιτρέψουν, να διαφωνήσουμε ριζικά και κατηγορηματικά. Οχι με το τελευταίο. Ο σημερινός δημόσιος τομέας είναι πράγματι έτσι όπως τον λένε. Η εικόνα, όμως αυτή είναι δικό τους αποτέλεσμα. Είναι καρπός της δικής τους εξουσίας και των δικών τους πολιτικών. Η ριζική διαφωνία μας έχει να κάνει με τον αυθαίρετο ισχυρισμό του μονόδρομου. Υπάρχει και άλλος δρόμος κύριοι. Ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Ο δρόμος του σοσιαλισμού, όπου τα πάντα υποτάσσονται στο κοινωνικό συμφέρον και όχι στα συμφέροντα μιας χούφτας εχόντων και κατεχόντων. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία -παρά τα όσα μεσολάβησαν τα προηγούμενα χρόνια στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες- πως όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι θα προσβλέπουν στο δρόμο αυτό.

Associated Press

Οπως θα 'λεγε και κάποιος άνεργος: Η φτώχεια θέλει καλοπέραση...

Associated Press

Περί αυτής ο λόγος. Το βιβλίο «Στη συγκυρία της Αβασίλευτης (Από την επάνοδο του Κωνσταντίνου στην έκπτωση των Γλύξμπουργκ, 1920-1924)», το οποίο, με σύντομη εισαγωγή και ιστορική επιμέλεια του καθηγητή του ΑΠΘ Παύλου Πετρίδη, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Τυπωθήτω» . Το ενδιαφέρον και η χρησιμότητα του βιβλίου δε βρίσκεται στις απόψεις του επιμελητή (ορισμένες ελέγχονται για τον άκριτο φιλοβενιζελισμό τους), αλλά στο αναμφισβήτητο γεγονός ότι φέρνει στο φως, χρονολογικά συγκροτημένα, περισσότερα από τριάντα κρίσιμα ντοκουμέντα -αρκετά από τα οποία είναι δυσεύρετα- για μια τραγική για το λαό μας περίοδο. Μια περίοδος, την οποία προοιωνίστηκαν όσα, με σκευωρό τη μοναρχία, διαδραματίστηκαν στη διετία 1915-1917, μετατρέποντας τον τόπο μας σε μπαίγνιο των τότε ισχυρών της γης. Μια περίοδος, η οποία σημαδεύτηκε από την παλινόρθωση της βασιλικής μοναρχίας (1920) μέχρι και την ανακήρυξη της -εκ προοιμίου ευάλωτης- αβασίλευτης Δημοκρατίας (1924). Και βέβαια, από την ολέθρια για το λαό, ανεδαφική και ολότελα παράλογη μεγαλοϊδεάτικη εκστρατεία για την αναδημιουργία της «Μεγάλης Ελλάδας», που οδήγησε στη Μικρασιατική καταστροφή, στη συντριβή και διασυρμό της Ελλάδας και όσα επακολούθησαν, εξαιτίας και των εκ διαμέτρου αντίθετων πολιτειακών αντιλήψεων των δημοκρατικών. Τα ντοκουμέντα του τόμου προέρχονται από τα Αρχεία Παπανδρέου, Παπαναστασίου, Μυλωνά, την «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», τα Πρακτικά της Βουλής και τον Τύπο της εποχής.

Ο κόσμος

μεταβάλλεται

και παίρνει

όψη άλλη,

νύχια και ράμφος

γερακιού

και γύπα

έχει βγάλει

κι είμαστε

ακόμη

στην αρχή

σε όλο αυτό

το χάλι!

* * *

Ο κόσμος

μεταβάλλεται

αλλάζει πλέον

φτιάξη

πρόσωπο

τίγρης, ύαινας

του δίνει

η «νέα τάξη»

κι αν άπραχτοι

καθίσουμε,

πάει,

θα μας σπαράξει!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι άλλωστε γνωστός ο αγώνας του «Κινήματος των βετεράνων του πολέμου ανεξαρτησίας της Ζιμπάμπουε», που ξεκίνησε πριν πέντε μήνες στη γη μίας χώρας, που το συντριπτικό ποσοστό της καλλιεργήσιμης γης ελέγχεται από μία μικρή τάξη λευκών γαιοκτημόνων. Από τον περασμένο Φλεβάρη έως και λίγες μέρες πριν το σημερινό άνοιγμα των καλπών, έγιναν πολλά με κορυφαίες εξελίξεις την - ενίοτε όχι δίχως θύματα - κατάληψη 1.300 αγροκτημάτων της λευκής μειοψηφίας αλλά και την ενδυνάμωση του αντιπολιτευόμενου «Κινήματος Δημοκρατικής Αλλαγής», που - όπως παραδέχονται και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ - συγκροτήθηκε με τη χείρα της λευκής μειοψηφίας γαιοκτημόνων και της... Γηραιάς Αλβιόνας στο ρόλο μιας άλλης «Αθηνάς».

Θα γεννήσουν «εκπλήξεις» αυτές οι κάλπες; Κατά μερικούς ναι, κατ' άλλους όχι. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο ίδιος ο Ρόμπερτ Μουγκάμπε δε διακυβεύει τίποτε άμεσα απ' όσα οι κάλπες κυοφορήσουν. Εξίσου βέβαιο είναι πως εάν εννοεί πραγματικά τις ριζικές αλλαγές που ευαγγελίζεται πως θα δρομολογηθούν εάν το «ΖΑΝΟΥ» νικήσει σ' αυτές τις εκλογές, τότε η Ζιμπάμπουε θα ζήσει - εάν δε ζει ήδη... - σε εποχές συγκλονιστικών και κρίσιμων εξελίξεων, που εκ των πραγμάτων θα προκαλέσουν αντιδράσεις στο κατεστημένο της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής σκηνής.