Γρηγοριάδης Κώστας

Στη μαρμάρινη πλάκα του μνημείου αναγράφεται ότι «σ' αυτό το σημείο, με ευθύνη της Πολιτείας και στο βωμό του κέρδους, θυσιάστηκαν 21 μαθητές της Α' Τάξης του Λυκείου Μακροχωρίου». Μια αλήθεια την οποία φαίνεται ότι δεν αντέχει ο νέος περιφερειάρχης Θεσσαλίας κι αναρωτιώμαστε αν η ενόχλησή του αφορά μόνο τον ίδιο ή αν υλοποιεί κυβερνητική εντολή.

Πάντως, δεν ξεκίνησε καλά τη θητεία του ο Φ. Γκούπας και καλό θα ήταν, αντί να εκφράζει την ενόχληση της εξουσίας για το δημόσιο καταλογισμό των ευθυνών της, να «πιέσει», όπου κι όπως μπορεί, για την άμεση υλοποίηση της πρόσφατης δέσμευσης του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιά, ότι θα προχωρήσει και θα ολοκληρωθεί, γρήγορα, η κατασκευή της σήραγγας των Τεμπών, ώστε να μην ξαναθρηνήσουμε θύματα σ' αυτό το σημείο - καρμανιόλα της Εθνικής Οδού...

Η είδηση πως οι Αμερικανοί κατακτητές του Ιράκ επέλεξαν, μεταξύ των πέντε εταιριών (τριών από χώρες της ΕΕ και δύο απ' άλλες χώρες), να συμπεριλάβουν και την ελληνική εταιρία «Ελληνικά Πετρέλαια» για να διοχετεύσει στις διεθνείς αγορές μέρος από τα έξι εκατομμύρια ιρακινού πετρελαίου, δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Πρόκειται για μια μορφής επιβράβευση της σημαντικής συμβολής και συμμετοχής της τότε κυβέρνησης Σημίτη στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Ιράκ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι άλλες δύο εταιρίες της ΕΕ, οι οποίες παίρνουν μέρος στη μοιρασιά της λείας, είναι οι ισπανικές «Repsoil Ypf» και «Cepsa», ενώ οι δύο από χώρες εκτός ΕΕ είναι η αμερικανική «Exxon Mobil» και η τουρκική «Turpas».

Είναι καιρός, λοιπόν, να βγει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να πανηγυρίσει για τις «δουλιές» που άνοιξαν στο Ιράκ οι ελληνικές εταιρίες. Το αιματοκύλισμα ενός ολόκληρου λαού τώρα δικαιώνεται...

«- Κάποιοι παρατηρούν ότι αν η τρομοκρατία ήταν κάποτε πρόφαση, σήμερα είναι μια ζοφερή πραγματικότητα», σημειώνει ο δημοσιογράφος του «Εθνους», Απ. Λυκεσάς, μιλώντας με τον Ιωάννη Μανωλεδάκη, καθηγητή Ποινικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, που σήμερα ανακηρύσσεται αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Και η απάντηση του τελευταίου: «Αυτή η πραγματικότητα υπήρχε πάντοτε. Αν σήμερα υπάρχει έξαρση, αυτό οφείλεται στην παγκοσμιοποίηση, αλλά και γιατί άνοιξε δραματικά η ψαλίδα ανάμεσα σε προνομιούχους και μη προνομιούχους. Σε καταπιεζόμενους ανθρώπους και ανθρώπους, που όχι μόνο ευημερούν, αλλά σπαταλούν.

Οταν ένα 5% θέλει να καρπούται το 75% του παγκόσμιου πλούτου, δεν μπορούμε να έχουμε κοινωνική ισορροπία. Εκεί οφείλεται η αύξηση του εγκλήματος. Το κακό ήρθε από αυτή την ελεγχόμενη ακόμη και επιθυμητή εξέλιξη από τις εξουσίες.

Ερχεται τώρα μια υπερδύναμη με τρόπο άπληστο όχι να πάρει κοινωνικά μέτρα που θα έκλειναν την ψαλίδα της αδικίας, να ανακουφίσουν τους ασθενείς, να απονείμουν δικαιοσύνη, έρχονται και λένε ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα ενός αόρατου κινδύνου από διάφορους τρελούς και φονταμενταλιστές. Οχι ότι τέτοιοι δεν υπάρχουν, αλλά θα ήταν εντελώς ανίσχυροι κοινωνικά αν δεν υπήρχε η υποδομή. Αντί να αντιμετωπίσουν τη διαβρωτική αδικία, θωρακίζουν δήθεν πόλεις και ανθρώπους που καταλήγουν ανθρωπάκια φοβισμένα χωρίς ελευθερία και ανθρωπιά. Ο τρομοκράτης έχει ήδη νικήσει».

Αμεσοι και σοβαροί είναι οι κίνδυνοι που απειλούν τις λαϊκές ελευθερίες, υπογραμμίζει ακόμη ο κ. Μανωλεδάκης στην ίδια συνέντευξη. Συγκεκριμένα, απαντώντας στην ερώτηση, αν απειλούνται οι ελευθερίες στην Ελλάδα, σημειώνει τα εξής:

«Σε όλο τον κόσμο απειλούνται. Μπορεί ακόμη να μην έχουμε φτάσει σε δραματικές καταστάσεις, αλλά προς τα εκεί πάμε. Υπάρχει μια διαρκής μετακύληση από την έννοια του κατηγορούμενου στην έννοια του ύποπτου.

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία προσαρμόζεται προς αυτή την κατεύθυνση. Οι υποθέσεις μεταφέρονται από τα ποινικά δικαστήρια στην Αστυνομία και την καταστολή. Υποπτος είναι και ένας πολίτης με ελεύθερο φρόνημα που πάει σε μια διαδήλωση. Εχει αυτός καμιά σχέση με την τρομοκρατία; Κινδυνεύει δηλαδή να συλληφθεί για άσχετο λόγο και να μην μπορεί να βγει από τη φυλακή.

Αυτά είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα. Η ελευθερία του πολίτη απέναντι στην κρατική καταστολή είναι στόχευση όσο και η προστασία από το έγκλημα. Στις μέρες μας υπάρχει ο κίνδυνος διογκώνοντας την προστασία να απολέσουμε την απαραίτητη ελευθερία».

Τέτοιοι σταθμοί, για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια ήταν το Οσλο και μόλις πέρσι ο «Οδικός Χάρτης». Μάλιστα, για την επιβολή αποδοχής του «Οδικού Χάρτη», έβαλε έμμεσα το χεράκι της και η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που ασκούσε την Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ποιος δε θυμάται το καμάρι του τότε υπουργού Εξωτερικών και τωρινού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, όταν ανέλαβε να παραδώσει με τα χέρια του το σχέδιο από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης! Οταν, δηλαδή, ανέλαβε να κάνει αυτό που τώρα κάνουν οι διάφοροι Φερχόιγκεν του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού μηχανισμού. Να πιέσει για την αποδοχή. Να πείσει για τη «ρεαλιστικότητα». Να υπονοήσει «εγγυήσεις»...

Ο ελληνικός λαός και κάθε λαός της περιοχής έχει κάθε συμφέρον να μην περνούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, να αποκαλύπτονται και να ανατρέπονται με τον αγώνα και την έμπρακτη αλληλεγγύη των λαών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι - όποιες - αντιπαραθέσεις μεταξύ Αμερικανο-Βρετανών και Ρωσίας, Γαλλίας και Κίνας είναι η ...ζωντανή απόδειξη ότι άλλα παιγνίδια παίζονται, άλλα σχέδια υλοποιούνται και όποιος εξετάζει το σχέδιο Ανάν μόνο με γνώμονα τις επιμέρους προβλέψεις του, βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.

Τελικά, όταν οι αντιθέσεις οξύνονται, τίποτε δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Τα συμφέροντα βγαίνουν στη φόρα και φυσικά ...εκτίθενται ανεπανόρθωτα όσοι επέμεναν να παρουσιάζουν αυτήν την υπόθεση ως εξέλιξη, που κίνησε η «ελληνική εξωτερική πολιτική».

ΕΔΩ Μίλερ, εκεί Μίλερ, παντού Μίλερ! Οποια πέτρα κι αν σηκώσεις τελευταία, τον Αμερικανό πρεσβευτή βρίσκεις από κάτω. Λες και με τις απανωτές συναντήσεις του, με κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενους και χτες με την πρόεδρο της Βουλής, θέλει να μας θυμίζει ότι «είναι εδώ»...

Οχι, φυσικά, πως ο αμερικανικός παράγοντας έλειπε ποτέ από οποιαδήποτε εξέλιξη στην Ελλάδα. Οταν, όμως, δείχνει αποφασισμένος να τονίσει την παρουσία του, μάλλον είναι μια παραπάνω απόδειξη για το πού ολισθαίνουμε.

Ο,τι κι αν κάνουν όμως, θα τους λυπήσουμε. Σ' αυτήν τη χώρα «δε μασάμε» ούτε από «αντιτρομοκρατικά δόγματα», ούτε από «χρηματοδοτήσεις» στην Κύπρο, ούτε από «συμπαράσταση» πέραν του Ατλαντικού. Δυστυχώς (γι' αυτούς) ακόμη μπορούμε και κρίνουμε.

ΝΕΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ της ΔΟΕ από χτες σε εξέλιξη, με τον Ντένις Οσβαλντ επικεφαλής. Οπως καταλαβαίνετε, για τις επόμενες μέρες, Σουφλιάς και Βενιζέλος ακονίζουν, ήδη, τις ...καταγγελίες τους, μια και θα περάσουμε άλλη μια βδομάδα ...Ολυμπιακής σκανδαλολογίας. Βοήθειά μας...

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά ακόμη παραδείγματα. Νομίζουμε, όμως, ότι κι αυτά μόνον είναι υπεραρκετά. Νομίζουμε, επίσης, ότι δε χρειάζεται να ασχοληθούμε καθόλου με όσους πιστεύουν ότι το έντονο ενδιαφέρον της σημερινής ηγεσίας του Λευκού Οίκου έχει στόχο τη δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού. Κάτι τέτοιο θα ήταν και περιττό και μάταιο...

Την περασμένη Παρασκευή, κλήθηκαν στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ για «ενημέρωση», και μάλιστα κατά μόνας, όλοι οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι - Ελληνες, Τούρκοι και Κύπριοι - στην Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με όσα έλεγε ο Αλ. Παπαχελάς, έχοντας πολυετή εμπειρία ανταποκριτή στις ΗΠΑ, κάτι τέτοιο έχει να γίνει πάρα πολλά χρόνια και φανερώνει το τεράστιο ενδιαφέρον του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το βάρος που ρίχνει προσωπικά ο Κ. Πάουελ στην προώθηση και επιβολή του «σχεδίου Ανάν».

Την ίδια μέρα, όπως και τις αμέσως επόμενες, τα μεγάλα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και αρκετές εφημερίδες φιλοξένησαν συνεντεύξεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών. Το περιεχόμενό τους ήταν παντού το ίδιο: Το «σχέδιο Ανάν» αποτελεί τη μεγάλη και ύστατη ευκαιρία για λύση του Κυπριακού. Το «ναι» αποτελεί μονόδρομο, για Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, ενώ οι ΗΠΑ παρέχουν κάθε λογής εγγυήσεις για την πιστή εφαρμογή του. Το ενδεχόμενο του «όχι» καλύτερα να μην το συζητάμε. Σε μια τέτοια περίπτωση όλα είναι ανοιχτά... (άρα, ακόμη και ο όλεθρος...).

ΥΓ: Κατά τ' άλλα, ο αποκλεισμός του ΚΚΕ από τους τηλεοπτικούς σταθμούς και, ιδιαίτερα, από τις εκπομπές της πρώτης ζώνης ακροαματικότητας συνεχίζεται αμείωτος. Εκτός των άλλων, η ενδεχόμενη εμφάνιση των κομμουνιστών στις τηλεοπτικές οθόνες μπορεί να δυσαρεστήσει και τον κ. Πάουελ...

Κέρδη τριμήνου αυξημένα «τουλάχιστον κατά 20%» αναμένουν οι αναλυτές, για τις πέντε μεγαλύτερες τράπεζες που λειτουργούν στην Ελλάδα. Ετσι, ξεκινούσε η λακωνική είδηση, που δημοσιεύτηκε σε οικονομική εφημερίδα. Τα κέρδη αυτά, όμως, δεν είναι απλά... Είναι υπερκέρδη, λένε κάποιοι. Και δεν έχουν άδικο. Για πολλοστή χρονιά, οι τραπεζίτες αυξάνουν τα κέρδη τους με ποσοστό που είναι διψήφιος αριθμός και, βέβαια, πολλαπλάσιο του πληθωρισμού.

Πάντως, η αύξηση της κερδοφορίας των τραπεζών - και όχι μόνο- δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Είναι συνέπεια, των πολιτικών της «απελευθερωμένης» αγοράς, που αποδείχτηκε στην πράξη σε θερμοκήπιο για την άνθηση της κερδοφορίας των τραπεζικών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων, τις οποίες υπηρέτησαν (και συνεχίζουν να υπηρετούν πιστά) οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ.

Συστατικό στοιχείο αυτών των πολιτικών, ήταν από τη μια η ελευθερία (διάβασε ασυδοσία) των τραπεζιτών να επιδίδονται στην τοκογλυφία και των άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών να αυξάνουν όποτε και όσο θέλουν τις τιμές και να εντείνουν το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ενώ από την άλλη η εφαρμογή αντιλαϊκών εισοδηματικών πολιτικών, που διατηρούν τη μισθωτή εργασία στη διατίμηση και τα λαϊκά εισοδήματα στο «γύψο».

Φυσικά, υπάρχει εξήγηση γι' αυτήν τη συμπεριφορά και είναι η ανοχή, αν όχι υποστήριξη, της Βρετανίας, των ΗΠΑ και των άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών προς την Τουρκία, για λόγους που αφορούν στην προώθηση των στρατηγικών επιλογών του ιμπεριαλισμού.

Τη λύση του Κυπριακού, μόνον ο λαός της Κύπρου μπορεί να την εγγυηθεί, όχι όμως τη «λύση» του Σχεδίου Ανάν. Η απόρριψη του Σχεδίου στο δημοψήφισμα της 24ης Απρίλη είναι μια από τις προϋποθέσεις για να μείνει ζωντανή η ελπίδα για μια Κύπρο ανεξάρτητη, κυρίαρχη, με τη μορφή της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Στην Κύπρο, όπου οι εργαζόμενοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, θα χτίσουν μαζί το μέλλον τους χωρίς προστάτες και εγγυητές. Και η εγγύηση θα είναι ο κοινός τους αγώνας.

Ούτε στους μεν ούτε στους δε

το σχέδιο συμφέρει;

Χαμένοι Τούρκοι κι Ελληνες,

και για τους δυο μαχαίρι,

και κερδισμένοι μοναχά

οι άθλιοι «συνεταίροι».

***

Κι η μια κι άλλη η πλευρά

από το σχέδιο χάνει,

κράτος επάνω στο νησί

δε στήνεται, μα χάνι,

για ν' αλωνίζουνε σ' αυτό

Αγγλοι κι Αμερικάνοι!