ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πετρέλαιο και πόλεμος

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι σχέση έχουν τα πετρέλαια της Κασπίας, οι αγωγοί μεταφοράς τους και η εύφλεκτη κατάσταση στα Βαλκάνια; Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από άρθρο της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν»: «Υπάρχει επίσης ένα σχέδιο που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ για την κατασκευή του αγωγού, που θα ξεκινά από το Μπουργκάς της Βουλγαρίας στη Μαύρη Θάλασσα, θα διέρχεται από τα Σκόπια και θα καταλήγει στον Αυλώνα της Αλβανίας, στην Αδριατική. Τη δυνατότητα για την εφαρμογή αυτού του φιλόδοξου σχεδίου έχουν αναλάβει η Ambo, εταιρία καταγεγραμμένη στις ΗΠΑ, με - όπως λένε οι Βούλγαροι - τη στήριξη των Texaco, Chevron, Exxon Mobil, BP Amoco, Agip και TotalElfina. Είναι πολύ πιθανό το σχέδιο να προχωρήσει, δήλωσε Βούλγαρος εκπρόσωπος, την περασμένη βδομάδα, προσθέτοντας ότι είναι "ασφαλέστερο". Ενώ όμως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ - και τώρα η ΕΕ - προσφέρουν την προοπτική αμύθητου πλούτου για τα κράτη της Κασπίας, η Δύση παίρνει ένα σημαντικό οικονομικό κίνδυνο στην ΠΓΔΜ και την Αλβανία. Οι Αμερικανοί φαίνεται ήδη να ασπάζονται την άποψη ότι όλοι οι Σέρβοι είναι κακοί και όλοι οι Αλβανοί καλοί. Οι συνέπειες για το Κόσσοβο και την ΠΓΔΜ, λόγω της ένοπλης δράσης αντάρτικων ομάδων από το Κόσσοβο, είναι δυνάμει τεράστιες». Τα συμπεράσματα δικά σας.

Αλλη ερώτηση!

«Αλλη ερώτηση! Αλλη ερώτηση!».

Αυτή ήταν η μονότονη απάντηση του υπουργού Υγείας Αλ. Παπαδόπουλου χτες στις απανωτές ερωτήσεις των δημοσιογράφων, για το μικρό Παναγιώτη, που δεν πρόλαβε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ, κυνηγώντας την τελευταία ελπίδα στη μάχη για τη ζωή του.

Ο υπουργός αρνήθηκε πεισματικά να απαντήσει έστω και σε μία ερώτηση και, εκτός από τη μονότονη απάντηση, παρέπεμπε μονότονα στις ανακοινώσεις του υπουργείου Υγείας, καθώς και στην τοποθέτησή του στη Βουλή.

Οσο, όμως, κι αν ο υπουργός θεωρεί το θέμα ως λήξαν, το μέγα ερώτημα που θα παραμένει αναπάντητο είναι γιατί ο Παναγιώτης δεν είχε την ευκαιρία να κάνει αυτό το ταξίδι ελπίδας. Και η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι το υπάρχον δημόσιο σύστημα υγείας δεν μπορεί να προσφέρει τέτοιες ελπίδες, καθώς το οδήγησαν στην υποβάθμιση.

Εγγυητές της «αποσταθεροποίησης»

Ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αν οι ΗΠΑ εγγυώνται την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια της ΠΓΔΜ, και να τι απάντησε προχτές ο κ. Ρ. Μπάουτσερ: «Πρόκειται για πολύ μεγάλη και δύσκολη ερώτηση και δεν είμαι σε θέση να απαντήσω(!). Προφανώς εμείς συνεργαζόμαστε για την ειρήνη στην περιοχή. Θα κοιτάξω να δω αν υπάρχει οποιαδήποτε δέσμευση από μέρους μας». Σημειώστε επίσης ότι καταδίκασε «τις πράξεις βίας των εξτρεμιστών», αλλά απέφυγε επίμονα να τους κατονομάσει. Ποιος ψάχνει να βρει τον «αποσταθεροποιητή» (διάβαζε μπουρλοτιέρη) των Βαλκανίων; Μεταξύ μας, πάντως, ποτέ οι ΗΠΑ δε δήλωσαν ότι υπερασπίζονται τη μη αλλαγή συνόρων. Ούτε ότι όπλισαν τον «UCK» και «ξέχασαν» να τον αφοπλίσουν.

Με το δίκιο του...

Ε, κάτι τέτοια γίνονται και σε κάνουν να λες ότι με το δίκιο του καμαρώνει ο Γ. Παπαντωνίου. Απολύτως δικαιολογημένα, επίσης, έλεγε προχτές στο Λονδίνο, στους εκπροσώπους της βρετανικής ολιγαρχίας, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα μεγάλων ευκαιριών, τόσο για επενδύσεις, όσο και, ιδιαίτερα, για κέρδη, μεγάλα κέρδη...

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, μας έδωσε η προχτεσινή ανακοίνωση της «Τελεστέτ», σύμφωνα με την οποία τα καθαρά κέρδη της εταιρίας, μέσα στο 2000, αυξήθηκαν κατά 38%, φτάνοντας τα 9,1 δισεκατομμύρια δραχμές, έναντι 6,6 δισ. το 1999. Και να σκεφθείτε ότι εξίσου μεγάλες αυξήσεις των κερδών τους σημείωσαν και οι άλλες εταιρίες κινητής τηλεφωνίας. Και μιλάμε για τα επίσημα νούμερα...

Με τέτοια αποτελέσματα, πώς να μην είναι ικανοποιημένος ο Γ. Παπαντωνίου; Οι μισθωτοί, δηλαδή, αν παίρνανε αύξηση 38% και όχι τα ψίχουλα που πήρανε, δε θα πέταγαν από τη χαρά τους;

Ξεπούλημα με... «δεοντολογία»!

Στους «διεθνείς κανόνες της επιχειρηματικής δεοντολογίας», κατά τους οποίους είθισται να μην καταθέτει προσφορά ο διευθύνων σύμβουλος μιας επιχείρησης, όταν αυτή πωλείται, κατέφυγε χθες ο υπουργός Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκης, όταν ρωτήθηκε τι θα πράξει η κυβέρνηση, εάν ο σημερινός μάνατζερ των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Σ. Εμμανουήλ, καταθέσει προσφορά για την εξαγορά του ναυπηγείου.

Βέβαια, είναι σχεδόν σίγουρο, ότι ο Σ. Εμμανουήλ θα καταθέσει προσφορά, αλλά η κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίζει για το τι θα κάνει σε μία τέτοια περίπτωση. Εξάλλου τη γενική πρακτική τη γνωρίζει καλά και ο Εμμανουήλ και γι' αυτό από τώρα ψάχνει να βρει συνεταίρους με τους οποίους θα «χτυπήσουν» μαζί το ναυπηγείο. Αλλωστε, γιατί να μην παρακαμφθούν και οι διεθνείς κανόνες; Δε συμπεριλαμβάνεται κι αυτό στις κάθε λογής «απελευθερώσεις»..;

Τα ... σκλαβωμένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΓΙΑ όσους ανησυχούσαν, κατατέθηκε χτες το σήμα του νέου Κινήματος των Ελεύθερων Πολιτών, του νέου κόμματος, του νέου αρχηγού, Δ. Αβραμόπουλου, στη Βουλή, οπότε κατοχυρώθηκε και θεσμικά η ίδρυσή του. Οι δυο τεμνόμενοι κύκλοι είναι πλέον πατέντα του δημάρχου και ουδείς μπορεί να του την κλέψει.

Πάντως, ο δήμαρχος της Αθήνας έχει τώρα σχεδόν απ' όλα. Κόμμα έχει, γραφεία επίσης, ιδρυτική διακήρυξη και έμβλημα επίσης, όπως και οικονομικούς πόρους και τηλεοπτική προβολή. Κάτι μικρολεπτομέρειες απομένουν, όπως οι πολιτικές θέσεις, αλλά αυτά τα βρίσκουμε.

Οσο για την πολιτική κριτική που ακούστηκε, το 90% αφορούσε την αισθητική του νέου κόμματος, γιατί βέβαια, όσο κι αν προσπάθησαν οι πολιτικοί αναλυτές, δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν και τίποτε άλλο αξιοσημείωτο.

Πώς, όμως, κατάφερε ο δήμαρχος να γράψει 14 ολόκληρες σελίδες ιδρυτικής διακήρυξης, χωρίς να λέει τίποτε απολύτως; Το γεγονός είναι πράγματι εντυπωσιακό. Θα μου πείτε, αντίστοιχα, έχει καταφέρει να μείνει σχεδόν δυο θητείες στο Δήμο, χωρίς να κάνει τίποτε, εκτός από το να αυξάνει τους φόρους. Δίκιο έχετε.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ, όλα αυτά συμβαίνουν μάλλον για να διασκεδάζουμε, γιατί, αν ρίξουμε μια ματιά στο τι συμβαίνει στα Βαλκάνια, μάλλον καθόλου δε θα μας φτιάξει το κέφι.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το κράτος της ΠΓΔΜ χαίρει της πλήρους στήριξης όλων των κρατών - εγγυητών (όπως της Ελλάδας, για παράδειγμα), της στήριξης των ΗΠΑ επίσης, πλην, όμως, οι φασαρίες συνεχίζονται! Πώς γίνεται αυτό με τόσους εγγυητές είναι απορίας άξιο, δε βρίσκεται;

Εκτός πιά, αν ισχύει αυτό που σκεφτόμαστε εμείς εδώ οι καχύποπτοι! Οτι εντέχνως, δηλαδή, διατηρείται η ένταση στα Βαλκάνια και ότι ΕΕ και ΗΠΑ «παίζουν» με τις ισορροπίες, προκειμένου να παρατείνουν τη στρατιωτική και όχι μόνο παρουσία τους στην περιοχή, μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα με τους ανταγωνισμούς τους και να γίνουν οι «μοιρασιές».

«Κεντροαριστερά»: «Ρετάλια» και «τσόντες»

Νάτος ο Μπίστης αλά μπρατσέτα με τον Σημίτη, να κι ο Λ.Κύρκος παρέα με τον πρώην πρόεδρο του ΣΕΒ τον κ.Παπαλεξόπουλο αντάμα με τον Πανταγιά και τους Εκτελεστικάριους του ΠΑΣΟΚ. Λαμπρά! Αν σε αυτές τις γλαφυρές εικόνες προστεθεί και η κ.Δαμανάκη, τότε δε χρειάζεται να ψάχνουμε ύμνους όπως ο Αβραμόπουλος για να μελοποιήσουμε το «νέο», τον «κεντροαριστερό» αυτή τη φορά, «κύκλο» που ανοίγεται στην πολιτική ζωή του τόπου. Το τραγουδάκι είναι έτοιμο και τα... «ρετάλια» - ορολογία Πάγκαλου - δεν έχουν παρά να πάρουν θέση στην ορχήστρα: «Τι καλά, όλα είναι ωραία, η πιο καλή παρέα εμείς και η χαρά...».

Ας μην είμαστε άδικοι: Τα «ρετάλια» έχουν τη δική τους αξία χρήσης. Πράγμα που - ως παλαιά «ρετάλια» που προήχθησαν σε «χαλί να τους πατήσει» ο... εκσυγχρονισμός του νεοφιλελευθερισμού - το ξέρουν και ο Θ. Πάγκαλος και οι λοιποί πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ, πλην «αποσυνάγωγοι» των μυστικών δείπνων του πρωθυπουργού (εξ ου και ο εκνευρισμός τους)... Μόνο που η αξία τους - για τα «ρετάλια» μιλάμε - περιορίζεται σε ρόλο διακοσμητικής «τσόντας». Αλλά, όταν είσαι «τσόντα» δεν μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και αριστερός. Διότι, πολύ απλά, η Αριστερά δεν μπορεί να είναι «τσόντα» κανενός. Πολύ, δε, περισσότερο του κ.Σημίτη.

Αυτά τα «κεντροαριστερά» σκιρτήματα και οι χαρούλες, (με κερασάκι τα υψηλής αισθητικής καυγαδάκια τύπου Κύρκου - Πάγκαλου), αναπτύσσονται σε εποχή γενικής ρευστότητας. Η περίοδος χάριτος από τις εκλογές του Απρίλη λήγει και το εγχείρημα της αναστήλωσης του κάλπικου λόγου της άρχουσας τάξης, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ολοι οι «κέντρο-αριστερο-δεξιοί» πρωταγωνιστές επί σκηνής, αλλά οτιδήποτε κι αν προσπαθούν να προτείνουν σαν «όραμα» συντρίβεται στο πεδίο της πραγματικής ζωής που βιώνει ο λαός.

Οι μεγαλοστομίες του χτες ακούγονται καθαρά πια στα αυτιά των εξαπατημένων σαν «μπαρούφα» και κενολογία. Ποια είναι η αντίδραση της ολιγαρχίας; Στο απαύδισμα του λαού, αντεπιτίθεται με την εκτόξευση όλο και πιο ισχυρών δόσεων μπαρούφας, όλο και πιο ισχυρών δόσεων κενολογίας, όλο και πιο ισχυρών δόσεων μιας προπαγάνδας που ενδιαφέρεται για την εικόνα, για το πώς θα πουλήσει όσο γίνεται πλατύτερα το «δήθεν»... Με τους δήθεν «αριστερούς» σε πρώτο πλάνο.

Πρόκειται για μαζικών προδιαγραφών εκφυλιστική προπαγανδιστική σύνθεση. Είναι η προπαγάνδα που δοξάζει τον πρωθυπουργό, αφ' ενός σαν «ευαίσθητο» και «οργισμένο» με τις λαϊκές κακουχίες (την ώρα που πεθαίνει το μωρό στη Μυτιλήνη), και αφ' ετέρου τον υμνεί σαν ορκισμένο «αναμορφωτή» της πολιτικής ζωής. Εχει στηθεί μια μηχανή που λειτουργεί σαν «τελάλης» της... επωφελούς λοβοτομής. Γιατί μόνο σε λοβοτομημένους μπορεί να λανσάρεται σαν νέο φρούτο στην πολιτική ζωή το «κεντροαριστερό» λίφτινγκ του συστήματος.

«Η κεντροαριστερά είναι αυτή που κάνει καλύτερα τη "δουλιά" ακόμα κι από τη Δεξιά», έλεγε ο Ανιέλι. Οσο κι αν το ξεχνούν διάφοροι, όπως τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ, ο Ανιέλι είχε και έχει δίκιο. Το ερώτημα είναι στο πλαίσιο αυτής της γενικής ρευστότητας ποιος θα βάλει τη σφραγίδα του: Τα αναχώματα των λαϊκών διεκδικήσεων, οι δυνάμεις της αναπαλαίωσης με τα «κεντροαριστερά» δεκανίκια τους, οι δυνάμεις των ομόκεντρων κύκλων της συντήρησης και της Αβραμοπούλειας διακήρυξης περί «συμφιλίωσης» (!) του λαού με τις πολυεθνικές ή θα μπει τέλος στην πολιτική που υποκλίνεται στο «μη μου τους κύκλους τάραττε» του μεγάλου κεφαλαίου;

Αυτή η δεύτερη προοπτική συνεπάγεται τον άλλον δρόμο. Το δρόμο της λαϊκής συσπείρωσης, του λαϊκού μετώπου, της σύγκρουσης. Οσοι τον ακολουθούν, όπως το ΚΚΕ, δε θα γίνουν ...γλάστρες των διαχειριστών του συστήματος.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Λεπτομέρειες με σημασία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι λεπτομέρειες και το παρασκήνιο έχουν καμιά φορά τη σημασία τους, ειδικά για το τι κρύβεται πίσω από την «αστραφτερή» εικόνα του κόμματος του Δ. Αβραμόπουλου. Διαβάσαμε λοιπόν στη χτεσινή «Καθημερινή» ότι πριν ανακοινώσει το όνομα και το έμβλημα του κόμματός του, ο δήμαρχος είχε συνάντηση στο σπίτι του μεγαλοδικηγόρου Α. Στεφανάκη, στην οποία συμμετείχαν ο Στ. Μάνος, το στέλεχος των «Φιλελευθέρων» Γ. Αϊβαλιώτης, ο Μ. Ανδρουλάκης και ο Στ. Ράμφος, γνωστός θεωρητικός του νεοσυντηρητισμού. Καμία έκπληξη. Ολοι τους χωράνε άνετα στο νέο κόμμα. Και κάτι ακόμα. Τη σκηνοθεσία του 30λεπτου τηλεοπτικού σόου, που γενναιόδωρα πρόσφεραν δωρεάν τα μεγάλα κανάλια στο νέο κόμμα, την είχε αναλάβει η εταιρία «Ορασις», η οποία είχε αναλάβει και την προβολή της διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων με την πρόεδρο του «Αθήνα 2004». Βεβαίως και δεν έχει πίσω του τη διαπλοκή ο Δ. Αβραμόπουλος.

Υ.Γ. Αλήθεια, πόσο κοστίζουν τριάντα λεπτά τηλεοπτικής ζωντανής μετάδοσης, ταυτόχρονα, σε όλα σχεδόν τα ιδιωτικά κανάλια και, μάλιστα, στη μεγάλης ακροαματικότητας ώρα του βραδινού δελτίου ειδήσεων..;

Ο ακομμάτιστος...

«Διακομματικό», «ακομμάτιστο» και «υπερκομματικό» θέλει τον υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας, στις επόμενες δημοτικές εκλογές, ο Δ. Αβραμόπουλος. Ετσι δήλωσε τις προάλλες. Κι όταν λέει, βέβαια, διακομματικό και ακομμάτιστο, εννοεί άκρως δικομματικό ή, με άλλα λόγια, μια υποψηφιότητα, που θα την υποστηρίξουν από κοινού το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Βλέπετε, όταν ένας δήμαρχος εφαρμόζει... δημιουργικά και αποτελεσματικά τις πολιτικές των «νόμων της αγοράς», της μονόπλευρης λιτότητας και των αντιλαϊκών φόρων, της πολύμορφης εξυπηρέτησης της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», κλπ., κλπ., βαφτίζεται σύγχρονος, ακομμάτιστος, ανανεωτικός, κλπ. Οταν αγωνίζεται, όμως, για τα λαϊκά συμφέροντα και αντιπαλεύει τις αντιλαϊκές κυβερνητικές πολιτικές και μέτρα, τότε είναι δογματικός, αναχρονιστικός, βαθιά κομματικός, κλπ., κλπ., δηλαδή κομμουνιστής ή, το λιγότερο, αριστερός.

Και δεν έχουμε, βέβαια, απολύτως τίποτε με τον χαρακτηρισμό κομματικός - άλλωστε, οι πάντες είναι κομματικοποιημένοι, στον ένα ή άλλο βαθμό - αλλά σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί, πέρα από την εξόφθαλμη υποκρισία, μέχρι και πρόβλημα απλής συνεννόησης θα 'χουμε σ' αυτή τη χώρα, έτσι όπως πάμε...

... κεντρώος

Θέλετε μερικά ακόμη παραδείγματα παρόμοιας υποκρισίας και λεκτικής δημαγωγίας από τον δήμαρχο της Αθήνας και αρχηγό του νέου κόμματος; Στην προχτεσινή εμφάνισή του, όπου ανακοίνωσε το όνομα, το σήμα και την ιδρυτική διακήρυξη του «Κινήματος Ελεύθερων Πολιτών», δήλωσε πως το νέο κόμμα τοποθετείται στο κέντρο. Τι εννοεί, όμως, με τον όρο κέντρο ο Δ. Αβραμόπουλος; Προφανώς, το χώρο μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ακόμη κι αν παραδεχτούμε, όμως, πως υπάρχει πολιτικός χώρος, μεταξύ των θέσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αυτός δεν είναι κέντρο. Είναι κάτι, μεταξύ της αρκετής και ακόμη περισσότερης συντήρησης.

Μίλησε, επίσης -έκανε κατάχρηση, θα λέγαμε- για ανανέωση, κλπ. Το μόνο... νέο, όμως, που ακούσαμε, είδαμε ή διαβάσαμε στην 14σέλιδη ιδρυτική διακήρυξη ήταν το γεγονός, πως, για πρώτη φορά, παρουσιάζεται η ίδρυση ενός νέου κόμματος, με την -κακότεχνη μάλιστα- συνοδεία βιντεοκλίπ...

Χαρακτηριστικό σημάδι

Ποιο έντυπο δεν έκρυβε χτες τη χαρά του για την εμφάνιση του δημάρχου Αθήνας σε ρόλο κομματάρχη; Ποια εφημερίδα ξεπέρασε κάθε άλλη σε διθυράμβους; Η «Αυριανή»...

«Εντυπωσιακός ο Αβραμόπουλος» (!), ήταν ο τίτλος του εντύπου, στην πρώτη σελίδα του οποίου δέσποζε και φωτογραφία του δημάρχου τραβηγμένη από γωνία, που τόνιζε το ...αυτοκρατορικόν του πράγματος.

Η «Αυριανή», λοιπόν, ψηφίζει Αβραμόπουλο. Και αυτό ίσως κάτι σημαίνει για το νέο πολιτικό «ήθος», που επαγγέλλεται ο κομματάρχης...

Να μην περάσει

Κανείς δε δικαιούται να ξεχνά. Εκείνη τη νύχτα της 26ης Σεπτέμβρη που το σαπιοκάβαρο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» βούλιαξε ανοιχτά της Πάρου, γεμίζοντας τη θάλασσα πτώματα, ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες, βυθίζοντας στο πένθος το πανελλήνιο. Η τραγωδία αυτή ήταν το αποκορύφωμα των όσων είχαν δει καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι νησιώτες, οι ναυτεργάτες συνολικά ο ελληνικός λαός. Το αποκορύφωμα του ανελέητου ανταγωνισμού που είχε ξεσπάσει, συνέπεια της πολιτικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των ακτοπλοϊκών εταιριών για την αύξηση των υπερκερδών τους, το οποίο συνοδεύτηκε με καθυστερήσεις, άρνηση εκτέλεσης δρομολογίων, υπεράριθμους επιβάτες, το «ξεπάτωμα» πλοίων και ναυτεργατών και συνολικά με το «κουρέλιασμα» κάθε νόμου που περιέχει το ισχύον θεσμικό ακτοπλοϊκό πλαίσιο. Και όμως όλο αυτό το κυριολεκτικά τρομακτικό «σκηνικό» δεν ήταν παρά η αρχή!

Ηταν ουσιαστικά μια πρόβα «τζενεράλε» κυβέρνησης και εφοπλιστών. Ηταν μια «γεύση» από την επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» στις ελληνικές θάλασσες που αξιώνει συνολικά το «αχόρταγο» πολυεθνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο. Αξιώσεις που κωδικοποιούνται στο διαλυτικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης που αίρει το καμποτάζ, με τον οποίο συντάσσονται τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΝ. Το νομοσχέδιο που εναρμονίζει την ελληνική νομοθεσία με τον Κοινοτικό Κανονισμό και εντός των ημερών ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας θα καταθέσει στη Βουλή είναι απολύτως σαφές: Από την 1η Νοέμβρη 2002 οι θέσεις των 20.000 ναυτεργατών στην ακτοπλοΐα «ξηλώνονται». Καταργείται το σύστημα των «αδειών σκοπιμότητας», βάζοντας έτσι τέλος ακόμα και σε αυτή την ελάχιστη κρατική παρέμβαση για τον προγραμματισμό των δρομολογίων, τον έλεγχο της ασφάλειας των πλοίων. Στις ελληνικές θάλασσες θα μπορούν να αρμενίζουν ανενόχλητα πλοία με σημαίες ευκαιρίας και χαμηλόμισθα αλλοδαπά πληρώματα.

Δεκάδες είναι τα νησιά που βρίσκονται αντιμέτωπα με τον εφιάλτη της απομόνωσης. Και όχι μόνο αυτό. Αυτού του... τύπου τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες οι επιβάτες θα τις χρυσοπληρώσουν από πάνω. Η κυβέρνηση στο νομοσχέδιό της δεν απελευθερώνει μόνο την τιμή του εισιτηρίου, αλλά, σε όποια τιμή καθορίσει ο εφοπλιστής, θα επιβάλλεται από πάνω από το ίδιο το ΥΕΝ το «χαράτσι» του επίναυλου! Ομως, το κακό δε σταματάει εδώ. Ο ακτοπλοϊκός στόλος με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο έχει χαρακτηριστεί ως το τέταρτο όπλο της χώρας και όχι τυχαία. Είναι ενταγμένος στον αμυντικό σχεδιασμό της Ελλάδας και στην προστασία κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθώς προστατεύει την εδαφική συνοχή της χώρας. Με το νέο θεσμικό πλαίσιο που προωθείται το τέταρτο όπλο πάει... περίπατο με ό,τι αυτό σημαίνει στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου.

Είναι καθαρό ότι τα όσα προετοιμάζει η κυβέρνηση σε βάρος των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών πρέπει να ριχτούν στον πάτο. Αυτό δεν αποτελεί υποχρέωση μόνο των ναυτεργατών ή των νησιωτών. Είναι καθήκον όλων των εργαζόμενων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, των μαζικών φορέων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι υποχρέωση όλων. Η ακτοπλοΐα εξυπηρετεί εκατομμύρια ανθρώπους. Τα πυροτεχνήματα του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας περί «διαφύλαξης του δημόσιου συμφέροντος» δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Η σημαία του αγώνα ήδη έχει υψωθεί από μια σειρά φορείς που σήμερα στην πλατεία Κοραή «εγκαινιάζουν» την κοινή τους δράση, το αγωνιστικό τους μέτωπο, όχι μόνο για τη διατήρηση του καμποτάζ. Απαιτούν τη σύσταση Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών, γιατί οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό. Ο δρόμος, λοιπόν, «άνοιξε» και όποιος κλείσει τα αυτιά στο αγωνιστικό προσκλητήριο ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Ετσι μ' αρέσει!

Ασε τους λίγους

να 'χουν πλοία,

βίλες και χίλια

μεγαλεία

και γω να ζω

ζωή αθλία

με «ζώνες» τράκες

κι αψιλία!..

Ασε τους λίγους

«καρχαρίες»

να έχουν μπάνκες