ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μέσω ΕΕ υπέρ των κρατικών κομμάτων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέρασαν μέρες απ' τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου για τις εκλογικές δαπάνες συνδυασμών και υποψηφίων στις εκλογές για την τοπική διοίκηση, με το οποίο ουσιαστικά καθίσταται απαγορευτικό για έναν εργαζόμενο, έναν άνθρωπο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να θέσει υποψηφιότητα. Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι θα υπάρχει μόνο για τους οικονομικά ισχυρούς και το δικαίωμα πολιτικής έκφρασης των κομμάτων στις εν λόγω εκλογές καθίσταται αποκλειστικό προνόμιο των αστικών κομμάτων, τα οποία στηρίζουν και στηρίζονται από τα ισχυρά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας. Ακόμα εισάγει το σύγχρονο φακέλωμα, καθώς προβλέπει οι οικονομικές ενισχύσεις να κατατίθενται σε τραπεζικό λογαριασμό. Αυτά σαν πρόγευση όσων έπονται με το νέο εκλογικό νόμο και με διακηρυγμένες τις κυβερνητικές προθέσεις το νέο εκλογικό σύστημα να αποτελέσει τη βάση της πλήρους κρατικοποίησης της πολιτικής δράσης, στο όνομα της δήθεν αντιμετώπισης του μαύρου πολιτικού χρήματος.

Για όλα αυτά ούτε κουβέντα δεν ειπώθηκε από κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται σαν «αριστερά». Ούτε απ' τον ΣΥΝ, ούτε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε απ' τη νεοσύστατη «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη. Οι βουλευτές της τελευταίας, πάντως, κατέθεσαν χτες μια Ερώτηση στη Βουλή που δεν αφήνει κανένα ερωτηματικό για το πώς θα υποδεχτούν το παραπάνω νομοσχέδιο. Θέμα της Ερώτησής τους η αναθεώρηση του νόμου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Οχυρωμένοι πίσω από μια έκθεση επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης, που διαπιστώνει «αδιαφάνεια στην πολιτική χρηματοδότηση και στον έλεγχο» των κομμάτων και πως «το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο δε διασφαλίζει τη διαφάνεια, ιδιαίτερα κατά τις προεκλογικές περιόδους ούτε ευνοεί την καταγραφή των παντός είδους χορηγήσεων», καταλήγουν να ζητάνε ό,τι και η εν λόγω επιτροπή: Ασφυκτικό έλεγχο των κομμάτων απ' το κράτος! Δηλαδή, «την κατάργηση ανώνυμων κουπονιών δωρεών, τον έλεγχο αποπληρωμής των τυχόν δανείων, τη δημοσίευση της αξίας των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολιτικούς από το κράτος, την αύξηση της διαφάνειας σχετικά με λογαριασμούς και πάσης φύσεως δραστηριότητες οργανισμών που συνδέονται με πολιτικό κόμμα, την καθιέρωση ανεξάρτητου ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων, κ.ά.»...

Προβάλλοντας σαν άλλοθι τις αποκαλύψεις οικονομικών σκανδάλων, ρωτούν τον αρμόδιο υπουργό, αν προτίθεται να νομοθετήσει τις προτάσεις της επιτροπής και πότε.

Οχι ότι περιμέναμε τίποτα καλύτερο από κόμματα που σαν «πρόοδο» εννοούν την πλήρη υποταγή στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μόνο που η «διαφάνειά τους» ανοίγει δρόμο στο φακέλωμα των ανθρώπων για τις πολιτικοϊδεολογικές τους επιλογές, ή στον οικονομικό στραγγαλισμό των κομμάτων που βασική πηγή εσόδων τους είναι η προσφορά των ανθρώπων του μόχθου.

Αφηνίασαν οι εργατοπατέρες

Αφηνίασαν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ στην «Ιντρακόμ» που είδαν τη μέρα της απεργίας την απεργιακή φρουρά, με την καταλυτική συμβολή των ταξικών δυνάμεων, να ακυρώνει το ρόλο τους και το έργο τους. Να σπάει δηλαδή το κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής που καλλιεργούν τόσα χρόνια εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Στη χτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ του Σωματείου οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ επιτέθηκαν στους εκπροσώπους των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Εβγαλαν ακόμα και ανακοίνωση με την οποία αποκαλούν τους εργαζόμενους που περιφρουρούσαν την απεργία «παρατρεχάμενους γυρολόγους», μιλάνε για «πρακτικές που βλέπουμε σ' άλλους χώρους (λιμάνια κλπ.) να έρχονται πια στην πόρτα μας» και αντιπαραθέτουν το δικαίωμα της εργασίας στο δικαίωμα της απεργίας. Οτι τάχα ένας εργαζόμενος επιλέγει ελεύθερα αν θα απεργήσει ή θα δουλέψει. Δηλαδή, υιοθετούν πλήρως τις συκοφαντίες της κυβέρνησης και των εργοδοτών που εκβιάζουν τους εργαζόμενους με κάθε μέσο για να μην απεργήσουν (αυτό λένε ελευθερία στην εργασία) και την ίδια στιγμή δε λένε κουβέντα για τη σωρεία απολύσεων που γίνονται στην επιχείρηση. Ούτε βέβαια μιλάνε για την καθημερινή βία που ασκείται στους χώρους δουλειάς από τους κεφαλαιοκράτες σε βάρος των εργατών. Αντιθέτως θεωρούν εξαναγκασμό τη μάχη της απεργίας και της περιφρούρησής της που στοχεύει ακριβώς στο να υπερασπίσει το δικαίωμα στην εργασία, συνολικότερα τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η μόνη απάντηση που τους πρέπει είναι η ακόμη πιο μαζική και μαχητική συμμετοχή στην ταξική πάλη. Μόνο αυτή μπορεί να οδηγήσει σε συνθήκες παρεμβολής εμποδίων στην αντεργατική πολιτική, σε συνδυασμό με τη δημιουργία προϋποθέσεων για την οριστική ανατροπή των κεφαλαιοκρατών και των δυνάμεων που τους στηρίζουν.

Απογοήτευση και ανυπομονησία

Απογοητευμένοι από τις εξαγγελίες για τα ναρκωτικά, που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου, δηλώνουν με ανακοίνωσή τους οι «Οικολόγοι Πράσινοι», οι οποίοι κάνουν λόγο «για πισωγύρισμα απ' όσα έλεγε το 1997 και το 1991», όταν έκανε λόγο δηλαδή για το «δικαίωμα» κάθε γλάστρας κάνναβης να είναι στα μπαλκόνια, για διαχωρισμό των ναρκωτικών και αποποινικοποίησή τους, όσα δηλαδή «είχε υπογράψει σε αντιαπαγορευτική εκστρατεία γνωστού εντύπου».

Τη στιγμή που το δικαίωμα στη δουλειά και στη ζωή κατακρεουργείται για τους νέους της χώρας, οι «Οικολόγοι Πράσινοι», γνωστοί και επικίνδυνοι ναρκω-θιασώτες ανυπομονούν να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις, να μην κουνιέται φύλλο.

Αντιλαϊκή στρατηγική σύμπλευση

Οσο πιο πολύ καταρρέει στα μάτια του λαού η προσπάθεια της ηγεσίας της ΝΔ να διαφοροποιηθεί επί της ουσίας από τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, τόσο πιο πολύ θα ωρύεται ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Αυτό ακριβώς έκανε για πολλοστή φορά ο Αντ. Σαμαράς στη χτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, όταν διαμαρτυρήθηκε έντονα επειδή «από διάφορες πλευρές εξισώνονται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με τις κυβερνήσεις της ΝΔ», ομνύοντας ταυτόχρονα ότι «δεν είμαστε το ίδιο». Τα επιχειρήματα που πρόβαλε στη συνέχεια για να πείσει γι' αυτό τον ισχυρισμό του μόνο μειδιάματα προκαλούν. Γιατί οι μόνες διαφορές που βρήκε μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν ότι η ΝΔ «προειδοποίησε έγκαιρα για την κρίση», «μονιμοποίησε συμβασιούχους που ήταν ρουσφέτια των αντιπάλων της» και ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα που έκανε τα περισσότερα πράγματα αντίθετα από αυτά που είχε υποσχεθεί».

Από μόνη της αυτή η απάντηση του Αντ. Σαμαρά αποτελεί επιβεβαίωση της αλήθειας ότι δεν υπάρχει στρατηγική διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η αλήθεια αυτή γίνεται συνείδηση στον εργαζόμενο λαό μέσα από τη μακροχρόνια εμπειρία από τις «γαλαζοπράσινες» κυβερνήσεις. Το ίδιο επιβεβαιώνεται, εκτός των άλλων, και από τη νέα οικονομική πρόταση που παρουσίασε ο πρόεδρος της ΝΔ στο Ζάππειο την περασμένη Τετάρτη, υπό τον βαρύγδουπο και ψευδεπίγραφο τίτλο «στρατηγική ελπίδας για την έξοδο από την κρίση». Στην πραγματικότητα, η στρατηγική της ΝΔ εμπλουτίζει το μείγμα της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής με μια γενναία δέσμη φιλομονοπωλιακών μέτρων και είναι συμπληρωματική στα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο.

Αυτά τα αντεργατικά μέτρα δεν τα αμφισβητεί στο ελάχιστο η ηγεσία της ΝΔ, γεγονός που αποδεικνύεται περίτρανα και από τη στάση που τηρεί στην πράξη απέναντι στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Το «όχι επί της αρχής» στο Ασφαλιστικό από τη ΝΔ σε καμία περίπτωση δε σημαίνει «όχι» στις διατάξεις - λαιμητόμο των συντάξεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης. Και βέβαια καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ο Αντ. Σαμαράς δεν έκρινε σκόπιμο να μιλήσει στη Βουλή για το Ασφαλιστικό. Οσο για τα μέτρα στήριξης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που πρότεινε στο Ζάππειο, ήδη αποτελούν προτεραιότητες της κυβέρνησης και γι' αυτό απέσπασαν τα εύσημα του πρωθυπουργού.

Μας βρίσκουν σύμφωνους και περιμένουμε τη στήριξή σας και στην πράξη», απάντησε ο Γ. Παπανδρέου, επισημαίνοντας ότι «αυτά (σ.σ. τα μέτρα) αποτελούν άλλωστε και δεσμεύσεις μας, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης». Κανέναν εργαζόμενο, λοιπόν, δεν παραπλανούν οι «διαμαρτυρίες» του προέδρου της ΝΔ ότι το κόμμα του «δεν είναι ίδιο» με το ΠΑΣΟΚ. Ο λαός έχει αποκτήσει πλούσια πείρα, την οποία καλείται τώρα να αξιοποιήσει στο έπακρο. Να καταδικάσει και να τιμωρήσει πολιτικά την κυβέρνηση, τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα που υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική. Είναι όρος απαραίτητος για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Η πρόοδος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΕΣΑ στον όλο χαμό και τις συζητήσεις που γίνονται για την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης μάθαμε ...τι είναι πρόοδος!

Μας το «δίδαξαν» οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, οι οποίοι - με δεδομένη τη βουλευτική τους σύνταξη - μας έκαναν την τιμή να πάρουν το λόγο.

Και φυσικά να ψηφίσουν το περίφημο Ασφαλιστικό. Παρέα με τον Κιλτίδη και την Μπακογιάννη (που πάντα εκτιμούσαν).

Θεώρησαν - φαίνεται - καθήκον τους να ...εξηγήσουν ένα - δυο πραγματάκια στους εργαζόμενους και συνταξιούχους, γιατί ...αρκετά πια άκουσαν όλο αυτόν τον καιρό για την πολιτική τους.

Ετσι, λοιπόν, πληροφορηθήκαμε ότι είναι κάργα προοδευτικό να δουλεύεις 40 χρόνια και να συμπληρώσεις 12.000 ένσημα (αν μπορείς, φυσικά) για να πάρεις 360 ευρώ. Γιατί έτσι, λέει, ...διατηρείται το κοινωνικό κράτος!

Επίσης, μάθαμε ότι το να βγαίνουν στη σύνταξη οι γυναίκες στα 65 είναι προϋπόθεση για τη χειραφέτησή τους και την απελευθέρωσή τους! Να είναι στην παραγωγή βρε! Να δημιουργούν και να ανταγωνίζονται τον ανδρικό πληθυσμό...

Ιδίως, μάλιστα, με την απελευθέρωση των απολύσεων που προωθούν, τη μερική απασχόληση και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, ιδίως οι μητέρες και οι νέες θα βρουν τον «κοινωνικό τους ρόλο»...

Πρόοδος είναι επίσης να αυξάνονται τα όρια ηλικίας ανάλογα με το προσδόκιμο. Να πάνε στα 67, στα 70 και γιατί όχι αύριο στα 75...

Νέος άνθρωπος είναι ο 65άρης. Θα άφηνε το ΠΑΣΟΚ να τον περιθωριοποιήσουμε και να του βάλουμε την ταμπέλα της «τρίτης ηλικίας»; Για να κάθεται σπίτι του να βαριέται και να πάθει κατάθλιψη;

Προφανώς, μετά από όλες αυτές τις περισπούδαστες αναλύσεις, μια επιλογή και μόνο έχουμε: Να πούμε ένα ...μεγάλο «ευχαριστώ» στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ για τα όσα μας προσφέρει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ας περάσουν, λοιπόν, από την κοινωνία να παραλάβουν ...το βραβείο τους!

Οι «δικοί τους» νέοι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επειδή δε βρήκε ο Γ. Παπανδρέου κάποιο νέο να υπερασπιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα που ψηφίστηκε στη Βουλή, κατέφυγε σε έναν ...ανώνυμο και εικονικό. Διάβασε λοιπόν χτες στη Βουλή αποσπάσματα από γράμμα «κάποιου νέου», όπως ο ίδιος τον αποκάλεσε(!), στο οποίο εγκωμιάζεται το Ασφαλιστικό. Οπως είπε, ο νέος αυτός προέρχεται από τη «γενιά των 700 ευρώ». Τι δεν είπε ο πρωθυπουργός; Οτι η «γενιά» αυτή είναι η ονομασία μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης, που καπηλεύεται τη λεγόμενη γενιά των 700 ευρώ, επιχειρώντας να εμφανιστεί ως αυθεντικός εκπρόσωπός της. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μια κίνηση που δεν αντιμάχεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το γεγονός ότι επικαλείται την ΕΕ στις προτάσεις της φτάνει για του λόγου το αληθές. Ετσι δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι η «G700» έχει καταχωρηθεί στο μητρώο εκπροσώπων συμφερόντων της ΕΕ, ότι στον ιστοτόπο που διαθέτουν φιλοξενούν συνεντεύξεις στον Μπ. Παπαδημητρίου του «Σκάι» και αναπαράγουν ως θέσφατα τα άρθρα του Π. Μανδραβέλη, βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και ό,τι πιο αντιδραστικό κυκλοφορεί... Στο άρθρο του ανώνυμου νέου που διάβασε ο Γ. Παπανδρέου το Ασφαλιστικό χαρακτηρίζεται «πρώτη πραγματικά σοσιαλιστική μεταρρύθμιση»(!). Αν ο πρωθυπουργός υποχρεώνεται να καταφεύγει σε τέτοιους υπερασπιστές του Ασφαλιστικού, αυτό αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι ούτε το Ασφαλιστικό ούτε η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει έχουν μέλλον...

Αντιασφαλιστική σύμπλευση στην πράξη

Μόνο τυχαίο δεν ήταν το γεγονός ότι ο Α. Σαμαράς ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που δεν πήρε το λόγο κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για το Ασφαλιστικό. Επρόκειτο βέβαια για συνειδητή επιλογή το μήνυμα της οποίας είναι κάτι παραπάνω από καθαρό. Η ΝΔ μπορεί για καθαρά δημαγωγικούς λόγους να ψηφίζει «όχι επί της αρχής», αλλά στην πράξη ενθαρρύνει την κυβέρνηση να προχωρήσει στην υλοποίηση του αντεργατικού τερατουργήματος, που «τελειώνει» την Κοινωνική Ασφάλιση και μετατρέπει τις συντάξεις σε προνοιακό επίδομα. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη μοναδική δήλωση που έκανε για το Ασφαλιστικό από τη Ρηγίλλης την περασμένη Τρίτη ο πρόεδρος της ΝΔ. Στη δήλωση αυτή δεν ανέφερε λέξη για τη δραστική αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για τα 40 χρόνια κανονικής δουλειάς για πλήρη σύνταξη, ενώ άφηνε σκόπιμα να διαφανεί η συναίνεσή του στη βάρβαρη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για τις μητέρες με ανήλικα, αλλά και στην κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών. Το γεγονός λοιπόν ότι έκρινε σκόπιμο να μην πάρει το λόγο στη Βουλή και να αντιπαρατεθεί, έστω φραστικά, με την κυβέρνηση για τις αντιασφαλιστικές διατάξεις ασφαλώς και αποτελεί ένα δυνατό σινιάλο υπέρ της εφαρμογής του ασφαλιστικού τερατουργήματος. Οι εργαζόμενοι όμως βλέπουν και βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Γι' αυτό γυρίζουν πιο αποφασιστικά την πλάτη στη «νέα ΝΔ», που με ψέματα και λόγια του αέρα πασχίζει να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Εωλα τα αντιαπεργιακά κηρύγματα

Τη στιγμή που χύνονται ροδάνι τα κροκοδείλια δάκρυα της κυβέρνησης, των τουριστικών πρακτόρων, των εφοπλιστών και των παρατρεχάμενών τους περί δήθεν μείωσης της τουριστικής κίνησης, εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων, το ένα μετά το άλλο τα άρθρα στον ξένο Τύπο έρχονται να διαψεύσουν πανηγυρικά αυτούς τους ισχυρισμούς.

Ετσι, μετά τις γερμανικές εφημερίδες, τη σκυτάλη πήρε η ελβετική εφημερίδα «Neue Zurcher Zeitung», δημοσίευμα της οποίας αναπαράγεται στο ΑΠΕ. Εκεί σημειώνεται: «"Οι πελάτες μας κατανοούν πολύ καλά την κατάσταση στην Ελλάδα", δηλώνει η Andrea Mueller από την εταιρεία Kuoni. Την άνοιξη που όλος ο κόσμος μιλούσε για την επικείμενη χρεοκοπία της Ελλάδας και σημειώθηκαν οι πρώτες απεργίες και διαδηλώσεις στη χώρα, παρατηρήθηκε μια βραχύχρονη μείωση ζήτησης των ελληνικών προορισμών, αλλά από τότε οι κρατήσεις έχουν φθάσει στο ίδιο επίπεδο με το 2009, όπως διαβεβαιώνει και ο εκπρόσωπος του TUI, Roland Schmid. Η Prisca Huguenin του Hotelplan δηλώνει ότι η Ελλάδα παραμένει για τους Ελβετούς ένας από τους πέντε δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς μαζί με την Τουρκία, Τυνησία, Αίγυπτο και Κύπρο (...) Οσον αφορά την αναστάτωση που προκαλούν οι απεργίες, οι πελάτες των ελβετικών ταξιδιωτικών πρακτορείων ενημερώνονται εγκαίρως για τις καθυστερήσεις πτήσεων και ούτως ή άλλως οι περισσότερες πτήσεις από την Ελβετία αφορούν "τσάρτερ" που πετούν απευθείας στα νησιά, ενώ οι διαδηλώσεις περιορίζονται στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις και δεν επηρεάζουν τα ελληνικά νησιά».

Ας μην αναζητούν, λοιπόν, τον υπεύθυνο για την όποια μείωση του τουριστικού τζίρου στις απεργίες, αλλά στο γενικευμένο κύμα αντεργατικών αλλαγών που σαρώνει όλους τους λαούς.

Για την ανεργία

Τα όρια και τα αδιέξοδα του σημερινού τρόπου παραγωγής αναδεικνύουν οι απολύσεις που αυξάνονται ραγδαία, ειδικά μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Μεγάλες εταιρείες μέλη πολυεθνικών ομίλων προχωρούν το τελευταίο διάστημα σε απολύσεις, με στόχο να ενισχύσουν τη θέση τους έναντι των ανταγωνιστών τους, να αυξήσουν ή να συγκρατήσουν την κερδοφορία τους, διεκδικώντας για την περίοδο της ανάκαμψης μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα του κοινωνικού πλούτου. Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε π.χ. στη ΦΑΓΕ (όπου ο όμιλος Φιλίππου την ίδια ώρα συνεχίζει τις επενδύσεις και το άνοιγμά του σε άλλες χώρες) ή τη ΣΕΛΜΑΝ (που μετά από την εξαγορά της από την Alpha Wood συνιστούν έναν από τους μεγαλύτερους κολοσσούς ολόκληρης της περιοχής στη βιομηχανία ξύλου), που επίσης κάνουν επενδύσεις στο εξωτερικό. Αλλες φορές πάλι, μέσα σε μια νύχτα μένουν χωρίς δουλειά δεκάδες ή εκατοντάδες εργαζόμενοι με πλήρη μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και αντικαθιστούνται από φτηνά εργατικά χέρια, των οποίων τον αριθμό, τη διάρκεια και τους όρους απασχόλησης η εργοδοσία διαμορφώνει «ευέλικτα», ανάλογα με τα βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα συμφέροντά της.

Η ανεργία (με ή χωρίς ...διαλείμματα) μεγαλώνει, επειδή ο άναρχος τρόπος παραγωγής στον καπιταλισμό οδηγεί αναπόφευκτα στην καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Ενώ, για παράδειγμα, η χώρα μας πληροί τις προϋποθέσεις για τη σημαντική ανάπτυξη της κλωστοϋφαντουργίας (π.χ. ανάπτυξη της κτηνοτροφίας) ή της ναυπηγοεπισκευής (βλ. γεωγραφική θέση Ελλάδας, ανάπτυξη ναυτιλίας, τεχνογνωσία), κλάδων δηλαδή που ικανοποιούν βασικές λαϊκές ανάγκες όπως η ένδυση και οι μεταφορές, σήμερα, όχι μόνο δεν υπάρχει ανάπτυξη αυτών των κλάδων, αλλά οι άνεργοι κλωστοϋφαντουργοί, μεταλλεργάτες από ναυπηγεία, τη Ζώνη κ.τ.λ. πολλαπλασιάζονται. Τεράστιες υποδομές «μαραζώνουν», όπως τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τα οποία η σκέψη είναι να εκποιηθεί το ναυπηγοεπισκευαστικό τμήμα, να σταματήσει δηλαδή εντελώς η κατασκευή πλοίων. Ενώ θα μπορούσε να υπάρχει κρατικός φορέας ναυπηγοεπισκευής, συνδεδεμένος και σχεδιασμένος ενιαία με την ακτοπλοΐα, ώστε στοχοπροσηλωμένα να εντοπίζονται οι ανάγκες στο πόσα και τι είδους πλοία απαιτεί σήμερα η μετακίνηση του πληθυσμού και η μεταφορά των εμπορευμάτων, αλλά και οι αμυντικές ανάγκες της χώρας, και ανάλογα να προχωρά η παραγωγή. Θα μπορούσε, αν υπήρχε κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και κεντρικός σχεδιασμός, αν δηλαδή στόχος της οικονομίας και της κοινωνίας δεν ήταν το μέγιστο ατομικό κέρδος.

Το δικαίωμα των εργαζομένων στη σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα θα «σκοντάφτει» στην αναπόφευκτη περιοδική οικονομική κρίση του καπιταλισμού, στον αδυσώπητο ανταγωνισμό των μονοπωλίων. Να γιατί χρειάζεται αγώνας, που, μαζί με τις άλλες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, θα θέτει ως τελευταίο μέσο άμυνας την προστασία των ανέργων για όσο χρονικό διάστημα είναι άνεργοι. Με επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού των 1.400 ευρώ, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη σε υγεία και σύνταξη. Και λέμε τελευταίο μέσο άμυνας, γιατί η ανεργία στον καπιταλισμό οριστικά δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Γι' αυτό και είναι σήμερα, που περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναδεικνύεται η ανάγκη να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες των εργαζομένων. Η πάλη για το μεροκάματο, για την προστασία των ανέργων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, είναι στενά δεμένη με την πάλη για ριζικές αλλαγές μέχρι το επίπεδο της εξουσίας, κόντρα στα συμφέροντα όσων θέλουν τις λαϊκές ανάγκες έρμαια της ανταγωνιστικότητας.