75 χρόνια συμπληρώνονται αύριο από τη μαύρη για τους λαούς μέρα ίδρυσης του ΝΑΤΟ. Πόλεμοι, επεμβάσεις, χούντες, κάθε είδους εγκλήματα και βρώμικα σχέδια ενάντια στους λαούς, φέρουν όλα φαρδιά πλατιά την υπογραφή του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, που δίκαια αναδείχτηκε στο πιο λαομίσητο σύμβολο του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο.

Από τη «ληξιαρχική πράξη γέννησής» του, κύριος στόχος της ίδρυσης του ΝΑΤΟ ήταν η Σοβιετική Ενωση, τα άλλα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και η υπεράσπιση και θωράκιση της αστικής εξουσίας στα κράτη - μέλη του. Η ένταξη της χώρας μας σε αυτό αποτέλεσε ταξική επιλογή της αστικής τάξης και των κομμάτων της.

Τα 35 χρόνια που μεσολάβησαν από τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός έριξε κυριολεκτικά κάθε φύλλο συκής: Το «σιδερένιο χέρι» των ευρωατλαντικών μονοπωλίων έσφιξε στη λαβή του δεκάδες λαούς, αιματοκυλώντας κάθε γωνιά του πλανήτη, από τη Γιουγκοσλαβία έως το Ιράκ κι απ' το Αφγανιστάν έως τη Λιβύη, για να διασφαλίσει τον έλεγχο σε πρώτες ύλες, αγορές, εμπορικούς και ενεργειακούς δρόμους, «σφαίρες επιρροής».

Μια ματιά να ρίξει κανείς στις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ της τελευταίας δεκαετίας, από τη «στρατηγική για το πρώτο Πυρηνικό Πλήγμα» έως τη συγκρότηση σχηματισμών ταχείας επέμβασης και απ' τη «Στρατηγική για το Παγκόσμιο ΝΑΤΟ» έως τα σχέδια καταστολής ενάντια στους λαούς, μια ματιά στην εξοπλιστική κούρσα, στις «πρόβες πολέμου» από τη Βαλτική έως τον Ινδο-Ειρηνικό και στις πολεμικές εστίες που καίνε στην Ουκρανία και τη Μ. Ανατολή, το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Τα χειρότερα που απεργάζονται για τους λαούς είναι μπροστά.

Αυτή είναι η «ασφάλεια και σταθερότητα» που προσφέρει ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός. Αυτό και το ψέμα της «μακρύτερης περιόδου ειρήνης» στην Ιστορία που τάχα διασφάλισε το ΝΑΤΟ, όπως τσαμπουνάνε από το πρωί ως το βράδυ τα αστικά κόμματα και οι παρατρεχάμενοί τους, υπηρετώντας την «εθνική γραμμή» της ακόμα μεγαλύτερης εμπλοκής στα σχέδιά του για την αναβάθμιση των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Το ακριβώς αντίθετο δείχνει όλη η έως τώρα πείρα και στην περιοχή μας, εκεί όπου η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα διεκδικούν ρόλο ΝΑΤΟικού «πρωτοπαλίκαρου».

Η ΝΑΤΟική «μπότα» στα Βαλκάνια, στην οποία πρωτοστάτησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις όπως με τη Συμφωνία των Πρεσπών, όχι μόνο δεν σήμανε «μια εποχή ειρήνης και ευημερίας» - όπως έλεγαν - αλλά αντίθετα έφερε νέες εντάσεις και μαύρα σύννεφα στους λαούς, όπως δείχνουν οι «ανοιχτές πληγές» στις σχέσεις Σερβίας - Κοσόβου, στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, αλλά και στις ΝΑΤΟικές συμμάχους Βουλγαρία και Β. Μακεδονία.

Τα ΝΑΤΟικά σχέδια στη Μ. Θάλασσα, στην Ανατ. Ευρώπη και τον Καύκασο, στην Ουκρανία, οι ΝΑΤΟικοί στόλοι στη Μεσόγειο όχι μόνο δεν έφεραν «ήρεμα νερά», αλλά αντίθετα νέες φουρτούνες και πολέμους, όπως στην Ουκρανία, τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, καραβάνια ξεριζωμένων.

Η μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, τα «χρυσά μετάλλια» στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς που εξασφάλισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν εγγυήθηκαν την «ασφάλεια», αλλά βάζουν ακόμα παραμέσα τον λαό στο στόχαστρο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Ο μύθος του «απάνεμου λιμανιού» καταρρέει πλήρως στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Από την κατοχή στην Κύπρο έως το «γκριζάρισμα» και τον «ενιαίο επιχειρησιακά χώρο» του Αιγαίου και τα «αμφισβητούμενα ύδατα» στην Ανατ. Μεσόγειο, ο ΝΑΤΟικός «αέρας» φουσκώνει σταθερά τα πανιά των απαράδεκτων διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης. Ενώ στο όνομα της συνοχής στη νοτιοανατολική πτέρυγά του, το ΝΑΤΟ πρωτοστατεί σήμερα στα σχέδια «επώδυνων διευθετήσεων» που έχουν δρομολογηθεί.

Τα 75 αυτά χρόνια, όμως, μια «κόκκινη κλωστή» συνδέει και το χτες με το σήμερα του εργατικού - λαϊκού κινήματος ενάντια στο ΝΑΤΟ: Από τους αγώνες της δεκαετίας του '60 ενάντια στα πυρηνικά και τους αγώνες ενάντια στις βάσεις της δεκαετίας του '80, στην περήφανη στάση του ελληνικού λαού και στρατευμένων ενάντια στη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, μέχρι τις σημερινές μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, για να επιστρέψουν τα στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων, ο ελληνικός λαός, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, βρίσκεται σταθερά στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Κόντρα στην «εθνική γραμμή» όλων των αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων που υπηρέτησαν την εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Η φλόγα μένει αναμμένη μέχρι την οριστική απαλλαγή και αποδέσμευση απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον λαό στην εξουσία και την οικονομία στα χέρια του. Για την κοινωνία της πραγματικής ειρήνης, τον σοσιαλισμό!