Στο σημερινό 4σέλιδο «ΝΕΟΛΑΙΑ» μπορούμε να βρούμε:

-- Ανακοίνωση της ΚΝΕ για την 28η Οκτώβρη.

-- Τραγική η κατάσταση των ελλείψεων και των υποδομών σε ΤΕΙ της επαρχίας. Αγωνιστικές πρωτοβουλίες από φοιτητές και σπουδαστές για το επόμενο διάστημα.

-- Οι νικήτριες ομάδες του 2ου Πανελλαδικού Διαγωνισμού Συλλογικής Ερευνητικής Εργασίας για μαθητές που διοργάνωσαν η ΚΝΕ και ο «Οδηγητής».

-- Αρθρο για την κατάσταση στα Ερευνητικά Κέντρα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι

Πάντα είν' ο ίδιος ο λαός

Η 28η Οκτώβρη '40 είναι η μέρα που η φασιστική Ιταλία επιτέθηκε στη χώρα μας. Ο ελληνικός λαός απάντησε στην επίθεση αυτή με το "ΟΧΙ" στο φασισμό - ναζισμό και την ηρωική του πάλη στα βουνά της Πίνδου και στη συνέχεια μέσα από τις γραμμές του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) - Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), που δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλία του ΚΚΕ.

Γιατί έγινε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος;

Είναι έτσι όπως λέει το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου;

"Η έκρηξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου αποτέλεσε απόρροια της εκβιαστικής τακτικής που άσκησε η ναζιστική Γερμανία απέναντι στις συμμαχικές κυβερνήσεις, οι οποίες φάνηκαν ενδοτικές, προκειμένου να διατηρηθεί η ειρήνη".

Οι πόλεμοι δεν προκαλούνται επειδή το θέλουν κάποιοι "μανιακοί", ούτε λόγω τυχαίων γεγονότων. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα των μεγάλων αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, των αγορών και των πρώτων υλών. Ολα τα καπιταλιστικά κράτη ανταγωνίζονταν για τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, οδηγώντας τους λαούς στη μεγαλύτερη ανθρωποσφαγή στην ιστορία, το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μεγάλη οικονομική κρίση του καπιταλισμού (1929 - '33 και 1937 - '38) όξυνε όλες τις αντιθέσεις τους.

Η ηττημένη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου Γερμανία ήθελε τη ρεβάνς, ενώ οι "αδικημένες" της προηγούμενης μοιρασιάς, Ιταλία και Ιαπωνία, ζητούσαν το "κάτι παραπάνω". Ταυτόχρονα, βασικός στόχος της ναζιστικής Γερμανίας - αλλά και των άλλων καπιταλιστικών κρατών - ήταν η Σοβιετική Ενωση, στην οποία γινόταν η πρώτη προσπάθεια στην ιστορία για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

"Ο Ιωάννης Μεταξάς απέρριψε την ιταμή αξίωση: η Ελλάδα θα υπεράσπιζε έστω και με τα όπλα τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Η αντίδραση του Ελληνα πρωθυπουργού θα συνοψιστεί έκτοτε στη λέξη "όχι". Την ίδια στάση υιοθέτησαν αμέσως και όλοι οι Ελληνες, σπεύδοντας με ενθουσιασμό στο μέτωπο των επιχειρήσεων και στηρίζοντας έκτοτε με κάθε μέσο την αντίσταση στον εισβολέα".

Το "όχι" του Μεταξά στους Ιταλούς ειπώθηκε γιατί Ελληνες πλουτοκράτες που είχαν το πάνω χέρι στις εξελίξεις, συνδέονταν, ήταν με τη μεριά των Βρετανών. Δεν είχε σχέση με τις αγνές προθέσεις που εξέφραζε το "ΟΧΙ" του ελληνικού λαού.

Αλλωστε, την ώρα που ο λαός αντιστεκόταν στην ιταλική εισβολή, ο Μεταξάς έγραφε στο ημερολόγιό του πως τον ανησυχεί η "υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη". Ο υποστράτηγος Π. Πετρουτσόπουλος έγραψε επίσης πως "η Ανώτατη Ηγεσία δεν επίστευεν εις την νίκην, αλλά ήθελεν να ρίψωμεν μερικούς πυροβολισμούς διά την τιμήν των όπλων μας".

Ο λαός, οι απλοί φαντάροι, τίμιοι αξιωματικοί του Στρατού πολέμησαν με σθένος και ηρωισμό και κατάφεραν να πετάξουν τους Ιταλούς έξω απ' τα ελληνικά εδάφη. Ομως, όταν τον Απρίλη του '41 επιτέθηκε η ναζιστική Γερμανία, μέσα σε λίγες μέρες δόθηκε η εντολή για συνθηκολόγηση άνευ όρων, ενώ ακόμα πολεμούσαν. Ετσι η χώρα βρέθηκε κάτω από την τριπλή κατοχή των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων φασιστών.

Είναι έτσι όπως λέει το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου;

"Μετά την κατάληψη του εθνικού εδάφους... η εξόριστη πλέον ελληνική κυβέρνηση... θα υπερασπίσει, με όσα μέσα διέθετε, τα εθνικά συμφέροντα".

Τι έκαναν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι και τα κόμματά τους, φιλελεύθερα, κεντρώα, δεξιά και ακροδεξιά, οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών και των κομμάτων τους;

Ενα τμήμα τους εγκατέλειψε τη χώρα, αρπάζοντας τα κρατικά αποθέματα σε χρυσό και εγκαταστάθηκε μαζί με το Παλάτι στη Μ. Ανατολή, όπου υπό την προστασία των Βρετανών, αλλά και σε διαπλοκή με τους συνεργάτες των κατακτητών, σχεδίαζαν για την "επόμενη μέρα", πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους, ενώ ήταν οι απόντες του αγώνα.

Ενα άλλο τμήμα τους συνεργάστηκε ανοικτά με τις δυνάμεις κατοχής. Ηταν οι γνωστοί δωσίλογοι που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις, επάνδρωσαν στις νέες συνθήκες το κράτος που συνέχισε να λειτουργεί, έφτιαξαν ολόκληρες περιουσίες από την εκμετάλλευση του λαού.

Εφτιαξαν μαζί με τους χιτλερικούς και σε συνεννόηση με τους Αγγλους τα "Τάγματα Ασφαλείας".

Ορκος ταγματασφαλίτη

"Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ".

Αυτούς υμνούν σήμερα οι φασίστες της Χρυσής Αυγής. Γι' αυτό ο Μιχαλολιάκος, αυτή η νοσηρή φάτσα, δήλωνε ότι είναι "η σπορά των ηττημένων του '45. Αυτοί είμαστε. Οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες".

Τα Τάγματα Ασφαλείας που δημιούργησαν οι κατοχικές κυβερνήσεις με τη σύμφωνη γνώμη των Αγγλων, δρούσαν σε ανοιχτή συνεργασία με τους Γερμανούς, ενάντια στους Ελληνες αγωνιστές.

Ορκος ΕΛΑΣίτη

"Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας.

Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του".

Ο πόλεμος βρήκε το ΚΚΕ στην παρανομία, με χιλιάδες στελέχη και μέλη του στα μπουντρούμια, στις εξορίες. Ολοι οι έγκλειστοι ζήτησαν να σταλούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η δικτατορία όχι μόνο απέρριψε όλα τα αιτήματα, αλλά και τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Οι κομμουνιστές που δεν είχαν συλληφθεί, πήραν μέρος παλικαρίσια στον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ξεχωριστός ήταν ο ρόλος των Κομματικών Στρατιωτικών Οργανώσεων της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου και της 9ης Μεραρχίας Δυτ. Μακεδονίας.

Με γράμμα του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, δίνεται το σάλπισμα της Αντίστασης.

Οι κομμουνιστές δραπετεύουν και μαζί με όσους βρίσκονται στην παρανομία οργανώνουν την Αντίσταση. Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ δημιουργείται τον Αύγουστο του 1941 το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ) και στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 το θρυλικό ΕΑΜ, όπου συσπειρώθηκε η συντριπτική πλειοψηφία του λαού: Εργάτες, φτωχοί αγρότες, νεολαία. Στις 16 Φεβρουαρίου 1942 δημιουργήθηκε το ένοπλο τμήμα του, ο ΕΛΑΣ, με καπετάνιο τον Αρη Βελουχιώτη. Λίγο αργότερα (23 Φεβρουαρίου 1943) ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η ΕΠΟΝ.

Με την απεργία και τα συλλαλητήρια, με το σαμποτάζ και το όπλο στο χέρι, με την πένα και το "χωνί", οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες έδωσαν τη μάχη, απελευθερώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας, σώζοντας το λαό από την πείνα, δημιουργώντας στις απελευθερωμένες περιοχές την Αυτοδιοίκηση, τις Συνελεύσεις του χωριού, τη Λαϊκή Δικαιοσύνη και τη Λαϊκή Παιδεία. Για πρώτη φορά ψήφισαν οι γυναίκες και οι νέοι από 18 χρονών. Σε όλα αυτά το σχολικό βιβλίο Ιστορίας πάλι της Γ' Λυκείου αφιερώνει μόλις 153 λέξεις!

Στα χρόνια της Κατοχής, αλλά και μετά, το ΚΚΕ έγινε ο εμπνευστής, ο καθοδηγητής, ο νους και η ψυχή του λαϊκού αγώνα. Χιλιάδες απ' τα καλύτερα παιδιά του έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση από τους ξένους και ντόπιους εκμεταλλευτές.

Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία κοινοβουλευτικά, με τη στήριξη και ανοχή όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Ο ναζισμός - φασισμός ήταν γέννημα του καπιταλισμού, μια άγρια, εκμεταλλευτική μορφή διαχείρισης του συστήματος. Η καπιταλιστική κρίση του '29 - '33, ο αντικομμουνισμός και αντισοβιετισμός που καλλιεργούνταν, έστρωσαν το έδαφος. Το ναζιστικό κόμμα που παρουσιαζόταν ως "αντισυστημικό" και "υπέρ των φτωχών Γερμανών", ενισχύθηκε με δισεκατομμύρια από γερμανικά, αλλά και αμερικανικά, αγγλικά μονοπώλια και επιχειρηματικούς ομίλους όπως η "Standard Oil", η "Ford", η "Siemens", η "Κρουπ", η "Τίσεν" κ.ά. Με τη δική τους στήριξη ήρθε ο Χίτλερ στην εξουσία, αυτούς υπηρέτησε. Το ναζιστικό καθεστώς μετέτρεψε πρώτα τους Γερμανούς εργάτες σε σκλάβους για τα κέρδη των Γερμανών καπιταλιστών. Ο πόλεμος ήταν το επόμενο βήμα για να επεκταθούν τα γερμανικά μονοπώλια σε νέες αγορές και πηγές, αλλά και για να χτυπηθεί η Σοβιετική Ενωση.

Είναι έτσι όπως λέει το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου;

"Ενώ εξελίσσονταν οι επιχειρήσεις στο αλβανικό μέτωπο, ο Χίτλερ, διαρρηγνύοντας τις φιλικές έως τότε σχέσεις του με τον Στάλιν, είχε καταρτίσει [...] το σχέδιο για την εισβολή στην ΕΣΣΔ...".

Τέτοιες σχέσεις δεν υπήρξαν ποτέ! Βασικός στόχος της ναζιστικής Γερμανίας ήταν εξαρχής η Σοβιετική Ενωση. Το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ εξασφάλισε στη Σοβιετική Ενωση πολύτιμο χρόνο για την προετοιμασία της για να τσακίσει το φασισμό, όπως και έγινε!

Περισσότερα από 20.000.000 έφτασαν οι ανθρώπινες απώλειες της Σοβιετικής Ενωσης, ανάμεσά τους το άνθος των κομμουνιστών, 2.000.000 μέλη του Κόμματος των Μπολσεβίκων που έδωσαν τα πάντα - και την ίδια τους τη ζωή - για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας και την απελευθέρωση των λαών. Συγκριτικά, οι απώλειες των ΗΠΑ και της Βρετανίας ήταν 405.000 και 375.000 αντίστοιχα. Οι δύο τελευταίες άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη το 1944, για να προλάβουν την απελευθερωτική πορεία του Κόκκινου Στρατού.

Την 1η Μάη του 1945, η σημαία της ΕΣΣΔ κυμάτισε στο Ράιχσταγκ - στη γερμανική Βουλή - στο Βερολίνο. Ηταν ουσιαστικά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του έπους που έγραψαν οι λαοί, με μπροστάρη το λαό της Σοβιετικής Ενωσης και τον Κόκκινο Στρατό, που συνέτριψε τη ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της.

Οταν ένας λαός αποφασίσει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, όταν αποφασίσει ο ίδιος να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων, τότε μπορεί να κάνει το αδύνατο δυνατό, μπορεί να νικήσει αυτόν που στα μάτια του φαίνεται ανίκητος.

Σκέψου! Τι θα είχε γίνει αν εκείνα τα χρόνια είχε επικρατήσει η λογική της ατομικής λύσης, ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι οι δυσκολίες είναι αξεπέραστες.

Οι εκμεταλλευτές, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές από τη μία μεριά και η εργατική τάξη, ο λαός από την άλλη, είναι δύο κόσμοι σε διαρκή αναμέτρηση. Ποτέ δεν είχαν και δε θα έχουν κοινά συμφέροντα. Οι καπιταλιστές θέλουν μια "πατρίδα" που θα εξασφαλίζει την κερδοφορία τους και το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους έχουν ανάγκη από μια πατρίδα λεύτερη από ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές. Γι' αυτό ο μόνος γνήσιος, αληθινός πατριωτισμός είναι ο αγώνας για να πάρει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του με τη δική του εξουσία και όχι οι θυσίες για να σωθούν οι καπιταλιστές και οι συμμαχίες τους, όπως σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ.

Οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη στους καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους, στις κυβερνήσεις τους. Με οργάνωση και το δικό μας αγώνα, μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Μπορούμε να έχουμε όσα αξίζουμε και όχι να ελπίζουμε στα "ψίχουλα" που θα περισσέψουν απ' το τραπέζι των εκμεταλλευτών.

Οι θυσίες στην πάλη, ο μαζικός λαϊκός ηρωισμός θα φέρουν αποτέλεσμα: Μια καλύτερη ζωή. Για να κάνει ο λαός κουμάντο στον πλούτο που παράγει, με την εξουσία στα χέρια του, χωρίς μονοπώλια και εκμεταλλευτές. Ελα μαζί μας! Οργανώσου στην ΚΝΕ! Μπες στον αγώνα για το γκρέμισμα του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ανεργίας! Για τη νέα κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, του δίκιου, της ζωής με σύγχρονα δικαιώματα, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο».

Απέναντι στα εκρηκτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν φοιτητές και σπουδαστές σε όλη τη χώρα, η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) απευθύνει κάλεσμα δράσης προς τους Συλλόγους πανελλαδικά, με αγωνιστικούς σταθμούς:

• Σήμερα και αύριο, που οργανώνονται δράσεις στις Σχολές ενάντια στην υποχρηματοδότηση, οι οποίες θα κορυφωθούν με συμμετοχή στα αυριανά συλλαλητήρια.
• Στις 5 Νοέμβρη, που θα πραγματοποιηθούν πολύμορφες δράσεις σε όλες τις Σχολές.
• Στις 12 Νοέμβρη, που καλεί να κλείσουν οι Σχολές και να συμμετάσχουν οι φοιτητές και σπουδαστές στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

ΤΕΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

Οι θέσεις στην εστία είναι 500 για 5.000 σπουδαστές. Φέτος από τις 230 αιτήσεις έγιναν δεκτοί μόνο 60 σπουδαστές. Εχουν δημιουργηθεί υπεράριθμα τμήματα με σπουδαστές να πηγαίνουν από τη μια αίθουσα στην άλλη για να κάνουν μάθημα. Λόγω της έλλειψης καθηγητών καθυστέρησαν ένα μήνα να ξεκινήσουν τα εργαστήρια. Ακόμη, οι σπουδαστές είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν για σημειώσεις και αναλώσιμα. Το κόστος μεταφοράς μπορεί να φτάσει και τα 2,5 ευρώ τη μέρα (ακόμα και 50 ευρώ το μήνα) αν ο σπουδαστής χρειαστεί να πάει δύο φορές στη σχολή του. Οι μόνιμοι καθηγητές είναι 105 και απαιτούνται άλλοι 100 για 7 τμήματα.

ΤΕΙ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Τα μαθήματα ξεκίνησαν με ένα μήνα καθυστέρηση εξαιτίας των ελλείψεων σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής και στο Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων στην Καλαμάτα υπάρχουν τεράστια κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Στο Τμήμα Μηχανικών και Πληροφορικής στη Σπάρτη, τα εργαστηριακά μαθήματα από 48 μειώθηκαν σε 17 (!!!) λόγω αδυναμίας να στηριχτούν οικονομικά. Τα δωμάτια που υπάρχουν μπορούν να φιλοξενήσουν μόλις 220 σπουδαστές και αυτά μόνο στην Καλαμάτα, την ώρα που μόνο φέτος οι εισακτέοι είναι 1.000. Η οικονομική ασφυξία του ιδρύματος είναι πιθανό να οδηγήσει σε μείωση των μερίδων φαγητού.

TEI ΛΑΡΙΣΑΣ

Λόγω της έλλειψης εκπαιδευτικού προσωπικού πολλά μαθήματα δεν γίνονται. Στη ΣΕΥΠ υπάρχουν μόνο 8 από τους 25 καθηγητές που απαιτούνται, στη Νοσηλευτική 8 από τους 25, στα ιατρικά εργαστήρια 7 από τους 20. Στη ΣΤΕΦ Λάρισας υπάρχουν λίστες αναμονής στα εργαστήρια λόγω πάλι της έλλειψης καθηγητών με κίνδυνο πολλοί σπουδαστές να χάσουν το εξάμηνο. Το Τμήμα Πληροφορικής δεν έχει ούτε έναν Η/Υ και καλούνται οι σπουδαστές να φέρνουν λάπτοπ από το σπίτι τους!

Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ενδυσης - Κιλκίς

Το Τμήμα Σχεδιασμού και Παραγωγής Ενδυμάτων στο Κιλκίς (πρώην παράρτημα του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης) στεγάζεται στο κτίριο του ΟΑΕΔ, το οποίο δεν μπορεί να φιλοξενήσει τις εργαστηριακές υποδομές. Το νέο κτίριο που προορίζεται να στεγάσει το Τμήμα είναι έτοιμο από το Δεκέμβρη του 2013, όμως μένει αχρησιμοποίητο, καθώς, στο πλαίσιο του σχεδίου «Αθηνά», το τμήμα μετονομάστηκε σε Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ενδυσης, εντάχθηκε διοικητικά στο ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας (Σερρών), χωρίς όμως να έχει μεταβιβαστεί και η κυριότητα του κτιρίου, ενώ γεωγραφικά βρίσκεται στο Κιλκίς. Πέρσι μέχρι και το τέλος Δεκέμβρη, δεν υπήρχε πετρέλαιο και φοιτητές και καθηγητές έφερναν αερόθερμα από τα σπίτια τους για να ζεσταθούν. Κάθε χρόνο, ο κάθε καινούριος φοιτητής δίνει από την τσέπη του τουλάχιστον 100 ευρώ και καθώς μεγαλώνει το εξάμηνο αυξάνονται και τα έξοδα για τα αναλώσιμα υλικά. Οι διαδρομές που κάνουν οι φοιτητές που μένουν Θεσσαλονίκη, αλλά και φοιτητές που μένουν στο Κιλκίς και αναγκαστικά πηγαίνουν στη Θεσσαλονίκη για υλικά και υφάσματα που χρειάζονται, είναι τόσο πολλές που τα έξοδα γι' αυτές μπορεί να αγγίξουν έως και τα έξοδα ενοικίου ενός σπιτιού! Στην πόλη του Κιλκίς δεν υπάρχουν εστίες, με αποτέλεσμα οι φοιτητές που πάνε για σπουδές αναγκαστικά πρέπει να νοικιάζουν.

• Τις επόμενες μέρες ο «Ριζοσπάστης» θα συνεχίσει το ρεπορτάζ με στοιχεία γύρω από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΤΕΙ της χώρας, με παραδείγματα και από άλλα επαρχιακά ιδρύματα.

Στιγμιότυπο από τη βράβευση των νικητριών ομάδων

Για εκπληκτική ποιότητα των συμμετοχών έκανε λόγο κατά τη βράβευση η επιτροπή, που δυσκολεύτηκε στην ανάδειξη των νικητών μέσα από τις 115 μαθητικές ομάδες απ' όλη την Ελλάδα που πήραν μέρος, μετά από πολλή δουλειά στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους, με όρους συλλογικότητας, αναζητώντας και ανακαλύπτοντας και οι ίδιοι, φτάνοντας σε συμπεράσματα που μοιράστηκαν με τον περίγυρό τους. Στους μαθητές δόθηκε συμβολικά ως βραβείο ένα αντίγραφο του πίνακα «Ανθρωποι» του Κονσταντίν Γιον.

Οι εργασίες που διακρίθηκαν και γενικότερα οι συμμετοχές των μαθητών βρίσκονται όλες αναρτημένες στην ιστοσελίδα www.kne.gr, όπου μπορεί κανείς να διακρίνει τη δουλειά που έγινε, την εμβάθυνση που επιχείρησαν ξεκινώντας από το σύνθημα του διαγωνισμού «Η γνώση είναι ζήτημα ζωής». Δημιουργώντας τη βεβαιότητα ότι θα εντυπωσιάσουν και στον επερχόμενο 3ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», ο οποίος θα προκηρυχθεί και θα ανακοινωθεί τις επόμενες μέρες.

Η ομάδα μαθητών από την Τρίπολη ήταν οι νικητές στη θεματική ενότητα «Ναρκωτικά: Είναι ελευθερία να ψάχνεις τη φυγή;». Το βίντεο που ετοίμασαν, ξεκινά με τους μαθητές να γράφουν σε έναν τοίχο με κατακόκκινα γράμματα «Ζωή ολόκληρη όχι με δόσεις», αφού προηγουμένως έχουν σβήσει φασιστικά συνθήματα, για να αποτυπώσουν το δικό τους μήνυμα ζωής.

Με συνεντεύξεις, σκετς, εικόνα και ήχο, οι μαθητές προσέγγισαν το θέμα από τη σκοπιά «"Αρρώστια", "περιέργεια" ή κοινωνικό πρόβλημα; "Μαγκιά" και "ελεύθερη επιλογή" ή μπανανόφλουδα του συστήματος;». Παρουσίασαν μία συζήτηση με ειδικευόμενη γιατρό, μέλος του ΕΣΥΝ, που απάντησε στις ερωτήσεις τους, οι οποίες είναι και απορίες των συνομηλίκων τους, ενώ προβάλλονταν εικόνες από το πού φέρνει τους νέους ανθρώπους η χρήση και από την τεράστια προσπάθεια των παιδιών που έχουν απεξαρτηθεί. Φωτίστηκαν έτσι με απλό τρόπο και σε επιστημονική βάση ζητήματα όπως ποιες ουσίες θεωρούνται ναρκωτικά, αν υπάρχουν βαριά και ελαφριά ναρκωτικά, τα αίτια της τοξικομανίας στην ιστορικότητά της, πώς δημιουργούνται άνθρωποι μονοδιάστατοι των οποίων η ζωή περιστρέφεται γύρω από την εξάρτησή τους, αλλά και μύθους για τη σύνδεση των ναρκωτικών με την τέχνη, με τις μορφές μεγάλων δημιουργών απ' όλο το φάσμα της τέχνης, οι οποίοι με καθαρό μυαλό έδωσαν αριστουργήματα κοιτώντας και αμφισβητώντας τον κόσμο που είχαν γύρω τους, αντί να επιλέξουν τη «φυγή».

Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας στην παρουσίαση, η ομάδα μαθητών από την Ελασσόνα, που διακρίθηκε στη θεματική ενότητα «Εμπνεόμαστε από την ποίηση και τη λογοτεχνία», ετοίμασε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στη ζωή του μεγάλου δημιουργού, με έμφαση στο έργο του «Ο Κύκλος με την Κιμωλία». «Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είμαι από τα μαύρα δάση» ακούγεται στο τραγούδι που αποτελεί το μουσικό «χαλί» για την παρουσίαση, ενώ με κείμενα και φωτογραφίες ξετυλίγεται η ζωή του από τη γέννηση, την ένταξη στο κίνημα, το έργο και το θάνατό του, με λόγια του ίδιου του συγγραφέα να παρεμβάλλονται για να εξηγούν αυτή την πορεία.

Η ιστορία της συγγραφής του «Κύκλου με την Κιμωλία», εικόνες από τις αμέτρητες θεατρικές αποδόσεις του και αναφορές στο περιεχόμενό του, συνθέτουν το δεύτερο κομμάτι της παρουσίασης, που κλείνει με την επισήμανση πως «"Ο Κύκλος με την Κιμωλία" θα πρέπει να εκτιμηθεί ως ιδιαίτερα χρήσιμος στην προσπάθειά μας να τοποθετηθούμε για το παρελθόν και κυρίως να αποφασίσουμε για το μέλλον. Η συσσώρευση απίστευτου πλούτου σε λίγα χέρια με την ταυτόχρονη εξαθλίωση των λαών πρέπει να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως οι εργαζόμενοι μπορούν να ακολουθήσουν τη δική τους στράτα».

Ενα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκιμαντέρ, φτιαγμένο μετά από έρευνα από τους μαθητές γυμνασίων των Ιωαννίνων, απέσπασε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία «Ο τόπος μου, από το χτες στο σήμερα». Ξεκινώντας από δύο κεντρικά σημεία της πόλης τους, ανατρέχοντας σε ένδοξες στιγμές της ιστορίας του λαϊκού κινήματος με τις οποίες αυτά συνδέονται, καταλήγουν κοιτώντας στο αύριο με αισιοδοξία που πηγάζει από αυτή την ιστορία.

Πρώτος σταθμός είναι οι φυλακές Φιξ, όπου κρατούνταν και βασανίζονταν Γιαννιώτες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές, οι οποίοι υπέφεραν απάνθρωπα βασανιστήρια. Οι μαρτυρίες μιλούν για ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, για γιατρό που επόπτευε τα βασανιστήρια, τα οποία υπέστησαν ακόμα και 16χρονα παιδιά, για το «Νταχάου των Ιωαννίνων», όπως αποκαλέστηκε.

Δεύτερος σταθμός της έρευνας των μαθητών ήταν το κτίριο της Ζωσιμαίας Ακαδημίας, που σήμερα είναι σχολείο και είχε στεγάσει τη στημένη δίκη της «υπόθεσης Πρίντζου», τον Ιούλη του 1948. Οι μαθητές εστιάζουν στους 48 αγωνιστές, με εξέχουσα τη μορφή της Ευτυχίας Πρίντζου, ως παράδειγμα κομμουνίστριας αγωνίστριας, από τους χιλιάδες που στάθηκαν αλύγιστοι μέχρι το τέλος. Οι μαθητές στο βίντεό τους τονίζουν την ειρωνεία, στο κτίριο «όπου κάποτε δικάστηκε ο λαός από ντόπιους και ξένους φασίστες», χιλιάδες μαθητές της πόλης όπως και οι συμμαθητές τους ανά τη χώρα να μη διδάσκονται πως οι αγώνες του λαού τσάκισαν το φασισμό, να μη διδάσκονται από τους αγώνες του λαού.

Το βίντεο φιλοξενεί την πολύτιμη μαρτυρία του τότε γραμματέα της ΕΠΟΝ, Ανδροκλή Γκέλια, ο οποίος μεταφέρει γλαφυρά το κλίμα της εποχής και μιλά για τους αγωνιστές που, όπως επισημαίνει, δε λογάριαζαν τίποτα μπροστά στο μεγάλο στόχο.

Η ημερομηνία «12 Απρίλη 1961. Οταν το μπόι του ανθρώπου ψήλωσε ως το διάστημα...» ήταν η αφετηρία για την ομάδα μαθητών από το 5ο - 6ο Γυμνάσιο Σερρών και Γυμνάσιο Αγ. Πνεύματος Σερρών, που διακρίθηκε στη θεματική ενότητα «Η "μαγεία" της επιστήμης και της τεχνολογίας».

Ιστορικά πλάνα από την εκτόξευση του «Vostok 1», όταν ο άνθρωπος έβγαινε στο διάστημα για πρώτη φορά, βιογραφικά στοιχεία για τον Γιούρι Αλεξέγιεβιτς Γκαγκάριν, οδηγούν τα βήματα της αναζήτησης από την πρώτη ιστορική πτήση του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα, στην πρώτη κοινωνία που οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Οι μαθητές συνδέουν εκείνα τα 108 λεπτά πτήσης με όλα εκείνα τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού που αποδεικνύουν πως σ' ένα σύστημα χωρίς εκμετάλλευση μπορούν να απελευθερωθούν και να μπουν σε κίνηση οι δυνατότητες του ανθρώπου προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. Φτάνοντας στο σήμερα. Στην καπιταλιστική Ρωσία, όπου «σύμφωνα με έρευνα που έγινε πριν από μερικά χρόνια, το 32% πιστεύει ότι ο Ηλιος γυρίζει γύρω από τη Γη και όχι η Γη γύρω από τον Ηλιο»...

Ειδικά, δε, για τους εργαζόμενους στα Ερευνητικά Κέντρα, το πλέον οξυμένο και άμεσο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι πολλά ερευνητικά προγράμματα τελειώσανε πρόσφατα ή πρόκειται να τελειώσουν μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ παράλληλα δεν έχουν προκηρυχθεί νέα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλοί εργαζόμενοι να κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά ή να είναι ήδη άνεργοι. Παράλληλα, πολλοί υποψήφιοι διδάκτορες ή μεταδιδακτορικοί ερευνητές εξωθούνται να συνεχίσουν να δουλεύουν αμισθί, έτσι ώστε να μην πάει στράφι η δουλειά τόσων χρόνων και να ολοκληρώσουν τη διατριβή τους ή κάποια δημοσίευση. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στο ΕΚΕΒΕ «Αλέξανδρος Φλέμινγκ» τελείωσαν πρόσφατα ή τελειώνουν 15 ελληνικά προγράμματα σε όλα σχεδόν τα εργαστήρια, ένα ολόκληρο εργαστήριο έχει ήδη εγκαταλείψει το Κέντρο, ενώ τα προγράμματα που λήγουν μέχρι το τέλος του χρόνου αφορούν άλλους 44 εργαζομένους.

Η επικείμενη λήξη των προγραμμάτων δημιουργεί ένα κλίμα διαρκούς πίεσης, ώστε να «βγουν οι προθεσμίες», με αποτέλεσμα πολλοί συνάδελφοι να δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια πολύ πέραν του 8ώρου ή ακόμα και να μην πήραν άδεια το καλοκαίρι για να μην «πάει πίσω η δουλειά».

Παράλληλα, καλλιεργείται έντονος ανταγωνισμός και διεξάγεται ένα ασταμάτητο κυνήγι προγραμμάτων.

Σημαντικότατο ρόλο στα παραπάνω παίζει προφανώς και η διαρκώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση της Eρευνας τα τελευταία χρόνια, η οποία πολλές φορές καθυστερεί τραγικά ή υπόκειται σε επιπλέον περικοπές μέχρι να φτάσει τελικά στα ερευνητικά ιδρύματα.

Οι εξαγγελίες και διαβεβαιώσεις μάλιστα της συγκυβέρνησης για την προκήρυξη προγραμμάτων μέσα στο καλοκαίρι, αποδείχτηκαν, για μια ακόμη φορά, «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Είναι σαφές ότι οι όποιες εξαγγελίες του υπουργού κ. Φωτάκη για προκήρυξη προγραμμάτων το επόμενο διάστημα (πακέτο «Γιούνκερ», ΕΣΠΑ) ή την απόδοση των λεγόμενων «matching funds», ακόμη κι αν υλοποιηθούν, πάλι δε λύνουν το πρόβλημα. Σε καμία περίπτωση τα χρήματα αυτά δεν επαρκούν για να καλυφθούν όλοι οι εργαζόμενοι που θα μείνουν το αμέσως επόμενο διάστημα ξεκρέμαστοι. Πέραν αυτού, μέχρι να ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες (προκηρύξεις - κατάθεση προτάσεων - αξιολογήσεις κ.λπ.), θα περάσουν αρκετοί μήνες μέχρις ότου δουν οι εργαζόμενοι το χρώμα του χρήματος... Αλλωστε, κι όποιοι ακόμα, κάποια στιγμή, βρουν δουλειά, αυτή θα είναι με τους ίδιους όρους και σε λίγο καιρό θα 'ναι και πάλι «στον αέρα».

Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει ότι η καρδιά του προβλήματος είναι ο τρόπος που λειτουργεί η Ερευνα γενικότερα. Η πλειοψηφία των εργαζομένων στα Ερευνητικά Κέντρα δουλεύει με ετήσιες ή και μικρότερης διάρκειας συμβάσεις ή και με συμβάσεις έργου, ενώ η απρόσκοπτη συνέχιση του έργου τους (ερευνητικού και μη) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξασφάλιση προγραμμάτων. Αμεση συνέπεια αυτού, είναι το γεγονός ότι ουσιαστικά το αντικείμενο της Ερευνας καθορίζεται από τα διαθέσιμα προγράμματα. Ακόμα κι αν κάποιος θέλει να ερευνήσει ένα θέμα, που να έχει μάλιστα μεγάλο ενδιαφέρον από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών, για το οποίο, όμως, δεν μπορεί να βρεθεί χρηματοδότηση από κάποιο πρόγραμμα, θα αναγκαστεί να ερευνήσει κάτι άλλο, αν θέλει να συνεχίσει να δουλεύει στο χώρο.

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση σε πολλές χώρες του εξωτερικού, όπου άρχισαν να εμφανίζονται σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης και μισθοδοσίας τα τελευταία χρόνια, γεγονός που υποδηλώνει ότι το πρόβλημα είναι γενικότερο και δεν έχει να κάνει μόνο με τα χρέη της Ελλάδας, την κακοδιαχείριση κ.λπ.

Τι δείχνουν τα παραπάνω; Οτι, σε τελική ανάλυση, αιτία είναι η στρατηγική του κεφαλαίου για την Ερευνα, το οποίο αποζητεί, μέσω αυτής, να αυγατίσει τα κέρδη του, να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του, να κατοχυρώσει την κυριαρχία του. Τα προγράμματα δίνονται κατά βάση σε ερευνητικά πεδία που μπορεί να αποφέρουν κέρδος είτε άμεσα είτε μεσοπρόθεσμα. Το παράδειγμα των λεγόμενων «ορφανών» νόσων είναι αποκαλυπτικό: Πρόκειται για νόσους για τις οποίες δε γίνεται καμία έρευνα για να βρεθεί η θεραπεία τους, επειδή πολύ απλά ο αριθμός των ασθενών είναι πολύ μικρός και άρα δε θα αποφέρουν κάποιο ιδιαίτερο κέρδος στη φαρμακοβιομηχανία που θα παρασκεύαζε το αντίστοιχο φάρμακο.

Στους χώρους της έρευνας πέφτει πολύ παραμύθι και λιβάνισμα, ότι δήθεν χάρη στην ΕΕ έχουμε προγράμματα και μπορούμε να κάνουμε έρευνα κ.λπ. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Η ΕΕ γεννάει από μόνη της χρήμα; Ολα τα κράτη - μέλη (συμπεριλαμβανομένης και τη Ελλάδας), μέσω της σκληρής άμεσης και έμμεσης φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων, συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό της ΕΕ, η οποία στη συνέχεια ξαναμοιράζει τα χρήματα αυτά σε διάφορα προγράμματα. Ετσι, πάνω από το 80% των χρημάτων που παίρνει η Ελλάδα ως προγράμματα από την ΕΕ, ο λαός τα έχει ήδη προπληρώσει! Επιπρόσθετα, η στρατηγική της ΕΕ σε ό,τι αφορά την εργασία γενικότερα, δηλαδή: Κινητικότητα - ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας - ανταγωνισμός, βάζει έντονα το στίγμα της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα (ένα από τα πολλά): ο τελευταίος νόμος για την έρευνα (που ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι θα καταργούσε άμεσα, όπως και τα μνημόνια βέβαια...) αναφέρει ότι μπορείς να δουλεύεις ως μεταδιδάκτορας (δηλαδή με συμβάσεις, για όσους έχουν ολοκληρώσει το διδακτορικό) το πολύ μέχρι 7 χρόνια. Για μετά, είτε γίνεσαι μόνιμος ερευνητής (τέτοιες θέσεις έχουν να προκηρυχτούν περίπου από τον καιρό του Νώε), είτε, πολύ απλά, φεύγεις...

Οσο, λοιπόν, η έρευνα συνεχίζει να λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα, τόσο θα επανεμφανίζονται συνεχώς τα ίδια προβλήματα σε όλο και πιο έντονη μορφή. Υπάρχει λύση; Η ουσιαστική λύση του προβλήματος θα ήταν η έρευνα να γίνεται με σχέδιο και με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι τα κέρδη, αφού μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί απρόσκοπτα η απαραίτητη χρηματοδότηση, ώστε να μην υπάρχει συνεχώς ο φόβος της απώλειας θέσεων εργασίας αλλά και διακοπής της έρευνας.

Κάτι τέτοιο όμως δε γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, κι ο δρόμος αυτός φωτίζεται κι ανοίγει μέσα από τη δράση μας σήμερα. Ετσι, λοιπόν, για το φλέγον ζήτημα των απολύσεων (όπως κι αν βαφτίζονται, τέτοιες είναι) λόγω λήξης των προγραμμάτων, δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να διεκδικήσουμε να μη μείνει κανένας χωρίς δουλειά, κανένας να μην αναγκαστεί να δουλέψει τζάμπα. Να απαιτήσουμε άμεσα κρατική χρηματοδότηση επαρκή για να καλύψει πλήρως τις μισθολογικές - ασφαλιστικές ανάγκες για όλους τους εργαζόμενους (μόνιμους και συμβασιούχους) και τα λειτουργικά έξοδα των ερευνητικών ιδρυμάτων. Να διεκδικήσουμε την κατάργηση του απαράδεκτου καθεστώτος με τα μπλοκάκια, την κατάργηση όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη μονιμοποίηση όλων των συναδέλφων.

Συνήθως, προβάλλεται ως αντίλογος η γνωστή πια καραμέλα ότι «λεφτά δεν υπάρχουν». Αλήθεια; Τότε πώς αποφάσισαν το Μάρτη να διαθέσουν 500 εκ. δολ. για την επισκευή 5 πολεμικών αεροπλάνων; Γιατί δε δίστασαν να δώσουν 200 δισ. ευρώ στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους τα τελευταία 5 χρόνια; Γιατί ξοδεύουν εκατομμύρια για αποστολές σε Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Λιβύη κ.α. και εξοπλισμούς στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, εμπλέκοντας το λαό μας σε επικίνδυνα παιχνίδια πολέμου; Γιατί τροφοδοτούν όλα αυτά τα χρόνια με ζεστό χρήμα εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβους (για να φτιάχνουν π.χ. δρόμους που τους ξαναπληρώνει ο λαός διπλά και τρίδιπλα με τα διόδια);

Δεν μπορούμε να περιμένουμε το μεσσία που θα έρθει πάνω στο φτερωτό του άλογο να μας σώσει. Μόνη λύση η οργάνωση του αγώνα μας, η συλλογική δράση και η αλληλεγγύη. Είναι η προσπάθεια για αλλαγή του συσχετισμού στο κίνημα, ενάντια στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πλειοψηφίες στις δύο Ομοσπονδίες του χώρου (ΠΟΕΕΚ-Ι, ΠΟΣΕΕΙΙΔ) αρνούνται να πάρουν την οποιαδήποτε αγωνιστική πρωτοβουλία, καλλιεργούν το συνεργατισμό, τον εφησυχασμό, την αναμονή ότι δήθεν η κυβέρνηση θα δώσει λύση. Από κοντά και οι πλειοψηφίες σε αρκετά σωματεία του χώρου, που αρνούνται ακόμα και να γράψουν στα σωματεία τους συμβασιούχους, ενώ η διεξαγωγή γενικής συνέλευσης, η οργάνωση κινητοποιήσεων ακούγονται στ' αυτιά τους ως ανέκδοτο.

Απέναντι σε όλα αυτά, κλιμακώνουμε τους αγώνες μας, συντονίζουμε τη δράση μας, συμπαρατασσόμαστε, βάζοντας και τις δικές μας δυνάμεις και διεκδικήσεις, στα συλλαλητήρια στις 22 Οκτώβρη, στην απεργία στις 12 Νοέμβρη, μαζί με τις εκατοντάδες άλλα σωματεία και οργανώσεις του λαϊκού κινήματος.