ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ακλόνητη στην αντιλαϊκή πολιτική η κυβέρνηση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε κλοιό των σκανδάλων συνεχίζει να περιδινίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία κατά τα άλλα επιδιώκει να απεγκλωβιστεί από το ...άρρωστο κλίμα των ημερών, επιχειρώντας φυγή προς τα εμπρός. Για την ακρίβεια, φυγή προς τα πιο αντιλαϊκά μέτρα. Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα κύματα της ακρίβειας, τη στιγμή που η ανεργία τσακίζει κόκαλα (ενδεικτικά είναι τα στοιχεία της πρόσφατης έρευνας του Ευρωβαρόμετρου), αμετανόητος ο υπουργός Οικονομίας, δηλώνει ότι η κυβέρνησή του θα συνεχίσει την ...ίδια πολιτική. Μιλώντας χτες σε εκδήλωση των βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση, μετά την ...επιτυχημένη πορεία της πρώτης τετραετίας, συνεχίζει ακάθεκτη τη δεύτερη φάση των μεταρρυθμίσεων, αλλά και τη δεύτερη φάση της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Φράσεις στις οποίες χωράνε τα πάντα. Ανατροπές στο Ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, των αεροδρομίων και όλων των επιχειρήσεων που διατηρούν σημαντικές υποδομές, και νέες πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων. Ως προς το τελευταίο, ήταν ιδιαίτερα απολογητικός προς τους επιχειρηματίες. «Παρά τις μεγάλες προσπάθειες που κάνουμε», ανέφερε σε χτεσινή του ομιλία, «εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα που απασχολούν τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας»! Τους έδωσε, μάλιστα, τη διαβεβαίωση ότι «στο υπουργείο Οικονομίας καταβάλλουμε συνεχείς προσπάθειες για την αντιμετώπισή τους».

Αυτό κι αν είναι ταξικός κυνισμός. Τη στιγμή που για εκατομμύρια Ελληνες πολίτες δοκιμάζονται οι οικονομικές τους αντοχές, ο καθ' ύλην υπουργός Οικονομικών υποθέσεων, να δίνει διαβεβαιώσεις στους επιχειρηματίες ότι θα επιληφθεί για την επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν...

Μπροστά μας έχουμε δύο κόσμους, δύο κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις. Είναι πλέον καιρός, οι εργαζόμενοι, όσοι δεν έχουν κάνει την επιλογή, να διαλέξουν όχθη. Να απαντήσουν στο ερώτημα ποιος, ποιον.

Εκδικούνται τους ανάπηρους του ΔΣΕ

Παρά την ομόφωνη απόφαση της Βουλής, που το 1989 υπερψήφισαν όλα τα Κόμματα, για την άρση των συνεπειών του Εμφυλίου και την εξίσωση των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας με τους Ανάπηρους της άλλης πλευράς, είκοσι (20) χρόνια μετά, η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να υλοποιήσει το γράμμα και το πνεύμα εκείνης της απόφασης. Παρομοίως, βεβαίως, το αρνήθηκαν μέχρι σήμερα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Δυστυχώς η κυβέρνηση της ΝΔ και τώρα με το νομοσχέδιό της με τίτλο: «Ρυθμίσεις θεμάτων Αναπήρων πολέμου, προσωπικού ΥΕΘΑ και άλλες διατάξεις» που συζητείται στη Βουλή, αρνείται να καταργήσει τις διακρίσεις και να εξισώσει τους ανάπηρους μαχητές του ΔΣΕ με τους άλλους ανάπηρους πολέμου του στρατού. Επιμένει να χαρακτηρίζει ανάπηρους πολέμου, όπως ορίζει το χουντικό Προεδρικό Διάταγμα 1044/71 που, βεβαίως αποκλείει τους ανάπηρους του ΔΣΕ τους οποίους η κυβέρνηση της ΝΔ, βάσει του Ν.1863/89 τους χαρακτηρίζει «Ανάπηρους του άμαχου πληθυσμού» - λες και δεν ήταν μαχητές που τραυματίστηκαν στις μάχες με τον αντίπαλο στρατό! Με τον τρόπο αυτό οι ανάπηροι του ΔΣΕ, ουσιαστικά, χάνουν τα βασικά αναπηρικά δικαιώματα που έχουν θεσμοθετηθεί για τους ανάπηρους πολέμου. Η κυβέρνηση, ουσιαστικά, επιμένει να εκδικείται τους μαχητές του ΔΣΕ ακόμα και τώρα κι ενώ την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός διακηρύσσει πως τιμά τους αγώνες της Αριστεράς...

Ψάχνουν για φέουδα

Χτες επρόκειτο να συγκροτηθεί το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Περιφερειών. Η ΠΑΣΚΕ που έχει την πλειοψηφία αξίωσε από τις υπόλοιπες παρατάξεις να υπογράψουν σχέδιο πρακτικού, που θέτει ως όρο για το σχηματισμό αντιπροσωπευτικού προεδρείου τη μετατροπή, ουσιαστικά, της Ομοσπονδίας σε φέουδο του προέδρου της. Συγκεκριμένα, ζήτησε οι υπόλοιπες παρατάξεις να συμφωνήσουν ότι ο πρόεδρος του ΔΣ θα έχει τον πρώτο λόγο στις προσκλήσεις για τακτικές και έκτακτες συνεδριάσεις του ΔΣ και στα θέματα της ημερήσιας διάταξης. Δηλαδή, θα ορίζει ο πρόεδρος τι θα συζητηθεί και τι όχι. Μπροστά στην αξίωση αυτή, οι ταξικές δυνάμεις, η ΔΑΣ, αποχώρησαν καταγγέλλοντας ότι οι τακτικές αυτές θυμίζουν άλλες εποχές. Μαζί τους αποχώρησαν και οι υπόλοιπες παρατάξεις.

Ανάλογο περιστατικό, που αποκαλύπτει το ρόλο της ΠΑΣΚΕ, είναι και η τακτική που ακολουθεί στο Σωματείο Εργαζομένων στην ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ. Χρόνια τώρα, συμμετείχε μαζί με τις δυνάμεις της ΔΑΚΕ στην παράταξη «Ενωμένος Σύλλογος» που έχει την πλειοψηφία και είναι ο χαρακτηριστικότερος ίσως εκφραστής του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Τώρα η ΠΑΣΚΕ, ενόψει των αρχαιρεσιών του Σωματείου, αποφάσισε να συγκροτηθεί η ίδια σε παράταξη. Και πάλι όμως ανακοίνωσε ότι θα συμμετάσχει στο εκλογικό σχήμα του «Ενωμένου Συλλόγου», επειδή, καθώς φαίνεται, οι ισχυροί δεσμοί τους και η ταύτιση των θέσεών τους είναι απόλυτοι. Ταυτόχρονα, θέλει με την παρουσία της ως παράταξη να παραπλανήσει τους εργαζόμενους «φορώντας αλλιώς τα ρούχα» του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να τους «απογυμνώσουν», καταψηφίζοντάς τους στις εκλογές.

Η διέξοδος

Δε χωρά αμφιβολία ότι η κυβέρνηση παρά το ότι προχωρά στο αντιδραστικό της έργο εντούτοις αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες να προωθήσει γρήγορα και αποτελεσματικά τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο, εξασφαλίζοντας λαϊκή συναίνεση ή έστω ανοχή σ' αυτές. Η κυβέρνηση της ΝΔ δυσκολεύεται να υλοποιήσει μέτρα που αφορούν, π.χ., στην Κοινωνική Ασφάλιση. Σκοντάφτει και ανακόπτει ταχύτητα, μπροστά στην πάλη του ταξικού εργατικού λαϊκού κινήματος, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Κάτι που αποδεικνύει τη δυνατότητα της εργατικής τάξης, του λαού, να παρεμποδίσει, ακόμα και να ματαιώσει αντιλαϊκούς σχεδιασμούς. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν κερδίζει από τη φθορά της ΝΔ αλλά φθίνει εξίσου μ' αυτή. Κάτι που προβληματίζει σοβαρά την άρχουσα τάξη και τα επιτελεία της για το τι μέλλει γενέσθαι. Και καταστρώνονται σενάρια μεταμόρφωσης του πολιτικού συστήματος με κυβερνήσεις συνεργασίας. Εμφανίζεται και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη που θέλει να παίξει σ' αυτό το μασκάρεμα.

Ισχυρίζεται, π.χ., ο ΣΥΝ στις θέσεις του για το 5ο Συνέδριό του ότι μπορεί να εφαρμόσει προτάσεις, όπως, «ουσιαστικός έλεγχος του δημοσίου στη λειτουργία της ανεξέλεγκτης αγοράς, με τη δυνατότητα να καθορίζει όπου χρειάζεται το πλαίσιο τιμών και τα ποσοστά κέρδους». `Η «προστασία της μικρομεσαίας αγροτιάς» στη βάση μιας πολιτικής που θα «καταπολεμά τα καρτέλ». Με ποια εργαλεία ακριβώς θα το κάνει αυτό μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν αμφισβητεί αλλά θεωρεί αυτονόητο και δεδομένο ότι το μεγάλο κεφάλαιο θα υπάρχει, θα δρα, άρα θα αποκομίζει κέρδη απ' την εκμετάλλευση των εργαζομένων; Με την ΚΑΠ τι θα κάνει ο ευρωλάγνος; Συγκέντρωση της παραγωγής υπάρχει σήμερα στη χώρα μας σε μια σειρά από κλάδους, π.χ., τρόφιμα. Ας δούμε τις γαλακτοβιομηχανίες πώς δρουν. Το γάλα εξακολουθεί να ακριβαίνει στο ράφι του σούπερ μάρκετ, όταν ο κτηνοτρόφος πληρώνεται ολοένα και λιγότερο γι' αυτό. Τι μπορεί να κάνει μια «προοδευτική» κυβέρνηση σαν αυτή που προβάλλει ο ΣΥΝ γι' αυτό; Μήπως θα αυξήσει τις τιμές παραγωγού και θα μειώσει την τιμή πώλησης που καθορίζουν τα μονοπώλια; Ασε που δεν μπορεί γιατί η μείωση της κερδοφορίας μειώνει την ανταγωνιστικότητα, αλλά αυτό είναι το ζητούμενο ή η κατάργηση των μονοπωλίων;

Καμία κυβέρνηση, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, δεν μπορεί να πάρει ούτε ένα μέτρο υπέρ του λαού στο βαθμό που αυτό συγκρούεται με την πολιτική που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την αναπαραγωγή του. Είναι οι απαράβατοι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας που για πολιτικούς της εκπροσώπους επιλέγει τους απόλυτα «νομοταγείς». Ο λαός σήμερα έχει ανάγκη από μιαν άλλη εξουσία. Αυτό είναι γεγονός. Αλλά από μια εξουσία δική του, λαϊκή. Που θα την οικοδομήσει μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία, αποφασισμένη να συγκρουστεί και να ανατρέψει την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, που είναι και η μόνη που εγγυάται στο λαό πραγματική διέξοδο απ' τα προβλήματά του, χρειάζεται σήμερα ο ίδιος να απεγκλωβιστεί όχι μόνο από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και όποια άλλη δύναμη της διαχείρισης, αλλά από την πολιτική της πλουτοκρατίας και τα ιδεολογήματα που τη συνοδεύουν. Και να πορευτεί το δρόμο που τον συμφέρει, της πάλης ως την ανατροπή της εξουσίας της, οικονομικής και πολιτικής.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Η «Ζήμενς» και το «μαύρο ταμείο»

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ - όπως διαβάζουμε- αυτή η υπόθεση της «Ζήμενς». Δεν υπάρχει μπέρδεμα.

Ηταν, λέει, ένα «μαύρο ταμείο» στην έδρα της πολυεθνικής, που διοχέτευε χρήματα υπογείως σε δύο «εταιρείες πλυντήρια» στην Ελβετία (όπου, ως γνωστόν, αυτά τα πράγματα είναι επιεικώς ...χαλαρά).

Από εκεί το χρήμα πήγαινε σε άλλο «μαύρο ταμείο» του ελληνικού υποκαταστήματος, που με τη σειρά του το διοχέτευε σε off shore εταιρείες, οι οποίες στη συνέχεια το διένειμαν εκεί που «έπρεπε».

Εμείς, όμως, δεν πρέπει να ανησυχούμε με όλα αυτά. Ολα θα έρθουν στο φως.

Οπως λέει κι ο υπουργός Δικαιοσύνης Σ. Χατζηγάκης, «το θέμα έχει παραπεμφθεί στις αρμόδιες δικαστικές αρχές» και μάλιστα «κατ' απόλυτη προτεραιότητα».

Εννοείται πως όσοι εμπλέκονται σ' αυτήν την υπόθεση όλο αυτό τον καιρό κάθονται σπίτι τους άπραχτοι και περιμένουν τον εισαγγελέα να πάει να τους πιάσει.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ και ακροδεξιές οργανώσεις; Α, πα, πα, καμία σχέση. Πώς σας πέρασε από το μυαλό;

Κάπως έτσι τα λέει και επισήμως η αστυνομία και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που έσπευσε να στηρίξει.

Μόνο που το ότι υπάρχουν τέτοιου είδους θύλακοι στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ., και γενικώς των κατασταλτικών μηχανισμών, το ξέρουν και οι πέτρες.

Εκτός από τις πέτρες όμως, το ξέρουν πολύ καλά και οι κυβερνήσεις της ΝΔ (σήμερα) και του ΠΑΣΟΚ (χτες), που συντηρούν τέτοια φαινόμενα.

Και τα συντηρούν, γιατί θέλουν την αστυνομία «ντοπαρισμένη» κι έτοιμη κάθε στιγμή να χτυπήσει όσους αντιστρατευτούν τις κυρίαρχες πολιτικές.

Δηλαδή, τους εργαζόμενους (βλ. ναυτεργάτες επί ΝΔ) τους συνταξιούχους (θυμάστε τα ...καλά του ΠΑΣΟΚ τότε στου Μαξίμου), τους φοιτητές κι όποιον άλλο τολμήσει.

Ετσι, λοιπόν, όταν φτιάχνεις έναν «κήπο» με ασφαλίτες και χαφιέδες, τι είδους «λουλούδια» περιμένεις ότι θα βγάλει;

Γρηγοριάδης Κώστας

Απειλεί ο ΟΛΠ

Κάθε μέθοδο που μπορεί να εκβιάσει την παύση των κινητοποιήσεων από την πλευρά των εργαζομένων που αντιδρούν στην ιδιωτικοποίηση του ΣΕΜΠΟ, μετέρχεται ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ ΑΕ, Ν. Αναστασόπουλος. Το περασμένο Σάββατο, έστειλε δύο επιστολές προς τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του λιμανιού και προς όλους τους εργαζόμενους. Στην πρώτη, παρεμβαίνοντας ουσιαστικά στη συνδικαλιστική δράση, αναφέρει ότι οι ενημερώσεις προσωπικού «κατά τις εργάσιμες ώρες (...) εκφεύγουν των ορίων της συνδικαλιστικής πρακτικής (...) έχουν γενικότερες αρνητικές οικονομικές συνέπειες στον ΟΛΠ» και καλεί τους συνδικαλιστές «σε άμεση συμμόρφωση».

Η δεύτερη αναφέρει προς τους εργαζόμενους ότι οι κινητοποιήσεις τους έχουν οδηγήσει «τους πελάτες μας σε άλλα λιμάνια ελληνικά, ιδιωτικά και μη, σε άλλα λιμάνια ανταγωνιστικά του Πειραιά στη Μεσόγειο» και ενημερώνει ότι η διοίκηση του ΟΛΠ «είναι υποχρεωμένη να λάβει όλα εκείνα τα μέτρα για την προστασία του Οργανισμού». Τι ακριβώς εννοεί το στέλεχος του ΟΛΠ ΑΕ λέγοντας «όλα τα μέτρα για την προστασία του Οργανισμού», δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Αλλά φαίνεται πως τα κατασταλτικά μέτρα είναι πολλά, όπως και οι τρόποι εξαναγκασμού σε υποχρεωτική εργασία... Ας έχουν το νου τους οι εργαζόμενοι, γιατί παρελθόν υπάρχει και μάλιστα πλούσιο, τόσο από κυβερνήσεις της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ...

Βήμα για κήρυγμα

Ο ΓΓ (όπως δηλώνει) της «Χρυσής Αυγής» είναι γνωστός γι' αυτά που ισχυρίζεται και επιχειρεί να δηλητηριάσει την κοινωνική συνείδηση. Με τον γνωστό φασιστικό φανατισμό πετάει κουβέντες και όπου πιάσει. Αρα δε μας έκαναν τόση εντύπωση απ' αυτόν τα «ο Στάλιν έφαγε 30 εκατομμύρια», «η αριστερά είναι ταυτισμένη με το αίμα από το 1974», «όποιος είναι αριστερός σ' αυτή τη χώρα έχει άσυλο», «όποιος είναι κομμουνιστής είναι εχθρός της δημοκρατίας» και άλλα του είδους, ως καλό αντικομμουνιστικό, σε διατεταγμένη υπηρεσία, εργαλείο, που ξεστόμισε προσκεκλημένος στο «ΑΛΤΕΡ» με αφορμή τα γεγονότα του Σαββάτου. Αυτός τη δουλιά του κάνει και είναι αναμενόμενο, κάθε φορά που βρίσκει την ευκαιρία. Αυτοί που του δίνουν αυτή την ευκαιρία τη δίνουν έτσι αθώα; Δεν ξέρουν τι θα πει; Δε θέλουμε να πιστέψουμε πως ακριβώς επειδή ξέρουν τι θα πει έστω και στο όνομα της τηλεθέασης του δίνουν βήμα να διαιωνίζει τα φασιστικά κηρύγματα...

Φακέλωμα και τρομοκρατία

Γρηγοριάδης Κώστας

Πλήρης ήταν και αυτή τη φορά η κάλυψη της κυβέρνησης στη δράση της αστυνομίας, που σε αγαστή συνεργασία με τους φασίστες της «Χρυσής Αυγής» και τους πάντα ασύλληπτους «κουκουλοφόρους» δημιούργησαν κλίμα τρομοκρατίας στο κέντρο της Αθήνας το περασμένο Σάββατο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αρνήθηκε βέβαια ότι υπάρχει οποιαδήποτε συνεργασία μεταξύ δυνάμεων καταστολής και παρακρατικών νεοφασιστών, αλλά τον διαψεύδουν περίτρανα οι μαρτυρίες, τα τηλεοπτικά πλάνα, οι φωτογραφίες κ.ο.κ. Το πλέον ανησυχητικό όμως από τα όσα είπε χτες ο Θ. Ρουσόπουλος είναι η απάντηση που έδωσε όταν ρωτήθηκε για την «αποτελεσματικότητα» της ΕΛ.ΑΣ. «Η προσπάθεια είναι διαρκής. Και το ότι για πρώτη φορά προσήχθησαν 101 άτομα - αρκετά μεγάλος αριθμός - ταυτοποιήθηκαν αυτά τα άτομα, είναι κάτι σημαντικό(!)», είπε, ομολογώντας «άθελά» του ότι ο πραγματικός στόχος των μαζικών προσαγωγών διαδηλωτών «από το σωρό», που κάνει κάθε τόσο η ΕΛΑΣ, είναι το φακέλωμα και η τρομοκρατία... Δε θα τους περάσει, όπως δεν τους πέρασε μέχρι τώρα...

Σε θολά νερά...

Τα καθήκοντα του ΣΥΝ απαρίθμησε ο υποψήφιος πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Το πρώτο είναι να προσπαθήσει να αναδείξει «ένα εναλλακτικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο». Το δεύτερο είναι να συναντηθεί με τις δυνάμεις από το σοσιαλιστικό χώρο. Το τρίτο είναι σε σύντομο χρονικό διάστημα να εκπονήσει ένα «όχι απλά εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, αλλά ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο». Τι σόι κοινωνικό συμβόλαιο θα είναι αυτό; Μα, αυτό που θα φέρει τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη. Τρέμετε, επιχειρηματίες...

Εν ολίγοις, αυτό που λέει ο Αλ. Τσίπρας και σύσσωμη η ηγεσία του ΣΥΝ είναι ένα πρόγραμμα διαχείρισης του συστήματος, μόνο που αυτή θα είναι φιλολαϊκή. Γιατί θα υποχρεώσει τους επιχειρηματίες να μπουν κάτω από τον άνθρωπο, που θα είναι πάνω από τα κέρδη τους. Και πώς θα το κάνει αυτό; Να υπάρχουν και κέρδη και εργαζόμενοι και να 'ναι όλοι ευχαριστημένοι; Εδώ τα μασάει. Δε λέει καθαρά. Λέει πως μπορεί να συναντηθεί με το ΠΑΣΟΚ αν αυτό αλλάξει ή με δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Τι να κάνουν; Να εφαρμόσουν το εναλλακτικό, ριζοσπαστικό, μεταρρυθμιστικό, σχέδιο του Τσίπρα. Κυβέρνηση διαχείρισης, αλλά όχι νεοφιλελεύθερης. Αλλά δεν το λέει. Γιατί ξέρει ότι είναι ανεφάρμοστο. Οπως αποδείχτηκε περίτρανα σε άλλες χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Ιταλία) που δοκίμασαν τη «συνταγή». Και εφαρμόστηκε αντιλαϊκή πολιτική και καθήλωση του κινήματος και των διεκδικητικών αγώνων. Αν πει όμως καθαρά τα πράγματα, τότε αποκαλύπτεται πιο παραστατικά στα μάτια του λαού ως εφεδρεία του συστήματος. Αλλά το σύστημα τον θέλει ως ανάχωμα στο ριζοσπαστισμό και στο ταξικό εργατικό κίνημα.

Να ψαρέψουν στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής που προκαλεί και διογκώνει η αντιλαϊκή πολιτική θέλουν. Και να καταθέσουν μετά την «ψαριά» στην υπηρεσία αυτής της ίδιας πολιτικής.

Να μην τσιμπήσει το δόλωμα ο λαός.

Κέρδη και μισθοί

Τα στοιχεία που παρουσίασε ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» για τη διαχρονική εξέλιξη των μισθών και του μεροκάματου από τη μια και των εργοδοτικών κερδών από την άλλη, είναι αποκαλυπτικά. Περιγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το χάος που χωρίζει τον μόχθο του εργάτη που παράγει τον πλούτο και την κερδοσκοπική δίψα των λίγων που τον καρπώνονται. Πλούτος που χρόνο με το χρόνο αυξάνει, καθώς μεγαλώνει ο βαθμός της εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης. Επί της ουσίας, τα αποκαλυπτικά στοιχεία δεν απεικονίζουν τίποτε άλλο από τη βασική αντίθεση στο καπιταλιστικό σύστημα, αυτή ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία.

Σύμφωνα με όσα κατέγραψε ο «Ρ», οι 200 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις με το μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων απέσπασαν το 2006 καθαρά κέρδη 3,33 δισεκατομμύρια ευρώ, έναντι 2,88 δισεκατομμυρίων το 2005. Το κέρδος ανά εργαζόμενο ήταν 15.199 ευρώ το 2005 και 17.913 ευρώ το 2006, αυξημένο κατά 2.613 ευρώ, ή κατά 17%. Στις 100 βιομηχανικές μονάδες με το περισσότερο προσωπικό, τα κέρδη που αποσπάστηκαν, κατά μέσο όρο, από την εργασία του κάθε εργαζόμενου, αυξήθηκαν κατά 19% και έφτασαν τα 20.261 ευρώ. Ενώ και στον τομέα του Εμπορίου καταγράφονται επιχειρήσεις με κέρδη ακόμα και πάνω από 300.000 ευρώ ανά εργαζόμενο!

Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Στην άλλη βρίσκονται οι μισθοί και τα μεροκάματα των εργαζόμενων. Με βάση τα στοιχεία της τελευταίας μόνο 7ετίας, το μεροκάματο του εργάτη αυξανόταν κατά μέσο όρο μόλις 1,27 ευρώ μεικτά κάθε χρόνο! Κι αυτό χωρίς να υπολογίζεται ο πληθωρισμός, ο οποίος, μαζί με τις διαρκείς ανατιμήσεις, κατατρώει το πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Μια ακόμα σημείωση: το 2006, τη χρονιά που καταγράφεται η υπερκερδοφορία όπως αναλύθηκε πιο πάνω, με βάση την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η αύξηση στο μισθό και στο μεροκάματο ήταν 0,77 ευρώ μεικτά την ημέρα!

Αυτή είναι η κατάσταση και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Οπως αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οι ένοχοι έχουν όνομα. Είναι το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του, μαζί και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Είναι αυτοί που κόβουν τους νόμους και τις Συλλογικές Συμβάσεις στα μέτρα της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και των «αντοχών της οικονομίας». Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί των εργαζόμενων. Αυτούς πρέπει να βάλουν σθεναρά στο στόχαστρο, μπροστά και στη μάχη της Σύμβασης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο αγώνας ο οποίος θα βλέπει μέχρι την ανατροπή των λίγων που καρπώνονται τον πλούτο και της πολιτικής τους εξουσίας, είναι αυτός που μπορεί να πολλαπλασιάσει σήμερα τη δύναμη των εργαζόμενων, να οδηγήσει στην απόσπαση κατακτήσεων.