ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δυσκολεύτηκαν ... πολύ

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρέπει να συνάντησαν ...μεγάλη δυσκολία οι πρωθυπουργικοί επιτελείς, για να επιλέξουν το 5ο Δημοτικό Σχολείο Γαλατσίου, που επισκέφτηκε χτες ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Σχολεία με εργαστήρια Πληροφορικής υπάρχουν ένα στα εκατό. Αντίστοιχα, τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία είναι 28 στα 6.237 δημοτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας. Βέβαια, το γεγονός ότι η κυβερνητική κουστωδία βρέθηκε σε αυτό το σχολείο, το οποίο έχει εργαστήριο Πληροφορικής και είναι και ολοήμερο, και όχι σε κάποιο άλλο ή σε κάποιο Γυμνάσιο, Λύκειο ή ΤΕΕ, κάτι υποδηλώνει...

Οσο για το ξαφνικό, δήθεν, ενδιαφέρον του πρωθυπουργού -συνοδεία καναλιών - για τους μικρούς μαθητές, δεν πείθει κανέναν, τη στιγμή που η κυβέρνησή του συνεχίζει την ίδια πολιτική και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, της υποχρηματοδότησης και της υποβάθμισής της. Ο εξωραϊσμός της πραγματικότητας για τη δημόσια εκπαίδευση και ο αποπροσανατολισμός μπορεί να «πιάνει» προσωρινά, δεν μπορεί να πιάνει, όμως, για πάντα. Η αντιεκπαιδευτική αντιλαϊκή πολιτική αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο.

Ο πέλεκυς των «σταυροφόρων»

Με διώξεις απειλούνται, όπως πληροφορούμαστε, ορισμένοι ιερείς, οι οποίοι δε διάβασαν στις εκκλησίες την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου για το «δημοψήφισμα» και, γενικά, δε συμπορεύονται με τον ανάλογο ενθουσιασμό στη «σταυροφορία» που κήρυξε ο αρχιεπίσκοπος. Συγκεκριμένοι, δε, ιερείς απειλούνται ακόμα και με απόλυση για τη στάση τους. Το «παράπτωμά» τους, βέβαια, είναι ότι δεν μπαίνουν σε ένα «παιχνίδι», που, όπως οι ίδιοι εκτιμούν, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ρόλο τους και την αποστολή τους. Εχουν, δηλαδή, πρόβλημα συνείδησης. Φαίνεται, όμως, πως το γεγονός αυτό αφήνει αδιάφορη την ηγεσία της Εκκλησίας και όσους την περιστοιχίζουν.

Ισως, οι τελευταίοι να θέλουν την επιβολή μιας στρατιωτικής πειθαρχίας στο χώρο της Εκκλησίας. Ισως, δεν έχουν εκτιμήσει σωστά τις τάσεις φανατισμού και διχασμού, που γεννά η στάση και η πρακτική τους. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, τα προαναφερόμενα φαινόμενα είναι απαράδεκτα, βαθιά αντιδημοκρατικά και πρέπει να τα καταδικάσουν με σαφήνεια και αποφασιστικότητα.

Τα ... καλόπαιδα της Λάρισας

Κάποια... καλόπαιδα της Λάρισας προσκαλούν με μια έντυπη ανακοίνωση τους νέους της πόλης να συμμετάσχουν σήμερα σε συγκέντρωση, κοντά στο χώρο που πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ, για να διαδηλώσουν... εναντίον της ΚΝΕ και γενικότερα κατά των... καθοδηγητών της νεολαίας! Στην «πρόσκληση» δεν κρύβουν τους στόχους τους, καθώς καλούν όσους πάνε να έχουν μαζί τους και... αυγά, τα οποία, όπως, εμμέσως πλην σαφώς, αποκαλύπτουν, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και σαν... όπλα εναντίον των ΚΝιτών!

Και, βέβαια, μπορεί τα εν λόγω... καλόπαιδα να εμφανίζονται ως... αντιιμπεριαλιστές χριστιανικού τύπου - χαρακτηρίζουν «σατανικές αυτοκρατορίες» την ΕΣΣΔ και τις ΗΠΑ, εκφράζοντας τη χαρά τους που η πρώτη «έπεσε» - μέχρι... ακτιβιστές του αναρχισμού, αλλά ο προβοκατόρικος προσανατολισμός τους είναι φανερός.

Ας γνωρίζουν, λοιπόν, τα... καλόπαιδα πως «έχουν γνώσιν οι φύλακες» και αν σκέφτονται να προβοκάρουν ας... το σκεφτούν καλύτερα. Αλλωστε, η Λάρισα είναι ένας μικρός τόπος, όπου «και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε». Το τελευταίο, ας το έχει υπόψη της και η αστυνομία, για να μην ισχυρίζεται μετά ότι αδυνατεί να ανακαλύψει τους «γνωστούς αγνώστους», αφού δεν αντελήφθη έγκαιρα περί τίνος επρόκειτο...

Διαφανής διαφθορά

Ανέλαβε ο «αμερικανοτραφής» Αλ. Παπαχελάς από το «Βήμα» να μας πείσει ότι θα πρέπει να αντιγράψουμε το παράδειγμα των ΗΠΑ, για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της διαφθοράς και της διαπλοκής. Γράφει, λοιπόν, στο χτεσινό άρθρο του: «Η Αμερική μπορεί να έχει ένα βαθύτατα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, αλλά είναι τουλάχιστον θεσμοθετημένα και διαφανώς διεφθαρμένο. Ο μέσος ψηφοφόρος ξέρει ποιος πήρε τι στην τσέπη και έτσι μπορεί να κρίνει αν ο Α ή ο Β πολιτικός κινείται από ευγενή ή εξαιρετικά χαμηλά κίνητρα»! Με άλλα λόγια, ο αρθρογράφος προτείνει ως λύση την «απελευθέρωση» και νομιμοποίηση της διαφθοράς, με το κυνικό σκεπτικό ότι αφού «όλοι τα πιάνουν»(!) τουλάχιστον, ας δηλώνουν πόσα και από ποιον! Ομορφος κόσμος, ηθικός... Σάπιος και καπιταλιστικός.

Αντιδημοκρατικός αντιπερισπασμός

Αθλιος και βαθιά αντιδημοκρατικός ο αντιπερισπασμός που επιχειρεί η ηγεσία της ΝΔ, προκειμένου να καλύψει τον «τεταρταυγουστιανό» βουλευτή του Κιλκίς Κ. Κιλτίδη. Προκειμένου να δικαιολογήσει το φανατικό νοσταλγό του Μεταξά και της χούντας, καταφεύγει στο γελοίο επιχείρημα ότι και στους κόλπους της κυβέρνησης υπάρχουν πρώην στελέχη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (αναφέρουν το ΕΚΚΕ, το ΜΛ-ΚΚΕ, κλπ.), που είχαν δράση σε οργανώσεις «οι οποίες είχαν στους στόχους τους και την ανατροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας». Του συστήματος, που, όπως είπε προχτές ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, «ζούμε όλοι σήμερα και στο οποίο όλοι, φαντάζομαι, θέλουμε να ζούμε». Και βέβαια, πόσο πραγματικά πίστευαν τα όσα «επαναστατικά» λέγανε κάποτε, ορισμένα σημερινά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, έχει απαντηθεί προ πολλού, αλλά το τσουβάλιασμα των στρατιωτικών καθεστώτων και των αμερικανοκίνητων πραξικοπηματιών, με όσους αγωνίζονται για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, είναι άκρως προκλητικό και απαράδεκτο! Κι έχουν και το θράσος αυτή τη στάση να την εμφανίζουν αποδοκιμασία του Κιλτίδη. Η επιβράβευση, δηλαδή, ποια είναι;

Οι... υπερβολές

Γρηγοριάδης Κώστας

Μια απορία έχουμε μόνο, για τα όσα έγραψε προχτές ο Ηλίας Κανέλλης στο «Βήμα», με τίτλο «Υπερβολές μη μου λες...»: Αραγε, πραγματικά δεν κατάλαβε τα όσα διάβασε ή απλώς, θεωρεί πως βρήκε την ευκαιρία, να προβοκάρει τα όσα έγραφε η Λιάνα Κανέλλη, στο «Ριζοσπάστη» της περασμένης Κυριακής;

Μα συνάδελφε, μήπως δε γνωρίζεις, ότι η εγκληματική και βάρβαρη επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία, ονομάστηκε «ανθρωπιστική αποστολή»; Μήπως, δε γνωρίζεις, ότι η απάνθρωπη και βίαιη παλινόρθωση του καπιταλισμού, στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ονομάζεται «μετάβαση στην ελεύθερη οικονομία»; `Η, μήπως, δε γνωρίζεις, ότι η όλο και μεγαλύτερη ενίσχυση του ανταγωνισμού, της ασυδοσίας των ισχυρών και των νόμων της ζούγκλας, όπου το μεγάλο ψάρι καταπίνει το μικρό, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, ονομάζεται «απελευθέρωση της αγοράς»;

Γιατί εξανίστασαι, λοιπόν, αφού τα γνωρίζεις όλ' αυτά; Γιατί απορείς, που εύστοχα έγραφε, ο μακαρίτης πλέον Β. Ραφαηλίδης, «η επανάσταση στον 21ο αιώνα θα λέγεται τρομοκρατία»; Μήπως, δεν ονομάζονται ήδη τρομοκρατικές, οι λαϊκές εκδηλώσεις αντίστασης στη νέα τάξη ή πιστεύεις, ότι η «αντιτρομοκρατική συμφωνία», που υπέγραψε η κυβέρνηση Σημίτη με την αμερικανική, δεν έχει πρώτιστο σκοπό της, τη διατήρηση και την παραπέρα ενίσχυση του τρομοκρατικού καθεστώτος της νέας τάξης και στόχο της το αντιιμπεριαλιστικό λαϊκό κίνημα και τα δικαιώματα των λαών;

Γρηγοριάδης Κώστας

Αραγε, να περιμένουμε μια επανόρθωση από το συνάδελφο ή θα θεωρήσει και τη στοιχειώδη αυτή υποχρέωσή του, ως μια ακόμη... υπερβολή;

Υποτέλεια με τη βούλα

Στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχει φουντώσει η συζήτηση για την ομοσπονδιοποίηση, μια πρόταση που προβλέπει την εκχώρηση όλων των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από τα κράτη - μέλη στα ομοσπονδιακά κοινοτικά όργανα. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση φέρνει για συζήτηση στη Βουλή (στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος) προτάσεις, με τις οποίες επιχειρείται η συνταγματική κατοχύρωση της υποτέλειας της χώρας στην ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Δεν πρόκειται, φυσικά, για σύμπτωση. Είναι μια προσχεδιασμένη πολιτική ενόψει των αποφάσεων στη Διακυβερνητική Διάσκεψη (η οποία τελειώνει στο τέλος του χρόνου), οι οποίες έτσι κι αλλιώς θα περιλαμβάνουν τον περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών.

Πέρα απ' την αυτονόητη σημασία που έχει η προσπάθεια για τη νομιμοποίηση μιας τέτοιας διαδικασίας, η κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη τουλάχιστον της Νέας Δημοκρατίας επιχειρεί να περιβάλει με συνταγματική ισχύ την πρόσδεση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το επίμαχο άρθρο 28, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συμφώνησαν ότι θα πρέπει να συμπληρωθεί, ώστε «να συνιστά το θεμέλιο συμμετοχής της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Εδώ πρόκειται για μια πρόκληση για τον ελληνικό λαό, ο οποίος ποτέ δε ρωτήθηκε για το αν επιθυμεί ή όχι τη συμμετοχή της χώρας σε έναν οργανισμό που έχει προκαλέσει τόσα δεινά μέχρι σήμερα.

Οι δυνάμεις που απέρριψαν κατ' επανάληψη την πρόταση του ΚΚΕ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος (είτε για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, είτε για τη Συνθήκη του Αμστερνταμ) προσπαθούν να κατοχυρώσουν συνταγματικά τις επιλογές τους, αξιοποιώντας την τεχνητή (ελέω εκλογικού συστήματος) πλειοψηφία τους στη Βουλή. Η επιλογή για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πριν απ' όλα επιλογή της άρχουσας τάξης, τώρα με το συγκεκριμένο άρθρο, η ιθύνουσα οικονομική και πολιτική τάξη θέλει να θωρακίσει αυτή την επιλογή της απ' οποιονδήποτε μελλοντικό «κίνδυνο».

Ανοίγει ακόμη ένας επικίνδυνος δρόμος, αν ψηφιστεί το συγκεκριμένο άρθρο. Εφόσον η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ γίνει συνταγματική επιταγή, τότε μπορεί να χαρακτηριστεί και αντισυνταγματική(!) η όποια πρόταση ή δράση για την αποδέσμευση της χώρας απ' αυτό τον Οργανισμό. Τη θέση της αλήστου μνήμης «εθνικοφροσύνης» του μετεμφυλιακού κράτους θα πάρει αυτή της «ευρωφροσύνης». Για να ξεκαθαριστούν έτσι οι λογαριασμοί με τους κομμουνιστές και τους άλλους προοδευτικούς ανθρώπους που βλέπουν ότι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ στρέφεται κατά των συμφερόντων της χώρας, της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Το βλέπουν και παλεύουν για την αντιμετώπιση των συνεπειών από τη συμμετοχή στην ΕΕ και την αποδέσμευση απ' αυτήν.

Φιλότιμη όντως η προσπάθεια των κομμάτων της άρχουσας τάξης να δώσουν στις επιλογές τους την ισχύ του Συντάγματος. Ομως ποτέ στην ιστορία, το οποιοδήποτε νομοθέτημα δε στάθηκε ικανό να εμποδίσει την εξέλιξη της κοινωνίας και της ανθρωπότητας. Εξάλλου, η λαϊκή κυριαρχία και η κυρίαρχη θέληση του ελληνικού λαού μπορεί στην πράξη να καταπατιέται, κανείς όμως δεν τολμά να αρνηθεί ότι είναι η μόνη αδιαπραγμάτευτη συνταγματική λαϊκή επιταγή.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Με ποια λογική;

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπορεί τα μέτωπα των εργασιακών σχέσεων και της υγείας να έχουν μόλις ανοίξει, αλλά η κυβέρνηση φαίνεται πως βιάζεται και όπως όλα δείχνουν άρχισε την προετοιμασία του ανοίγματος και νέου μετώπου, του ασφαλιστικού.

Την καμπάνα των δήθεν κινδύνων, που απειλούν το ασφαλιστικό σύστημα, έκρουσε προχτές ο υπουργός Εργασίας και ανταποκρίθηκαν αμέσως ορισμένα ΜΜΕ. «SOS για τις συντάξεις - Το σύστημα γκρεμίζεται από το 2 προς 1». Αυτός ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος του χτεσινού «Βήματος» και ο πλαγιότιτλος σημείωνε: «Στην Ελλάδα ένας συνταξιούχος αντιστοιχεί μόλις σε δύο ασφαλισμένους, όταν, σύμφωνα με τους ειδικούς, η υγιής (οικονομικώς) σχέση είναι ένας προς τέσσερις». Στην ίδια ρότα και η χτεσινή «Καθημερινή» έλεγε από την πρώτη της σελίδα: «Δραματική αναντιστοιχία εργαζομένων-συνταξιούχων - Υπό κατάρρευση η ασφάλιση».

Η προσπάθεια καλλιέργειας ανησυχιών, έως και πανικού, ώστε να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για τα επερχόμενα κυβερνητικά μέτρα, είναι ολοφάνερη. Πέρα, όμως, απ' αυτό, με ποια λογική, ένα ασφαλιστικό σύστημα θεωρείται οικονομικά υγιές, μόνον όταν η αναλογία ασφαλισμένων και συνταξιούχων είναι 4 προς 1; Μήπως, με τη λογική της χρέωσης στους εργαζομένους όλων των σχετικών βαρών; Το σημειώνουμε, γιατί - εκτός των άλλων - ένα ασφαλιστικό σύστημα θα μπορούσε να είναι οικονομικά υγιές, εάν σήκωναν το σύνολο των ασφαλιστικών βαρών οι εργοδότες και το κράτος, ανεξάρτητα από την όποια σχέση υπήρχε μεταξύ ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Γι' αυτό τι λένε οι... πανικοβληθέντες;

Χρειάζεται άλλη πολιτική

Ας δούμε, όμως, κι αλλιώς τα πράγματα. Ας δεχτούμε τις κινδυνολογικές αυτές εκτιμήσεις και συμπεράσματα. Αλλωστε, θετική εξέλιξη αποτελεί η όποια βελτίωση της σχέσης ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνει για να βελτιωθεί αποφασιστικά η σχέση αυτή; Τα μέτρα που επεξεργάζονται τον καιρό αυτό τα κυβερνητικά επιτελεία; Οχι, βέβαια...

Αναφέρουμε, για παράδειγμα, ότι οι ασφαλισμένοι μπορούν να σημειώσουν σοβαρότατη αύξηση, εάν ασφαλιστούν όλοι οι μετανάστες εργαζόμενοι στη χώρα μας και χτυπηθεί αποφασιστικά και ουσιαστικά η ανασφάλιστη εργασία γενικότερα, όπως και οι μάστιγες της πολύμορφης εισφοροδιαφυγής και εισφοροκλοπής.

Πέρα απ' αυτά, όμως, είναι ολοφάνερο πως χρειάζονται πολιτικές φιλολαϊκής ανάπτυξης, που θα χτυπήσουν αποφασιστικά την ανεργία, θα αυξήσουν σημαντικά τους εργαζομένους - ασφαλισμένους και θα ανατρέψουν τις σημερινές ισχύουσες τάσεις της γενικότερης γήρανσης του πληθυσμού.

Ετσι ή αλλιώς, πάντως, τα όποια σκληρά ή σκληρότερα μέτρα περικοπής και συρρίκνωσης των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, που ετοιμάζει η κυβέρνηση, δεν προσφέρουν την παραμικρή λύση, σ' αυτά που και οι ίδιοι παρουσιάζουν ως αιτίες του προβλήματος.

Τι πρέπει να γίνει ακόμη;

Δε γνωρίζουμε τι απάντηση έδωσε ο Κ. Ανάν στην επιστολή του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου, όπου του ζητούν διευκρινίσεις, για την πρόσφατη δήλωσή του. Ετσι ή αλλιώς, όμως, η ουσία παραμένει και δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο αυταπατών. Και δεν είναι μόνον η δήλωση του Κ. Ανάν, περί του ότι «κάθε πλευρά θα εκπροσωπεί τον εαυτό της - και κανέναν άλλον - ως πολιτικά ισότιμη με την άλλη πλευρά...», που κάνει ολοφάνερη αυτήν την ουσία. Είναι η στάση της τουρκικής κυβέρνησης και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας. Είναι, πρώτα και κύρια, η στάση και η πρακτική της αμερικανικής ηγεσίας, η στάση των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της ΕΕ, οι σχετικές αποφάσεις του G-8, η πολύμορφη προώθηση μιας «λύσης» συνομοσπονδίας, ως «φύλλου συκής» της επίσημης διχοτόμησης της Κύπρου και της μετατροπής της σε αβύθιστο αεροπλανοφόρο και προγεφύρωμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι το γεγονός, επίσης, πως όλον αυτόν τον καιρό, οι παλιότερες αποφάσεις του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας - οι μόνες που μπορούν να εξασφαλίσουν δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού - μπαίνουν ολοένα και περισσότερο στο περιθώριο, υπονομεύονται και καταστρατηγούνται.

Αραγε, τι πρέπει να γίνει ακόμη, ώστε να «καταλάβουν» και οι κυβερνώντες, πού οδηγούνται τα πράγματα; `Η, μήπως, δε θέλουν να καταλάβουν;..

Γιαπί τα δικαστήρια

Μπορεί η εταιρία να αντλεί την επωνυμία της από τη θεά της δικαιοσύνης, αλλά η συμπεριφορά της απέναντι στους σύγχρονους δικαστικούς λειτουργούς κάθε άλλο παρά «δίκαιη» είναι. Τη Δευτέρα, αρχίζει το νέο δικαστικό έτος και δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη, στα περισσότερα κτίρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, η αποκατάσταση των ζημιών από τον περσινό καταστροφικό σεισμό της 7ης του Σεπτέμβρη. Οσοι θα κατευθυνθούν τη Δευτέρα στο χώρο των δικαστηρίων θα βρεθούν μπροστά σε γιαπιά. Οσο για τους δικαστικούς υπαλλήλους, τους δικαστικούς λειτουργούς και τους δικηγόρους, αυτοί καθημερινά ταλαιπωρούνται στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, αφού η «ΘΕΜΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ», αν και πέρασε ένας χρόνος από τους σεισμούς, δεν υλοποίησε το επισκευαστικό έργο.

Λαική επαγρύπνηση για το Κυπριακό

Οταν το ΚΚΕ, αρκετά έγκαιρα, είχε κάνει λόγο για «ενταφιασμό του Κυπριακού», σε ορισμένους είχε φανεί υπερβολική η διατύπωση. Φυσικά, οι κυβερνώντες δεν τόλμησαν να αντικρούσουν αυτή την υπεύθυνη και τεκμηριωμένη εκτίμηση - πρόβλεψη, ακριβώς γιατί γνώριζαν την πραγματικότητα και βέβαια ήξεραν ότι με βάση την πολιτική τους και τις αποφάσεις που είχαν δρομολογήσει, το ΚΚΕ, ακόμα μια φορά, θα δικαιωνόταν. Και βέβαια το ζήτημα δεν είναι η δικαίωση του Κόμματος, αλλά η επισημοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου, η οποία δημιουργεί εξαιρετικά αρνητικά «τετελεσμένα» τόσο για την ίδια την Κύπρο όσο και για την ευρύτερη περιοχή.

Ο τελευταίος γύρος των συνομιλιών στη Νέα Υόρκη, ο οποίος ξεκίνησε με τις δηλώσεις του γγ του ΟΗΕ, Κ. Ανάν, περί πολιτικής ισοτιμίας των δύο πλευρών και διεξαγωγής διαπραγματεύσεων χωρίς προϋποθέσεις, δείχνει ξεκάθαρα ότι το Κυπριακό επιχειρείται να «λυθεί» πάνω στη βάση που έχει υποδείξει η κυβέρνηση των ΗΠΑ, δηλαδή, στη βάση της αναγνώρισης του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους και της συνομοσπονδίας. Η δρομολογούμενη «λύση» στο Κυπριακό ήταν αναπόφευκτη, από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε να πάψουν να αποτελούν βάση των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού τα ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ και οι Συμφωνίες Κορυφής του 1977 και 1979 και, στο όνομα να βρεθεί «μια λύση», ανέθεσε ουσιαστικά την επίλυση του προβλήματος στις «πρωτοβουλίες» των ΗΠΑ. Συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν η αποδοχή της απόφασης της «G-8» τον περσινό Ιούνη στην Κολωνία και των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι.

Δεν μπορεί, πλέον, να υπάρχει καμία αυταπάτη για το πού οδηγούνται τα πράγματα, από τη στιγμή που είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σημίτη κινείται στη λογική της «τακτοποίησης» και διευθέτησης των «εκκρεμοτήτων» (Ευπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις), στο πλαίσιο του δίκιου της νέας τάξης, δηλαδή, με βάση τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ. Το γεγονός ότι οι συνομιλίες για το Κυπριακό διεξάγονται «στο πλαίσιο του ΟΗΕ», αποτελεί το απαραίτητο «φύλλο συκής», αφού είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο ΟΗΕ έχει καταντήσει όργανο νομιμοποίησης των αποφάσεων των ΗΠΑ και των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του κόσμου.

Παράλληλα, δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο καθοδηγούμενος από τις ΗΠΑ, διάλογος της κυβέρνησης με την Τουρκία, η οποία, έχει καταστήσει σαφές (βλέπε πρόσφατες δηλώσεις Ετσεβίτ) ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν θετικές εξελίξεις αν δε λυθεί το «πρόβλημα του Αιγαίου»! Το καθεστώς της Αγκυρας δε μιλάει στον αέρα. Εχει υπόψη του την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή, η οποία αξιώνει λύσεις -«πακέτο» για το Κυπριακό και το Αιγαίο, κατά τρόπο που να διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους και αυτά της νέας τάξης. Στα πλαίσια αυτά, εξάλλου, διαπραγματεύεται στην πραγματικότητα, εδώ και καιρό, η κυβέρνηση Σημίτη με την Τουρκία και αυτή είναι η βάση του διαλόγου Γ.Παπανδρέου -Ι. Τζεμ.

Αδιαμφισβήτητα η κυβέρνηση Σημίτη επωμίζεται εγκληματικές ευθύνες για την πολιτική που έχει μέχρι σήμερα εφαρμόσει με ολέθριες συνέπειες. Εστω και την τελευταία στιγμή, είναι επιτακτική ανάγκη να «απεγκλωβιστεί» από τη δρομολογούμενη διχοτομική λύση για το Κυπριακό και να διακηρύξει ξεκάθαρα ότι δε θα στηρίξει τις σχετικές διαδικασίες. Επειδή, όμως, η στάση της δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις, ο λαός πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.

Σίδνεϊ

Για κοίταξε

στο Σίδνεϊ

ομάδα που 'χουν

στείλει,

το Δήμα, λέει,

τον... άπειρο

και... κάποιον

Καχιασβίλι,

πάει, στην άρση

των βαρών

θα γίνουμε