Τρίτη 5 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κέρδη και μισθοί

Τα στοιχεία που παρουσίασε ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» για τη διαχρονική εξέλιξη των μισθών και του μεροκάματου από τη μια και των εργοδοτικών κερδών από την άλλη, είναι αποκαλυπτικά. Περιγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το χάος που χωρίζει τον μόχθο του εργάτη που παράγει τον πλούτο και την κερδοσκοπική δίψα των λίγων που τον καρπώνονται. Πλούτος που χρόνο με το χρόνο αυξάνει, καθώς μεγαλώνει ο βαθμός της εκμετάλλευσης σε βάρος της εργατικής τάξης. Επί της ουσίας, τα αποκαλυπτικά στοιχεία δεν απεικονίζουν τίποτε άλλο από τη βασική αντίθεση στο καπιταλιστικό σύστημα, αυτή ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία.

Σύμφωνα με όσα κατέγραψε ο «Ρ», οι 200 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις με το μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων απέσπασαν το 2006 καθαρά κέρδη 3,33 δισεκατομμύρια ευρώ, έναντι 2,88 δισεκατομμυρίων το 2005. Το κέρδος ανά εργαζόμενο ήταν 15.199 ευρώ το 2005 και 17.913 ευρώ το 2006, αυξημένο κατά 2.613 ευρώ, ή κατά 17%. Στις 100 βιομηχανικές μονάδες με το περισσότερο προσωπικό, τα κέρδη που αποσπάστηκαν, κατά μέσο όρο, από την εργασία του κάθε εργαζόμενου, αυξήθηκαν κατά 19% και έφτασαν τα 20.261 ευρώ. Ενώ και στον τομέα του Εμπορίου καταγράφονται επιχειρήσεις με κέρδη ακόμα και πάνω από 300.000 ευρώ ανά εργαζόμενο!

Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος. Στην άλλη βρίσκονται οι μισθοί και τα μεροκάματα των εργαζόμενων. Με βάση τα στοιχεία της τελευταίας μόνο 7ετίας, το μεροκάματο του εργάτη αυξανόταν κατά μέσο όρο μόλις 1,27 ευρώ μεικτά κάθε χρόνο! Κι αυτό χωρίς να υπολογίζεται ο πληθωρισμός, ο οποίος, μαζί με τις διαρκείς ανατιμήσεις, κατατρώει το πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Μια ακόμα σημείωση: το 2006, τη χρονιά που καταγράφεται η υπερκερδοφορία όπως αναλύθηκε πιο πάνω, με βάση την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, η αύξηση στο μισθό και στο μεροκάματο ήταν 0,77 ευρώ μεικτά την ημέρα!

Αυτή είναι η κατάσταση και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Οπως αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι οι ένοχοι έχουν όνομα. Είναι το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του, μαζί και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Είναι αυτοί που κόβουν τους νόμους και τις Συλλογικές Συμβάσεις στα μέτρα της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρήσεων και των «αντοχών της οικονομίας». Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί των εργαζόμενων. Αυτούς πρέπει να βάλουν σθεναρά στο στόχαστρο, μπροστά και στη μάχη της Σύμβασης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο αγώνας ο οποίος θα βλέπει μέχρι την ανατροπή των λίγων που καρπώνονται τον πλούτο και της πολιτικής τους εξουσίας, είναι αυτός που μπορεί να πολλαπλασιάσει σήμερα τη δύναμη των εργαζόμενων, να οδηγήσει στην απόσπαση κατακτήσεων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ