Πέμπτη 22 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ψευτοκαυγάς...

Γρηγοριάδης Κώστας

Χωρίς να ντρέπονται, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και υπεύθυνος Αγροτικής Ανάπτυξης του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ έριξαν έναν ακόμα γύρο δικομματικού ψευτοκαυγά.

Πρώτος βγήκε ο Β. Αργύρης, για να κάνει φτηνή αντιπολίτευση και ανακοίνωσε, ανάμεσα σε άλλα, πως επί κυβέρνησης ΝΔ το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 17% τα τρία τελευταία χρόνια. Αμέσως βγήκε ο Ε. Μπασιάκος και ανακοίνωσε σχετικά ότι το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 11,2% την τελευταία πλήρη διετία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (2002 - 2003). Η ουσία είναι πως το αγροτικό εισόδημα μειώθηκε κατά 16% στο διάστημα 2000 - 2006 και σε αυτό έχουν συμβάλει και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τωρινή της ΝΔ, που εφαρμόζουν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ. Η μικρομεσαία αγροτιά γνωρίζει πολύ καλά τι έχει συμβεί στο εισόδημά της τα τελευταία χρόνια και είναι πλέον καιρός να βάλει κάθε γαλαζοπράσινο κατεργάρη στον πάγκο του.

Εργατικά ατυχήματα

«Μείωση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών», ευαγγελίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έως το 2012, σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, τα εργατικά ατυχήματα «κοστίζουν δισεκατομμύρια στους εργοδότες», οι οποίοι υποχρεούνται να πληρώνουν «την καταβολή του επιδόματος ασθενείας, την αντικατάσταση των εργαζομένων που απουσιάζουν και τη μείωση της παραγωγικότητας, έξοδα που σε μεγάλο βαθμό δεν καλύπτονται από την ασφάλιση»...

Ωστόσο στην ανακοίνωση δε γίνεται λόγος για το ποιος ευθύνεται για τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες, ούτε για το πώς θα αντιμετωπιστούν ρεαλιστικά. Αντίθετα παραλείπεται το ότι τα περισσότερα θανατηφόρα ατυχήματα αλλά και ασθένειες, οφείλονται στην απουσία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας από την εργοδοσία, που προκειμένου να κερδοσκοπήσει εις βάρος των εργαζομένων, δεν τηρεί τα απαιτούμενα μέτρα...

Συγκεκριμένα μέτρα δεν προτείνονται. Παρέμβαση ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου η Επιτροπή δεν πρόκειται να κάνει. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για ποια μείωση μιλάνε και με ποιους τρόπους; Εκτός και αν στοχεύουν στο να απαλλάξουν σταδιακά τους εργοδότες και από το τελευταίο πεδίο άμυνας των εργαζομένων έτσι όπως είναι διαμορφωμένο στον καπιταλισμό, δηλαδή το οικονομικό κόστος των ατυχημάτων και των ασθενειών...

Κατασκευή «τρομοκρατίας»...

Είναι κοινός τόπος πλέον πως ο ιμπεριαλισμός έχει δημιουργήσει του κόσμου τα παραμύθια και κατασκευασμένα «στοιχεία» στο όνομα τάχα της «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» προκειμένου να έχει άλλοθι για τα εγκλήματά του. Στο όνομα της «τρομοκρατίας» έχουν δολοφονηθεί και δολοφονούνται καθημερινά χιλιάδες αθώοι σε διάφορα μέρη του κόσμου (Αφγανιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Σομαλία, κ.α.). Επίσης, με όλο και σκληρότερα κατασταλτικά μέτρα έχουν καταπατηθεί στοιχειώδεις ελευθερίες του ανθρώπου στις ίδιες τις χώρες του ιμπεριαλισμού με τους νόμους Πάτριοτ Ι, ΙΙ, και τους ανάλογούς τους, που έχουν ψηφιστεί και εφαρμόζονται στις χώρες της ΕΕ. Κατασταλτικά μέτρα που μαρτυρούν ταυτόχρονα την επιθυμία του κεφαλαίου για όλο και σκληρότερα μέτρα λιτότητας προκειμένου να συγκρατήσει ψηλά το ποσοστό του κέρδους του, αφού αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που προωθείται η καταστολή. Επειδή, όμως, το ψέμα έχει «κοντά πόδια» υπάρχουν κάποιες σκόρπιες ειδήσεις που συνήθως περνούν απαρατήρητες αλλά αποκαλύπτουν κομμάτια από το ιμπεριαλιστικό σχέδιο. Για παράδειγμα, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία χτες μαρτυρούσαν πως σχεδόν όλες οι στατιστικές που σχετίζονται με την τρομοκρατία από το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και το FBI μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 και έως τις αρχές του 2005 περιείχαν ανακρίβειες. Αυτά δήλωσε αξιωματούχος του υπουργείου επικαλούμενος σχετική έκθεση του γενικού επιθεωρητή του υπουργείου.

... και κάποιες αποκαλύψεις

Συγκεκριμένα, η έκθεση διαπιστώνει ότι μόλις 2 από τις συνολικά 26 στατιστικές που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Δικαιοσύνης ήταν ακριβείς, μετά την επανεξέταση του αριθμού των καταδικαστικών αποφάσεων σε υποθέσεις που σχετίζονται με την τρομοκρατία τα οικονομικά έτη 2003 και 2004, του αριθμού των καταδικαστικών αποφάσεων βάσει ομολογιών κατηγορουμένων από την 11η Σεπτέμβρη 2001 έως την 3η Φλεβάρη 2005 και του αριθμού των τρομοκρατικών απειλών που παρακολουθούσε το FBI τα έτη 2003 και 2004. «Διαπιστώθηκε ότι πολλές υποθέσεις αφορούσαν παραβιάσεις των νόμων για τη μετανάστευση, απάτες όσον αφορά γάμους, ή λαθρεμπόριο ναρκωτικών και τα στελέχη του υπουργείου δεν προσκόμισαν κανένα στοιχείο που να τις συνδέει με τρομοκρατική δραστηριότητα», ανέφερε η έκθεση. Είναι άγνωστο ποιοι εσωτερικοί ανταγωνισμοί υπαγορεύουν τώρα μια τέτοια έκθεση. Αλλωστε, πρέπει να είναι πολύ σχετική η ακρίβεια και αυτής της έκθεσης. Πάντα, σ' αυτές τις περιπτώσεις λέγονται τα ελάχιστα. Ομως, εύκολα κατανοούνται οι σκοπιμότητες και τα μέγιστα...

Η ... «δίκη» του Αισχύλου!

H απόπειρα λογοκρισίας και επιβολής αυτολογοκρισίας(!) προς διακεκριμένους ανθρώπους της διανόησης και της τέχνης από μια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας, που αποφασίζει ποιες παραστάσεις μπορούν να δουν και ποιες όχι οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δεν αποτελεί, δυστυχώς, «κεραυνό εν αιθρία». Το ίδιο και οι αιτιάσεις των λογοκριτών.

Το έργο που πρότεινε το θέατρο «Κνωσός», σε κείμενα επιλογής του Κ. Γεωργουσόπουλου από δημιουργίες των Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Χορτάτση, Σίλερ, Μολιέρου, Ο' Νιλ, Μάτεσι, Ξενόπουλου, Χορν, Αναγνωστάκη, Διαλεγμένου, σε μουσική Διονύση Τσακνή, με θέμα τη «Σύγκρουση Γενεών», εκλήφθηκε από την εν λόγω επιτροπή ως ένα είδος ...«βόμβας» στα θεμέλια της οικογένειας και «επαναστατικό»!

Είναι διαπιστωμένο πως κάθε φορά που ο καπιταλισμός «ανασύρει» προς εφαρμογή - με βίαιο τρόπο φυσικά - τις πλέον απάνθρωπες μεθόδους κλοπής του παραγόμενου από την εργατική δύναμη πλούτου, αυτή η εφαρμογή συνοδεύεται από σειρά μέτρων στο εποικοδόμημα, ως απαραίτητων στοιχείων ιδεολογικής χειραγώγησης. Και όποτε συμβαίνει αυτό παρατηρείται, ταυτόχρονα, αναβίωση ξεπερασμένων και καταδικασμένων - ακόμη και από την ίδια την αστική τάξη - σκοταδιστικών και αντιδραστικών αντιλήψεων. Αναβίωση, η ένταση της οποίας είναι ευθέως ανάλογη με την ένταση της ταξικής πάλης. Από αυτή την οπτική, δεν είναι ανεξήγητο το γεγονός ότι η περίφημη «Δίκη των Πιθήκων» (όπου καταδικάστηκε δάσκαλος επειδή «τόλμησε» να διδάξει τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης) διεξήχθη στο Τενεσί των ΗΠΑ το 1925, εποχή με ανεπτυγμένο εργατικό κίνημα, με τη νεαρή ΕΣΣΔ να ακτινοβολεί στους λαούς όλου του κόσμου, αλλά και τον καπιταλισμό να «προετοιμάζεται» για το επερχόμενο οικονομικό «κραχ», αποτέλεσμα των ανυπέρβλητων - εντός του - αντιθέσεων και αντιφάσεων.

Η βάση της «λογικής» της επιτροπής του υπουργείου Παιδείας - τηρουμένων των αναλογιών - είναι η ίδια. Με την κυβέρνηση να επιχειρεί να επιβάλει τις «επιταγές» της Μπολόνια για πλήρες και απροσχημάτιστο ξεπούλημα της Παιδείας στις πολυεθνικές, με τα «νέα» βιβλία στην εκπαίδευση να αποτελούν την «επιτομή» της αντιδραστικής ιδεολογίας της άρχουσας τάξης, «επενδυμένη» με αντιεπιστημονικές - αντιπαιδευτικές μεθόδους, με την Εκκλησία (ως θεσμό) και τη θρησκοληψία (ως σημαινόμενο) να «επιστρατεύονται» ποικιλοτρόπως, η πρόσληψη του Αισχύλου ...ως «επικίνδυνου» για τους μαθητές μοιάζει τελικά αναλόγως εξηγήσιμη με το συμβολισμό της απόκρυψης από τους παπάδες σε ένα μεσαιωνικό μοναστήρι ενός φανταστικού βιβλίου του Αριστοτέλη, όπως γράφει στο «Ονομα του Ρόδου» ο Εκο.

Πολύ περισσότερο που εκπαιδευτικοί, φοιτητές, εργαζόμενοι και γονείς βρίσκονται συνεχώς στους δρόμους, άρα «χαλάει» η «σούπα» και των κυρίαρχων προτύπων που επιβάλλει το σύστημα για να μετατρέψει τα παιδιά σε «υπηκόους» του...


Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

«Πολιτιστικά» ... κέρδη

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΘΑ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΘΕΙ το οικόπεδο και θα ανασυρθεί το αρχαίο Θέατρο που ανακαλύφθηκε τυχαία στο Μενίδι και είναι απορίας άξιο γιατί η κυβέρνηση ανακοινώνει ως παροχή τα ...αυτονόητα.

Βέβαια, με δεδομένα τα κονδύλια που δίνονται για τον πολιτισμό και την έλλειψη επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού, κάτι μας λέει ότι ...θα τραβήξει πολύ αυτή η ιστορία. Ιδίως αν θίξει και τίποτε μεγάλα οικοπεδικά συμφέροντα.

Αλλά κι αν κάποτε βγει στην επιφάνεια το αρχαίο αυτό θέατρο, έχουμε πολλούς λόγους να ανησυχούμε για το μέλλον του. Είναι βέβαιο ότι οι γνωστοί «επενδυτές» στο χώρο του πολιτισμού βλέπουν ήδη μια ευκαιρία για μεγάλα κέρδη.

Και, πιστέψτε μας, δεν είναι στο χαρακτήρα τους να σέβονται την αρχαία ελληνική σκέψη και κληρονομιά.

ΒΡΕ ΒΡΕ, να και πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ για την προστασία των δανειοληπτών από τις τράπεζες. Τρέμουν στα γραφεία τους οι τραπεζίτες, καθώς βλέπουν τα προνόμιά τους να απειλούνται...

Και πολύ σωστά, βέβαια, η αρμόδια τομεάρχης του ΠΑΣΟΚ, Βάσω Παπανδρέου, διαπίστωσε ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα (τώρα) έχουν υπερκέρδη, οπότε πρέπει κάτι να γίνει με όσους παίρνουν δάνεια και στη συνέχεια πληρώνουν υπερβολικούς τόκους.

Κάτι τέτοιες ευκαιρίες, μας δίνονται και θυμόμαστε τη διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, τότε που η Βάσω Παπανδρέου ήταν υπουργός. Πέρναγε μαύρες μέρες τότε το τραπεζικό κεφάλαιο.

Οπως πολύ καλά θυμάστε, οι τράπεζες ίσα που τα έβγαζαν πέρα. Εδιναν δάνεια χωρίς «ψιλά γράμματα» και εξαιρετικά χαμηλότοκα. Κανείς δεν επιβαρυνόταν με πανωτόκια και, φυσικά, κανένα σπίτι ή αυτοκίνητο δεν έβγαινε στον πλειστηριασμό.

Τέτοιες όμορφες μέρες περνάγαμε με το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και τον ανένδοτο αγώνα του με τους τραπεζίτες. Ωραίοι καιροί!!!


Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΕΡΙ ΣΧΙΖΟΕΙΔΟΥΣ πολιτικής του ΚΚΕ στους μαζικούς χώρους, κάνει λόγο η χτεσινή «Αυγή». Προφανώς, εξ ιδίων κρίνει τα αλλότρια...

Ποιος καθορίζει τα «περιθώρια»;

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αλλα περιθώρια για ακινησία και τέλμα δεν υπάρχουν», δήλωνε προχτές ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τους βασικούς άξονες του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση και έκανε, για μια ακόμα φορά, λόγο για «μειοψηφίες» που δε θέλουν τις αλλαγές. Αυτό που δεν έκανε καθαρό, είναι το ποιους εξυπηρετεί η κυβέρνηση προχωρώντας στην ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των πανεπιστημίων. Οι εργαζόμενοι, που δεν προλαβαίνουν να ξεχρεώνουν τα φροντιστήρια του λυκείου, είναι αυτοί που ζητούν δίδακτρα, δάνεια και μεγαλύτερους φραγμούς στο δρόμο των παιδιών τους στη μόρφωση; Αυτοί που καθημερινά βιώνουν μια πολιτική που τσαλαπατά τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους ζητούν περιορισμό του ασύλου, συνεργασία των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις, μάνατζερ; Τις μεταρρυθμίσεις τις υπαγορεύει το μεγάλο κεφάλαιο, που θέλει τα πανεπιστήμια να λειτουργούν για τις επιχειρήσεις - σαν επιχειρήσεις τα ίδια - θέσεις που εκφράστηκαν μέσα από τις επιταγές της Μπολόνια και τα σχέδια της Λισαβόνας για μεγιστοποίηση των κερδών των επιχειρήσεων μέχρι το 2010.

Οσο για τις «μειοψηφίες», παρά την προσπάθεια να συκοφαντηθεί και να διαστρεβλωθεί ο χαρακτήρας των κινητοποιήσεων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στους δρόμους τους οποίους έχουν βαδίσει φωνάζοντας τα αιτήματά τους, μαζί με εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους, έχει αντηχήσει η επιθυμία τους να ξεφύγει η ανώτατη εκπαίδευση από τη σημερινή μίζερη κατάσταση και να αναβαθμιστεί πραγματικά, με γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, δωρεάν παροχές στους νέους που σπουδάζουν, σπουδές και έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

«Δίαιται... σφαλεραί»

Από την εποχή του ο Ιπποκράτης είχε αφορίσει ως επικίνδυνες τις αυστηρές και ακριβές δίαιτες. («Αι λεπταί και ακριβέες δίαιται... σφαλεραί» είπε ο πατέρας της Ιατρικής).

Ομως η βιομηχανία της απώλειας βάρους έχει επιβάλει τη «γοητεία» των διαιτών της μόδας, η οποία όχι μόνο αδειάζει τσέπες όσων έχουν περιττά κιλά, αλλά και πολλαπλασιάζει τα κέρδη των επιχειρήσεων που πουλάνε δίαιτες πολλαπλασιάζοντας και τους κινδύνους για την υγεία, όπως υπογράμμισε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου η Ελληνική Ιατρική Εταιρεία Παχυσαρκίας. Στην Αμερική η βιομηχανία απώλειας βάρους κερδίζει 37 δισ. δολάρια το χρόνο, ενώ στην Ελλάδα οι αντίστοιχες αλυσίδες κατέχουν τις πέντε απ' τις δέκα πρώτες θέσεις στη διαφημιστική πίτα.

Αυτές οι δίαιτες είναι βλαβερές γιατί οδηγούν σε ανεπαρκή πρόσληψη των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών, ενώ μπορεί να προκαλέσουν μέχρι και κακοήθειες και καρδιοπάθειες. Το αντίδοτο είναι απλό: Υγιεινός τρόπος ζωής, τρώγοντας λελογισμένες ποσότητες και κάνοντας σωματική δραστηριότητα τουλάχιστον τριάντα λεπτών ημερησίως.

Φανφάρες και ψέματα...

Πολλές φανφάρες ακούγονται αυτές τις μέρες σχετικά με πλευρές του νόμου - πλαισίου. Ανάμεσά τους και η βαρύγδουπη δήλωση της υπουργού Παιδείας, Μ. Γιαννάκου, σχετικά με την αλλαγή του τρόπου εκλογής των πρυτανικών αρχών που φέρνει με το νέο νόμο - πλαίσιο: «Η κυβέρνηση, η οποία έχει στους κόλπους της, φιλική της, τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη φοιτητική παράταξη, προχωρεί στην αποκομματικοποίηση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων», είπε η υπουργός.

Μα καλά, ποιον προσπαθούν να πείσουν για την «αποκομματικοποίηση»; Η μεγάλη παράταξη που λένε, η ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, οργιάζει με τους εκβιασμούς, τα ρουσφέτια και γενικότερα τις συναλλαγές με τους υποψηφίους στις πρυτανικές εκλογές. Και αυτά συμβαίνουν σήμερα που έχει έναν περιορισμένο αριθμό εκλεκτόρων σε κάθε πανεπιστήμιο και ΤΕΙ. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν αντί για τον κλειστό αριθμό εκλεκτόρων, θα της δίνεται η δυνατότητα να κουβαλήσει στις πρυτανικές εκλογές για να ψηφίσουν το σύνολο των ψηφοφόρων της...! Τα ίδια, βέβαια, ισχύουν και για την άλλη πλευρά του νομίσματος, για την ΠΑΣΠ.

Ποια αποκομματικοποίηση, λοιπόν, φέρνει η καθολική ψηφοφορία των φοιτητών;

... περί «αποκομματικοποίησης»

Βέβαια και η ίδια η λογική της «αποκομματικοποίησης» μπάζει από παντού. Γιατί, δηλαδή, είναι κακό να υπάρχουν παρατάξεις και να γίνεται πολιτική - ιδεολογική διαπάλη στους κόλπους του φοιτητικού κινήματος; Πολύ περισσότερο να γίνεται ιδεολογική διαπάλη στο ζήτημα για ποιούς η επιστήμη και η έρευνα. Το πανεπιστήμιο δεν είναι κλεισμένο σε καμιά γυάλα, είναι ενταγμένο στην κοινωνία και αντίστοιχα, οι φοιτητές είναι μέλη αυτής της κοινωνίας και έχουν δικαίωμα να έχουν πολιτική και συνδικαλιστική δράση εντός κι εκτός πανεπιστημίου και γνώμη για τον προσανατολισμό των επιστημονικών και ερευνητικών προγραμμάτων ως προς το αν υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες ή τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αν η επιστημονική τους ειδίκευση γίνεται με μεταφυσικές και θεοκρατικές θεωρίες ή με τη διαλεχτική.

Η κυβέρνηση όμως, ετοιμάζει ένα πανεπιστήμιο που θα είναι στενά συνδεδεμένο με τις επιχειρήσεις και θα λειτουργεί και το ίδιο σαν επιχείρηση. Σ' αυτό το ίδρυμα η συνδικαλιστική δράση θα είναι «μπελάς». Οπως και η παρέμβαση για τον ποιον υπηρετεί η έρευνα.

Ετσι, η κυβέρνηση ρίχνει το δόλωμα της «αποκομματικοποίησης» γιατί γνωρίζει ότι ένας κόσμος έχει μπουχτίσει από «τα έργα και τις ημέρες» της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ και εύκολα πέφτει στην παγίδα να ρίξει την ευθύνη συνολικά στην ύπαρξη παρατάξεων...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Απορρίπτεται

Η κυβέρνηση οξύνει την αντιπαράθεση στην Παιδεία καταθέτοντας στη Βουλή ένα νόμο - πλαίσιο, που το περιεχόμενό του βρίσκει αντίθετο το λαό και τη νεολαία εδώ και δέκα μήνες. Με το νομοσχέδιο αυτό στην ουσία δεν υπάρχουν αλλαγές από το προσχέδιο του Ιούνη του 2006. Δεν αλλάζει τίποτα ως προς το βασικό στόχο του νόμου, που είναι να σπρώξει τα ιδρύματα να λειτουργούν ανταγωνιστικά και ανταποδοτικά, να συνδέονται όλο και πιο στενά με τις επιχειρήσεις. Κι αυτό το πνεύμα της ιδιωτικοποίησης, που θα φέρει μαζί του υποβάθμιση των σπουδών και περισσότερα βάρη στις πλάτες των λαϊκών οικογενειών, η κυβέρνηση προσπάθησε να το παρουσιάσει ως κοινωνικό αίτημα. Δηλαδή, την απαίτηση του κεφαλαίου να την παρουσιάσει ως λαϊκή απαίτηση.

Με τα «τετραετή επιχειρησιακά προγράμματα», τα συμβόλαια μεταξύ ιδρυμάτων και κυβέρνησης, επιτυγχάνεται ο ασφυκτικότερος έλεγχος Πανεπιστημίων και ΤΕΙ από τους εκάστοτε κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ο εκβιασμός τους προκειμένου να υποταχθούν στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αλλά και ο μεγαλύτερος έλεγχος των ιδρυμάτων από τις επιχειρήσεις, οι οποίες αναλαμβάνουν και ρόλο χρηματοδότη, αλλά θα ωφελούνται και από την κρατική χρηματοδότηση στα ιδιωτικοποιημένα ιδρύματα. Οι ίδιοι στόχοι διευκολύνονται με την ίδρυση θέσης «μάνατζερ» μέσα στα ιδρύματα. Τα ΑΕΙ δεν είχαν έλλειψη διοικητικών στελεχών. Η «ανάγκη» που θα εξυπηρετήσει ο μάνατζερ είναι να κλείνει συμφωνίες για το ίδρυμα με τις επιχειρήσεις, να επιτυγχάνει το μέγιστο δυνατό κέρδος με το μικρότερο δυνατό κόστος, να φέρει μέσα στο ίδρυμα την κουλτούρα της αγοράς.

Στόχος των ιδρυμάτων θα είναι να βγάζουν όσο το δυνατόν περισσότερους αποφοίτους με υποβαθμισμένες σπουδές, φτηνούς για τις επιχειρήσεις και μελέτες προσανατολισμένες στο αντικείμενο των επιχειρήσεων για να αυξάνεται το κέρδος τους. Με όσο το δυνατό μικρότερο κόστος, δηλαδή με ταχύρυθμες και φτηνιάρικες σπουδές. Και φυσικά, όποιος πληρώνει, ελέγχει κιόλας.

Και για να νομιμοποιηθεί αυτή η ιδεολογική επίθεση των επιχειρήσεων μέσα στα ιδρύματα, θεσμοθετούν και τον περιορισμό του ακαδημαϊκού ασύλου. Γιατί δε χωράει η ελεύθερη διακίνηση ιδεών σε ένα ιδιωτικοποιημένο ίδρυμα όπως αυτά που ετοιμάζουν. Ετσι, δίνεται η δυνατότητα να χαρακτηρίζονται από άσυλο μόνο κάποιοι κι όχι όλοι οι χώροι των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Επίσης, με μέτρα όπως ο περιορισμός του ασύλου ή η αλλαγή στον τρόπο εκλογής των πρυτάνεων επιχειρείται ο αφοπλισμός του κινήματος φοιτητών, πανεπιστημιακών κλπ. που οφείλει να υψώσει φραγμό στην εφαρμογή αυτών των μέτρων μέσα στις σχολές.

Επιπλέον, ο περιορισμός της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων και το άνοιγμα της πόρτας για επιβολή ακόμα και διδάκτρων στις προπτυχιακές σπουδές θα φέρουν νέα βάρη για τις λαϊκές οικογένειες. Γι' αυτό και η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεγελάσει τις λαϊκές οικογένειες με φοιτητικά δάνεια και με το... «δικαίωμα» μαύρης εργασίας για τους φτωχότερους φοιτητές, μέσα στα ιδρύματα. Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν ήταν ποτέ απαίτηση του λαϊκού κινήματος. Μόνη απαίτηση, που πρέπει να εκφραστεί ακόμα πιο μαζικά και δυναμικά τώρα, ώστε να ακυρώσει το νόμο - πλαίσιο, είναι η απαίτηση για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ