Οι παραπάνω... καλλιεργούμενες «αγωνίες», που αναπαράγονται και αξιοποιούνται αναλόγως και από τα κυβερνητικά στελέχη, δεν είναι παρά η «εξελιγμένη» βερσιόν των... συνταξιούχων που σταματούσαν τάχα τον Γιώργο Α. Παπανδρέου στο δρόμο το 2010 και του έλεγαν ότι «για την πατρίδα» δεν είχαν πρόβλημα να δώσουν και τη σύνταξή τους! Οι ίδιοι... «συνταξιούχοι» σταματούσαν μετά και τον Αντ. Σαμαρά, στη συνέχεια τον Αλ. Τσίπρα, και τώρα «μεταμορφώθηκαν» ξαφνικά στον «κόσμο» που δέχεται τάχα να κάνει κι άλλες θυσίες, αρκεί... «να βγαίνει το πρόγραμμα»!

Ε, λοιπόν, όχι! Το αν «βγαίνει» ή «δε βγαίνει» το πρόγραμμα, το νέο βάρβαρο μνημόνιο δηλαδή, είναι αγωνία του κεφαλαίου, όχι του λαού. «Επιτυχία» του μνημονίου σημαίνει επιτυχία όλων των μέτρων που βαθαίνουν παραπέρα τη χρεοκοπία του λαού για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων: Από την ισοπέδωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, μέχρι την ένταση της αντιλαϊκής φοροληστείας, από την παραπέρα περικοπή κρατικών δαπανών που σχετίζονται με λαϊκές ανάγκες μέχρι την πρόσβαση του κεφαλαίου σε νέα «αναπτυξιακά πακέτα» και σε νέο δανεισμό από τις «αγορές» πάνω στην πλάτη του λαού, από τις ιδιωτικοποιήσεις, μέχρι το πετσόκομμα όσων εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, για τη διαμόρφωση «ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος».

Μία προς μία οι αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» του μνημονίου αποτελούν πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου: Ερχονται πολύ πριν από την κρίση και θα παραμείνουν να τσακίζουν το λαό και μετά το πέρασμα στην όποια καπιταλιστική ανάκαμψη, ακριβώς γιατί αυτές είναι τα πραγματικά «προαπαιτούμενα» της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων...

Καμιά αγωνία, για την «επιτυχία του προγράμματος», λοιπόν! Ισα - ίσα: Κερδισμένος θα βγει ο λαός μονάχα αν βάλει εμπόδια στην υλοποίησή του, αν με την οργανωμένη πάλη του δώσει στο κεφάλαιο πραγματικούς λόγους να αγωνιά!

Εγραφε η «Αυγή» στις 17/10/2015: «Μιλάμε για τα επώδυνα μέτρα και όχι για τις ρυθμίσεις, επί παραδείγματι, κατά της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής, της γραφειοκρατίας και την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που προφανώς εντάσσονται στην προοπτική μιας κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά. Ο ελληνικός λαός κατά πλειοψηφία αποδέχθηκε τη λογική της κυβέρνησης και την επιβράβευσε για τη στάση της. Γνώριζε, επίσης, ότι σύντομα θα έρθει η ώρα του λογαριασμού, όπως και ήρθε. Αυτήν την ώρα, για την εφαρμογή των μέτρων από την κυβέρνηση, και μάλιστα από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, δεν αρκεί η λαϊκή επικύρωση. Υπάρχει και μια αναγκαία προϋπόθεση: Η διακυβέρνηση με αίσθηση δικαιοσύνης. Ως εκ τούτου, η εκκαθάριση των υποθέσεων διαφθοράς και διαπλοκής αποτελεί πράξη δικαιοσύνης και όρο απαραίτητο για την επιτυχία του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, επί ποινή ακυρώσεως». Με τυράκι την «πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής», ο λαός καλείται να στηρίξει τα επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία υποτίθεται ότι ενέκρινε με την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές. Και να, λοιπόν, η υπόθεση Σαββαΐδου, και να το νομοσχέδιο περί τηλεοπτικών αδειών ως στοιχεία που αποκαθιστούν δήθεν την «αίσθηση δικαιοσύνης». Μόνο που, όπως και αν εξελιχθούν αυτές οι υποθέσεις - που το σίγουρο είναι ότι ούτε τη διαφθορά ούτε τη διαπλοκή ανάμεσα στο αστικό πολιτικό προσωπικό και τους επιχειρηματικούς ομίλους πρόκειται να εξαλείψουν - οι εργατικές - λαϊκές θυσίες δεν πρόκειται να σταματήσουν. Αντίθετα, το μενού περιλαμβάνει και άλλα που έρχονται. Η πρόκληση - κοροϊδία, λοιπόν, δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Με σταθμούς τα συλλαλητήρια στις 22 Οκτώβρη και την απεργία στις 12 Νοέμβρη να αποδείξει ο λαός πως δεν πιάνεται στη φάκα.

Αναβαθμισμένες μεθόδους χρησιμοποιεί ο Δήμος Καλαμάτας, για να επιβάλει περιορισμούς στη δράση του ΠΑΜΕ. Ετσι, στα γραφεία του ΠΑΜΕ στην Αθήνα έφτασε ένα έγγραφο από τις οικονομικές υπηρεσίες του Δήμου, με το οποίο ζητείται από το ΠΑΜΕ να καταθέσει μέσα σε συγκεκριμένες ημερομηνίες τις ενστάσεις του για ένα πρόστιμο 900 ευρώ (!) που του επιβλήθηκε τον περασμένο Ιούνη, λόγω ...αφισορρύπανσης στην Καλαμάτα! Το «αδίκημα» αφορά την ανάρτηση αεροπανό, με το οποίο το ΠΑΜΕ καλούσε σε συλλαλητήριο στην πόλη στις 11 Ιούνη, όπως και σε δεκάδες ακόμα πόλεις σε όλη τη χώρα, ενάντια στη συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών, που μεθοδευόταν τότε. Θυμίζουμε ότι λίγες μέρες μετά, συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το τρίτο μνημόνιο, όπως προειδοποιούσε τους εργαζόμενους το ταξικό κίνημα. Η δημοτική αρχή στην Καλαμάτα είναι γελασμένη αν νομίζει ότι με απειλές για πρόστιμα θα φοβερίσει τους εργαζόμενους και θα υποχρεώσει το ταξικό κίνημα να «κατεβάσει στροφές», μπροστά στη νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, μέρος της οποίας είναι βέβαια και η πολιτική του Δήμου στην πόλη.