Τρίτη 30 Σεπτέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αγωνιούν για τον ανταγωνισμό!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξαφνικά, το ΠΑΣΟΚ έστρεψε το βλέμμα του στις διαφημίσεις των κολεγίων. Πέντε βουλευτές του κατέθεσαν σχετική Ερώτηση στον υπουργό Παιδείας για τις παραπλανητικές διαφημίσεις.

Εχουν ξεχάσει, βέβαια, ότι τα κολέγια γιγαντώθηκαν επί των ημερών τους. Εχουν ξεχάσει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, είναι από τους πρώτους που «βάφτισαν» ιδιωτικά πανεπιστήμια τα διάφορα ψευτοκολέγια που λειτουργούν στη χώρα μας. Εχουν ξεχάσει, επίσης, ότι ο νόμος για τα κολέγια ήρθε να προετοιμάσει το έδαφος για την οδηγία της ΕΕ που τσακίζει πτυχία και επαγγελματικά δικαιώματα, την οποία οδηγία το ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητεί και δεν αντιπαλεύει.

Ποιο είναι το πρόβλημά τους λοιπόν, με τις διαφημίσεις των κολεγίων;

Λένε στο κείμενο της Ερώτησης: «Πολλές επιχειρήσεις στο χώρο της "Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης" αγνοούν τις συστάσεις, παριστάνουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα χωρίς να είναι, πωλούν πανάκριβες υπηρεσίες με παραπλανητικό τρόπο, αλλοιώνοντας τον ανταγωνισμό και υφαρπάζοντας μέρος του ήδη περιορισμένου οικογενειακού προϋπολογισμού».

Το πραγματικό πρόβλημά τους, δηλαδή, είναι η αλλοίωση του ανταγωνισμού. Τα περί «αρπαγής του λαϊκού εισοδήματος» είναι τσάμπα δάκρυα. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορεί να υπάρχει ελεύθερος ανταγωνισμός και κερδοσκοπία, χωρίς αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος.

Οψιμες και υποκριτικές αντιδράσεις

Ξεπερνούν τα όρια της πιο ωμής υποκρισίας οι αντιδράσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ κατά του χαρατσιού των διοδίων, τη στιγμή που: Οταν το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση υπέγραψε και ψήφισε τις ληστρικές συμβάσεις για την Αττική Οδό και τη ζεύξη Ρίου - Αντιρρίου. Αλλά και τώρα που είναι αντιπολίτευση, οι βουλευτές του ψήφισαν «και με τα δύο χέρια» τις συμβάσεις για την παράδοση του εθνικού οδικού δικτύου στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, με αποτέλεσμα να έχουμε τις υπέρογκες αυξήσεις στα χαράτσια.

Τα όρια του εμπαιγμού, όμως, αγγίζουν και οι όψιμες αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καλεί τους οδηγούς να μην πληρώνουν τα αυξημένα διόδια σε δρόμους, όπως η εθνική οδός Κορίνθου - Πατρών, επειδή, λέει, η ΕΕ με την οδηγία της 62/1999 επιτρέπει την επιβολή διοδίων μόνο σε αυτοκινητόδρομους που είναι ολοκληρωμένοι και ασφαλείς...

Δηλαδή, τι σημαίνει αυτό: Οτι όταν ολοκληρωθούν οι αυτοκινητόδρομοι - με τα χρήματα βέβαια του ελληνικού λαού, γιατί οι μεγαλοεργολάβοι δε συμβάλλουν ούτε με το 5% στο κόστος - ο λαός πρέπει να πληρώνει τα πανάκριβα διόδια, που αναμένεται να φτάσουν τα 8 λεπτά το χιλιόμετρο; Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με αυτή τη ληστεία σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος; Μάλλον ναι...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργώντας και σ' αυτήν την περίπτωση ως δεκανίκι του συστήματος δεν τολμά ούτε καν να ψελλίσει: «Να καταργηθούν όλα τα διόδια. Να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση χωρίς χαράτσια πουθενά».

Είπαμε, να κάνουμε αντιπολίτευση στα λόγια, αλλά να μην το παρακάνουμε κιόλας...

Νέο φορτίο με παλιές αιτίες

Το νέο φορτίο των χρεών των νοσοκομείων προς τις φαρμακοβιομηχανίες με 3 δισ. ευρώ - συν τα 1,5 δισ. ευρώ προς τους προμηθευτές άλλων υλικών - αποκαλύπτει πως η υγεία των λαϊκών στρωμάτων συνθλίβεται μεταξύ της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της ασύδοτης δράσης των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας.

Η κυβέρνηση - όπως και οι προηγούμενες - έχει περιορίσει την κρατική χρηματοδότηση στα δημόσια νοσοκομεία για λειτουργικές δαπάνες σε μονοψήφιο ποσοστό, μεταθέτοντας τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων σε ποσοστό κοντά στο 85% στα ασφαλιστικά ταμεία, που δεν έχουν να πληρώσουν και αυτή τη στιγμή χρωστούν στα νοσοκομεία πάνω από 2 δισ. ευρώ. Επίσης η φαρμακοβιομηχανία κοστολογεί ανεξέλεγκτα τα φάρμακα και υποκαθιστά τα παλιά με «νέα» φάρμακα - που διαφέρουν μόνο στην ονομασία από τα παλιά, αλλά έχουν πολλαπλάσιες τιμές - μέχρι και 80 φορές πάνω από τα παλιά!

Ετσι δημιουργείται ο «φαύλος κύκλος των χρεών» που σε κάθε περίπτωση οδηγούν τα λαϊκά στρώματα σε άγρια χαράτσια στην ώρα της ανάγκης, καθώς πληρώνουν από την τσέπη τους κοντά στα μισά από τις συνολικές δαπάνες Υγείας στη χώρα μας. Σε όλες πάντως τις περιπτώσεις, η κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας παραμένει σε υψηλά επίπεδα, με μέση αύξηση των εσόδων το 2007 κατά 14,5% και με τα καθαρά κέρδη βελτιωμένα «με εντυπωσιακό μέσο ρυθμό της τάξης του 30,8%», όπως λένε και μελέτες των ίδιων των επιχειρηματιών. Για άλλη μια φορά προκύπτει η ανάγκη και είναι υπόθεση του λαϊκού κινήματος να το διεκδικεί, το φάρμακο να παρέχεται δωρεάν σε όλους, από μια φαρμακοβιομηχανία που θα είναι κρατικής ιδιοκτησίας. Πρέπει να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στο φάρμακο, όπως και στον τομέα Υγείας.

Δεν εξανθρωπίζεται

Μπορεί ο καπιταλισμός να εξανθρωπιστεί; Το ερώτημα δεν είναι μόνο θεωρητικό, αλλά έχει και άμεσες πολιτικές αναφορές, καθώς μία σειρά πολιτικών δυνάμεων, κυρίως από τον ευρύτερο σοσιαλδημοκρατικό χώρο (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κλπ.), διαπιστώνουν πως υπάρχουν άγριος καπιταλισμός και ακραία φτώχεια. Και «καταγγέλλουν» γι' αυτό το νεοφιλελεύθερο εκτροχιασμό του συστήματος, προτείνοντας μεταρρυθμίσεις, οι οποίες, όταν θα εφαρμοστούν, θα δημιουργήσουν συνθήκες ήπιου καπιταλισμού και εξάλειψης της φτώχειας για το λαό. Αν είναι δυνατόν! Βεβαίως, αυτό που προβάλλουν δεν είναι η εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά η άμβλυνσή τους, λες και οι καπιταλιστές θα παραχωρήσουν μέρος των κερδών τους προκειμένου να αντιμετωπιστεί η φτώχεια...

Στη λογική αυτή κινείται η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για εφαρμογή πολιτικών αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των φτωχότερων κοινωνικά τάξεων και στρωμάτων, αλλά και το σύνθημα που προβάλλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη». Το θεωρητικό και πολιτικό αυτό ζήτημα δεν είναι σημερινό, καθώς παρουσιάστηκε μαζί με την εμφάνιση του εργατικού κινήματος το 19ο αιώνα και είχε διατυπωθεί με το ερώτημα: Ανατροπή ή μεταρρύθμιση του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης; Το επαναστατικό ρεύμα μέσα στο εργατικό κίνημα, από την εποχή εκείνη, είχε ξεκάθαρη θέση, ότι οι πολιτικές μεταρρυθμίσεων του καπιταλισμού δεν οδηγούν στην εξάλειψη της ανεργίας και της φτώχειας, ούτε στην εξάλειψή του. Αντίθετα, οι ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις διακήρυτταν τα ίδια που λένε οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες παντός είδους.

Η προβολή τέτοιων διλημμάτων και εξωπραγματική είναι, αλλά και επικίνδυνη για τα λαϊκά στρώματα, τα οποία εθίζονται στις λογικές του λιγότερο κακού και της έκπτωσης των διεκδικήσεων για την κάλυψη των αναγκών τους. Η προβολή της χυδαίας εν τέλει πολιτικής θέσης από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, για εξωραϊσμό του καπιταλιστικού συστήματος, και ότι αρκεί γι' αυτό να έρθουν αυτές οι δυνάμεις στην πολιτική εξουσία για να επανακαθορίσουν επί το φιλολαϊκότερον τις σχέσεις κεφαλαίου - εργασίας, είναι ανεφάρμοστη, εξωπραγματική και επικίνδυνη.

Ο καπιταλισμός, από τη φύση του, είναι εκείνο το ταξικό εκμεταλλευτικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, στο οποίο οι εκμεταλλεύτριες τάξεις ζουν από την απλήρωτη εργασία των εργαζόμενων τάξεων. Η συσσώρευση κεφαλαίου είναι μια συνεχόμενη ιστορία άγριων και φρικιαστικών εγκλημάτων σε βάρος της εργατικής τάξης, λαών ολόκληρων, οι οποίοι λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν, προκειμένου να επικρατήσουν - διά πυρός και σιδήρου - οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Στην προκειμένη περίπτωση, τι μπορούν να μεταρρυθμίσουν οι ...ανθρωπιστές του συστήματος όταν η ίδια η εκμεταλλευτική δράση του κεφαλαίου απαιτεί και προϋποθέτει την ίδια ακριβώς πολιτική κατά της εργατικής τάξης και ολόκληρων λαών και στις μέρες μας;

Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο είναι το συνώνυμο της πιο ωμής και απροκάλυπτης βίας και της σήψης ενός ιστορικά ξεπερασμένου κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Η βία του κεφαλαίου είναι σήμερα διάχυτη παντού. Στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία, αλλά και στο εσωτερικό των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών, όπου, με πρόσχημα την ...καταπολέμηση της τρομοκρατίας, θεσπίστηκαν πρωτοφανή μέτρα περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων. `Η πιστεύουν οι «εξανθρωπιστές» του συστήματος ότι η βίαιη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων οφείλεται σε μερικούς θερμοκέφαλους νεοφιλελεύθερους, και όχι στην εξυπηρέτηση των ενδότερων αναγκών του ίδιου του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης; Ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται, αλλά ανατρέπεται.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Πολιτική - ναρκοπέδιο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βρεγμένοι μέχρι το κόκαλο, φοβισμένοι, σύρθηκαν στο χώμα για να κρυφτούν στους θάμνους ώστε ν' αποφύγουν τις περιπολίες του Στρατού. Λίγο ήθελαν ακόμη για να βγουν σε κάποιο προσιτό σημείο, τα φώτα του κοντινού χωριού θα αποτελούσαν τον «οδηγό» τους. Ο μεταφορέας τούς είχε εφοδιάσει με έναν πρόχειρο χάρτη που θα τους έβγαζε στην Ελλάδα. Σηκώθηκαν και συνέχισαν να περπατούν αργά και προσεκτικά. Ξαφνικά ακούστηκε εκκωφαντικός κρότος. Ο πρώτος διαμελίστηκε από την έκρηξη της νάρκης. Η αγωνία τούς κυρίευσε. Η καρδιά τους πήγαινε να φύγει από τη θέση της. Ναρκοπέδιο! Προσπάθησαν να γυρίσουν πίσω τρέχοντας. Δεύτερη έκρηξη. Ουρλιαχτά αγωνίας. Τρίτη έκρηξη. Τέταρτη έκρηξη. Τέσσερις άνθρωποι έπεσαν νεκροί σε ναρκοπέδιο στο τριεθνές του Εβρου, στις Καστανιές.

Τέσσερις «παράνομοι» μετανάστες από αυτούς που κατά χιλιάδες μαζεύονται στα σύνορα των χωρών της ΕΕ, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους πολέμους και την ανέχεια των πατρίδων τους. Από τους πολέμους που προκαλούν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο των 11.000 ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να έρθουν στην Ευρώπη - «φρούριο». Ενα «φρούριο» που θα θωρακιστεί περισσότερο για να αντιμετωπίσει τους εξαθλιωμένους του ιμπεριαλισμού...


Γρηγοριάδης Κώστας

Ο λαός θυμάται

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν πιστεύετε ότι το εργατικό λαϊκό κίνημα έχει μακρά ιστορία, που χάνεται πολύ πίσω στο χρόνο, σπουδαίες στιγμές και νίκες, μάλλον κάνετε λάθος. Οποιος άκουσε την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο Φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματός του, πληροφορήθηκε ότι η ιστορία του κινήματος ξεκινά απ' τη Γένοβα το 2001 όπου όπως ισχυρίστηκε «τότε που για πρώτη φορά, το παγκόσμιο πολύχρωμο αυτό κίνημα έβαλε στην ατζέντα του την κοινωνική ανυπακοή, την αξία της έμπρακτης συμβολικής αντίστασης (...). Από τότε, κάθε ενέργεια κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής, από την πιο μεγάλη μέχρι την πιο μικρή, έχει την αναφορά της στη Γένοβα».

Κοντή μνήμη έχουν όπου τους συμφέρει. Και απύθμενο θράσος να διαγράφουν μια ένδοξη ιστορία αγώνων που μπροστά τους η Γένοβα ήταν κάτι πολύ μικρό, απλά και μόνο γιατί οι ίδιοι απουσιάζουν απ' αυτούς ή το περιεχόμενό τους δεν ταίριαζε με τα «ανανεωτικά» τους προτάγματα. Ας μη θεωρούν όμως ότι ο λαός έχει κοντή μνήμη. Ο λαός θυμάται. Και στις μνήμες του δεν υπάρχει καμία εικόνα «μπαρουτοκαπνισμένου» ΣΥΝ, όπως επιχείρησε να τον εμφανίσει ο Αλ. Τσίπρας. Στις μνήμες του λαού δεν υπάρχει καμία πορεία του «κόντρα στο ρεύμα», καμία «ανατροπή των δεδομένων» απ' τον ΣΥΝ, υπάρχουν στάσεις όχι «κριτικές απέναντι στα πράγματα» όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, αλλά στάσεις αποδοχής σε πράγματα βαθιά αντιλαϊκά όπως το Μάαστριχτ, ο «ευρωμονόδρομος», η ΟΝΕ και άλλα ων ουκ έστιν τέλος. Ας μην προκαλούν λοιπόν οι ΣΥΝοδοιπόροι του κυρίαρχου ρεύματος.

Ιδιος ρόλος και αποστολή

Ασφαλώς και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός του Κ. Καραμανλή ότι «ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους στην Ευρώπη είναι σημαντικός» και πως «το ευρωπαϊκό κοινωνικό υπόδειγμα ή μοντέλο έχει διαφορά από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών, παρέχοντας στους Ευρωπαίους πολίτες αποτελεσματικότητα αλλά και μεγαλύτερη ασφάλεια». Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του κράτους είναι ίδιος τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ, δηλαδή λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων, τσακίζοντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Το λιγότερο ή περισσότερο κράτος μικρή σημασία έχει, αφού δεν αλλάζει στο ελάχιστο στον ταξικό ρόλο και αποστολή του. Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασε, για παράδειγμα, στη χρηματοπιστωτική κρίση και στις δύο όχθες του Ατλαντικού «κρατικοποιώντας» τις ζημιές των τραπεζικών κολοσσών και μεταφέροντας το λογαριασμό στην κοινωνία, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα. Και αν για ιστορικούς και κυρίως πολιτικούς λόγους (διάβαζε Σοβιετική Ενωση) μεταπολεμικά το κράτος στη Δυτ. Ευρώπη είχε «απλωθεί» στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, το Ασφαλιστικό, την Υγεία, την Παιδεία κ.ά., η τάση αυτή έχει αντιστραφεί θεαματικά τις τελευταίες δεκαετίες και η ΕΕ, μέσω της Στρατηγικής της Λισαβόνας, φιλοδοξεί να «μοιάσει» με τις ΗΠΑ και ήδη σχεδόν το έχει επιτύχει...

Ανιστόρητοι αντικομμουνιστές

«Γενοκτονία» του ουκρανικού λαού από τα «σταλινικά στρατεύματα» ανακάλυψε ο Τ. Καραμάριος, βουλευτής Ρόδου της ΝΔ - έτσι χαρακτήρισε το λιμό της περιόδου 1932-33 σε εκδήλωση της Ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα που έγινε στις 22/9 στη Στοά του Βιβλίου - ευθυγραμμιζόμενος με τα λογής κατευθυνόμενα αντικομμουνιστικά κέντρα αναθεώρησης της Ιστορίας και συκοφάντησης του σοσιαλισμού και του αντιστασιακού κινήματος. Μάλιστα, ευχήθηκε, παρά τις δυσκολίες, όπως είπε, να αναγνωριστεί αυτό το τραγικό γεγονός. Και σ' ανώτερα! Του αξίζει μια θέση πλάι στους δύο ευρωβουλευτές της ΝΔ και τον άλλον του ΛΑ.Ο.Σ. που ψήφισαν τη χυδαία αντικομμουνιστική δήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο που εξισώνει το φασισμό με το σοσιαλισμό. `Η, πιο σωστά, του αξίζει, καθώς και στην πολιτική που πρεσβεύει αυτός και ο φορέας του, να τους στείλει ο λαός στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πανεξόρμηση

Οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ, μέλη και φίλοι, μπήκαν ήδη σε δράση για την οργάνωση της προσυνεδριακής διαδικασίας, επιστρατεύοντας όλες τους τις δυνάμεις ώστε να «κλειδωθεί» η βεβαιότητα πως, όπως σε κάθε προηγούμενο Συνέδριο, και σ' αυτό που θα αρχίσει στις 18 Φλεβάρη του 2009, θα φτάσουμε έχοντας αφομοιώσει τα προσυνεδριακά ντοκουμέντα, έχοντας συμβάλει στον προσυνεδριακό διάλογο, έχοντας πρωτοστατήσει στο άνοιγμα μιας πλατιάς γόνιμης συζήτησης πάνω σ' αυτά, με ολόκληρο τον ελληνικό λαό, κάνοντάς τον γνώστη της πολιτικής μας πρότασης, συμβάλλοντας ώστε να πειστεί πως στην υιοθέτησή της και στην πάλη για την υλοποίησή της βρίσκεται η διέξοδος απ' τη δυσβάστακτη πραγματικότητα που βιώνει.

Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ με την οποία γνωστοποιεί πως ενέκρινε τις Θέσεις για το 18ο Συνέδριο, οι οποίες δίνονται στη δημοσιότητα την ερχόμενη Κυριακή, ένθετες στον «Ριζοσπάστη», σηματοδότησε την έναρξη της προσυνεδριακής περιόδου και έθεσε τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ προ του καθήκοντος της καθολικής συμμετοχής στην πανεξόρμηση της Κυριακής για την πλατιά διάδοση των Θέσεων, που πρέπει να φτάσουν σε κάθε σπίτι εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Ηδη, σε όλη την Ελλάδα για την επιτυχία της πανεξόρμησης λαμβάνονται όλα τα ενδεδειγμένα από προηγούμενη εμπειρία μέτρα, οι στόχοι που έχουν τεθεί είναι πάρα πολύ υψηλοί, αφού σήμερα πιο ισχυροί είναι οι δεσμοί με ακόμα περισσότερους ανθρώπους του μόχθου, δεσμοί που οικοδομήθηκαν στο διάστημα που μεσολάβησε απ' το προηγούμενο συνέδριο του Κόμματος, σε μικρότερους και μεγαλύτερους αγώνες, στους οποίους οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν, κρατώντας ανοιχτό μέτωπο απέναντι στην πλουτοκρατία και στους πολιτικούς της εκπροσώπους.

Από την ερχόμενη Κυριακή το πρωί ξεκινά μια μεγάλη μάχη που ωστόσο για τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ισοδυναμεί με μεγάλη γιορτή. Η καθολική συμμετοχή στην εξόρμηση με το «Ριζοσπάστη» για να φτάσουν οι Θέσεις της ΚΕ για το συνέδριο σε κάθε λαϊκό σπίτι, παντού όπου ζουν και εργάζονται οι άνθρωποι του μόχθου, παντού όπου ζει, δουλεύει και σπουδάζει η νεολαία από τα λαϊκά στρώματα, είναι βασική προϋπόθεση για τη συνέχεια. Για το κάλεσμα σε ουσιαστική συμμετοχή σε όλη την προσυνεδριακή διαδικασία, με τη διάδοση των Θέσεων την Κυριακή, τη Δευτέρα, κάθε μέρα από εκεί και έπειτα, με τη μελέτη και την αφομοίωσή τους, τη μετατροπή τους σε εργαλείο δουλειάς με τον λαό, σε έναυσμα για ουσιαστική συζήτηση πάνω σ' αυτές με κάθε άνθρωπο του μόχθου. Είναι η καλύτερη απόδοση τιμών στο Κόμμα μας στα 90 χρόνια ζωής και δράσης του που γιορτάζουμε φέτος, είναι η καλύτερη συνεισφορά στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων του. Είναι η έκφραση της απόλυτης πεποίθησής μας πως το 18ο Συνέδριό του θα αποτελέσει μια νέα αφετηρία αντεπίθεσης του ΚΚΕ και του εργατικού λαϊκού κινήματος, για την αποφασιστική ενίσχυση του Κόμματος, τη λαϊκή συμμαχία και εξουσία.

Εμπαιγμός για «οικονομικά ασθενέστερους»

«Και βεβαίως πρέπει πάντα να είναι στο μυαλό μας ότι ειδικά σε συγκυρίες όπως η παρούσα, και στα πλαίσια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της κάθε χώρας, πρέπει να προωθούμε τις απαραίτητες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και να στηρίζουμε τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας». Την αοριστολογία αυτή του πρωθυπουργού - που έκαναν σημαία αργότερα ορισμένα ΜΜΕ ως έμπρακτη απόδειξη του ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για τους οικονομικά ασθενέστερους - κλήθηκε να κάνει πιο συγκεκριμένη λίγο αργότερα ο εκπρόσωπός του. Στην ερώτηση, αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τα μέτρα στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων, ο Θ. Ρουσόπουλος έδωσε την εξής απάντηση - μνημείο ...σαφήνειας: «Υπάρχει απολύτως συγκεκριμένο πλάνο και εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα, το οποίο θα ανακοινωθεί τη στιγμή που πρέπει να ανακοινωθεί, από το αρμόδιο υπουργείο»(!). Το χειρότερο είναι ότι πιστεύουν πως μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο εσαεί...



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ