Πέρασαν μέρες απ' τη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου για τις εκλογικές δαπάνες συνδυασμών και υποψηφίων στις εκλογές για την τοπική διοίκηση, με το οποίο ουσιαστικά καθίσταται απαγορευτικό για έναν εργαζόμενο, έναν άνθρωπο των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να θέσει υποψηφιότητα. Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι θα υπάρχει μόνο για τους οικονομικά ισχυρούς και το δικαίωμα πολιτικής έκφρασης των κομμάτων στις εν λόγω εκλογές καθίσταται αποκλειστικό προνόμιο των αστικών κομμάτων, τα οποία στηρίζουν και στηρίζονται από τα ισχυρά οικονομικά στρώματα της κοινωνίας. Ακόμα εισάγει το σύγχρονο φακέλωμα, καθώς προβλέπει οι οικονομικές ενισχύσεις να κατατίθενται σε τραπεζικό λογαριασμό. Αυτά σαν πρόγευση όσων έπονται με το νέο εκλογικό νόμο και με διακηρυγμένες τις κυβερνητικές προθέσεις το νέο εκλογικό σύστημα να αποτελέσει τη βάση της πλήρους κρατικοποίησης της πολιτικής δράσης, στο όνομα της δήθεν αντιμετώπισης του μαύρου πολιτικού χρήματος.

Για όλα αυτά ούτε κουβέντα δεν ειπώθηκε από κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται σαν «αριστερά». Ούτε απ' τον ΣΥΝ, ούτε απ' τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε απ' τη νεοσύστατη «Δημοκρατική Αριστερά» του Φ. Κουβέλη. Οι βουλευτές της τελευταίας, πάντως, κατέθεσαν χτες μια Ερώτηση στη Βουλή που δεν αφήνει κανένα ερωτηματικό για το πώς θα υποδεχτούν το παραπάνω νομοσχέδιο. Θέμα της Ερώτησής τους η αναθεώρηση του νόμου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Οχυρωμένοι πίσω από μια έκθεση επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης, που διαπιστώνει «αδιαφάνεια στην πολιτική χρηματοδότηση και στον έλεγχο» των κομμάτων και πως «το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο δε διασφαλίζει τη διαφάνεια, ιδιαίτερα κατά τις προεκλογικές περιόδους ούτε ευνοεί την καταγραφή των παντός είδους χορηγήσεων», καταλήγουν να ζητάνε ό,τι και η εν λόγω επιτροπή: Ασφυκτικό έλεγχο των κομμάτων απ' το κράτος! Δηλαδή, «την κατάργηση ανώνυμων κουπονιών δωρεών, τον έλεγχο αποπληρωμής των τυχόν δανείων, τη δημοσίευση της αξίας των υπηρεσιών που παρέχονται στους πολιτικούς από το κράτος, την αύξηση της διαφάνειας σχετικά με λογαριασμούς και πάσης φύσεως δραστηριότητες οργανισμών που συνδέονται με πολιτικό κόμμα, την καθιέρωση ανεξάρτητου ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων, κ.ά.»...

Προβάλλοντας σαν άλλοθι τις αποκαλύψεις οικονομικών σκανδάλων, ρωτούν τον αρμόδιο υπουργό, αν προτίθεται να νομοθετήσει τις προτάσεις της επιτροπής και πότε.

Οχι ότι περιμέναμε τίποτα καλύτερο από κόμματα που σαν «πρόοδο» εννοούν την πλήρη υποταγή στο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μόνο που η «διαφάνειά τους» ανοίγει δρόμο στο φακέλωμα των ανθρώπων για τις πολιτικοϊδεολογικές τους επιλογές, ή στον οικονομικό στραγγαλισμό των κομμάτων που βασική πηγή εσόδων τους είναι η προσφορά των ανθρώπων του μόχθου.