Το υπουργικό συμβούλιο του Λιβάνου, παρουσία του Προέδρου της χώρας, Ζοζέφ Αούν, αποφάσισε την Πέμπτη να ξεκινήσει η διαδικασία για τον καθορισμό θαλάσσιων συνόρων με την Κύπρο.

Σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Observe Lebanon» επισημαίνει ότι «καθώς ο Λίβανος αντιμετωπίζει τις δικές του οικονομικές προκλήσεις, η εδραίωση των θαλάσσιων συνόρων μπορεί να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση σε πιθανή εξόρυξη πόρων». Η επισήμανση σχετίζεται δηλαδή άμεσα και με την πολυετή χρηματοπιστωτική κρίση που μαστίζει τον Λίβανο με ιδιαίτερη δριμύτητα από το 2019, καθώς μια πιθανή διευθέτηση των συνόρων με την Κυπριακή Δημοκρατία αναπτερώνει τις ελπίδες της λιβανέζικης αστικής τάξης για μελλοντικά παζάρια (συν)εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή.

Ως εκ τούτου, η εξέλιξη ρίχνει νερό στον μύλο των μονοπωλιακών σχεδιασμών για περαιτέρω έρευνες γεωτρήσεων και συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα, σε μια περιοχή που βρίσκεται στο επίκεντρο σφοδρών ενεργειακών ανταγωνισμών.

2025 The Associated Press. All

Η ζωή με τεράστιες δυσκολίες επιμένει μέσα στα συντρίμμια των σπιτιών της Γάζας

Την ίδια ώρα προχωρά ο σχεδιασμός του Ισραήλ, των ΗΠΑ και των συμμάχων τους για τη μετατροπή της Γάζας σε προτεκτοράτο, που θα αξιοποιηθεί στη χάραξη της «Νέας Μέσης Ανατολής», ενώ τα μαχαίρια έχουν βγει για την «πίτα» της «ανοικοδόμησης».

Τη βδομάδα που πέρασε η κυβέρνηση των ΗΠΑ έστειλε στο Ισραήλ διαδοχικά τους απεσταλμένους της Τζάρεντ Κούσνερ (γαμπρός του Τραμπ, το 2020 ήταν ο αρχιτέκτονας της λεγόμενης «Συμφωνίας του Αιώνα», που άνοιξε τον δρόμο για τις «Συμφωνίες του Αβραάμ») και Στιβ Γουίτκοφ. Ακολούθησαν ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς και ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, που είχε κι αυτός συναντήσεις με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό και με στελέχη της ισραηλινής κυβέρνησής.

Οι τέσσερις Αμερικανοί αξιωματούχοι μετέφεραν στην κυβέρνηση Νετανιάχου το δήθεν μήνυμα για «αυστηρή τήρηση» των συμφωνηθέντων στο Σαρμ Ελ Σεΐχ σχετικά με την εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας, την ίδια ώρα που κάνουν τα στραβά μάτια στις καθημερινές παραβιάσεις της από το Ισραήλ. Η τακτική των ΗΠΑ σε αυτήν τη φάση δεν προτάσσει την προσάρτηση της Δυτικής Οχθης από το Ισραήλ, επειδή αυτό θα διακυβεύσει κάθε σχετική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου (και έναρξης των χρυσοφόρων μπίζνες μετατροπής της Γάζας σε αμερικανο-ισραηλινό προτεκτοράτο) και αυτές που αφορούν νέες «Συμφωνίες του Αβραάμ», για την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές και άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Ο Ρούμπιο σε δηλώσεις του την Παρασκευή επανέλαβε ότι η Χαμάς θα πρέπει να αφοπλιστεί, γιατί αν δεν το κάνει θα παραβιάσει τη συμφωνία. Τάχθηκε επίσης εναντίον μελλοντικού ρόλου της Υπηρεσίας Αρωγής του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους (UNRWA) στη Γάζα, λέγοντας ότι είναι «θυγατρική» της Χαμάς. Τόνισε πως δεν υπάρχει «σχέδιο Β'» για την περιοχή, και πως το Ισραήλ είναι επίσης υποχρεωμένο να τηρήσει τις δικές του «δεσμεύσεις», διαφορετικά θα κάνουν πίσω όλες οι χώρες που υποστηρίζουν το σχέδιο για τον «τερματισμό» του πολέμου στη Γάζα. Εξήγησε δε ότι η προκαταρκτική έγκριση δύο νομοσχεδίων στην Κνέσετ την Τρίτη από ακροδεξιούς και δεξιούς βουλευτές, με στόχο την προσάρτηση της Δυτικής Οχθης, δεν βοηθά, καθώς διακυβεύει την όλη διαδικασία.

Ερωτηθείς για το στρατηγείο του αμερικανικού στρατού στο Κιριάτ Γκατ του νότιου Ισραήλ (56 χλμ. νότια του Τελ Αβίβ), γνωστό ως CMCC (έχει ως «ραχοκοκαλιά» 200 Αμερικανούς αξιωματικούς και δεκάδες άλλους στρατιωτικούς από εταίρους των ΗΠΑ, όπως η Ιορδανία, η Βρετανία κ.λπ.), ο Ρούμπιο είπε πως υπάρχει «για να εξασφαλίσει ότι εκπληρώνονται οι όροι της συμφωνίας και το σχέδιο Τραμπ». Το απόγευμα της Παρασκευής ανακοινώθηκε ότι επικεφαλής του «Πολιτικού - Στρατιωτικού Συντονιστικού Κέντρου» (CMCC) θα είναι ο Αμερικανός διπλωμάτης Στίβεν Φάγκιν.

Παράλληλα με αυτές τις κινήσεις προωθούνται και άλλα βρώμικα σχέδια για πιθανή διχοτόμηση της Γάζας, με πρόσχημα τις «ασφαλείς» περιοχές που έχει καταλάβει ο στρατός και τις «πολύ επικίνδυνες» στις οποίες έχει ρόλο η Χαμάς. Την Τετάρτη η εφημερίδα «Wall Street Journal» δημοσίευσε πληροφορίες για τα σχέδια διχοτόμησης της Γάζας από ΗΠΑ και Ισραήλ, με στόχο τη διαιώνιση της παρουσίας του ισραηλινού στρατού.

Δεν είναι τυχαία η σχετική αναφορά που έκανε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς την Τρίτη, φτάνοντας στο Ισραήλ, ότι οι περιοχές στις οποίες βρίσκεται ο ισραηλινός κατοχικός στρατός στη Γάζα, πίσω από την «κίτρινη γραμμή», είναι «σχετικά ασφαλείς», ενώ «τρομερά επικίνδυνες» είναι οι περιοχές τις οποίες ελέγχει η Χαμάς. Είπε ακόμα ότι η ανοικοδόμηση θα μπορούσε να ξεκινήσει από τις «σχετικά ασφαλείς» περιοχές, μέχρι η Χαμάς να αφοπλιστεί και να παραδώσει την εξουσία.

Το σχέδιο για διχοτόμηση προκαλεί ανησυχία σε Αίγυπτο, Κατάρ και άλλες αραβικές χώρες, ότι θα διαμορφώσει το έδαφος για μόνιμη παρουσία και δράση του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας, και αναφέρουν πως υπό τέτοιες συνθήκες δεν θα έστελναν στρατεύματα για να συγκροτηθεί η «Διεθνής Δύναμη Σταθεροποίησης» την οποία προβλέπει το άθλιο σχέδιο των ΗΠΑ για εκεχειρία και ανοικοδόμηση στη Λωρίδα της Γάζας. Την Πέμπτη, 14 χώρες, μεταξύ τους η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και η Τουρκία, καθώς επίσης ο Αραβικός Σύνδεσμος και ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας, καταδίκασαν «με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο» τα νομοσχέδια για την προσάρτηση της Δυτικής Οχθης, τα οποία χαρακτήρισαν «κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου». Για τα άλλα σχέδια περί ντε φάκτο διχοτόμησης της Λωρίδας της Γάζας απέφυγαν προς το παρόν να αντιδράσουν.

Σε αυτό το φόντο, επίσης την Πέμπτη στελέχη παλαιστινιακών κομμάτων και παρατάξεων (συμπεριλαμβανομένων της Χαμάς και της Φατάχ) κατέληξαν σε συμφωνία στο Κάιρο με στόχο την «επόμενη μέρα» στη Γάζα. Συμφώνησαν να αναλάβει προσωρινά τη διακυβέρνηση της Λωρίδας μια ανεξάρτητη επιτροπή τεχνοκρατών, που θα διαχειρίζεται τις καθημερινές υποθέσεις και τις βασικές υπηρεσίες, όπως ακριβώς προβλέπει το σχέδιο Τραμπ.

Ακόμα και ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Τ. Α. Γκεμπρεγέσους, σε δηλώσεις του την Πέμπτη ανέφερε ότι η βελτίωση της κατάστασης στη Γάζα είναι ελάχιστη, γιατί «δεν υπάρχει ορατή μείωση της πείνας». «Η κατάσταση παραμένει καταστροφική, γιατί ό,τι μπαίνει στην περιοχή δεν είναι αρκετό», είπε χαρακτηριστικά, καθώς από τις 10 Οκτώβρη μέχρι τις αρχές της περασμένης βδομάδας εισήλθαν στη Γάζα μόλις 986 φορτηγά, αντί για 600 τη μέρα.

Ετσι ο αριθμός των νεκρών από λιμό ανεβαίνει, φτάνοντας ήδη τους 411, εκ των οποίων 109 είναι παιδιά. Από τις 7 Οκτώβρη 2023 μέχρι την Πέμπτη οι επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί ανέρχονταν σε 68.280 και οι τραυματίες σε τουλάχιστον 170.375.

Επιπλέον, από την αρχή της «εκεχειρίας» έχουν σκοτωθεί από ισραηλινά πυρά πάνω από 100 Παλαιστίνιοι και έχουν τραυματιστεί δεκάδες άλλοι. Αυτά ενώ υποτίθεται ότι ο ισραηλινός στρατός έχει αποσυρθεί πίσω από την «κίτρινη γραμμή», σε έκταση ίση με το 53% της Λωρίδας.

Ο Αντριου Σάμπερτον, στέλεχος του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό (UNFPA), προέβλεψε πριν λίγες μέρες ότι ο υποσιτισμός εγκύων και βρεφών στη Γάζα θα έχει συνέπειες «για γενιές ολόκληρες», πιθανώς προκαλώντας προβλήματα υγείας μακροπρόθεσμα. Σήμερα ένας στους τέσσερις κατοίκους της Γάζας υποφέρει από την πείνα, μεταξύ των οποίων και 11.500 έγκυες. Ο Σάμπτερτον τόνισε πως μία στις τρεις εγκυμοσύνες θεωρείται «υψηλού κινδύνου» και ότι ο δείκτης μητρικής θνησιμότητας είναι «υψηλός».

Εκτίμησε πως το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ο υποσιτισμός, προσθέτοντας ότι η έλλειψη φαρμάκων και ιατρικών υποδομών έχει επίσης μεγάλη σημασία, καθώς το 94% των νοσοκομείων έχει υποστεί ζημιές ή έχει καταστραφεί ολοσχερώς, και μόλις το 15% των δομών Υγείας διαθέτουν μαιευτήρια που μπορούν να αντιμετωπίσουν επείγοντα περιστατικά.

Σχεδόν καθημερινές παραμένουν και οι παραβιάσεις της εκεχειρίας από το Ισραήλ, με πρόσχημα π.χ. την «παραβίαση» της «κίτρινης γραμμής» ή κάποιες μεμονωμένες επιθέσεις εναντίον των δυνάμεων κατοχής. Η Χαμάς δεν ανέλαβε την ευθύνη για δύο Ισραηλινούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν, επιμένοντας ότι τηρεί την εκεχειρία στο μέρος που της αναλογεί.

Το πρόσχημα που επικαλείται το Ισραήλ για τους σχεδόν καθημερινούς βομβαρδισμούς και τον περιορισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα είναι η αντικειμενική αδυναμία της Χαμάς να παραδώσει τις σορούς και των 28 ομήρων που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της αιχμαλωσίας. Η Χαμάς έχει παραδώσει τις σορούς 15 κρατούμενων και απομένουν άλλες 13, εκ των οποίων 2 αναμενόταν να παραδοθούν στο Ισραήλ μέσω Ερυθρού Σταυρού αργά το βράδυ της Παρασκευής. Την ίδια περίοδο οι Παλαιστίνιοι παρέλαβαν τις σορούς 195 συμπατριωτών τους, πολλοί από τους οποίους βασανίστηκαν και μαρτύρησαν στα κολαστήρια των ισραηλινών φυλακών, φέροντας στα κορμιά τους φρικιαστικά σημάδια.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Χαμάς διαβεβαιώνει ότι θα τηρήσει τη δέσμευσή της, εξηγώντας πως δυσκολεύεται για αντικειμενικούς λόγους - τα συντρίμμια που έχουν καταπλακώσει σημεία όπου φυλάσσονταν οι κρατούμενοι.

Στο φόντο του ατελείωτου Γολγοθά που βιώνουν περίπου 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στη Γάζα, εκτυλίσσεται καθημερινά το δράμα εκατοντάδων χιλιάδων ακόμα Παλαιστινίων στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, οι οποίοι υποφέρουν από τη μάστιγα της βάρβαρης βίας του ισραηλινού στρατού και των Εβραίων εποίκων.

Το νεότερο σε ηλικία τελευταίο θύμα τους μπήκε στη μαύρη λίστα των θυμάτων της κτηνώδους κατοχικής βίας το μεσημέρι της Παρασκευής, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος ενός αγοριού στη διάρκεια βίαιης εισβολής του ισραηλινού στρατού στα περίχωρα της Ναμπλούς. Υπολογίζεται ότι από τις 7 Οκτώβρη 2023 έχουν σκοτωθεί στη Δυτική Οχθη από ισραηλινά πυρά (στρατού και εποίκων) πάνω από 1.000 άτομα, ανάμεσά τους τουλάχιστον 200 παιδιά.

Ισραηλινό drone βομβάρδισε το μεσημέρι της Παρασκευής την Τουλ, πόλη στον νότιο Λίβανο, σκοτώνοντας τουλάχιστον δύο άτομα και τραυματίζοντας άλλα δύο. Ο ισραηλινός στρατός υποστήριξε ότι ανάμεσα στα θύματα είναι ο επικεφαλής εφοδιαστικής αλυσίδας της Χεζμπολάχ, Αμπάς Χασάν Καράκι. Προηγήθηκαν το πρωί της ίδιας μέρας κι άλλες ισραηλινές επιδρομές, στη μεθοριακή πόλη Μάις Αλ Τζαμπάλ, χωρίς να αναφερθούν θύματα.

Η αποστολή του ΠΑΜΕ στον προσφυγικό καταυλισμό Al-Jalazone

- Η αποστολή του ΠΑΜΕ στην Παλαιστίνη συνέπεσε με μια κρίσιμη στιγμή για τον Παλαιστινιακό λαό. Πώς «διαβάζουν» τα συνδικάτα της Παλαιστίνης τις τελευταίες εξελίξεις; Ποιες είναι οι εκτιμήσεις τους για τη συνέχεια;

- Η αποστολή του ΠΑΜΕ στην Παλαιστίνη, πράγματι, πραγματοποιήθηκε σε μια κρίσιμη στιγμή για τον Παλαιστινιακό λαό, έχοντας συμπέσει με τη συμφωνία για «εκεχειρία» στη Γάζα. Μια συμφωνία που, όπως επισημαίνουν τα παλαιστινιακά συνδικάτα, προσφέρει μια ανάσα στους αμάχους και στον πολύπαθο λαό της Γάζας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί τη συνεχιζόμενη κατοχή και τα εγκλήματα του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη.

Από τη συνάντηση με το Συντονιστικό Πλαίσιο των Παλαιστινιακών Συνδικάτων

Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά ότι πίσω από τα μεγάλα λόγια των αρχιτεκτόνων της συμφωνίας - του Τραμπ, των στελεχών της κυβέρνησης των ΗΠΑ και του εγκληματία Νετανιάχου - περί «ειρήνης» κρύβεται η προσπάθεια να παγιωθεί το καθεστώς κατοχής, εποικισμού και αποκλεισμού, ενώ η καταστροφή των υποδομών, οι δολοφονίες και η φτώχεια συνεχίζονται τόσο στη Γάζα όσο και στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη.

Οπως συνεχίζεται και ο πόλεμος με οικονομικά μέσα και τη δύναμη του χρήματος, στο πλαίσιο των σχεδιασμών για τη λεγόμενη ανοικοδόμηση, καθώς δεν έχει εγκαταλειφθεί το σχέδιο Τραμπ για τη μετατροπή της Λωρίδας της Γάζας σε «Ριβιέρα».

Ωστόσο, τα παλαιστινιακά συνδικάτα δεν μιλούν με απογοήτευση, αλλά με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα. Ξεκαθαρίζουν ότι ο αγώνας του λαού τους θα συνεχιστεί μέχρι τη δικαίωση, μέχρι να τερματιστεί η κατοχή και να εγκαθιδρυθεί ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Από τη σύσκεψη με σωματεία στην Τουλκαρέμ

- Στην Ελλάδα το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί στην οργανωμένη έκφραση της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Ποιος είναι ο απόηχος αυτής της δράσης στην Παλαιστίνη και πώς υποδέχθηκαν τα συνδικάτα και οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι την αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ;

- Η παρουσία της αντιπροσωπείας του ΠΑΜΕ στην Παλαιστίνη έγινε δεκτή με ιδιαίτερη συγκίνηση και ζεστασιά. «Καλωσορίσατε στη δεύτερη πατρίδα σας», ήταν η φράση με την οποία μας υποδέχονταν παντού.

Σε κάθε συνάντηση, σε κάθε χώρο δουλειάς, στα συνδικάτα και στους προσφυγικούς καταυλισμούς, οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι και τα συνδικαλιστικά στελέχη εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για τη σταθερή, ανιδιοτελή και συνεπή στήριξη του ΠΑΜΕ, η οποία εκφράζεται και θα συνεχίσει να εκφράζεται όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις, κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις, συλλογή υλικής βοήθειας και διεθνείς παρεμβάσεις.

Σε εργοστάσιο στην Ιεριχώ

Οι παλαιστινιακές οργανώσεις εκτιμούν ότι το ΠΑΜΕ είναι από τις δυνάμεις εκείνες στην Ευρώπη που μιλούν με καθαρή φωνή για το δίκαιο του Παλαιστινιακού λαού, καταγγέλλοντας όχι μόνο τα εγκλήματα του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ, αλλά και τη συνενοχή των κυβερνήσεων της ΕΕ και της Ελλάδας.

Η υποδοχή της αντιπροσωπείας είχε έντονο συναισθηματικό χαρακτήρα. Υπήρξαν στιγμές όπου εργάτες, συνδικαλιστές και οικογένειες μαρτύρων εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους με δάκρυα, τονίζοντας ότι «η φωνή της εργατικής τάξης της Ελλάδας μέσα από το ΠΑΜΕ μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε». Παράλληλα, οι Παλαιστίνιοι εργαζόμενοι έστειλαν το δικό τους μήνυμα στους Ελληνες συναδέλφους τους, να συνεχίσουν να σηκώνουν τη σημαία της αλληλεγγύης, να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές, ενάντια στο κράτος - δολοφόνο και τους συμμάχους του.

Από αυτήν την άποψη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δράση του ΠΑΜΕ δεν αντιμετωπίζεται απλώς ως πράξη συμπαράστασης, αλλά ως κομμάτι του ίδιου αγώνα που δίνει ο Παλαιστινιακός λαός μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες, ένας αγώνας για ζωή, αξιοπρέπεια και λευτεριά.

- Υπάρχουν κάποια στιγμιότυπα που ξεχωρίζετε από τις επαφές και τις επισκέψεις σας στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη;

- Υπήρξαν πολλές στιγμές στη διάρκεια της επίσκεψής μας που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μας. Θα χρειάζονταν τόνοι μελάνι, για να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα και τις εικόνες που ζήσαμε στη διάρκεια της επίσκεψής μας στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη. Ισως το πιο δυνατό στοιχείο ήταν ότι πίσω από κάθε χειραψία, κάθε βλέμμα, κάθε αφήγηση, διακρίναμε μια τεράστια δύναμη ψυχής, μια αξιοπρέπεια που δεν λυγίζει, ακόμα και μέσα στα ερείπια της κατοχής, στη φτώχεια, στην καταπίεση, στην απώλεια και τον θάνατο.

Συγκλονιστική ήταν και η επίσκεψή μας στον προσφυγικό καταυλισμό της Jalazone, λίγα μέτρα πιο μακριά από τα τείχη του παράνομου οικισμού Ισραηλινών εποίκων Μπέιτ Ελ, όπου ζουν πίσω από ηλεκτροφόρους φράχτες, στρατιωτικά φυλάκια και συρματοπλέγματα πάνω από 6.000 έποικοι, ενώ βρίσκεται και μια βάση της πολεμικής μηχανής του κράτους - δολοφόνου. Εκεί συναντήσαμε οικογένειες προσφύγων που ζουν τρεις και τέσσερις γενιές σε λίγα τετραγωνικά μέτρα.

Εκεί, ανάμεσα σε παιδιά που παίζουν δίπλα σε τοίχους με αφίσες και στένσιλ δολοφονημένων από την κατοχή, νιώθεις τι σημαίνει στην πράξη η λέξη «αντοχή». Ηταν σε εκείνη την επίσκεψη που οι πρόσφυγες μας συγκλόνισαν όταν μας είπαν ότι «εμείς λογαριάζουμε στους λιμενεργάτες του Πειραιά να μην αφήσουν άλλες σφαίρες να έρθουν για εμάς και τα παιδιά μας», αγκαλιάζοντας τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και των λιμενεργατών.

Στην Τουλκαρέμ, σε αγρόκτημα, το οποίο είχε δεχτεί επίθεση το προηγούμενο βράδυ από τον κατοχικό στρατό, σε μία ακόμη προσπάθεια να αναγκάσει τους ιδιοκτήτες του να εγκαταλείψουν τη γη τους. Η επίσκεψη αυτή μας αποκάλυψε με τον πιο άμεσο τρόπο τη συνεχή δολοφονική βία που δέχονται οι Παλαιστίνιοι αγρότες από το κράτος - τρομοκράτη Ισραήλ, απλώς και μόνο γιατί επιμένουν να καλλιεργούν τη γη τους.

Σε σχολείο της περιοχής, που έχει μετατραπεί σε πρόχειρο προσφυγικό καταυλισμό, απέναντι από τις γειτονιές που έχει ισοπεδώσει ο ισραηλινός στρατός, συναντήσαμε ανθρώπους που έγιναν τρίτη και τέταρτη φορά πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη γειτονιά, στον ίδιο τους τον τόπο, ξεριζωμένους ξανά, μετά την εκδίωξή τους από τον καταυλισμό της Τουλκαρέμ, όπου ο ισραηλινός στρατός τούς έδωσε μόλις πέντε λεπτά για να φύγουν. Δακρύσαμε τη στιγμή που ένας Παλαιστίνιος εργάτης, κάτοικος του καταυλισμού, κρατώντας το δύο μηνών παιδί του, μας είπε με αποφασιστικότητα ότι «εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε γιατί αγαπάμε τη ζωή».

Ξεχωρίζουμε, επίσης, τη συνάντηση με εργαζόμενους της Ιεριχούς. Μας μίλησαν για τις δυσκολίες, αλλά και για την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν να παλεύουν οργανωμένα, μέσα από τα συνδικάτα τους.

Τέλος, δεν μπορεί να ξεχαστεί η συγκίνηση όταν Παλαιστίνιοι εργάτες είπαν πως η παρουσία του ΠΑΜΕ «δεν είναι μια τυπική επίσκεψη, αλλά μια συνάντηση ανθρώπων του ίδιου αγώνα». Αυτή η φράση συνοψίζει όλη την ουσία της αποστολής: Τη βαθιά συνείδηση ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, μόνο να ενωθούν απέναντι στην αδικία, στην εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό.

- Τα μέλη της αντιπροσωπείας του ΠΑΜΕ είδαν από κοντά την αγριότητα της κατοχικής βίας από το κράτος του Ισραήλ. Υπήρξε μάλιστα και προσπάθεια τρομοκράτησης της ίδιας της αποστολής κατά την αποχώρησή της από το Τελ Αβίβ. Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για το τι σημαίνει στην πράξη η κατοχή για την καθημερινότητα των Παλαιστινίων.

- Είδαμε από κοντά τι σημαίνει στην πράξη κατοχή, όχι ως μια αφηρημένη πολιτική ή διπλωματική έννοια, αλλά ως μια σκληρή, απτή πραγματικότητα που διαπερνά κάθε πτυχή της ζωής του κάθε Παλαιστίνιου. Είδαμε την ασυδοσία και τη βία του κατοχικού στρατού, τα τείχη, τα σημεία ελέγχου, τις περιφράξεις, τη φτώχεια και την ανασφάλεια που επιβάλλει ένα καθεστώς βίας, δολοφονιών, μόνιμης ταπείνωσης και αποκλεισμού.

Η καθημερινότητα των Παλαιστινίων είναι μια διαρκής πάλη για τα αυτονόητα, για να πάνε στη δουλειά τους χωρίς να συλληφθούν ή ακόμα χειρότερα να δολοφονηθούν, για να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο χωρίς να κινδυνεύουν, για να περάσουν από έναν δρόμο χωρίς να τους σταματήσουν οπλισμένοι στρατιώτες.

Κάθε μετακίνηση, κάθε πράξη, ακόμη και η καλλιέργεια της γης, περνά μέσα από την έγκριση ή την αυθαιρεσία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής. Καθαρίστρια που διώχθηκε από το σπίτι της από έποικους, λόγω της μεγάλης ανεργίας αναγκάστηκε να δουλέψει για αυτούς, λέγοντάς μας ότι πολλές φορές οι έποικοι αρνούνται να τους πληρώσουν, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να τους απειλούν με όπλα.

Επισκεφθήκαμε σπίτια που έχουν γκρεμιστεί επειδή χτίστηκαν «χωρίς άδεια» των κατοχικών δυνάμεων σε παλαιστινιακή γη, χωράφια που καταστράφηκαν από στρατιωτικά οχήματα, εργοστάσια και καταστήματα που δεν μπορούν να λειτουργήσουν λόγω αποκλεισμών. Στην Τουλκαρέμ, στη Ραμάλα, στην Ιεριχώ, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, οι κάτοικοι μας μίλησαν για τις νυχτερινές εφόδους, τις συλλήψεις, τους θανάτους παιδιών και νέων ανθρώπων που δολοφονούνται εν ψυχρώ.

Ακόμα και κατά την αποχώρησή μας από το Τελ Αβίβ, υπήρξε προσπάθεια τρομοκράτησης της αποστολής, μια μικρή μόνο γεύση του μηχανισμού τρομοκρατίας και καταστολής που οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν καθημερινά. Μας κράτησαν για ώρες, μας ανέκριναν, έψαξαν εξονυχιστικά τα πράγματά μας, σε μια επίδειξη αυθαιρεσίας που δεν είχε κανέναν λόγο ύπαρξης πέρα από τον ωμό εκφοβισμό.

Αυτό το πλέγμα κατοχής και τρόμου δεν έχει μόνο φυσική διάσταση. Είναι ένας συνεχής ψυχολογικός πόλεμος που στοχεύει να κάμψει το ηθικό ενός ολόκληρου λαού. Και όμως, αυτό που κυριαρχεί δεν είναι η μοιρολατρία, αλλά η αντίσταση.

Οι Παλαιστίνιοι εργάτες και οι οικογένειές τους ζουν μέσα στην αδικία, αλλά συνεχίζουν να παλεύουν, να μορφώνουν τα παιδιά τους, να καλλιεργούν τη γη τους, να κρατούν ζωντανή την ελπίδα. Μια μάνα ανέφερε γεμάτη περηφάνια την κόρη της, η οποία πέρασε πρώτη στην Ιατρική Σχολή, διαβάζοντας στα λίγα τετραγωνικά μέτρα του δωματίου όπου ζουν, χωρίς φως, χωρίς καμία υποδομή.

Αυτό το πείσμα για ζωή, αυτή η δύναμη μέσα στην καταστροφή, είναι ίσως η πιο συγκλονιστική απάντηση. Γιατί, όπως μας είπε ένας Παλαιστίνιος αγρότης, «η κατοχή μπορεί να μας στερεί τη γη, αλλά δεν μπορεί να μας στερήσει το δίκιο και την αξιοπρέπειά μας».

- Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ποιο είναι το μήνυμα που μεταφέρει η αντιπροσωπεία στους Ελληνες εργαζόμενους;

- Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, θα θέλαμε να μεταφέρουμε στους Ελληνες συναδέλφους μας, στον ελληνικό λαό, ένα μήνυμα βαθιά ανθρώπινο, ταξικό και διεθνιστικό. Ενα μήνυμα που συνοψίζεται σε λίγες λέξεις: Ο Παλαιστινιακός λαός δεν είναι μόνος του. Η αλληλεγγύη των λαών είναι όπλο ισχυρότερο από τις βόμβες του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ και των συμμάχων του.

Αυτό που είδαμε στην Παλαιστίνη δεν είναι μια «μακρινή τραγωδία», αλλά μια ζωντανή υπενθύμιση του τι σημαίνει ιμπεριαλισμός, καταπίεση και εκμετάλλευση και του πόσο κοινός είναι ο αγώνας των εργατών σε κάθε γωνιά της Γης. Οι Παλαιστίνιοι εργάτες μάς είπαν επανειλημμένα ότι αντλούν δύναμη από τη στάση των Ελλήνων συναδέλφων τους, από τις πορείες, τις απεργίες, τα συνθήματα, τις ανακοινώσεις και τη δράση του ΠΑΜΕ και των ταξικών σωματείων όπως το μπλοκάρισμα των λιμενεργατών στη μεταφορά πολεμικού υλικού στην πολεμική βιομηχανία του κράτους - δολοφόνου.

Το μήνυμα που μεταφέρουμε, λοιπόν, είναι κάλεσμα να δυναμώσει ακόμα περισσότερο αυτή η αλληλεγγύη. Να μετατραπεί σε πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση, που συμμετέχει ενεργά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και στηρίζει το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, για να διακόψει κάθε οικονομική, πολιτική και στρατιωτική σχέση μαζί του, για να εφαρμόσει άμεσα την ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής του 2015 για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Να βρει έκφραση μέσα στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα, στους δρόμους, με το σύνθημα: «Κανένας λαός δεν είναι ελεύθερος όσο ο λαός της Παλαιστίνης στενάζει από την κατοχή».

Η εμπειρία αυτής της αποστολής ενίσχυσε τη βεβαιότητά μας ότι ο αγώνας για ζωή και ελευθερία είναι ένας και κοινός για όλους τους λαούς, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση, την προσφυγιά και τον πόλεμο. Και όπως μας είπαν οι Παλαιστίνιοι συνδικαλιστές «όταν ένας εργάτης σηκώνει τη φωνή του στην Ελλάδα, ακούγεται και στην Παλαιστίνη». Αυτό το μήνυμα ακριβώς φέρνουμε πίσω, να μη σωπάσει καμιά φωνή απέναντι στο έγκλημα και τη γενοκτονία, να δυναμώσει η αλληλεγγύη και να υψωθεί πιο δυνατά η σημαία του διεθνισμού.

Στην πολύπαθη γη των Παλαιστινίων δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να βρεις το ρεπορτάζ. Βρίσκεται παντού. Είναι στην καθημερινότητα της επιβίωσης που γίνεται αντίσταση. Είναι στους εργάτες που αφήνουν τα αυτοκίνητα έξω από την Ιερουσαλήμ, για να περάσουν τους ελέγχους πεζή και να πάνε στη δουλειά. Είναι στους δεκάδες που μιλούν για το πώς είναι να οργανώνουν τις διεκδικήσεις τους, ενώ η πατρίδα τους είναι υπό κατοχή.

Είναι στις γυναίκες που έχουν γίνει πρόσφυγες τρεις και τέσσερις φορές. Είναι στον αγρότη που στέκεται πάνω από τα σημάδια της ερπύστριας στο χωράφι του και λέει «εμείς θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε εδώ». Είναι ακόμα και στον σερβιτόρο του ξενοδοχείου τα βράδια, που έχει μάθει για την αποστολή και δείχνει τα σημάδια από τις σφαίρες του κατοχικού στρατού στο πόδι του. Και δεν είναι καθόλου λίγοι όλοι αυτοί. Είναι ένας ολόκληρος λαός...

Εκείνες τις στιγμές καταλαβαίνεις πως στα μάτια τους δεν είσαι απλός επισκέπτης ή παρατηρητής. Συνειδητοποιείς ότι καταγράφεις τη στιγμή που η αλληλεγγύη παύει να είναι μια λέξη γραμμένη στα πανό, μια αφηρημένη έννοια και γίνεται απτή πραγματικότητα. Τη στιγμή που μία εργάτρια στην Ιεριχώ, ένας αγρότης στην Τουλκαρέμ, μια αποφυλακισμένη συνδικαλίστρια στην Ιερουσαλήμ καταλαβαίνουν ότι ένας εργάτης στον Πειραιά, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη αγωνίζεται για τους ίδιους, στέκεται στο πλευρό τους.

Για αυτό τα βλέμματά τους φωτίζουν όταν γράφουν στο χαρτί τα στοιχεία επικοινωνίας των σωματείων τους, για να τα μεταφέρει η αποστολή του ΠΑΜΕ στους συναδέλφους τους στην Ελλάδα. Κι όταν οι Παλαιστίνιοι συνδικαλιστές στη Ραμάλα καλωσορίζουν τους συνδικαλιστές από την Ελλάδα ως «πρεσβευτές της αλληλεγγύης του ελληνικού λαού», καταλαβαίνεις ότι δεν εκφράζουν έναν τυπικό χαιρετισμό. Αναγνωρίζουν μια κοινή γλώσσα. Αυτή της κοινής πάλης των λαών.

Και δεν το γνωρίζουν μόνο οι αρχές του κατοχικού κράτους. Εδειξαν πως το καταλαβαίνουν και οι εργάτες από τα παλαιστινιακά συνδικάτα, όταν στις συσκέψεις ο σύντροφος Ακελ Τακάζ σύστηνε τα μέλη της αποστολής και στο τέλος μετέφραζε: «...και μαζί μας έχουμε και τον "Ριζοσπάστη", που θα μας βοηθήσει να μεταφέρουμε όλα όσα βλέπει και ακούει η αποστολή εδώ πίσω στον ελληνικό λαό».