Πέμπτη 29 Δεκέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Επιχείρηση φίμωσης και τρομοκράτησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν ακόμα θεσμοθετηθεί η υποσχόμενη απ' το υπουργείο Υγείας εξυγίανση του συστήματος προμηθειών στα νοσοκομεία, η διορισμένη διοίκηση του Θριάσιου νοσοκομείου δείχνει και πως θα... εφαρμοστεί: Επιχειρεί να φιμώσει τον εκλεγμένο εκπρόσωπο των εργαζομένων στο Διοικητικό Συμβούλιο του νοσοκομείου, Μανώλη Βαρδαβάκη.

Το «αμάρτημα» του Μανώλη Βαρδαβάκη, στελέχους του ΠΑΜΕ, ήταν η ενημέρωση των εργαζομένων για τις αποφάσεις του ΔΣ όσον αφορά τις προμήθειες στο νοσοκομείο, καθώς εντοπίστηκαν χαλασμένα τρόφιμα. Ετσι πάρθηκε απόφαση αντικατάστασης του προμηθευτή με τα χαλασμένα τρόφιμα. Στη συνέχεια όμως έγινε προσπάθεια ανάκλησης της αντικατάστασης του προμηθευτή - που δεν τελεσφόρησε, ύστερα απ' τις αντιδράσεις.

Για όλα αυτά ο Μανώλης Βαρδαβάκης ενημέρωσε τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο. Και η Διοικητής του νοσοκομείου Μαρία Καρά θεώρησε σκόπιμο να απευθυνθεί στη Γ΄ Διοίκηση Υγειονομικής Περιφέρειας (ΔΥΠΕ) για το αν ο συνδικαλιστικής έχει αυτό το δικαίωμα και ποιες είναι οι νόμιμες διαδικασίες.

Πάντως οι εκπρόσωποι του ταξικού κινήματος που εκλέγονται σε διοικητικές θέσεις δεν πάνε εκεί για να «κάνουν τη γλάστρα» ή να γίνουν συνδιαχειριστές. Κι απ' αυτές τις θέσεις υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και των ασθενών...

Εκτός αυτού ο Μανώλης Βαρδαβάκης διέπραξε και άλλο «αδίκημα»: Κατάγγειλε την απόφαση για την ανέγερση πλάκας με τα ονόματα δωρητών, όπως ο Λάτσης, που βύθισαν σε θρήνο πολλές φορές την περιοχή με τους νεκρούς εργάτες στις επιχειρήσεις τους...

Ευχές με παρεπόμενα... .

Τη φωτογραφία του με τις ευχές του καταχώρισε ο Νίκος Μπίστης στην τοπική εφημερίδα της Νέας Ιωνίας «Χ-ΤΥΠΟΣ»: «Ο Νίκος Μπίστης μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, π. Υφυπουργός Εσωτερικών, εύχεται στους πολίτες της Β' Αθήνας ένα καλό και δημιουργικό 2006», αναφέρεται στην καταχώριση.

Τις ευχές - μέρες που είναι - δεν μπορεί να τις αρνηθεί κανείς. Τέτοιου είδους χειρονομίες όμως στοχεύουν στο παρεπόμενο των ευχών: Δηλαδή την ψήφο των πολιτών. Και ο Ν. Μπίστης ήταν υποψήφιος στη Β' Αθήνας.

Κρατώντας τις ευχές οι εργαζόμενοι, δεν έχουν να παρά να «μαυρίσουν» σε πολύ μεγαλύτερη έκταση, απ' ό,τι την προηγούμενη φορά, τους εκπροσώπους του δικομματισμού - και των όποιων παραπληρωματικών δυνάμεών του...

Η παραλυσία...

Πολλά και διάφορα είπε στην παρέμβασή του στη Βουλή ο πρόεδρος του ΣΥΝ για τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς. Εμείς, σ' αυτή τη φάση, κρατήσαμε δύο πολύ σημαντικές καταγγελίες που διατύπωσε με τις οποίες ...κατακεραύνωσε την οικονομική ολιγαρχία και τους πολιτικούς εκφραστές της. Η πρώτη αφορά τον ίδιο τον τρόπο της συζήτησης για τον προϋπολογισμό. Είπε, λοιπόν, ο κ. Αλαβάνος:

«Στο θέμα του Προϋπολογισμού υπάρχει μία πολύ μεγάλη αντίφαση. Εχουμε ένα πάρα πολύ σοβαρό έργο, δηλαδή το πώς θα αξιοποιηθούν οι τεράστιοι πόροι σε σχέση με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν που περιλαμβάνονται στον Προϋπολογισμό και από την άλλη μεριά έχουμε ένα Κοινοβούλιο το οποίο είναι "παράλυτο", είναι "μαγεμένο", δεν μπορεί να κουνήσει τίποτα, δεν μπορεί να μετατοπίσει ένα ευρώ από μία γραμμή του Προϋπολογισμού στην άλλη γραμμή».

Αν αυτό δεν είναι ρήξη και μετωπική σύγκρουση με την άρχουσα τάξη και το κατεστημένο, τότε τι είναι; Γιατί το κύριο, κατά τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ώστε να ξεφύγει η Βουλή από την «παραλυσία» είναι να μπορούν οι βουλευτές να κάνουν αλλαγές στα κονδύλια. Να μπορούν, δηλαδή, οι βουλευτές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος - γιατί αυτοί μπορούν να ψηφίζουν αποφάσεις και τροποποιήσεις - να μεταφέρουν δυο τάλιρα, ή πέντε γρόσια από τον έναν κωδικό σε κάποιον άλλον...

... της υποβάθμισης

Εκεί βεβαίως που η παρέμβαση Αλαβάνου προκάλεσε... ρίγος και σύγκρυο στα θεμέλια της ΕΕ και των ιμπεριαλιστών της Δυτικής Ευρώπης, ήταν η αναφορά του στις επαγγελματικές δραστηριότητες της συζύγου του Βρετανού πρωθυπουργού.

«Θα ήθελα να ζητήσω από την κυβέρνηση - είπε - να κάνει μία παρέμβαση για το απαράδεκτο γεγονός ότι η Τσέρι Μπουθ-Μπλερ, η πρώτη κυρία του Ηνωμένου Βασιλείου, η σύζυγος του Βρετανού πρωθυπουργού, έχει αναλάβει τη νομική κάλυψη Ευρωπαίων υπηκόων, Βρετανών, οι οποίοι έχουν αγοράσει με ευτελείς, ευτελέστατες τιμές, ιδιοκτησίες Ελληνοκυπρίων στην κατεχόμενη Κύπρο».

Κάποιος, ακόμα και στην αίθουσα της Βουλής, μας φάνηκε ότι αναφώνησε «σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου», αλλά δεν είμαστε σίγουροι αν επρόκειτο για βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος ή των κομμάτων που ρέπουν προς... σύστημα ΠΑΣΟΚ.

Πάντως, με τον έναν ή άλλον τρόπο, ο κύριος πρόεδρος φρόντισε τεχνηέντως να υποβαθμίσει τα ουσιαστικά ζητήματα του προϋπολογισμού. Δηλαδή, το ποιος πληρώνει για να υπάρχουν οι πόροι, ή ποιοι καταβροχθίζουν τα διάφορα κονδύλια του προϋπολογισμού, ή το γεγονός ότι στην πραγματικότητα οι προσπάθειες για επιμέρους και «εξειδικευμένες» συζητήσεις, του στιλ πέντε πάνω - πέντε κάτω, προκαλούν αχλή που κρύβει τον αντιλαϊκό και αντιδραστικό χαρακτήρα του προϋπολογισμού και της κυβερνητικής πολιτικής.

Ο «σκυλοκαυγάς» των μεγαλοδικηγόρων

Ο «σκυλοκαυγάς» που ξέσπασε ανάμεσα σε μεγαλοδικηγόρους, με αφορμή την αποκάλυψη του «παραδικαστικού κυκλώματος», αναδεικνύει, εν πρώτοις, τη διαφθορά και τη σήψη που επικρατεί στο σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης. Ενα σύστημα, που, ενώ θέλει να εμφανίζεται σαν «τυφλός» υπερασπιστής του νόμου και του Δικαίου και, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, σαν «το τελευταίο κάστρο των αδυνάτων και οχυρό της δημοκρατίας», λειτουργεί σαν «πονηρομάτης» προστάτης της αδικίας και της παρανομίας και, πολλές φορές, σαν «συνεργός» των απατεώνων. Ταυτόχρονα, αποδεικνύεται ότι το αξίωμα «ο θάνατός σου, η ζωή μου», που χαρακτηρίζει το νόμο της ζούγκλας, διέπει και τις σχέσεις των «λειτουργών» στα «υψηλά κλιμάκια» της δικηγορίας.

Το γνωρίζουν «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ», το υποπτεύονται και οι ανίδεοι ότι τα περισσότερα από τα «λεβεντόπαιδα», που εμφανίζονται σαν το «ανφάν γκατέ» της δικηγορίας δεν είναι ό,τι το καλύτερο, από πλευράς τιμιότητας και ηθικής, που δραστηριοποιείται στο χώρο. Και κανέναν δεν παραξένεψε η δήλωση ενός απ' αυτούς, στην τηλεόραση, πως «στην ποινική δικηγορία δεν υπάρχουν άγγελοι». Αλλωστε, οι πάντες έχουν αντιληφθεί πώς λειτουργεί η απονομή του Δικαίου σ' αυτά τα επίπεδα και δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί απλοί άνθρωποι του λαού λένε: «Κοίτα ποιον έχει δικηγόρο ο κατηγορούμενος, για να καταλάβεις αν είναι ένοχος, ή αθώος».

Αλλά, αν επιχειρήσει κάποιος να μετρήσει τη διαφθορά και στο χώρο της Δικαιοσύνης - όπως και στους άλλους «θεσμούς» του αστικού κράτους - μόνο με ηθικά κριτήρια, δε θα βγάλει τα σωστά συμπεράσματα. Για να αντιληφθεί τι και γιατί συμβαίνει, χρειάζεται να φτάσει στην «πηγή» των αιτίων, που βρίσκεται στο ίδιο το κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Αυτό το σύστημα, ενώ παράγει την κοινωνική αδικία και προωθεί την ταξική παρανομία, κάνει, τάχα, πως ενδιαφέρεται για το δίκιο και τη νομιμότητα. Ομως κι αυτά, όπως τα πάντα, τα μετράει με το χρήμα και σε χρήμα. Με τον παρά ο ένοχος μπορεί ν' αγοράσει την αθωότητα, ο δικηγόρος να προσφέρει τη «μεσιτεία», ο δικαστής να πουλήσει τη συνείδηση.

Να, λοιπόν, γιατί είναι αυταπάτη να νομίζει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει «κάθαρση» στη Δικαιοσύνη με την αποκάλυψη του «παραδικαστικού κυκλώματος» και τη φυλάκιση μερικών επίορκων δικαστών και μερικών, υπέρ το δέον, εκτεθειμένων δικηγόρων. Ως θεσμός του αστικού κράτους, η Δικαιοσύνη δεν μπορεί παρά να «δουλεύει» με ταξικά κριτήρια, που, εκ των πραγμάτων, είναι ετεροβαρή και, επομένως, άδικα. Κι αυτήν τη λειτουργία της αξιοποιούν και εκμεταλλεύονται οι κάθε λογής διεφθαρμένοι, που είναι ταγμένοι να την υπηρετούν για το χρήμα. Συνεπώς, μόνο με την ανατροπή του κοινωνικοπολιτικού συστήματος μπορεί να αλλάξει και ο ρόλος της Δικαιοσύνης, για να αντιμετωπιστεί και η διαφθορά που την ταλαιπωρεί.


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα ... ανασχηματισμένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ αναβληθεί - ή, ακόμη χειρότερα, να ματαιωθεί - ο κυβερνητικός ανασχηματισμός! Κάτι τέτοιο θα πλήξει συθέμελα τις λειτουργίες του πολιτικού βίου της χώρας και θα είναι, τουλάχιστον, ανεπίτρεπτο.

Είναι δυνατόν να διαψευστούν - ή να μην επιβεβαιωθούν - οι περισπούδαστες αναλύσεις και οι αποκλειστικές πληροφορίες (που προέρχονταν φυσικά από προσωπικές επαφές), με τις οποίες μας βομβάρδιζαν επί μήνες οι «αναλυτές» των δελτίων των 8.00;

Ολα αυτά τα σενάρια, για το ποιος πάει πού, ποιος είναι επιτυχημένος, ποιος δεν είναι δημοφιλής και όλα τα σχετικά, πήγαν τσάμπα; Το μελάνι που χύθηκε με μεγάλες αποκαλύψεις για το πότε θα γίνει ακριβώς ο ανασχηματισμός, δεν το υπολογίζουν;

Ασε που χάνονται τα όνειρα και οι πρόβες των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που - για άγνωστους σε μας λόγους - είχαν πειστεί για την επικείμενη υπουργοποίησή τους και προσπαθούσαν να πείσουν και άλλους;

Και, βέβαια, το κυριότερο όλων: Με τι θα ασχολούνται τώρα οι προαναφερθέντες μηχανισμοί; Με τις πολιτικές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που εφαρμόζονται ή με τα λαϊκά προβλήματα; Αν είναι δυνατόν...

ΝΕΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ θριαμβολογίες για τη μείωση του ελλείμματος. Ο Γιώργος Αλογοσκούφης δηλώνει ότι το ...τιθάσευσε ακόμη περισσότερο το «τέρας» και το έριξε στο 2,6%. Κι όχι μόνο το δηλώνει, αλλά το κάνει με τέτοιο τρόπο, λες και περιμένει να ...χειροκροτήσουμε κι από πάνω.

Μόνο που δύσκολα ο μέσος Ελληνας θα συγκινηθεί, ακούγοντας τα περί μείωσης του ελλείμματος. Εκτός αν αφορά στο δικό του, οικογενειακό ή προσωπικό οικονομικό έλλειμμα, το οποίο ολοένα μεγαλώνει κι, όπως όλα δείχνουν, από το 2006 θα είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα.

Αν πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι ο 13ος μισθός ...έριξε στάχτη στα μάτια του κόσμου είναι μακριά νυχτωμένοι. Ως γνωστόν, ο συγκεκριμένος μισθός έχει την τάση να ...εξαερώνεται, αφού καλείται να μπαλώσει ζημιές ολόκληρης της χρονιάς. Τάση, η οποία έχει μονιμοποιηθεί επικίνδυνα αρκετά χρόνια τώρα...


Παπαγεωργίου Βασίλης

Δουλεύουμε σαν σκλάβοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θυμάστε το παραμύθι, που σερβίριζαν πριν από μερικά χρόνια και το οποίο ήθελε, σώνει και καλά, τους Ελληνες εργαζόμενους να δουλεύουν λιγότερο απ' ό,τι οι Ευρωπαίοι κι, ακόμη περισσότερο, απ' ό,τι οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους; Ε, λοιπόν, καταρρίπτεται κι αυτό. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας «Δείκτες - Κλειδιά της Αγοράς Εργασίας», που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα, οι Ελληνες εργαζόμενοι δουλεύουν σαν σκλάβοι. Συγκεκριμένα, οι τελευταίοι εργάστηκαν τον περασμένο χρόνο κατά μέσον όρο 1.925 ώρες. Αντίθετα, οι θεωρούμενοι ως εκ των πλέον «εργατικών» Αμερικανοί εργάστηκαν αντίστοιχα 1.824 ώρες, ενώ οι Ισπανοί δούλεψαν πέρυσι 1.799 ώρες, οι Βρετανοί 1.669 και οι Ιρλανδοί 1.615. Οσο για τις αμοιβές των εργαζομένων στη χώρα μας, μάλλον, δε χρειάζεται να γράψουμε το παραμικρό. Ολοι γνωρίζουμε το ...ύψος τους.

Ψάχνουν τα προσχήματα

Αφού ανακοίνωσε η «επιτροπή σοφών» του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας το πόρισμά της για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο νόμο - πλαίσιο των πανεπιστημίων, συναντήθηκε και με την υπουργό Παιδείας για να... εισπράξει τα εύσημα! Και όπως ήταν φυσικό, αφού οι προτάσεις της επιτροπής κινούνται στην κατεύθυνση της παραπέρα διεύρυνσης της ιδιωτικοποίησης και των ταξικών φραγμών στην ανώτατη εκπαίδευση, η υπουργός εξέφρασε την ικανοποίησή της για το μέχρι τούδε έργο της επιτροπής.

Μάλιστα, αυτό που τους απασχόλησε ιδιαίτερα ήταν «η ανάγκη πιστοποίησης από την Πολιτεία των Μη Κρατικών, Μη Κερδοσκοπικών Ιδρυμάτων που θα προκύψουν» από την ενδεχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος και του σχετικού άρθρου 16. Δηλαδή, συμφωνούν πλήρως στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των δημόσιων ιδρυμάτων, συμφωνούν παράλληλα στη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων και το μόνο που τους νοιάζει είναι... τα προσχήματα: Ο τρόπος πιστοποίησης τόσο των δημόσιων, όσο και των ιδιωτικών ιδρυμάτων!

Επομένως...

«Συμφωνώ με τον πρόεδρο των Ελληνικών Βιομηχανιών. Από τη στιγμή που γκρεμίστηκαν τα τείχη και ο σοσιαλισμός βρέθηκε χωρίς τύχη και από τη στιγμή που ο καπιταλισμός πορεύεται χωρίς αντίπαλο και εχθρό, είναι φυσικό η Ελλάδα να τρέχει προς την Αλβανία μεριά. Τα κάτεργα εργασίας θα περιορίσουν κάπως την ανεργία και φυσικά οι καρχαρίες θα τιγκάρουν τα δικά τους ταμεία. Η οικονομία βρίσκεται στα χέρια της ολιγαρχίας. Επομένως η πρόταση του Κυριακόπουλου είναι καταλυτική και προφητική. Αυτοί έχουν το πεπόνι, αυτοί και το μαχαίρι. Ποιος τους εμποδίζει; Ο κανείς! Οσο κυνική και τριτοκοσμική κι αν ακούγεται η μείωση του βασικού μεροκάματου, μέσα στα πλαίσια τα συγκεκριμένα είναι αναπόφευκτη, ρεαλιστική και η προοπτική της εφιαλτική. Που πάει να πει σκάσε και κολύμπα, αλλιώτικα δεν έχει μισή δεκάρα χρήμα. Το ΠΑΣΟΚ άνοιξε το δρόμο, η ΝΔ ασφαλτοστρώνει και ο λαός με το αίμα του πληρώνει. Επομένως αγώνας ακόμα πιο δυνατά. Αλλιώτικα - εσένα το λέω που φωνάζεις - τσιμουδιά!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων»

Δεν της βγαίνει...

«Διεκδικητικό» προφίλ προσπαθεί να προβάλει το τελευταίο διάστημα η Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας, αλλά δεν της βγαίνει με τίποτα. Και όχι τυχαία, αφού - εκτός των άλλων - στην πραγματικότητα επιχειρείται απλά και μόνον η δημιουργία εντυπώσεων ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών και η προβολή μιας δήθεν κόντρας με την κυβέρνηση για τα οικονομικά ζητήματα του θεσμού, στα οποία αμφότερες οι δυνάμεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - με τον ΣΥΝ να ακολουθεί - συναινούν στα βασικά: Φόροι, «συμπράξεις» με τους κεφαλαιοκράτες και ιδιωτικοποιήσεις της δημοτικής περιουσίας. Δύο «κινητοποιήσεις» εξήγγειλε το συλλογικό όργανο της Αυτοδιοίκησης σε διάστημα περίπου είκοσι ημερών και η μια δεν έγινε, ή δε άλλη έγινε «για να τελειώνουμε», όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, Π. Κουκουλόπουλος. Αυτά για να ξέρουν οι δημότες και οι εργαζόμενοι τι γίνεται.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Εργασία και ΕΕ

Η κυνική δήλωση του επιτρόπου Χ. Αλμούνια ότι για την Ευρωπαϊκή Ενωση «απασχολούμενος» θεωρείται εκείνος που έχει εργαστεί ακόμα και μία ώρα τη βδομάδα έναντι αμοιβής, είτε και αμισθί, για να βοηθήσει την οικογενειακή επιχείρηση, μπορεί να μη συνιστά «αποκάλυψη», σίγουρα όμως αποτελεί υλικό για σκέψεις και συμπεράσματα.

Το πρώτο, που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος, είναι ότι οι περίφημες έρευνες εργατικού δυναμικού, τις οποίες κάνουν οι εθνικές στατιστικές υπηρεσίες (και η δική μας ΕΣΥΕ), αλλά και η Γιουροστάτ, απέχουν από την πραγματικότητα όσο η Γη από το Φεγγάρι, που λέει και ο λαός μας. Δηλαδή, εκ των προτέρων, οι έρευνες αυτές υποβαθμίζουν τα ποσοστά ανεργίας, κρύβουν τον αριθμό των πραγματικών ανέργων. Αυτή είναι και η πιο εξόφθαλμη διαπίστωση που μπορεί να κάνει κάποιος, διαβάζοντας τη σχετική δήλωση του επιτρόπου. Ομως, ο ορισμός του εργαζόμενου ως ατόμου που φτάνει να εργάζεται μια ώρα τη βδομάδα δεν εξαντλείται μόνο στην αλλοίωση και στην απόκρυψη του αριθμού των ανέργων. Ταυτόχρονα, επιδιώκεται κάτι βαθύτερο και πιο ουσιαστικό.

Για την Ευρωπαϊκή Ενωση, εργαζόμενος δε θεωρείται ο άνθρωπος που εργάζεται έναν συγκεκριμένο αριθμό ωρών και έχει ένα ικανό εισόδημα-μισθό, που θα εξασφαλίζει σ' αυτόν και στην οικογένειά του τα προς το ζην. Πολύ περισσότερο, δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα, να έχει κάποιος μια εργασία, που τουλάχιστον θα του εξασφαλίζει τα βασικά ανθρώπινα αγαθά. Γιατί είναι φανερό ότι με μια ώρα εργασίας τη βδομάδα, και μάλιστα ακόμα και όταν γίνεται αμισθί, αυτός ο «εργαζόμενος» δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα ελάχιστα.

Εδώ δεν πρόκειται απλώς για πρόβλημα ορισμών. Τι θεωρείται, δηλαδή, άνεργος και τι εργαζόμενος. Εδώ πρόκειται για μια άλλη φιλοσοφία και πολιτική αντίληψη. Μια αντίληψη βαθιά αντεργατική και απάνθρωπη. Η αντίληψη αυτή αναδεικνύει το βαθύτερο χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως μιας ένωσης του κεφαλαίου, που στρέφεται ευθέως ενάντια στο δικαίωμα της εργασίας. Η «απασχολησιμότητα», η προσωρινή εργασία, η ευέλικτη εργασία, αυτό είναι το μοντέλο που πρεσβεύει η ΕΕ. Αυτός είναι ο κόσμος που οικοδομεί. Αυτό είναι το μέλλον που προδιαγράφει.

Στη βάση αυτή, τα επιτελεία της ΕΕ επιδιώκουν παράλληλα και την ιδεολογική χειραγώγηση των εργαζομένων. Επιδιώκουν να τους «εκπαιδεύσουν» να αποδεχτούν ως κάτι φυσιολογικό, εργαζόμενος να θεωρείται κάποιος που δουλεύει μια ώρα τη βδομάδα, με λίγα ψωρο-ευρώ, που βολεύεται με τη φτώχεια του και τη μιζέρια του. Επιδιώκουν να μειώσουν την απαιτητικότητα των εργαζομένων. Να τη ρίξουν έως το έσχατο επίπεδο του σκλάβου, που αδιαμαρτύρητα θα αποδέχεται τετελεσμένα. Θέλουν να διαγράψουν με μια μονοκονδυλιά την αξίωση για σταθερή και μόνιμη εργασία. Εργασία με δικαιώματα, με μισθό που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες του κάθε εργαζόμενου, ανάλογα με τη χώρα, την εποχή, τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ