Ολοκληρώνεται σήμερα στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής η συζήτηση του νομοσχεδίου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, ενώ αύριο Σάββατο και την Κυριακή θα παιχτεί η δεύτερη φάση του «εγκλήματος» με τη συζήτηση και την ψήφισή του στην Ολομέλεια.

Χτες, η συνεδρίαση στις Επιτροπές αφορούσε τα άρθρα του νομοσχεδίου. Οπως ανέδειξαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, πρόκειται για 116 άρθρα, με τα οποία η κυβέρνηση, για την κερδοφορία του κεφαλαίου, φορτώνει στις πλάτες των εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών, ατόμων με ειδικές ανάγκες, γυναικών, παιδιών, δικηγόρων, μηχανικών, παλιών και νέων συνταξιούχων, 8,234 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, τσακίζοντας τα εναπομείναντα κοινωνικο-ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Χώρια τα 1,7 δισ. ευρώ από τη φοροληστεία που προβλέπεται στα τελευταία άρθρα του νομοσχεδίου.

Οπως ανέδειξε ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, «δημιουργείτε το πλαίσιο για τη μετατροπή της Ασφάλισης από κοινωνική ευθύνη σε ατομική υπόθεση και της σύνταξης σε ένα προνοιακό επίδομα. Ο στόχος είναι πολύ σαφής. Η πιο φθηνή εργατική δύναμη για να δώσει πιο γρήγορα και περισσότερο κέρδος στο κεφάλαιο. Αυτό είναι το κίνητρο της ανάκαμψης και των επενδύσεων». Θύμισε επίσης ότι κυβερνήσεις και μεγάλο κεφάλαιο έχουν διαχρονικά «ληστέψει» πάνω από 100 δισ. ευρώ από τα Ταμεία.

Η Διαμάντω Μανωλάκου χαρακτήρισε το νομοσχέδιο τη «μεγάλη σφαγή του αιώνα». Απαίτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου και κάλεσε την κυβέρνηση να πάρει πίσω την Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης και Οικονομικών, για την κατάργηση της αναγκαστικότητας της Ενωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου.

Ο Σάκης Βαρδαλής επισήμανε ότι οι εργαζόμενοι «δεν πρέπει να παγιδευτούν στην κινδυνολογία "πληρώστε και ξαναπληρώστε" για να μην καταρρεύσουν τα Ταμεία. Πρέπει να πληρώσουν πολιτικά και οικονομικά αυτοί που οφείλουν. Δηλαδή, η μεγαλοεργοδοσία και το κράτος της. Εδώ δεν μπορεί να υπάρξει αυτό που λέμε ρεαλισμός, συμβιβασμός. Κανένας συμβιβασμός. Αν το λαϊκό κίνημα συμβιβαστεί με τα μέτρα αυτά, τότε αύριο θα χάσει πολύ περισσότερα».

Τέλος, ο Κώστας Στεργίου, δίνοντας απάντηση στα περί αξιοπρεπών συντάξεων που είχε αναφέρει νωρίτερα ο υπουργός Εργασίας στο πλαίσιο της κυβερνητικής προπαγάνδας, σημείωσε: «Με τα νέα δεδομένα και με μέσο συντάξιμο μισθό των 15 ετών τα 600 ευρώ - και είναι μεγάλο το ποσό το οποίο λέω - το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης διαμορφώνεται μόλις στα 69,3 ευρώ και μαζί με την εθνική σύνταξη των 345 ευρώ που αναλογεί σε 15 χρόνια δουλειάς, θα είναι μόλις 414,90 ευρώ η σύνταξη, μεικτά. Ζείτε εσείς, κύριοι της κυβέρνησης ή οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος στη χώρα μας, με αυτά;».

Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Με πικετοφορίες και άλλες δραστηριότητες, ΚΚΕ και ΚΝΕ έδωσαν άμεση απάντηση στη μεθόδευση της κυβέρνησης να φέρει στην Ολομέλεια και να ψηφίσει την Κυριακή το νόμο - λαιμητόμο για Ασφαλιστικό - Φορολογικό. Σφυροκόπημα του νόμου και στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή από τους βουλευτές του ΚΚΕ.

-- ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ: Πολύμορφες εκδηλώσεις για τα 80 χρόνια από τον ηρωικό Μάη του 1936 - Παρουσίαση της καινούργιας έκδοσης της ΕΠ Κ. Μακεδονίας με τίτλο «Ο ματωμένος Μάης του '36 στη Θεσσαλονίκη».

-- «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ό αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ»: Αποσπάσματα από την ομιλία του Μ. Παπαδόπουλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής για την παρουσίαση της έκδοσης με τα υλικά της Διημερίδας της ΚΕ του Κόμματος.

-- ΤΕ Ηρακλείου του ΚΚΕ: Ρεπορτάζ από εκδήλωση για τα 130 χρόνια από την Πρωτομαγιά, αφιερωμένη στους κομμουνιστές ήρωες Ν. Σουκατζίδη, Στρ. Περγαλίδη και Χρ. Καρανταή.

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, θα παρευρεθεί και θα κάνει δηλώσεις στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ ενάντια στο ασφαλιστικό - φορολογικό νομοσχέδιο, σήμερα Παρασκευή, στις 11 π.μ., στην Ομόνοια.

Εκατοντάδες προκηρύξεις του Κόμματος μοιράστηκαν στη διάρκεια της πικετοφορίας

Λίγες μόλις ώρες μετά την απόφαση της κυβέρνησης να περάσει αιφνιδιαστικά στη Βουλή το αντιασφαλιστικό και το φορολογικό νομοσχέδιο, η κινητοποίηση των Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων ήταν άμεση, ενώ μεγάλη ήταν και η ανταπόκριση του κόσμου που συγκεντρώθηκε στην Ομόνοια.

Με πανό που έγραφαν «Πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο» και «Ξεσηκωμός! Πάρτε πίσω τα μέτρα που τσακίζουν το λαό», η πικετοφορία ξεκίνησε διασχίζοντας την οδό Αθηνάς και ανεβαίνοντας την Ερμού. Τα συνθήματα ακούγονταν δυνατά: «Εργατιά μπροστά τώρα μια γροθιά, γκρέμισε μνημόνια και αφεντικά», «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ επίθεση και πάλη».

Νεολαίοι μοίρασαν στους περαστικούς και στα μαγαζιά ανακοίνωση με τη δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις και την απεργία που ξεκίνησε σήμερα. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, οι ντουντούκες καλούσαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια σήμερα το πρωί και αύριο το απόγευμα και στο Σύνταγμα το πρωί της Κυριακής, ενώ παράλληλα ενημέρωναν τον κόσμο για τη μαχητική διαμαρτυρία του ΠΑΜΕ έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, που βρισκόταν εκείνη την ώρα σε εξέλιξη. Οι διαδηλωτές κατέληξαν μέσω της Πανεπιστημίου στα Προπύλαια.

Στιγμιότυπο από τη χτεσινή κινητοποίηση

Eκδήλωση - παρουσίαση του βιβλίου για τη Διημερίδα της ΚΕ του ΚΚΕ οργανώνει η ΤΟ Λάρισας του ΚΚΕ, την Τρίτη 10/5, στις 8.00 μ.μ., στην ισόγεια αίθουσα του «Μύλου».

Την παρουσίαση θα κάνει ο Θανάσης Μπιζαϊντές, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Από την εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας

Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσαν μέλη και φίλοι του Κόμματος από εργοστάσια της Αττικής, εργαζόμενοι που καθημερινά πρωτοστατούν για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε νευραλγικούς κλάδους της παραγωγής. Σε χώρους δουλειάς που είναι πρωταρχικής σημασίας η οικοδόμηση του Κόμματος και η παρέμβαση του ταξικού κινήματος, για να αναπτυχθεί γενικότερα η εργατική - λαϊκή πάλη, να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Το εξώφυλλο της έκδοσης που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή»

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Μ. Παπαδόπουλος τόνισε ότι η διημερίδα που πραγματοποίησε η ΚΕ, «εντάσσεται στη μεγάλη μακρόχρονη συλλογική προσπάθεια του Κόμματος να μελετήσει με ταξικότητα και επιστημονικότητα την ιστορική του διαδρομή, ώστε να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για τη χάραξη σύγχρονης, αποτελεσματικής, επαναστατικής στρατηγικής.

Η ζωή έχει επιβεβαιώσει ότι για να παίξει κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα το ρόλο του ως επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, πρέπει να μελετά συνεχώς την πείρα όχι μόνο της δικής του δράσης, αλλά και του διεθνούς κινήματος, να μελετά τις σύγχρονες εξελίξεις».

Αναφερόμενος στα ζητήματα της στρατηγικής, υπογράμμισε:

«Για να συνεχίσουμε και να νικήσουμε στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, πρέπει να προχωρήσουμε σε μεγάλης κλίμακας ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση, να φωτίσουμε την πραγματική αιτία της επίθεσης του κεφαλαίου, να διαλύσουμε την αυταπάτη για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, να προβάλουμε την ιστορική επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, τις αιτίες της νίκης της αντεπανάστασης και τις ασύγκριτες λαϊκές κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας και με βάση το νέο Πρόγραμμα του Κόμματος, η διημερίδα της ΚΕ επιχείρησε να φωτίσει αντιφάσεις, λάθη, παρεκκλίσεις στη στρατηγική του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος σ' ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή.

Αυτή η προσπάθειά μας βρίσκεται στον αντίποδα της αστικής και οπορτουνιστικής κριτικής, της λαθολογίας που επιχειρεί να εκμηδενίσει την ηρωική, ανεκτίμητη, ιστορική προσφορά του ΚΚΕ στην απελευθέρωση της εργατικής τάξης και της κοινωνίας απ' τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Ενα βασικό σημείο που φωτίζουν οι εισηγήσεις της διημερίδας, αφορά το κριτήριο για να προσδιορίσουμε το χαρακτήρα της επανάστασης σε κάθε καπιταλιστική χώρα. Ασκούμε κριτική σε λαθεμένες και αντιφατικές αντιλήψεις που οδήγησαν στον προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης με κριτήριο το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μεταξύ χωρών και με βάση τη μεταβολή της θέσης μιας καπιταλιστικής χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ετσι, στο παρελθόν, προσδιορίστηκαν διαφορετικά στρατηγικά καθήκοντα για καπιταλιστικές οικονομίες χωρών, που ενώ όλες τους είχαν περάσει στη βαθμίδα ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού, είχαν διαφορές στη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, βρίσκονταν δηλαδή στην κορυφή, στη μέση ή σε κατώτερη θέση σε αυτήν, π.χ. οι ΗΠΑ, η Ιρλανδία και η Αίγυπτος.

Αυτή η λαθεμένη προσέγγιση υποεκτιμούσε και υποτιμά τη δυνατότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και την έναρξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, να απελευθερώσουν την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Για παράδειγμα, στη Ρωσία, πριν την Επανάσταση του Οκτώβρη, δεν υπήρχε εξηλεκτρισμός στο σύνολο της επικράτειας, η εργατική τάξη δεν ξεπερνούσε το 20% του πληθυσμού, η πλειοψηφία των εργατών ήταν ανειδίκευτοι και αγράμματοι. Οι μπολσεβίκοι, όμως, το 1917 δεν έθεσαν ως προγραμματικό μεταβατικό στόχο να περάσει η Ρωσία από ένα υποχρεωτικό δρόμο ωρίμανσης του καπιταλισμού και η ζωή τούς δικαίωσε. Η εργατική τάξη ξεπέρασε γρήγορα την καθυστέρηση του εξηλεκτρισμού, μόρφωσε και αύξησε θεαματικά τους εργαζόμενους στη βιομηχανία. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες οδήγησε σε άλματα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, τις πρώτες δεκαετίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Το συμπέρασμα που κρατάμε, είναι ότι ο χαρακτήρας της επανάστασης σε κάθε χώρα του μονοπωλιακού καπιταλισμού καθορίζεται απ' τη βασική αντίθεση που καλείται να επιλύσει, την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και την ιδιοποίηση απ' το κεφάλαιο του μεγαλύτερου πλούτου που παράγεται».

Ο Μ. Παπαδόπουλος στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της σημασίας της διαπάλης μέσα στο εργατικό κίνημα, τονίζοντας:

«Αρκεί, όμως, η ζύμωση του Προγράμματος και οι συνδικαλιστικοί αγώνες, για να εκπληρώσουμε την αποστολή μας ως επαναστατική πρωτοπορία;

Αν σκεφτούμε και δράσουμε έτσι:

Μας ξεφεύγει μια απ' τις πιο κρίσιμες παραμέτρους για τη διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, ο πολιτικός προσανατολισμός της πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.

Σήμερα σχεδόν όλα τα συνδικάτα έχουν πολιτικό προσανατολισμό, δεν είναι ουδέτερα. Πολλά βαδίζουν με τη γραμμή του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού ή με τη γραμμή του ρεφορμισμού και διαβρώνουν καθημερινά τη συνείδηση της εργατικής τάξης.

Το κρίσιμο ζήτημα για να προχωρήσουμε νικηφόρα στο σκληρό ταξικό πόλεμο που διεξάγουμε, είναι ο προσανατολισμός της ταξικής πάλης ώστε να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, το κράτος τους, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Το περιεχόμενο, το πλαίσιο πάλης να βοηθά να ανεβαίνει η απαιτητικότητα και η μαχητικότητα των εργαζομένων, να βοηθά, να ωριμάζει, να βαθαίνει, να εδραιώνεται η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης. Δεν πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο, αλλά για μια μαραθώνια προσπάθεια.

Το πλαίσιο, οι στόχοι πάλης, η αγωνιστική δράση πρέπει να λαμβάνουν υπόψη άμεσες πιεστικές ανάγκες για ανακούφιση των εργαζομένων, για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου, αλλά δεν πρέπει να σταματούν εκεί. Πρέπει να συμβάλλουν στην αμφισβήτηση των στόχων της άρχουσας τάξης, στην υπονόμευση του κύρους των αστικών θεσμών και του αστικού κράτους, στην όξυνση της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, αναπτύσσουμε αγωνιστική δράση για απλήρωτους εργαζόμενους, για επιδόματα ανεργίας, για ανακούφιση ανέργων, αλλά δεν σταματάμε εδώ. Προβάλλουμε ριζοσπαστικούς στόχους πάλης για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και ταυτόχρονα μείωση του χρόνου εργασίας, που βρίσκονται σε αντιπαράθεση με το στόχο αύξησης των κερδών του κεφαλαίου, βοηθούν επομένως να ανοίξει η συζήτηση σχετικά με το ποιος καρπώνεται τα οφέλη απ' την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, αλλά επίσης δεν σταματάμε εκεί. Απαιτούμε αποκλειστικά δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και δημόσια Υγεία για όλους, δηλαδή προβάλλουμε και παλεύουμε ριζοσπαστικούς στόχους πάλης, που οδηγούν σε ευθεία σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Ασφάλισης, στόχους που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος».

Πλατεία Αρχαίας Αγοράς, στις 8 μ.μ., εκδήλωση με τίτλο «Ο Μάης του '36 με τη ματιά του λογοτέχνη Θέμου Κορνάρου».

Στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης, στις 6 μ.μ., εκδήλωση - ημερίδα με θέμα «80 χρόνια από το Μάη του 1936. Οι ιστορικές συνθήκες της εποχής. Τα γεγονότα και η επίδρασή τους. Ο ρόλος και οι θέσεις του ΚΚΕ».

Θα μιλήσουν:

-- Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ: «Βιέννη - Παρίσι - Οβιέδο - Μαδρίτη - Θεσσαλονίκη. Το κομμουνιστικό κίνημα στην πολυτάραχη δεκαετία του '30 - '39».

-- Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ: «Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίστηκαν τα γεγονότα του Μάη του '36».

-- Ζήσης Λυμπερίδης, Γραμματέας της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ: «Ο Μάης του '36 δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Τα γεγονότα. Ο ρόλος του ΚΚΕ. Συμπεράσματα - διδάγματα».

• Στις 11 π.μ. ιστορικός περίπατος στα βήματα των εργατών του Μάη του '36.
• Στις 6 μ.μ., στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Δήμου Θεσσαλονίκης, εκδήλωση - ημερίδα με θέμα «Η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή τη δεκαετία του '30. Πείρα και διδάγματα για το σήμερα. Κριτήρια και προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος».

Θα μιλήσουν:

-- Γιώργος Λεοντιάδης, ιστορικός: «Η πορεία του εργατικού κινήματος στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή».

-- Σωτήρης Ζαριανόπουλος, μέλος της ΕΠ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, ευρωβουλευτής: «Μάης '36. Διδάγματα και πείρα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Οροι και προϋποθέσεις της ανασύνταξης».

Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις:

-- Η δουλειά στα σωματεία: Το παράδειγμα και η πείρα από τον κλάδο των καπνεργατών, από την Μαργαρίτα Αρβανιτάκη, υποψήφια διδάκτορα Ιστορίας.

-- Στρατευμένος λαός και Μάης '36, από τον Γιώργο Χρανιώτη, υποψήφιο διδάκτορα Ιστορίας.

-- Μάης '36: Η αλληλεγγύη του λαού, από τον Κώστα Τζιάρα, υποψήφιο διδάκτορα Ιστορίας.

-- Οι γυναίκες της εργατικής τάξης βάζουν τη δική τους σφραγίδα στα γεγονότα του Μάη, από την Μαρία Τσολάκη, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Βιομηχανίας.

Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας, βιβλίου και αρχειακού υλικού.

• Στις 11 π.μ., εκδήλωση για τον Τάσο Τούση, στο Ασβεστοχώρι.
• Στις 7.30 μ.μ., στη Ρωμαϊκή Αγορά, μεγάλη πολιτική - πολιτιστική συγκέντρωση, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Θα παρουσιαστεί το έργο των Γ. Ρίτσου και Μ. Θεοδωράκη «ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ».

Την ορχήστρα θα διευθύνει ο Μ. Ανδρουλιδάκης. Θα ερμηνεύσει η Μ. Φαραντούρη.

Οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν την Κυριακή 15 Μάη, με τη μεγάλη πολιτική - πολιτιστική συγκέντρωση, στις 7.30 μ.μ., στη Ρωμαϊκή Αγορά, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Η πρωτοβουλία εντάσσεται στις εκδηλώσεις για την 100χρονη πορεία του ΚΚΕ, μέσα από την οποία αναδείχθηκε σε αναντικατάστατη δύναμη έμπνευσης και οργάνωσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας καλεί το λαό και τη νεολαία της Θεσσαλονίκης να πάρουν μαζικά μέρος στις εκδηλώσεις, να επιδιώξουν να μάθουν την Ιστορία και τους αγώνες που σημάδεψαν την πόλη, να γνωρίσουν τις θέσεις του ΚΚΕ και τη διέξοδο που προτείνει για να απαλλαγούν η εργατική τάξη και όλα τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Ενταγμένη στην πολύμορφη δραστηριότητα για τα 100 χρόνια του Κόμματος είναι και η έκδοση της Επιτροπής Περιοχής Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ με τίτλο «Ο Ματωμένος Μάης του '36 στη Θεσσαλονίκη», που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες και θα διακινηθεί πλατιά.

Φυλλομετρώντας την ζωντανεύουν τα γεγονότα του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Γεγονότα που μπορούν να διεγείρουν το ενδιαφέρον για βαθύτερη μελέτη, να εμπνεύσουν για νέα δημιουργία και πάνω από όλα για ένταξη στην ταξική πάλη μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Το εξώφυλλο της έκδοσης της ΚΟ Κ. Μακεδονίας, με τη φωτογραφία της μάνας του Τάσου Τούση, πάνω από το νεκρό γιο της, τον πρώτο νεκρό του Μάη του '36

Η πρώτη ενότητα τιτλοφορείται «Από την καπιταλιστική οικονομική κρίση του 1929 έως τον Μάη του 1936». Αναδεικνύει το οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο της περιόδου λίγο πριν από το Μάη του '36. Ενδεικτικά ξεδιπλώνονται οι αγώνες των εργατών που προηγήθηκαν και η προσπάθεια της αστικής τάξης για την καταστολή τους.

Η δεύτερη ενότητα τιτλοφορείται «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες, μέρα Μαγιού σε χάνω». Αποτυπώνει τη συμβολή του ΚΚΕ στα ιστορικά γεγονότα που έγιναν το Μάη του '36 και αναφέρονται με τη μορφή χρονολογίου οι πιο βασικές στιγμές των ματωμένων ημερών στη Θεσσαλονίκη.

Η τρίτη ενότητα τιτλοφορείται «Επιτάφιος». Περιλαμβάνει όλο το ποίημα και παρουσιάζει το ιστορικό πλαίσιο της συγγραφής του μνημειώδους έργου του Γιάννη Ρίτσου, που αποτελεί και κειμήλιο της πολιτικής Ιστορίας μας, αλλά και της έκδοσής του από το «Ριζοσπάστη».

Το εξώφυλλο της 2ης ενότητας του λευκώματος, η οποία αναφέρεται στο χρονικό των γεγονότων του Μάη του '36 και τη συμβολή του ΚΚΕ

«Το ΚΚΕ στην πάλη της εργατικής τάξης, του λαού μας, δήλωνε πάντα "παρών"! Στην πρώτη γραμμή, οδηγητής και πρωτομάχος! Οπως και τον ματωμένο Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, τότε που η εργατική τάξη έγραψε μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της Ιστορίας της. Το ΚΚΕ και τότε μπροστάρης και επικεφαλής με όλα τα μέλη και τα στελέχη του να έχουν ριχτεί στην υπόθεση για την επιτυχία των απεργιακών αγώνων.

Ογδόντα χρόνια μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, ο ματωμένος Μάης του '36 δεν είναι απλά μια σημαντική ιστορική στιγμή ή ένα γεγονός "μουσειακού" χαρακτήρα. Δείχνει τη δύναμη της εργατικής τάξης και τη θέση της στην κοινωνία, ως της τάξης που έχει την ιστορική αποστολή να παλέψει για την κατάργηση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, δείχνει την ανειρήνευτη αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.

Τα διδάγματα και τα συμπεράσματά της σε συνδυασμό με τις σύγχρονες επεξεργασίες μας φωτίζουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στην πάλη τους ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Το ΚΚΕ έχει επίγνωση του μεγάλου βάρους ευθύνης του απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό που υποφέρει. Μελετά την Ιστορία του και αξιοποιεί τα συμπεράσματα που απορρέουν από αυτήν, ώστε να γίνει πιο ικανό στην πάλη για το δίκιο και τη χειραφέτηση του λαού, για τη μόνη διέξοδο προς όφελός του, το σοσιαλισμό και την οριστική απαλλαγή του από τις κρίσεις, τη φτώχεια, τους πολέμους που γεννά ο καπιταλισμός.

Το ΚΚΕ παραμένει «το πιο νέο» κόμμα, γιατί πρεσβεύει το νέο, το αναγκαίο, το μοναδικά προοδευτικό μέλλον για την ανθρωπότητα: Την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού από την εκμετάλλευση, τη θεμελίωση της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Στην 100χρονη πορεία του αναδείχθηκε σ' αναντικατάστατη δύναμη έμπνευσης και οργάνωσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αντιμετώπισε σκληρές δοκιμασίες, έμεινε όρθιο στις αντιξοότητες της ταξικής πάλης και προχωρά».

Γεμάτη η αίθουσα «Ν. Σουκατζίδης», που φιλοξένησε την εκδήλωση

Η εκδήλωση άνοιξε με μουσικοθεατρικό αφιέρωμα σε Πρωτομαγιές που αποτέλεσαν βασικούς σταθμούς του αγώνα της εργατικής τάξης της χώρας μας. Ταυτόχρονα, το αφιέρωμα ανέδειξε τα πρόσωπα των κομμουνιστών ηρώων Ναπολέοντα Σουκατζίδη, που εκτελέστηκε την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή, Στρατή Περγαλίδη, που δολοφονήθηκε τον Ιούνη του 1947, και Χρήστου Καρανταή, που εκτελέστηκε την παραμονή της Πρωτομαγιάς του 1955 στις φυλακές Αλικαρνασσού.

Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Βαγγέλης Σοφίου, μέλος του ΤΓ Ηρακλείου του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της εκδήλωσης και την προσπάθεια που γίνεται να αναδειχθούν οι ιστορικές καταβολές του Κόμματος στην εργατική τάξη του νομού Ηρακλείου και τη συμβολή του στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.

Για την Πρωτομαγιά, σημείωσε ότι η μέρα αυτή «είναι για όλη την εργατική τάξη μέρα μνήμης, αλλά κυρίως μέρα ευθύνης για το πώς ο κάθε εργάτης και η κάθε εργάτρια θα πάρουν μέρος στην οργάνωση της ταξικής πάλης, για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα και να ικανοποιηθούν οι συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας».

Ταμπλό με στοιχεία από τη ζωή και τη δράση των τριών ηρώων κομμουνιστών

«"...Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ... Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει...": Με αυτά τα λόγια χαραγμένα στο μυαλό και την καρδιά τους και γραμμένα στα στερνά τους σημειώματα, τα οποία πετούσαν στη διαδρομή, οι 200 κομμουνιστές πήραν το δρόμο από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.

Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης, στέλεχος του ΚΚΕ. "Ο άνθρωπος που πάντα γελούσε", σύμφωνα με τον Θέμο Κορνάρο.

Ο Σουκατζίδης, ως πρόεδρος της Ενωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου, είχε σημαντική συμβολή στο εργατικό κίνημα στο Ηράκλειο. Ηταν ανάμεσα στους 5 κομμουνιστές προέδρους Σωματείων και στελέχη του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, που συνελήφθησαν το Μάη του 1936 από την Ασφάλεια και εκτοπίστηκαν από το αστικό κράτος στον Αϊ-Στράτη.

Η τότε δράση του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου ήταν καρφί στο μάτι του συστήματος. Είχε προηγηθεί τον Αύγουστο του 1935 η μεγαλειώδης νικηφόρα απεργία των σταφιδεργατών, το αίτημα του Εργατικού Κέντρου για ελεύθερη διακίνηση και κυκλοφορία του "Ριζοσπάστη", μετά την απαγόρευσή του, που είχε στόχο να αποκόψει την εργατική τάξη από το Κόμμα της, το ΚΚΕ.

(...) Η καπιταλιστική κρίση του 1929 - 1932 και η έκφρασή της στην οικονομική κατάσταση του λαού μας πυροδότησαν πολλούς τέτοιους αγώνες και απεργίες τη δεκαετία του '30.

Είναι αυτοί οι αγώνες που άνδρωσαν και πολιτικά το κίνημα στο Ηράκλειο, ανέδειξαν στο Κόμμα και το κίνημα άξια στελέχη, δοκιμασμένα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες.

(...) Παιδί αυτής της γενιάς ο Σουκατζίδης, όπως και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές και λαϊκοί αγωνιστές, θα μπορούσε να διαλέξει τη φυγή, τη ζωή, αρκούσε άλλωστε μία απλή δήλωση. Προτίμησε, όμως, το θάνατο, καταθέτοντας στη μακρόχρονη πάλη της εργατικής τάξης τη ζωή του και το παράδειγμά του.

Τον Οκτώβρη του 1944, η εργατική τάξη του Ηρακλείου με πρωτοβουλία του ΚΚΕ ανασυντάσσει τις δυνάμεις της με την ανασυγκρότηση του Εργατικού Κέντρου.

Κυρίαρχη μορφή σε αυτή την προσπάθεια ο κομμουνιστής και μετέπειτα πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Στρατής Περγαλίδης, ο οποίος με εντολή του Κόμματος αναλαμβάνει την πρώτη ευθύνη στην ανασυγκρότηση του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου.

Εισηγείται την αναδιοργάνωσή του και απευθύνει κάλεσμα - πρόσκληση στα σωματεία για συσπείρωση, διαδικασία μέσα από την οποία μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

(...) Είναι χαρακτηριστική η εισήγηση του Περγαλίδη προς την Κομματική Οργάνωση Ηρακλείου του ΚΚΕ στις 25 Οκτώβρη 1944, αμέσως μετά τις αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου, και την εκλογή του ως προέδρου. Στέκεται ιδιαίτερα και στη "Συνεργατική", τη συμμαχία δηλαδή των εργατών με τα φτωχομεσαία στρώματα, ως απαραίτητη προϋπόθεση για το Σοσιαλισμό.

(...) Η ταξικά προσανατολισμένη δράση του εργατικού κινήματος στο Ηράκλειο την περίοδο 1944 - 1947 έβγαλε πιο καθαρά στην επιφάνεια το ταξικό μίσος που επιδεικνύει η αστική τάξη για να διασφαλίσει την εξουσία της σε αυτές τις συνθήκες όξυνσης.

Στις 12 Ιούνη του 1947, ο Περγαλίδης συλλαμβάνεται. Μια μέρα μετά, η Αστυνομία εξαπολύει δολοφονική επίθεση κατά των επιτροπών των σωματείων που είχαν συγκεντρωθεί στη Νομαρχία για να απαιτήσουν την απελευθέρωσή του.

Πέφτει νεκρός ο Χρήστος Χατζηγεωργίου, πρόεδρος των υποδηματεργατών και ο μικρός του αδερφός, Κώστας Χατζηγεωργίου.

Στις 14 Ιούνη του 1947, ο Στρατής Περγαλίδης δολοφονείται από βασανιστήρια στην Ασφάλεια Ηρακλείου.

Θύμα των εγκλημάτων της αστικής τάξης εκείνης της περιόδου (σ.σ. μετεμφυλιακά) ήταν και ο Χρήστος Καρανταής, στέλεχος του ΚΚΕ, ο τελευταίος πολιτικός κρατούμενος που εκτελέστηκε στις φυλακές Αλικαρνασσού, παραμονές της Πρωτομαγιάς του 1955.

Ο Χρήστος Καρανταής ήρθε με κομματική αποστολή στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1952 και συνελήφθη το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους από προδοσία. Κράτησε παλικαρίσια στάση. "Είμαι κι εγώ απ' τη γενιά των Μπελογιάννηδων", είπε μπροστά στους στρατοδίκες. "Αρνούμαι την κατηγορία του κατασκόπου. Ηρθα στην πατρίδα να αγωνιστώ για την ανεξαρτησία και την ειρήνη"».

Και συνέχισε ο ομιλητής: «Ποιο ήταν εκείνο που τροφοδότησε με τόση δύναμη χιλιάδες και χιλιάδες Μπελογιάννηδες, ώστε να αντιμετωπίσουν με τόση περιφρόνηση το θάνατο στην εκατοντάχρονη Ιστορία του Κόμματός μας; Χωρίς αμφιβολία, ήταν το όραμα για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μια κοινωνία αληθινής ελευθερίας. Ηταν η πίστη ότι αυτά θα γίνουν πραγματικότητα. Αυτή ακριβώς η ακατανίκητη υπεροχή του κομμουνιστή να προσηλώνεται, να αφοσιώνεται και να θυσιάζεται όταν χρειαστεί, στην πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά του κεφαλαίου, εκφράζει τον τρόμο των αντιπάλων μας.

Σήμερα, στις νέες γενιές αγωνιστών δεν μπαίνουν διλήμματα όπως "δήλωση ή τη ζωή σου". Ομως, καθημερινά, μπροστά σε κάθε αγωνιστή μπαίνουν δεκάδες άλλα, όπως αν αντέχει να συνεχίσει ένα δύσκολο δρόμο που σε κάποια φάση της ζωής του επέλεξε, αν αξίζει να διακινδυνεύσει τη δουλειά του και άλλα πολλά. (...) Σε συνθήκες ανεπτυγμένης αστικής δημοκρατίας, όπου οι εξελίξεις είναι αργόσυρτες και οι δυνατότητες ενσωμάτωσης, εξαγοράς, αποπροσανατολισμού ριζοσπαστικών συνειδήσεων μεγαλώνουν στο όνομα του ρεαλισμού. Σε συνθήκες που εντείνεται η πίεση στο Κόμμα να ενδώσει με τη συμμετοχή του σε κυβερνήσεις στήριξης της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Να προδώσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, να αποκλίνει μια για πάντα από το Πρόγραμμά του την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού, την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι!

Σήμερα είμαστε ακόμα πιο δυνατοί!

Εχουμε ακατανίκητα όπλα. Είμαστε πεισμένοι: Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας αλλαγών, ανατροπών, νέων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

(...) Ετσι τιμάμε τα 100 χρόνια ηρωικής ζωής και δράσης του Κόμματός μας με το λαό για το σοσιαλισμό.

Ετσι τιμάμε τη μνήμη και την προσφορά των συντρόφων μας που αψήφησαν το θάνατο, όπως ο Ναπολέων Σουκατζίδης, ο Στρατής Περγαλίδης, ο Χρήστος Καρανταής.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ μπορεί και διαπαιδαγωγεί γενιές και γενιές πρωτοπόρων αγωνιστών, μπροστάρηδες στην πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, για το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό».