Μέχρι και την ανακύκλωση των βοθρολυμάτων έφερε στην προεκλογική πασαρέλα ο υπουργός Γεωργίας, μιας και δεν έχει τίποτα άλλο σημαντικό να ανακοινώσει στους αγρότες. Ετσι, χτες έβγαλε άλλη μια προεκλογική ανακοίνωση για να γνωστοποιήσει ότι το υπουργείο Γεωργίας προωθεί σχέδιο για την ανακύκλωση των αστικών και βιομηχανικών λυμάτων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στη γεωργία και στις αναδασώσεις, που υποτίθεται ότι κάνει η κυβέρνηση. Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι το εγχείρημα αυτό θα επεκταθεί και σε άλλες περιοχές, αντιλαμβανόμενος προφανώς ο υπουργός Γεωργίας ότι στην Αθήνα και και τη Θεσσαλονίκη δεν είναι πλειοψηφία οι αγρότες. Πίσω από το γελοίο τίτλο της ανακοίνωσης: «Να σώσουμε τη γεωργία και τα δάση», το σοβαρό της υπόθεσης είναι ότι το υπουργείο Γεωργίας προχωράει στην εξαγγελία της ανακύκλωσης του νερού των λυμάτων πόλεων χωρίς συγκεκριμένες μελέτες και εξασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων. Γιατί για να χρησιμοποιηθούν τα αστικά και βιομηχανικά λύματα για την άρδευση της γεωργίας απαιτείται ειδική επεξεργασία (τρίτου βαθμού) το κόστος της οποίας είναι πολύ μεγάλο. Αν δε γίνει αυτό, οι καταναλωτές κινδυνεύουν από τα βαριά μέταλλα τα οποία δεν εξαλείφει ο κλασικός βιολογικός καθαρισμός και απειλούνται με ασθένειες όπως η παράλυση του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Οι αγρότες της Ημαθίας βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα μεγάλο δίλημμα. Και το δίλημμα δεν είναι ποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα να ψηφίσουν στις εκλογές της 9ης του Απρίλη, αλλά ποιες από τις δύο ποικιλίες ροδάκινου που καλλιεργούν στην περιοχή θα πρέπει να επιλέξουν, για να περιορίσουν την οικονομική ζημιά.

Με τις τιμές που πληρώθηκαν την περσινή χρονιά τόσο για τα συμπύρηνα, όσο και για τα επιτραπέζια ροδάκινα, δεν μπόρεσαν να καλύψουν ούτε το κόστος παραγωγής. Στην καλύτερη περίπτωση η τιμή για τα επιτραπέζια ήταν 40-45 δρχ. το κιλό και για τα συμπύρηνα 74 δρχ. Οπως τονίζουν οι ροδακινοπαραγωγοί, η πολιτεία δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου να στηρίξει το προϊόν τους, ενώ κίνητρα για εξαγωγές δε δόθηκαν. Μικρές σχετικά ποσότητες επιτραπέζιου ροδάκινου στάλθηκαν στη Ρωσία και την Αλβανία με αρκετά όμως μειωμένες τιμές. Και δεν κρύβουν ότι αναπολούν με νοσταλγία τις εποχές που για την ποικιλία αυτή εισέπρατταν 170 και 180 δρχ. το κιλό. Οσον αφορά στο συμπύρηνο από 92 δρχ. το κιλό που ήταν η τιμή στήριξης εισέπραξαν στο τέλος 74 δρχ. Η διαφορά φυσικά πήγε στις τσέπες των βιομηχάνων.

«Το γεγονός ότι πέρσι οι παραγωγοί πήραν για το συμπύρηνο μία όχι και τόσο εξευτελιστική τιμή, όπως στο επιτραπέζιο, τους προσανατολίζει φέτος να ασχοληθούν με την πρώτη ποικιλία. Φυσικά αν πέσουν όλοι στο συμπύρηνο, σε λίγα χρόνια η υπερπαραγωγή θα έχει αποτέλεσμα να κατρακυλήσει η τιμή του σε αφάνταστα χαμηλά επίπεδα. Κανένας κρατικός φορέας δεν έρχεται να συμβουλεύσει για το θέμα αυτό τους παραγωγούς. Σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε σε απόγνωση, καθώς ούτε να πουλήσουμε μπορούμε τα προϊόντα μας αλλά ούτε μπορούμε να τα πάμε στην απόσυρση», δηλώνει ο Γιάννης Στόκας, πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Βέροιας. Προσθέτει ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, αφού καμία προοπτική για βελτίωση της κατάστασης των παραγωγών δε φαίνεται στον ορίζοντα.

«Τώρα αρχίζουν οι πιο δύσκολες εποχές. Το εισόδημα του αγρότη μειώνεται συνεχώς, ενώ το κόστος σε μηχανήματα, φάρμακα και λοιπά τριπλασιάζεται. Για να εξασφαλίσει ο αγρότης ένα μικρό εισόδημα πηγαίνει στις οικοδομές ή στρέφεται σε άλλες δραστηριότητες. Σβήνει η αγροτική παραγωγή», προσθέτει ο Γ. Στόκας.

Θα πρέπει ωστόσο να προσθέσουμε ότι, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, μέσα στο 1999 από τα 21 εκατ. χαρτοκιβώτια συμπύρηνου ροδάκινου που παρήχθησαν, πουλήθηκαν μόνο τα 8 εκατ. Η είδηση αυτή, που έγινε γνωστή στους παραγωγούς τις μέρες αυτές, θα τους αποτρέψει φυσικά να στραφούν στην ποικιλία που πίστευαν ότι θα αποτελούσε μια καλή εναλλακτική λύση.

Στο μεταξύ, στην ίδια απόγνωση βρίσκονται οι καπνοπαραγωγοί του νομού. Στα τρία χωριά που υπάρχει μονοκαλλιέργεια αυτού του προϊόντος (Σφυκιά, Ριζώματα, Δάσκιος) 300 περίπου οικογένειες βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση λόγω της πολύ χαμηλής τιμής που εισέπραξαν φέτος για το προϊόν τους. Οσοι πληρώθηκαν με την τιμή των 300 δρχ. το κιλό, που θεωρείται ότι εξασφαλίζει την παραμονή τους στα όρια της φτώχειας, μπορούν να θεωρούνται «ευτυχισμένοι». Οι αγρότες που έκαναν ένσταση, διαμαρτυρόμενοι για τις εξευτελιστικές τιμές, πληρώθηκαν στο τέλος με 220 δρχ. Τι σημαίνει αυτό για μερικές οικογένειες; Αν κατέχουν 10-12 στρέμματα και παράγουν συνολικά 2 τόνους, το ανώτερο που μπορούν να εισπράξουν είναι 2 εκατομμύρια, από τα οποία το ένα εκατομμύριο θα είναι καθαρό κέρδος. Τώρα πώς μπορεί να τα βγάλει πέρα μια οικογένεια με ένα εκατομμύριο δρχ. το χρόνο, που συνήθως το εισπράττει και με μεγάλη καθυστέρηση, αυτό μόνο η κυβέρνηση μπορεί να μας το πει.

Δείχνει, όμως, αυτός ο συναγωνισμός και κάτι άλλο: Αποδεικνύει πως οι ενωτικοί, επίμονοι και μακρόχρονοι αγώνες της αγροτιάς για το ψωμί και το δίκιο, καθώς και το «ελαφρύ», πλην καταφανές, «μαύρισμα» του ΠΑΣΟΚ κυρίως, αλλά και της ΝΔ, στις περασμένες ευρωεκλογές από την αγροτική ψήφο, εξαναγκάζουν τα κόμματα του δικομματισμού ν' ασχοληθούν με τους χωριάτες και, μάλιστα, να στηρίζουν σημαντικό μέρος της προεκλογικής τους εκστρατείας στην προσπάθεια ανεύρεσης υποσχέσεων παροχολογιών, προς άγραν της ψήφου του αγροτικού κόσμου. Επομένως, οι αγώνες των αγροτών όχι μόνο δεν ήταν αναποτελεσματικοί - όπως πολλοί ισχυρίζονταν - αλλά, σε συνδυασμό με την ψήφο στις ευρωεκλογές, έφεραν «τα πάνω κάτω». Πρώτα, ξεσκέπασαν την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται - τι άλλο, παρά παραδοχή αυτού του ξεσκεπάσματος, αποτελεί η πρεμούρα του Κ. Σημίτη, έστω και λίγο πριν τις εκλογές, να δείξει φιλοαγροτικό πρόσωπο, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα το 'παιζε σκληρός και αδιάλλακτος προς τους αγρότες; - κι ύστερα στρίμωξαν τα κόμματα του δικομματισμού, αναγκάζοντά τα ν' ασχοληθούν, με τον τρόπο που ασχολούνται βεβαίως, με κάποια από τα αιτήματα που προβλήθηκαν και στη διάρκεια των αγροτικών κινητοποιήσεων. Κι απ' αυτή την άποψη γίνεται φανερό γιατί οι αγρότες δηλώνουν, παντού και πάντα, πως θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές τους αγώνες τους, αφού φροντίσουν ν' απλώσουν περισσότερο το «μαύρισμα» του δικομματισμού στις 9 Απρίλη, ώστε να πετύχουν το στόχο τους που είναι η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, με την οποία συμφωνούν απολύτως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και η εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής, προς όφελος του Ελληνα αγρότη και της αγροτικής οικονομίας της χώρας μας.

Το αγροτικό κίνημα, συνειδητοποιώντας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, την ουσία του αγροτικού προβλήματος της Ελλάδας, έχει θέσει στην πρωμετωπίδα των διεκδικήσεών του την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Διεκδικεί:

• Την κατάργηση όλων των κανονισμών της ΕΕ που επιβάλλουν περιορισμούς στις καλλιέργειες, ποσοστώσεις στην παραγωγή, πρόστιμα συνυπευθυνότητας στους παραγωγούς. Οι κανονισμοί αυτοί αφορούν στο σύνολο των ελληνικών γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων και έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση των τιμών, τη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και το ξεκλήρισμα χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών της χώρας μας.
• Τη μείωση του κόστους παραγωγής, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα στις διεθνείς αγορές. Κι αυτό μπορεί να γίνει με τον έλεγχο στην κερδοσκοπική ασυδοσία των πολυεθνικών που πουλούν πανάκριβα στους αγρότες τα αγροτικά μέσα και εφόδια (σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, μηχανήματα, πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα κ. ά.), με την ελάφρυνση του παραγωγού από υπέρογκους φόρους (ΦΠΑ κ. ά.), με τη μείωση του κόστους του χρήματος δανεισμού που οφείλεται στην τοκογλυφία των επιτοκίων και των πανοτοκίων της ΑΤΕ και με την κατασκευή έργων υποδομής στη γεωργία και την κτηνοτροφία, όπως αρδευτικών, εγγειοβελτιωτικών κ. ά.
• Την ανάπτυξη των παραγωγικών συνεταιρισμών και την προστασία της οικογενειακής εκμετάλλευσης, μια και ο κλήρος στην Ελλάδα είναι μικρός και διάσπαρτος, ώστε να μην περάσει η γη και η παραγωγή, μέσω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται, σε χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών, μ' αποτέλεσμα να ξεκληριστεί μαζικά η μικρομεσαία αγροτιά και να ερημώσει η ελληνική ύπαιθρος.

Εντελώς διαφορετική γνώμη, από τους ανέξοδους δικομματικούς ανταγωνισμούς, έχουν οι αγρότες, που με κλιμάκωση των αγώνων τους διεκδικούν λύσεις στα οξυμένα προβλήματά τους

Ο Κ. Σημίτης για λόγους δημιουργίας εντυπώσεων διαλάλησε οκτώ μέτρα, τα οποία με μια πρώτη ματιά γίνονται τέσσερα και επί της ουσίας κανένα.

Το πρώτο, στην κυβερνητική λίστα, υποτιθέμενο μέτρο για τους αγρότες είναι η αύξηση της επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο από 40% στο 50%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι αγρότες δεν πρόκειται να έχουν κανένα όφελος, αφού για κάθε εκατομμύριο τζίρου που θα δηλώνουν, θα εισπράξουν ως επιστροφή ειδικού φόρου άλλες 4.000 δραχμές επιπλέον! Το δεύτερο ημίμετρο που ανακοινώθηκε σχετικά, αφορά την επιστροφή του 30% του ειδικού φόρου κατανάλωσης με βάση τα τιμολόγια αγοράς πετρελαίου για θερμοκήπια, ξηραντήρια, ανεμομείκτες και αντλητικά συγκροτήματα. Με τη σειρά της η ΝΔ, στο θέμα αυτό, επιχειρώντας να προσπεράσει σε προεκλογικές υποσχέσεις το ΠΑΣΟΚ, κάνει λόγο για περικοπή του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Οι αγρότες όμως ζητούν να αγοράζουν το πετρέλαιο σε τιμή τράνζιτ, όπως συμβαίνει με τους βιομηχάνους και εφοπλιστές, κάτι που το αρνείται και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Αναφορικά με τις αγροτικές συντάξεις πείνας που πάντα προεκλογικά... ανεβαίνουν κατά μερικά χιλιάρικα, ο πρωθυπουργός τσόνταρε άλλο ένα δεκαχίλιαρο, το οποίο όπως είπε θα δοθεί από τον ΟΓΑ μέσα στην επόμενη διετία... Εδώ ο πρωθυπουργός επιχείρησε να συναγωνιστεί την προεκλογική προσφορά της ΝΔ που ανακοίνωσε ότι θα χορηγήσει ΕΚΑΣ 21.000 δραχμές στους συνταξιούχους αγρότες. Δηλαδή, η ΝΔ υπόσχεται 54.000 δραχμές σύνταξη αν γίνει κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ 53.000 δραχμές, συν αυξήσεις ισοδύναμες με το ΕΚΑΣ. Οι αγρότες όμως ζητούν οι συντάξεις του ΟΓΑ να γίνουν τουλάχιστον ίσες με την κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ (114.000 δραχμές περίπου). Κάτι που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απορρίπτουν, ενώ παράλληλα και οι δύο δέχονται το ληστρικό σύστημα του νέου ταμείου κύριας ασφάλισης των αγροτών, όπου οι αγρότες εξαναγκάζονται να πληρώνουν δυσβάσταχτες εισφορές για να εισπράξουν πενιχρές συντάξεις. Και το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ερίζουν υποκριτικά για την αύξηση της βασικής σύνταξης του ΟΓΑ, όταν είναι γνωστό ότι από το 2003 και μετά, η βασική σύνταξη του ΟΓΑ θα μειώνεται ετησίως κατά 4%.

Το μεγαλύτερο μέρος των πρόσφατων εξαγγελιών του πρωθυπουργού (οι μισές περίπου) αφορούν στην αύξηση των ορίων απαλλαγής στη φορολογία μεταβίβασης ακινήτων, γονικών παροχών και κληρονομιάς, για τους νέους αγρότες, δηλαδή αφορούν επίσης απειροελάχιστες περιπτώσεις. Ακόμα αυξάνονται τα όρια των γεωργικών απαλλαγών μεταβίβασης ακινήτων για όλους τους αγρότες από 20 εκατ. δραχμές σε 30 εκατ. δραχμές και για τις όμορες εκτάσεις από 40 εκατ δραχμές σε 72 εκατ. δραχμές. Με το τελευταίο η κυβέρνηση δίνει ένα ακόμα «κίνητρο» για τη συγκέντρωση γης στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών. Η ΝΔ στην προκειμένη περίπτωση προτείνει τα ίδια μέτρα και καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι άργησε να τα ανακοινώσει!

Να συγκαλύψει προεκλογικώς τα καταστροφικά μέτρα δραστικού περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας πασχίζει με διάφορα τερτίπια η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας.

Στην κατεύθυνση αυτή ο υπουργός Γεωργίας ανακοίνωσε την επιμέρους τροποποίηση της αρχικής απόφασής του, σε μια προσπάθεια να εξευμενίσει την οργή και την αγανάκτηση των βαμβακοπαραγωγών. Συγκεκριμένα ανακοίνωσε ότι οι κατ' αποκλειστική απασχόληση γεωργοί που καλλιεργούν από 2 μέχρι 200 στρέμματα βαμβάκι και των οποίων το κύριο εισόδημα - σύμφωνα με τη φορολογική τους δήλωση - προέρχεται από το βαμβάκι, ανεξάρτητα αν έχουν συμπληρωματικό εισόδημα και από άλλες καλλιέργειες, εξαιρούνται από τα περιοριστικά μέτρα. Στις εξαιρέσεις επίσης προστέθηκαν και οι βαμβακοπαραγωγοί που μετέχουν σε προγράμματα νιτρορύπανσης.

Φαίνεται ότι ενώ η κυβέρνηση έχει πάρει την απόφαση για συρρίκνωση της βαμβακοκαλλιέργειας στο πλαίσιο των αντιαγροτικών εντολών της ΕΕ, επιχειρεί πρόσκαιρα να θολώσει τα νερά ενόψει εκλογών και στη συνέχεια, αν παραμείνει κυβέρνηση, θα πάρει ακόμα πιο σκληρά μέτρα για την εξαφάνιση της βαμβακοκαλλιέργειας και μαζικού ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων βαμβακοπαραγωγών. Το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ, που από τη μία καταγγέλλει φραστικά την κυβέρνηση και από την άλλη στηρίζει τα μέτρα περιορισμού της βαμβακοκαλλιέργειας. Τούτο αποτελεί ένα ακόμα λόγο για τους βαμβακοπαραγωγούς να καταψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιατί όποιος και αν γίνει κυβέρνηση, θα πάρει ακόμα χειρότερα μέτρα σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών.