Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» θύμισε προχτές πως εδώ και 68 χρόνια (21 Σεπτέμβρη 1933) άρχιζε στη Λιψία η συγκλονιστική εκείνη δίκη για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Το ίδιο εκείνο βράδυ (27 Φλεβάρη) κι ενώ οι φλόγες κι οι καπνοί τύλιγαν το κτίριο του Γερμανικού Κοινοβουλίου, το γερμανικό ραδιόφωνο μετέδιδε ότι πιάστηκε ένας εμπρηστής, ο Ολλανδός κομμουνιστής Βαν ντερ Λούμπε και πως πάνω του βρέθηκε ένα βιβλιάριο μέλους του κομμουνιστικού κόμματος.

ΟΙ ΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ χρησιμοποίησαν τον Ολλανδό προβοκάτορα για να εξαπολύσουν ένα πρωτοφανές όργιο βίας ενάντια στο ΚΚΓ, το εργατικό κίνημα και το αστικό δημοκρατικό πολίτευμα στη Γερμανία. Η αστυνομία σε άμεση συνεργασία με τις ορδές των χιτλερικών συνέλαβε χιλιάδες πολίτες στο Βερολίνο και σε άλλες γερμανικές πόλεις, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, φιλελεύθερους, κάθε δημοκράτη...

ΝΑ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ πως σ' εκείνες τις συνθήκες της αιματηρής, βάρβαρης αυτής τρομοκρατίας η μοναδική οργανωμένη δύναμη που μπορούσε να παλέψει τους χιτλερικούς και να οργανώσει την αντιφασιστική αντίσταση ήταν το ΚΚΓ και ακριβώς γι' αυτό το λόγο ο γερμανικός φασισμός έβαλε σαν βασικό, κύριο στόχο του να το χτυπήσει και να το εκμηδενίσει με κάθε τρόπο.

ΕΤΣΙ στο εδώλιο της δίκης έφεραν τον Γκεόργκι Δημητρόφ, ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, του Βούλγαρους κομμουνιστές Ποπόφ και Τάνεφ και τον Ερνεστ Τόργκλερ που ήταν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΓΚΚ. Στο εδώλιο, φυσικά, και ο προβοκάτορας ο Βαν ντερ Λούμπε.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ των χιτλερικών ήταν να καταδικάζονταν οι κομμουνιστές, αφού θα χαρακτηρίζονταν σαν τρομοκράτες, εγκληματίες, συνωμότες και ληστές. Και ακριβώς γι' αυτό και σκηνοθετήθηκε και πραγματοποιήθηκε η αντικομμουνιστική προβοκάτσια του εμπρησμού του Ράιχσταγκ. Ηθελαν επίσης να «αποδείξουν» ότι ο εμπρησμός ήταν έργο του διεθνούς κομμουνισμού και γι' αυτό το λόγο έσυραν τον Δημητρόφ στο δικαστήριο με την κατηγορία της συνεργασίας.

ΣΤΗΝ αίθουσα του δικαστηρίου ο Γκεόργκι Δημητρόφ, αντιμέτωπος με τον Γκαίρινγκ και τον Γκαίμπελς, έγινε ο πραγματικός κατήγορος του φασισμού. Θαρραλέος και αταλάντευτος μπροστά στις απειλές των χιτλερικών, ο κομμουνιστής ηγέτης υπερασπίστηκε με πάθος τις αρχές της κομμουνιστικής πολιτικής, τις αρχές της ΚΔ και ανοιχτά, δημόσια, είπε στους διώκτες του ότι αυτοί οι ίδιοι έκαψαν το Ράιχσταγκ.

«Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΉ Διεθνής», είπε ο Δημητρόφ, «που μπροστά της είναι άμεσα υπόλογα όλα τα τμήματα, δεν είναι οργάνωση συνωμοτών αλλά παγκόσμιο κόμμα. Κι αυτό το κόμμα δεν παίζει με την εξέγερση και την Επανάσταση. Το κόμμα αυτό δεν μπορεί άλλα να λέει επίσημα στα εκατομμύρια των οπαδών του και ταυτόχρονα κρυφά να κάνει το αντίθετο... Αυτό το κόμμα όταν απευθύνεται στα εκατομμύρια των μαζών του προλεταριάτου, όταν παίρνει τις αποφάσεις του για την τακτική και τα άμεσα καθήκοντα, το κάνει με σοβαρότητα, με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του... Μαζική δουλιά, μαζική αντίσταση, ενιαίο μέτωπο, κανένας τυχοδιωκτισμός. Αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα της κομμουνιστικής τακτικής».

Η ΔΙΚΗ της Λιψίας τέλειωσε στις 29 Δεκέμβρη 1933 και σ' όλη τη διάρκειά της, αλλά και νωρίτερα που ο Δημητρόφ κι οι σύντροφοί του ήταν προφυλακισμένοι, ένα πρωτοφανέρωτο τεράστιο αντιφασιστικό κίνημα αλληλεγγύης συγκλόνιζε όλο τον κόσμο. Οι χιτλερικοί ξεσκεπάστηκαν σαν αδίστακτοι ψεύτες και προβοκάτορες και δεν τόλμησαν να τους καταδικάσουν. Ο Γκ. Δημητρόφ κι οι σύντροφοί του αθωώθηκαν πανηγυρικά και τελικά θα τους απελευθέρωναν και θα έφευγαν για τη Σοβιετική Ενωση.

Η ΕΛΛΑΔΑ σ' εκείνες τις μεγάλες μέρες βρέθηκε στις πρώτες γραμμές και η Αντιχιτλερική Επιτροπή ανέπτυξε μια πλούσια δραστηριότητα, καταγγέλλοντας τα φασιστικά εγκλήματα και εκδηλώνοντας την αλληλεγγύη τους στα θύματα του χιτλερισμού. Αλλά αξίζει να ξαναθυμηθούμε αυτήν τη σελίδα.

Η ταχύτητα και η επιμονή, με την οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ υπέδειξε το Αφγανιστάν σαν τον πρώτο στόχο για την αντιμετώπιση της «διεθνούς τρομοκρατίας» έγινε αντικείμενο αναλύσεων και επικρίσεων και στον ίδιο τον αμερικανικό χώρο. Κύριο άρθρο του «Wall Street Journal» (20/9) ρωτούσε τον κ. Μπους, αν μπορούσε να παρουσιάσει «πραγματικές αποδείξεις» για τη σύνδεση των υπόπτων με τον περιβόητο Μπιν Λάντεν και τόνιζε ότι «η αμερικανική κυβέρνηση ήδη προετοιμάζεται να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον ενός ΑΓΝΩΣΤΟΥ εχθρού».

Ωστόσο, για όποιον παρακολουθεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Κασπίας τα αμερικανικά ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στο Αφγανιστάν δεν προκαλούν καμιά έκπληξη και η επιτάχυνση της προσπάθειας υλοποίησής τους ήταν αναμενόμενη πριν το φετινό Σεπτέμβρη. Οι πραγματικές αιτίες αφορούν στην ανάγκη του μονοπωλιακού αμερικανικού κεφαλαίου, αφενός να ελέγξει πλήρως τις κρίσιμες οδούς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην περιοχή και αφετέρου να αναβαθμίσει τη στρατιωτική και οικονομική πίεση που ασκεί στην Κίνα και στη Ρωσία. Φυσικά, οι συγκεκριμένες αμερικανικές κινήσεις εντάσσονται σε ευρύτερους σχεδιασμούς αντιμετώπισης του λαϊκού κινήματος και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, η ανάλυση των οποίων ξεφεύγει απ' τους στόχους του συνοπτικού αυτού άρθρου.

Η ανάδειξη της στρατηγικής σημασίας του Αφγανιστάν για τους λόγους που προαναφέραμε διαπερνά το σύνολο των σοβαρών αμερικανικών αναλύσεων της δεκαετίας του '90. Το 1997 ο πρώην σύμβουλος επί θεμάτων Εθνικής Ασφαλείας του Αμερικανού Προέδρου. Κ. Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι θα χαρακτηρίσει σαν «πρωταρχικό συμφέρον» των ΗΠΑ την απόκτηση ελέγχου της παρακασπιανής περιοχής της Κεντρικής Ασίας. Την εποχή αυτή θα εκδηλωθούν σημαντικές αμερικανικές πρωτοβουλίες στο οικονομικό επίπεδο. Πρωτοβουλίες για την επιλογή μιας απ' τις τρεις δυνατές διαδρομές μεταφοράς του πετρελαίου της περιοχής, όπως θα εξηγήσουμε στη συνέχεια.

Την οικονομική σημασία της λύσης που θα δοθεί υπογραμμίζει η εκτίμηση της αμερικανικής υπηρεσίας ενεργειακής πληροφόρησης (ΙΕΑ) ότι ως το 2020 η περιοχή της Κασπίας θα καλύπτει ποσοστό μεγαλύτερο του 10% από το σύνολο της αύξησης της ζήτησης πετρελαίου (πρόβλεψη για αύξηση κατανάλωσης 56%). Το γεγονός αυτό δημιουργεί την ανάγκη να βρεθεί μια νέα επιπλέον λύση - οδός μεταφοράς στην περιοχή για την κάλυψη της επιπλέον ζήτησης (2 - 2,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως).

Με δεδομένο λοιπόν ότι οι σημερινοί αγωγοί δεν επαρκούν για τη μεταφορά της μεγάλης μελλοντικής παραγωγής της Κασπίας διαμορφώθηκαν στη δεκαετία του '90 τρία βασικά σχέδια μεταφοράς του πλεονάζοντος πετρελαίου του Καζακστάν και φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν, στην ιδιαίτερη περιοχή που εξετάζουμε:

• η οικονομικότερη νότια διαδρομή του Ιράν
• η ανατολική Καζακστάν - Κίνας (Αλμα Ατα - Πεκίνο)
• η νοτιοανατολική διαδρομή προς Πακιστάν μέσω Αφγανιστάν.

Οι ΗΠΑ θέλησαν να ενισχύσουν την τρίτη λύση και να επιβάλουν να διεξάγεται μέσω αυτής με διασυνδέσεις η μελλοντική τροφοδοσία της Ινδίας και της Κίνας.

Ο συγκεκριμένος δρόμος μπορούσε να διασφαλίσει και τη θαλάσσια μεταφορά του πετρελαίου μέσω Πακιστάν και τη βάση για οικοδόμηση ενός μεγάλου αγωγού αερίου για τις χώρες της Κεντρικής Ασίας με βασικό κόμβο το Αφγανιστάν.

Ετσι με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ τον Οκτώβρη του 1997 υπογράφεται ένα μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ Αφγανιστάν - Πακιστάν - Τουρκμενιστάν, για να ξεκινήσουν οι εργασίες κατασκευής του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου της Κεντρικής Ασίας(«Central Asian Oil Pipeline»). Ταυτόχρονα, οι τρεις χώρες και το Ουζμπεκιστάν υπογράφουν αντίστοιχο μνημόνιο συνεργασίας για έναν κεντρικό αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου (Central Asian Gas Pipeline / Ιούλης '97).

Η κοινοπραξία εκμετάλλευσης Unocal CentGas Consortsium ήταν υπό τον έλεγχο της πανίσχυρης αμερικανικής Unocal Corporation (46,5%) με τη συμμετοχή της σαουδαραβικής Petra Oil Company (15%). Η αδυναμία πλήρους πολιτικού και στρατιωτικού ελέγχου της περιοχής από τις ΗΠΑ οδηγεί την Unocal να αποσυρθεί από την κοινοπραξία το Δεκέμβρη του 1998. Είχε προηγηθεί τον Αύγουστο του '98 αμερικανικός βομβαρδισμός με 75 πυραύλους στην περιοχή Χοστ του Αφγανιστάν που είχε εκτιμηθεί σαν οχυρό των φανατικών ισλαμιστών και του Μπιν Λάντεν! Την περίοδο αυτή εκφράζεται ο αμερικανικός προβληματισμός για το βαθμό ενίσχυσης του «ισλαμικού παράγοντα» σαν δύναμη ανάσχεσης της Κίνας και της Ρωσίας. Η ενίσχυση αυτή πέρα από ένα σημείο δεν εξυπηρετεί πια τα αμερικανικά σχέδια...

Τον Νοέμβρη του 1999 τα Ηνωμένα Εθνη επιβάλλουν κυρώσεις στο Αφγανιστάν (απαιτώντας και την παράδοση του Μπιν Λάντεν για να δικαστεί). Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των κυβερνήσεων Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τουρκμενιστάν να προχωρήσουν την κατασκευή του αγωγού υπό την ηγεσία της Delta Oil (Σαουδική Αραβία), χωρίς τη συμμετοχή της Unocal (Απρίλης '99). Η κυβέρνηση των ΗΠΑ επικαλέστηκε τότε σαν αιτία των πυραυλικών της επιθέσεων την ανάγκη απάντησης σε βομβιστικές επιθέσεις στις αμερικάνικες πρεσβείες, (στο Ναϊρόμπι και στο Νταρ Ελ Σαλάμ), και όχι βέβαια την προσπάθεια ματαίωσης των αραβικών σχεδίων.

Τον Απρίλη του 2000 το ισραηλινό ινστιτούτο IASPS (Institute for Advanced Strategic and Political Studies) σε έρευνα του Elie Krakowski αναδεικνύει τη στρατηγική σημασία ελέγχου του Αφγανιστάν για τη μείωση της δύναμης της Ρωσίας και του Ιράν στο παιχνίδι των αγωγών. Σκιαγραφεί την ανάγκη ανοιχτής ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη χώρα αυτή και όχι του σταδιακού έμμεσου ελέγχου μέσω Πακιστάν.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για τον έλεγχο των αγωγών της Κασπίας δεν περιορίζονται βέβαια μόνο στην ιδιαίτερη περιοχή που εξετάζουμε στο συγκεκριμένο άρθρο. Στην άλλη πλευρά της Κασπίας, εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός για την επιβολή σαν δρόμου μεταφοράς πετρελαίου του αμερικάνικου σχεδίου αγωγού Μπακού -Τσεϊχάν, (Αζερμπαϊτζάν - Γεωργία -Τουρκία), απέναντι στον υπαρκτό ρωσικό αγωγό Μπακού -Νοβοροσίσκ. Εντονη είναι και η διαπάλη μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας - ΕΕ για την εκμετάλλευση των πηγών της Κασπίας Θάλασσας.

Επίσης, οι αμερικανικές ενέργειες στην περιοχή δε στοχεύουν αποκλειστικά στον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων. Υπηρετούν την ευρύτερη στόχευση περικύκλωσης της Ρωσίας και της Κίνας. Βασικές πλευρές του ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού είναι:

• Η καλλιέργεια και αξιοποίηση της διαμάχης Ινδίας - Πακιστάν για την απομάκρυνση αυτών των χωρών απ' τη ρωσοκινεζική «συμμαχία των 5 της Σαγκάης».
• Η δημιουργία στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στην περιοχή
• Η αναζωογόνηση των γνωστών προβλημάτων της Κίνας (Θιβέτ, Ταϊβάν κλπ.), τα αμερικανικά ινστιτούτα δείχνουν να ανησυχούν σοβαρά μετά και την παρατεταμένη κρίση στην Ιαπωνία για την ανάδειξη της Κίνας σε ηγετική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο.
• Η εδραίωση του ΝΑΤΟικού «Συνασπισμού για την Ειρήνη» στο χώρο της Κασπίας και κυρίως η ενδυνάμωση των σχέσεων Αζερμπαϊτζάν - Τουρκίας (ήδη ανακοινώθηκαν ασκήσει του ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή το Νοέμβρη).

Στο πλαίσιο αυτό η Τουρκία έχει αναλάβει ενεργό ρόλο προώθησης του σχεδιασμού, ιδιαίτερα μετά τη σύγκρουση του Αζερμπαϊτζάν με το Ιράν για την εκμετάλλευση Αζερικών κοιτασμάτων από την BP. Μετά το γνωστό πρόσφατο επεισόδιο, όπου το Ιρανικό ναυτικό απομάκρυνε βίαια το ερευνητικό σκάφος της BP/EXON στην περιοχή Αζαρολοφσκάκ της Κασπίας, επισκέφθηκε το Αζερμπαϊτζάν, για το σκοπό αυτό, ο αρχηγός του Γεν. Επιτελείου της Τουρκίας στρατηγός Κιβρίκογλου (με συνοδεία 10 μαχητικών F16).

Οι κινήσεις της Τουρκίας έχουν προκαλέσει ήδη τις έντονες διπλωματικές αντιδράσεις του Ιράν, αλλά και του Ιράκ που αναμένει τουρκική επίθεση στο βόρειο τμήμα του με πρόσχημα την πάταξη της «κουρδικής τρομοκρατίας».

Απ' την πλευρά της η Ρωσία προετοιμάζει τον τρόπο αντίδρασής της. Η αναβάθμιση των σχέσεών της με τη Μολδαβία, την Ουκρανία και το Καζακστάν, καθώς και η στήριξη της Αρμενίας και του Ιράν στη διαμάχη τους με το Αζερμπαϊτζάν έχουν ήδη αναστείλει την υλοποίηση ενός μέρους των αμερικανικών σχεδίων. Η στήριξη αυτή επισφραγίστηκε με τη συνάντηση του Ιρανού Προέδρου κ. Χαταμί με τον Πρόεδρο Πούτιν στη Μόσχα (Μάρτης 2001). Παράλληλα, η Ρωσία διατηρεί τη δυνατότητα στρατιωτικής εμπλοκής στην ευρύτερη περιοχή του Αφγανιστάν.

Τα ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ μέσα από δηλώσεις αρμοδίων υπουργών τους (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία κλπ.) δε συναινούν στην πλήρη ευθυγράμμιση με τα αμερικανικά σχέδια που ανακοινώνονται (μακρόχρονες, εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις) στο βαθμό που υπονομεύουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα του κοινοτικού ιμπεριαλισμού στη Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και αλλού. Απ' την άλλη συμπράττουν με τις ΗΠΑ στην κατεύθυνση στρατιωτικοποίησης της εσωτερικής ζωής των κρατών - μελών και ισοπέδωσης των κατακτημένων λαϊκών ελευθεριών.

Ανεξάρτητα απ' την άμεση εξέλιξη των παραπάνω αντιθέσεων το βέβαιο είναι ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα απέναντι στις λαϊκές ελευθερίες και στα κυριαρχικά δικαιώματα των χωρών θα ενταθεί σε μεγάλο βαθμό και με διάφορους τρόπους. Το Αφγανιστάν, λοιπόν, δε βρίσκεται για μας τόσο μακριά όσο φαίνεται στο χάρτη.

Τα συγκεκριμένα αμερικανικά σχέδια για την ευρύτερη περιοχή της Κασπίας έχουν, όπως είδαμε, χαραχτεί εδώ και πολλά χρόνια. Οι κινήσεις της αμερικανικής κυβέρνησης πριν και μετά από τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη δείχνουν ότι αυτά θα αξιοποιηθούν για την προώθηση του ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού. Το γεγονός αυτό έρχεται να υπογραμμίσει την ανάγκη διαμόρφωσης ενός ελληνικού και διεθνούς κινήματος για την καταδίκη του νέου γύρου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ενός κινήματος που θα στρέφεται ενάντια στην καρδιά της κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Οπως τότε, που πολεμούσαμε και τραγουδούσαμε για να υπερασπιστούμε τη ζωή από τη ναζιστική μηχανοκίνητη λαίλαπα, του ίδιου -στην ουσία - ταξικού αντίπαλου, που μεταμορφώνεται σήμερα κάτω από το ίδιο εκείνο παλιό έμβλημα της «νέας τάξης».

Στις αρχαίες Ολυμπιάδες έριχναν τα τείχη στις πατρίδες όσων γύριζαν στεφανωμένοι με τον κότινο, το ταπεινό κλωνάρι της αγριλιάς.

Εσάς, τα παλικάρια των αγώνων δε σας ξεγελούν με τα καθρεφτάκια που ξεγελούσαν τους Ινδιάνους, για να τους εξοντώσουν, μετά. Δε σας ξεγελούν με ψευτιές, μάγια και θαύματα, ούτε με τις ουσίες των τεχνητών παραδείσων. Γιατί εσείς πατάτε γερά στη γη σ' αυτό το «πάλεμα που θέλει νου και καρδιά...» και γνώση.

Αυτό όμως δε σημαίνει ότι σαν Ελληνες και σαν εργαζόμενοι πρέπει να συμφωνήσουμε και να ανεχθούμε την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Είμαστε αντίθετοι στην απόφασή τους να κηρύξουν κατάσταση πολέμου ενάντια σε χώρες, αλλά και σε λαϊκά κινήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό μπαίνουν στο στόχο τους χώρες στρατηγικής σημασίας, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, αραβικές χώρες με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Πρέπει να δείξουμε επίσης την αντίθεσή μας στην ενεργοποίηση του άρθρου 5 με πρόσχημα μόνο υποψίες. Πρέπει οι ΗΠΑ να δείξουν σύνεση, διότι κινδυνεύει η ειρήνη και η ασφάλεια σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη.

Τέλος ας μην ξεχνούμε ότι οι ίδιοι οι Αμερικανοί δημιουργούν και εκπαιδεύουν τρομοκράτες σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, φτάνοντας μέχρι τα Βαλκάνια (όπως ο UCK). Για τη χώρα μας οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές, αν δεν αντισταθούμε με αποφασιστικότητα - και κάτω από το πρόσχημα της υπεράσπισης της έννομης τάξης διεθνώς, θα υποστούμε κατάργηση δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών».

Η ηγεσία των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τους άλλους ιμπεριαλιστές, με πρόσχημα την "τρομοκρατία" αναπτύσσουν και κλιμακώνουν τις επιθέσεις τους ενάντια στις χώρες, στους λαούς και στα λαϊκά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Η χώρα μας στην προσπάθειά της να αναβαθμίσει τη θέση της στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, συγχρονίζεται μαζί τους, προσφέροντας πολιτική και στρατιωτική στήριξη.

Για το λαό μας και ειδικότερα για το εργατικό κίνημα, οι συνέπειες θα είναι μεγάλες, τόσο στο επίπεδο των δημοκρατικών και πολιτικών ελευθεριών, όσο και στο επίπεδο των μισθών, των εργασιακών σχέσεων, του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, των μαζικών απολύσεων κ.α.

Η εργατική τάξη των καπιταλιστικών χωρών, τα διάφορα κοινωνικά κινήματα έχουν καθήκον να απαντήσουν σε αυτή την παγκόσμια πρόκληση και να τη σταματήσουν. Να ανατρέψουν τα εγκληματικά σχέδια και τους φορείς που τα προκαλούν. Και η αλληλεγγύη που πρέπει να αναπτυχθεί είναι μια στέρεα βάση που μπορούν να πατήσουν.

Ο "πολιτισμός" που μας θέλει δεμένους "ζωντανούς ή νεκρούς", δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσει».

Αιτίες είναι η φτώχεια, ο αποκλεισμός δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, η αδικία που επικρατεί - δηλαδή το δίκιο του ισχυρού - η συγκέντρωση πλούτου και δύναμης σε χέρια ολίγων, η αλαζονεία και αφροσύνη των ΗΠΑ, που μετά την ανατροπή του αντίπαλου δέους ασυδοτούν σε βάρος χωρών και λαών. Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού σε όλα τα επίπεδα γεννά νέα φτώχεια, νέα ανεργία, νέα περιθωριοποίηση και όπου αυτό δε φτάνει έρχεται ο πόλεμος από τον "υπερατλαντικό αφέντη" που έχει στην πράξη καταργήσει τον ΟΗΕ και κάθε έννοια δικαίου.

Αν αυτό το τραγικό γεγονός εκληφθεί ως μια νέα αφορμή να πληρώσουν οι λαοί, θα μπούμε σε ένα φαύλο κύκλο βίας. Μόνο η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου δίνει μακροπρόθεσμες λύσεις. Η απαγκίστρωση των χωρών από την "PAX AMERICANA" θα δώσει νέες ισορροπίες που είναι απαραίτητες και για τη χώρα μας που δείχνει ουραγός στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό».

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο μας αγωνίζονται για ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στους λαούς, για διαρκή ειρήνη που θα βασίζεται στη συνεργασία και την κατανόηση των λαών και όχι στην ειρήνη του τρόμου που θέλει να επιβάλει η αποκαλούμενη υπερδύναμη του πλανήτη».

Η νέα τάξη πραγμάτων και PAX AMERIKANA που προσπαθούν να επιβάλουν στον κόσμο οι ΗΠΑ με τη συνδρομή των δορυφόρων της (ΝΑΤΟ, ΕΕ και λοιπών διεθνών οργανισμών) οδηγεί τους λαούς στη φτώχεια, στη μιζέρια, στην ανεργία, στην εθνοκάθαρση, στις συγκρούσεις.

Η βία και η τρομοκρατία είτε προέρχονται από άτομα ή ομάδες είτε κράτη, οδηγούν στα ίδια αποτελέσματα, ανακυκλώνουν τη βία και ιδιαίτερα η κρατική τρομοκρατία αποτελεί τη χειρότερη μορφή καταναγκασμού των λαών.

Η εργατική τάξη δεν μπορεί να μένει απαθής απέναντι σε αυτές τις πολιτικές που εκτρέφονται από την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων και αντιστέκονται με κάθε τρόπο.

Οι ογκώδεις διαδηλώσεις και η αντίσταση των εργαζομένων και των λαών τα τελευταία δύο χρόνια στις εκφράσεις της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, αποδείχνει πως το παγκόσμιο εργατικό κίνημα συντονίζεται και σύντομα θα είναι σε καλύτερη θέση να αντικρούσει τις επιθέσεις.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, τα ταξικά συνδικάτα και οι ταξικές συνδικαλιστικές ηγεσίες αναλαμβάνουν νέα καθήκοντα και υποχρεώσεις και το αποτέλεσμα θα κριθεί από τη δυνατότητα του παγκόσμιου συνδικαλιστικού κινήματος να οργανωθεί, συντονιστεί και να απαντήσει ενωτικά και μαζικά».

Ο Φάμπιο Αμάτο, εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης Ιταλίας, επισήμανε:

«Αυτό που συνέβη θα αλλάξει τις διεθνείς σχέσεις και τις σχέσεις ανάμεσα στα κράτη. Σίγουρα ο θάνατος απλών πολιτών είναι ένα γεγονός που έχει δημιουργήσει πόνο σε όλους. Ωστόσο, στην Ιταλία με συζητήσεις και διαδηλώσεις θέλουμε να πούμε ότι οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις δεν είναι η λύση για αυτό το ζήτημα. Πιστεύουμε ότι αν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επιλέξουν τον δρόμο της επίθεσης θα έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα για όλους τους λαούς που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση».

Στη συνέχεια επισήμανε: «Τα αστικά ΜΜΕ συνδέουν αυτόν που παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό με αυτούς που πραγματοποίησαν αυτήν την επίθεση στο Μανχάταν. Για παράδειγμα, στην Ιταλία κάνουν συγκρίσεις μεταξύ των διαδηλωτών της Γένοβας με τη λεγόμενη τρομοκρατία, ενώ η γραμμή της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι είναι όμοια με αυτή των ΗΠΑ, ωστόσο ένα μεγάλο τμήμα του λαού αντιδρά σ' αυτή την πολιτική. Και οπωσδήποτε η απάντηση βρίσκεται στην αντίσταση στο καπιταλιστικό σύστημα που είναι αυτό το οποίο δημιουργεί όλα αυτού του είδους τα γεγονότα. Για αυτόν το λόγο έχουμε αποφασίσει να πραγματοποιήσουμε διαδηλώσεις ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που θα γίνει στη Νάπολη στις 26 και 27 του Σεπτέμβρη. Και δηλώνουμε ότι απάντηση σε αυτό που συμβαίνει είναι ένα σοσιαλιστικό κίνημα προόδου και όχι οποιοσδήποτε θρησκευτικός φονταμενταλισμός. Είναι απαραίτητο αυτήν τη στιγμή να συντονιστούν τα κομμουνιστικά και προοδευτικά κόμματα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο».

Ο εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης Χρήστος Μαργανέλης επισήμανε ότι «έχει μεγάλη σημασία να δούμε μέσα σε ποια συγκυρία συνέβη αυτό το γεγονός στην καρδιά των ΗΠΑ». Ειδικότερα, είπε: «Ενας βασικός παράγοντας εξακολουθεί να παραμένει η οικονομία. Το χρηματιστικό κεφάλαιο, αφού έκανε μια γυροβολιά σε ολόκληρο τον πλανήτη και ξεζούμισε πολλούς λαούς, αντιμετωπίζει τα αδιέξοδά του, που πλέον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με κατά τόπους πολεμικές συγκρούσεις. Πολύ πριν πληγεί το υποτιθέμενο γόητρο των ΗΠΑ με την κατάρρευση των δίδυμων πύργων, είχε πληγεί στη Γένοβα και πριν από αυτήν, όταν έλεγαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ότι την επόμενη φορά θα πάνε να συνεδριάσουν στα Βραχώδη Ορη, κάτω από την πίεση των μαζών».

Συνεχίζοντας, ανέφερε: «Ενα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι τα επαναστατικά κινήματα, τα οποία οι ΗΠΑ προσπαθούν να πνίξουν. Στη Λατινική Αμερική αναζωογονούνται αυτά τα κινήματα και παλεύουν είτε για την εθνική τους ανεξαρτησία είτε για την κοινωνική ανατροπή. Ολα αυτά, τους προκαλούν εξαιρετικές ανησυχίες. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αντέδρασαν ακαριαία μετά από αυτό το χτύπημα, πρώτα και κύρια μέσω της καταστολής των κοινωνικών δικαιωμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο και σαφώς προσπαθούν να αντλήσουν νομιμοποίηση μέσω της επίκλησης του κινδύνου από αντιδραστικές ιδεολογίες. Προσπαθούν, επίσης, να επιβάλουν συναίνεση και όρους ιδεολογικής τρομοκρατίας, σε όσους επιμένουμε να θυμόμαστε, όχι για να συμψηφίσουμε, αλλά να αθροίσουμε τα θύματα της Ν. Υόρκης με αυτά της Παλαιστίνης και της Γιουγκοσλαβίας, γιατί όλα αυτά είναι θύματα του ιμπεριαλισμού. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να πούμε ότι κάθε μήνα πεθαίνουν 5.000 παιδιά, επειδή δεν υπάρχει ένα εμβόλιο αξίας 2 δολαρίων. Αυτό δεν είναι απλώς τρομοκρατία, αλλά γενοκτονία. Η διεθνής κοινότητα, όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι θέλουν να το διαγράψουν από τη συλλογική μνήμη. Είναι σαφές ότι αυτή είναι η ώρα του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, η αναζήτηση ενός νέου διεθνισμού, η αναζήτηση εμπειριών από τα επαναστατικά κινήματα της ιστορίας».

Ο τέως πρέσβης Θέμος Στοφορόπουλος στην τοποθέτησή του αναφέρθηκε αρχικά στα αίτια της κατάστασης που διαμορφώνεται παγκόσμια και στον ιμπεριαλισμό ως ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. «Σε αυτό το βιβλίο του, είπε, ο Λένιν επισημαίνει όλους τους κινδύνους που διατρέχουν οι λαοί από αυτήν την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός κατά αυτήν την περίοδο είναι η προσπάθεια της Δύσης, των ΗΠΑ και της ΕΕ και των λεγομένων υπερεθνικών εταιριών να αποκτήσουν περισσότερες πρώτες ύλες και πηγές ενέργειας, οδούς μεταφοράς εμπορευμάτων και αγορές, κατά συνέπεια να αποκτήσουν περισσότερο έλεγχο σε μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη.

Ενα χαρακτηριστικό του ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας είναι ότι χρησιμοποιεί διαφορές μεταξύ κρατών αλλά και άκρως αντιδραστικές δυνάμεις, όπως είναι φονταμενταλιστικές δυνάμεις και καθεστώτα που χρησιμοποιούν το Ισλάμ σαν πρόσχημα. Θυμάστε την "Καταιγίδα της Ερήμου" και πώς χρησιμοποιήθηκαν τέτοια καθεστώτα προς όφελος των ΗΠΑ. Στο Αφγανιστάν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είχε χρησιμοποιήσει προς όφελός του τέτοιες δυνάμεις. Να θυμηθούμε τον απρίλη του '78 οπότε οι Αφγανοί αποφασίζουν να ιδρύσουν την "Αβασίλευτη Δημοκρατία του Αφγανιστάν". Αμέσως μετά, το '79 έχουμε αμερικανική επέμβαση, αντεπαναστατική δράση με τρομερές πράξεις υπό την καθοδήγηση πρακτόρων της CIA, όλα αυτά έχουν καταγραφεί στην ιστορία. Οπως και το γεγονός ότι Σοβιετικοί σύμβουλοι γδέρνονταν ζωντανοί. Για τέτοιες πράξεις μιλάμε.

Το 1979 η αφγανική κυβέρνηση ζητάει τη βοήθεια της ΕΣΣΔ, η οποία πράγματι την παρέχει. Τότε οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν ισλαμιστικά αντιδραστικά στοιχεία, και από τότε αρχίζει να καταγράφεται η δράση των Ταλιμπάν για τους οποίους γίνεται τόσος λόγος σήμερα. Στη συνέχεια, έχουμε και την εμφάνιση υπό τις ίδιες πάντα συνθήκες του Μπιν Λάντεν, ο οποίος εμφανίστηκε στην προσπάθεια των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους το συντηρητικό κόσμο του Ισλάμ για τους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς.

Ο ιμπεριαλισμός παρανομεί απολύτως, δε σέβεται απολύτως τίποτα, ούτε καν αυτό το καπιταλιστικό διεθνές δίκαιο που ίσχυε μέχρι τώρα. Αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε από εδώ και μπρος είναι περισσότερος ιμπεριαλισμός με ακόμα πιο σκληρές επιθέσεις ενάντια στους λαούς. Η λύση είναι μόνο ο ενιαίος αντικαπιταλιστικός, αντιιμπεριαλιστικός αγώνας των λαών».

Συνοψίζοντας τα όσα ακούστηκαν, ο δημοσιογράφος Γιάννης Τριάντης, ο συντονιστής της συζήτησης, επισήμανε ότι «παρότι είναι θολός ο ορίζοντας, όπως τόνισαν όλοι οι ομιλητές, παρότι η υστερία των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, απειλεί με πόλεμο την ανθρωπότητα, παρότι ο ευρωτρομονόμος θα είναι γεγονός, παρ' όλα αυτά υπάρχει φως στον ορίζοντα και αυτό έρχεται από την αντίσταση των πολιτών, πρωτίστως των προοδευτικών ανθρώπων και των κομμουνιστών». Και κατέληξε: «Η σημερινή σας παρουσία, οι εκδηλώσεις της ΚΝΕ, η στάση των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, και ιδιαίτερα του ΚΚΕ και των εργαζομένων, προς αυτήν την κατεύθυνση κινούνται. Για μια ακόμη φορά οι εργαζόμενοι του κόσμου καλούνται να αντισταθούν». Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα αποσπάσματα από τη σημαντική αυτή συζήτηση στο χώρο του Φεστιβάλ.

Ο καθηγητής πανεπιστημίου Κώστας Βεργόπουλος τόνισε:

«Από τις 11 Σεπτέμβρη έχει γυρίσει μια σελίδα στην παγκόσμια ιστορία. Ενώ μέχρι τώρα μιλούσαν για πολυπολιτισμικότητα, τώρα μιλάνε για σύγκρουση πολιτισμών. Τώρα υπάρχουν "προοδευτικοί πολιτισμοί" και "αντιδραστικοί πολιτισμοί". Οι ιμπεριαλιστές για να μην φανούν τα πραγματικά αίτια προσπαθούν να κάνουν μετάθεση ευθυνών, αφού προηγουμένως κατάφεραν να διαλύσουν τις κοινωνίες δημιουργώντας καμένη γη, όχι μόνο στις αραβικές χώρες, αλλά και στις ίδιες τις ΗΠΑ. Εχουμε εκατομμύρια ανέργων, απόρων, αστέγων, ανθρώπων που δεν έχουν να φάνε και κοιμούνται μέσα στους υπονόμους. Αφού οι ίδιοι δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση, σήμερα μιλούνε για "Σταυροφορία επιβίωσης του πολιτισμού". Δηλαδή, κάνουν το παν για να μην δούμε τα αίτια αυτής της κατάστασης, που βρίσκονται στη δική τους πολιτική.

Αφού πραγματοποίησαν αυτήν την καταστροφή στον κόσμο, τώρα προωθούνε τη συνολική καταστροφή μέσω ενός γενικευμένου πολέμου. Εχουν φτάσει στο σημείο να παραδέχονται οι οικονομολόγοι, ότι για να βγει η Δύση από την οικονομική ύφεση θα πρέπει να γίνει ένας μεγάλος πόλεμος. Ενας πόλεμος "είναι δυνατόν να δώσει νέα ώθηση σε αυτήν την οικονομία". Να μας λείπει αυτή η οικονομία, που για να ωθηθεί χρειάζεται πολέμους.

Το όνειρο των εγκεφάλων της Αμερικής, που χάνει το παιχνίδι, στην οικονομία και βρίσκεται σε καταστροφική ύφεση, ενώ παράλληλα διαθέτει πολεμική υπεροπλία, είναι να χρησιμοποιήσουν αυτή τη στρατιωτική υπεροπλία για να ξανακατακτήσει η Αμερική και την οικονομική ηγεμονία. Δηλαδή, ένα καθαρά στρατοκρατικό εγχείρημα στην υπηρεσία της αμερικανικής ηγεμονίας. Για να ασκήσει το δικτατορικό ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα, χρειάζεται μια ραγδαία συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, χωρίς νομιμότητα, χωρίς καμία δικαιοσύνη.

Το αν οι ΗΠΑ θα μπορέσουν να υλοποιήσουν αυτά τα νοσηρά σχέδια των κυβερνητών τους, εξαρτάται από την αντίσταση των λαών, τόσο των ΗΠΑ, όσο και του υπόλοιπου κόσμου. Εναπόκειται στους λαούς να πουν προς τα πού θα γυρίσει αυτή η νέα σελίδα που άνοιξε. Θα είναι, λοιπόν, προς την πραγματική καθιέρωση της Αμερικής ως νέου χωροφύλακα του κόσμου, πέρα από κάθε νομιμότητα, ή η σελίδα αυτή θα είναι το ξεφούσκωμα αυτού του ρόλου, η αποκάλυψη, δηλαδή, ότι η Αμερική δε θα μπορεί να ασκήσει αυτόν το ρόλο χάρη στην αντίσταση των λαών;».

Ο Ορέστης Κολοζώφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε:

«Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες ότι από τις σημερινές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να υπάρξει βήμα αντίστασης προς μία κατεύθυνση διαφοροποίησης από την πολιτική των ΗΠΑ. Αν θα υπάρξει, θα υπάρξει μόνο κάτω από την ασφυκτική πίεση του λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό θα πρέπει να αρχίσουμε ο καθένας στη γειτονιά του, στην εργασία του, παντού να συζητάμε για την αναγκαιότητα μεγάλων ενωτικών εκδηλώσεων ενάντια σε αυτήν την τυχοδιωκτική πολιτική.

Οσο κι αν υπάρχει μια διαφοροποίηση στις αποχρώσεις, στο πώς δηλαδή οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης αντιμετωπίζουν το ζήτημα, δε νομίζω ότι αυτές οι διαφοροποιήσεις μπορούν να αντιστρέψουν την πορεία της όλης προσπάθειας. Αυτό θα μπορούσαν να το κάνουν μόνο οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών, όμως δεν το κάνουν, κάθονται σιωπηρές και λένε "είμαστε Αμερικάνοι".

Επομένως, εμείς μπορούμε να ελπίζουμε σε διαφοροποιήσεις πολύ πιο ριζοσπαστικές, στο βαθμό που θα αναπτυχθεί ένα ισχυρό κίνημα στο εσωτερικό των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως αρχίζει και γίνεται στην Ιταλία, όπως ήδη γίνεται και στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική κυβέρνηση για να ξεγελάσει τον ελληνικό λαό αρχίζει να λέει "όχι εν λευκώ" εξουσιοδότηση. Η τοποθέτηση αυτή βέβαια θα ήταν σε θετική κατεύθυνση αν το πίστευε κιόλας. Θα ήταν θετικό αν έπαιρναν ορισμένα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση, αντίθετα όλες οι κινήσεις που κάνουν είναι απόλυτα σύμφωνες με την πολιτική των ΗΠΑ.

Πάντως, εμείς δεν "είμαστε Αμερικάνοι", είμαστε ένας λαός που έχει εμπειρίες από επεμβάσεις και στη χώρα μας και στην περιοχή. Δεν μπορούν πια να μας ξεγελάσουν ούτε με την "ανθρωπιστική βοήθεια", ούτε με αυτές τις ανοησίες περί πάταξης της τρομοκρατίας. Νομίζω ότι σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθούν όλοι όσοι πιστεύουν στις έννοιες της δημοκρατίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ολοι όσοι ανησυχούν γιατί παίρνονται πίσω ένα προς ένα τα δικαιώματα των εργαζομένων, θα πρέπει να ανησυχούν γιατί θα παίρνονται πίσω και τα δημοκρατικά δικαιώματα με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας».

***

«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», ήταν η απάντηση του λαού. Αυτό ήταν το σύνθημα της εξέδρας. Και εκεί έληξε το παιχνίδι. Το παιχνίδι, αυτή τη φορά, το κέρδισε η εξέδρα, κ. Τζανετάκο.

***

Εκεί, στην αρένα, κ. Τζανετάκο, πήγαινε ο Καίσαρας για να δοξαστεί, εκεί στο στάδιο, από τις ιαχές του κόσμου απέναντι στο πρόσωπό του επιβεβαιωνόταν η κυριαρχία του Καίσαρα. Οχι πάντα, όμως. Γιατί εκεί, στην αρένα, ήταν που ο Καίσαρας υφίστατο και την αποδοκιμασία. Και τότε, μόλις άρχιζε η αποδοκιμασία, άρχιζε και η αρχή του τέλους για τον Καίσαρα...

***

Ευτυχώς. Ευτυχώς, που η ευχή των αρχαίων Ελλήνων πραγματοποιήθηκε ξανά: «Καλή σταδιοδρομία», έλεγαν οι αρχαίοι Ελληνες στους αθλητές τους, όταν έφευγαν για να τρέξουν στα στάδια. Ε, ναι, λοιπόν. Αυτός ο λαός, ο ελληνικός, συνεχίζει να έχει «καλή σταδιοδρομία». Στα στάδια του κόσμου και του ανθρώπινου πολιτισμού.

Πολεμικές ιαχές κυριαρχούν στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, όλες αυτές τις τελευταίες μέρες. Τα πολεμικά «ανακοινωθέντα» ακολουθούν το ένα το άλλο. Τα παραδείγματα της πολεμικής υστερίας είναι πάρα πολλά. Ισως ένα από τα χαρακτηριστικότερα να είναι ένα απόσπασμα από τη συνομιλία του δημοσιογράφου Μπιλ 'Ο Ράιλι, του τηλεοπτικού δικτύου Fox, με τον Σαμ Χουσεϊνί, από το Ινστιτούτο Public Accurancy. Ο δημοσιογράφος προεξοφλεί ότι «αν η κυβέρνηση των Ταλιμπάν δε συνεργαστεί, τότε θα την καταστρέψουμε, προφανώς, με αεροπορικές επιδρομές. Ετσι δεν είναι; Θα τους ανατινάξουμε επειδή...». Στην ερώτηση του απορημένου Χουσεϊνί «ποιον θα σκοτώσετε στη συνέχεια;» η απάντηση είναι χαρακτηριστική: «Οποιον βρούμε, δεν έχει καμία διαφορά»!

Η λαίλαπα του πολέμου έχει, σίγουρα, καταλάβει την πλειοψηφία των ΜΜΕ, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στις περισσότερες χώρες. Εντούτοις, τα «πολεμικά τύμπανα» μπορεί να είναι εξαιρετικά ηχηρά, όμως, οι φωνές διαμαρτυρίας και αντίστασης υπάρχουν. Και αν και σπάνιες, είναι συγκλονιστικές. Στην πλειοψηφία τους, οι διαφορετικές αυτές φωνές βρήκαν διέξοδο στο διαδίκτυο, πιθανώς όχι τυχαία, με τη βοήθεια πολλών ιστοσελίδων εναλλακτικής ενημέρωσης, που εδώ και χρόνια λειτουργούσαν προκειμένου να ενημερώνουν και να ενημερώνονται για όλα όσα δε φιλοξενούνται στα μεγάλα ΜΜΕ. Δεν έλειψαν και τα άρθρα-παρεμβάσεις στον Τύπο, και μάλιστα ενυπόγραφα, παρά τον κίνδυνο, που και οι ίδιοι οι συντάκτες τους αναγνωρίζουν, να χαρακτηριστούν αντι-πατριώτες, εχθροί, φιλο-τρομοκράτες και άλλα συναφή, επειδή, εκτός από τη βαθιά θλίψη και τον αποτροπιασμό τους για τις επιθέσεις, θέτουν και ορισμένα κομβικά ζητήματα που αντιτίθενται στο κυρίαρχο προπαγανδιστικό ρεύμα.

Το «γιατί» των τρομοκρατικών επιθέσεων είναι το ερώτημα, με το οποίο καταπιάνονται οι περισσότερες παρεμβάσεις. Μια προσπάθεια να δημιουργηθούν ρωγμές στην αντίληψη των «κακών και αιμοβόρων ισλαμιστών που μισούν την ελευθερία και τα επιτεύγματα του αμερικανικού και γενικά του δυτικού πολιτισμού», με σκοπό να απομακρυνθεί το ενδιαφέρον από το μείζον θέμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

«Η βία φέρνει βία», τονίζει στην εφημερίδα «Los Angeles Times» ο Κόλμαν Μακάρθι, διευθυντής του Κέντρου Διδασκαλίας Ειρήνης στην Ουάσιγκτον και καθηγητής στη Νομική Σχολή της Τζορτζτάουν, του Αμερικανικού Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ. «Και βία δεν είναι μόνον οι χιλιάδες άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους από αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις σε σειρά χωρών! Βία είναι και ο θάνατος, περίπου, 40.000 ανθρώπων, ετησίως, από πείνα, εξαιτίας της δικής μας πολιτικής. Ας σκεφθούμε αυτά, πριν αρχίσουμε να εκτοξεύουμε την εκδίκηση σαν άλλοι φανατικοί εξτρεμιστές απέναντι σε φανατικούς εξτρεμιστές». «Οι ΗΠΑ πληρώνουν, με αυτήν την αποτρόπαια πράξη, την αλαζονεία και την απανθρωπιά της εξωτερικής τους πολιτικής», υπογράμμιζε στην εφημερίδα «St Paul Pioneer Press», ο Τζόναθαν Πάουερ, αναλυτής του Διεθνικού Ινστιτούτου της Στοκχόλμης. Στο άρθρο του στην «International Herald Tribune», ο Χαρούντ Σιντίκι αναφέρεται στην αμερικανική πολιτική στη Μέση ανατολή αλλά και σε όλον τον πλανήτη, καθώς «μοιάζουν να τα ξεχνούν αυτά όσοι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί ολόκληρη η υφήλιος δε μας λατρεύει».

Ανάλογο περιεχόμενο έχουν οι παρεμβάσεις των Πίτερ Τζένσεν και Εντουαρντ Χέρμαν (καθηγητές δημοσιογραφίας), Εντουαρντ Σαΐντ (καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας), Ναόμι Κλάιν (δημοσιογράφος), Πατρίτσια Γκόσμαν (συγγραφέας) στην «International Herald Tribune», της Σέριλ Μακάρθι στο «Newsday», της Κάρεν ντε Κόστερ (συγγραφέας), της Φίλις Μπένις, μέλους του Ινστιτούτου Πολιτικών Μελετών της Ουάσιγκτον και του Διεθνικού Ινστιτούτου του Αμστερνταμ, του Χιού Πίρσον (συγγραφέα) και πολλών άλλων.

Την ανάπτυξη ενός νέου «λεξιλογίου», που ταυτίζει τον «πολιτισμό με τις ΗΠΑ», τα αίτια των επιθέσεων «με τον τρόπο ανατροφής των υπαιτίων» και αφήνει στο περιθώριο κάθε σύνδεση με την αμερικανική εξωτερική πολιτική, επισημαίνει η Λόρα Φλάντερς, δημοσιογράφος. Την πορεία των ΗΠΑ, προς ένα ανώφελο αιματοκύλισμα και προς ένα απίστευτο αυταρχικό-ρατσιστικό καθεστώς στο εσωτερικό, επισημαίνει o Μίκαελ Μ'Γκόνιγκλ, καθηγητής Δικαίου, όπως και ο πρόεδρος του Ανεξάρτητου Ινστιτούτου, Ντέιβιντ Τερού, ή ο καθηγητής Γλωσσολογίας Νόαμ Τσόμσκι, που τονίζουν ότι «ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μέσα από την κατοχύρωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, των ελευθεριών, των ατομικών δικαιωμάτων, του σεβασμού των άλλων λαών».

Την ανάγκη ανάπτυξης ενός μαζικού φιλειρηνικού κινήματος υπογραμμίζει ο Γκέοβ Πάρις, αρθρογράφος της «Seattle Weekly». Τον τερματισμό ενός επικίνδυνου «κυνηγιού μαγισσών» ζητά ο Τζεφ Κόεν, ιδρυτής του FAIR, της εθνικής οργάνωσης ελέγχου των ΜΜΕ, ο οποίος καταλήγει ότι «μάλλον δε μάθαμε τίποτε από την επίθεση στην Οκλαχόμα».

«Δεν καταλαβαίνω γιατί δέχεται επίθεση όποιος αναφέρεται στα χιλιάδες θύματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ανά την υφήλιο με την ίδια συμπάθεια που αναφέρεται στα θύματα των επιθέσεων στις ΗΠΑ. Γνωρίζει ο αμερικανικός λαός για τους χιλιάδες Παλαιστινίους νεκρούς, για τους χιλιάδες Ιρακινούς, για τα παιδιά του Σουδάν, του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας, του Παναμά, της Λατινικής Αμερικής; Γιατί δικαιούται να εξοργίζεται μόνο αυτός; Γιατί δεν ένιωσε ποτέ συμπόνια ή ενοχή για όσα υπέφεραν άλλοι εξαιτίας της δικής του άγνοιας ή απάθειας;», αναρωτιέται οργισμένος ο Σάντι Τόλαν, ανταποκριτής επί χρόνια στη Μέση ανατολή, στην «USA Today».

«Χαρακτηρίστηκα "αηδιαστικός" επειδή αναρωτιέμαι για ποιο λόγο δεν είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας η σφαγή αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα, η σφαγή χιλιάδων αθώων σε όλες τις πλευρές του κόσμου (Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη πιο πρόσφατα), η απίστευτη καταπίεση από καθεστώτα που στηρίζει η Δύση (όπως οι Αραβες σύμμαχοι) και είναι, ορθώς, έγκλημα κατά της ανθρωπότητας οι επιθέσεις στις ΗΠΑ. Υποθέτω την ίδια απορία και πίκρα έχουν όλοι οι λαοί που υποφέρουν», τονίζει στην Independent ο Ρόμπερτ Φισκ.

«Θερίζουμε ό,τι σπείραμε, υποφέρουμε από αυτούς που εκπαιδεύσαμε να βασανίζουν λαούς. Οσο αρνούμαστε να δούμε τις ευθύνες μας, όσο δεν προσπαθούμε για την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη, για τα πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο οι ένοχοι των επιθέσεων θα παραμένουν αόρατοι, γιατί είμαστε εμείς», υποστηρίζει σε εκτενή άρθρα του στην αντιπολεμική ιστοσελίδα ο Τζάστιν Ραϊμόντο, αποδεχόμενος με ειρωνεία τον χαρακτηρισμό «Οσάμα μπιν Ραϊμόντο» από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Associated Press

Εθνοφρουρός σε περιπολία στη Νέα Υόρκη

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε μέσα σε «πνεύμα ενότητας» και από εκείνη τη στιγμή άρχισε ο απόπλους των αεροπλανοφόρων, δόθηκε η έγκριση από το Κογκρέσο για εκταμίευση 40 δισ. δολαρίων προς τις αμερικανικές Ενοπλες Δυνάμεις και το υπουργείο Αμυνας ώστε να αρχίσουν οι προετοιμασίες για το «νέο πόλεμο». Προετοιμασίες που εξ όσων γνωρίζουμε ήδη είχαν δρομολογηθεί από το στρατιωτικό κατεστημένο σε συνεργασία με τους «συμμάχους» των Ηνωμένων Πολιτειών, υπό την ονομασία «Επιχείρηση Χωρίς Ορια Δικαιοσύνη» - (Operation Infinite Justice).

Μέσα στη γενική ομοθυμία περί πολέμου που έχει καλλιεργηθεί τεχνηέντως - όπως η αναγγελία ενός σχολιαστή ειδήσεων ότι οι ΗΠΑ «έχασαν την παρθενιά τους» στις 8.48 το πρωί της Τρίτης της 11 του Σεπτέμβρη, όταν το πρώτο αεροπλάνο έπεσε στο βόρειο πύργο του Παγκόσμιου Εμπορικού Κέντρου - στον αμερικανικό λαό που δεν έχει ακόμη προλάβει να θάψει τους νεκρούς του και να μπορέσει να συνέλθει από το σοκ, τα πάντα φαίνονται πια να είναι εφικτά. Οπως και η κήρυξη πολέμου, που όμως δεν είναι κάτι νέο, αφού η επίθεση της περασμένης Τρίτης επουδενί δεν ήταν Περλ Χάρμπορ, αλλά ένας πόλεμος που μαίνεται εδώ και δεκαετίες, και δεν έχει άλλο στόχο από την «κατάληψη» όλων αυτών των χωρών του άξονα από τη Λιβύη έως το Αφγανιστάν, με τα τόσο πλούσια υπεδάφη σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτά κ.ά., που αποτελούν τις πολύτιμες φλέβες χρυσού για τις παγκόσμιες πολυεθνικές εταιρίες και κυρίως για τις επονομαζόμενες «Επτά Αδελφές», τις επτά μεγαλύτερες πολυεθνικές του πετρελαίου που όλως τυχαίως οι περισσότερες έχουν έδρα τους τις Ηνωμένες Πολιτείες...

Associated Press

Αμφίβια οχήματα για τη μεταφορά πεζοναυτών

Εκτός αυτών, όσον αφορά σε αυτά καθαυτά τα σχέδια πολέμου, όπως αποκάλυψε την Τετάρτη άρθρο των βρετανικών «The Times», μεταξύ των κυβερνήσεων υφίσταται ήδη ένα εκπονημένο και απόλυτα μυστικό δεκαετές πλάνο «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Εννοείται από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία και υπό την ονομασία «Επιχείρηση Ευγενής Αετός». Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, το σχέδιο θα στηρίζεται σε μία παντελώς νέα στρατιωτική και διπλωματική στρατηγική, προκειμένου να καταστραφούν όλα τα δίκτυα, αλλά και οι μικροί πυρήνες οποιασδήποτε τρομοκρατικής οργάνωσης ανά την υφήλιο.

Associated Press

Προς πάσα «άγνωστη» κατεύθυνση

Με τα προσχήματα που παρέχει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Τζον Ασκροφτ, «περί εσωτερικών εχθρών», ονοματίζοντας συνάμα την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη ως «την πιο θανατηφόρα τρομοκρατική επίθεση της ιστορίας», παραφράζεται εάν όχι αγνοείται η ιστορία, ακόμη και η πιο πρόσφατη, όπου οι ΗΠΑ το 1988 βομβάρδισαν την περιοχή Χαλάμπια του βόρειου Ιράκ και πάνω από 5.000 έχασαν τη ζωή τους, ενώ μην ξεχνά κανείς την επιχείρηση Κόνδορ στη Λατινική Αμερική, όπως αναφέρει στο τελευταίο του βιβλίο ο Sven Lindquist.

Κατά το δοκούν η επίθεση ήταν «η χειρότερη τρομοκρατική επίθεση της ιστορίας», μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσει μία σειρά από μέτρα, όπως τα μέτρα για τις πολιτικές δολοφονίες, που αίρουν το νόμο του Τζέραλντ Φορντ που απαγόρευε τη δολοφονία οιουδήποτε από τις αμερικανικές υπηρεσίες εκτός αμερικανικού εδάφους, όπως τη μαγνητοφώνηση και παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων οιουδήποτε, την παρακολούθηση όλων των χρηματικών συναλλαγών αλλά και την ενίσχυση της πρόσβασης των μυστικών υπηρεσιών σε εμπιστευτικά έγγραφα, για να παρακολουθούν, συλλαμβάνουν και εκδίδουν οικονομικούς πρόσφυγες αλλά και απλούς ξένους επισκέπτες στις ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα, ολοένα και περισσότεροι νόμοι εκπονούνται με αιχμή τη λαβωμένη Νέα Υόρκη από τον κυβερνήτη της, Τζορτζ Πατάκι, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, προσδιορίζεται ένα νέο είδος εγκλήματος, «τρομοκρατικού εγκλήματος», όπου οι άνθρωποι θα κρίνονται ένοχοι εάν βρεθούν στοιχεία που συνηγορούν στο ότι σχεδίασαν «να τρομοκρατήσουν ή να εξαναγκάσουν τον πληθυσμό» ή «να επηρεάσουν την πολιτική» ή «να καθοδηγήσουν την κυβέρνηση»!

Με τις ΗΠΑ να καθοδηγούν το «νέο άρμα» αυτού του νέου βρώμικου πολέμου, δεκάδες άλλες χώρες προσχωρούν, είτε διά του πειθαναγκασμού είτε διά του εξαναγκασμού. Γνωρίζοντας πάραυτα, όπως έχει δείξει η ιστορία πολλάκις, ότι οι ΗΠΑ μόνο αθώες δεν είναι παρά το γεγονός ότι χιλιάδες παντελώς αθώοι Αμερικανοί πολίτες έχασαν βάναυσα τη ζωή τους. Προσχωρούν, σε αυτό το νέο είδος πολιτικής, στρατιωτικής και οικονομικής τρομοκρατίας, σε αυτό το «νέο πόλεμο» εμπνεύσεως και εκτελέσεως των ΗΠΑ. Αν και γνωρίζουν πολύ καλά, ότι οποιοδήποτε είδος «τρομοκρατίας» πρέπει να καταδικαστεί.

Associated Press

Συγγενείς δολοφονηθέντος Ινδού στην Αριζόνα

Απόδειξη αυτού του δηλητηριασμού της «κοινής γνώμης» ήταν το κύμα επιθέσεων στις ΗΠΑ κατά ανθρώπων αραβικής καταγωγής, μουσουλμάνων, αλλά και ανθρώπων που ...έμοιαζαν με Αραβες, αμέσως μετά το χτύπημα, ένα «κυνήγι μαγισσών». Είχε βεβαίως προηγηθεί η δαιμονοποίηση του Μπιν Λάντεν και η συστηματική απόδοση κάθε τρομοκρατικής ενέργειας στις ΗΠΑ στους ισλαμιστές. Εστω και αν στη συνέχεια, όπως στην επίθεση της Οκλαχόμα, αποδεικνυόταν ότι δράστες ήταν κάποιοι άλλοι, γέννημα- θρέμμα του «αμερικάνικου τρόπου ζωής», όπως ο Μακ Βέι.

Associated Press

Συνεδρίαση του Συμβουλίου των κληρικών στο Αφγανιστάν

Μια έκθεση του Συμβουλίου του ΝΑΤΟ (1991) θεωρούσε δεδομένο ότι το Ισλάμ εκλαμβάνεται ως «απειλή» από τις χώρες της Συμμαχίας, εξαιτίας «της εχθρότητας των ισλαμιστικών κινημάτων, και ιδιαίτερα των πιο ριζοσπαστικών εξ αυτών, έναντι των δυτικών αξιών και επίσης εξαιτίας της πεποίθησης ότι οι οργανώσεις αυτές θα χρησιμοποιήσουν βία εναντίον δυτικών πολιτών και συμφερόντων».

Μια τέτοια αντιμετώπιση βοηθούσε, εκτός των άλλων, και στο να κρύβονται οι εγκληματικές ευθύνες των ιμπεριαλιστικών χωρών για την κατάσταση των ισλαμικών χωρών και των λαών τους, για την αφαίμαξή τους από κάθε προοπτική οικονομικής ανάπτυξης, για την ασύδοτη εκμετάλλευση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, για τη μετατροπή τους σε παρίες του κόσμου, σε πρώτη ύλη για τα ηγεμονικά τους σχέδια.

Ετσι, οι θύτες μπορούσαν να κατηγορούν τα θύματά τους και να ισχυρίζονται ότι για τα δεινά τους ευθύνονται τα ίδια, αφού διάλεξαν αυτή τη θρησκευτική πίστη, αυτό τον τρόπο ζωής, αυτό τον πολιτισμό. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 1991 σε ένα ψήφισμά του θεωρεί ότι η επιδείνωση της αστάθειας στη Μεσόγειο είναι «η επέκταση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, η ενδημική παρουσία πολιτικών συστημάτων αντιτιθέμενων στην ανάπτυξη της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ανεργία, η δημογραφική έκρηξη και οι μεταναστεύσεις επιβάρυναν σημαντικά την αποσταθεροποίηση στη νότια και νοτιοανατολική Μεσόγειο».

Ολες αυτές οι ασυνάρτητες δοξασίες έπρεπε να βρουν μια ιδεολογική έκφραση. Την έδωσε ο Αμερικανός καθηγητής Σάμουελ Χάντιγκτον με ένα άρθρο του στο περιοδικό «Foreign Affairs», το 1993, με τίτλο: «Η σύγκρουση των πολιτισμών». Ο Χάντιγκτον γράφει ότι «η βασική αιτία συγκρούσεων στον μελλοντικό κόσμο δε θα είναι κυρίως ιδεολογική ούτε οικονομική. Η μεγάλη διαίρεση της ανθρωπότητας θα έχει κυρίαρχη αιτία τον πολιτισμό». Στη συνέχεια προσδιορίζει οκτώ πολιτισμούς στον κόσμο: τον δυτικό, τον κομφουκιανό, τον ιαπωνικό, τον ισλαμικό, τον ινδουιστικό, σλαβοορθόδοξο, τον λατινοαμερικάνικο και τον αφρικανικό. Σύμφωνα με τον Χάντιγκτον αυτή την περίοδο συνάπτεται ένα είδος συμμαχίας ισλαμο- κομφουκιανής και καλεί τις ηγεσίες των ΗΠΑ και της Ευρώπης «να περιορίσουν την επέκταση της στρατιωτικής ισχύος των κομφουκιανών και των ισλαμικών κρατών. Η Δύση πρέπει να διατηρήσει μια στρατιωτική και οικονομική ισχύ επαρκή για την προστασία των συμφερόντων της από αυτούς τους μη δυτικούς πολιτισμούς».

Οι απόψεις αυτές αν και δεν υποστηρίχτηκαν ποτέ επισήμως από τις ηγεσίες των ιμπεριαλιστικών κρατών, αποτέλεσαν συστατικό στοιχείο της εξωτερικής τους πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ για να δικαιολογήσουν την «αντιπυραυλική ασπίδα» τους επικαλούνται τα «κράτη - ταραξίες», όπως χαρακτηρίζουν το Ιράν, το Ιράκ και την Κορέα.

Η αναβίωση της θέσης για «σύγκρουση των πολιτισμών» έρχεται σήμερα να προσδώσει ένα ιδεολογικό υπόβαθρο στην επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους με στόχο δήθεν την πάταξη της τρομοκρατίας, στην ουσία, όμως, την παγκόσμια κυριαρχία με την επιβολή του παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου.

Λίγες ώρες μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους δήλωσε: «Η ελευθερία δέχτηκε επίθεση από έναν άθεο δειλό, θα υπερασπιστούμε την ελευθερία». Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Ντ. Χάστερτ τόνισε: «θα πολεμήσουμε ο ένας πλάι στον άλλο εναντίον του κακού, που απλώνεται εις βάρος μας». Στη συνέχεια ο Πρόεδρος Μπους επανήλθε για να πει: «Θέλησαν να κουνήσουν τα θεμέλια της Αμερικής. Στόχευσαν σ' εμάς γιατί είμαστε οι λαμπρότεροι στον κόσμο». Την άλλη μέρα η μεγάλης κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα «Die Zeit» κυκλοφορούσε με τίτλο: «Ο στόχος των τρομοκρατών ήταν ο πολιτισμός μας». Από κοντά και ο Ελληνας πρωθυπουργός Κ. Σημίτης που δήλωσε: «Αυτή η αποτρόπαιη πράξη αμφισβητεί τις αξίες που αποτελούν τη βάση τη δική μας και των άλλων κοινωνιών». Και όλα αυτά, όταν από την πρώτη κιόλας στιγμή είχε κατονομαστεί ο ένοχος: ο ισλαμικός φονταμενταλισμός...

Το ιδεολόγημα περί «σύγκρουσης των πολιτισμών» ανασύρεται και πάλι για να δικαιολογηθεί η πιο βάρβαρη επίθεση κατά της ανθρωπότητας στο όνομα της προστασίας του «πολιτισμού». Ο συλλογισμός της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας είναι σαφής: ταυτίζοντας τον «πολιτισμό» με τη Δύση, τον ταυτίζει με το καπιταλιστικό σύστημα, στην πιο άγρια εκδοχή του, τον κάνει σημαία για τη νέα «σταυροφορία» για τον «εκπολιτισμό» των εχθρών, εκτός και εντός των τειχών.