Σάββατο 13 Φλεβάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σκόπιμη θολούρα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι αξιοσημείωτη, αλλά και αξιοθαύμαστη η επιμονή του επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, να καλεί ξανά και ξανά την κυβέρνηση να αποφασίσει με ποιους είναι..! Την κάλεσε για πολλοστή φορά και χτες απ' το βήμα της Βουλής: «Και επιτέλους πρέπει να αποφασίσετε με ποια πλευρά της όχθης είστε. Με τους εργαζόμενους και την κοινωνία ή με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα;». Εχουμε, ωστόσο, βάσιμες υποψίες ότι «τα λέει στη νύφη, να τ' ακούει η πεθερά». Γιατί η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μειωμένη αντίληψη, κάθε άλλο. Συνεπώς πρέπει να έχει καταλάβει, αυτό που έχουν καταλάβει και οι πέτρες σ' αυτόν τον τόπο. Οτι αυτή η κυβέρνηση έχει αποφασίσει πολύ πριν γίνει κυβέρνηση με ποιους θα πάει και όχι ποιους θα αφήσει απλώς, αλλά ποιους θα πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Οι απανωτές εκκλήσεις της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση να πάρει θέση σε ένα δίλημμα που για την ίδια δεν υφίσταται καν, αλλού αποσκοπούν. Να καλλιεργήσουν στο λαό την εντύπωση ότι η κυβέρνηση ταλαντεύεται, ότι η πολιτική της δεν είναι συνειδητή στο πλαίσιο μιας καλά επεξεργασμένης στρατηγικής, αλλά πρόσκαιρη συνέπεια των πιέσεων που δήθεν της ασκούνται. Υποτιμούν βεβαίως το λαό, αλλά αυτό λίγο τους απασχολεί. Εχουν ρόλο να επιτελέσουν.

Συμβουλάτορες της κυβέρνησης

Είναι πράγματι παράλειψη της ελληνικής κυβέρνησης που δεν πακέταρε έναν εκπρόσωπο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να τον πάρει μαζί του στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός σαν συμβουλάτορα, στις διαβουλεύσεις με τους εταίρους του στη λυκοσυμμαχία. Οσο κι να ψάξει η κυβέρνηση, δεν πρόκειται να βρει καλύτερο στήριγμα στην πολιτική της από τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ενας από αυτούς (Π. Σκουρλέτης) δήλωσε τις προάλλες: «Το ζητούμενο για την Ευρώπη είναι η εγκατάλειψη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που διατρέχει τις σημερινές δομές της. Η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης θα έπρεπε να κατατείνει, ώστε να γίνει κατανοητό πως τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι και προβλήματα του συνόλου της ΕΕ. Η προοπτική και το μέλλον της ΕΕ θα κριθεί από την ικανότητά της να απαντήσει στα προβλήματα που θέτει η σημερινή οικονομική κρίση». Για όσους δεν κατάλαβαν, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλεί την ΕΕ να συνειδητοποιήσει ότι η κρίση στην Ελλάδα απειλεί το σύνολο του αντιδραστικού οικοδομήματος, για τη σωτηρία του οποίου κόπτεται. Συστήνει, μάλιστα, στην κυβέρνηση, να πείσει τους εταίρους στην ΕΕ για την ανάγκη να θωρακίσουν την ευρωζώνη, ενισχύοντας την ελληνική καπιταλιστική οικονομία. Τέτοια είναι η πρεμούρα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για το ευρωενωσιακό κατασκεύασμα του κεφαλαίου. Το οποίο κεφάλαιο, για να πάρει ανάσα από την κρίση, δεν μπορεί παρά να μεγαλώσει την αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων.

Οι «αρχές» της ΕΕ

Συμφωνία στις «αρχές της ευρωπαϊκής πρακτικής» διαπιστώθηκε, στη συνάντηση του υφυπουργού Παιδείας Ι. Πανάρετου με τους προέδρους των ΤΕΙ, για το θέμα των λεγόμενων επαγγελματικών δικαιωμάτων και τα «περιβόητα» ΠΔ. Τις «αρχές» αυτές τις γνωρίζουν καλά, από πρώτο χέρι, οι σπουδαστές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Πρόκειται για την αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος, τη λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια προς όφελος των επιχειρήσεων, τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων (οδηγία 36/05) και τη δημιουργία μιας εκπαιδευτικής αγοράς που εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Είναι οι «αρχές» που έχουν διαμορφωτή και κριτή την «αγορά» και στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση και στη δουλειά.

Κατασταλτικά γρυλίσματα...

Παρουσίαση - επίδειξη των αστυνομικών σκύλων περιπολίας έγινε προχτές στις εγκαταστάσεις του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Στα πλαίσια ενίσχυσης των κατασταλτικών μέσων της ΕΛΑΣ για «την ενίσχυση των δράσεων της εμφανούς αστυνόμευσης», 30 σκύλοι θα ενταχθούν στο σύστημα πεζών περιπολιών. Οι πρώτοι έξι ανέλαβαν ήδη «υπηρεσία» και τα συμπαθή τετράποδα θα επικουρούν στο εξής τις δυνάμεις καταστολής στο έργο τους. Ετσι, μετά τα χημικά, τα γκλομπς και τις λαστιχένιες σφαίρες το οπλοστάσιο θα... δαγκώνει πιο αποτελεσματικά τους «ατακτούντες».

Διά Βίου Υποταγή

Είναι «συνήθεια» της ΕΕ και των κυβερνήσεών της να δίνουν «όμορφους» τίτλους στις πολιτικές που εφαρμόζουν, ώστε να καλύπτεται το ουσιαστικό τους περιεχόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πολιτική της «Διά Βίου Μάθησης» (ΔΒΜ), η οποία επιδιώκεται να ενταθεί στην Ελλάδα, μέσω του προσχεδίου νόμου του υπουργείου Παιδείας. Εύλογα μπορεί κανείς να ρωτήσει, γιατί είναι κακό να μορφωνόμαστε διαρκώς. Η διαρκής μόρφωση, όμως, δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική της ΔΒΜ που προωθούν η ΕΕ και η κυβέρνηση. Από τη μια, χτυπούν συνεχώς το δικαίωμα στη βασική μόρφωση για όλο και περισσότερα παιδιά του λαού, χτυπούν το δικαίωμα στη δουλειά κι, από την άλλη, υπόσχονται τάχα «Διά Βίου Μάθηση»! Για την ΕΕ, η πολιτική της «Διά Βίου Μάθησης» είναι στρατηγική επιλογή, που συνδέεται με τους στόχους του κεφαλαίου για την οικονομία και την εργασία, μέσω μιας διαρκούς κατάρτισης, σύμφωνα με τις ανάγκες της «αγοράς», προκειμένου να έχουν φτηνούς εργαζόμενους.

Τα παραδείγματα από άλλες χώρες της ΕΕ, όπου η συμμετοχή σε προγράμματα «Διά Βίου Μάθησης» είναι μεγάλη, δείχνουν ότι ούτε η ανεργία έχει μειωθεί, ούτε οι εργαζόμενοι έχουν αποκτήσει ολόπλευρη μόρφωση. Θα ήταν, άλλωστε, παράλογο το κεφάλαιο, «ξαφνικά», να μην ενδιαφέρεται για τα κέρδη του και να μας «χαρίζει» ώρες μόρφωσης! Αλλος είναι ο σχεδιασμός. Χωρίζουν την εκπαίδευση σε τρεις μορφές μάθησης (τυπική, μη τυπική και άτυπη) και προσπαθούν να προσαρμόσουν απόλυτα κάθε είδους γνώση των εργαζομένων με την παραγωγή, όπως την ορίζουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών του κάθε κλάδου. Παράλληλα, εξασφαλίζουν τη δυνατότητα «κινητικότητας» και «ευελιξίας» των εργαζομένων από κλάδο σε κλάδο, αλλά και κρύβουν την ανεργία εντάσσοντας τους ανέργους σε διάφορα σεμινάρια ψευτοκατάρτισης για λίγα ευρώ.

Ακόμα χειρότερα, θέλουν να πείσουν τον άνεργο ότι ο ίδιος ευθύνεται για την κατάστασή του κι ότι τάχα μπορεί να τη διορθώσει κυνηγώντας διαρκώς καταρτίσεις και πιστοποιήσεις. Στο προσχέδιο του υπουργείου σημειώνεται, άλλωστε, ότι στόχος είναι η «διασύνδεση των επιμέρους μορφών της εκπαίδευσης και κατάρτισης». Αυτό σημαίνει ότι το πτυχίο (τυπική εκπαίδευση) με τα μαθήματα ξένων γλωσσών (μη τυπική εκπαίδευση) και η συμμετοχή σε μια ΜΚΟ (άτυπη μάθηση) θα αποτελούν ένα σύνολο, το οποίο θα αξιολογείται από τις επιχειρήσεις, για την πρόσληψη ή τη διατήρηση εργασίας.

Ολη η λογική της «Διά Βίου Μάθησης» δεν αφορά μόνο τη ζωή του εργαζομένου στη δουλειά του, αλλά στοχεύει συνολικά στη συνείδησή του, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Το σχολείο, η Ανώτατη Εκπαίδευση, τα κοινωνικά και προσωπικά ενδιαφέροντα, ο ελεύθερος χρόνος πρέπει να προσηλώνονται σε έναν και μοναδικό στόχο: Πώς θα μαζέψω πιστωτικές μονάδες, για να μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες της «αγοράς». Ο «ευέλικτος» εργαζόμενος δεν πρέπει να σκέφτεται σύνθετα, αλλά να θεωρεί ότι η ζωή του και η βελτίωσή της κινείται γύρω από τα κέρδη της επιχείρησης και την «ανταγωνιστικότητα» της καπιταλιστικής οικονομίας. Με λίγα λόγια, ζητούν Διά Βίου Υποταγή.


Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ

Το παραμύθι της Ευρωπαϊκής Ενωσης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ καλά, το ...γοτθικό παραμύθι που μας σερβίρουν έχει ως εξής: Στο ρόλο της «Πριγκίπισσας» είναι η Ελλάδα, στο ρόλο του «Καλού Ιππότη» η Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ρόλο του «Δράκου» οι ...«διεθνείς αγορές» που θέλουν να μας φάνε.

Ομως, ο «Καλός Ιππότης» ήρθε την τελευταία στιγμή, φόβισε τον «Δράκο» και εμείς προς στιγμή σωθήκαμε. (Αν και η διάσωση ήταν με το αζημίωτο, αφού τώρα έρχεται η ώρα των «βαθιών τομών», δηλαδή των αντιλαϊκών μέτρων).

Η απορία που θα μας μείνει, όμως, έχει να κάνει με το ...ποιες είναι αυτές οι άγνωστες «διεθνείς αγορές». Δηλαδή, οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους;

Κι αν έχουν, πώς γίνεται αυτοί που μας απειλούν να είναι και οι ίδιοι που μας σώζουν; Δεν σας μοιάζει λιγότερο με παραμύθι και περισσότερο με ιστορία ...«νονών» της νύχτας αυτή η υπόθεση;

Προφανώς, έτσι είναι τα πράγματα και το μόνο διακύβευμα που υπάρχει είναι το πώς θα κερδίσουν τα μονοπώλια και θα χάσουν ακόμη περισσότερο οι εργαζόμενοι. Κι εκεί ακριβώς πάει το πράγμα και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, συνεχίζει την ...εποικοδομητική κριτική του και λέει ότι η κυβέρνηση μόνον περιστέλλει το έλλειμμα και δεν τονώνει την αγορά!

Δηλαδή, κάνει μόνο περικοπές κατά των εργαζομένων, ενώ δεν προχωράει την ίδια στιγμή σε παροχές στο κεφάλαιο!

Περισσότερο ...ζηλεύει ο Αντ. Σαμαράς, φοβόμαστε, παρά κάνει κριτική. Σε τελική ανάλυση, μόνον 4 μήνες είναι στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει προλάβει να τα δώσει (ακόμη) όλα στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ομως, συνεχίζει πιστά σε αυτήν την κατεύθυνση, οπότε ας μην αγχώνονται τόσο εκεί στη ΝΔ.


Γρηγοριάδης Κώστας

Αντιλαϊκός τυφώνας δίχως τέλος

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόλις τρία εικοσιτετράωρα πέρασαν από το πακέτο των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση το απόγευμα της περασμένης Τρίτης και ήδη άρχισε η προετοιμασία του εδάφους για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Μετά το ξεθεμέλιωμα του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, τη δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων και τη νέα φοροεπιδρομή, άρχισαν οι «διαρροές» για νέα μέτρα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ, η κατάργηση του 14ου μισθού ή του δώρου του Πάσχα, το ξεπούλημα σε ό,τι έχει απομείνει στο Δημόσιο και οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ. Είναι φανερό ότι το «πακέτο» της περασμένης Τρίτης ήταν μια «πρώτη δόση» στην αντιλαϊκή επίθεση, η οποία θα είναι διαρκής και συνεχώς πιο βάρβαρη. Αλλωστε, το επιβεβαίωσαν με κάθε επισημότητα οι ηγέτες της ΕΕ με την απόφαση που πήραν προχτές στις Βρυξέλλες, όσο και ο Γ. Παπανδρέου που δεσμεύτηκε ότι θα πάρει όποια (αντιλαϊκά) μέτρα χρειαστεί για να «εξευμενιστούν» οι αγορές.Το συμπέρασμα για τους εργαζόμενους είναι ολοφάνερο: Δεν πρόκειται να αφήσουν τίποτα όρθιο από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των περασμένων δεκαετιών, αν δε συναντήσουν απέναντί τους την οργανωμένη δύναμή τους, την έμπρακτη αποφασιστικότητά τους να μην υποστούν καμία θυσία για την πλουτοκρατία. Κυρίως, πρέπει να τους δώσουν να καταλάβουν ότι δεν φοβούνται το μαύρο μέτωπο...

Επιλογή «βάσει σχεδίου»...

Εχουν αρχίσει να το παραδέχονται δειλά δειλά τα στελέχη της προηγούμενης γαλάζιας διακυβέρνησης ότι η επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για να περάσει τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ήταν «βάσει σχεδίου» και υπαγορευμένη από τα στρατηγικά σχέδια της αστικής τάξης. «Αυτό που δεν έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου τους τελευταίους 4-5 μήνες, αποδεικνύει πόσο αδύνατο θα ήταν να το κάνει η κυβέρνηση των 151 βουλευτών του Κώστα Καραμανλή», δήλωσε χαρακτηριστικά χτες (στον Realfm) ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευ. Αντώναρος, αποδεχόμενος έτσι την ανάγκη αλλαγής βάρδιας στο τιμόνι της εξουσίας. Το πρόβλημα βέβαια της κυβέρνησης της ΝΔ δεν ήταν η οριακή αυτοδυναμία των 151 εδρών, άλλωστε ποτέ κανένας γαλάζιος βουλευτής δεν καταψήφισε οποιοδήποτε αντιλαϊκό μέτρο ή νομοσχέδιο. Πρόβλημα επίσης δεν αντιμετώπισε σε καμία στιγμή από την «αντιπολίτευση» του ΠΑΣΟΚ, αφού πάντα στήριζε και πλειοδοτούσε επί της ουσίας στην αντιλαϊκή πολιτική. Το πρόβλημα ήταν ότι βρισκόταν στη δεύτερη τετραετία και είχε φθαρεί από την διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής, πράγμα που δεν της επέτρεπε να φέρει σε πέρας μια τόσο δύσκολη αποστολή. Γι' αυτό επελέγη το ΠΑΣΟΚ, το οποίο βέβαια γνώριζε πολύ καλά όχι μόνο την κατάσταση της οικονομίας αλλά και τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που έπρεπε να πάρει. Και αυτό ακριβώς επιχειρεί εδώ και τέσσερις μήνες αναγορεύοντας ως «πατριωτικό καθήκον», «να αποδείξουμε στην πράξη ότι αξίζουμε την εμπιστοσύνη και την πίστη που σήμερα μας δείχνουν οι εταίροι μας», όπως είπε χτες ο Γ. Παπανδρέου...

Συνειδητή εξαπάτηση και αποπροσανατολισμός

Ο πόνος έπιασε τα αστικά μέσα ενημέρωσης για το καθεστώς της σύνδεσης του αφορολόγητου ορίου με την προσκόμιση μεγάλου ύψους αποδείξεων (ανέρχονται στο 30% του εισοδήματος), αν κρίνουμε από τους πρωτοσέλιδους τίτλους μεγάλης κυκλοφορίας - φιλοκυβερνητικών - εφημερίδων, αλλά και από την περίοπτη θέση που προβλήθηκε το σχετικό θέμα από τα τηλεοπτικά κανάλια.

Η προβολή του συγκεκριμένου θέματος, σε άλλες στιγμές, θα ήταν απόλυτα φυσιολογική και καθόλου μεμπτή. Μα να αναγάγεις σήμερα το θέμα των αποδείξεων σε μείζον θέμα, τη στιγμή που ξεθεμελιώνεται ο κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης, με τα άκρως αντιδραστικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τότε όντως υπάρχει πρόβλημα. Να αναδεικνύεις το θέμα των αποδείξεων, και να «θάβεις» τη βίαιη επίθεση που εξαπέλυσε πάλι η κυβέρνηση κατά του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, μέσα από την αύξηση των έμμεσων φόρων, τότε ελέγχεσε για τις επιδιώξεις σου. Το να μην αναδεικνύεις ότι η υποχρεωτικότητα των αποδείξεων επιβάλλεται με τη φοροαφαίμαξη αν δεν τις έχεις και το γεγονός ότι τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να αγοράζουν για να έχουν αποδείξεις, αυτό είναι συγκάλυψη. Μόνο που δε μας είπαν ότι μέσω των αποδείξεων, άρα του εκβιασμού για αγορές, θα αναθερμανθεί η οικονομία.

Τα αστικά μέσα ενημέρωσης, εν χορδαίς και οργάνω, επιχειρούν να παραπλανήσουν και να εξαπατήσουν συνειδητά τον ελληνικό λαό, αναδεικνύοντας το έλασσον σε μείζον. Πιστεύουν ότι με την παραπληροφόρηση θα κατευνάσουν τη λαϊκή οργή από τα ιταμά κυβερνητικά μέτρα. Είναι οικτρά γελασμένοι και οι ιδιοκτήτες τους - οι οποίοι ανήκουν στο σκληρό πυρήνα της μεγαλοαστικής τάξης - και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία λειτουργεί σαν πιστή θεραπαινίδα υπέρ των συμφερόντων τους. Και θα το διαπιστώσουν πολύ σύντομα...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αντιλαϊκή λυκοσυμμαχία

Την επομένη της άτυπης Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, η κυρίαρχη προπαγάνδα διαμορφώνεται με βάση τα παρακάτω - λίγο έως πολύ - συνθήματα: Η ΕΕ έσωσε την Ελλάδα. Αρα, η ΕΕ είναι μια ένωση της αλληλεγγύης, που στα δύσκολα της κάθε χώρας επεμβαίνει και δίνει λύσεις. Η Ελλάδα ανέκτησε την εμπιστοσύνη της ΕΕ και των αγορών, με τη δέσμευση ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας. Η Ελλάδα μπήκε σε τριπλή επιτήρηση και απώλεσε μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Αρα, πρέπει όλοι να δεχτούμε τις νέες θυσίες στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας για να βγει η Ελλάδα από την επιτήρηση και να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία. Αυτό είναι το «πατριωτικό καθήκον» στις μέρες μας, λέει η κυβέρνηση.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα και πρόκληση απέναντι στο λαό. Η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να εξωραΐσουν την ΕΕ, προσδίδοντάς της χαρακτηριστικά αντίθετα από εκείνα που στην πραγματικότητα έχει. Καμιά βοήθεια δεν πήραν οι εργαζόμενοι και ο λαός της Ελλάδας από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η ενσωμάτωση της χώρας σ' ένα διακρατικό ιμπεριαλιστικό σχηματισμό και με δεδομένη την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης κάνει πιο επιθετικό το κεφάλαιο σε μια χώρα σε υποδεέστερη θέση στο σύστημα, λόγω και των μεγαλύτερων δυσκολιών εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας, συγκριτικά με ισχυρότερες οικονομίες. Είναι τουλάχιστον γελοία τα περί «επιτήρησης». Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι αυτές που αποδέχτηκαν στο σύνολό του το παιχνίδι της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας για να κερδίσει η αστική τάξη.

Το ελληνικό κεφάλαιο βγήκε κερδισμένο από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά του, επειδή ακριβώς επιταχύνθηκε η ανατροπή θεμελιωδών εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα η εργατική δύναμη να γίνει ακόμα πιο φτηνή. Αυτό έλεγαν το Μάαστριχτ και η Λισαβόνα, αυτό λέει και η Στρατηγική του 2010 που έρχεται να την αντικαταστήσει. Εκανε εξαγωγές κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του αδυσώπητου ανταγωνισμού και της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, μεγάλωσε η απόσταση ανάμεσα στο κεφάλαιο των οικονομικά ισχυρών κρατών - μελών και της ελληνικής αστικής τάξης. Πάνω σ' αυτήν την πραγματικότητα διεξάγονται και οι διαβουλεύσεις για τη δήθεν «βοήθεια» προς την Ελλάδα.

Τι πέτυχε η άτυπη Σύνοδος; Από τη μια, πρόσφερε ένα ισχυρό μαστίγιο στην ελληνική κυβέρνηση να προωθήσει προαποφασισμένες ανατροπές. Με αυτόν τον τρόπο θα φτηνύνει κι άλλο η εργατική δύναμη και θα εξοικονομηθούν χρήματα στον κρατικό κορβανά που θα πάνε για την ενίσχυση του ελληνικού και διεθνικού κεφαλαίου. Από αυτές τις ανατροπές, στο πλαίσιο της «ενιαίας αγοράς», θα βγει κερδισμένο το σύνολο των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Από την άλλη, στο όνομα μιας ενδεχόμενης δανειοδότησης της χώρας από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της ΕΕ, η Ελλάδα δεσμεύτηκε για ισχυρά ανταλλάγματα. Η πρώτη παρτίδα αφορά στα εξοπλιστικά προγράμματα και την αθρόα χρηματοδότηση της γαλλογερμανικής στρατιωτικής βιομηχανίας.

Αυτή είναι η «πολιτική συμφωνία», στην οποία κατέληξαν στις Βρυξέλλες οι «27». Και δε χρειάζεται να διαβάσει κανείς πίσω από τις λέξεις για να καταλάβει ότι τίποτα καλό δεν προέκυψε για τον ελληνικό λαό από την άτυπη Σύνοδο Κορυφής. Αυτό πρέπει να ριζωθεί βαθιά στη λαϊκή συνείδηση. Η κοροϊδία, η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί να πυροδοτήσουν μαζικές ταξικές αντιδράσεις. Πατριωτικό καθήκον είναι η πραγματοποίηση των λαϊκών συμφερόντων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ