Παρασκευή 6 Μάη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
ΤΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Παρουσίαση της έκδοσης με τα υλικά της Διημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ

Σε εκδήλωση παρουσίασης της έκδοσης με τίτλο «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ό αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ» μίλησε ο Μ. Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ

Από την εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας
Από την εκδήλωση της ΤΟ Βιομηχανίας
Τι σημαίνει σήμερα πολιτικοποίηση της πάλης της εργατικής τάξης και πώς πρέπει να παρεμβαίνουν οι κομμουνιστές στα συνδικάτα; Τι σημαίνει ότι η επαναστατική κατάσταση διαμορφώνεται αντικειμενικά και ποια είναι τα καθήκοντα του Κόμματος σε επαναστατικές, αλλά και σε μη επαναστατικές συνθήκες; Πώς προετοιμάζουμε το εργατικό κίνημα για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο εμπλοκής της χώρας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο; Ποια είναι η κατάσταση του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και τι προσπάθειες κάνει το ΚΚΕ για να διαμορφωθεί κομμουνιστικός πόλος σε διεθνές επίπεδο; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν για να απαντηθούν, στην εκδήλωση παρουσίασης της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» με τίτλο «Η εμφάνιση της εργατικής τάξης, ο ρόλος της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες στον 20ό αιώνα και η στρατηγική του ΚΚΕ», που διοργάνωσε η ΤΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ.

Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσαν μέλη και φίλοι του Κόμματος από εργοστάσια της Αττικής, εργαζόμενοι που καθημερινά πρωτοστατούν για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης σε νευραλγικούς κλάδους της παραγωγής. Σε χώρους δουλειάς που είναι πρωταρχικής σημασίας η οικοδόμηση του Κόμματος και η παρέμβαση του ταξικού κινήματος, για να αναπτυχθεί γενικότερα η εργατική - λαϊκή πάλη, να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Το εξώφυλλο της έκδοσης που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή»
Το εξώφυλλο της έκδοσης που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή»
Υπενθυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει τις εισηγήσεις και τις παρεμβάσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της Διημερίδας που διοργάνωσε το ΚΚΕ στις 21-22 Νοέμβρη του 2015. Περιλαμβάνει, επίσης, υλικά από το μουσικοθεατρικό αφιέρωμα που παρουσιάστηκε, καθώς και το αρχειακό υλικό που εκτέθηκε τις μέρες της διημερίδας.

Ο χαρακτήρας της επανάστασης καθορίζεται από τη βασική αντίθεση που καλείται να επιλύσει

Ξεκινώντας την ομιλία του, ο Μ. Παπαδόπουλος τόνισε ότι η διημερίδα που πραγματοποίησε η ΚΕ, «εντάσσεται στη μεγάλη μακρόχρονη συλλογική προσπάθεια του Κόμματος να μελετήσει με ταξικότητα και επιστημονικότητα την ιστορική του διαδρομή, ώστε να εξάγει χρήσιμα συμπεράσματα για τη χάραξη σύγχρονης, αποτελεσματικής, επαναστατικής στρατηγικής.

Η ζωή έχει επιβεβαιώσει ότι για να παίξει κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα το ρόλο του ως επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, πρέπει να μελετά συνεχώς την πείρα όχι μόνο της δικής του δράσης, αλλά και του διεθνούς κινήματος, να μελετά τις σύγχρονες εξελίξεις».

Αναφερόμενος στα ζητήματα της στρατηγικής, υπογράμμισε:

«Για να συνεχίσουμε και να νικήσουμε στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, πρέπει να προχωρήσουμε σε μεγάλης κλίμακας ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση, να φωτίσουμε την πραγματική αιτία της επίθεσης του κεφαλαίου, να διαλύσουμε την αυταπάτη για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού, να προβάλουμε την ιστορική επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, τις αιτίες της νίκης της αντεπανάστασης και τις ασύγκριτες λαϊκές κατακτήσεις των σοσιαλιστικών χωρών.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας και με βάση το νέο Πρόγραμμα του Κόμματος, η διημερίδα της ΚΕ επιχείρησε να φωτίσει αντιφάσεις, λάθη, παρεκκλίσεις στη στρατηγική του ΚΚΕ και του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος σ' ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή.

Αυτή η προσπάθειά μας βρίσκεται στον αντίποδα της αστικής και οπορτουνιστικής κριτικής, της λαθολογίας που επιχειρεί να εκμηδενίσει την ηρωική, ανεκτίμητη, ιστορική προσφορά του ΚΚΕ στην απελευθέρωση της εργατικής τάξης και της κοινωνίας απ' τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Ενα βασικό σημείο που φωτίζουν οι εισηγήσεις της διημερίδας, αφορά το κριτήριο για να προσδιορίσουμε το χαρακτήρα της επανάστασης σε κάθε καπιταλιστική χώρα. Ασκούμε κριτική σε λαθεμένες και αντιφατικές αντιλήψεις που οδήγησαν στον προσδιορισμό του χαρακτήρα της επανάστασης με κριτήριο το διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων μεταξύ χωρών και με βάση τη μεταβολή της θέσης μιας καπιταλιστικής χώρας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Ετσι, στο παρελθόν, προσδιορίστηκαν διαφορετικά στρατηγικά καθήκοντα για καπιταλιστικές οικονομίες χωρών, που ενώ όλες τους είχαν περάσει στη βαθμίδα ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού, είχαν διαφορές στη θέση τους στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, βρίσκονταν δηλαδή στην κορυφή, στη μέση ή σε κατώτερη θέση σε αυτήν, π.χ. οι ΗΠΑ, η Ιρλανδία και η Αίγυπτος.

Αυτή η λαθεμένη προσέγγιση υποεκτιμούσε και υποτιμά τη δυνατότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και την έναρξη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, να απελευθερώσουν την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Για παράδειγμα, στη Ρωσία, πριν την Επανάσταση του Οκτώβρη, δεν υπήρχε εξηλεκτρισμός στο σύνολο της επικράτειας, η εργατική τάξη δεν ξεπερνούσε το 20% του πληθυσμού, η πλειοψηφία των εργατών ήταν ανειδίκευτοι και αγράμματοι. Οι μπολσεβίκοι, όμως, το 1917 δεν έθεσαν ως προγραμματικό μεταβατικό στόχο να περάσει η Ρωσία από ένα υποχρεωτικό δρόμο ωρίμανσης του καπιταλισμού και η ζωή τούς δικαίωσε. Η εργατική τάξη ξεπέρασε γρήγορα την καθυστέρηση του εξηλεκτρισμού, μόρφωσε και αύξησε θεαματικά τους εργαζόμενους στη βιομηχανία. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες οδήγησε σε άλματα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, τις πρώτες δεκαετίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Το συμπέρασμα που κρατάμε, είναι ότι ο χαρακτήρας της επανάστασης σε κάθε χώρα του μονοπωλιακού καπιταλισμού καθορίζεται απ' τη βασική αντίθεση που καλείται να επιλύσει, την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και την ιδιοποίηση απ' το κεφάλαιο του μεγαλύτερου πλούτου που παράγεται».

Η σημασία της διαπάλης μέσα στο εργατικό κίνημα

Ο Μ. Παπαδόπουλος στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της σημασίας της διαπάλης μέσα στο εργατικό κίνημα, τονίζοντας:

«Αρκεί, όμως, η ζύμωση του Προγράμματος και οι συνδικαλιστικοί αγώνες, για να εκπληρώσουμε την αποστολή μας ως επαναστατική πρωτοπορία;

Αν σκεφτούμε και δράσουμε έτσι:

Μας ξεφεύγει μια απ' τις πιο κρίσιμες παραμέτρους για τη διαμόρφωση της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, ο πολιτικός προσανατολισμός της πάλης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.

Σήμερα σχεδόν όλα τα συνδικάτα έχουν πολιτικό προσανατολισμό, δεν είναι ουδέτερα. Πολλά βαδίζουν με τη γραμμή του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού ή με τη γραμμή του ρεφορμισμού και διαβρώνουν καθημερινά τη συνείδηση της εργατικής τάξης.

Το κρίσιμο ζήτημα για να προχωρήσουμε νικηφόρα στο σκληρό ταξικό πόλεμο που διεξάγουμε, είναι ο προσανατολισμός της ταξικής πάλης ώστε να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, το κράτος τους, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες που τη στηρίζουν, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Το περιεχόμενο, το πλαίσιο πάλης να βοηθά να ανεβαίνει η απαιτητικότητα και η μαχητικότητα των εργαζομένων, να βοηθά, να ωριμάζει, να βαθαίνει, να εδραιώνεται η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης. Δεν πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο, αλλά για μια μαραθώνια προσπάθεια.

Το πλαίσιο, οι στόχοι πάλης, η αγωνιστική δράση πρέπει να λαμβάνουν υπόψη άμεσες πιεστικές ανάγκες για ανακούφιση των εργαζομένων, για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση του κεφαλαίου, αλλά δεν πρέπει να σταματούν εκεί. Πρέπει να συμβάλλουν στην αμφισβήτηση των στόχων της άρχουσας τάξης, στην υπονόμευση του κύρους των αστικών θεσμών και του αστικού κράτους, στην όξυνση της αντιπαράθεσης και της σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, αναπτύσσουμε αγωνιστική δράση για απλήρωτους εργαζόμενους, για επιδόματα ανεργίας, για ανακούφιση ανέργων, αλλά δεν σταματάμε εδώ. Προβάλλουμε ριζοσπαστικούς στόχους πάλης για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και ταυτόχρονα μείωση του χρόνου εργασίας, που βρίσκονται σε αντιπαράθεση με το στόχο αύξησης των κερδών του κεφαλαίου, βοηθούν επομένως να ανοίξει η συζήτηση σχετικά με το ποιος καρπώνεται τα οφέλη απ' την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, αλλά επίσης δεν σταματάμε εκεί. Απαιτούμε αποκλειστικά δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και δημόσια Υγεία για όλους, δηλαδή προβάλλουμε και παλεύουμε ριζοσπαστικούς στόχους πάλης, που οδηγούν σε ευθεία σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Ασφάλισης, στόχους που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ