Η κοινή μεταναστευτική πολιτική στην οποία έχουν καταλήξει οι υπουργοί Εσωτερικών της ΕΕ στις Κάνες και θα εγκριθεί τον Οκτώβρη από τη Σύνοδο Κορυφής, αποτελεί ένα ακόμα άλμα στη βαρβαρότητα. Οι δηλώσεις που έγιναν από ορισμένους υπουργούς που συμμετείχαν στη σύνοδο ότι τάχα «δε φτιάχνουμε μια Ευρώπη - φρούριο» και «δεν είμαστε ξενοφοβικοί», αποσκοπούν ακριβώς στο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να εξωρίσουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ευρω-ρατσισμού. Αν και δεν είναι γνωστές στις λεπτομέρειές τους οι αποφάσεις των υπουργών Εσωτερικών, ωστόσο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την κατεύθυνση και τους στόχους της «ευρω-μεταναστευτικής» πολιτικής. Ενταση του κυνηγιού των κατατρεγμένων των νεοταξικών πολέμων και των θυμάτων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, ακριβώς για να εξαναγκάζονται οι «παράνομοι» μετανάστες να πουλούν την εργατική δύναμή τους στους εργοδότες τόσο φτηνά όσο για ένα «πιάτο φαΐ», δίχως κανένα δικαίωμα. Ηδη, όπως είναι γνωστό, έχει περάσει από το Ευρωκοινοβούλιο η οδηγία που τιμωρεί με 18μηνη φυλάκιση τους («λαθρο»)μετανάστες και απαγορεύει την είσοδό τους στην ΕΕ για πέντε χρόνια. Παράλληλα έχει ξεκινήσει πογκρόμ σε ορισμένες χώρες (Γαλλία, Ιταλία κ.ά.), με τον ίδιο στόχο. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο των ταξικών αγώνων στην ΕΕ, αλλά ταυτόχρονα είναι ένας ισχυρός λόγος για να μαυριστούν στις ευρωεκλογές τα κόμματα του ευρωμονόδρομου.
Διαπιστευτήρια υποταγής
Την ανησυχία του εκφράζει ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της «Siemens ΑΕ», Θεόδωρος Μαρούδας, για το μέλλον των εργαζομένων, λόγω του σκανδάλου με τις μίζες, που μονοπωλεί την επικαιρότητα. Με επιστολή του, με τίτλο «Η SIEMENS ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ» εκθειάζει το έργο της εταιρείας και τις υπηρεσίες που προσφέρει, για να ευχηθεί η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης «να επιτρέψει σε όλους εμάς, να συνεχίσουμε στην Ελλάδα να δημιουργούμε και να οραματιζόμαστε». Ενώ επιχειρεί να παρουσιάσει τα συμφέροντα των εργαζομένων στη SIEMENS απόλυτα συνυφασμένα με αυτά της εταιρείας. Οι πελάτες της εταιρείας είναι «πελάτες μας» και οι εργαζόμενοι δουλεύουν για να «συμβάλλουμε με προσωπική εργασία στην ανταγωνιστικότητα του τόπου μας και στην εγχώρια προστιθέμενη αξία», λέει χαρακτηριστικά! Αυτό που στην πραγματικότητα κάνει ο πρόεδρος του Σωματείου είναι να αποκρύπτει ότι και αυτό το σκάνδαλο είναι αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μεταξύ των κεφαλαιοκρατών. Οτι το μέλλον των εργαζομένων σε οποιαδήποτε επιχείρηση - είτε εμπλέκεται είτε όχι σε σκάνδαλο - είναι έτσι και αλλιώς αβέβαιο μέσα στον καπιταλισμό. Ουσιαστικά προσφέρει τα διαπιστευτήριά του στην εργοδοσία, στηρίζοντας πολιτικές και λογικές που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Τι σόι λοιπόν συνδικαλιστής είναι και ποιανού τα συμφέροντα προάγει, δε χρειάζεται και πολλές γνώσεις για να το καταλάβει κανείς...
Να φύγει τώρα το ναυάγιο!
«Το ναυάγιο του SEA DIAMOND θα ανελκυστεί γιατί το θέλουμε εμείς»! Η φράση αυτή κυριαρχεί από την περασμένη Κυριακή στο λιμάνι του Αθηνιού της Σαντορίνης. Είναι γραμμένη στο γιγαντοπανό που ανάρτησαν σε μια απότομη πλαγιά εργαζόμενοι από κλάδους εναεριτών, όπως της ΔΕΗ και άλλων, στο πλαίσιο αγωνιστικής κινητοποίησης που διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή που έχουν συγκροτήσει φορείς του νησιού. Με το πανό αυτό οι κάτοικοι δείχνουν την απόφασή τους να αγωνιστούν για την ανέλκυση του κρουαζιερόπλοιου, που επί 15 μήνες - με ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ και της πλοιοκτήτριας εταιρείας ΛΟΥΗΣ - ρυπαίνει σταδιακά τη θάλασσά τους και όχι μόνο, με πετρελαιοειδή, χημικά και άλλα επικίνδυνα υλικά, που αναδύονται από το κουφάρι του πλοίου. Η κινητοποίησή τους δίνει απάντηση και στους άθλιους ισχυρισμούς των αρμόδιων κυβερνητικών που τόλμησαν με θράσος να πουν ότι οι διαδικασίες ανέλκυσης του πλοίου «σκοντάφτουν» στις αντιδράσεις των κατοίκων. Το πανό στο λιμάνι δείχνει καθαρά ποιος και για λογαριασμό ποιανού δε θέλει να φύγει το ναυάγιο από τη θάλασσα της Σαντορίνης.
Να απαξιωθούν εντελώς
Η δημοσκοπική παγίωση των ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων σε χαμηλά επίπεδα οδηγεί πολλούς αναλυτές να μιλάνε για αδυναμία δημιουργίας κυβέρνησης, ενώ ορισμένοι σημειώνουν ότι η «απαξίωση και των δύο αχρηστεύει το βασικό μηχανισμό του κοινοβουλευτισμού». Ομολογούν, έτσι, ότι «ο κοινοβουλευτισμός» λειτουργεί μόνο στο βαθμό που δίνει κυβερνητικές πλειοψηφίες και η δυσαρέσκεια από το κόμμα της κυβέρνησης μεταγγίζεται στον άλλο πόλο, στην αξιωματική αντιπολίτευση. Καθόλου περίεργη άποψη για την «κοινοβουλευτική τους δημοκρατία». Οφείλουμε να ομολογήσουμε, εξόχως ειλικρινής και διδακτική. Γιατί λειτουργεί ως μηχανισμός υποταγής του λαού στην εκμετάλλευση.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η άρχουσα τάξη στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Από τη μια, απευθυνόμενη προς το πόπολο, σηκώνει το βούρδουλα της «ακυβερνησίας», ενώ, μιλώντας προς τις ηγεσίες των δύο κομμάτων, τις καλεί να σταματήσουν τις κοκορομαχίες και να συναινέσουν. Μόνο που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα τίποτα δεν κέρδισαν από τις μακρές περιόδους σταθερών κυβερνητικών πλειοψηφιών, κανένα όφελος δεν είχαν από την απρόσκοπτη λειτουργία του «μηχανισμού του κοινοβουλευτισμού» και την εναλλαγή στην κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Η «κυβερνητική σταθερότητα», για την οποία σήμερα ανησυχούν στα υψηλά κλιμάκια, μεταφράστηκε σε σταθερή αντεργατική πολιτική. Εγινε σταθερή μακροχρόνια πολιτική υπονόμευσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, πολιτική εξολόθρευσης της μικρομεσαίας αγροτιάς. Οι σταθερές κυβερνήσεις του δικομματισμού οδήγησαν στην ανασφάλεια εκατοντάδες χιλιάδες νέους, που περιφέρονται με ακριβοπληρωμένα πτυχία στις στενωπούς της ανεργίας και της απασχολησιμότητας. Η «ασφάλεια» στην πολιτική, που εξασφαλίστηκε μέσω των κυβερνητικών πλειοψηφιών, οδήγησε στην ανασφάλεια χιλιάδες μικρομεσαίους, που γονατίζουν μπροστά στις πολυεθνικές ελέω «ελεύθερης αγοράς» και ανταγωνισμού. Οι σταθερές κυβερνήσεις τους μια ασφάλεια έδωσαν: Την απρόσκοπτη κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και τη συσσώρευση αμύθητου πλούτου σε μια χούφτα επιχειρήσεις.
Γι' αυτό οι εργαζόμενοι τίποτα δεν έχουν να φοβηθούν από τον μπαμπούλα της «ακυβερνησίας». Το αντίθετο. Πρέπει ακόμα πιο αποφασιστικά να ξεκόψουν από το δικομματισμό. Να μεγαλώσουν τα «κυβερνητικά αδιέξοδα» του συστήματος. Να οδηγήσουν σε εκλογική πανωλεθρία τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και στις ευρωεκλογές, και στις βουλευτικές εκλογές όποτε γίνουν. Να μεγαλώσουν το ρήγμα που έχει διαμορφωθεί στις κορυφές, ματαιώνοντας, ταυτόχρονα, όλα τα σενάρια μπαζώματος του ρήγματος, μέσα από το ενδεχόμενο εκλογικών συνεργασιών με μικρότερα κόμματα, τα οποία φαίνονται διαθέσιμα προς τούτο.
Γιατί όσο στις κορυφές μεγαλώνει η αβεβαιότητα, όσο χάνονται τα λαϊκά ερείσματα, ακόμα και η ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική, τόσο θα βρίσκεται σε καλύτερη θέση ο λαός, τόσο θα μεγαλώνουν οι δυσχέρειες στην εφαρμογή αντεργατικών μέτρων. Οι δυσκολίες του δικομματισμού είναι ευκαιρίες για το λαό. Ευκαιρίες για να δυναμώσει το ρήγμα της απαξίωσης, όχι μόνο απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά στη συγκεκριμένη ταξική πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Είναι καιρός, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να βγούνε στο προσκήνιο. Και αυτό σημαίνει να αμφισβητήσουν όχι μόνο το δικομματισμό, αλλά συνολικά το σύστημα που εξυπηρετεί την πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της. Να χτυπήσουν το «θεριό» στην καρδιά του, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη τις δικές τους ανάγκες, τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Ανάγκες και συμφέροντα που δεν μπορεί να εξυπηρετηθούν παρά με μια άλλη πολιτική, μια άλλη εξουσία, μέσα από τη συγκρότηση και άσκηση της λαϊκής οικονομίας, όπου οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα είναι οι πρωταγωνιστές.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Υποκρισία για ... την παγκόσμια οικονομία
Παπαγεωργίου Βασίλης
«ΣΕ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ» η παγκόσμια οικονομία, εκτιμούν οι περίφημοι «G8» που συνεδρίασαν στο Τόκιο...
Δεν ξέρουμε πώς τον αντιλαμβάνονται τον όρο «παγκόσμια οικονομία», πάντως σίγουρα δεν εννοούν τα κέρδη των πολυεθνικών.
Γι' αυτά υπάρχει η ...απόλυτη βεβαιότητα πως θα συνεχίσουν να κυμαίνονται σε υψηλότατα επίπεδα.
Οσο υπάρχουν χώρες όπου βασιλεύουν η παιδική εργασία, τα πλωτά εργοστάσια, τα ελάχιστα μεροκάματα, η ανύπαρκτη ασφάλιση, η ανέχεια και η πείνα, δεν έχουν να φοβούνται τίποτε.
Το ότι τα δύο τρίτα του πλανήτη βρίσκονται σε καθεστώς εξαθλίωσης είναι η καλύτερη εξασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας».
Αξίες, που είναι πάνω από όλα και για τους «G8» και για το «δικό μας» ΕΚΟΦΙΝ.
Μόνο, που καμιά φορά ...έρχονται τα πάνω - κάτω. Και τότε ούτε τα φρούρια όπου συνεδριάζουν θα τους σώσουν, ούτε οι μισθοφορικοί, ευέλικτοι στρατοί τους.
ΕΝΑΣ ΜΠΑΙΝΕΙ - ΕΝΑΣ ΒΓΑΙΝΕΙ στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ; Εξω ο Τατούλης, μέσα ο Κουκοδήμος;
Μάλλον κάποιοι έχουν μπερδέψει τις κοινοβουλευτικές με τις ποδοσφαιρικές ομάδες και θεωρούν πως αμφότερες μπορεί να έχουν ...πάγκο.
Πάντως, στο ποδόσφαιρο, εκτός από τις ...αλλαγές, υπάρχουν και οι μετεγγραφές. Μήπως να περιμένουμε και τίποτε τέτοιο;
Ούτως ή άλλως, μεταξύ των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - τουλάχιστον - έχουν τα ...πολιτικά προσόντα για να «παίξουν» στον «μπλε» ή τον «πράσινο» σύλλογο.
Κι όταν μιλάμε για προσόντα, εννοούμε, φυσικά, τις πολιτικές τους θέσεις. Αλλωστε, πολλές τέτοιες «τράμπες» είδαμε στο πρόσφατο προεκλογικό παρελθόν.
Α, ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ανησυχείτε, είναι θέμα χρόνου το πότε θα «μπουκάρει» ο ΣΔΟΕ στη «Ζήμενς». Θα βρει όλα τα διπλά βιβλία και θα έρθουν τα πάντα στο φως (εδώ γελάμε)!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αβυσσαλέο το χάσμα με τους λαούς
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ενα ήταν το μήνυμα που έφτασε χτες ταυτόχρονα από το Τογιάκο της Ιαπωνίας, όπου πραγματοποιείται η σύνοδος των ηγετών των 8 περισσότερο ανεπτυγμένων βιομηχανικά χωρών, αλλά και από τις Βρυξέλλες όπου συνεδρίαζαν οι υπουργοί Οικονομίας της ΕΕ: Η άβυσσος ανάμεσα στους ηγέτες των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών και τους λαούς του κόσμου μεγαλώνει. Οι αποφάσεις τους είναι σκέτη πρόκληση για τους λαούς και δείχνουν τη βαθιά περιφρόνηση στην πείνα και τη φτώχεια που απλώνονται διαρκώς, εξαιτίας ακριβώς της πολιτικής τους. Οι ηγέτες των 8, αλλά και οι υπουργοί της ΕΕ, έχουν έναν και μόνο στόχο: Πώς θα ξεπεραστεί η «διατροφική», η «πετρελαϊκή» και η «χρηματοπιστωτική» κρίση, δίχως να θιγούν τα προνόμια και τα υπερκέρδη των μονοπωλίων και πώς δε θα αποσταθεροποιηθεί η κυριαρχία του παγκόσμιου καπιταλισμού. Πίσω από την υποκριτική έκφραση «βαθιάς ανησυχίας» για την εκτόξευση των τιμών των ειδών διατροφής παγκοσμίως, η βασική φροντίδα τους ήταν να μη χαλαρώσει η επίθεση κατά των λαών και υπάρξουν «πισωγυρίσματα» σε πολιτικές αύξησης μισθών και κοινωνικών δαπανών, κ.ο.κ. «Δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς που απέτυχαν στη δεκαετία του 1970 και οδήγησαν σε εκρηκτικά προβλήματα που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να διορθωθούν», συνόψισε την κυρίαρχη αντίληψη ο Γ. Αλογοσκούφης. Η απάντηση των λαών δεν μπορεί παρά να είναι μία: Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες. Ανυπακοή και απειθαρχία και ανατροπή.
Πού πας χωρίς διαγωνισμό..;
Ενα από τα βασικά γνωρίσματα του οπορτουνισμού είναι ο καιροσκοπισμός και η προσαρμοστικότητα στην ημερήσια διάταξη, που, κατά καιρούς, ορίζουν τα αστικά κόμματα και η οικονομική ολιγαρχία. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΥΝ με τίτλο «τέλος στα σχέδια της "Χόχτιφ" για επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του "Ελ. Βενιζέλος" βάζει η Κομισιόν». Και αυτό το ...τέλος μπήκε, υποτίθεται, μετά την «απάντηση του επιτρόπου ΜακΚρίβι στον Δ. Παπαδημούλη».
Εχοντας ως δεδομένο ότι η Κομισιόν είναι ο κατεξοχήν εκφραστής της πολιτικής που κινεί γην και ουρανό για παραχώρηση κάθε δημόσιας υποδομής στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η «είδηση», που αφήνει να εννοηθεί ότι το αεροδρόμιο επιστρέφει στο Δημόσιο, μπορεί μεν να γεννά απορίες, αλλά, τελικά, αν έτσι θα ήταν τα πράγματα, «μπράβο» στον ΣΥΝ και τον ευρωβουλευτή του.
Μόνο, που τα πράγματα ασφαλώς και δεν είναι έτσι. Ισα ίσα. Ο ΣΥΝ και ο Παπαδημούλης, για μια ακόμα φορά λειτουργώντας ως θεματοφύλακες του συστήματος και των θεσμών του, σήκωσαν το θέμα «Χόχτιφ» όχι για να απαιτήσουν την έξωση της πολυεθνικής από το αεροδρόμιο, ούτε για να επιστρέψει στο Δημόσιο, αλλά για να επισημάνουν ότι οφείλουμε να τηρούμε τους ευρωενωσιακούς κανονισμούς, σύμφωνα με τους οποίους η επέκταση της σύμβασης παραχώρησης πρέπει να γίνει μετά από τη διενέργεια διαγωνισμού...
Είναι ολοφάνερο ότι ανεξάρτητα από το αριστερό προφίλ με το οποίο κάποιοι επιχειρούν να φιλοτεχνήσουν τον ΣΥΝ, η ρότα που ακολουθεί ο συγκεκριμένος σχηματισμός είναι δεδομένη και ως εκ τούτου η διαχειριστική αντίληψη που δεσπόζει, δε θα επέτρεπε ποτέ στον ευρωβουλευτή του να θέσει θέμα έξωσης της «Χόχτιφ» (και της κάθε «Χόχτιφ») από τη μέχρι πρόσφατα περιουσία (την όποια περιουσία) του Δημοσίου. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται οι άνθρωποι είναι η τήρηση της νομιμότητας. Γι' αυτό ρώτησαν την Κομισιόν «αν είναι σύμφωνη με το κοινοτικό δίκαιο η χρονική επέκταση της υφιστάμενης σύμβασης, χωρίς την προηγούμενη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού»...
... με καημό για τους θεσμούς
Στο διά ταύτα; Για τον ΣΥΝ δεν υπάρχει θέμα «Χόχτιφ». Ούτε σήμερα, ούτε μετά το 2025 που λήγει η σχετική σύμβαση. Το θέμα είναι να μη θιγούν οι θεσμοί και οι κανόνες. Πολύ περισσότερο που, όπως λέει ο ευρωβουλευτής, «σε μια περίοδο που το ελληνικό σκάνδαλο "Ζήμενς" σκιάζει τα πάντα, ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί οφείλουν να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και απόλυτα προσηλωμένοι στη διαφάνεια και τη νομιμότητα».
Αυτός είναι ο ΣΥΝ κι ανάλογα είναι τα συμπεράσματα που πρέπει να βγάζουν οι εργαζόμενοι...
Το «μπλακάουτ»
Ο φόβος, η απειλή, η τρομοκράτηση, είναι διαχρονικά εργαλεία διακυβέρνησης από τα κόμματα της ολιγαρχίας. Στην περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας, ο φόβος για ένα ενδεχόμενο «μπλακάουτ» αποτελεί κομβικό σημείο της ασκούμενης ενεργειακής πολιτικής. Πριν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σήμερα από τη ΝΔ. Ο στόχος είναι διπλός: Από τη μία, να θεωρεί ο λαός την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου και στην ενέργεια ως φυσικό φαινόμενο. Από την άλλη, να θεωρηθούν αναγκαία και επείγοντα όλα τα προκλητικά μέτρα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου προς αυτή την κατεύθυνση. Με μεγάλη ευκολία η κυβέρνηση και τα αρμόδια στελέχη για τη χάραξη του «ενεργειακού σχεδιασμού» προσπερνούν τις αιτίες και υπερπροβάλλουν τις συνέπειες, τα αδιέξοδα που έχουν προκληθεί στον ενεργειακό τομέα, έτσι ώστε οι προτεινόμενες «λύσεις» να περιοριστούν και να εναρμονιστούν με όσα ορίζει η πολιτική της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Τελικό ζητούμενο είναι να μειωθούν στο ελάχιστο οι λαϊκές αντιδράσεις και να εμφανιστούν τα κυβερνητικά στελέχη ως ικανοί διαχειριστές μιας κρίσιμης κατάστασης, κάτι σαν «σωτήρες» του λαού... αγκαλιά με τους μεγαλοεπιχειρηματίες ηλεκτροπαραγωγούς, που θα θησαυρίζουν στο όνομα αυτού του λαού και σε βάρος της τσέπης του.
Στις αρχές της δεκαετίας τα αντιλαϊκά «γρανάζια» της ΕΕ άρχισαν να γυρίζουν προς την κατεύθυνση της «απελευθέρωσης» των αγορών ενέργειας και θεσπίστηκαν οι πρώτοι νόμοι. Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αρχίζει την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Η «απελευθέρωση» απαιτεί την είσοδο και ιδιωτών επιχειρηματιών, κυρίως στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Μπορεί και ως κρατικής ιδιοκτησίας επιχείρηση να ήταν καπιταλιστική, αλλά το κεφάλαιο θέλει τον τομέα ηλεκτρικής ενέργειας ελεύθερο για επενδύσεις αφού αναπτύσσεται. Επρεπε να δημιουργηθεί «ζωτικός χώρος» για την εμπλοκή τους, ένα κενό που θα το κάλυπταν ώστε να έχουν σίγουρα κέρδη. Τα παραγωγικά έργα της ΔΕΗ αυτό το διάστημα είναι ελάχιστα. Παρ' όλα αυτά, οι ιδιώτες καθυστερούν. Θέλουν μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις, περισσότερες διασφαλίσεις για το βέβαιο της κερδοφορίας τους, ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Είναι η περίοδος που η κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει να ολοκληρώσει το έργο του ΠΑΣΟΚ.
Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού ήξεραν και ξέρουν τις απαιτήσεις του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας και τους μελλοντικούς κινδύνους. Αλλά το κύριο μέλημά τους ήταν να ιδιωτικοποιήσουν τη ΔΕΗ. Να αυξήσουν τη χοντρική τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος για να πουλάνε ακριβά οι πρώτοι ιδιώτες. Να μπλοκάρουν τα έργα άλλων, όπως, π.χ., των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, μέχρι να υπερδιπλασιάσουν τις επιδοτήσεις και να ενδιαφερθούν οι ξένοι ενεργειακοί κολοσσοί. Να αυξήσουν τα τιμολόγια. Ο κίνδυνος μπλακάουτ είναι υπαρκτός και οφείλεται στην «απελευθέρωση» της αγοράς. Οι πιθανότητες για μπλακάουτ είναι μια άλλη υπόθεση. Εάν συμβεί, θα φταίει η υπερκατανάλωση σε ώρες αιχμής, ο «ασυνείδητος» ενεργειακά Ελληνας. Εάν δε συμβεί, η κυβέρνηση θα έχει χειριστεί επιδέξια το πρόβλημα. Για μια ακόμη φορά, η πρόταση του ΚΚΕ για ενιαίο και δημόσιο τομέα ενέργειας, στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, προβάλλει ως η μόνιμη και πλήρης λύση για επαρκή και φτηνή ενέργεια για το λαό. Μια λύση που θα τον απελευθερώσει από τα δεσμά του φόβου.
Feeds
