Είναι κρίσιμο, σε αυτές τις σύνθετες και δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται σε σχέση με τις εξελίξεις στον Εβρο και τα νησιά, ο λαός μας να διακρίνει ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος, ποιον έχει απέναντί του. Σίγουρα αυτός δεν είναι οι χιλιάδες ξεριζωμένοι και κατατρεγμένοι, που αξιοποιούνται στα διάφορα ιμπεριαλιστικά παζάρια και ανταγωνισμούς ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ.

Δεν πρόκειται απλώς για μια «ανθρωπιστική» διαπίστωση, είναι μια θέση που συμβαδίζει με την αντικειμενική πραγματικότητα. Ερχεται σε αντίθεση με τη λογική που αφήνει στο απυρόβλητο τον πραγματικό ένοχο, αυτόν στον οποίο πρέπει να στοχεύσει η λαϊκή εναντίωση.

Οποιος εναντιώνεται πραγματικά στην επικίνδυνη κατάσταση στον Εβρο και τα νησιά, δεν μπορεί να θέλει η χώρα του να συμβάλει στο να μεγαλώνουν τα κύματα προσφυγιάς και ξεριζωμένων. Δεν είναι μόνο ότι οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι που οργανώνουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε μια σειρά περιοχές του πλανήτη ευθύνονται για τα κύματα της προσφυγιάς. Είναι ότι η Ελλάδα ως μέλος αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών συμμετέχει ενεργά, προσεχώς δε ακόμα ενεργότερα μετά τη νέα Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, στη στήριξη αυτών των επεμβάσεων. Δίνει υποδομές, βάσεις, στρατιωτικό προσωπικό - αλήθεια τι έγινε με τους «Πάτριοτ» στη Σ. Αραβία; - για να γίνονται πραγματικότητα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Με αντάλλαγμα τη λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση.

Οποιος εναντιώνεται πραγματικά, δεν μπορεί να χάνει απ' τα μάτια του την υποκρισία της κυβέρνησης της ΝΔ.

Από τη μια η ελληνική κυβέρνηση μιλάει για απόπειρα «εισβολής» της Τουρκίας στον Εβρο, δίνοντας πολεμικό τόνο στις επιχειρήσεις, και από την άλλη συντάσσεται με τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, που θέλει πάση θυσία την Τουρκία στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, κρατάει ανοιχτούς διαύλους για «διευθετήσεις» σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, όπως επιτάσσουν το αμερικανοΝΑΤΟικό συμφέρον και τα διάφορα επιχειρηματικά σχέδια. Καλεί τη Frontex και το ΝΑΤΟ στη φύλαξη των συνόρων, βάζοντας το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα.

Από τη μια υποθάλπει εθνικιστικές κορόνες, με αφορμή τα γεγονότα στον Εβρο, και από την άλλη αρνείται να καταδικάσει την τουρκική επέμβαση στη Συρία, την προσβολή δηλαδή της κυριαρχίας και των συνόρων μιας άλλης χώρας, που δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο για αλλαγές συνόρων στην ευρύτερη περιοχή.

Από τη μια εξαντλεί τον τσαμπουκά της στους κατατρεγμένους και από την άλλη στηρίζει τη συνέχιση της πολιτικής του διπλού εγκλωβισμού εξαιτίας της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, που μετατρέπει τα ελληνικά νησιά σε φυλακές - κάτεργα της ΕΕ. Ταυτόχρονα, στηρίζει το στόχο ανανέωσης της πολιτικής αυτής με μια νέα Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, την ίδια ώρα μάλιστα που η Γερμανία εκφράζει ανοιχτά τη στήριξή της στα τουρκικά σχέδια για ζώνη κατοχής στη Βόρεια Συρία.

Δεν μπορεί να δίνει άφεση αμαρτιών στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που με το ένα χέρι δίνει τη συναίνεσή του στην πολιτική της κυβέρνησης και με το άλλο σηκώνει τον κίνδυνο του ρατσισμού και της ακροδεξιάς, τη στιγμή που δεν αμφισβητεί σε τίποτα ούτε την πολιτική της ΕΕ στο Προσφυγικό, ούτε την εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που άλλωστε υπηρέτησε πιστά και ο ίδιος ως κυβέρνηση. Ομως σε αυτό το έδαφος δεν είναι που αναπτύσσονται ο ρατσισμός, ο εθνικισμός και η ξενοφοβία; Αυτή η πολιτική δεν είναι που τα θρέφει και τους δίνει χώρο να αναπτυχθούν;

Απέναντι στις εξελίξεις, ο λαός πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά του. Να μην παρασυρθεί από την υποκρισία και από τον αποπροσανατολισμό τόσο της κυβέρνησης ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ. Να μην αποδεχτεί τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες του και στις πλάτες προσφύγων και μεταναστών.

Διέξοδος για το λαό είναι η πάλη ενάντια στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και την ελληνική εμπλοκή. Είναι ο αγώνας για να καταργηθούν η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και ο Κανονισμός του Δουβλίνου. Είναι η διεκδίκηση αιτημάτων για απεγκλωβισμό των προσφύγων και διευκόλυνση της γρήγορης μετακίνησής τους στις χώρες προορισμού τους. Είναι το δυνάμωμα της αλληλεγγύης με τους ξεριζωμένους και ο κοινός αγώνας με τους άλλους λαούς της περιοχής, ενάντια στο σύστημα που γεννάει πόλεμο, εκμετάλλευση, φτώχεια και προσφυγιά.