Η «διελκυστίνδα», που έχουν στήσει το τελευταίο διάστημα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορώντας η μία την άλλη, με επίκεντρο την εξέλιξη της δεύτερης «αξιολόγησης», σε ένα μόνο βαθμό υπηρετεί τον ανταγωνισμό για την ικανότητά τους στην αστική διαχείριση. Από την άλλη, αποσκοπεί στο να διαμορφώσει σκηνικό εκβιασμού του λαού.

ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ απευθύνονται στους εργαζόμενους, στα φτωχά - λαϊκά στρώματα, με το πλαστό, παραπλανητικό δίλημμα, ή συναινεί και αποδέχεται τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της «αξιολόγησης», την έναρξη της συζήτησης για τη διευθέτηση του χρέους, με στόχο την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας ή περνάμε σε φάση αβεβαιότητας και διογκώνεται ο κίνδυνος να απαιτηθεί νέο πρόγραμμα, νέο μνημόνιο. Μια επιχειρηματολογία που θυμίζει την ίδια που χρησιμοποιούσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση πριν από το Γενάρη του 2015.

Κρύβουν, βεβαίως, επιμελώς ότι οι στόχοι που μοιράζονται προεξοφλούν την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, η επίτευξή τους προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και το χτύπημα του εισοδήματος των λαϊκών οικογενειών. Οτι από την ανάκαμψη μόνο ωφελημένο θα είναι το κεφάλαιο, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ενώ οι εργαζόμενοι θα ζουν με τσακισμένα δικαιώματα και ψίχουλα.

Η προσπάθεια εκβιασμού του λαού που εκδηλώνεται πάνω στη βάση της στρατηγικής τους σύμπλευσης, στην κατεύθυνση που υπαγορεύουν οι ανάγκες του κεφαλαίου και τα συμφέροντά του, αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις ομιλίες του Αλ. Τσίπρα και του Κ. Μητσοτάκη στις κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων τους, την περασμένη Τετάρτη, όπου και οι δύο υπερασπίστηκαν το «επιτυχές» κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» σαν τη «θρυαλλίδα» ευεργετικών για την καπιταλιστική οικονομία εξελίξεων, προσπερνώντας τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που απαιτείται προς τούτο.

Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τη ΝΔ ότι δεν θέλει να κλείσει η δεύτερη «αξιολόγηση», ώστε να ανοίξει η συζήτηση για τη λήψη μέτρων που αφορούν την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ότι κρύβει τι διακυβεύεται σ' αυτήν τη διαπραγμάτευση, ότι έχει στρατηγική με «όνομα: 4ο Μνημόνιο»!

«Σε ένα ενδεχόμενο αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και της δεύτερης αξιολόγησης, που ενδεχομένως να οδηγούσε και σε εκλογές, όπως διακαώς ζητά η ΝΔ, θα αποτελούσε την τέλεια καταστροφή για την οικονομία. Θα χάναμε οριστικά το τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά και της εξόδου της οικονομίας στις αγορές, της έγκαιρης εξόδου, δηλαδή πριν από τη λήξη του προγράμματος», υποστήριξε.

Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος της ΝΔ σκιαγραφούσε το ρευστό και ασταθές γεωπολιτικό περιβάλλον, υποστηρίζοντας πως «αν δεν είχαμε σήμερα τη θλιβερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ισχυρή ατμομηχανή ανάπτυξης», για να ισχυριστεί ότι «η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης στον οικονομικό τομέα κάνει επιτακτική την ανάγκη πολιτικής αλλαγής» και πως «είναι απαραίτητη η συστράτευση όλων... Εχουμε όλοι μας ευθύνες απέναντι στην πατρίδα, απέναντι στην ίδια την Ιστορία. Το έχω πει πολλές φορές, το επαναλαμβάνω και σήμερα: Το διακύβευμα υπερβαίνει τον καθένα από εμάς ατομικά. Το ζητούμενο είναι να μη μας υπερβεί και όλους συλλογικά. Γιατί αυτό θα οδηγούσε, με μαθηματική ακρίβεια, στην καταστροφή. Και τότε κανείς, ούτε οι πολίτες, αλλά ούτε η Ιστορία, θα συγχωρήσουν είτε την άρνηση είτε την ουδετερότητα...».

Γίνεται, λοιπόν, επιτακτική για το λαό η ανάγκη να απορρίψει τα κάλπικα διλήμματα, να αποκρούσει τους εκβιασμούς, να οργανώσει την πάλη του ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, όσα κυβέρνηση και αστικά κόμματα πλασάρουν σαν «επιτυχίες», αφού έχουν στον πυρήνα τους θυσίες διαρκείας για το λαό.