Γρηγοριάδης Κώστας

Με άλλα λόγια, τόσο ο ένας όσο και ο άλλος χρησιμοποίησαν το βήμα της Βουλής ως... πασαρέλα επίδειξης και ανταγωνισμού ποιος εκ των δύο είναι ικανότερος στο ξεγέλασμα και στρούγκιασμα των εργαζομένων και του λαού.

«Παλεύουμε να βρουν τη δύναμη οι εργαζόμενοι να κουρελιάσουν την αντεργατική νομιμότητα» είπε τις προάλλες η Αλέκα Παπαρήγα, στη συζήτηση της Βουλής για την ανεργία και δυο μέρες τώρα, αρθρογράφοι διαφόρων εφημερίδων - προσκείμενων τόσο στη ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ - καταφέρονται με μανία ενάντια στην αμφισβήτηση της αντιλαϊκής νομιμότητας του καπιταλιστικού κράτους.

Απλά, επιβεβαιώνουν - παρά τα όσα αντίθετα λένε - ότι είναι ταγμένοι με τα συμφέροντα και το «δίκιο» των αφεντικών και όχι με τα συμφέροντα και το δίκιο των εργαζομένων και του λαού. Κι από κοντά, επιβεβαιώνουν πόσο δίκιο είχε η ΓΓ του ΚΚΕ, όταν έλεγε, στην ίδια συζήτηση της Βουλής: «Και αυτό πείραξε την κυβέρνηση, πείραξε και το ΠΑΣΟΚ, τους ιδιοκτήτες των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, που όλως τυχαίως ένα μέρος τους είναι και εφοπλιστές. Δεν τους πείραξε η απεργία, τους πείραξε μια φράση που ειπώθηκε, ότι εμείς θα κάνουμε κουρελόχαρτα τα χαρτιά της επιστράτευσης».

Ολα τα υπόλοιπα λέγονται αποκλειστικά και μόνο για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των αναγνωστών τους...

Περίσσεψαν τις τελευταίες μέρες τα δημαγωγικά λόγια... αγάπης εκπροσώπων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τα δίκαια αιτήματα των ναυτεργατών, την ώρα που και οι μεν και οι δε, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να χτυπηθεί ο μεγαλειώδης αγώνας των εργατών της θάλασσας, να συκοφαντηθεί και να ποινικοποιηθεί η απεργία τους.

Την προκλητικότητα και την υποκρισία τους φανερώνει, εκτός των άλλων και το απαράδεκτο νομικό καθεστώς, στο οποίο κρατούν το συνδικαλιστικό κίνημα των ναυτεργατών. Ολες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κατ' απαίτηση των εφοπλιστών, κρατούν τους ναυτεργάτες σε εργασιακή και πολιτική ομηρία. Ενώ από τη μία δεν εφαρμόζονται διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας και των διεθνών συμβάσεων για τους όρους δουλιάς και αμοιβής των ναυτεργατών, από την άλλη οι ναυτεργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν εξαιρεθεί από το νόμο 1264/82 και είναι οι μόνες, όπου εφαρμόζεται το Βασιλικό Διάταγμα 15/20-5-1920, ο αντιδραστικός νόμος 330/76 κ.ά. Ετσι, για παράδειγμα, δεν ισχύει η απλή αναλογική, όπως σε όλα τα εργατικά σωματεία, αλλά το πλειοψηφικό σύστημα, για να παραχαράσσεται η βούληση των ναυτεργατών.

Από το 1981 οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, παρά τις σχετικές και αλλεπάλληλες διαβεβαιώσεις τους, αρνούνται να συμμορφωθούν ακόμη και με τις συστάσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για εναρμόνιση της ναυτεργατικής νομοθεσίας με τη γενικότερη εργατική νομοθεσία για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Μόνο τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και γενικότερα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ προώθησαν σ' ένα βαθμό τον εκδημοκρατισμό του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, γεγονός που έχει κι αυτό συντελέσει στην αύξηση του κύρους τους και στη μετατροπή τους σε σημείο αναφοράς, πόλο συσπείρωσης και αγώνα για τα συμφέροντα των ναυτεργατών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλήθεια, πώς ακριβώς τις στηρίζει; Με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την κατάργηση του 8ωρου που ψήφισε το καλοκαίρι; Μήπως, με την επιχειρούμενη αναβίωση και διεύρυνση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης που είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ ή μήπως με την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων και τις πολύμορφα ενισχυόμενες ελαστικές εργασιακές σχέσεις;

Εκτός πια και θεωρεί, ότι δίνει στίγμα για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μέσω της εισοδηματικής πολιτικής της. Αυτή με την οποία οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο βλέπουν το μισθό τους να μειώνεται...

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ να μας λέει ότι τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών πρέπει να αυξηθούν, γιατί υφίσταται θέμα ισότητας των δυο φύλων. Δεν μπορεί δηλαδή η ισότητα να επιτευχθεί με τη μείωση των ορίων ηλικίας των ανδρών; Κι αυτό ισότητα είναι.

Βέβαια, όπως όλοι ξέρουμε, η γενική αντίληψη της ΕΕ και των κυβερνώντων (χτεσινών και σημερινών) λέει, ότι πρέπει να εξισωθούμε όλοι προς το χειρότερο και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς, αφού η «οικονομία» πρέπει να γίνει «ανταγωνιστική». «Ολοι κάτω», αυτό είναι το σύνθημά τους!

Οχι μόνον άνδρες και γυναίκες, αλλά δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, «παλιοί» και «καινούριοι» εργαζόμενοι, εργαζόμενοι διοίκησης και παραγωγής, οι πάντες να εξισωθούν στο χειρότερο.

Βέβαια, στο όλοι δε συμπεριλαμβάνονται οι κεφαλαιοκράτες και τα κέρδη τους. Αλλωστε, όταν κάποιοι χάνουν, κάποιοι πρέπει να κερδίζουν. Ε, αν αυτοί είναι οι επιχειρηματίες, είναι αφ' ενός... τυχαίο και αφ' ετέρου ωφέλιμο, αφού ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα των εγχώριων επιχειρήσεων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Και σε ό,τι αφορά στην αλληλεγγύη είναι βέβαιο, ότι χρειάζεται στους εργαζόμενους, πλην όμως, για να ανατρέψουν λογικές όπως οι παραπάνω και πολιτικές που εκπορεύονται από αυτές.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το σχέδιο του ΠΔ είχε ξεσηκώσει τις έντονες αντιδράσεις των θεραπευτικών κοινοτήτων και φορέων, γιατί ιδιωτικοποιεί την απεξάρτηση και ψυχιατρικοποιεί την αντιμετώπιση ενός πρωτίστως κοινωνικού προβλήματος, όπως είναι τα ναρκωτικά. Η κυβέρνηση όμως επέμενε και χωρίς να λάβει ουσιαστικά υπόψη τις έντονες αντιδράσεις έστειλε το σχέδιο του ΠΔ στο ΣτΕ για «έλεγχο και αλλαγές ή μη αλλαγές», όπως απαντούσε ο τέως υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης σε ερώτηση του «Ρ» στις 28/11/2005. Κι όταν, τότε, ρωτήθηκε αν θα επιμείνει σε εκείνες τις διατάξεις που ψυχιατρικοποιούν το πρόβλημα, ο Ν. Κακλαμάνης υποστήριξε ότι ο «όρος ψυχιατρικοποίηση είναι δικός σας, δεν ούτε είναι σωστός, ούτε είναι στις δικές μας απόψεις και αντιλήψεις» και όταν «θα γίνει το τελικό κείμενο, που θα δοθεί στη δημοσιότητα, τότε θα δούμε πού είναι η αλήθεια και πού είναι το ψέμα».

Νάτη, λοιπόν, η αλήθεια. Το σχέδιο του ΠΔ όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα των ναρκωτικών, αλλά δεν παίρνει ούτε από βελτιώσεις. Γι' αυτό και η νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας πρέπει να σκεφτεί πολύ καλά ποια συνέχεια θα δώσει στο θέμα!

Οσο κοντεύουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, τόσο πληθαίνουν οι συνεργασίες και τα αλισβερίσια ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ σε δήμους και νομαρχίες. Πάντα, βεβαίως, με ...τοπικο-αυτοδιοικητικά κριτήρια, όπως, άλλωστε, έγινε και στις προηγούμενες εκλογές. Πέρα απ' όσα έχουν δημοσιευτεί, μέχρι τώρα, για κολεγιές και κοινούς υποψηφίους ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ σε διάφορους δήμους και νομαρχίες, το περασμένο Σάββατο οι νομαρχιακές ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ στη Ζάκυνθο συναντήθηκαν και στη βάση των κοινών διαπιστώσεων, όπως αναφέρεται σε σχετική κοινή ανακοίνωσή τους, προανάγγειλαν, ουσιαστικά, κοινή κάθοδο στη νομαρχία και τους δήμους του νησιού, για «μια Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα επανακτήσει το χαμένο της κύρος και την αξιοπιστία της απέναντι στους πολίτες της Ζακύνθου, αλλά και πανελλαδικά».

Κι αν αναρωτιέστε - πέρα από την ολοφάνερη αντίφαση με τις διακηρύξεις της ηγεσίας του ΣΥΝ, περί μη συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ - πώς θα επανακτηθεί το χαμένο κύρος, η απάντηση είναι μία και μοναδική: Με την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής που έχουν εφαρμόσει τα δύο αυτά κόμματα και μέχρι σήμερα, αφού στο παραμικρό δεν την έχουν αλλάξει. Δηλαδή, την πολιτική, που -εκτός των άλλων - έχει μετατρέψει την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε μοχλό εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων της εκάστοτε κυβέρνησης και έχει συμβάλει τα μέγιστα στην απώλεια του κύρους και της αξιοπιστίας της...

«Ο Χίτλερ ηττήθηκε στη Ρωσία για δέκα χιλιάδες λόγους, με τον πρώτο επειδή δεν είχε πυρομαχικά»! Αυτό το... «παράδειγμα» έφερε ο υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης, για να «εξηγήσει» ότι χρειάζονται πολιτιστικές υποδομές...

Η διερεύνηση της «σχέσης» του εν λόγω «παραδείγματος», με το προς «εξήγηση» θέμα αφήνεται στην ευχέρεια και τη φαντασία των αναγνωστών. Βέβαια θα είχε ενδιαφέρον, αν ο κ. υπουργός με τις οικονομικές του σπουδές, μπορούσε να μας «διαφωτίσει» πάνω στο πώς οι ναζί «κατάφεραν» να σκοτώσουν πάνω από 20 εκατομμύρια Σοβιετικούς «χωρίς πυρομαχικά».

Πάντως, η στήλη προτείνει στον υπουργό να προμηθευτεί και να δει τη σειρά DVD «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» (επαναδιανέμεται από τον Κυριακάτικο «Ρ») μπας και «θυμηθεί» και κανέναν από τους εναπομείναντες... 9.999 λόγους που ο φασισμός τσακίστηκε από τον Κόκκινο Στρατό και το λαό της ΕΣΣΔ. Αν και αποκλείεται αυτοί οι λόγοι να του χρησιμεύσουν για να «εξηγήσει» την πολιτική του...

Με τον πρώην υπουργό Πολιτισμού και νυν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλο συνέφαγε ο νέος υπουργός Πολιτισμού, Γ. Βουλγαράκης. Ο πρώτος έδωσε τα «φώτα» του στον δεύτερο για την άσκηση της πολιτιστικής πολιτικής και ο δεύτερος «έσταζε μέλι» για τον πρώτο κατά τη χτεσινή συνάντησή του με τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του ΥΠΠΟ.

Οχι πως χρειάζονται τέτοιου είδους «εξομολογήσεις» για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ο δικομματισμός είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Αλλωστε, για όσους δεν έχουν πειστεί ακόμη από την άσκηση της πολιτικής αμφοτέρων, πολλά στελέχη των δύο κομμάτων - σχετικά πρόσφατα και ο Κ. Μητσοτάκης - ομολογούν χωρίς «κόμπλεξ» την ταύτισή τους. Απλά, πάντα είναι χρήσιμο να επιβεβαιώνονται και να ενισχύονται τα απολύτως λογικά και βάσιμα αυτά συμπεράσματα...

Πριν το 1789 τη νομιμότητα όριζαν τα συμφέροντα των φεουδαρχών. Μετά την «παράνομη» Γαλλική Επανάσταση η νομιμότητα οριζόταν από τα συμφέροντα της τάξης που ανέλαβε τα ηνία, της αστικής. Και αυτό ίσχυε μέχρι το 1917, όταν η «παράνομη» Οκτωβριανή Επανάσταση επέβαλε τη νομιμότητα που οριζόταν από τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Οταν ως νομιμότητα ορίζεται το δικαίωμα του εργοδότη και του κράτους να καταδικάζουν σε ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, τότε ο άνεργος που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία παρανομεί. Οταν είναι νόμιμη η εφ' όρου ζωής εργασία, τότε ο εργαζόμενος που διεκδικεί το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση είναι παράνομος. Οταν η νομιμότητα ορίζεται από τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τότε οι αγώνες της νεολαίας για δημόσια, δωρεάν Παιδεία είναι παράνομοι. Οταν ο νόμος ορίζει την παρακολούθηση κάθε κίνησης, κάθε επικοινωνίας και το γενικό φακέλωμα, τότε εκτός νομιμότητας βρίσκεται η υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ατομικών και συλλογικών. Οταν στη νομιμότητα περιλαμβάνεται η πολιτική επιστράτευση, τότε ο αγώνας των εργαζομένων για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην απεργία είναι παράνομος.