«Αλλα περιθώρια για ακινησία και τέλμα δεν υπάρχουν», δήλωνε προχτές ο πρωθυπουργός, παρουσιάζοντας τους βασικούς άξονες του νομοσχεδίου για τις αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση και έκανε, για μια ακόμα φορά, λόγο για «μειοψηφίες» που δε θέλουν τις αλλαγές. Αυτό που δεν έκανε καθαρό, είναι το ποιους εξυπηρετεί η κυβέρνηση προχωρώντας στην ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των πανεπιστημίων. Οι εργαζόμενοι, που δεν προλαβαίνουν να ξεχρεώνουν τα φροντιστήρια του λυκείου, είναι αυτοί που ζητούν δίδακτρα, δάνεια και μεγαλύτερους φραγμούς στο δρόμο των παιδιών τους στη μόρφωση; Αυτοί που καθημερινά βιώνουν μια πολιτική που τσαλαπατά τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους ζητούν περιορισμό του ασύλου, συνεργασία των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις, μάνατζερ; Τις μεταρρυθμίσεις τις υπαγορεύει το μεγάλο κεφάλαιο, που θέλει τα πανεπιστήμια να λειτουργούν για τις επιχειρήσεις - σαν επιχειρήσεις τα ίδια - θέσεις που εκφράστηκαν μέσα από τις επιταγές της Μπολόνια και τα σχέδια της Λισαβόνας για μεγιστοποίηση των κερδών των επιχειρήσεων μέχρι το 2010.

Οσο για τις «μειοψηφίες», παρά την προσπάθεια να συκοφαντηθεί και να διαστρεβλωθεί ο χαρακτήρας των κινητοποιήσεων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στους δρόμους τους οποίους έχουν βαδίσει φωνάζοντας τα αιτήματά τους, μαζί με εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους, έχει αντηχήσει η επιθυμία τους να ξεφύγει η ανώτατη εκπαίδευση από τη σημερινή μίζερη κατάσταση και να αναβαθμιστεί πραγματικά, με γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, δωρεάν παροχές στους νέους που σπουδάζουν, σπουδές και έρευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.