Ο Γ. Ρίτσος στη Μακρόνησο, όπου έγραψε την «Καντάτα». Δίπλα του ο Μ. Κατράκης

Θα μιλήσει ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Δυτικής Ελλάδας.

Η τρίτη συναυλία θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1η Απρίλη, στη Θεσσαλονίκη, στο Παλαί Ντε Σπορ, στις 19.00. Για τη συναυλία της Θεσσαλονίκης λεωφορεία θα δρομολογήσει η ΚΟ Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Οποιος επιθυμεί, μπορεί να δηλώσει συμμετοχή στο τηλέφωνο 24610-40217.

Την Παρασκευή 23 Μάρτη οι κομμουνιστές, τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος θα είναι όλοι εκεί, στην Πάτρα, για να τιμήσουν τα 100 χρόνια ηρωικής ζωής και δράσης του τιμημένου ΚΚΕ, αλλά και έναν μεγάλο συνθέτη, που με το έργο του πρόσφερε πολλά όχι μόνο στην καλλιτεχνική παραγωγή αυτού του τόπου, αλλά και στο ίδιο το κίνημα, μέσα από το έργο του. Γι' αυτό είμαστε και διπλά χαρούμενοι, που σε αυτές τις συναυλίες που αφιερώνει ο Θ. Μικρούτσικος στο ΚΚΕ, θα παρουσιαστούν εμβληματικά έργα που τα έχουμε τραγουδήσει όλοι, μας έχουν συντροφεύσει στις πορείες, τις συγκεντρώσεις, τα Φεστιβάλ.

Τραγούδια που μέσα και από αυτά ήρθαμε σε επαφή με τον επαναστατικό λόγο του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι και του Γιάννη Ρίτσου. Τραγούδια που μιλάνε για τις ανάγκες του καιρού μας. Αλλωστε, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο συνθέτης στον «Ριζοσπάστη», σχετικά με την παρουσίαση ολόκληρης της «Καντάτας για τη Μακρόνησο», μετά από 42 ολόκληρα χρόνια: «Παρότι είχα σκεφτεί να το κάνω αυτό το έργο εδώ και κάποια χρόνια, κάτι με φρενάριζε, σαν κάτι να μου έλειπε. Είμαι πραγματικά ευτυχής που η "Καντάτα" ανεβαίνει για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ και με το ΚΚΕ δίπλα. Είναι η καλύτερη δυνατή συγκυρία».

Αναλυτικά το πρόγραμμα της συναυλίας έχει ως εξής:

Στο Α' μέρος της συναυλίας θα παρουσιαστεί το έργο που έγραψε ο συνθέτης το 1976, «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη», σε ποιητική απόδοση Γιάννη Ρίτσου, καθώς και το έργο «Καντάτα για τη Μακρόνησο», πάλι του 1976, σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Στην «Καντάτα» ο Θ. Μικρούτσικος μελοποιεί ποιήματα που έγραψε ο Γ. Ρίτσος ενώ ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο, τον Αύγουστο και το Φλεβάρη του 1949.

Στο Β' μέρος θα παρουσιαστούν επιλογές πολιτικών τραγουδιών από τη μουσική του πορεία, σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Αλκη Αλκαίου, Κώστα Τριπολίτη, Βολφ Μπίρμαν, Οδυσσέα Ιωάννου, Φώντα Λάδη και Δημήτρη Ραβάνη - Ρεντή. Ξεχωριστή στιγμή είναι η παρουσίαση του ανέκδοτου τραγουδιού «Το Ρόδι», σε στίχους του Δ. Ραβάνη - Ρεντή, που μελοποίησε ο συνθέτης για εκδήλωση που είχε παρουσιαστεί στο 7ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», με τη φωνή της αξέχαστης Μαρίας Δημητριάδη.

Ερμηνεύουν: Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστας Θωμαΐδης, Μίλτος Πασχαλίδης.

Η είσοδος θα γίνεται μόνο με προσκλήσεις από τις κατά τόπους Κομματικές Οργανώσεις.

Από τη συναυλία της Αθήνας

100 χρόνια ΚΚΕ: Η Πάτρα και η Θεσσαλονίκη παίρνουν τη σκυτάλη των μεγάλων συναυλιών του Θάνου Μικρούτσικου

Στη συνεστίαση των ΚΟ Πρόνοιας Αττικής του ΚΚΕ μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρης Κουτσούμπας

Η ΤΕ Καρδίτσας τίμησε την ηρωίδα του λαού, την κομμουνίστρια Βαγγελίτσα Κουσιάντζα

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στο «Εθνος», απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την 100ή επέτειο του Κόμματος, είπε:

«Γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματός μας και έχουμε βάλει πραγματικά ψηλά τον πήχη. Να ανταποκριθούμε στο βασικό καθήκον που θέσαμε με το 20ό Συνέδριό μας, το καθήκον της ολόπλευρης ισχυροποίησης του ΚΚΕ. Κι αυτό σημαίνει το Κόμμα μας να γίνει ικανό να ηγηθεί της πάλης της εργατικής τάξης και όλου του λαού, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία. Με όπλο τα διδάγματα που απορρέουν από την 100χρονη, γεμάτη αγώνες και θυσίες, πορεία του Κόμματος μπορούμε να τα καταφέρουμε».

Για τις εκδηλώσεις που διοργανώνονται στο πλαίσιο της επετείου, ο Δ. Κουτσούμπας είπε:

«Μεγάλες συναυλίες, φεστιβάλ κινηματογράφου, θεάτρου, εκθέσεις φωτογραφίας και άλλου αρχειακού υλικού, διαγωνισμούς, ημερίδες και διημερίδες για την Ιστορία, αλλά και τα σύγχρονα προβλήματα στην Ελλάδα και τον κόσμο, εκδόσεις. Μέσα σε όλα αυτά ξεχωρίζουμε τα Φεστιβάλ Νεολαίας το Σεπτέμβρη, το Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο τον Ιούλη, τη Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Αθήνα το Νοέμβρη για την 20ή Διεθνή Συνάντηση, με αποκορύφωμα την κεντρική εκδήλωση, τέλος του Νοέμβρη του 2018».

Στο άνοιγμα της εκδήλωσης από την Κατερίνα Βεζύρη, Γραμματέα της ΚΟΒ Πρόνοιας Νοτίων του ΚΚΕ, έγινε αναφορά στην 100ετή ηρωική πορεία του Κόμματος και στην ανάγκη οργάνωσης της πάλης, με προοπτική την ανατροπή του καπιταλισμού, ώστε η εργατική τάξη να ικανοποιήσει τις ανάγκες της.

Η βραδιά έκλεισε με λαϊκό γλέντι από τον Βαγγέλη Κορακάκη, το συγκρότημα της ΣΕΑΑΝ και δημοτικά τραγούδια από τον κλαριτζή Κώστα Καντζιλιέρη.

Στόχος της εκδήλωσης ήταν η ανάδειξη των θέσεων του ΚΚΕ τόσο για τα θέματα Υγείας - Πρόνοιας, όσο και για τις γενικότερες εξελίξεις.

Για όλα αυτά μίλησε ο Δημήτρης Κουτσούμπας και στη συνέχεια παρατίθενται αποσπάσματα από την ομιλία του:

«Σήμερα το πραγματικά "σύγχρονο και νέο" είναι να απολαμβάνει ο λαός τον πλούτο που παράγει, να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, όλες οι δυνατότητες που η εργατική τάξη με τη δουλειά της δημιουργεί, για να δουλεύει με καλύτερες συνθήκες, με λιγότερο γενικό εργάσιμο χρόνο, αλλά με εργασιακό εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που θα εξασφαλίζουν πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής.

Και αυτήν τη συζήτηση μπορούμε να την ανοίξουμε και στο χώρο της Υγείας - Πρόνοιας με τους εργαζόμενους, με όλο το λαό.

Ποιο είναι το "σύγχρονο και νέο" σήμερα;

Μήπως είναι η άθλια κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της Υγείας;

Με τη συνεχιζόμενη κρατική υποχρηματοδότηση;

Τη μισθολογική και εργασιακή εξουθένωση των υγειονομικών;

Τις ελλείψεις προσωπικού, υποδομών, εξοπλισμού;

Την αύξηση πληρωμών που συνολικά έχουν οδηγήσει σε επιδείνωση την όλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη;

Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά στηρίζουν με όλα τα μέσα τούς επιχειρηματικούς ιδιωτικούς ομίλους στο χώρο της Υγείας.

Αυτήν τη συζήτηση πρέπει να ανοίξουμε σήμερα όχι μόνο με τους εργαζόμενους, αλλά πλατιά με το λαό.

Αναδεικνύοντας την πρόταση του ΚΚΕ και στον τομέα της Υγείας, που είναι η μόνη ρεαλιστική γιατί είναι φιλολαϊκή.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να εντάσσονται και οι σημερινές προτάσεις για άμεση ανακούφιση και αποσυμφόρηση των νοσοκομείων, με προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με εξασφάλιση υποδομών, ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων, με γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και άλλα.

Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τους επιστημονικούς φορείς, ειδικά τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, να καταθέσουν κάθε θυσία και καθημερινή προσπάθεια.

Ο τομέας της Υγείας και πιο συγκεκριμένα το Φάρμακο, για μια ακόμα φορά, βρίσκεται στην επικαιρότητα με αφορμή το "σκάνδαλο Novartis", μια από τις περιπτώσεις, όσες κατά καιρούς βγαίνουν στην επιφάνεια βέβαια, ως αποτέλεσμα του πολέμου ανάμεσα σε φαρμακοβιομηχανίες για τη διεκδίκηση μεγαλύτερης πίτας στην αγορά.

Για παράδειγμα, το γεγονός ότι η υπόθεση "Novartis", που αφορά κατά βάση ελβετικά και γερμανικά κεφάλαια, ανακινήθηκε από τους Αμερικανούς, είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς ότι εδώ έχουμε να κάνουμε, μεταξύ άλλων, και με ένα ακόμη επεισόδιο του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ και σε κράτη της ΕΕ.

Είναι πραγματικά πρόκληση η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα να εμφανίζονται "σαν να ανακάλυψαν την Αμερική".

Τώρα, αλήθεια, ανακάλυψαν το πάρτι που γίνεται και στο χώρο της Υγείας με τις φαρμακοβιομηχανίες και τους άλλους επιχειρηματικούς ομίλους;

Ολους τώρα τους έπιασε ο πόνος για τις πρακτικές της μίζας που αξιοποιούν όλες οι φαρμακοβιομηχανίες;

Μα, αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Κι ας βγάζουν καντήλες στον ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλάμε για τον πραγματικό ένοχο, ότι η Υγεία και το Φάρμακο είναι εμπορεύματα.

Γιατί σε αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα οι δημόσιες μονάδες Υγείας, για να έχουν όλα όσα χρειάζονται για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς, εξαρτώνται από τους επιχειρηματικούς ομίλους (σε μηχανήματα, σε φάρμακα, σε αντιδραστήρια, σε ιατρικά εργαλεία, σε υγειονομικό υλικό, σε ηλεκτρική ενέργεια, σε πετρέλαιο, σε νερό).

Και το κυνήγι του κέρδους αποτελεί το θερμοκήπιο αναπαραγωγής των φαινομένων διαφθοράς, χρηματισμού και όλων όσα ακολουθούν.

Τους ρωτάμε λοιπόν: Ποια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό; Και μάλιστα με διαδικασίες "fast track", μόνο για αποπροσανατολισμό και κοροϊδία του λαού!

Καμιά, όπως δεν το αντιμετώπισε και καμιά μέχρι τώρα νομοθεσία.

Αν δεν φύγει από τη μέση το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους, θα συνεχίζει να υπάρχει και η διαφθορά (παράνομη και πολύ περισσότερο η νόμιμη), θα συνεχίσει να υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα για τη λαϊκή Υγεία, θα συνεχίσουν να γίνονται και να συζητάμε Εξεταστικές Επιτροπές.

Ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει τεράστια πρόοδος στην επιστήμη, στην τεχνολογία, ενώ υπάρχει μεγάλος αριθμός εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού για να μπορεί ο λαός μας να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Πρόνοια.

Δείτε, επίσης, τι συμβαίνει στον τομέα της Πρόνοιας.

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι κάνει μια προσπάθεια "εκσυγχρονισμού" του συστήματος απονομής των προνοιακών παροχών, των επιδομάτων και των συντάξεων των ΑμεΑ.

Οτι αυτές οι παροχές θα αποδίδονται γρήγορα, με αντικειμενικά κριτήρια και σε όσους έχουν "πραγματική ανάγκη"!

Με έμμεσο πλην σαφή τρόπο, χρησιμοποιεί την ίδια επιχειρηματολογία με τις προηγούμενες κυβερνήσεις:

Οτι ακόμα και οι προηγούμενες ανεπαρκείς παροχές, σε ανθρώπους με αναπηρίες, σε οικογένειες με παιδιά, σε ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις, αποτελούσαν "σπατάλη" που πρέπει να εξορθολογιστεί, δηλαδή να περικοπεί!

Η κυβέρνηση, πίσω από το "περιτύλιγμα" του εκσυγχρονισμού των παροχών, κρύβει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της, που είναι η άγρια περικοπή των προνοιακών παροχών, τόσο όσον αφορά το ύψος τους, όσο και τον αριθμό των ανθρώπων που θα τους χορηγούνται.

Κι αυτός ο "εκσυγχρονισμός" δεν έχει σχέση με την ικανοποίηση των πρόσθετων και σύγχρονων αναγκών, αλλά πώς θα ελεγχθεί η απαρέγκλιτη υλοποίηση της πολιτικής των περικοπών, όπως προβλέπεται από τις συμφωνίες της με τους "θεσμούς"!

Υλοποιεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ, για ελάχιστες παροχές, επιπέδου πτωχοκομείου, με στόχο τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας.

Πολιτική που αφαιρεί από τις λαϊκές οικογένειες 10 και "επιστρέφει" ένα.

Μάλιστα, τα επιτελεία της κυβέρνησης πολύ καιρό τώρα και με πολλούς τρόπους προπαγανδίζουν ότι αυτοί που ζουν στην εξαθλίωση, είναι αυτοί που "πραγματικά έχουν ανάγκη", ενώ οι λιγότερο φτωχοί δεν πρέπει να έχουν απαιτήσεις για προνοιακές παροχές (οικογενειακά και αναπηρικά επιδόματα, παιδικούς σταθμούς κ.λπ.).

Ακόμα όμως και αυτά δεν είναι "σίγουρα".

Αφού θα εξαρτώνται από την πορεία των αντιλαϊκών δημοσιονομικών στόχων και των "ματωμένων" πλεονασμάτων, προκειμένου να στηριχτεί η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Ηδη η παραπάνω κατεύθυνση αποτυπώνεται στον κρατικό προϋπολογισμό, όπου το 2018 τα ποσά για τις κοινωνικές παροχές είναι μειωμένα κατά 900 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2017.

Είναι γνωστή η βιομηχανία περικοπής των ποσοστών αναπηρίας στα ΚΕΠΑ - σε ανθρώπους που δεν έχει αλλάξει η κατάσταση της υγείας τους - με αποτέλεσμα να περικόπτονται ή και να αφαιρούνται επιδόματα, συντάξεις, να εξαναγκάζονται σε συμμετοχές στις πληρωμές για φάρμακα, εξετάσεις, υγειονομικό υλικό κ.λπ.

Στο νόμο 4512/2018 αποφασίστηκε η πιλοτική εφαρμογή της ηλεκτρονικής αξιολόγησης και παροχής προνοιακών παροχών, σε νέους δικαιούχους με αναπηρία, όπου καθιερώνεται η χρήση της έννοιας της "λειτουργικότητας".

Αυτό σημαίνει ότι το αν θα παίρνει επίδομα ή σύνταξη ένα άτομο με αναπηρία, δεν θα εξαρτάται μόνο από το ποσοστό αναπηρίας που θα του δίνουν τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), ανάλογα με την πάθηση και τη βαρύτητα της αναπηρίας.

Αλλά, για να πάρει επίδομα ή σύνταξη, θα συνυπολογίζονται και η δυνατότητά του να δουλέψει, η κοινωνικότητά του, το μορφωτικό του επίπεδο, οι δυνατότητες που έχει λόγω οικονομικής και οικογενειακής κατάστασης να αντιμετωπίζει μια σειρά καθημερινά του προβλήματα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μπαίνουν νέα, πρόσθετα φίλτρα που οδηγούν σε περικοπές, διευρύνεται ο αριθμός των αναπήρων που με ατομική ευθύνη θα πρέπει να καλύψουν ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος από τις πρόσθετες ανάγκες λόγω της αναπηρίας, του γήρατος, των παιδιών κ.λπ.

Αντίστοιχα και με τα επιδόματα στήριξης παιδιών, όπου οικογένειες με τρία και περισσότερα παιδιά και χαμηλά εισοδήματα είδαν τα επιδόματά τους να μειώνονται ή και να εξαφανίζονται.

Επιπλέον παράδειγμα είναι η κάλυψη της Προσχολικής Αγωγής, η οποία θα έπρεπε να είναι εξασφαλισμένη για όλα τα βρέφη και τα νήπια δωρεάν από το κράτος.

Εντούτοις, ούτε επαρκείς δημόσιες υποδομές υπάρχουν και ένα μεγάλο μέρος των οικογενειών εξαναγκάζονται σε πληρωμές τροφείων και για τις λεγόμενες πρόσθετες παροχές, τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στους δημοτικούς νηπιοβρεφικούς σταθμούς.

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τρέχει για να κλείσει την τέταρτη "αξιολόγηση" με τα 88 και βάλε προαπαιτούμενα, δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις που θα πληρώσει ο λαός, συνεχίζει και την κοροϊδία ότι "η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια", ότι "ανοίγει ο δρόμος για τη δίκαιη ανάπτυξη", όπου ενώ οι οικονομικοί δείκτες θα καλυτερεύουν - εννοούν την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων - η ζωή των εργαζομένων θα βελτιώνεται, οι αδικίες σταδιακά θα αποκαθίστανται.

Και για να μην κοροϊδευόμαστε: Πραγματική έξοδος από τα μνημόνια σημαίνει κατάργηση όλων των νόμων που ψηφίστηκαν με τα μνημόνια, όλων των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν πλήξει το λαϊκό εισόδημα για 8 συνεχή χρόνια τώρα.

Ολα αυτά θα είναι εδώ και θα παραμένουν και μετά το φετινό καλοκαίρι, όπου τυπικά λήγει το ελληνικό πρόγραμμα.

Πραγματική "έξοδος" επίσης σημαίνει ότι δεν θα υλοποιηθούν όλα όσα έχουν ήδη προνομοθετηθεί για μετά το '19 και το '20, όπως η μείωση συντάξεων, η μείωση του αφορολόγητου. Δεν θα ισχύσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060.

Και αφού στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι η σταδιακή βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, τότε γιατί η εργασιακή ζούγκλα παραμένει και ενισχύεται, γιατί μπήκαν εμπόδια στο δικαίωμα της απεργίας;

Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει φέρει ακόμα για συζήτηση στη Βουλή την πρόταση νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για την "Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας"; Την πρόταση νόμου που υπογράφεται από 513 Εργατικά Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα;

Και η οποία, εκτός των άλλων, προβλέπει και αποκατάσταση του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, κατάργηση της απαράδεκτης διάκρισης για τα νέα παιδιά που μπαίνουν στη δουλειά;

Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Τουρκία, χώρα σε εισαγωγικά "σύμμαχος" της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, κλιμακώνει την επιθετικότητά της στο Αιγαίο και την Κύπρο;

Οτι η Τουρκία, μετά και την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Αθήνα, έχει αναβαθμίσει τις διεκδικήσεις της;

Οι απανωτές καθημερινές δηλώσεις του Ερντογάν, αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, οι παραβιάσεις, μέχρι και το σοβαρό επεισόδιο με το σκάφος στα Ιμια, αλλά και η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Εβρο, συνιστούν κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας.

Και αυτήν την τουρκική επιθετικότητα δεν μπορούμε να τη δούμε ξεκομμένη από τις επικίνδυνες εξελίξεις σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, όπου οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές μεγαλώνουν για το ποιος, ποιο καπιταλιστικό κράτος θα έχει τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων για τον γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχής, των αγορών.

Μιλάμε για μια ολόκληρη περιοχή, όπου παρεμβαίνουν άμεσα οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία, αναδιατάσσονται συμμαχίες και εμπλέκονται ισχυρές περιφερειακές καπιταλιστικές δυνάμεις όπως Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, Αίγυπτος, Σαουδική Αραβία, άλλες μοναρχίες του Κόλπου κ.λπ.

Εκτός όμως από την τουρκική αστική τάξη και η ελληνική αστική τάξη εμπλέκεται όλο και πιο ενεργά, διεκδικεί για λογαριασμό των εγχώριων μονοπωλίων μερίδιο από τη μοιρασιά που είναι σε εξέλιξη. Στο έδαφος αυτό εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός της με την τουρκική αστική τάξη.

Και απ' αυτόν τον ανταγωνισμό δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Το αντίθετο.

Κι ενώ τα πολεμικά ανακοινωθέντα διά στόματος Τούρκου Προέδρου πληθαίνουν, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει το χαβά του εφησυχασμού και της συγκάλυψης, τα παραμύθια ότι με δήθεν επιδέξιους διπλωματικούς χειρισμούς θα αποκλιμακωθεί η ένταση με την Τουρκία.

Και όταν μιλάει για διπλωματικούς χειρισμούς, εννοεί τις παρεμβάσεις της ελληνικής κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Βέβαια, η στάση "Πόντιου Πιλάτου" του ΝΑΤΟ, στο ζήτημα της σύλληψης και κράτησης στις τουρκικές φυλακές των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, ήταν χαστούκι για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία έχει εξελιχθεί στον καλύτερο σημαιοφόρο του ΝΑΤΟ στην περιοχή, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα που αναγορεύουν αυτόν τον επικίνδυνο για τους λαούς και τη χώρα μας οργανισμό, σε εγγυητή της ειρήνης και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Είναι ποτέ δυνατόν το ΝΑΤΟ να περιορίσει την προκλητικότητα της Τουρκίας, όταν ο ίδιος αυτός ιμπεριαλιστικός οργανισμός δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα στα μέλη του, θεωρεί το Αιγαίο ως ενιαίο επιχειρησιακό χώρο;

Τώρα χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ.

Να δυναμώσει η πάλη των λαών και από τις δυο μεριές του Αιγαίου, για να αντιπαλέψουμε τον εθνικισμό, που αποσκοπεί στο να αποκρύψει τη βασική αντίθεση στην κοινωνία σήμερα, που 'ναι η αντίθεση ανάμεσα στην εργασία και στο κεφάλαιο, και να σύρει τους εργαζόμενους στην υποταγή για τα σχέδια της αστικής τάξης.

Να κρύψει πως οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, στην Τουρκία και σε άλλες χώρες έχουμε σήμερα τον ίδιο αντίπαλο: Τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό, τις αστικές κυβερνήσεις τους και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες τους.

Απ' αυτήν τη σκοπιά απαντάμε και στα καλέσματα περί δήθεν "εθνικής ενότητας", δηλαδή υποταγή της εργατικής τάξης στα σχέδια του κεφαλαίου.

Απαντάμε με ένταση της πάλης ενάντια σε κάθε επιδίωξη αλλαγής συνόρων, κάθε αλλαγής διεθνών συνθηκών, που οδηγεί στην αιματοχυσία των λαών.

Απαντάμε με δυνάμωμα της πάλης που δημιουργεί τις προϋποθέσεις που θα βάλουν μια και καλή τέρμα στις αιτίες που δημιουργούν τον πόλεμο.

Οι κομμουνιστές, όπως πάντα στην ηρωική 100χρονη Ιστορία μας, θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, για να αποτραπεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, όμως, επισημαίνουμε ότι δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο. Καμιά ανοχή στην αστική τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του.

Θα επιδιώξουμε να τη βάλουμε με την πάλη μας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με την ανατροπή της, για την οριστική νίκη του λαού.

Ετσι ώστε αποτέλεσμα τελικά όλης αυτής της πάλης να είναι η εργατική εξουσία, η ανάπτυξη και ευημερία για το λαό, με ειρήνη και ευτυχία για όλους και όλες, για τα παιδιά μας, για τις γενιές που έρχονται.

Τώρα όλοι και όλες με το ΚΚΕ».

Η Βαγγελίτσα Κουσιάντζα γεννήθηκε στον Παλαμά το 1919 και σπούδασε στο διδασκαλείο της Αλεξανδρούπολης. Υπηρέτησε δασκάλα στα χωριά Βλοχό και Μάρκο Καρδίτσας και στη συνέχεια στον Παλαμά.

Στη διάρκεια της Κατοχής, στέλεχος του ΚΚΕ, παράλληλα με την πολιτική της δράση διδάσκει ανεπίσημα στη Σέκλιζα, οργανώνει τάξεις διδάσκοντας γραφή και ανάγνωση στους αγράμματους ενήλικες και δημιουργεί τμήματα για τις γυναίκες, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.

Τον Απρίλη του 1947, 30 μαχητές του ΔΣΕ, ανάμεσά τους και η Β. Κουσιάντζα, συνελήφθησαν στον αυχένα της Νιάλας από τμήματα του κυβερνητικού στρατού. Οδηγήθηκαν στις φυλακές της Λαμίας και μετά από έκτακτο στρατοδικείο επιβλήθηκε σε 9 άντρες και στην Β. Κουσιάντζα η θανατική ποινή. Εκτελέστηκαν στις 9 Μάη του 1947 στην Ξηριώτισσα Λαμίας.

Μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ζωντανή μαρτυρία για την Β. Κουσιάντζα μετέφερε ο σ. Βασίλης Φυτσιλής, συναγωνιστής της στον ΔΣΕ και συγκατηγορούμενός της στο στρατοδικείο που την καταδίκασε σε θάνατο.

Μετά τις ομιλίες, τοπικό μουσικό δημοτικό συγκρότημα αποτελούμενο από τους Αργύρη Τσακίρη (κλαρίνο), Νίκο Καλαμπάκα (κιθάρα), Πέτρο Παγανό (τουμπελέκι) και Παναγιώτη Μπάρκαλη (τραγούδι) έπαιξε αντάρτικα και άλλα τραγούδια, ανάμεσά τους το τραγούδι για τον Αρη κι ένα για την Β. Κουσιάντζα, τους στίχους του οποίου έγραψε ο Β. Φυτσιλής.

Στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι, με πορεία και φωνάζοντας συνθήματα, έφτασαν στην κεντρική πλατεία του Παλαμά, όπου η Αλέκα Παπαρήγα έκανε τα αποκαλυπτήρια τιμητικής πλακέτας για την Β. Κουσιάντζα. Στεφάνια κατέθεσαν ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας, ο Αχιλλέας Σίμος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του ΣΠ Θεσσαλίας της ΚΝΕ, και η ανιψιά της Βαγγελίτσας Κουσιάντζα.

Από την αποκάλυψη της τιμητικής πλακέτας

«Η Βαγγελίτσα», είπε, «ήταν η μόνη γυναίκα που άντεξε μέσα σ' εκείνη τη συντέλεια του κόσμου και πέρασε τον θανατερό αυχένα. Ομως, λίγο πιο κάτω, τη βρήκα πεσμένη δίπλα στο μονοπάτι, που απ' το παγωμένο χιόνι είχε πιάσει ένα στρώμα σαν γυαλί.

"Βαγγελίτσα! Σήκω, Βαγγελίτσα!". Την κούνησα δυνατά απ' τους ώμους.

"Βασιλάκη... φύγε εσύ, Βασιλάκη", μου είπε. "Προχώρα. Θα 'ρθω εγώ...".

Προσπαθούσε να με διώξει. Να φύγω, να γλιτώσω εγώ. Κι ας ήξερε ότι αυτήν την περίμενε σε λίγο βέβαιος θάνατος, εκεί μέσα στο παγωμένο χιόνι. Εσφιξα το ένα χέρι μου γύρω από τη μέση της, γαντζώθηκε κι εκείνη με τα χέρια της από το λαιμό μου και ξεκινήσαμε πάλι προς άγνωστη κατεύθυνση και με ορατότητα σχεδόν μηδενική. Υστερα από πολλή ώρα, βαδίζοντας με δυσκολία μέσα στην άγρια χιονοθύελλα, βρεθήκαμε μπροστά σ' ένα μικρό στρατιωτικό αντίσκηνο, μισοθαμμένο μέσα στο χιόνι...».

Συγκλονιστική ήταν η περιγραφή του Β. Φυτσιλή, όπως την καταγράφει στο βιβλίο του, «Βαγγελίτσα Κουσιάντζα, μια ηρωίδα του λαού», για την τελευταία πράξη του δράματος, την εκτέλεση της Βαγγελίτσας, μαζί με άλλους 9 συντρόφους της, από απόσπασμα χωροφυλάκων και ΜΑΫδων, αφού οι φαντάροι από το 106ο Τάγμα Πεζικού που είχαν οριστεί ως εκτελεστικό απόσπασμα αρνήθηκαν να εκτελέσουν τη διαταγή «πυρ»:

«Και φτάνει χαράματα η κουστωδία στη μάντρα του νεκροταφείου της Ξηριώτισσας. Και στήνουν σε παράταξη τους μελλοθάνατους αγωνιστές στον "κρανίου τόπον". Μα αυτοί, τον τόπο εκείνον της σφαγής και της φρίκης τον κάνουν μεμιάς χοροστάσι της ανδρειοσύνης. Μόλις τους ξεκλειδώνουν από τις χειροπέδες, πιάνουν ο ένας τ' αλλουνού το χέρι και στήνουν το χορό. Εναν χορό που μόνο μ' εκείνον που χόρεψαν κάποτε οι Σουλιώτισσες πάνω στο βράχο του Ζαλόγγου μπορεί να συγκριθεί. Η Βαγγελίτσα, φορώντας το κόκκινο μεταξωτό φουστάνι της που κουβαλούσε πάντα μαζί της μέσα στον γυλιό της (για τις επίσημες μέρες, όπως έλεγε χαριτολογώντας), σέρνει πρώτη το χορό».

Αργότερα, στα Γιούρα, ένας από τους στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος που αρνήθηκε να πυροβολήσει και γι' αυτό μεταφέρθηκε εκεί, κρυφάκουσε τη διήγηση ενός χωροφύλακα, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας της εκτέλεσης: «Μεγάλη κομμουνίστρια εκείνη η δασκάλα. Ολοι έπεσαν κι αυτή να στέκεται γονατισμένη με το ένα πόδι και να λέει, να λέει... Και να μη βγαίνει η ψυχή της... Τρεις σφαίρες τής έριξε ο επικεφαλής του αποσπάσματος για χαριστική βολή. Κι αυτή εκεί... έως το τέλος, να φωνάζει για το κουκουέ της. Μεγάλη κομμουνίστρια, σας λέω!...».

Στην ομιλία της στην εκδήλωση, η Αλέκα Παπαρήγα κάλεσε τους συγκεντρωμένους να σκεφτούν «για ποιον σκοπό αυτή η νέα γυναίκα, που ονειρευόταν να μορφώσει τα παιδιά του λαού, που το πιο πιθανό ήταν ότι ονειρευόταν τον έρωτα, τη μητρότητα, διάλεξε το θάνατο, φορώντας το καλό της κόκκινο φουστάνι, μαζί με άλλους 9 συντρόφους, ενώ δεν της έλειπε η ευκαιρία να γλιτώσει τη ζωή της...».

«Ηρωες και ηρωίδες, θαρραλέοι αγωνιστές και αγωνίστριες», είπε, «υπήρξαν σε όλη την ιστορία του τόπου μας, σε όλες τις περιπτώσεις, στη συντριπτική πλειοψηφία βγήκαν από τα σπλάχνα του λαού. Υπήρξαν πάντα, και πριν ιδρυθεί το ΚΚΕ, λαϊκοί αγωνιστές και αγωνίστριες που θυσιάστηκαν. Ομως, η πραγματικότητα είναι ότι μόνο μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ ο λαϊκός ηρωισμός πήρε μαζικό και διαχρονικό χαρακτήρα. Η αφοβία, η αντοχή στα αφόρητα σωματικά βασανιστήρια, το προσωπικό θάρρος στη μάχη σώμα με σώμα στο βουνό και στην πόλη, δεν ήταν ηρωισμός μιας στιγμής, μιας φάσης, ή μιας περιόδου μόνο. Ο κομμουνιστής και η κομμουνίστρια έχει συνείδηση μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο ταξικός αντίπαλος, δίνει τη ζωή του ακόμα και όταν ξέρει ότι άμεσα δεν έρχεται η νίκη, το θετικό αποτέλεσμα έστω».

Και συνέχισε: «Ο σκοπός του αγώνα, να ζήσει ο λαός μια καλύτερη ζωή, χωρίς ταξική εκμετάλλευση, ιμπεριαλιστική επέμβαση και κατοχή, ήταν η δύναμη εκείνη που παραμέρισε τον αφόρητο σωματικό πόνο και φόβο του θανάτου, νέων ανθρώπων που δεν είχαν προλάβει να ζήσουν όλες τις πλευρές της ζωής τους. Απάντηση δίνεται και στο εξώφυλλο του λευκώματος της Πανελλαδικής Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών, που γράφει: "Μέσα σε τούτο το ξεφάντωμα της λεβεντιάς, που ο ηρωισμός γίνεται κάτι το απλό, το φυσικό, σαν την ανάσα"».

Συνδέοντας το τότε με το τώρα, και αφού σημείωσε ότι «υπάρχουν διαφορές, δεν αντιγράφουμε, διδασκόμαστε», η Αλ. Παπαρήγα επεσήμανε: «Αν στεκόμαστε στο παράδειγμα της θυσίας και της αφοβίας, όπως της Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, είναι γιατί σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί αυτή η ανάγκη, αυτή η αρετή και η αξία, αλλά αντίθετα προβάλλει πιο επίκαιρη κι απαιτητική, θα γίνεται όλο και πιο επιτακτική σε συνθήκες που ο λαός ζήσει απότομες φάσεις όξυνσης της κατάστασης και θα προσδοκά τη δική του εξουσία».

«Στις μέρες μας απαιτείται ένας νέου τύπου, θα τολμούσα να πω, ηρωισμός και επαναστατική συνέπεια, που στηρίζεται στη συνειδητή πεποίθηση και βαθιά γνώση, προκειμένου να παλεύεις καθημερινά χωρίς να είναι ορατά τα άμεσα αποτελέσματα, σε συνθήκες ανώτερης βαθμίδας αντιδραστικοποίησης του καπιταλισμού», συμπλήρωσε.

Αναφερόμενη στο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του γυναικείου ηρωισμού που αναδεικνύει το παράδειγμα της Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, τόνισε: «Κάνουμε αυτήν τη υπόμνηση γιατί εκείνη τη περίοδο της θυσίας της, αλλά και μέχρι σήμερα, που σε ορισμένα ζητήματα η ζωή των γυναικών και οι αντιλήψεις έχουν αλλάξει, δεν είναι καθόλου το ίδιο εύκολο η γυναίκα να αναδείξει τις αρετές της, πολύ περισσότερο πριν από 70 και 100 χρόνια, όταν ο σκοταδισμός ήταν πανίσχυρος, κυριαρχούσε η θέση για τον κατώτερο ρόλο της γυναίκας. Η Βαγγελίτσα αποτελεί το έμπρακτο παράδειγμα του τι σημαίνει γυναικεία χειραφέτηση, τι σημαίνει σεβασμός στα δικαιώματα και στις δυνατότητες της γυναίκας».