Από 1η Απρίλη η χρήση κάνναβης «για ψυχαγωγικούς σκοπούς», δηλαδή για να μαστουρώνουν οι νέες και οι νέοι, είναι νόμιμη στη Γερμανία. Για να γιορτάσουν μάλιστα την εφαρμογή του νέου νόμου, εκατοντάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους του Βερολίνου με ένα τσιγαριλίκι στο χέρι, αποθεώνοντας το «δικαίωμά» τους στη μαστούρα. Η κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Σολτς, σε συνεργασία με τους Πράσινους, δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. Στις προειδοποιήσεις μέρους της επιστημονικής κοινότητας ότι αυτό θα συντελέσει στη διαφήμιση και στην αύξηση της χρήσης, με επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των νέων και βέβαια με κοινωνικές συνέπειες, η κυβέρνηση απάντησε ότι στόχος της είναι να πατάξει τη «μαύρη αγορά» της κάνναβης, ενώ ικανοποιεί ταυτόχρονα το αίτημα οργανώσεων που είναι υπέρ της πλήρους απελευθέρωσης των ναρκωτικών. Ο ατομικός δικαιωματισμός με κρατική «ομπρέλα» στα καλύτερά του! Το κράτος γίνεται ο μεγαλύτερος χορηγός της χρήσης ναρκωτικών, εξασφαλίζοντας με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: Από τη μια, μετατρέπει σε νόμιμη μπίζνα τα ναρκωτικά, δίνοντας υπόσταση σε σκοτεινά κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος, με δισ. ευρώ τζίρους. Και από την άλλη, σε συνθήκες επερχόμενης οικονομικής κρίσης και πολεμικής προπαρασκευής, παίρνει υπό την αιγίδα της τη ναρκωκουλτούρα, ενδεδυμένη με τον μανδύα του «προοδευτισμού», προωθώντας μια άκρως αντιδραστική και επικίνδυνη απόφαση όπως είναι η νομιμοποίηση της χρήσης.

«Τα 3/4 των ογκολογικών φαρμάκων δεν θα έπρεπε να έχουν συνταγογραφηθεί». Η αθλιότητα αυτή που ξεστόμισε ο υπουργός Υγείας, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά «κόφτη» και στη φαρμακευτική περίθαλψη για το πιο ευάλωτο τμήμα των ασθενών, δηλαδή των καρκινοπαθών, δικαιολογημένα προκαλεί οργή. «Οδηγός» της σκέψης του υπουργού δεν είναι άλλος από το «κόστος» των αναγκαίων θεραπειών, δηλαδή από το «κόστος» της Υγείας που πρέπει να «εξορθολογιστεί» ώστε να εξοικονομούνται πόροι, που ως γνωστόν ενισχύουν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Υπενθυμίζεται ότι πριν λίγο καιρό καρκινοπαθής στην Κρήτη έβαλε τέλος στη ζωή του, μέσα στην απελπισία του, αφού από τη μία δεν έβρισκε το αναγκαίο φάρμακο και από την άλλη καθυστερούσαν οι ζωτικές γι' αυτόν εξετάσεις. Και ενώ τότε ο ίδιος ο υπουργός διαβεβαίωνε ότι κάθε φάρμακο θα είναι διαθέσιμο, τώρα προαναγγέλλει νέες «κρησάρες», που αναπόφευκτα θα προσθέσουν μεγαλύτερη απόγνωση στους ασθενείς και στις οικογένειές τους. Μιλάμε δηλαδή για πολιτική τσακίσματος των πιο στοιχειωδών αναγκών του λαού, που όσες περικοκλάδες κι αν βάζει η κυβέρνηση, παραμένει εγκληματική.