Πέμπτη 13 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το «διευθυντικό δικαίωμα»

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη δική της εκδοχή για την απόλυση της εργαζόμενης Παναγιώτας Γιαννοπούλου από εμπορικό της κατάστημα, δίνει με επιστολή της στην εφημερίδα μας, η «Ανώνυμη Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία ΑΦΟΙ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΙ ΑΒΕΕ». Σύμφωνα μ' αυτή, ο πρόεδρος της εταιρείας Χρήστος Χριστόπουλος ζήτησε στις 21 Φλεβάρη από την εργαζόμενη να μεταβεί από το κατάστημα των Αγίων Αναργύρων, όπου εργαζόταν, σε κατάστημα της επιχείρησης στο Περιστέρι. Η εργαζόμενη αρνήθηκε και έτσι η εταιρεία τής έστειλε εξώδικο. Η Παναγιώτα Γιαννοπούλου επέμεινε και ακολούθησε η απόλυσή της. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στην επιστολή, «πιστεύουμε ότι στο διευθυντικό δικαίωμά μας ανήκει και η μετακίνηση των υπαλλήλων μας στα εντός της Αττικής καταστήματά μας, όταν αυτό γίνεται για τις ανάγκες της εύρυθμης λειτουργίας της εταιρείας μας, όπως εν προκειμένω».

Στην επιστολή της η επιχείρηση δε λέει κουβέντα για τις καταγγελίες τόσο της εργαζόμενης Παναγιώτας Γιαννοπούλου όσο και του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Σύμφωνα με αυτές τις καταγγελίες, τις οποίες κατέγραψε και το ρεπορτάζ του «Ρ», τη Δευτέρα 18 Φλεβάρη το κατάστημα παρέμεινε κλειστό λόγω της χιονόπτωσης. Η εργαζόμενη μετά από δυο μέρες, Τετάρτη 20 Φλεβάρη, πήρε κανονικά το ρεπό της. Αυτό ενόχλησε τον εργοδότη, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος είχε ορίσει ως μέρα ρεπό για όλους τη μέρα που το κατάστημα έμεινε κλειστό, δηλαδή τη Δευτέρα 18 Φλεβάρη. Για αυτό και απαίτησε να της αφαιρεθεί μια μέρα από την άδειά της. Η εργαζόμενη δε δέχτηκε και τότε της ζητήθηκε η μετάθεση, που στη συνέχεια έγινε απόλυση. Αυτά φαίνεται πως είναι «ψιλά γράμματα» για την εταιρεία, που επικαλείται το «διευθυντικό δικαίωμα» για να δικαιολογήσει την απόλυση.

Τα παλιά ΠΑΣΟΚικά κόλπα

«Είμαστε όλοι εδώ γιατί παλεύουμε για το δίκιο. Και έχει δίκιο ο εργαζόμενος που διαμαρτύρεται. Εχει δίκιο η γυναίκα που αντιδρά, έχει δίκιο η νέα γενιά που αντιδρά. Και δε θα περάσουν, με αιφνιδιασμούς και με επικοινωνιακά τρικ, αυτά τα μέτρα της κυβέρνησης»!!

Χτες ο Γ. Παπανδρέου βγήκε στους δρόμους μέσα σ' ένα περιβάλλον αποστειρωμένο, όπως έχουν φροντίσει να το διαμορφώσουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Παρά τη συννεφιά δε φόρεσε το παλιό ζιβάγκο του ΠΑΣΟΚ, αυτό δεν του στέρησε όμως το πολιτικό θράσος να επιχειρήσει να εμφανιστεί σαν ...υπερασπιστής των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αφού με το πρώτο μέρος της δήλωσής του κάλυψε το «επικοινωνιακό» κομμάτι της τακτικής του ενόψει και του συνεδρίου της «νέας, νέας αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ, έσπευσε με το δεύτερο να ξεκαθαρίσει προς την άρχουσα τάξη ότι ο στρατηγικός στόχος του ΠΑΣΟΚ παραμένει αναλλοίωτος.

«Ζητάει όλος ο λαός την απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου. Ζητάμε και εμείς (σ.σ. ΠΑΣΟΚ) την άμεση απόσυρση αυτών των μέτρων, για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε, μέσα από διάλογο και συζήτηση, ένα σύστημα δίκαιο, ένα ισχυρό, βιώσιμο δημόσιο σύστημα για το Ασφαλιστικό».

Καλά ποιον δουλεύει; Ο «νόμος Ρέππα», του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, που εφαρμόζει η κυβέρνηση δίνοντάς του συνέχεια με το νέο νομοσχέδιο δεν έκανε «βιώσιμο το σύστημα»; ΄Η αυτοαναιρείται το ΠΑΣΟΚ; Μάλλον πασχίζει να το παίξει αντιπολίτευση. Αλλά ο Γ. Παπανδρέου ήταν προσεκτικός, μίλησε για «μέτρα», γιατί το ΠΑΣΟΚ δε διαφωνεί με την αντιασφαλιστική επέλαση της κυβέρνησης, οι θέσεις του προγράμματός του εξάλλου ταυτίζονται επί της ουσίας μ' αυτήν... «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»!

Δεν τρεκλίζει δεν παρεκκλίνει

«Σήμερα στους δρόμους βρίσκεται η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που επιμένει και η κυβέρνηση, που κάνει πως δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει ούτε πού πατά, ούτε πού πηγαίνει». Ποιητικό οίστρο είχε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας όπως φαίνεται απ' την παραπάνω δήλωσή του που δεν «πατά» στην πραγματικότητα και όχι χάριν της ...ρίμας. Ωραίο το ποιηματάκι του, αλλά εκ του ...προχείρου. Γιατί, η κυβέρνηση προφανώς και καταλαβαίνει πολύ καλά, όπως και πολύ καλά γνωρίζει πού πατά και πού πηγαίνει. Δεν τρεκλίζει, δεν παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο απ' την πολιτική που πρέπει να εφαρμόσει, γιατί αυτή ζητούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αλήθεια, ποιον πραγματικά εξυπηρετούν τέτοιες δηλώσεις; Πάντως, όχι την ανάγκη οι εργαζόμενοι να κατανοήσουν ότι έχουν απέναντί τους την άρχουσα τάξη, τους πολιτικούς της εκπροσώπους και μια ταξική πολιτική που πρέπει να αντιπαλέψουν. Σίγουρα, ναι την ανάγκη του ΣΥΝ να πιστέψουν οι εργαζόμενοι ότι τα προβλήματά τους οφείλονται στο ότι κυβερνά η ΝΔ και θα λυθούν αν στον κυβερνητικό θώκο εγκατασταθεί ο ίδιος και οι σύμμαχοί του. Και φαίνεται πως τα ποιηματάκια είναι καλά για τον αποπροσανατολισμό του λαού. Και πιθανά να αρέσουν στους έχοντες ευήκοα ώτα στους επίδοξους αναμορφωτές της διαχείρισης...

Τζάμπα... λόγια

Την ίδρυση τουριστικού... μουσείου ανακοίνωσε χτες ο επί του τουρισμού Α. Σπηλιωτόπουλος, μιλώντας σε εκδήλωση του υπουργείου για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Στην εκδήλωση ο υπουργός κολάκεψε σε υπερθετικό βαθμό τη σύγχρονη Ελληνίδα. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνησή επιφέρει ένα ανελέητο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών και ειδικά της εργαζόμενης μητέρας. Την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενες γυναίκες στον τουριστικό τομέα - βράζοντας στο ίδιο καζάνι με τους άντρες συναδέλφους τους - φτύνουν αίμα στα ξενοδοχεία, των οποίων οι ιδιοκτήτες προσπαθούν να βγάλουν «από τη μύγα ξίγκι» και όλο παραπονούνται για τα αιτήματα των εργαζομένων.

Αλλά τα λόγια είναι τσάμπα και εκείνο που μετράει είναι η «βιτρίνα».

Ας φτιάξει λοιπόν το τουριστικό μουσείο και ας βάλει μέσα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών του κλάδου που αφαιρεί η κυβερνητική πολιτική. Να πηγαίνουν και οι μελλοντικές εργαζόμενες στον τουρισμό, να τα βλέπουν και να θαυμάζουν την κυβέρνηση, που εκτιμά τόσο πολύ τη συμβολή τους στον τουρισμό...

Μπροστά στις φοιτητικές εκλογές

Πέμπτη κατά σειρά συνάντηση των παρατάξεων του απερχόμενου ΚΣ της ΕΦΕΕ σήμερα, για να καταληχθεί η ημερομηνία των φοιτητικών εκλογών. Αυτές οι συναντήσεις αποτελούν ένα ακόμα δείγμα - πέρα από την πρακτική των παρατάξεων στις σχολές - για το πώς θέλουν το φοιτητικό κίνημα. Η Πανσπουδαστική ΚΣ κατέθεσε πρόταση να γίνουν οι εκλογές στις 9 Απρίλη, για να σταλεί άμεσα μήνυμα καταδίκης από τους φοιτητές στην επίθεση στα δικαιώματά τους, στην πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - βιομηχάνων, στους αντιασφαλιστικούς νόμους, στην εφαρμογή του νόμου - πλαισίου και να πάρει αγωνιστική θέση το φοιτητικό κίνημα, με τους εργαζόμενους και το λαό.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι παρατάξεις λένε ότι θέλουν να υπογράψουν... αλλά καμιά τους, τελικά, δεν υπογράφει για την ημερομηνία των εκλογών. Οι προφάσεις ανούσιες: Τη μια δεν είναι αρμόδιος ο Χ εκπρόσωπος της παράταξης που έχει προσέλθει, την άλλη δεν έχει προσέλθει καν κάποια παράταξη... Αποκορύφωμα η διάλυση της τελευταίας συνάντησης από την ΕΑΑΚ, με δικαιολογίες του τύπου «δε μας αρέσει η αίθουσα που συνεδριάζουμε», που έδωσε τη δυνατότητα σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ να μην τοποθετηθούν καν!

«

Ανεπίσημα», όμως, βγαίνει στη φόρα το πώς η ημερομηνία των εκλογών εμπλέκεται στις συντεχνιακές επιδιώξεις κάθε παράταξης, αντί να επιλέγεται με κριτήριο την ενίσχυση των φοιτητικών συλλόγων και την ενδυνάμωση του φοιτητικού κινήματος. Η ΔΑΠ, για παράδειγμα, φαίνεται ότι καθυστερεί να κατασταλάξει ποια ημερομηνία θα υποστηρίξει, με κριτήριο το ποια περίοδος θα φέρει την ΠΑΣΠ σε πιο χαμηλά ποσοστά. Η ΠΑΣΠ αντιμετωπίζει τις εκλογές φέτος σαν ένα «αναγκαίο κακό» μέσα σ' όλα τα εσωτερικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ. Το ΔΙΚΤΥΟ δείχνει να θέλει να καθυστερήσουν οι εκλογές όσο το δυνατό περισσότερο, προκειμένου να προλάβει να μεταφέρει στις σχολές το «κλίμα» των δημοσκοπήσεων που θα δίνουν μεγάλα ποσοστά στο ΣΥΝ και να μην καταγράψει ένα 4% όπως πέρσι. Η ΕΑΑΚ πάλι, όπως φάνηκε από τη στάση της, βάζει πλάτη στη ΔΑΠ δίνοντάς της το χρόνο που αναζητά, κωλυσιεργώντας τις διαδικασίες για τη λειτουργία 200 συλλόγων στα πανεπιστήμια!

Η πρακτική αυτών των δυνάμεων δεν ξαφνιάζει τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ». Ιδια στάση κρατούν και στα Διοικητικά Συμβούλια των συλλόγων, όταν η ΠΚΣ καταθέτει πρόταση για να σημάνει παμφοιτητικός ξεσηκωμός για την Κοινωνική Ασφάλιση: Πότε με τη σιωπή και πότε με προφάσεις, αρνούνται τη σύγκληση γενικής συνέλευσης ή την ορίζουν για ...τη μέρα της απεργίας. Χρόνια τώρα, έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, με τα ποσοστά που έχουν, φέρουν την κύρια ευθύνη για τη διαλυτική κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα, ενώ ΔΙΚΤΥΟ και ΕΑΑΚ συνεπικουρούν στη συγκάλυψη αυτών των ευθυνών, «μπαίνοντας μπροστά» στη διάλυση Πανσπουδαστικών Συνεδρίων.

Οι φοιτητές πρέπει να «κάνουν ταμείο» και να βγάλουν συμπεράσματα. Το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά σμπαραλιάζει και επισήμως τα πτυχία, ενώ οι αναδιαρθρώσεις στο Ασφαλιστικό αφορούν πρώτα και κύρια τους νέους. Ποιοι θέλουν να μείνουν οι φοιτητές ανενημέρωτοι και απαθείς για όλα αυτά; Ποιους βολεύει η αδράνεια των συλλόγων και η διεξαγωγή των εκλογών μεταξύ Πάσχα και εξεταστικής, κάτι σαν ...«μεταξύ τυρού και αχλαδίου»; Πάντως, όχι τους ίδιους και το κίνημα. Την πλουτοκρατία και την πολιτική της σίγουρα τους βολεύει.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Με τους απεργούς ή με τους ιδιοκτήτες;

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ άραγε το ουσιαστικό ερώτημα; To «ποιοι δημοσιογράφοι είναι με τους απεργούς και ποιοι όχι» ή το «ποιοι ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης είναι με τους απεργούς και ποιοι όχι»;

Στο δεύτερο ερώτημα η απάντηση είναι απλή: «Κανένας». Μπορεί τα εκδοτικά συγκροτήματα να υποστηρίζουν απροκάλυπτα πότε τη ΝΔ, πότε το ΠΑΣΟΚ (και τώρα τελευταία ιδιαιτέρως τον ΣΥΝ).

Τους απεργούς όμως δεν τους υποστηρίζουν ποτέ και για κανέναν λόγο. Οποιος κι αν είναι στην κυβέρνηση.

Βλέπουν μπροστά - ξέρετε - αυτοί οι κύριοι. Γνωρίζουν ότι οι αγώνες του λαού είναι αντικειμενικά και διαχρονικά αντίθετοι στα συμφέροντά τους.

Οσο για τους δημοσιογράφους, ένα είναι βέβαιο: Η συντριπτική τους πλειοψηφία πλήττεται από το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, όπως και κάθε άλλος εργαζόμενος.

Φυσικά, δε μιλάμε ούτε για τους εκδότες ούτε για τα διευθυντικά στελέχη και τους μεγαλο-υπαλλήλους των τηλεοπτικών καναλιών. Αυτοί ...δεν πλήττονται με τίποτε.

Τώρα, γιατί η πλειοψηφία της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ δεν αντιδρά όπως θα έπρεπε να αντιδράσει απέναντι στην αντιασφαλιστική λαίλαπα; Το ότι τη συναποτελούν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ...απαντά από μόνο του στο ερώτημα.

ΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ αυτός ο Νίκος Γκαργκάνας; Πώς γίνεται να σιωπά;

Βγαίνουν διάφοροι και λένε ότι οι ...τιμές του πετρελαίου φταίνε για την αύξηση του πληθωρισμού και δεν έχει ακόμη εξοργιστεί;

Οταν όλοι ξέρουμε - από τις περίφημες εκθέσεις του - ότι ο μέγας φταίχτης για τον πληθωρισμό είναι οι ...μισθοί των εργαζομένων, που δεν πρέπει επ' ουδενί να αυξηθούν στον αιώνα τον άπαντα.

Υποθέτουμε σύντομα θα κάνει την καταλυτική εμφάνισή του για να αποκαταστήσει την αλήθεια.


Γρηγοριάδης Κώστας

Προκαλούν τα τσιράκια των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και τα ρέστα ζήτησε χτες απ' το Βελιγράδι ο εκπρόσωπος της αποστολής του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο Αλεξάντερ Ιβάνκο. Απαίτησε απ' τη Σερβία να παραβιάσει - όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και χώρες της Δύσης...- τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, να εγκαταλείψει στο έλεος του ΝΑΤΟ και των Κοσσοβάρων Αλβανών τις μη αλβανικές μειονότητες και να «συνεργαστεί» για τη λειτουργία τελωνειακών σταθμών στα «βόρεια σύνορα»...

Δεν ήταν μόνον ο Ιβάνκο που ξεπέρασε τα όρια του θράσους... Ο Ολλανδός «διπλωμάτης» Πίτερ Φιθ που διορίστηκε απ' τις Βρυξέλλες σαν ...επικεφαλής της αποστολής της ΕΕ στο Κοσσυφοπέδιο (EULEX) είπε ότι ανέλαβε την παράνομη θέση «χωρίς προθεσμία», ότι θα ασκεί υπερεξουσίες στο υποτιθέμενα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο, ώσπου να γίνει το προτεκτοράτο «μέλος της ΕΕ» και να εφαρμοστεί «πλήρως» το σχέδιο Αχτισαάρι...

Μέσα σ' όλα αυτά, ο γγ του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν, που απ' την άνοδό του στο ύπατο αξίωμα του ΟΗΕ άγεται και φέρεται απ' τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, αναγκάζεται να παραδεχτεί πως ...«ισχύει» η απόφαση 1244 του ΟΗΕ (με την οποία το Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίζεται ως αναπόσπαστο τμήμα της Σερβίας...) όχι για να προστατεύσει το απαραβίαστο μιας χώρας όπως όφειλε, αλλά για να δικαιολογήσει ότι η αποστολή του ΟΗΕ παραμένει στην περιοχή ως είχε. Δηλαδή, παραμένει στην περιοχή με βάση μια απόφαση του ΟΗΕ για να εποπτεύει την παραβίασή της.

Στο «πετσί» του ρόλου από νωρίς...

«Σε πρόσφατη δίκη της επιχείρησης της ΔΕΗ ασφαλιστικών μέτρων κατά των απεργών της ΔΕΗ, ο βασικός μάρτυρας της επιχείρησης (εργαζόμενος στην επιχείρηση) αρνήθηκε, κάτω από την πίεση των απεργών, να καταθέσει υπέρ της επιχείρησης. Ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτό που έπραξε ο μάρτυρας, λαμβάνοντας υπόψη τον κώδικα ηθικής. Εσείς τι θα κάνατε και γιατί;».

Το παραπάνω ερώτημα τέθηκε στη γραπτή εξέταση του μαθήματος «Εισαγωγή στη Μηχανολογία», στο Α' έτος του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που δόθηκε προχτές. Κλήθηκαν, δηλαδή, οι πρωτοετείς φοιτητές να πάρουν θέση, υπέρ της επιχείρησης ή υπέρ των απεργών, με βάση έναν κώδικα ηθικής (περιλαμβάνεται στην εξεταστέα ύλη) και να βαθμολογηθούν για την τεκμηρίωση της άποψής τους. Και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία όπου οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη ΔΕΗ έχουν μπει στο στόχαστρο...

Αναδεικνύεται, για ακόμα μία φορά, ο ιδεολογικός ρόλος των πανεπιστημίων, το μερίδιό τους στη διαμόρφωση της συνείδησης του αυριανού εργατικού δυναμικού και στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας. Οπως στις κοινωνικές επιστήμες νομιμοποιείται η εκμετάλλευση και θεωρητικοποιείται το «αέναο» του καπιταλισμού, έτσι και σε όλα τα αντικείμενα η αστική τάξη βρίσκει χώρο για την παρέμβασή της. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου μαθήματος, γαλουχείται από νωρίς ο αυριανός μηχανολόγος μηχανικός ότι πρέπει να κρατάει συγκεκριμένη στάση, να μπει στο «πετσί του ρόλου». Πόσο μάλλον, όταν ο ίδιος ο καθηγητής δίνοντας διευκρινίσεις για το θέμα, είπε στους φοιτητές ότι δεν αναφέρεται σε έναν απλό εργαζόμενο αλλά σε διευθυντικό στέλεχος της επιχείρησης!

... και με «κώδικα ηθικής»

Είναι χαρακτηριστικό ότι το βιβλίο περιλαμβάνει «κώδικα ηθικής» και επαγγελματικές αρχές των μηχανολόγων, όπου σημειώνεται ότι οι μηχανολόγοι πρέπει να ενεργούν σε σχέση με τα επαγγελματικά θέματα σαν «έμπιστοι και ειλικρινείς διαμεσολαβητές και θεματοφύλακες των εργοδοτών ή των πελατών τους»... Δεν πρόλαβαν να μπουν στο πανεπιστήμιο και μαθαίνουν τι θα τους κάνει «καλούς» και «συνετούς» εργαζόμενους...

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο καθηγητής ο οποίος διδάσκει το μάθημα είχε βάλει την υπογραφή του στην κίνηση των πρόθυμων πανεπιστημιακών που τάσσονται υπέρ των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στην ανώτατη εκπαίδευση...

Τώρα τρέμε πλουτοκρατία!

Eurokinissi

Από το «δε δικαιούται να μιλά για αριστερά», (από τον Αλ. Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΝ για τον Γ.Α. Παπανδρέου), φτάσαμε στη θερμή χειραψία, (του Αλ. Τσίπρα με τον Γ.Α. Παπανδρέου). Μπροστά στις ηγεσίες των συμβιβασμένων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Χάπενινγκ με happy end... Τώρα τρέμε πλουτοκρατία! Που ξέρεις... αυτό το φλερτ της αντικυβερνητικής αντιπολίτευσης μπορεί να σου προκύψει ανάχωμα. Αλλά ήδη διαλαλείς δημόσια ότι σου χρειάζεται αυτό το ανάχωμα. Αλλωστε, η εικόνα της χειραψίας συμπλήρωσε το άκρως αγωνιστικό ντεκόρ. Αυτό που βάζει πλάτες για να σώσει τον κοινωνικό σου ιστό από τη διάρρηξή του και να στέλνει την εργατική τάξη στον παράδεισό σου...

Εχθρός η αντιλαϊκή πολιτική

Το πλαγιοκόπημα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων εντείνεται μέρα με τη μέρα, συμπληρώνοντας τις κατά μέτωπο επιθέσεις που αυτές δέχονται. Χρειάστηκε να απεργήσουν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και στους ΟΤΑ για να «ξυπνήσει» η «ευαισθησία» κυβερνητικών παραγόντων, εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, δημοσιολογούντων, κ.ο.κ., για το «κοινωνικό σύνολο» που δήθεν πλήττεται, είτε γιατί στερείται το ρεύμα είτε γιατί δε μαζεύονται τα σκουπίδια. Οι όψιμοι συνήγοροι του «κοινωνικού συνόλου» σε ρεσιτάλ υποκρισίας αφού στόχο δεν έχουν να υπερασπιστούν κανέναν εκτός από την αντιλαϊκή -αντεργατική πολιτική που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Ο κίνδυνος να ριζοσπαστικοποιούνται ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων, τους κάνει να κινητοποιούν θεούς και δαίμονες εναντίον τους.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποδεχτούν καμία συζήτηση που θέτει υπό αίρεση το απαράγραπτο δικαίωμα στην απεργία. Να δώσουν, δε, την πρέπουσα απάντηση στους αυτόκλητους «συνηγόρους» τους που αποδεδειγμένα δεκάρα δε δίνουν για την ποιότητα της ζωής τους, απεναντίας συμβάλλουν ποικιλοτρόπως στην εφαρμογή μιας πολιτικής που διαρκώς την επιδεινώνει. Να έχουν καθαρό στη συνείδησή τους ότι αντίπαλός τους δεν είναι ο συνάδελφος εργάτης που κινητοποιείται αλλά η πολιτική που τον εξαναγκάζει να βγει στους δρόμους.

Επιτακτική, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σήμερα, που τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα σφαγιάζονται, που οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις θέτουν υπό αίρεση σειρά άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων, είναι η ανάγκη να βλέπουν τον αγώνα κάθε κλάδου ως δικό τους αγώνα, είναι η ανάγκη να δουν ότι η ελπίδα κάτι να σωθεί, κάτι να κερδηθεί βρίσκεται στην κοινή πάλη όλων εναντίον του κοινού αντιπάλου της εργατικής τάξης στο σύνολό της, του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων. Απ' αυτή την άποψη και κάθε κλάδος που κινητοποιείται οφείλει να λαμβάνει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα για να εξασφαλίζει την αλληλεγγύη των υπολοίπων, την έμπρακτη συμπαράσταση που θα εκδηλώνεται με κοινή δράση. Στην ενιαία επίθεση που δέχεται ο λαός χρέος έχει να απαντήσει με ενιαίο αγώνα. Η σωτηρία του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος είναι υπόθεση όλων, γιατί οι ανατροπές αγγίζουν τους πάντες.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ελπίδα αν αφήσουν να πιάσουν τόπο στη συνείδησή τους πρακτικές «διαίρει και βασίλευε». Αν βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Αν οχυρώνονται πίσω από αιτήματα που αφορούν στενά στον κλάδο. Ακόμα κι αν κάτι κερδίσουν είναι μαθηματικά βέβαιο πως αύριο θα το χάσουν, στο βαθμό που δεν αποκρουστεί η επίθεση στο σύνολό της. Νησίδες ευημερίας, σε έναν ωκεανό που θα έχει καταπιεί δικαιώματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων, δε θα υπάρξουν.

Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες υπονομεύουν την ανάπτυξη ενός μαζικού, μαχητικού κινήματος, αποφασισμένου, ικανού να εναλλάσσει τις μορφές πάλης, με συνέπεια και συνέχεια. Οι εργαζόμενοι να βγάλουν τα συμπεράσματά τους πια και να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων, της ίδιας της ζωής τους. Συσπειρωμένοι στις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, στο ΠΑΜΕ, να χαράξουν ρότα αγωνιστική, συνειδητοποιώντας σε κάθε βήμα τους την ανάγκη καταδίκης της πολιτικής της πλουτοκρατίας, όποιος κι αν την εφαρμόζει ή φιλοδοξεί να την υπηρετήσει. Συσπειρωμένοι στο πλάι του ΚΚΕ να διαμορφώσουν με την κοινωνικοπολιτική τους πάλη συνθήκες ανατροπής της στην προοπτική μιας άλλης εξουσίας, που στο κέντρο της θα έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ